Второзако́нїе 33
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ αὕτη ἡ εὐλογία, ἣν εὐλόγησεν Μωϋσῆς ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ τοὺς υἱοὺς Ισραηλ πρὸ τῆς τελευτῆς αὐτοῦ· | 1И҆ сїѐ благослове́нїе, и҆́мже благословѝ мѡѷсе́й человѣ́къ бж҃їй сы́ны і҆и҃лєвы пре́жде сконча́нїѧ своегѡ̀, |
| 2καὶ εἶπεν Κύριος ἐκ Σινα ἥκει καὶ ἐπέφανεν ἐκ Σηιρ ἡμῖν καὶ κατέσπευσεν ἐξ ὄρους Φαραν σὺν μυριάσιν Καδης, ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ. | 2и҆ речѐ: гдⷭ҇ь ѿ сїна́и прїи́де, и҆ ꙗ҆ви́сѧ ѿ сиі́ра на́мъ, и҆ приспѣ̀ ѿ горы̀ фара́ни, и҆ прїи́де со тьма́ми ст҃ы́хъ, ѡ҆деснꙋ́ю є҆гѡ̀ а҆́гг҃ли съ ни́мъ, |
| 3καὶ ἐφείσατο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, καὶ πάντες οἱ ἡγιασμένοι ὑπὸ τὰς χεῖράς σου· καὶ οὗτοι ὑπὸ σέ εἰσιν, καὶ ἐδέξατο ἀπὸ τῶν λόγων αὐτοῦ | 3и҆ пощадѣ̀ лю́ди своѧ̑: и҆ всѝ ѡ҆свѧще́ннїи под̾ рꙋка́ми твои́ми, и҆ сі́и под̾ тобо́ю сꙋ́ть. |
| 4νόμον, ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν Μωϋσῆς, κληρονομίαν συναγωγαῖς Ιακωβ. | 4И҆ прїѧ̀ ѿ слове́съ є҆гѡ̀ зако́нъ, є҆го́же заповѣ́да на́мъ мѡѷсе́й, наслѣ́дїе со́нмꙋ і҆а́кѡвлю: |
| 5καὶ ἔσται ἐν τῷ ἠγαπημένῳ ἄρχων συναχθέντων ἀρχόντων λαῶν ἅμα φυλαῖς Ισραηλ. | 5и҆ бꙋ́детъ въ возлю́бленнѣмъ кнѧ́зь, собра́вшымсѧ кнѧзє́мъ людски̑мъ кꙋ́пнѡ съ племены̀ і҆и҃левыми. |
| 6Ζήτω Ρουβην καὶ μὴ ἀποθανέτω καὶ ἔστω πολὺς ἐν ἀριθμῷ. | 6Да живе́тъ рꙋви́мъ, и҆ да не ᲂу҆́мретъ, и҆ сѷмеѡ́нъ да бꙋ́детъ мно́гъ число́мъ. |
| 7Καὶ αὕτη Ιουδα Εἰσάκουσον, κύριε, φωνῆς Ιουδα, καὶ εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ εἰσέλθοισαν· αἱ χεῖρες αὐτοῦ διακρινοῦσιν αὐτῷ, καὶ βοηθὸς ἐκ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ ἔσῃ. | 7И҆ сїѐ і҆ꙋ́дѣ: ᲂу҆слы́ши, гдⷭ҇и, гла́съ і҆ꙋ́динъ и҆ въ лю́ди є҆гѡ̀ вни́ди: рꙋ́цѣ є҆гѡ̀ побо́рютъ по не́мъ, и҆ помо́щникъ на врагѝ є҆гѡ̀ да бꙋ́деши. |
| 8Καὶ τῷ Λευι εἶπεν Δότε Λευι δήλους αὐτοῦ καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τῷ ἀνδρὶ τῷ ὁσίῳ, ὃν ἐπείρασαν αὐτὸν ἐν πείρᾳ, ἐλοιδόρησαν αὐτὸν ἐπὶ ὕδατος ἀντιλογίας· | 8И҆ леѵі́ю речѐ: дади́те леѵі́ю ꙗ҆влє́ннаѧ є҆гѡ̀, и҆ и҆́стинꙋ є҆гѡ̀ мꙋ́жꙋ преподо́бнꙋ, є҆го́же и҆скꙋси́ша и҆скꙋше́нїемъ, ᲂу҆кори́ша є҆го̀ ᲂу҆ воды̀ прерѣка́нїѧ: |
| 9ὁ λέγων τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρί Οὐχ ἑόρακά σε, καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ οὐκ ἐπέγνω καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἀπέγνω· ἐφύλαξεν τὰ λόγιά σου καὶ τὴν διαθήκην σου διετήρησεν. | 9глаго́лѧй ѻ҆тцꙋ̀ своемꙋ̀ и҆ ма́тери свое́й: не ви́дѣхъ тебѐ: и҆ бра́тїи своеѧ̀ не позна̀, и҆ сынѡ́въ свои́хъ не ᲂу҆вѣ́дѣ: сохранѝ словеса̀ твоѧ̑ и҆ завѣ́тъ тво́й соблюдѐ: |
| 10δηλώσουσιν τὰ δικαιώματά σου τῷ Ιακωβ καὶ τὸν νόμον σου τῷ Ισραηλ· ἐπιθήσουσιν θυμίαμα ἐν ὀργῇ σου διὰ παντὸς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου. | 10ꙗ҆вѧ́тъ ѡ҆правда̑нїѧ твоѧ̑ і҆а́кѡвꙋ и҆ зако́нъ тво́й і҆и҃лю: возложа́тъ ѳѷмїа́мъ во гнѣ́вѣ твое́мъ всегда̀ на ѻ҆лта́рь тво́й: |
| 11εὐλόγησον, κύριε, τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ δέξαι· κάταξον ὀσφὺν ἐχθρῶν ἐπανεστηκότων αὐτῷ, καὶ οἱ μισοῦντες αὐτὸν μὴ ἀναστήτωσαν. | 11блгⷭ҇вѝ, гдⷭ҇и, крѣ́пость є҆гѡ̀ и҆ дѣла̀ рꙋкꙋ̀ є҆гѡ̀ прїимѝ: поразѝ чрє́сла воста́вшихъ на него̀ врагѡ́въ є҆гѡ̀, и҆ ненави́дѧщїи є҆го̀ да не воста́нꙋтъ. |
| 12Καὶ τῷ Βενιαμιν εἶπεν Ἠγαπημένος ὑπὸ κυρίου κατασκηνώσει πεποιθώς, καὶ ὁ θεὸς σκιάζει ἐπ᾿ αὐτῷ πάσας τὰς ἡμέρας, καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ὤμων αὐτοῦ κατέπαυσεν. | 12И҆ венїамі́нꙋ речѐ: возлю́бленный гдⷭ҇емъ ᲂу҆пова́ѧй всели́тсѧ( въ не́мъ) , и҆ бг҃ъ ѡ҆сѣнѧ́етъ є҆го̀ во всѧ̑ дни̑, и҆ посредѣ̀ ра́менъ є҆гѡ̀ почѝ. |
| 13Καὶ τῷ Ιωσηφ εἶπεν Ἀπ εὐλογίας κυρίου ἡ γῆ αὐτοῦ ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ καὶ δρόσου καὶ ἀπὸ ἀβύσσων πηγῶν κάτωθεν | 13И҆ і҆ѡ́сифови речѐ: ѿ блгⷭ҇ве́нїѧ гдⷭ҇нѧ землѧ̀ є҆гѡ̀, ѿ красо́тъ небе́сныхъ и҆ росы̀, и҆ ѿ бе́зднъ и҆сто́чникѡвъ ни́зꙋ, |
| 14καὶ καθ᾿ ὥραν γενημάτων ἡλίου τροπῶν καὶ ἀπὸ συνόδων μηνῶν | 14и҆ во вре́мѧ плодѡ́въ со́лнечныхъ ѡ҆браще́нїй, и҆ ѿ схожде́нїй мчⷭ҇ныхъ, |
| 15καὶ ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων ἀρχῆς καὶ ἀπὸ κορυφῆς βουνῶν ἀενάων | 15и҆ ѿ верха̀ го́ръ нача́ла, и҆ ѿ верха̀ холмѡ́въ вѣ́чныхъ, |
| 16καὶ καθ᾿ ὥραν γῆς πληρώσεως. καὶ τὰ δεκτὰ τῷ ὀφθέντι ἐν τῷ βάτῳ ἔλθοισαν ἐπὶ κεφαλὴν Ιωσηφ, καὶ ἐπὶ κορυφῆς δοξασθεὶς ἐν ἀδελφοῖς. | 16и҆ по вре́мени землѝ и҆сполне́нїѧ: и҆ прїѧ̑тнаѧ ꙗ҆ви́вшемꙋсѧ въ кꙋпинѣ̀, да прїи́дꙋтъ на главꙋ̀ і҆ѡ́сифꙋ, и҆ на версѣ̀ просла́вивыйсѧ въ бра́тїи. |
| 17πρωτότοκος ταύρου τὸ κάλλος αὐτοῦ, κέρατα μονοκέρωτος τὰ κέρατα αὐτοῦ· ἐν αὐτοῖς ἔθνη κερατιεῖ ἅμα ἕως ἐπ᾿ ἄκρου γῆς. αὗται μυριάδες Εφραιμ, καὶ αὗται χιλιάδες Μανασση. | 17Перворо́дный ю҆нца̀ добро́та є҆гѡ̀, ро́зи є҆диноро́га ро́зи є҆гѡ̀: и҆́ми ꙗ҆зы́ки и҆збоде́тъ вкꙋ́пѣ да́же до кра́ѧ землѝ: сїѧ̑ тьмы̑ є҆фре́мѡвы, и҆ сїѧ̑ ты́сѧщи манассі̑ины. |
| 18Καὶ τῷ Ζαβουλων εἶπεν Εὐφράνθητι, Ζαβουλων, ἐν ἐξοδίᾳ σου καί, Ισσαχαρ, ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτοῦ. | 18И҆ завꙋлѡ́нꙋ речѐ: возвесели́сѧ, завꙋлѡ́не, во и҆схо́дѣ твое́мъ, и҆ і҆ссаха́ре, въ селе́нїихъ твои́хъ: |
| 19ἔθνη ἐξολεθρεύσουσιν, καὶ ἐπικαλέσεσθε ἐκεῖ καὶ θύσετε θυσίαν δικαιοσύνης, ὅτι πλοῦτος θαλάσσης θηλάσει σε καὶ ἐμπόρια παράλιον κατοικούντων. | 19ꙗ҆зы́ки потребѧ́тъ: и҆ призове́те та́мѡ, и҆ пожре́те та́мѡ же́ртвꙋ пра́вды: ꙗ҆́кѡ бога́тство морско́е воздои́тъ тѧ̀, и҆ кꙋ̑пли ѿ ꙗ҆зы̑къ при мо́ри живꙋ́щихъ. |
| 20Καὶ τῷ Γαδ εἶπεν Εὐλογημένος ἐμπλατύνων Γαδ· ὡς λέων ἀνεπαύσατο συντρίψας βραχίονα καὶ ἄρχοντα. | 20И҆ га́дꙋ речѐ: блгⷭ҇ве́нъ разширѧ́ѧй га́да: ꙗ҆́кѡ ле́въ почѝ, сокрꙋши́вый мы́шцꙋ и҆ кнѧ́зѧ: |
| 21καὶ εἶδεν ἀπαρχὴν αὐτοῦ, ὅτι ἐκεῖ ἐμερίσθη γῆ ἀρχόντων συνηγμένων ἅμα ἀρχηγοῖς λαῶν· δικαιοσύνην κύριος ἐποίησεν καὶ κρίσιν αὐτοῦ μετὰ Ισραηλ. | 21и҆ ви́дѣ нача́тки своѧ̑, ꙗ҆́кѡ та́мѡ раздѣли́сѧ землѧ̀, кнѧзе́й со́бранныхъ вкꙋ́пѣ съ нача̑льники людски́ми: пра́вдꙋ гдⷭ҇ь сотворѝ и҆ сꙋ́дъ сво́й со і҆и҃лемъ. |
| 22Καὶ τῷ Δαν εἶπεν Δαν σκύμνος λέοντος καὶ ἐκπηδήσεται ἐκ τοῦ Βασαν. | 22И҆ да́нꙋ речѐ: да́нъ, скѵ́менъ льво́въ, и҆ и҆зско́читъ ѿ васа́на. |
| 23Καὶ τῷ Νεφθαλι εἶπεν Νεφθαλι πλησμονὴ δεκτῶν καὶ ἐμπλησθήτω εὐλογίαν παρὰ κυρίου θάλασσαν καὶ λίβα κληρονομήσει. | 23И҆ нефѳалі́мꙋ речѐ: нефѳалі́мъ насыще́нїе прїѧ́тныхъ, и҆ да насы́титсѧ блгⷭ҇ве́нїемъ ѿ гдⷭ҇а: мо́ре и҆ ю҆́гъ наслѣ́дитъ. |
| 24Καὶ τῷ Ασηρ εἶπεν Εὐλογητὸς ἀπὸ τέκνων Ασηρ καὶ ἔσται δεκτὸς τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ. βάψει ἐν ἐλαίῳ τὸν πόδα αὐτοῦ· | 24И҆ а҆си́рꙋ речѐ: блгⷭ҇ве́нъ ѿ{ па́че} ча̑дъ а҆си́ръ, и҆ бꙋ́детъ прїѧ́тенъ бра́тїи свое́й: ѡ҆мо́читъ въ є҆ле́й но́гꙋ свою̀: |
| 25σίδηρος καὶ χαλκὸς τὸ ὑπόδημα αὐτοῦ ἔσται, καὶ ὡς αἱ ἡμέραι σου ἡ ἰσχύς σου. | 25желѣ́зо и҆ мѣ́дь сапо́гъ є҆гѡ̀ бꙋ́детъ, и҆ а҆́ки дни̑ твоѧ̑ крѣ́пость твоѧ̀. |
| 26Οὐκ ἔστιν ὥσπερ ὁ θεὸς τοῦ ἠγαπημένου· ὁ ἐπιβαίνων ἐπὶ τὸν οὐρανὸν βοηθός σου καὶ ὁ μεγαλοπρεπὴς τοῦ στερεώματος. | 26Нѣ́сть ꙗ҆́коже бг҃ъ возлю́бленнагѡ: восходѧ́й на нб҃о помо́щникъ тво́й, и҆ великолѣ́пый въ тве́рди: |
| 27καὶ σκέπασις θεοῦ ἀρχῆς καὶ ὑπὸ ἰσχὺν βραχιόνων ἀενάων καὶ ἐκβαλεῖ ἀπὸ προσώπου σου ἐχθρὸν λέγων Ἀπόλοιο. | 27и҆ покры́етъ тѧ̀ бж҃їе нача́ло, и҆ под̾ крѣ́постїю мы́шцей вѣ́чныхъ: и҆ ѿжене́тъ ѿ лица̀ твоегѡ̀ врага̀, гл҃ѧ: да поги́бнеши: |
| 28καὶ κατασκηνώσει Ισραηλ πεποιθὼς μόνος ἐπὶ γῆς Ιακωβ ἐπὶ σίτῳ καὶ οἴνῳ, καὶ ὁ οὐρανὸς αὐτῷ συννεφὴς δρόσῳ. | 28и҆ всели́тсѧ і҆и҃ль ᲂу҆пова́ѧ є҆ди́нъ на землѝ і҆а́кѡвли въ вїнѣ̀ и҆ пшени́цѣ: и҆ не́бо є҆мꙋ̀ ѡ҆́блачно росо́ю. |
| 29μακάριος σύ, Ισραηλ· τίς ὅμοιός σοι λαὸς σῳζόμενος ὑπὸ κυρίου; ὑπερασπιεῖ ὁ βοηθός σου, καὶ ἡ μάχαιρα καύχημά σου· καὶ ψεύσονταί σε οἱ ἐχθροί σου, καὶ σὺ ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτῶν ἐπιβήσῃ. | 29Блаже́нъ є҆сѝ, і҆и҃лю: кто̀ подо́бенъ тебѣ̀, лю́дїе спаса́емїи ѿ гдⷭ҇а; защи́титъ помо́щникъ тво́й, и҆ ме́чь хвала̀ твоѧ̀: и҆ солжꙋ́тъ тебѣ̀ вразѝ твоѝ, и҆ ты̀ на вы́ю и҆́хъ настꙋ́пиши. |