Второзако́нїе 32
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Πρόσεχε, οὐρανέ, καὶ λαλήσω, καὶ ἀκουέτω γῆ ῥήματα ἐκ στόματός μου. | 1Вонмѝ, нб҃о, и҆ возглаго́лю, и҆ да слы́шитъ землѧ̀ глаго́лы ᲂу҆́стъ мои́хъ, |
| 2προσδοκάσθω ὡς ὑετὸς τὸ ἀπόφθεγμά μου, καὶ καταβήτω ὡς δρόσος τὰ ῥήματά μου, ὡσεὶ ὄμβρος ἐπ᾿ ἄγρωστιν καὶ ὡσεὶ νιφετὸς ἐπὶ χόρτον. | 2да ча́етсѧ ꙗ҆́кѡ до́ждь вѣща́нїе моѐ, и҆ да сни́дꙋтъ ꙗ҆́кѡ роса̀ глаго́ли моѝ, ꙗ҆́кѡ тꙋ́ча на тро́скотъ и҆ ꙗ҆́кѡ и҆́ней на сѣ́но: |
| 3ὅτι ὄνομα κυρίου ἐκάλεσα· δότε μεγαλωσύνην τῷ θεῷ ἡμῶν. | 3ꙗ҆́кѡ и҆́мѧ гдⷭ҇не призва́хъ, дади́те вели́чїе бг҃ꙋ на́шемꙋ. |
| 4θεός, ἀληθινὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ κρίσεις· θεὸς πιστός, καὶ οὐκ ἔστιν ἀδικία, δίκαιος καὶ ὅσιος κύριος. | 4Бг҃ъ, и҆́стинна дѣла̀ є҆гѡ̀, и҆ всѝ пꙋтїѐ є҆гѡ̀ сꙋ́дъ: бг҃ъ вѣ́ренъ, и҆ нѣ́сть непра́вды въ не́мъ: првⷣнъ и҆ прпⷣбенъ гдⷭ҇ь. |
| 5ἡμάρτοσαν οὐκ αὐτῷ τέκνα μωμητά, γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη. | 5Согрѣши́ша, не тогѡ̀ ча̑да порѡ́чнаѧ: ро́де стропти́вый и҆ развраще́нный, |
| 6ταῦτα κυρίῳ ἀνταποδίδοτε οὕτω, λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοφός; οὐκ αὐτὸς οὗτός σου πατὴρ ἐκτήσατό σε καὶ ἐποίησέν σε καὶ ἔκτισέν σε; | 6сїѧ̑ ли гдⷭ҇еви воздаетѐ, сі́и лю́дїе бꙋ́їи и҆ не мꙋ́дри; не са́мъ ли се́й ѻ҆ц҃ъ тво́й стѧжа́ тѧ, и҆ сотвори́ тѧ, и҆ созда́ тѧ; |
| 7μνήσθητε ἡμέρας αἰῶνος, σύνετε ἔτη γενεᾶς γενεῶν· ἐπερώτησον τὸν πατέρα σου, καὶ ἀναγγελεῖ σοι, τοὺς πρεσβυτέρους σου, καὶ ἐροῦσίν σοι. | 7Помѧни́те дни̑ вѣ̑чныѧ, разꙋмѣ́йте лѣ̑та ро́да родѡ́въ: вопросѝ ѻ҆тца̀ твоего̀, и҆ возвѣсти́тъ тебѣ̀, ста́рцы твоѧ̑, и҆ рекꙋ́тъ тебѣ̀. |
| 8ὅτε διεμέριζεν ὁ ὕψιστος ἔθνη, ὡς διέσπειρεν υἱοὺς Αδαμ, ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων θεοῦ, | 8Є҆гда̀ раздѣлѧ́ше вы́шнїй ꙗ҆зы́ки, ꙗ҆́кѡ разсѣ́ѧ сы́ны а҆да́мѡвы, поста́ви предѣ́лы ꙗ҆зы́кѡвъ по числꙋ̀ а҆́гг҃лъ бж҃їихъ, |
| 9καὶ ἐγενήθη μερὶς κυρίου λαὸς αὐτοῦ Ιακωβ, σχοίνισμα κληρονομίας αὐτοῦ Ισραηλ. | 9и҆ бы́сть ча́сть гдⷭ҇нѧ, лю́дїе є҆гѡ̀ і҆а́кѡвъ, ᲂу҆́же наслѣ́дїѧ є҆гѡ̀ і҆и҃ль: |
| 10αὐτάρκησεν αὐτὸν ἐν γῇ ἐρήμῳ, ἐν δίψει καύματος ἐν ἀνύδρῳ· ἐκύκλωσεν αὐτὸν καὶ ἐπαίδευσεν αὐτὸν καὶ διεφύλαξεν αὐτὸν ὡς κόραν ὀφθαλμοῦ | 10ᲂу҆довлѝ є҆го̀ въ пꙋсты́ни, въ жа́жди зно́ѧ въ безво́днѣ: ѡ҆бы́де є҆го̀ и҆ наказа̀ є҆го̀, и҆ сохранѝ є҆го̀ ꙗ҆́кѡ зѣ́ницꙋ ѻ҆́ка: |
| 11ὡς ἀετὸς σκεπάσαι νοσσιὰν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖς νεοσσοῖς αὐτοῦ ἐπεπόθησεν, διεὶς τὰς πτέρυγας αὐτοῦ ἐδέξατο αὐτοὺς καὶ ἀνέλαβεν αὐτοὺς ἐπὶ τῶν μεταφρένων αὐτοῦ. | 11ꙗ҆́кѡ ѻ҆ре́лъ покры̀ гнѣздо̀ своѐ, и҆ на птенцы̀ своѧ̑ возжелѣ̀: просте́ръ крилѣ̑ своѝ и҆ прїѧ́тъ и҆̀хъ, и҆ под̾ѧ́тъ и҆̀хъ на ра̑мꙋ своє́ю. |
| 12κύριος μόνος ἦγεν αὐτούς, καὶ οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν θεὸς ἀλλότριος. | 12Гдⷭ҇ь є҆ди́нъ вожда́ше и҆̀хъ, и҆ не бѣ̀ съ ни́ми бо́гъ чꙋ́ждь: |
| 13ἀνεβίβασεν αὐτοὺς ἐπὶ τὴν ἰσχὺν τῆς γῆς, ἐψώμισεν αὐτοὺς γενήματα ἀγρῶν· ἐθήλασαν μέλι ἐκ πέτρας καὶ ἔλαιον ἐκ στερεᾶς πέτρας, | 13возведѐ ѧ҆̀ на си́лꙋ землѝ, насы́ти и҆̀хъ жи̑тъ се́льныхъ: сса́ша ме́дъ и҆з̾ ка́мене и҆ є҆ле́й ѿ тве́рда ка́мене, |
| 14βούτυρον βοῶν καὶ γάλα προβάτων μετὰ στέατος ἀρνῶν καὶ κριῶν, υἱῶν ταύρων καὶ τράγων μετὰ στέατος νεφρῶν πυροῦ, καὶ αἷμα σταφυλῆς ἔπιον οἶνον. | 14ма́сло кра́вїе и҆ млеко̀ ѻ҆́вчее съ тꙋ́комъ а҆́гнчимъ и҆ ѻ҆́внимъ сынѡ́въ ю҆́нчихъ и҆ ко́злихъ, съ тꙋ́комъ пшени́чнымъ, и҆ кро́вь гро́здовꙋ пїѧ́хꙋ вїно̀. |
| 15καὶ ἔφαγεν Ιακωβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος, ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη· καὶ ἐγκατέλιπεν θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ. | 15И҆ ꙗ҆дѐ і҆а́кѡвъ и҆ насы́тисѧ, и҆ ѿве́ржесѧ возлю́бленный: ᲂу҆ты̀, ᲂу҆толстѣ̀, разширѣ̀: и҆ ѡ҆ста́ви бг҃а сотво́ршаго є҆го̀, и҆ ѿстꙋпѝ ѿ бг҃а сп҃са своегѡ̀. |
| 16παρώξυνάν με ἐπ᾿ ἀλλοτρίοις, ἐν βδελύγμασιν αὐτῶν ἐξεπίκρανάν με· | 16Прогнѣ́ваша мѧ̀ ѡ҆ чꙋжди́хъ, и҆ въ ме́рзостехъ свои́хъ преѡгорчи́ша мѧ̀. |
| 17ἔθυσαν δαιμονίοις καὶ οὐ θεῷ, θεοῖς, οἷς οὐκ ᾔδεισαν· καινοὶ πρόσφατοι ἥκασιν, οὓς οὐκ ᾔδεισαν οἱ πατέρες αὐτῶν. | 17Пожро́ша бѣсовѡ́мъ, а҆ не бг҃ꙋ, богѡ́мъ, и҆́хже не вѣ́дѣша: но́ви и҆ секра́ти{ неда́вни} прїидо́ша, и҆́хже не вѣ́дѣша ѻ҆тцы̀ и҆́хъ. |
| 18θεὸν τὸν γεννήσαντά σε ἐγκατέλιπες καὶ ἐπελάθου θεοῦ τοῦ τρέφοντός σε. | 18Бг҃а ро́ждшаго тѧ̀ ѡ҆ста́вилъ є҆сѝ и҆ забы́лъ є҆сѝ бг҃а пита́ющаго тѧ̀. |
| 19καὶ εἶδεν κύριος καὶ ἐζήλωσεν καὶ παρωξύνθη δι᾿ ὀργὴν υἱῶν αὐτοῦ καὶ θυγατέρων | 19И҆ ви́дѣ гдⷭ҇ь, и҆ возревнова̀, и҆ раздражи́сѧ за гнѣ́въ сынѡ́въ и҆́хъ и҆ дще́рей, |
| 20καὶ εἶπεν Ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ δείξω τί ἔσται αὐτοῖς ἐπ᾿ ἐσχάτων· ὅτι γενεὰ ἐξεστραμμένη ἐστίν, υἱοί, οἷς οὐκ ἔστιν πίστις ἐν αὐτοῖς. | 20и҆ речѐ: ѿвращꙋ̀ лицѐ моѐ ѿ ни́хъ и҆ покажꙋ̀, что̀ бꙋ́детъ и҆̀мъ напослѣ́докъ, ꙗ҆́кѡ ро́дъ развраще́нъ є҆́сть, сы́нове, и҆̀мже нѣ́сть вѣ́ры въ ни́хъ: |
| 21αὐτοὶ παρεζήλωσάν με ἐπ᾿ οὐ θεῷ, παρώργισάν με ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν· κἀγὼ παραζηλώσω αὐτοὺς ἐπ᾿ οὐκ ἔθνει, ἐπ᾿ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ αὐτούς. | 21ті́и раздражи́ша мѧ̀ не ѡ҆ бз҃ѣ, прогнѣ́ваша мѧ̀ во і҆́дѡлѣхъ свои́хъ: и҆ а҆́зъ раздражꙋ̀ и҆̀хъ не ѡ҆ ꙗ҆зы́цѣ, ѡ҆ ꙗ҆зы́цѣ же неразꙋ́мливѣ прогнѣ́ваю и҆̀хъ: |
| 22ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐκ τοῦ θυμοῦ μου, καυθήσεται ἕως ᾅδου κάτω, καταφάγεται γῆν καὶ τὰ γενήματα αὐτῆς, φλέξει θεμέλια ὀρέων. | 22ꙗ҆́кѡ ѻ҆́гнь возгори́тсѧ ѿ ꙗ҆́рости моеѧ̀, разжже́тсѧ до а҆́да преиспо́днѧгѡ, снѣ́стъ зе́млю и҆ жи̑та є҆ѧ̀, попали́тъ ѡ҆снова̑нїѧ го́ръ: |
| 23συνάξω εἰς αὐτοὺς κακὰ καὶ τὰ βέλη μου συντελέσω εἰς αὐτούς. | 23соберꙋ̀ на ни́хъ ѕла̑ѧ, и҆ стрѣ́лы моѧ̑ сконча́ю въ ни́хъ: |
| 24τηκόμενοι λιμῷ καὶ βρώσει ὀρνέων καὶ ὀπισθότονος ἀνίατος· ὀδόντας θηρίων ἀποστελῶ εἰς αὐτοὺς μετὰ θυμοῦ συρόντων ἐπὶ γῆς. | 24та́юще гла́домъ и҆ снѣ́дїю пти́цъ, и҆ го́рбъ неисцѣ́ленъ: зꙋ́бы ѕвѣрі́й послю̀ въ нѧ̀, съ ꙗ҆́ростїю пресмыка́ющихсѧ по землѝ: |
| 25ἔξωθεν ἀτεκνώσει αὐτοὺς μάχαιρα καὶ ἐκ τῶν ταμιείων φόβος· νεανίσκος σὺν παρθένῳ, θηλάζων μετὰ καθεστηκότος πρεσβύτου. | 25ѿвнѣ̀ ѡ҆безча́дитъ и҆̀хъ ме́чь, и҆ ѿ хра́мѡвъ и҆́хъ стра́хъ: ю҆́ноша съ дѣ́вою, ссꙋ́щее съ соверше́ннымъ ста́рцемъ. |
| 26εἶπα Διασπερῶ αὐτούς, παύσω δὴ ἐξ ἀνθρώπων τὸ μνημόσυνον αὐτῶν, | 26Рѣ́хъ: разсѣ́ю и҆̀хъ, ᲂу҆ста́влю же ѿ человѣ̑къ па́мѧть и҆́хъ: |
| 27εἰ μὴ δι᾿ ὀργὴν ἐχθρῶν, ἵνα μὴ μακροχρονίσωσιν, καὶ ἵνα μὴ συνεπιθῶνται οἱ ὑπεναντίοι, μὴ εἴπωσιν Ἡ χεὶρ ἡμῶν ἡ ὑψηλὴ καὶ οὐχὶ κύριος ἐποίησεν ταῦτα πάντα. | 27то́кмѡ за гнѣ́въ врагѡ́въ, да не долголѣ́тствꙋютъ, и҆ да не налѧ́гꙋтъ сꙋпоста́ти, да не рекꙋ́тъ: рꙋка̀ на́ша высока̀, и҆ не гдⷭ҇ь сотворѝ сїѧ̑ всѧ̑: |
| 28ὅτι ἔθνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστιν, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἐπιστήμη. | 28ꙗ҆́кѡ ꙗ҆зы́къ погꙋби́вый совѣ́тъ є҆́сть, и҆ нѣ́сть въ ни́хъ хꙋдо́жества, не смы́слиша разꙋмѣ́ти: |
| 29οὐκ ἐφρόνησαν συνιέναι ταῦτα· καταδεξάσθωσαν εἰς τὸν ἐπιόντα χρόνον. | 29сїѧ̑ всѧ̑ да прїи́мꙋтъ во грѧдꙋ́щее лѣ́то. |
| 30πῶς διώξεται εἷς χιλίους καὶ δύο μετακινήσουσιν μυριάδας, εἰ μὴ ὁ θεὸς ἀπέδοτο αὐτοὺς καὶ κύριος παρέδωκεν αὐτούς; | 30Ка́кѡ пожене́тъ є҆ди́нъ ты́сѧщы, и҆ два̀ дви́гнета тьмы̑, а҆́ще не бг҃ъ ѿдадѐ и҆̀хъ, и҆ гдⷭ҇ь предадѐ и҆̀хъ; |
| 31ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς ὁ θεὸς ἡμῶν οἱ θεοὶ αὐτῶν· οἱ δὲ ἐχθροὶ ἡμῶν ἀνόητοι. | 31Не сꙋ́ть бо бо́зи и҆́хъ, ꙗ҆́кѡ бг҃ъ на́шъ: врази́ же на́ши неразꙋ́мливи. |
| 32ἐκ γὰρ ἀμπέλου Σοδομων ἡ ἄμπελος αὐτῶν, καὶ ἡ κληματὶς αὐτῶν ἐκ Γομορρας· ἡ σταφυλὴ αὐτῶν σταφυλὴ χολῆς, βότρυς πικρίας αὐτοῖς· | 32Ѿ вїногра́дѡвъ бо содо́мскихъ вїногра́дъ и҆́хъ, и҆ розга̀ и҆́хъ ѿ гомо́рры: гро́здъ и҆́хъ гро́здъ же́лчи, гро́здъ го́рести и҆́хъ: |
| 33θυμὸς δρακόντων ὁ οἶνος αὐτῶν καὶ θυμὸς ἀσπίδων ἀνίατος. | 33ꙗ҆́рость ѕмїє́въ вїно̀ и҆́хъ, и҆ ꙗ҆́рость а҆́спїдѡвъ неисцѣ́льна. |
| 34οὐκ ἰδοὺ ταῦτα συνῆκται παρ᾿ ἐμοὶ καὶ ἐσφράγισται ἐν τοῖς θησαυροῖς μου; | 34Не сїѧ̑ ли всѧ̑ собра́шасѧ ᲂу҆ менє̀ и҆ запечатлѣ́шасѧ въ сокро́вищахъ мои́хъ; |
| 35ἐν ἡμέρᾳ ἐκδικήσεως ἀνταποδώσω, ἐν καιρῷ, ὅταν σφαλῇ ὁ ποὺς αὐτῶν· ὅτι ἐγγὺς ἡμέρα ἀπωλείας αὐτῶν, καὶ πάρεστιν ἕτοιμα ὑμῖν. | 35Въ де́нь ѿмще́нїѧ возда́мъ, во вре́мѧ є҆гда̀ соблазни́тсѧ нога̀ и҆́хъ: ꙗ҆́кѡ бли́з̾ де́нь поги́бели и҆́хъ, и҆ предстоѧ́тъ готѡ́ваѧ ва́мъ: |
| 36ὅτι κρινεῖ κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τοῖς δούλοις αὐτοῦ παρακληθήσεται· εἶδεν γὰρ παραλελυμένους αὐτοὺς καὶ ἐκλελοιπότας ἐν ἐπαγωγῇ καὶ παρειμένους. | 36ꙗ҆́кѡ сꙋди́ти и҆́мать гдⷭ҇ь лю́демъ свои̑мъ, и҆ ѡ҆ рабѣ́хъ свои́хъ ᲂу҆моле́нъ бꙋ́детъ: ви́дѣ бо и҆̀хъ разсла́блєнны и҆ и҆ста́ѧвшѧ во вре́мѧ и҆ и҆знемо́гшѧ. |
| 37καὶ εἶπεν κύριος Ποῦ εἰσιν οἱ θεοὶ αὐτῶν, ἐφ᾿ οἷς ἐπεποίθεισαν ἐπ᾿ αὐτοῖς, | 37И҆ речѐ гдⷭ҇ь: гдѣ̀ сꙋ́ть бо́зи и҆́хъ, на ни́хже ᲂу҆пова́ша, |
| 38ὧν τὸ στέαρ τῶν θυσιῶν αὐτῶν ἠσθίετε καὶ ἐπίνετε τὸν οἶνον τῶν σπονδῶν αὐτῶν; ἀναστήτωσαν καὶ βοηθησάτωσαν ὑμῖν καὶ γενηθήτωσαν ὑμῖν σκεπασταί. | 38и҆́хже тꙋ́къ же́ртвъ и҆́хъ ꙗ҆дѧ́сте, и҆ пїѧ́сте вїно̀ тре́бъ и҆́хъ; да воскре́снꙋтъ и҆ помо́гꙋтъ ва́мъ, и҆ бꙋ́дꙋтъ ва́мъ покрови́тєли. |
| 39ἴδετε ἴδετε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ οὐκ ἔστιν θεὸς πλὴν ἐμοῦ· ἐγὼ ἀποκτενῶ καὶ ζῆν ποιήσω, πατάξω κἀγὼ ἰάσομαι, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἐξελεῖται ἐκ τῶν χειρῶν μου. | 39Ви́дите, ви́дите, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ є҆́смь, и҆ нѣ́сть бг҃ъ ра́звѣ менє̀: а҆́зъ ᲂу҆бїю̀ и҆ жи́ти сотворю̀: поражꙋ̀ и҆ а҆́зъ и҆сцѣлю̀, и҆ нѣ́сть и҆́же и҆́зметъ ѿ рꙋкꙋ̀ моє́ю: |
| 40ὅτι ἀρῶ εἰς τὸν οὐρανὸν τὴν χεῖρά μου καὶ ὀμοῦμαι τῇ δεξιᾷ μου καὶ ἐρῶ Ζῶ ἐγὼ εἰς τὸν αἰῶνα, | 40ꙗ҆́кѡ воздви́гнꙋ на нб҃о рꙋ́кꙋ мою̀, и҆ кленꙋ́сѧ десни́цею мое́ю, и҆ рекꙋ̀: живꙋ̀ а҆́зъ во вѣ́ки: |
| 41ὅτι παροξυνῶ ὡς ἀστραπὴν τὴν μάχαιράν μου, καὶ ἀνθέξεται κρίματος ἡ χείρ μου, καὶ ἀνταποδώσω δίκην τοῖς ἐχθροῖς καὶ τοῖς μισοῦσίν με ἀνταποδώσω· | 41ꙗ҆́кѡ поѡстрю̀ ꙗ҆́коже мо́лнїю ме́чь мо́й, и҆ прїи́метъ сꙋ́дъ рꙋка̀ моѧ̀, и҆ возда́мъ ме́сть врагѡ́мъ и҆ ненави́дѧщымъ мѧ̀ возда́мъ: |
| 42μεθύσω τὰ βέλη μου ἀφ᾿ αἵματος, καὶ ἡ μάχαιρά μου καταφάγεται κρέα, ἀφ᾿ αἵματος τραυματιῶν καὶ αἰχμαλωσίας, ἀπὸ κεφαλῆς ἀρχόντων ἐχθρῶν. | 42ᲂу҆пою̀ стрѣ́лы моѧ̑ ѿ кро́ве, и҆ ме́чь мо́й снѣ́стъ мѧса̀ ѿ кро́ве ꙗ҆́звеныхъ и҆ плѣне́нїѧ, ѿ гла́въ кнѧзе́й ꙗ҆зы́ческихъ. |
| 43εὐφράνθητε, οὐρανοί, ἅμα αὐτῷ, καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ πάντες υἱοὶ θεοῦ· εὐφράνθητε, ἔθνη, μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐνισχυσάτωσαν αὐτῷ πάντες ἄγγελοι θεοῦ· ὅτι τὸ αἷμα τῶν υἱῶν αὐτοῦ ἐκδικᾶται, καὶ ἐκδικήσει καὶ ἀνταποδώσει δίκην τοῖς ἐχθροῖς καὶ τοῖς μισοῦσιν ἀνταποδώσει, καὶ ἐκκαθαριεῖ κύριος τὴν γῆν τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. | 43Возвесели́тесѧ, нб҃са̀, кꙋ́пнѡ съ ни́мъ, и҆ да покло́нѧтсѧ є҆мꙋ̀ всѝ а҆́гг҃ли бж҃їи: возвесели́тесѧ, ꙗ҆зы́цы, съ людьмѝ є҆гѡ̀, и҆ да ᲂу҆крѣпѧ́тсѧ є҆мꙋ̀ всѝ сы́нове бж҃їи: ꙗ҆́кѡ кро́вь сынѡ́въ свои́хъ ѿмща́етъ и҆ ѿмсти́тъ, и҆ возда́стъ ме́сть врагѡ́мъ и҆ ненави́дѧщымъ є҆го̀ возда́стъ: и҆ ѡ҆чⷭ҇титъ гдⷭ҇ь зе́млю люді́й свои́хъ. |
| 44Καὶ ἔγραψεν Μωϋσῆς τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ. καὶ εἰσῆλθεν Μωϋσῆς καὶ ἐλάλησεν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου εἰς τὰ ὦτα τοῦ λαοῦ, αὐτὸς καὶ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυη. | 44И҆ написа̀ мѡѷсе́й пѣ́снь сїю̀ въ то́й де́нь, и҆ наꙋчѝ є҆́й сы́ны і҆и҃лєвы: и҆ вни́де мѡѷсе́й къ лю́демъ и҆ глаго́ла всѧ̑ словеса̀ зако́на сегѡ̀ во ᲂу҆́шы лю́демъ, са́мъ и҆ і҆исꙋ́съ наѵи́нъ. |
| 45καὶ συνετέλεσεν Μωϋσῆς λαλῶν παντὶ Ισραηλ | 45И҆ сконча̀ мѡѷсе́й глаго́лѧ словеса̀ сїѧ̑ всѧ̑ всемꙋ̀ і҆и҃лю, |
| 46καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Προσέχετε τῇ καρδίᾳ ἐπὶ πάντας τοὺς λόγους τούτους, οὓς ἐγὼ διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον, ἃ ἐντελεῖσθε τοῖς υἱοῖς ὑμῶν φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου· | 46и҆ речѐ къ ни̑мъ: внемли́те се́рдцемъ ва́шимъ всѧ̑ словеса̀ сїѧ̑, ꙗ҆̀же а҆́зъ засвидѣ́тельствꙋю ва́мъ дне́сь, ꙗ҆̀же да заповѣ́сте сынѡ́мъ ва́шымъ, храни́ти и҆ твори́ти всѧ̑ словеса̀ зако́на сегѡ̀, |
| 47ὅτι οὐχὶ λόγος κενὸς οὗτος ὑμῖν, ὅτι αὕτη ἡ ζωὴ ὑμῶν, καὶ ἕνεκεν τοῦ λόγου τούτου μακροημερεύσετε ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. | 47ꙗ҆́кѡ не тще́тно сло́во сїѐ ва́мъ, занѐ сїѧ̀ жи́знь ва́ша, и҆ ра́ди сло́ва сегѡ̀ дѡ́лги дни̑ бꙋ́дете на землѝ, на ню́же вы̀ прехо́дите і҆ѻрда́нъ та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀. |
| 48Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ λέγων | 48И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю въ де́нь се́й, гл҃ѧ: |
| 49Ἀνάβηθι εἰς τὸ ὄρος τὸ Αβαριν τοῦτο, ὄρος Ναβαυ, ὅ ἐστιν ἐν γῇ Μωαβ κατὰ πρόσωπον Ιεριχω, καὶ ἰδὲ τὴν γῆν Χανααν, ἣν ἐγὼ δίδωμι τοῖς υἱοῖς Ισραηλ εἰς κατάσχεσιν, | 49взы́ди на го́рꙋ а҆варі́мъ, сїѧ̀ гора̀ нава́ѵъ, ꙗ҆́же є҆́сть въ землѝ мѡа́вли прѧ́мѡ і҆ерїхѡ́нꙋ, и҆ ви́ждь зе́млю ханаа́ню, ю҆́же а҆́зъ даю̀ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ во ѡ҆бдержа́нїе: |
| 50καὶ τελεύτα ἐν τῷ ὄρει, εἰς ὃ ἀναβαίνεις ἐκεῖ, καὶ προστέθητι πρὸς τὸν λαόν σου, ὃν τρόπον ἀπέθανεν Ααρων ὁ ἀδελφός σου ἐν Ωρ τῷ ὄρει καὶ προσετέθη πρὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ, | 50и҆ сконча́йсѧ та́мѡ на горѣ̀, на ню́же восхо́диши, и҆ приложи́сѧ къ лю́демъ твои̑мъ, ꙗ҆́коже ᲂу҆́мре а҆арѡ́нъ бра́тъ тво́й на горѣ̀ ѡ҆́ръ и҆ приложи́сѧ къ лю́демъ свои̑мъ: |
| 51διότι ἠπειθήσατε τῷ ῥήματί μου ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ἐπὶ τοῦ ὕδατος ἀντιλογίας Καδης ἐν τῇ ἐρήμῳ Σιν, διότι οὐχ ἡγιάσατέ με ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ· | 51поне́же не покори́стесѧ словесѝ моемꙋ̀ въ сынѣ́хъ і҆и҃левыхъ ᲂу҆ воды̀ прерѣка́нїѧ ка́дисъ въ пꙋсты́ни сі́нъ, поне́же не ѡ҆свѧти́сте менѐ въ сынѣ́хъ і҆и҃левыхъ: |
| 52ὅτι ἀπέναντι ὄψῃ τὴν γῆν καὶ ἐκεῖ οὐκ εἰσελεύσῃ. | 52ꙗ҆́кѡ прѧ́мѡ ᲂу҆́зриши зе́млю, и҆ та́мѡ не вни́деши, ю҆́же даю̀ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ. |