Второзако́нїе 4
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ νῦν, Ισραηλ, ἄκουε τῶν δικαιωμάτων καὶ τῶν κριμάτων, ὅσα ἐγὼ διδάσκω ὑμᾶς σήμερον ποιεῖν, ἵνα ζῆτε καὶ πολυπλασιασθῆτε καὶ εἰσελθόντες κληρονομήσητε τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς τῶν πατέρων ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν. | 1И҆ нн҃ѣ, і҆и҃лю, послꙋ́шай ѡ҆правда́нїй и҆ сꙋдѡ́въ, є҆ли̑ка а҆́зъ ᲂу҆чꙋ̀ ва́съ дне́сь дѣ́лати, да поживетѐ и҆ ᲂу҆мно́житесѧ, и҆ вше́дше наслѣ́дите зе́млю, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ ѻ҆тє́цъ ва́шихъ дае́тъ ва́мъ въ наслѣ́дїе: |
| 2οὐ προσθήσετε πρὸς τὸ ῥῆμα, ὃ ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν, καὶ οὐκ ἀφελεῖτε ἀπ᾿ αὐτοῦ· φυλάσσεσθε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον. | 2да не приложитѐ къ словесѝ, є҆́же а҆́зъ заповѣ́даю ва́мъ, нижѐ да ѿи́мете ѿ негѡ̀: сохрани́те за́пѡвѣди гдⷭ҇а бг҃а на́шего, є҆ли̑ка а҆́зъ заповѣ́даю ва́мъ дне́сь. |
| 3οἱ ὀφθαλμοὶ ὑμῶν ἑωράκασιν πάντα, ὅσα ἐποίησεν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν τῷ Βεελφεγωρ, ὅτι πᾶς ἄνθρωπος, ὅστις ἐπορεύθη ὀπίσω Βεελφεγωρ, ἐξέτριψεν αὐτὸν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐξ ὑμῶν· | 3Ѻ҆́чи ва́ши ви́дѣша всѧ̑, є҆ли̑ка сотворѝ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ веельфегѡ́рꙋ: ꙗ҆́кѡ всѧ́къ человѣ́къ и҆́же и҆́де в̾слѣ́дъ веельфегѡ́ра, потребѝ є҆го̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ ѿ ва́съ: |
| 4ὑμεῖς δὲ οἱ προσκείμενοι κυρίῳ τῷ θεῷ ὑμῶν ζῆτε πάντες ἐν τῇ σήμερον. | 4вы́ же, прилѣжа́щїи гдⷭ҇еви бг҃ꙋ ва́шемꙋ, живетѐ всѝ до дне́сь: |
| 5ἴδετε δέδειχα ὑμῖν δικαιώματα καὶ κρίσεις, καθὰ ἐνετείλατό μοι κύριος, ποιῆσαι οὕτως ἐν τῇ γῇ, εἰς ἣν ὑμεῖς εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομεῖν αὐτήν· | 5ви́дите, показа́хъ ва́мъ ѡ҆правда̑нїѧ и҆ сꙋды̀, ꙗ҆́коже заповѣ́да мнѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ мо́й сотвори́ти си́це на землѝ, въ ню́же вы̀ и҆́дете та́мѡ, наслѣ́дити ю҆̀: |
| 6καὶ φυλάξεσθε καὶ ποιήσετε, ὅτι αὕτη ἡ σοφία ὑμῶν καὶ ἡ σύνεσις ἐναντίον πάντων τῶν ἐθνῶν, ὅσοι ἐὰν ἀκούσωσιν πάντα τὰ δικαιώματα ταῦτα καὶ ἐροῦσιν Ἰδοὺ λαὸς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων τὸ ἔθνος τὸ μέγα τοῦτο. | 6и҆ сохрани́те, и҆ сотвори́те, ꙗ҆́кѡ сїѧ̀ премꙋ́дрость ва́ша и҆ смышле́нїе пред̾ всѣ́ми ꙗ҆зы̑ки, є҆ли́цы а҆́ще ᲂу҆слы́шатъ всѧ̑ ѡ҆правда̑нїѧ сїѧ̑ и҆ рекꙋ́тъ: сѐ, лю́дїе премꙋ́дрїи и҆ ᲂу҆мѣ́тєльны: ꙗ҆зы́къ вели́кїй се́й. |
| 7ὅτι ποῖον ἔθνος μέγα, ᾧ ἐστιν αὐτῷ θεὸς ἐγγίζων αὐτοῖς ὡς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐν πᾶσιν, οἷς ἐὰν αὐτὸν ἐπικαλεσώμεθα; | 7Кі́й бо ꙗ҆зы́къ та́кѡ ве́лїй, є҆мꙋ́же є҆́сть бо́гъ, приближа́ѧйсѧ є҆мꙋ̀, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ во всѣ́хъ, въ ни́хже а҆́ще призове́мъ є҆го̀; |
| 8καὶ ποῖον ἔθνος μέγα, ᾧ ἐστιν αὐτῷ δικαιώματα καὶ κρίματα δίκαια κατὰ πάντα τὸν νόμον τοῦτον, ὃν ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον; | 8и҆ кі́й ꙗ҆зы́къ вели́къ, є҆мꙋ́же сꙋ́ть ѡ҆правда̑нїѧ и҆ сꙋды̀ пра̑вы по всемꙋ̀ зако́нꙋ семꙋ̀, є҆го́же а҆́зъ даю̀ пред̾ ва́ми дне́сь; |
| 9πρόσεχε σεαυτῷ καὶ φύλαξον τὴν ψυχήν σου σφόδρα, μὴ ἐπιλάθῃ πάντας τοὺς λόγους, οὓς ἑωράκασιν οἱ ὀφθαλμοί σου· καὶ μὴ ἀποστήτωσαν ἀπὸ τῆς καρδίας σου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, καὶ συμβιβάσεις τοὺς υἱούς σου καὶ τοὺς υἱοὺς τῶν υἱῶν σου | 9Вонмѝ себѣ̀ и҆ снабдѝ дꙋ́шꙋ твою̀ ѕѣлѡ̀, и҆ не забꙋ́ди всѣ́хъ слове́съ, ꙗ҆̀же ви́дѣста ѻ҆́чи твоѝ, и҆ да не ѿстꙋ́пѧтъ ѿ се́рдца твоегѡ̀ всѧ̑ дни̑ живота̀ твоегѡ̀: и҆ да наста́виши сы́ны твоѧ̑ и҆ сы́ны сынѡ́въ твои́хъ, |
| 10ἡμέραν, ἣν ἔστητε ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν ἐν Χωρηβ τῇ ἡμέρᾳ τῆς ἐκκλησίας, ὅτε εἶπεν κύριος πρός με Ἐκκλησίασον πρός με τὸν λαόν, καὶ ἀκουσάτωσαν τὰ ῥήματά μου, ὅπως μάθωσιν φοβεῖσθαί με πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτῶν διδάξωσιν. | 10въ де́нь во́ньже стоѧ́сте пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ ва́шимъ въ хѡри́вѣ въ де́нь собра́нїѧ, є҆гда̀ речѐ гдⷭ҇ь ко мнѣ̀: соберѝ ко мнѣ̀ лю́ди, и҆ да слы́шатъ словеса̀ моѧ̑, да наꙋча́тсѧ боѧ́тисѧ менє̀ всѧ̑ дни̑, въ нѧ́же сі́и живꙋ́тъ на землѝ, и҆ сы́ны своѧ̑ да наꙋча́тъ. |
| 11καὶ προσήλθετε καὶ ἔστητε ὑπὸ τὸ ὄρος, καὶ τὸ ὄρος ἐκαίετο πυρὶ ἕως τοῦ οὐρανοῦ, σκότος, γνόφος, θύελλα, φωνὴ μεγάλη. | 11И҆ прїидо́сте, и҆ ста́сте под̾ горо́ю: и҆ гора̀ горѧ́ше ѻ҆гне́мъ да́же до небесѐ, тьма̀, мра́къ, и҆ ви́хръ. |
| 12καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐκ μέσου τοῦ πυρός· φωνὴν ῥημάτων ὑμεῖς ἠκούσατε καὶ ὁμοίωμα οὐκ εἴδετε, ἀλλ᾿ ἢ φωνήν· | 12И҆ гл҃а гдⷭ҇ь къ ва́мъ на горѣ̀ и҆з̾ среды̀ ѻ҆гнѧ̀: гла́съ слове́съ є҆гѡ̀ вы̀ слы́шасте, и҆ ѡ҆́браза не ви́дѣсте, то́кмѡ гла́съ: |
| 13καὶ ἀνήγγειλεν ὑμῖν τὴν διαθήκην αὐτοῦ, ἣν ἐνετείλατο ὑμῖν ποιεῖν, τὰ δέκα ῥήματα, καὶ ἔγραψεν αὐτὰ ἐπὶ δύο πλάκας λιθίνας. | 13и҆ возвѣстѝ ва́мъ завѣ́тъ сво́й, є҆го́же заповѣ́да ва́мъ твори́ти, де́сѧть слове́съ, и҆ написа̀ ѧ҆̀ на двои́хъ скрижа́лехъ ка́менныхъ: |
| 14καὶ ἐμοὶ ἐνετείλατο κύριος ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ διδάξαι ὑμᾶς δικαιώματα καὶ κρίσεις ποιεῖν αὐτὰ ὑμᾶς ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομεῖν αὐτήν. | 14и҆ мнѣ̀ заповѣ́да гдⷭ҇ь во вре́мѧ ѻ҆́но, наꙋчи́ти ва́съ ѡ҆правда́нїємъ и҆ сꙋда́мъ, твори́ти ва́мъ ѧ҆̀ на землѝ, въ ню́же вы̀ вхо́дите та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀. |
| 15καὶ φυλάξεσθε σφόδρα τὰς ψυχὰς ὑμῶν, ὅτι οὐκ εἴδετε ὁμοίωμα ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ἐλάλησεν κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν Χωρηβ ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρός. | 15И҆ снабди́те дꙋ́шы своѧ̑ ѕѣлѡ̀, ꙗ҆́кѡ не ви́дѣсте всѧ́кагѡ подо́бїѧ въ де́нь, во́ньже гл҃а гдⷭ҇ь къ ва́мъ въ горѣ̀ хѡри́вѣ и҆з̾ среды̀ ѻ҆гнѧ̀: |
| 16μὴ ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖς γλυπτὸν ὁμοίωμα, πᾶσαν εἰκόνα, ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ, | 16не беззако́ннꙋйте, и҆ не сотвори́те себѣ̀ сами̑мъ подо́бїѧ ва́ѧнна, всѧ́кагѡ ѡ҆́браза подо́бїѧ мꙋ́жеска по́ла и҆лѝ же́нска: |
| 17ὁμοίωμα παντὸς κτήνους τῶν ὄντων ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ὀρνέου πτερωτοῦ, ὃ πέταται ὑπὸ τὸν οὐρανόν, | 17и҆ подо́бїѧ всѧ́кагѡ скота̀, и҆́же є҆́сть на землѝ, подо́бїѧ всѧ́кїѧ пти́цы перна́тыѧ, под̾ небесе́мъ парѧ́щїѧ: |
| 18ὁμοίωμα παντὸς ἑρπετοῦ, ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοίωμα παντὸς ἰχθύος, ὅσα ἐστὶν ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς. | 18подо́бїѧ всѧ́кагѡ га́да, и҆́же плѣ́жетъ по землѝ: подо́бїѧ всѧ́кїѧ ры́бы, є҆ли̑ки сꙋ́ть въ вода́хъ под̾ земле́ю: |
| 19καὶ μὴ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὼν τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας καὶ πάντα τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ πλανηθεὶς προσκυνήσῃς αὐτοῖς καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς, ἃ ἀπένειμεν κύριος ὁ θεός σου αὐτὰ πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν τοῖς ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ. | 19да не когда̀ воззрѣ́въ на не́бо и҆ ви́дѣвъ со́лнце и҆ лꙋнꙋ̀ и҆ ѕвѣ́зды, и҆ всю̀ красотꙋ̀ небе́снꙋю, прельсти́всѧ поклони́шисѧ и҆̀мъ и҆ послꙋ́жиши и҆̀мъ, ꙗ҆̀же раздѣлѝ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й всѣ̑мъ ꙗ҆зы́кѡмъ, и҆̀же под̾ небесе́мъ. |
| 20ὑμᾶς δὲ ἔλαβεν ὁ θεὸς καὶ ἐξήγαγεν ὑμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τῆς σιδηρᾶς ἐξ Αἰγύπτου εἶναι αὐτῷ λαὸν ἔγκληρον ὡς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ. | 20Ва́съ же взѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ и҆ и҆зведѐ ва́съ ѿ пе́щи желѣ́зны и҆з̾ є҆гѵ́пта, да бꙋ́дете є҆мꙋ̀ лю́дїе въ жре́бїй, ꙗ҆́коже въ дне́шнїй де́нь. |
| 21καὶ κύριος ἐθυμώθη μοι περὶ τῶν λεγομένων ὑφ᾿ ὑμῶν καὶ ὤμοσεν ἵνα μὴ διαβῶ τὸν Ιορδάνην τοῦτον καὶ ἵνα μὴ εἰσέλθω εἰς τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ· | 21И҆ гдⷭ҇ь бг҃ъ разгнѣ́васѧ на мѧ̀ ѡ҆ словесѣ́хъ ва́шихъ, и҆ клѧ́тсѧ, да не прейдꙋ̀ і҆ѻрда́на сегѡ̀ и҆ да не вни́дꙋ въ зе́млю, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й дае́тъ тебѣ̀ въ наслѣ́дїе: |
| 22ἐγὼ γὰρ ἀποθνῄσκω ἐν τῇ γῇ ταύτῃ καὶ οὐ διαβαίνω τὸν Ιορδάνην τοῦτον, ὑμεῖς δὲ διαβαίνετε καὶ κληρονομήσετε τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν ταύτην. | 22а҆́зъ бо ᲂу҆мрꙋ̀ въ се́й землѝ, и҆ не прейдꙋ̀ і҆ѻрда́на сегѡ̀, вы́ же пре́йдете и҆ наслѣ́дите зе́млю благꙋ́ю сїю̀. |
| 23προσέχετε ὑμεῖς, μὴ ἐπιλάθησθε τὴν διαθήκην κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ἣν διέθετο πρὸς ὑμᾶς, καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖς γλυπτὸν ὁμοίωμα πάντων, ὧν συνέταξεν κύριος ὁ θεός σου· | 23Вонми́те вы̀, да не когда̀ забꙋ́дете завѣ́та гдⷭ҇а бг҃а ва́шегѡ, є҆го́же завѣща̀ къ ва́мъ, и҆ да не сотворитѐ са́ми себѣ̀ и҆зва́ѧнна подо́бїѧ всѣ́хъ, ꙗ҆̀же заповѣ́да тебѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й, |
| 24ὅτι κύριος ὁ θεός σου πῦρ καταναλίσκον ἐστίν, θεὸς ζηλωτής. | 24ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й ѻ҆́гнь потреблѧ́ѧй є҆́сть, бг҃ъ ревни́тель. |
| 25Ἐὰν δὲ γεννήσῃς υἱοὺς καὶ υἱοὺς τῶν υἱῶν σου καὶ χρονίσητε ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε γλυπτὸν ὁμοίωμα παντὸς καὶ ποιήσητε τὰ πονηρὰ ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν παροργίσαι αὐτόν, | 25А҆́ще же роди́ши сы́ны и҆ сы́ны сынѡ́въ твои́хъ, и҆ ᲂу҆ме́длите на землѝ, и҆ возбеззако́ннꙋете, и҆ сотворитѐ и҆зва́ѧнно подо́бїе всѧ́кагѡ, и҆ сотворитѐ ѕло́е пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ ва́шимъ, є҆́же раздражи́ти є҆го̀, |
| 26διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ὅτι ἀπωλείᾳ ἀπολεῖσθε ἀπὸ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν· οὐχὶ πολυχρονιεῖτε ἡμέρας ἐπ᾿ αὐτῆς, ἀλλ᾿ ἢ ἐκτριβῇ ἐκτριβήσεσθε. | 26засвидѣ́тельствꙋю ва́мъ дне́сь небесе́мъ и҆ земле́ю, ꙗ҆́кѡ па́гꙋбою поги́бнете ѿ землѝ, на ню́же вы̀ прехо́дите чрез̾ і҆ѻрда́нъ та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀: не пребꙋ́дете мно́гѡ дні́й на не́й, но потребле́нїемъ потребите́сѧ: |
| 27καὶ διασπερεῖ κύριος ὑμᾶς ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν καὶ καταλειφθήσεσθε ὀλίγοι ἀριθμῷ ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εἰς οὓς εἰσάξει κύριος ὑμᾶς ἐκεῖ. | 27и҆ разсы́плетъ вы̀ гдⷭ҇ь во всѣ́хъ ꙗ҆зы́цѣхъ, и҆ ѡ҆ста́нетесѧ ма́ли число́мъ во ꙗ҆зы́цѣхъ, въ нѧ́же введе́тъ вы̀ гдⷭ҇ь та́мѡ, |
| 28καὶ λατρεύσετε ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις, ἔργοις χειρῶν ἀνθρώπων, ξύλοις καὶ λίθοις, οἳ οὐκ ὄψονται οὐδὲ μὴ ἀκούσωσιν οὔτε μὴ φάγωσιν οὔτε μὴ ὀσφρανθῶσιν. | 28и҆ послꙋ́жите та́мѡ богѡ́мъ и҆ны̑мъ, дѣлѡ́мъ рꙋ́къ человѣ́ческихъ, дре́вꙋ и҆ ка́менїю, и҆̀же не ᲂу҆́зрѧтъ и҆ не ᲂу҆слы́шатъ, ни ꙗ҆дѧ́тъ, ни ѡ҆бонѧ́ютъ: |
| 29καὶ ζητήσετε ἐκεῖ κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν καὶ εὑρήσετε, ὅταν ἐκζητήσητε αὐτὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου ἐν τῇ θλίψει σου· | 29и҆ взы́щете та́мѡ гдⷭ҇а бг҃а ва́шего, и҆ ѡ҆брѧ́щете є҆го̀, є҆гда̀ взы́щете є҆го̀ ѿ всегѡ̀ ва́шегѡ се́рдца и҆ ѿ всеѧ̀ дꙋшѝ ва́шеѧ въ ско́рби ва́шей. |
| 30καὶ εὑρήσουσίν σε πάντες οἱ λόγοι οὗτοι ἐπ᾿ ἐσχάτῳ τῶν ἡμερῶν, καὶ ἐπιστραφήσῃ πρὸς κύριον τὸν θεόν σου καὶ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς αὐτοῦ· | 30И҆ пости́гнꙋтъ тѧ̀ всѧ̑ сїѧ̑ словеса̀ въ послѣ̑днѧѧ дни̑, и҆ ѡ҆брати́шисѧ къ гдⷭ҇еви бг҃ꙋ твоемꙋ̀, и҆ ᲂу҆слы́шиши гла́съ є҆гѡ̀, |
| 31ὅτι θεὸς οἰκτίρμων κύριος ὁ θεός σου, οὐκ ἐγκαταλείψει σε οὐδὲ μὴ ἐκτρίψει σε, οὐκ ἐπιλήσεται τὴν διαθήκην τῶν πατέρων σου, ἣν ὤμοσεν αὐτοῖς. | 31ꙗ҆́кѡ бг҃ъ ще́дръ и҆ млⷭ҇рдъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й, не ѡ҆ста́витъ тебѐ, нижѐ потреби́тъ тебѐ, не забꙋ́детъ завѣ́та ѻ҆тє́цъ твои́хъ, и҆́мже клѧ́тсѧ и҆̀мъ. |
| 32ἐπερωτήσατε ἡμέρας προτέρας τὰς γενομένας προτέρας σου ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἔκτισεν ὁ θεὸς ἄνθρωπον ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ οὐρανοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, εἰ γέγονεν κατὰ τὸ ῥῆμα τὸ μέγα τοῦτο, εἰ ἤκουσται τοιοῦτο· | 32Вопроси́те дні́й пе́рвыхъ, бы́вшихъ пре́жде ва́съ, ѿ днѐ во́ньже сотворѝ бг҃ъ человѣ́ка на землѝ, и҆ ѿ кра́ѧ небесѐ да́же до кра́ѧ небесѐ, а҆́ще бы́сть по словесѝ вели́комꙋ семꙋ̀, а҆́ще слы́шано бы́сть сицево̀: |
| 33εἰ ἀκήκοεν ἔθνος φωνὴν θεοῦ ζῶντος λαλοῦντος ἐκ μέσου τοῦ πυρός, ὃν τρόπον ἀκήκοας σὺ καὶ ἔζησας· | 33а҆́ще( кі́й) ꙗ҆зы́къ слы́ша гла́съ бг҃а жива́гѡ гл҃юща ѿ среды̀ ѻ҆гнѧ̀, и҆́мже ѡ҆́бразомъ слы́шалъ є҆сѝ ты̀, и҆ жи́въ бы́лъ є҆сѝ: |
| 34εἰ ἐπείρασεν ὁ θεὸς εἰσελθὼν λαβεῖν ἑαυτῷ ἔθνος ἐκ μέσου ἔθνους ἐν πειρασμῷ καὶ ἐν σημείοις καὶ ἐν τέρασιν καὶ ἐν πολέμῳ καὶ ἐν χειρὶ κραταιᾷ καὶ ἐν βραχίονι ὑψηλῷ καὶ ἐν ὁράμασιν μεγάλοις κατὰ πάντα, ὅσα ἐποίησεν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἐνώπιόν σου βλέποντος· | 34а҆́ще и҆скꙋсѝ бг҃ъ вше́дъ взѧ́ти себѣ̀ ꙗ҆зы́къ ѿ среды̀ ꙗ҆зы́ка и҆скꙋше́нїемъ, и҆ зна́мєнїи и҆ чꙋдесы̀, и҆ бра́нїю и҆ рꙋко́ю си́льною, и҆ мы́шцею высо́кою и҆ видѣ̑нїи вели́кими, по всемꙋ̀ є҆ли́кѡ сотворѝ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ во є҆гѵ́птѣ пред̾ тобо́ю зрѧ́щимъ, |
| 35ὥστε εἰδῆσαί σε ὅτι κύριος ὁ θεός σου, οὗτος θεός ἐστιν, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν αὐτοῦ. | 35ꙗ҆́кѡ да разꙋмѣ́еши ты̀, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й се́й бг҃ъ є҆́сть, и҆ нѣ́сть ра́звѣ є҆гѡ̀. |
| 36ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀκουστὴ ἐγένετο ἡ φωνὴ αὐτοῦ παιδεῦσαί σε, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ἔδειξέν σοι τὸ πῦρ αὐτοῦ τὸ μέγα, καὶ τὰ ῥήματα αὐτοῦ ἤκουσας ἐκ μέσου τοῦ πυρός. | 36Ѿ нб҃сѐ слы́шанъ сотворѝ тебѣ̀ гла́съ сво́й, є҆́же наꙋчи́ти тѧ̀, и҆ на землѝ показа̀ тебѣ̀ ѻ҆́гнь сво́й вели́кїй, и҆ гл҃го́лы є҆гѡ̀ слы́шалъ є҆сѝ и҆з̾ среды̀ ѻ҆гнѧ̀: |
| 37διὰ τὸ ἀγαπῆσαι αὐτὸν τοὺς πατέρας σου καὶ ἐξελέξατο τὸ σπέρμα αὐτῶν μετ᾿ αὐτοὺς ὑμᾶς καὶ ἐξήγαγέν σε αὐτὸς ἐν τῇ ἰσχύι αὐτοῦ τῇ μεγάλῃ ἐξ Αἰγύπτου | 37зане́же возлюбѝ ѻ҆тцы̀ твоѧ̑, и҆збра̀ сѣ́мѧ и҆́хъ по ни́хъ ва́съ, и҆ и҆зведе́ тѧ са́мъ си́лою свое́ю вели́кою и҆з̾ є҆гѵ́пта |
| 38ἐξολεθρεῦσαι ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρότερά σου πρὸ προσώπου σου εἰσαγαγεῖν σε δοῦναί σοι τὴν γῆν αὐτῶν κληρονομεῖν, καθὼς ἔχεις σήμερον. | 38потреби́ти ꙗ҆зы́ки вели̑кїѧ и҆ крѣпча́йшыѧ тебє̀ пред̾ лице́мъ твои́мъ, ввести́ тѧ, да́ти тебѣ̀ зе́млю и҆́хъ въ наслѣ́дїе, ꙗ҆́коже и҆́маши дне́сь. |
| 39καὶ γνώσῃ σήμερον καὶ ἐπιστραφήσῃ τῇ διανοίᾳ ὅτι κύριος ὁ θεός σου, οὗτος θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι πλὴν αὐτοῦ· | 39И҆ ᲂу҆вѣ́си дне́сь, и҆ ѡ҆брати́шисѧ ᲂу҆мо́мъ, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й се́й бг҃ъ на нб҃сѝ горѣ̀ и҆ на землѝ до́лꙋ, и҆ нѣ́сть ра́звѣ є҆гѡ̀, |
| 40καὶ φυλάξῃ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ τοῖς υἱοῖς σου μετὰ σέ, ὅπως μακροήμεροι γένησθε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι πάσας τὰς ἡμέρας. | 40и҆ да сохрани́ши за́пѡвѣди є҆гѡ̀ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ є҆гѡ̀, є҆ли̑ка а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, да бла́го тебѣ̀ бꙋ́детъ и҆ сынѡ́мъ твои̑мъ по тебѣ̀, ꙗ҆́кѡ да бꙋ́дете долголѣ́тни на землѝ, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й дае́тъ тебѣ̀ всѧ̑ дни̑. |
| 41Τότε ἀφώρισεν Μωϋσῆς τρεῖς πόλεις πέραν τοῦ Ιορδάνου ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου | 41Тогда̀ ѿдѣлѝ мѡѷсе́й трѝ гра́ды ѡ҆б̾ ѻ҆нꙋ̀ странꙋ̀ і҆ѻрда́на на восто́къ со́лнца, |
| 42φυγεῖν ἐκεῖ τὸν φονευτήν, ὃς ἂν φονεύσῃ τὸν πλησίον οὐκ εἰδὼς καὶ οὗτος οὐ μισῶν αὐτὸν πρὸ τῆς ἐχθὲς καὶ τρίτης, καὶ καταφεύξεται εἰς μίαν τῶν πόλεων τούτων καὶ ζήσεται· | 42є҆́же ᲂу҆бѣга́ти та́мѡ ᲂу҆бі́йцѣ, и҆́же а҆́ще ᲂу҆бїе́тъ бли́жнѧго не вѣ́дый, и҆ се́й не ненави́дѧ є҆го̀ пре́жде вчера̀ и҆ тре́тїѧгѡ днѐ, и҆ да вбѣ́гнетъ во є҆ди́нъ гра́дъ ѿ си́хъ и҆ жи́въ бꙋ́детъ: |
| 43τὴν Βοσορ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν τῇ γῇ τῇ πεδινῇ τῷ Ρουβην καὶ τὴν Ραμωθ ἐν Γαλααδ τῷ Γαδδι καὶ τὴν Γαυλων ἐν Βασαν τῷ Μανασση. | 43восо́ръ въ пꙋсты́ни въ землѝ се́льнѣй рꙋви́мꙋ, и҆ раммѡ́ѳъ въ галаа́дѣ га́ддꙋ, и҆ гаѵлѡ́нъ въ васа́нѣ манассі́и. |
| 44Οὗτος ὁ νόμος, ὃν παρέθετο Μωϋσῆς ἐνώπιον υἱῶν Ισραηλ· | 44Се́й зако́нъ, є҆го́же предложѝ мѡѷсе́й пред̾ сы̑ны і҆и҃льтескими: |
| 45ταῦτα τὰ μαρτύρια καὶ τὰ δικαιώματα καὶ τὰ κρίματα, ὅσα ἐλάλησεν Μωϋσῆς τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου | 45сїѧ̑ свидѣ̑нїѧ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ и҆ сꙋды̀, є҆ли̑ка глаго́ла мѡѷсе́й сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ въ пꙋсты́ни, и҆зше́дшымъ и҆̀мъ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ, |
| 46ἐν τῷ πέραν τοῦ Ιορδάνου ἐν φάραγγι ἐγγὺς οἴκου Φογωρ ἐν γῇ Σηων βασιλέως τῶν Αμορραίων, ὃς κατῴκει ἐν Εσεβων, οὓς ἐπάταξεν Μωϋσῆς καὶ οἱ υἱοὶ Ισραηλ ἐξελθόντων αὐτῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου | 46ѡ҆б̾ ѡ҆́нъ по́лъ і҆ѻрда́на, въ де́бри, бли́з̾ до́мꙋ фогѡ́рова, въ землѝ сиѡ́на царѧ̀ а҆морре́йска, и҆́же живѧ́ше во є҆севѡ́нѣ, є҆го́же и҆збѝ мѡѷсе́й и҆ сы́нове і҆и҃лєвы, и҆зше́дшымъ и҆̀мъ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ. |
| 47καὶ ἐκληρονόμησαν τὴν γῆν αὐτοῦ καὶ τὴν γῆν Ωγ βασιλέως τῆς Βασαν, δύο βασιλέων τῶν Αμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ιορδάνου κατ᾿ ἀνατολὰς ἡλίου, | 47И҆ наслѣ́диша зе́млю є҆гѡ̀ и҆ зе́млю ѡ҆́га царѧ̀ васа́нска, двꙋ̀ царе́й а҆морре́йскихъ, и҆̀же бѧ́хꙋ ѡ҆б̾ ѡ҆́нъ по́лъ і҆ѻрда́на на восто́къ со́лнца, |
| 48ἀπὸ Αροηρ, ἥ ἐστιν ἐπὶ τοῦ χείλους χειμάρρου Αρνων, καὶ ἐπὶ τοῦ ὄρους τοῦ Σηων, ὅ ἐστιν Αερμων, | 48ѿ а҆рои́ра, и҆́же є҆́сть во ᲂу҆́стїи водоте́чи а҆рнѡ́ни и҆ ᲂу҆ горы̀ сїѡ́на, ꙗ҆́же є҆́сть а҆ермѡ́нъ, |
| 49πᾶσαν τὴν Αραβα πέραν τοῦ Ιορδάνου κατ᾿ ἀνατολὰς ἡλίου ὑπὸ Ασηδωθ τὴν λαξευτήν. | 49всю̀ а҆́равꙋ ѡ҆б̾ ѻ҆нꙋ̀ странꙋ̀ і҆ѻрда́на, на восто́къ со́лнца под̾ а҆сидѡ́ѳомъ те́санымъ. |