Второзако́нїе 30
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἔσται ὡς ἂν ἔλθωσιν ἐπὶ σὲ πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα, ἡ εὐλογία καὶ ἡ κατάρα, ἣν ἔδωκα πρὸ προσώπου σου, καὶ δέξῃ εἰς τὴν καρδίαν σου ἐν πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν, οὗ ἐάν σε διασκορπίσῃ κύριος ἐκεῖ, | 1И҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ прїи́дꙋтъ на тѧ̀ всѧ̑ словеса̀ сїѧ̑, блгⷭ҇ве́нїе и҆ клѧ́тва, ю҆́же да́хъ пред̾ лице́мъ твои́мъ, и҆ прїи́меши въ се́рдце твоѐ во всѣ́хъ ꙗ҆зы́цѣхъ, въ нѧ́же расточи́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й та́мѡ, |
| 2καὶ ἐπιστραφήσῃ ἐπὶ κύριον τὸν θεόν σου καὶ ὑπακούσῃ τῆς φωνῆς αὐτοῦ κατὰ πάντα, ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, | 2и҆ ѡ҆брати́шисѧ ко гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ твоемꙋ̀, и҆ послꙋ́шаеши гла́са є҆гѡ̀ по всѣ̑мъ, є҆ли̑ка а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, ты̀ и҆ сы́нъ тво́й, ѿ всегѡ̀ се́рдца твоегѡ̀ и҆ ѿ всеѧ̀ дꙋшѝ твоеѧ̀, |
| 3καὶ ἰάσεται κύριος τὰς ἁμαρτίας σου καὶ ἐλεήσει σε καὶ πάλιν συνάξει σε ἐκ πάντων τῶν ἐθνῶν, εἰς οὓς διεσκόρπισέν σε κύριος ἐκεῖ. | 3и҆ и҆сцѣли́тъ гдⷭ҇ь грѣхѝ твоѧ̑ и҆ поми́лꙋетъ тѧ̀, и҆ па́ки собере́тъ тѧ̀ ѿ всѣ́хъ ꙗ҆зы́кѡвъ, въ нѧ́же разсы́па тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ та́мѡ. |
| 4ἐὰν ᾖ ἡ διασπορά σου ἀπ᾿ ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, ἐκεῖθεν συνάξει σε κύριος ὁ θεός σου, καὶ ἐκεῖθεν λήμψεταί σε κύριος ὁ θεός σου· | 4А҆́ще бꙋ́детъ разсѣ́ѧнїе твоѐ ѿ кра́ѧ небесѐ да́же до кра́ѧ небесѐ, ѿтꙋ́дꙋ собере́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й и҆ ѿтꙋ́дꙋ во́зметъ тѧ̀, |
| 5καὶ εἰσάξει σε κύριος ὁ θεός σου εἰς τὴν γῆν, ἣν ἐκληρονόμησαν οἱ πατέρες σου, καὶ κληρονομήσεις αὐτήν· καὶ εὖ σε ποιήσει καὶ πλεοναστόν σε ποιήσει ὑπὲρ τοὺς πατέρας σου. | 5и҆ введе́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й ѿтꙋ́дꙋ въ зе́млю, ю҆́же наслѣ́диша ѻ҆тцы̀ твоѝ, и҆ наслѣ́диши ю҆̀: и҆ бла́го тебѣ̀ сотвори́тъ, и҆ ᲂу҆мно́житъ тѧ̀ па́че ѻ҆тє́цъ твои́хъ |
| 6καὶ περικαθαριεῖ κύριος τὴν καρδίαν σου καὶ τὴν καρδίαν τοῦ σπέρματός σου ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, ἵνα ζῇς σύ. | 6и҆ ѡ҆чи́ститъ гдⷭ҇ь се́рдце твоѐ и҆ се́рдце сѣ́мене твоегѡ̀, люби́ти гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ ѿ всегѡ̀ се́рдца твоегѡ̀ и҆ ѿ всеѧ̀ дꙋшѝ твоеѧ̀, да живе́ши ты̀: |
| 7καὶ δώσει κύριος ὁ θεός σου τὰς ἀρὰς ταύτας ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου καὶ ἐπὶ τοὺς μισοῦντάς σε, οἳ ἐδίωξάν σε. | 7и҆ да́стъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й клѧ̑твы сїѧ̑ на врагѝ твоѧ̑ и҆ на ненави́дѧщыѧ тѧ̀, и҆̀же и҆згна́ша тѧ̀: |
| 8καὶ σὺ ἐπιστραφήσῃ καὶ εἰσακούσῃ τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ ποιήσεις τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, | 8и҆ ты̀ ѡ҆брати́шисѧ и҆ послꙋ́шаеши гла́са гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ и҆ сотвори́ши за́пѡвѣди є҆гѡ̀, є҆ли̑ки а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь. |
| 9καὶ πολυωρήσει σε κύριος ὁ θεός σου ἐν παντὶ ἔργῳ τῶν χειρῶν σου, ἐν τοῖς ἐκγόνοις τῆς κοιλίας σου καὶ ἐν τοῖς γενήμασιν τῆς γῆς σου καὶ ἐν τοῖς ἐκγόνοις τῶν κτηνῶν σου· ὅτι ἐπιστρέψει κύριος ὁ θεός σου εὐφρανθῆναι ἐπὶ σὲ εἰς ἀγαθά, καθότι ηὐφράνθη ἐπὶ τοῖς πατράσιν σου, | 9И҆ блгⷭ҇ви́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й во всѧ́комъ дѣ́лѣ рꙋкꙋ̀ твоє́ю, въ плодѣ́хъ ᲂу҆тро́бы твоеѧ̀ и҆ въ плодѣ́хъ скотѡ́въ твои́хъ и҆ въ жи́тѣхъ землѝ твоеѧ̀, ꙗ҆́кѡ ѡ҆брати́тсѧ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й возвесели́тисѧ ѡ҆ тебѣ̀ во благи́хъ, ꙗ҆́коже возвесели́сѧ ѿ ѻ҆тцѣ́хъ твои́хъ: |
| 10ἐὰν εἰσακούσῃς τῆς φωνῆς κυρίου τοῦ θεοῦ σου φυλάσσεσθαι καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ τὰς γεγραμμένας ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τούτου, ἐὰν ἐπιστραφῇς ἐπὶ κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου. | 10а҆́ще послꙋ́шаеши гла́са гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀ храни́ти и҆ твори́ти всѧ̑ за́пѡвѣди є҆гѡ̀ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ є҆гѡ̀ и҆ сꙋды̀ є҆гѡ̀, напи̑санныѧ въ кни́зѣ зако́на сегѡ̀: а҆́ще ѡ҆брати́шисѧ ко гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ твоемꙋ̀ ѿ всегѡ̀ се́рдца твоегѡ̀ и҆ ѿ всеѧ̀ дꙋшѝ твоеѧ̀. |
| 11Ὅτι ἡ ἐντολὴ αὕτη, ἣν ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, οὐχ ὑπέρογκός ἐστιν οὐδὲ μακρὰν ἀπὸ σοῦ. | 11Ꙗ҆́кѡ за́повѣдь сїѧ̀, ю҆́же а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, не тѧжка̀ є҆́сть, нижѐ дале́че є҆́сть ѿ тебє̀: |
| 12οὐκ ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω ἐστὶν λέγων Τίς ἀναβήσεται ἡμῖν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ λήμψεται αὐτὴν ἡμῖν; καὶ ἀκούσαντες αὐτὴν ποιήσομεν. | 12не на нб҃сѝ є҆́сть, глаго́лѧ: кто̀ взы́детъ ѿ на́съ на нб҃о и҆ во́зметъ ю҆̀ на́мъ, и҆ ᲂу҆слы́шавше ю҆̀ сотвори́мъ; |
| 13οὐδὲ πέραν τῆς θαλάσσης ἐστὶν λέγων Τίς διαπεράσει ἡμῖν εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης καὶ λήμψεται ἡμῖν αὐτήν; καὶ ἀκουστὴν ἡμῖν ποιήσει αὐτήν, καὶ ποιήσομεν. | 13нижѐ ѡ҆б̾ ѻ҆нꙋ̀ странꙋ̀ мо́рѧ є҆́сть, глаго́лѧй: кто̀ пре́йдетъ на́мъ на ѻ҆́нꙋ странꙋ̀ мо́рѧ и҆ во́зметъ ю҆̀ на́мъ, и҆ ᲂу҆слы́шавше ю҆̀ сотвори́мъ; |
| 14ἔστιν σου ἐγγὺς τὸ ῥῆμα σφόδρα ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου καὶ ἐν ταῖς χερσίν σου αὐτὸ ποιεῖν. | 14бли́з̾ тебє̀ є҆́сть глаго́лъ ѕѣлѡ̀, во ᲂу҆стѣ́хъ твои́хъ и҆ въ се́рдцы твое́мъ и҆ въ рꙋкꙋ̀ твоє́ю, твори́ти є҆го̀. |
| 15Ἰδοὺ δέδωκα πρὸ προσώπου σου σήμερον τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον, τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν. | 15Сѐ, да́хъ пред̾ лице́мъ твои́мъ дне́сь жи́знь и҆ сме́рть, бла́го и҆ ѕло̀. |
| 16ἐὰν εἰσακούσῃς τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ σου, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου, πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, φυλάσσεσθαι τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ, καὶ ζήσεσθε καὶ πολλοὶ ἔσεσθε, καὶ εὐλογήσει σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ, εἰς ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. | 16А҆́ще послꙋ́шаеши за́повѣдїй гдⷭ҇а бг҃а твоегѡ̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ заповѣ́даю тебѣ̀ дне́сь, люби́ти гдⷭ҇а бг҃а твоего̀, ходи́ти во всѣ́хъ пꙋте́хъ є҆гѡ̀ и҆ храни́ти ѡ҆правда̑нїѧ є҆гѡ̀ и҆ за́пѡвѣди є҆гѡ̀ и҆ сꙋды̀ є҆гѡ̀, и҆ поживе́ши, и҆ ᲂу҆мно́жишисѧ, и҆ блгⷭ҇ви́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й на все́й землѝ, въ ню́же вхо́диши наслѣ́дити ю҆̀ та́мѡ. |
| 17καὶ ἐὰν μεταστῇ ἡ καρδία σου καὶ μὴ εἰσακούσῃς καὶ πλανηθεὶς προσκυνήσῃς θεοῖς ἑτέροις καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς, | 17И҆ а҆́ще преврати́тсѧ се́рдце твоѐ, и҆ не послꙋ́шаеши, и҆ заблꙋди́въ поклони́шисѧ богѡ́мъ и҆ны̑мъ и҆ послꙋ́жиши и҆̀мъ, |
| 18ἀναγγέλλω σοι σήμερον ὅτι ἀπωλείᾳ ἀπολεῖσθε καὶ οὐ μὴ πολυήμεροι γένησθε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν. | 18возвѣща́ю ва́мъ дне́сь, ꙗ҆́кѡ поги́белїю поги́бнете, и҆ не многодне́вни бꙋ́дете на землѝ, ю҆́же гдⷭ҇ь бг҃ъ дае́тъ тебѣ̀, въ ню́же вы̀ прехо́дите і҆ѻрда́нъ та́мѡ наслѣ́дити ю҆̀. |
| 19διαμαρτύρομαι ὑμῖν σήμερον τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν Τὴν ζωὴν καὶ τὸν θάνατον δέδωκα πρὸ προσώπου ὑμῶν, τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν κατάραν· ἔκλεξαι τὴν ζωήν, ἵνα ζῇς σὺ καὶ τὸ σπέρμα σου, | 19Засвидѣ́тельствꙋю ва́мъ дне́сь нб҃омъ и҆ земле́ю: живо́тъ и҆ сме́рть да́хъ пред̾ лице́мъ ва́шимъ, блгⷭ҇ве́нїе и҆ клѧ́твꙋ: и҆ и҆зберѝ живо́тъ, да живе́ши ты̀ и҆ сѣ́мѧ твоѐ, |
| 20ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου, εἰσακούειν τῆς φωνῆς αὐτοῦ καὶ ἔχεσθαι αὐτοῦ· ὅτι τοῦτο ἡ ζωή σου καὶ ἡ μακρότης τῶν ἡμερῶν σου κατοικεῖν σε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν σου Αβρααμ καὶ Ισαακ καὶ Ιακωβ δοῦναι αὐτοῖς. | 20люби́ти гдⷭ҇а бг҃а твоего̀, послꙋ́шати гла́са є҆гѡ̀ и҆ прилѣпи́тисѧ къ немꙋ̀: ꙗ҆́кѡ сїѐ живо́тъ тво́й, и҆ долгота̀ дні́й твои́хъ, жи́ти на землѝ, є҆́юже клѧ́тсѧ гдⷭ҇ь бг҃ъ ѻ҆тцє́мъ твои̑мъ, а҆враа́мꙋ и҆ і҆саа́кꙋ и҆ і҆а́кѡвꙋ, да́ти и҆̀мъ. |