Второзако́нїе 28
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἔσται ὡς ἂν διαβῆτε τὸν Ιορδάνην εἰς τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν, ἐὰν ἀκοῇ εἰσακούσητε τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ δώσει σε κύριος ὁ θεός σου ὑπεράνω πάντων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς, | 1И҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ пре́йдете і҆ѻрда́нъ въ зе́млю, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ дае́тъ ва́мъ, а҆́ще слꙋ́хомъ послꙋ́шаете гла́са гдⷭ҇а бг҃а ва́шегѡ храни́ти и҆ твори́ти всѧ̑ за́пѡвѣди є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, и҆ да́стъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й вы́шше всѣ́хъ ꙗ҆зы̑къ землѝ: |
| 2καὶ ἥξουσιν ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ εὐλογίαι αὗται καὶ εὑρήσουσίν σε, ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσῃς τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου. | 2и҆ прїи́дꙋтъ на тѧ̀ всѧ̑ благословє́нїѧ сїѧ̑ и҆ ѡ҆брѧ́щꙋтъ тѧ̀. А҆́ще слꙋ́хомъ послꙋ́шаеши гла́са гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀, |
| 3εὐλογημένος σὺ ἐν πόλει, καὶ εὐλογημένος σὺ ἐν ἀγρῷ· | 3благослове́нъ ты̀ во гра́дѣ и҆ благослове́нъ ты̀ на селѣ̀, |
| 4εὐλογημένα τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου καὶ τὰ γενήματα τῆς γῆς σου, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου· | 4благословє́на и҆сча́дїѧ чре́ва твоегѡ̀ и҆ плоды̀ землѝ твоеѧ̀, и҆ стада̀ волѡ́въ твои́хъ и҆ па̑ствы ѻ҆ве́цъ твои́хъ, |
| 5εὐλογημέναι αἱ ἀποθῆκαί σου καὶ τὰ ἐγκαταλείμματά σου· | 5благословє́ны жи̑тницы твоѝ и҆ ѡ҆ста́нцы твоѝ, |
| 6εὐλογημένος σὺ ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαί σε, καὶ εὐλογημένος σὺ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαί σε. | 6благослове́нъ ты̀ внегда̀ входи́ти тебѣ̀ и҆ благослове́нъ ты̀ внегда̀ и҆сходи́ти тебѣ̀. |
| 7παραδῷ κύριος ὁ θεός σου τοὺς ἐχθρούς σου τοὺς ἀνθεστηκότας σοι συντετριμμένους πρὸ προσώπου σου· ὁδῷ μιᾷ ἐξελεύσονται πρὸς σὲ καὶ ἐν ἑπτὰ ὁδοῖς φεύξονται ἀπὸ προσώπου σου. | 7Да преда́стъ тебѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ врагѝ твоѧ̑, сопроти́вѧщыѧсѧ тебѣ̀, сокрꙋшє́ны пред̾ лице́мъ твои́мъ: пꙋте́мъ є҆ди́нѣмъ и҆зы́дꙋтъ на тѧ̀ и҆ седмїю̀ пꙋтьмѝ побѣжа́тъ ѿ лица̀ твоегѡ̀. |
| 8ἀποστείλαι κύριος ἐπὶ σὲ τὴν εὐλογίαν ἐν τοῖς ταμιείοις σου καὶ ἐν πᾶσιν, οὗ ἂν ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου, ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι. | 8Да по́слетъ гдⷭ҇ь на тѧ̀ блгⷭ҇ве́нїе въ храни́лищахъ твои́хъ и҆ на всѧ̑, на нѧ́же возложи́ши рꙋ́кꙋ твою̀ на землѝ, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й дае́тъ тебѣ̀. |
| 9ἀναστήσαι σε κύριος ὁ θεός σου ἑαυτῷ λαὸν ἅγιον, ὃν τρόπον ὤμοσεν τοῖς πατράσιν σου, ἐὰν εἰσακούσῃς τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ πορευθῇς ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ· | 9Да возста́витъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й себѣ̀ лю́дъ свѧ́тъ, ꙗ҆́коже клѧ́тсѧ ѻ҆тцє́мъ твои̑мъ. А҆́ще послꙋ́шаеши гла́са гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ и҆ ходи́ти бꙋ́деши въ пꙋте́хъ є҆гѡ̀, |
| 10καὶ ὄψονταί σε πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς ὅτι τὸ ὄνομα κυρίου ἐπικέκληταί σοι, καὶ φοβηθήσονταί σε. | 10и҆ ᲂу҆́зрѧтъ тѧ̀ всѝ ꙗ҆зы́цы земні́и, ꙗ҆́кѡ и҆́мѧ гдⷭ҇а( бг҃а твоегѡ̀) призва́сѧ на тѧ̀, и҆ ᲂу҆боѧ́тсѧ тебє̀, |
| 11καὶ πληθυνεῖ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς ἀγαθὰ ἐπὶ τοῖς ἐκγόνοις τῆς κοιλίας σου καὶ ἐπὶ τοῖς γενήμασιν τῆς γῆς σου καὶ ἐπὶ τοῖς ἐκγόνοις τῶν κτηνῶν σου ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν σου δοῦναί σοι. | 11и҆ ᲂу҆мно́житъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й во блага̑ѧ во и҆сча́дїехъ ᲂу҆тро́бы твоеѧ̀ и҆ во и҆сча́дїехъ скотѡ́въ твои́хъ, и҆ въ плодѣ́хъ землѝ твоеѧ̀, на землѝ твое́й, ю҆́же клѧ́тсѧ гдⷭ҇ь ѻ҆тцє́мъ твои̑мъ да́ти тебѣ̀. |
| 12ἀνοίξαι σοι κύριος τὸν θησαυρὸν αὐτοῦ τὸν ἀγαθόν, τὸν οὐρανόν, δοῦναι τὸν ὑετὸν τῇ γῇ σου ἐπὶ καιροῦ αὐτοῦ εὐλογῆσαι πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου, καὶ δανιεῖς ἔθνεσιν πολλοῖς, σὺ δὲ οὐ δανιῇ, καὶ ἄρξεις σὺ ἐθνῶν πολλῶν, σοῦ δὲ οὐκ ἄρξουσιν. | 12Да ѿве́рзетъ тебѣ̀ гдⷭ҇ь сокро́вище своѐ благо́е, не́бо, є҆́же да́ти до́ждь землѝ твое́й во вре́мѧ своѐ, да блгⷭ҇ви́тъ всѧ̑ дѣла̀ рꙋ́къ твои́хъ: и҆ да́си взаи́мъ ꙗ҆зы́кѡмъ мнѡ́гимъ, ты́ же не ѡ҆должи́шисѧ: и҆ ѡ҆блада́еши ты̀ мно́гими ꙗ҆зы̑ки, тобо́ю же не воз̾ѡблада́ютъ. |
| 13καταστήσαι σε κύριος ὁ θεός σου εἰς κεφαλὴν καὶ μὴ εἰς οὐράν, καὶ ἔσῃ τότε ἐπάνω καὶ οὐκ ἔσῃ ὑποκάτω, ἐὰν ἀκούσῃς τῶν ἐντολῶν κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον φυλάσσειν καὶ ποιεῖν· | 13Да поста́витъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й во главꙋ̀, а҆ не въ хво́стъ: и҆ бꙋ́деши тогда̀ вы́ше, и҆ не бꙋ́деши ни́же, а҆́ще послꙋ́шаеши за́повѣдїй гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀, є҆ли̑ка а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь храни́ти и҆ твори́ти: |
| 14οὐ παραβήσῃ ἀπὸ πάντων τῶν λόγων, ὧν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, δεξιὰ οὐδὲ ἀριστερὰ πορεύεσθαι ὀπίσω θεῶν ἑτέρων λατρεύειν αὐτοῖς. | 14да не престꙋ́пиши ѿ всѣ́хъ слове́съ, ꙗ҆̀же а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, на де́сно нижѐ на лѣ́во, ходи́ти в̾слѣ́дъ богѡ́въ и҆ны́хъ слꙋжи́ти и҆̀мъ. |
| 15Καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εἰσακούσῃς τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, καὶ ἐλεύσονται ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ κατάραι αὗται καὶ καταλήμψονταί σε. | 15И҆ бꙋ́детъ а҆́ще не послꙋ́шаеши гла́са гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ храни́ти и҆ твори́ти всѧ̑ за́пѡвѣди є҆гѡ̀, є҆ли̑ки а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, и҆ прїи́дꙋтъ на тѧ̀ всѧ̑ клѧ̑твы сїѧ̑ и҆ пости́гнꙋтъ тѧ̀: |
| 16ἐπικατάρατος σὺ ἐν πόλει, καὶ ἐπικατάρατος σὺ ἐν ἀγρῷ· | 16про́клѧтъ ты̀ во гра́дѣ и҆ про́клѧтъ ты̀ на селѣ̀, |
| 17ἐπικατάρατοι αἱ ἀποθῆκαί σου καὶ τὰ ἐγκαταλείμματά σου· | 17про́клѧты жи̑тницы твоѝ и҆ ѡ҆ста́нки твоѝ, |
| 18ἐπικατάρατα τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου καὶ τὰ γενήματα τῆς γῆς σου, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου· | 18проклѧта̑ и҆сча̑дїѧ ᲂу҆тро́бы твоеѧ̀ и҆ плоды̀ землѝ твоеѧ̀, стада̀ волѡ́въ твои́хъ и҆ па̑ствы ѻ҆ве́цъ твои́хъ, |
| 19ἐπικατάρατος σὺ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαί σε, καὶ ἐπικατάρατος σὺ ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαί σε. | 19про́клѧтъ ты̀ внегда̀ входи́ти тебѣ̀ и҆ про́клѧтъ ты̀ внегда̀ и҆сходи́ти тебѣ̀. |
| 20ἐξαποστείλαι κύριός σοι τὴν ἔνδειαν καὶ τὴν ἐκλιμίαν καὶ τὴν ἀνάλωσιν ἐπὶ πάντα, οὗ ἂν ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου, ὅσα ἐὰν ποιήσῃς, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ σε καὶ ἕως ἂν ἀπολέσῃ σε ἐν τάχει διὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματά σου, διότι ἐγκατέλιπές με. | 20Да по́слетъ тебѣ̀ гдⷭ҇ь скꙋ́дость и҆ гла́дъ и҆ и҆стребле́нїе на всѧ̑, на нѧ́же возложи́ши рꙋ́кꙋ твою̀, є҆ли̑ка а҆́ще сотвори́ши, до́ндеже потреби́тъ тѧ̀ и҆ до́ндеже погꙋби́тъ тѧ̀ вско́рѣ, ѕлы́хъ ра́ди начина́нїй твои́хъ, занѐ ѡ҆ста́вилъ є҆сѝ мѧ̀. |
| 21προσκολλήσαι κύριος εἰς σὲ τὸν θάνατον, ἕως ἂν ἐξαναλώσῃ σε ἀπὸ τῆς γῆς, εἰς ἣν σὺ εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. | 21Да прилѣпи́тъ гдⷭ҇ь къ тебѣ̀ сме́рть, до́ндеже потреби́тъ тѧ̀ ѿ землѝ, въ ню́же ты̀ вхо́диши та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀. |
| 22πατάξαι σε κύριος ἀπορίᾳ καὶ πυρετῷ καὶ ῥίγει καὶ ἐρεθισμῷ καὶ φόνῳ καὶ ἀνεμοφθορίᾳ καὶ τῇ ὤχρᾳ, καὶ καταδιώξονταί σε, ἕως ἂν ἀπολέσωσίν σε. | 22Да порази́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь неимѣ́нїемъ и҆ ѻ҆гне́вицею, и҆ стꙋ́жею и҆ жже́нїемъ, и҆ ᲂу҆бі́йствомъ и҆ вѣ́тромъ тлетво́рнымъ и҆ блѣ́достїю, и҆ поженꙋ́тъ тѧ̀, до́ндеже погꙋбѧ́тъ тѧ̀. |
| 23καὶ ἔσται σοι ὁ οὐρανὸς ὁ ὑπὲρ κεφαλῆς σου χαλκοῦς καὶ ἡ γῆ ἡ ὑποκάτω σου σιδηρᾶ. | 23И҆ бꙋ́детъ не́бо над̾ главо́ю твое́ю мѣ́дѧно и҆ землѧ̀ под̾ тобо́ю желѣ́зна. |
| 24δῴη κύριος τὸν ὑετὸν τῇ γῇ σου κονιορτόν, καὶ χοῦς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβήσεται ἐπὶ σέ, ἕως ἂν ἐκτρίψῃ σε καὶ ἕως ἂν ἀπολέσῃ σε. | 24Да да́стъ гдⷭ҇ь до́ждь землѝ твое́й пра́хъ, и҆ пе́рсть съ небесѐ сни́детъ на тѧ̀, до́ндеже сокрꙋши́тъ тѧ̀ и҆ до́ндеже погꙋби́тъ тѧ̀. |
| 25δῴη σε κύριος ἐπικοπὴν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν σου· ἐν ὁδῷ μιᾷ ἐξελεύσῃ πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐν ἑπτὰ ὁδοῖς φεύξῃ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· καὶ ἔσῃ ἐν διασπορᾷ ἐν πάσαις ταῖς βασιλείαις τῆς γῆς. | 25Да да́стъ тѧ̀ гдⷭ҇ь на и҆зсѣче́нїе пред̾ враги̑ твои́ми: пꙋте́мъ є҆ди́нѣмъ и҆зы́деши къ ни̑мъ и҆ седмїю̀ пꙋти̑ побѣжи́ши ѿ лица̀ и҆́хъ, и҆ бꙋ́деши въ разсѣ́ѧнїе во всѣ́хъ ца́рствахъ земны́хъ, |
| 26καὶ ἔσονται οἱ νεκροὶ ὑμῶν κατάβρωμα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῖς θηρίοις τῆς γῆς, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀποσοβῶν. | 26и҆ бꙋ́дꙋтъ мертвецы̀ ва́ши снѣ́дь пти́цамъ небє́снымъ и҆ ѕвѣрє́мъ земны̑мъ, и҆ не бꙋ́детъ ѿгонѧ́ѧй. |
| 27πατάξαι σε κύριος ἐν ἕλκει Αἰγυπτίῳ ἐν ταῖς ἕδραις καὶ ψώρᾳ ἀγρίᾳ καὶ κνήφῃ ὥστε μὴ δύνασθαί σε ἰαθῆναι. | 27Да порази́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь вре́домъ є҆гѵ́петскимъ въ сѣда́лищахъ и҆ кра́стою ди́вїею и҆ све́рбомъ, ꙗ҆́кѡ не мощѝ тебѣ̀ и҆сцѣли́тисѧ. |
| 28πατάξαι σε κύριος παραπληξίᾳ καὶ ἀορασίᾳ καὶ ἐκστάσει διανοίας, | 28Порази́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь неи́стовствомъ и҆ слѣпото́ю и҆ и҆зстꙋпле́нїемъ ᲂу҆ма̀, |
| 29καὶ ἔσῃ ψηλαφῶν μεσημβρίας, ὡσεὶ ψηλαφήσαι ὁ τυφλὸς ἐν τῷ σκότει, καὶ οὐκ εὐοδώσει τὰς ὁδούς σου· καὶ ἔσῃ τότε ἀδικούμενος καὶ διαρπαζόμενος πάσας τὰς ἡμέρας, καὶ οὐκ ἔσται σοι ὁ βοηθῶν. | 29и҆ бꙋ́деши ѡ҆сѧза́ѧй въ полꙋ́дни, ꙗ҆́коже ѡ҆сѧза́етъ слѣпы́й во тьмѣ̀, и҆ не и҆спра́витъ пꙋті́й твои́хъ: и҆ бꙋ́деши тогда̀ ѡ҆би́димь и҆ расхища́емь во всѧ̑ дни̑, и҆ не бꙋ́детъ помога́ѧй тебѣ̀. |
| 30γυναῖκα λήμψῃ, καὶ ἀνὴρ ἕτερος ἕξει αὐτήν· οἰκίαν οἰκοδομήσεις καὶ οὐκ οἰκήσεις ἐν αὐτῇ· ἀμπελῶνα φυτεύσεις καὶ οὐ τρυγήσεις αὐτόν· | 30Женꙋ̀ по́ймеши, и҆ и҆́нъ мꙋ́жъ воз̾имѣ́етъ ю҆̀: до́мъ сози́ждеши, и҆ не поживе́ши въ не́мъ: вїногра́дъ насади́ши, и҆ не ѡ҆бере́ши є҆гѡ̀: |
| 31ὁ μόσχος σου ἐσφαγμένος ἐναντίον σου, καὶ οὐ φάγῃ ἐξ αὐτοῦ· ὁ ὄνος σου ἡρπασμένος ἀπὸ σοῦ καὶ οὐκ ἀποδοθήσεταί σοι· τὰ πρόβατά σου δεδομένα τοῖς ἐχθροῖς σου, καὶ οὐκ ἔσται σοι ὁ βοηθῶν· | 31теле́цъ тво́й закла́нъ пред̾ тобо́ю, и҆ не снѣ́си ѿ негѡ̀: ѻ҆слѧ̀ твоѐ ѿѧ́то ѿ тебє̀, и҆ не ѿда́стсѧ тебѣ̀: ѻ҆́вцы твоѧ̑ ѿданы̀( бꙋ́дꙋтъ) врагѡ́мъ твои̑мъ, и҆ не бꙋ́детъ тебѣ̀ помога́ѧй: |
| 32οἱ υἱοί σου καὶ αἱ θυγατέρες σου δεδομέναι ἔθνει ἑτέρῳ, καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου βλέψονται σφακελίζοντες εἰς αὐτά, καὶ οὐκ ἰσχύσει ἡ χείρ σου· | 32сы́нове твоѝ и҆ дщє́ри твоѧ̑ ѿданы̀( бꙋ́дꙋтъ) ꙗ҆зы́кꙋ и҆но́мꙋ, и҆ ѻ҆́чи твоѝ ᲂу҆́зрѧтъ и҆стаева́юще на сїѧ̑, и҆ не возмо́жетъ рꙋка̀ твоѧ̀: |
| 33τὰ ἐκφόρια τῆς γῆς σου καὶ πάντας τοὺς πόνους σου φάγεται ἔθνος, ὃ οὐκ ἐπίστασαι, καὶ ἔσῃ ἀδικούμενος καὶ τεθραυσμένος πάσας τὰς ἡμέρας· | 33плоды̀ землѝ твоеѧ̀ и҆ всѧ̑ трꙋды̀ твоѧ̑ поѧ́стъ ꙗ҆зы́къ, є҆гѡ́же не вѣ́си, и҆ бꙋ́деши ѡ҆би́димь и҆ сокрꙋша́емь во всѧ̑ дни̑, |
| 34καὶ ἔσῃ παράπληκτος διὰ τὰ ὁράματα τῶν ὀφθαλμῶν σου, ἃ βλέψῃ. | 34и҆ бꙋ́деши и҆зꙋмле́нъ, видѣ́нїй ра́ди ѻ҆че́съ твои́хъ, ꙗ҆̀же ᲂу҆́зриши. |
| 35πατάξαι σε κύριος ἐν ἕλκει πονηρῷ ἐπὶ τὰ γόνατα καὶ ἐπὶ τὰς κνήμας ὥστε μὴ δύνασθαί σε ἰαθῆναι ἀπὸ ἴχνους τῶν ποδῶν σου ἕως τῆς κορυφῆς σου. | 35Да порази́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь вре́домъ ѕлы́мъ на колѣ́нахъ и҆ на го́ленехъ, ꙗ҆́кѡ не мощѝ и҆сцѣли́тисѧ тебѣ̀ ѿ сто́пъ но́гъ твои́хъ да́же до верха̀( главы̀) твоеѧ̀. |
| 36ἀπαγάγοι κύριός σε καὶ τοὺς ἄρχοντάς σου, οὓς ἐὰν καταστήσῃς ἐπὶ σεαυτόν, εἰς ἔθνος, ὃ οὐκ ἐπίστασαι σὺ καὶ οἱ πατέρες σου, καὶ λατρεύσεις ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις, ξύλοις καὶ λίθοις. | 36Да ѿведе́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь и҆ кнѧ̑зи твоѧ̑, ꙗ҆̀же поста́виши себѣ̀, въ ꙗ҆зы́къ, є҆гѡ́же не вѣ́си ты̀ и҆ ѻ҆тцы̀ твоѝ, и҆ послꙋ́жиши та́мѡ богѡ́мъ и҆ны̑мъ, дре́вꙋ и҆ ка́менїю, |
| 37καὶ ἔσῃ ἐκεῖ ἐν αἰνίγματι καὶ παραβολῇ καὶ διηγήματι ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν, εἰς οὓς ἂν ἀπαγάγῃ σε κύριος ἐκεῖ. | 37и҆ бꙋ́деши та́мѡ въ гада́нїе и҆ въ при́тчꙋ и҆ по́вѣсть во всѣ́хъ ꙗ҆зы́цѣхъ, въ нѧ́же введе́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь( бг҃ъ) та́мѡ. |
| 38σπέρμα πολὺ ἐξοίσεις εἰς τὸ πεδίον καὶ ὀλίγα εἰσοίσεις, ὅτι κατέδεται αὐτὰ ἡ ἀκρίς. | 38Сѣ́мѧ мно́го и҆знесе́ши на по́ле, и҆ ма́ло внесе́ши, ꙗ҆́кѡ поѧдѧ́тъ ѧ҆̀ прꙋ́зи: |
| 39ἀμπελῶνα φυτεύσεις καὶ κατεργᾷ καὶ οἶνον οὐ πίεσαι οὐδὲ εὐφρανθήσῃ ἐξ αὐτοῦ, ὅτι καταφάγεται αὐτὰ ὁ σκώληξ. | 39вїногра́дъ насади́ши и҆ воздѣ́лаеши, и҆ вїна̀ не и҆спїе́ши, нижѐ возвесели́шисѧ ѿ негѡ̀, ꙗ҆́кѡ поѧ́стъ ѧ҆̀ че́рвь: |
| 40ἐλαῖαι ἔσονταί σοι ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις σου, καὶ ἔλαιον οὐ χρίσῃ, ὅτι ἐκρυήσεται ἡ ἐλαία σου. | 40ма̑слины бꙋ́дꙋтъ тебѣ̀ во всѣ́хъ предѣ́лѣхъ твои́хъ, и҆ є҆ле́емъ не пома́жешисѧ, ꙗ҆́кѡ и҆стече́тъ ма́слина твоѧ̀: |
| 41υἱοὺς καὶ θυγατέρας γεννήσεις, καὶ οὐκ ἔσονταί σοι· ἀπελεύσονται γὰρ ἐν αἰχμαλωσίᾳ. | 41сы́ны и҆ дщє́ри роди́ши, и҆ не бꙋ́дꙋтъ тебѣ̀, ѿи́дꙋтъ бо въ плѣ́нъ: |
| 42πάντα τὰ ξύλινά σου καὶ τὰ γενήματα τῆς γῆς σου ἐξαναλώσει ἡ ἐρυσίβη. | 42всѧ̑ древє́снаѧ твоѧ̑ и҆ всѧ̑ жи̑та землѝ твоеѧ̀ потреби́тъ ржа̀: |
| 43ὁ προσήλυτος, ὅς ἐστιν ἐν σοί, ἀναβήσεται ἐπὶ σὲ ἄνω ἄνω, σὺ δὲ καταβήσῃ κάτω κάτω· | 43пришле́цъ, и҆́же є҆́сть ᲂу҆ тебє̀, взы́детъ над̾ тѧ̀ вы́ше вы́ше, ты́ же низ̾и́деши ни́зꙋ ни́зꙋ: |
| 44οὗτος δανιεῖ σοι, σὺ δὲ τούτῳ οὐ δανιεῖς· οὗτος ἔσται κεφαλή, σὺ δὲ ἔσῃ οὐρά. | 44се́й взаи́мъ да́стъ тебѣ̀, ты́ же є҆мꙋ̀ взаи́мъ не да́си: се́й бꙋ́детъ глава̀, ты́ же бꙋ́деши хво́стъ. |
| 45καὶ ἐλεύσονται ἐπὶ σὲ πᾶσαι αἱ κατάραι αὗται καὶ καταδιώξονταί σε καὶ καταλήμψονταί σε, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ σε καὶ ἕως ἂν ἀπολέσῃ σε, ὅτι οὐκ εἰσήκουσας τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου φυλάξαι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ, ὅσα ἐνετείλατό σοι. | 45И҆ прїи́дꙋтъ на тѧ̀ всѧ̑ клѧ̑твы сїѧ̑, и҆ поженꙋ́тъ тѧ̀ и҆ пости́гнꙋтъ тѧ̀, до́ндеже потребѧ́тъ тѧ̀ и҆ до́ндеже погꙋбѧ́тъ тѧ̀: ꙗ҆́кѡ не послꙋ́шалъ є҆сѝ гла́са гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀, є҆́же храни́ти за́пѡвѣди є҆гѡ̀ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ є҆гѡ̀, є҆ли̑ка заповѣ́да тебѣ̀. |
| 46καὶ ἔσται ἐν σοὶ σημεῖα καὶ τέρατα καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου ἕως τοῦ αἰῶνος, | 46И҆ бꙋ́дꙋтъ на тебѣ̀ зна́мєнїѧ и҆ чꙋдеса̀, и҆ въ сѣ́мени твое́мъ до вѣ́ка, |
| 47ἀνθ᾿ ὧν οὐκ ἐλάτρευσας κυρίῳ τῷ θεῷ σου ἐν εὐφροσύνῃ καὶ ἀγαθῇ καρδίᾳ διὰ τὸ πλῆθος πάντων. | 47поне́же не послꙋжи́лъ є҆сѝ гдⷭ҇еви бг҃ꙋ твоемꙋ̀ съ весе́лїемъ и҆ благи́мъ се́рдцемъ, мно́жества ра́ди всѣ́хъ( благи́хъ) , |
| 48καὶ λατρεύσεις τοῖς ἐχθροῖς σου, οὓς ἐπαποστελεῖ κύριος ἐπὶ σέ, ἐν λιμῷ καὶ ἐν δίψει καὶ ἐν γυμνότητι καὶ ἐν ἐκλείψει πάντων· καὶ ἐπιθήσει κλοιὸν σιδηροῦν ἐπὶ τὸν τράχηλόν σου, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ σε. | 48и҆ послꙋ́жиши врагѡ́мъ твои̑мъ, ꙗ҆̀же по́слетъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й на тѧ̀ съ гла́домъ и҆ жа́ждею, и҆ нагото́ю и҆ ѡ҆скꙋдѣ́нїемъ всѣ́хъ: и҆ возложи́тъ ꙗ҆ре́мъ желѣ́зенъ на вы́ю твою̀, до́ндеже сокрꙋши́тъ тѧ̀. |
| 49ἐπάξει κύριος ἐπὶ σὲ ἔθνος μακρόθεν ἀπ᾿ ἐσχάτου τῆς γῆς ὡσεὶ ὅρμημα ἀετοῦ, ἔθνος, ὃ οὐκ ἀκούσῃ τῆς φωνῆς αὐτοῦ, | 49И҆ наведе́тъ гдⷭ҇ь на тѧ̀ ꙗ҆зы́къ и҆здале́ча ѿ кра́ѧ землѝ а҆́ки ᲂу҆стремле́нїе ѻ҆́рле, ꙗ҆зы́къ, є҆гѡ́же не ᲂу҆разꙋмѣ́еши глаго́ла, |
| 50ἔθνος ἀναιδὲς προσώπῳ, ὅστις οὐ θαυμάσει πρόσωπον πρεσβύτου καὶ νέον οὐκ ἐλεήσει, | 50ꙗ҆зы́къ безстꙋ́денъ лице́мъ, и҆́же не ᲂу҆диви́тсѧ лицꙋ̀ ста́рчꙋ и҆ ю҆́на не поми́лꙋетъ: |
| 51καὶ κατέδεται τὰ ἔκγονα τῶν κτηνῶν σου καὶ τὰ γενήματα τῆς γῆς σου ὥστε μὴ καταλιπεῖν σοι σῖτον, οἶνον, ἔλαιον, τὰ βουκόλια τῶν βοῶν σου καὶ τὰ ποίμνια τῶν προβάτων σου, ἕως ἂν ἀπολέσῃ σε | 51и҆ поѧ́стъ плоды̀ скотѡ́въ твои́хъ и҆ плоды̀ землѝ твоеѧ̀, ꙗ҆́кѡ не ѡ҆ста́витъ тебѣ̀ пшени́цы, ни вїна̀, ни є҆ле́а, ста́дъ волѡ́въ твои́хъ и҆ па́ствъ ѻ҆ве́цъ твои́хъ, до́ндеже погꙋби́тъ тѧ̀: |
| 52καὶ ἐκτρίψῃ σε ἐν πάσαις ταῖς πόλεσίν σου, ἕως ἂν καθαιρεθῶσιν τὰ τείχη σου τὰ ὑψηλὰ καὶ τὰ ὀχυρά, ἐφ᾿ οἷς σὺ πέποιθας ἐπ᾿ αὐτοῖς, ἐν πάσῃ τῇ γῇ σου, καὶ θλίψει σε ἐν πάσαις ταῖς πόλεσίν σου, αἷς ἔδωκέν σοι κύριος ὁ θεός σου. | 52и҆ сокрꙋши́тъ тѧ̀ во всѣ́хъ градѣ́хъ твои́хъ, до́ндеже разорѧ́тсѧ стѣ́ны твоѧ̑ высѡ́кїѧ и҆ крѣ̑пкїѧ, на ни́хже ты̀ ᲂу҆пова́еши, во все́й землѝ твое́й: и҆ ѡ҆ѕло́битъ тѧ̀ во всѣ́хъ градѣ́хъ твои́хъ, ꙗ҆̀же дадѐ тебѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й. |
| 53καὶ φάγῃ τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου, κρέα υἱῶν σου καὶ θυγατέρων σου, ὅσα ἔδωκέν σοι κύριος ὁ θεός σου, ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῇ θλίψει σου, ᾗ θλίψει σε ὁ ἐχθρός σου. | 53И҆ снѣ́си ча̑да ᲂу҆тро́бы твоеѧ̀, пло́ть сынѡ́въ и҆ дще́рей твои́хъ, и҆̀хже дадѐ тебѣ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й, въ тѣснотѣ̀ твое́й и҆ въ ско́рби твое́й, є҆́юже ѡ҆скорби́тъ тѧ̀ вра́гъ тво́й. |
| 54ὁ ἁπαλὸς ἐν σοὶ καὶ ὁ τρυφερὸς σφόδρα βασκανεῖ τῷ ὀφθαλμῷ τὸν ἀδελφὸν καὶ τὴν γυναῖκα τὴν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτοῦ καὶ τὰ καταλελειμμένα τέκνα, ἃ ἂν καταλειφθῇ, | 54Ю҆́ный въ ва́съ и҆ млады́й ѕѣлѡ̀ позави́дитъ ѻ҆́комъ свои́мъ бра́тꙋ своемꙋ̀ и҆ женѣ̀ ꙗ҆́же на ло́нѣ є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆ста́вшымсѧ ча́дѡмъ, ꙗ҆̀же а҆́ще ѡ҆ста́нꙋтсѧ є҆мꙋ̀: |
| 55ὥστε δοῦναι ἑνὶ αὐτῶν ἀπὸ τῶν σαρκῶν τῶν τέκνων αὐτοῦ, ὧν ἂν κατέσθῃ, διὰ τὸ μὴ καταλειφθῆναι αὐτῷ μηθὲν ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῇ θλίψει σου, ᾗ ἂν θλίψωσίν σε οἱ ἐχθροί σου ἐν πάσαις ταῖς πόλεσίν σου. | 55ꙗ҆́кѡ да́ти є҆ди́номꙋ и҆́хъ ѿ пло́тей ча̑дъ свои́хъ, и҆̀хже ꙗ҆́лъ є҆сѝ, поне́же ничто̀ ѡ҆ста́сѧ є҆мꙋ̀ въ тѣснотѣ̀ и҆ ско́рби твое́й, є҆́юже ѡ҆скорбѧ́тъ тѧ̀ вразѝ твоѝ во всѣ́хъ градѣ́хъ твои́хъ. |
| 56καὶ ἡ ἁπαλὴ ἐν ὑμῖν καὶ ἡ τρυφερὰ σφόδρα, ἧς οὐχὶ πεῖραν ἔλαβεν ὁ ποὺς αὐτῆς βαίνειν ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὴν τρυφερότητα καὶ διὰ τὴν ἁπαλότητα, βασκανεῖ τῷ ὀφθαλμῷ αὐτῆς τὸν ἄνδρα αὐτῆς τὸν ἐν τῷ κόλπῳ αὐτῆς καὶ τὸν υἱὸν καὶ τὴν θυγατέρα αὐτῆς | 56И҆ ю҆́наѧ въ ва́съ( жена̀) и҆ млада̀ ѕѣлѡ̀, є҆ѧ́же не ѡ҆бы́че нога̀ є҆ѧ̀ ходи́ти по землѝ ю҆́ности ра́ди и҆ мла́дости, позави́дитъ ѻ҆́комъ свои́мъ мꙋ́жꙋ своемꙋ̀ и҆́же на ло́нѣ є҆ѧ̀, и҆ сы́нꙋ и҆ дще́ри свое́й, |
| 57καὶ τὸ χόριον αὐτῆς τὸ ἐξελθὸν διὰ τῶν μηρῶν αὐτῆς καὶ τὸ τέκνον, ὃ ἂν τέκῃ· καταφάγεται γὰρ αὐτὰ διὰ τὴν ἔνδειαν πάντων κρυφῇ ἐν τῇ στενοχωρίᾳ σου καὶ ἐν τῇ θλίψει σου, ᾗ θλίψει σε ὁ ἐχθρός σου ἐν πάσαις ταῖς πόλεσίν σου. | 57и҆ бло́нѣ свое́й и҆зше́дшей и҆з̾ чре́слъ є҆ѧ̀, и҆ ча́дꙋ своемꙋ̀ є҆́же а҆́ще роди́тъ: снѣ́стъ бо ѧ҆̀ та́йнѡ, скꙋ́дости ра́ди всѣ́хъ въ тѣснотѣ̀ и҆ ско́рби свое́й, є҆́юже ѡ҆скорби́тъ тѧ̀ вра́гъ тво́й во всѣ́хъ градѣ́хъ твои́хъ. |
| 58ἐὰν μὴ εἰσακούσητε ποιεῖν πάντα τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτου τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ φοβεῖσθαι τὸ ὄνομα τὸ ἔντιμον καὶ τὸ θαυμαστὸν τοῦτο, κύριον τὸν θεόν σου, | 58А҆́ще не послꙋ́шаете твори́ти всѧ̑ словеса̀ зако́на сегѡ̀, напи̑саннаѧ въ кни́зѣ се́й, є҆́же боѧ́тисѧ и҆́мене чтⷭ҇на́гѡ и҆ чꙋ́днагѡ сегѡ̀, гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀, |
| 59καὶ παραδοξάσει κύριος τὰς πληγάς σου καὶ τὰς πληγὰς τοῦ σπέρματός σου, πληγὰς μεγάλας καὶ θαυμαστάς, καὶ νόσους πονηρὰς καὶ πιστὰς | 59и҆ ᲂу҆диви́тъ гдⷭ҇ь ꙗ҆́звы твоѧ̑ и҆ ꙗ҆́звы сѣ́мене твоегѡ̀, ꙗ҆́звы вели̑кїѧ и҆ ди̑вныѧ, и҆ болѣ̑зни ѕлы̑ѧ и҆ и҆звѣ̑стныѧ, |
| 60καὶ ἐπιστρέψει ἐπὶ σὲ πᾶσαν τὴν ὀδύνην Αἰγύπτου τὴν πονηράν, ἣν διευλαβοῦ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ κολληθήσονται ἐν σοί. | 60и҆ ѡ҆брати́тъ на тѧ̀ всю̀ болѣ́знь є҆гѵ́петскꙋю ѕлꙋ́ю, є҆ѧ́же ты̀ боѧ́лсѧ є҆сѝ ѿ лица̀ и҆́хъ, и҆ прилѣпѧ́тсѧ къ тебѣ̀: |
| 61καὶ πᾶσαν μαλακίαν καὶ πᾶσαν πληγὴν τὴν μὴ γεγραμμένην ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου ἐπάξει κύριος ἐπὶ σέ, ἕως ἂν ἐξολεθρεύσῃ σε. | 61и҆ всѐ разслабле́нїе, и҆ всю̀ ꙗ҆́звꙋ ненапи́саннꙋю и҆ всю̀ пи́санꙋю въ кни́зѣ зако́на сегѡ̀ наведе́тъ гдⷭ҇ь на тѧ̀, до́ндеже потреби́тъ тѧ̀: |
| 62καὶ καταλειφθήσεσθε ἐν ἀριθμῷ βραχεῖ ἀνθ᾿ ὧν ὅτι ἦτε ὡσεὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ τῷ πλήθει, ὅτι οὐκ εἰσηκούσατε τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν. | 62и҆ ѡ҆ста́нетесѧ въ числѣ̀ ма́лѣмъ, вмѣ́стѡ тогѡ̀ є҆гда̀ бы́сте ꙗ҆́кѡ ѕвѣ́зды небє́сныѧ мно́жествомъ, ꙗ҆́кѡ не послꙋ́шасте гла́са гдⷭ҇а бг҃а ва́шегѡ. |
| 63καὶ ἔσται ὃν τρόπον εὐφράνθη κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν εὖ ποιῆσαι ὑμᾶς καὶ πληθῦναι ὑμᾶς, οὕτως εὐφρανθήσεται κύριος ἐφ᾿ ὑμῖν ἐξολεθρεῦσαι ὑμᾶς, καὶ ἐξαρθήσεσθε ἀπὸ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς εἰσπορεύεσθε ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. | 63И҆ бꙋ́детъ, ꙗ҆́коже возвесели́сѧ гдⷭ҇ь ѡ҆ ва́съ благотвори́ти ва́мъ и҆ ᲂу҆мно́жити ва́съ, та́кѡ возвесели́тсѧ гдⷭ҇ь ѡ҆ ва́съ потреби́ти ва́съ: и҆ во́зметесѧ ѿ землѝ, въ ню́же вы̀ вхо́дите та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀, |
| 64καὶ διασπερεῖ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς πάντα τὰ ἔθνη ἀπ᾿ ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς, καὶ δουλεύσεις ἐκεῖ θεοῖς ἑτέροις, ξύλοις καὶ λίθοις, οὓς οὐκ ἠπίστω σὺ καὶ οἱ πατέρες σου. | 64и҆ разсѣ́етъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й во всѧ̑ ꙗ҆зы́ки, ѿ кра́ѧ землѝ да́же до кра́ѧ є҆ѧ̀, и҆ послꙋ́жиши та́мѡ богѡ́мъ и҆ны̑мъ, дре́вꙋ и҆ ка́менїю, и҆́хже не зна́лъ є҆сѝ ты̀ и҆ ѻ҆тцы̀ твоѝ: |
| 65ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν ἐκείνοις οὐκ ἀναπαύσει σε, οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται στάσις τῷ ἴχνει τοῦ ποδός σου, καὶ δώσει σοι κύριος ἐκεῖ καρδίαν ἀθυμοῦσαν καὶ ἐκλείποντας ὀφθαλμοὺς καὶ τηκομένην ψυχήν. | 65но и҆ во ꙗ҆зы́цѣхъ ѻ҆́нѣхъ не ᲂу҆поко́итъ тѧ̀, нижѐ бꙋ́детъ стоѧ́нїѧ стопѣ̀ ногѝ твоеѧ̀: и҆ да́стъ тебѣ̀ гдⷭ҇ь та́мѡ се́рдце печа́льное и҆ ѡ҆скꙋдѣва̑ющаѧ ѻ҆чеса̀ и҆ и҆стаѧва́ющꙋю дꙋ́шꙋ: |
| 66καὶ ἔσται ἡ ζωή σου κρεμαμένη ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν σου, καὶ φοβηθήσῃ ἡμέρας καὶ νυκτὸς καὶ οὐ πιστεύσεις τῇ ζωῇ σου· | 66и҆ бꙋ́детъ живо́тъ тво́й ви́сѧщь пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма, и҆ ᲂу҆бои́шисѧ во днѝ и҆ въ но́щи, и҆ не бꙋ́деши вѣ́ры ꙗ҆́ти житїю̀ твоемꙋ̀: |
| 67τὸ πρωῒ ἐρεῖς Πῶς ἂν γένοιτο ἑσπέρα; καὶ τὸ ἑσπέρας ἐρεῖς Πῶς ἂν γένοιτο πρωί; ἀπὸ τοῦ φόβου τῆς καρδίας σου, ἃ φοβηθήσῃ, καὶ ἀπὸ τῶν ὁραμάτων τῶν ὀφθαλμῶν σου, ὧν ὄψῃ. | 67заꙋ́тра рече́ши: ка́кѡ бꙋ́детъ ве́черъ; и҆ въ ве́черъ рече́ши: ка́кѡ бꙋ́детъ ᲂу҆́тро; ѿ стра́ха се́рдца твоегѡ̀, и҆́мже ᲂу҆бои́шисѧ, и҆ ѿ видѣ́нїй ѻ҆че́съ твои́хъ, и҆́миже ᲂу҆́зриши: |
| 68καὶ ἀποστρέψει σε κύριος εἰς Αἴγυπτον ἐν πλοίοις καὶ ἐν τῇ ὁδῷ, ᾗ εἶπα Οὐ προσθήσεσθε ἔτι ἰδεῖν αὐτήν· καὶ πραθήσεσθε ἐκεῖ τοῖς ἐχθροῖς ὑμῶν εἰς παῖδας καὶ παιδίσκας, καὶ οὐκ ἔσται ὁ κτώμενος. | 68и҆ возврати́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ во є҆гѵ́петъ въ корабле́хъ, и҆ на пꙋтѝ є҆го́же реко́хъ, не приложитѐ ксемꙋ̀ ви́дѣти є҆го̀: и҆ про́дани бꙋ́дете та́мѡ врагѡ́мъ ва́шымъ въ рабы̑ и҆ въ рабы̑ни, и҆ не бꙋ́детъ кꙋпꙋ́ющагѡ. |
| 69Οὗτοι οἱ λόγοι τῆς διαθήκης, οὓς ἐνετείλατο κύριος Μωυσῇ στῆσαι τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ἐν γῇ Μωαβ, πλὴν τῆς διαθήκης, ἧς διέθετο αὐτοῖς ἐν Χωρηβ. |