Второзако́нїе 14
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Υἱοί ἐστε κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν· οὐ φοιβήσετε, οὐκ ἐπιθήσετε φαλάκρωμα ἀνὰ μέσον τῶν ὀφθαλμῶν ὑμῶν ἐπὶ νεκρῷ· | 1Сы́нове є҆стѐ гдⷭ҇а бг҃а ва́шегѡ: да не нарѣ́зꙋетесѧ и҆ не возложи́те плѣ́ши междꙋ̀ ѻ҆чи́ма ва́шима над̾ ме́ртвымъ: |
| 2ὅτι λαὸς ἅγιος εἶ κυρίῳ τῷ θεῷ σου, καὶ σὲ ἐξελέξατο κύριος ὁ θεός σου γενέσθαι σε αὐτῷ λαὸν περιούσιον ἀπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν τῶν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς. | 2ꙗ҆́кѡ лю́дїе свѧ́ти є҆стѐ гдⷭ҇еви бг҃ꙋ ва́шемꙋ, и҆ ва́съ и҆збра̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ бы́ти ва́мъ лю́демъ и҆збра̑ннымъ є҆мꙋ̀ ѿ всѣ́хъ ꙗ҆зы́кѡвъ и҆̀же на лицы̀ землѝ. |
| 3Οὐ φάγεσθε πᾶν βδέλυγμα. | 3Да не снѣ́сте всѧ́кїѧ ме́рзости. |
| 4ταῦτα τὰ κτήνη, ἃ φάγεσθε· μόσχον ἐκ βοῶν καὶ ἀμνὸν ἐκ προβάτων καὶ χίμαρον ἐξ αἰγῶν, | 4Сїѧ̑ скоты̀ ꙗ҆ди́те: тельца̀ ѿ говѧ́дъ и҆ а҆́гнца ѿ ѻ҆ве́цъ и҆ козла̀ ѿ ко́зъ: |
| 5ἔλαφον καὶ δορκάδα καὶ βούβαλον καὶ τραγέλαφον καὶ πύγαργον, ὄρυγα καὶ καμηλοπάρδαλιν· | 5є҆ле́нѧ и҆ се́рнꙋ, и҆ бꙋ́йвола и҆ ла́нѧ, и҆ зꙋ́брѧ и҆ ѻ҆на́гра и҆ сайга́ка. |
| 6πᾶν κτῆνος διχηλοῦν ὁπλὴν καὶ ὀνυχιστῆρας ὀνυχίζον δύο χηλῶν καὶ ἀνάγον μηρυκισμὸν ἐν τοῖς κτήνεσιν, ταῦτα φάγεσθε. | 6Всѧ́къ ско́тъ на дво́е дѣлѧ̀ па́знѡкти, и҆ копы́то на дво́е копы́тѧ, и҆ ѿрыга́ѧ жва́нїе въ скотѣ́хъ, да ꙗ҆́сте. |
| 7καὶ ταῦτα οὐ φάγεσθε ἀπὸ τῶν ἀναγόντων μηρυκισμὸν καὶ ἀπὸ τῶν διχηλούντων τὰς ὁπλὰς καὶ ὀνυχιζόντων ὀνυχιστῆρας· τὸν κάμηλον καὶ δασύποδα καὶ χοιρογρύλλιον, ὅτι ἀνάγουσιν μηρυκισμὸν καὶ ὁπλὴν οὐ διχηλοῦσιν, ἀκάθαρτα ταῦτα ὑμῖν ἐστιν· | 7И҆ си́хъ да не снѣ́сте ѿ ѿрыга́ющихъ жва́нїе и҆ ѿ дѣлѧ́щихъ па́знѡкти на дво́е, но копы́тъ не раздвоѧ́ющихъ: вельблю́да и҆ за́ѧца и҆ хїрогрѵ́ллѧ: ꙗ҆́кѡ ѿрыга́ютъ жва́нїе сі́и, но копы́тъ не раздвоѧ́ютъ, нечи̑ста сїѧ̑ ва́мъ сꙋ́ть. |
| 8καὶ τὸν ὗν, ὅτι διχηλεῖ ὁπλὴν τοῦτο καὶ ὀνυχίζει ὄνυχας ὁπλῆς καὶ τοῦτο μηρυκισμὸν οὐ μαρυκᾶται, ἀκάθαρτον τοῦτο ὑμῖν· ἀπὸ τῶν κρεῶν αὐτῶν οὐ φάγεσθε καὶ τῶν θνησιμαίων αὐτῶν οὐχ ἅψεσθε.– | 8И҆ свинїѝ, ꙗ҆́кѡ на дво́е дѣли́тъ па́знѡкти и҆ кѡпы́та раздвоѧ́етъ, и҆ сїѧ̀ жва́нїѧ не ѿрыга́етъ, нечиста̀ сїѧ̀ ва́мъ є҆́сть: ѿ мѧ́съ и҆́хъ да не ꙗ҆́сте, и҆ мертвечи́намъ и҆́хъ да не прикосне́тесѧ. |
| 9καὶ ταῦτα φάγεσθε ἀπὸ πάντων τῶν ἐν τοῖς ὕδασιν· πάντα, ὅσα ἐστὶν ἐν αὐτοῖς πτερύγια καὶ λεπίδες, φάγεσθε. | 9И҆ сїѧ̑ да ꙗ҆́сте ѿ всѣ́хъ ꙗ҆̀же въ водѣ̀: всѧ̑, и҆̀мже сꙋ́ть пе́рїе и҆ чешꙋѧ̀, ꙗ҆ди́те. |
| 10καὶ πάντα, ὅσα οὐκ ἔστιν αὐτοῖς πτερύγια καὶ λεπίδες, οὐ φάγεσθε, ἀκάθαρτα ὑμῖν ἐστιν.– | 10И҆ всѣ́хъ, и҆̀мже нѣ́сть пе́рїѧ, ни чешꙋѝ, да не ꙗ҆́сте: нечи̑ста сꙋ́ть ва́мъ. |
| 11πᾶν ὄρνεον καθαρὸν φάγεσθε. | 11Всѧ́кꙋ пти́цꙋ чи́стꙋ да ꙗ҆́сте. |
| 12καὶ ταῦτα οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτῶν· τὸν ἀετὸν καὶ τὸν γρύπα καὶ τὸν ἁλιαίετον | 12И҆ си́хъ да не ꙗ҆́сте ѿ ни́хъ: |
| 13καὶ τὸν γύπα καὶ τὸν ἰκτῖνα καὶ τὰ ὅμοια αὐτῷ | 13ѻ҆рла̀ и҆ грѵ́фа и҆ ѻ҆рла̀ морска́гѡ, |
| 14καὶ πάντα κόρακα καὶ τὰ ὅμοια αὐτῷ | 14и҆ неѧ́сыти и҆ і҆кті́на и҆ подо́бныхъ си̑мъ: |
| 15καὶ στρουθὸν καὶ γλαῦκα καὶ λάρον | 15и҆ вра́на и҆ врабїѧ̀, и҆ вы́пелицы и҆ сꙋхола́плѧ, и҆ ꙗ҆́стреба и҆ подо́бныхъ си̑мъ: |
| 16καὶ ἐρωδιὸν καὶ κύκνον καὶ ἶβιν | 16и҆ вра́на нощна́гѡ и҆ лили́ка и҆ подо́бныхъ си̑мъ: |
| 17καὶ καταράκτην καὶ ἱέρακα καὶ τὰ ὅμοια αὐτῷ καὶ ἔποπα καὶ νυκτικόρακα | 17и҆ є҆рѡді́а и҆ ле́бедѧ, и҆ і҆́вїна и҆ катара́кта, и҆ вдо́да |
| 18καὶ πελεκᾶνα καὶ χαραδριὸν καὶ τὰ ὅμοια αὐτῷ καὶ πορφυρίωνα καὶ νυκτερίδα. | 18и҆ нощна́гѡ нетопырѧ̀, и҆ сыча̀ и҆ теслоно́са, и҆ харадрїо́на и҆ подо́бныхъ си̑мъ, и҆ порфѷрїѡ́на. |
| 19πάντα τὰ ἑρπετὰ τῶν πετεινῶν ἀκάθαρτα ταῦτά ἐστιν ὑμῖν, οὐ φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτῶν. | 19Всѧ̑ га́ды пти̑чїѧ нечи̑ста сꙋ́ть ва́мъ: да не ꙗ҆́сте ѿ ни́хъ. |
| 20πᾶν πετεινὸν καθαρὸν φάγεσθε.– | 20Всѧ́кꙋ пти́цꙋ чи́стꙋ да ꙗ҆́сте. |
| 21πᾶν θνησιμαῖον οὐ φάγεσθε· τῷ παροίκῳ τῷ ἐν ταῖς πόλεσίν σου δοθήσεται, καὶ φάγεται, ἢ ἀποδώσῃ τῷ ἀλλοτρίῳ· ὅτι λαὸς ἅγιος εἶ κυρίῳ τῷ θεῷ σου.– οὐχ ἑψήσεις ἄρνα ἐν γάλακτι μητρὸς αὐτοῦ. | 21Всѧ́кїѧ мертвечи́ны да не ꙗ҆́сте: присе́льникꙋ, и҆́же во градѣ́хъ твои́хъ, да да́сте, и҆ да ꙗ҆́стъ, и҆лѝ да прода́сте стра́нникꙋ: ꙗ҆́кѡ лю́дїе свѧ́ти є҆стѐ гдⷭ҇еви бг҃ꙋ ва́шемꙋ. Да не свари́ши ꙗ҆гнѧ́те во млецѣ̀ ма́тере є҆гѡ̀. |
| 22Δεκάτην ἀποδεκατώσεις παντὸς γενήματος τοῦ σπέρματός σου, τὸ γένημα τοῦ ἀγροῦ σου ἐνιαυτὸν κατ᾿ ἐνιαυτόν, | 22Десѧти̑ны да да́си ѿ всегѡ̀ плода̀ сѣ́мене своегѡ̀, пло́дъ ни́въ твои́хъ ѿ го́да до го́да, |
| 23καὶ φάγῃ αὐτὸ ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ· οἴσετε τὰ ἐπιδέκατα τοῦ σίτου σου καὶ τοῦ οἴνου σου καὶ τοῦ ἐλαίου σου, τὰ πρωτότοκα τῶν βοῶν σου καὶ τῶν προβάτων σου, ἵνα μάθῃς φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεόν σου πάσας τὰς ἡμέρας. | 23и҆ да снѣ́си ѧ҆̀ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ на мѣ́стѣ, и҆дѣ́же и҆збере́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й призыва́ти и҆́мѧ є҆гѡ̀ та́мѡ: да принесе́ши десѧти́нꙋ пшени́цы твоеѧ̀ и҆ вїна̀ твоегѡ̀ и҆ є҆ле́а твоегѡ̀, и҆ пе́рвенцы волѡ́въ твои́хъ и҆ ѻ҆ве́цъ твои́хъ, да наꙋчи́шисѧ боѧ́тисѧ гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ всѧ̑ дни̑. |
| 24ἐὰν δὲ μακρὰν γένηται ἀπὸ σοῦ ἡ ὁδὸς καὶ μὴ δύνῃ ἀναφέρειν αὐτά, ὅτι μακρὰν ἀπὸ σοῦ ὁ τόπος, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐκεῖ, ὅτι εὐλογήσει σε κύριος ὁ θεός σου, | 24А҆́ще же дале́че бꙋ́детъ пꙋ́ть ѿ тебє̀ и҆ не возмо́жеши донестѝ и҆̀хъ, ꙗ҆́кѡ дале́че мѣ́сто ѿ тебє̀, є҆́же и҆збере́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й призыва́ти и҆́мѧ є҆гѡ̀ та́мѡ, ꙗ҆́кѡ да блгⷭ҇ви́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й: |
| 25καὶ ἀποδώσῃ αὐτὰ ἀργυρίου καὶ λήμψῃ τὸ ἀργύριον ἐν ταῖς χερσίν σου καὶ πορεύσῃ εἰς τὸν τόπον, ὃν ἂν ἐκλέξηται κύριος ὁ θεός σου αὐτόν, | 25и҆ прода́си сїѐ на цѣнѣ̀, и҆ во́змеши сребро̀ въ рꙋ́кꙋ твою̀, и҆ по́йдеши на мѣ́сто, є҆́же и҆збере́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й, |
| 26καὶ δώσεις τὸ ἀργύριον ἐπὶ παντός, οὗ ἐὰν ἐπιθυμῇ ἡ ψυχή σου, ἐπὶ βουσὶ ἢ ἐπὶ προβάτοις, ἐπὶ οἴνῳ ἢ ἐπὶ σικερα ἢ ἐπὶ παντός, οὗ ἐὰν ἐπιθυμῇ ἡ ψυχή σου, καὶ φάγῃ ἐκεῖ ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ εὐφρανθήσῃ σὺ καὶ ὁ οἶκός σου | 26и҆ да́си сребро̀ за всѐ, на не́же пожела́етъ дꙋша̀ твоѧ̀, на волы̀ и҆ ѻ҆́вцы, и҆лѝ на вїно̀, и҆лѝ на сїке́рꙋ, и҆лѝ на всѐ, є҆гѡ́же жела́етъ дꙋша̀ твоѧ̀, и҆ да снѣ́си та́мѡ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ, и҆ возвесели́шисѧ ты̀ и҆ до́мъ тво́й. |
| 27καὶ ὁ Λευίτης ὁ ἐν ταῖς πόλεσίν σου, ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ μερὶς οὐδὲ κλῆρος μετὰ σοῦ.– | 27И҆ леѵі́тъ и҆́же во градѣ́хъ твои́хъ, не ѡ҆ста́виши є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть є҆мꙋ̀ ча́сти ни жре́бїѧ съ тобо́ю: |
| 28μετὰ τρία ἔτη ἐξοίσεις πᾶν τὸ ἐπιδέκατον τῶν γενημάτων σου· ἐν τῷ ἐνιαυτῷ ἐκείνῳ θήσεις αὐτὸ ἐν ταῖς πόλεσίν σου, | 28по тре́хъ лѣ́тѣхъ да и҆знесе́ши всю̀ десѧти́нꙋ жи̑тъ твои́хъ въ лѣ́то ѻ҆́но, да положи́ши ю҆̀ во градѣ́хъ твои́хъ: |
| 29καὶ ἐλεύσεται ὁ Λευίτης, ὅτι οὐκ ἔστιν αὐτῷ μερὶς οὐδὲ κλῆρος μετὰ σοῦ, καὶ ὁ προσήλυτος καὶ ὁ ὀρφανὸς καὶ ἡ χήρα ἡ ἐν ταῖς πόλεσίν σου καὶ φάγονται καὶ ἐμπλησθήσονται, ἵνα εὐλογήσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις, οἷς ἐὰν ποιῇς. | 29и҆ прїи́детъ леѵі́тъ, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть є҆мꙋ̀ ча́сти ни жре́бїѧ съ тобо́ю, и҆ пришле́цъ, и҆ сирота̀ и҆ вдова̀, ꙗ҆̀же во градѣ́хъ твои́хъ, да ꙗ҆дѧ́тъ и҆ насы́тѧтсѧ: да блгⷭ҇ви́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ твои́хъ, ꙗ҆̀же а҆́ще сотвори́ши. |