в҃ ца́рствъ 7
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐκάθισεν ὁ βασιλεὺς ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ κύριος κατεκληρονόμησεν αὐτὸν κύκλῳ ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ τῶν κύκλῳ, | 1И҆ бы́сть є҆гда̀ сѧ́де ца́рь въ домꙋ̀ свое́мъ, и҆ гдⷭ҇ь ᲂу҆наслѣ́ди є҆го̀ ѡ҆́крестъ ѿ всѣ́хъ врагѡ́въ є҆гѡ̀ ѡ҆кре́стныхъ, |
| 2καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ναθαν τὸν προφήτην Ἰδοὺ δὴ ἐγὼ κατοικῶ ἐν οἴκῳ κεδρίνῳ, καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ θεοῦ κάθηται ἐν μέσῳ τῆς σκηνῆς. | 2и҆ речѐ ца́рь къ наѳа́нꙋ прⷪ҇ро́кꙋ: сѐ, нн҃ѣ а҆́зъ живꙋ̀ въ домꙋ̀ ке́дровѣмъ, кївѡ́тъ же бж҃їй стои́тъ посредѣ̀ ски́нїи. |
| 3καὶ εἶπεν Ναθαν πρὸς τὸν βασιλέα Πάντα, ὅσα ἂν ἐν τῇ καρδίᾳ σου, βάδιζε καὶ ποίει, ὅτι κύριος μετὰ σοῦ.– | 3И҆ речѐ наѳа́нъ къ царю̀: всѧ̑ є҆ли̑ка сꙋ́ть въ се́рдцы твое́мъ, и҆дѝ и҆ творѝ, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь съ тобо́ю. |
| 4καὶ ἐγένετο τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ καὶ ἐγένετο ῥῆμα κυρίου πρὸς Ναθαν λέγων | 4И҆ бы́сть въ нощѝ то́й, и҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇не къ наѳа́нꙋ, гл҃ѧ: |
| 5Πορεύου καὶ εἰπὸν πρὸς τὸν δοῦλόν μου Δαυιδ Τάδε λέγει κύριος Οὐ σὺ οἰκοδομήσεις μοι οἶκον τοῦ κατοικῆσαί με· | 5и҆дѝ и҆ рцы̀ рабꙋ̀ моемꙋ̀ даві́дꙋ: сїѧ̑ гл҃етъ гдⷭ҇ь: не ты̀ сози́ждеши мнѣ̀ до́мъ, є҆́же ѡ҆бита́ти мнѣ̀: |
| 6ὅτι οὐ κατῴκηκα ἐν οἴκῳ ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας ἀνήγαγον ἐξ Αἰγύπτου τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ ἤμην ἐμπεριπατῶν ἐν καταλύματι καὶ ἐν σκηνῇ. | 6ꙗ҆́кѡ не ѡ҆бита́хъ въ домꙋ̀, ѿ негѡ́же днѐ и҆зведо́хъ сы́ны і҆и҃лєвы и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ до днѐ сегѡ̀, но бѣ́хъ ходѧ̀ во ѡ҆бита́лищи и҆ въ кꙋ́щи, |
| 7ἐν πᾶσιν, οἷς διῆλθον ἐν παντὶ Ισραηλ, εἰ λαλῶν ἐλάλησα πρὸς μίαν φυλὴν τοῦ Ισραηλ, ᾧ ἐνετειλάμην ποιμαίνειν τὸν λαόν μου Ισραηλ, λέγων Τί ὅτι οὐκ ᾠκοδομήκατέ μοι οἶκον κέδρινον; | 7во всѣ́хъ и҆дѣ́же хожда́хъ во все́мъ і҆и҃ли: а҆́ще гл҃ѧ гл҃ахъ ко є҆ди́номꙋ колѣ́нꙋ і҆и҃левꙋ, є҆мꙋ́же заповѣ́дахъ пастѝ лю́ди моѧ̑ і҆и҃лѧ, гл҃ѧ: почто̀ не созда́сте мѝ до́мꙋ ке́дрова; |
| 8καὶ νῦν τάδε ἐρεῖς τῷ δούλῳ μου Δαυιδ Τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Ἔλαβόν σε ἐκ τῆς μάνδρας τῶν προβάτων τοῦ εἶναί σε εἰς ἡγούμενον ἐπὶ τὸν λαόν μου ἐπὶ τὸν Ισραηλ | 8и҆ нн҃ѣ сїѧ̑ рече́ши рабꙋ̀ моемꙋ̀ даві́дꙋ: си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: поѧ́хъ тѧ̀ ѿ па́жити ѻ҆́вчїѧ на властели́нство лю́демъ мои̑мъ і҆и҃лю, |
| 9καὶ ἤμην μετὰ σοῦ ἐν πᾶσιν, οἷς ἐπορεύου, καὶ ἐξωλέθρευσα πάντας τοὺς ἐχθρούς σου ἀπὸ προσώπου σου καὶ ἐποίησά σε ὀνομαστὸν κατὰ τὸ ὄνομα τῶν μεγάλων τῶν ἐπὶ τῆς γῆς. | 9и҆ бѣ́хъ съ тобо́ю во всѣ́хъ, а҆́може ходи́лъ є҆сѝ, и҆ и҆скорени́хъ всѧ̑ врагѝ твоѧ̑ ѿ лица̀ твоегѡ̀, и҆ сотвори́хъ тѧ̀ и҆мени́та по и҆́мени вели́кихъ и҆̀же на землѝ, |
| 10καὶ θήσομαι τόπον τῷ λαῷ μου τῷ Ισραηλ καὶ καταφυτεύσω αὐτόν, καὶ κατασκηνώσει καθ᾿ ἑαυτὸν καὶ οὐ μεριμνήσει οὐκέτι, καὶ οὐ προσθήσει υἱὸς ἀδικίας τοῦ ταπεινῶσαι αὐτὸν καθὼς ἀπ᾿ ἀρχῆς | 10и҆ положꙋ̀ мѣ́сто лю́демъ мои̑мъ і҆и҃лю, и҆ насаждꙋ̀ и҆̀хъ, и҆ вселѧ́тсѧ ѡ҆ себѣ̀ са́ми, и҆ не попекꙋ́тсѧ ктомꙋ̀: и҆ не приложи́тъ сы́нъ непра́вды ѡ҆би́дѣти и҆̀хъ, ꙗ҆́коже и҆спе́рва, |
| 11ἀπὸ τῶν ἡμερῶν, ὧν ἔταξα κριτὰς ἐπὶ τὸν λαόν μου Ισραηλ, καὶ ἀναπαύσω σε ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν σου, καὶ ἀπαγγελεῖ σοι κύριος ὅτι οἶκον οἰκοδομήσεις αὐτῷ. | 11и҆ ѿ дні́й въ нѧ́же поста́вихъ сꙋдїи̑ въ лю́дехъ мои́хъ во і҆и҃ли: и҆ ᲂу҆поко́ю тѧ̀ ѿ всѣ́хъ вра̑гъ твои́хъ: и҆ возвѣсти́тъ тѝ гдⷭ҇ь, ꙗ҆́кѡ сози́ждеши до́мъ є҆мꙋ̀: |
| 12καὶ ἔσται ἐὰν πληρωθῶσιν αἱ ἡμέραι σου καὶ κοιμηθήσῃ μετὰ τῶν πατέρων σου, καὶ ἀναστήσω τὸ σπέρμα σου μετὰ σέ, ὃς ἔσται ἐκ τῆς κοιλίας σου, καὶ ἑτοιμάσω τὴν βασιλείαν αὐτοῦ· | 12и҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ и҆спо́лнѧтсѧ дні́е твоѝ, и҆ ᲂу҆́снеши со ѻ҆тцы̑ твои́ми, и҆ возста́влю сѣ́мѧ твоѐ по тебѣ̀, и҆́же бꙋ́детъ ѿ чре́ва твоегѡ̀, и҆ ᲂу҆гото́влю ца́рство є҆гѡ̀: |
| 13αὐτὸς οἰκοδομήσει μοι οἶκον τῷ ὀνόματί μου, καὶ ἀνορθώσω τὸν θρόνον αὐτοῦ ἕως εἰς τὸν αἰῶνα. | 13то́й сози́ждетъ до́мъ и҆́мени моемꙋ̀, и҆ ᲂу҆пра́влю престо́лъ є҆гѡ̀ до вѣ́ка: |
| 14ἐγὼ ἔσομαι αὐτῷ εἰς πατέρα, καὶ αὐτὸς ἔσται μοι εἰς υἱόν· καὶ ἐὰν ἔλθῃ ἡ ἀδικία αὐτοῦ, καὶ ἐλέγξω αὐτὸν ἐν ῥάβδῳ ἀνδρῶν καὶ ἐν ἁφαῖς υἱῶν ἀνθρώπων· | 14а҆́зъ бꙋ́дꙋ є҆мꙋ̀ во ѻ҆тца̀, и҆ то́й бꙋ́детъ мѝ въ сы́на: и҆ а҆́ще прїи́детъ непра́вда є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆бличꙋ̀ є҆го̀ жезло́мъ мꙋже́й и҆ ꙗ҆́звами сынѡ́въ человѣ́ческихъ: |
| 15τὸ δὲ ἔλεός μου οὐκ ἀποστήσω ἀπ᾿ αὐτοῦ, καθὼς ἀπέστησα ἀφ᾿ ὧν ἀπέστησα ἐκ προσώπου μου. | 15млⷭ҇ти же моеѧ̀ не ѿста́влю ѿ негѡ̀, ꙗ҆́коже ѿста́вихъ ѿ тѣ́хъ, и҆̀хже ѿста́вихъ ѿ лица̀ моегѡ̀: |
| 16καὶ πιστωθήσεται ὁ οἶκος αὐτοῦ καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἕως αἰῶνος ἐνώπιον ἐμοῦ, καὶ ὁ θρόνος αὐτοῦ ἔσται ἀνωρθωμένος εἰς τὸν αἰῶνα. | 16и҆ вѣ́ренъ бꙋ́детъ до́мъ є҆гѡ̀ и҆ ца́рство є҆гѡ̀ до вѣ́ка предо мно́ю: и҆ престо́лъ є҆гѡ̀ бꙋ́детъ и҆спра́вленъ во вѣ́къ. |
| 17κατὰ πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ κατὰ πᾶσαν τὴν ὅρασιν ταύτην, οὕτως ἐλάλησεν Ναθαν πρὸς Δαυιδ.– | 17По всѣ̑мъ словесє́мъ си̑мъ и҆ по всемꙋ̀ видѣ́нїю семꙋ̀, та́кѡ глаго́ла наѳа́нъ ко даві́дꙋ. |
| 18καὶ εἰσῆλθεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ καὶ ἐκάθισεν ἐνώπιον κυρίου καὶ εἶπεν Τίς εἰμι ἐγώ, κύριέ μου κύριε, καὶ τίς ὁ οἶκός μου, ὅτι ἠγάπηκάς με ἕως τούτων; | 18И҆ вни́де ца́рь даві́дъ и҆ сѣ́де пред̾ гдⷭ҇емъ и҆ речѐ: кто́ є҆смь а҆́зъ, гдⷭ҇и мо́й, гдⷭ҇и; и҆ что̀ до́мъ мо́й, ꙗ҆́кѡ возлюби́лъ мѧ̀ є҆сѝ да́же до си́хъ; |
| 19καὶ κατεσμικρύνθη μικρὸν ἐνώπιόν σου, κύριέ μου κύριε, καὶ ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ οἴκου τοῦ δούλου σου εἰς μακράν· οὗτος δὲ ὁ νόμος τοῦ ἀνθρώπου, κύριέ μου κύριε. | 19и҆ ма̑ла сїѧ̑ пред̾ тобо́ю сꙋ́ть, гдⷭ҇и мо́й, гдⷭ҇и, и҆ гл҃алъ є҆сѝ ѡ҆ до́мѣ раба̀ твоегѡ̀ вдале́кѡ: се́й же зако́нъ человѣ́ка, гдⷭ҇и мо́й, гдⷭ҇и: |
| 20καὶ τί προσθήσει Δαυιδ ἔτι τοῦ λαλῆσαι πρὸς σέ; καὶ νῦν σὺ οἶδας τὸν δοῦλόν σου, κύριέ μου κύριε. | 20и҆ что̀ приложи́тъ даві́дъ є҆щѐ глаго́лати къ тебѣ̀; и҆ нн҃ѣ ты̀ вѣ́си раба̀ твоего̀, гдⷭ҇и мо́й, гдⷭ҇и, |
| 21διὰ τὸν λόγον σου πεποίηκας καὶ κατὰ τὴν καρδίαν σου ἐποίησας πᾶσαν τὴν μεγαλωσύνην ταύτην γνωρίσαι τῷ δούλῳ σου | 21и҆ раба̀ твоегѡ̀ ра́ди сотвори́лъ є҆сѝ и҆ по се́рдцꙋ твоемꙋ̀ сотвори́лъ є҆сѝ всѐ вели́чество сїѐ, сказа́ти рабꙋ̀ твоемꙋ̀, |
| 22ἕνεκεν τοῦ μεγαλῦναί σε, κύριέ μου κύριε, ὅτι οὐκ ἔστιν ὡς σὺ καὶ οὐκ ἔστιν θεὸς πλὴν σοῦ ἐν πᾶσιν, οἷς ἠκούσαμεν ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν. | 22вели́чїѧ ра́ди твоегѡ̀, гдⷭ҇и мо́й, гдⷭ҇и: нѣ́сть бо и҆́нъ ꙗ҆́коже ты̀, и҆ нѣ́сть бг҃а ра́звѣ тебє̀ во всѣ́хъ, ꙗ҆̀же слы́шахомъ ᲂу҆ши́ма на́шима: |
| 23καὶ τίς ὡς ὁ λαός σου Ισραηλ ἔθνος ἄλλο ἐν τῇ γῇ; ὡς ὡδήγησεν αὐτὸν ὁ θεὸς τοῦ λυτρώσασθαι αὐτῷ λαὸν τοῦ θέσθαι σε ὄνομα τοῦ ποιῆσαι μεγαλωσύνην καὶ ἐπιφάνειαν τοῦ ἐκβαλεῖν σε ἐκ προσώπου τοῦ λαοῦ σου, οὗ ἐλυτρώσω σεαυτῷ ἐξ Αἰγύπτου, ἔθνη καὶ σκηνώματα. | 23и҆ кто̀ ꙗ҆́коже лю́дїе твоѝ і҆и҃ль ꙗ҆зы́къ и҆́нъ на землѝ; ꙗ҆́кѡ наста́ви и҆̀хъ бг҃ъ, є҆́же и҆зба́вити себѣ̀ люді́й, є҆́же положи́ти тебѣ̀ и҆́мѧ, є҆́же сотвори́ти вели́чїе и҆ просвѣще́нїе, є҆́же и҆зри́нꙋти тебѣ̀ ѿ лица̀ люді́й твои́хъ, и҆̀хже и҆зба́вилъ є҆сѝ себѣ̀ ѿ є҆гѵ́пта, ꙗ҆зы́ки и҆ селє́нїѧ, |
| 24καὶ ἡτοίμασας σεαυτῷ τὸν λαόν σου Ισραηλ λαὸν ἕως αἰῶνος, καὶ σύ, κύριε, ἐγένου αὐτοῖς εἰς θεόν. | 24и҆ ᲂу҆гото́валъ є҆сѝ себѣ̀ лю́ди твоѧ̑ і҆и҃лѧ въ лю́ди до вѣ́ка, и҆ ты̀, гдⷭ҇и, бы́лъ є҆сѝ и҆̀мъ въ бг҃а: |
| 25καὶ νῦν, κύριέ μου κύριε, τὸ ῥῆμα, ὃ ἐλάλησας περὶ τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ, πίστωσον ἕως αἰῶνος, κύριε παντοκράτωρ θεὲ τοῦ Ισραηλ· καὶ νῦν καθὼς ἐλάλησας, | 25и҆ нн҃ѣ, гдⷭ҇и мо́й, гдⷭ҇и, сло́во, є҆́же гл҃алъ є҆сѝ ѡ҆ рабѣ̀ твое́мъ и҆ ѡ҆ до́мѣ є҆гѡ̀, ᲂу҆вѣ́ри до вѣ́ка, ꙗ҆́коже гл҃алъ є҆сѝ, сотворѝ: |
| 26μεγαλυνθείη τὸ ὄνομά σου ἕως αἰῶνος. | 26и҆ нн҃ѣ да возвели́читсѧ и҆́мѧ твоѐ до вѣ́ка, глаго́лѧ: гдⷭ҇ь вседержи́тель бг҃ъ над̾ і҆и҃лемъ, и҆ до́мъ раба̀ твоегѡ̀ даві́да да бꙋ́детъ и҆спра́вленъ пред̾ тобо́ю: |
| 27κύριε παντοκράτωρ θεὸς Ισραηλ, ἀπεκάλυψας τὸ ὠτίον τοῦ δούλου σου λέγων Οἶκον οἰκοδομήσω σοι· διὰ τοῦτο εὗρεν ὁ δοῦλός σου τὴν καρδίαν ἑαυτοῦ τοῦ προσεύξασθαι πρὸς σὲ τὴν προσευχὴν ταύτην. | 27ꙗ҆́кѡ ты̀ гдⷭ҇ь вседержи́тель бг҃ъ і҆и҃левъ, ѿве́рзлъ є҆сѝ ᲂу҆́хо рабꙋ̀ твоемꙋ̀, гл҃ѧ: до́мъ сози́ждꙋ тебѣ̀: сегѡ̀ ра́ди ѡ҆брѣ́те ра́бъ тво́й се́рдце своѐ є҆́же помоли́тисѧ къ тебѣ̀ моли́твою се́ю: |
| 28καὶ νῦν, κύριέ μου κύριε, σὺ εἶ ὁ θεός, καὶ οἱ λόγοι σου ἔσονται ἀληθινοί, καὶ ἐλάλησας ὑπὲρ τοῦ δούλου σου τὰ ἀγαθὰ ταῦτα· | 28и҆ нн҃ѣ, гдⷭ҇и мо́й, гдⷭ҇и, ты̀ є҆сѝ бг҃ъ, и҆ словеса̀ твоѧ̑ бꙋ́дꙋтъ и҆́стинна, и҆ гл҃алъ є҆сѝ ѡ҆ рабѣ̀ твое́мъ блага̑ѧ сїѧ̑, |
| 29καὶ νῦν ἄρξαι καὶ εὐλόγησον τὸν οἶκον τοῦ δούλου σου τοῦ εἶναι εἰς τὸν αἰῶνα ἐνώπιόν σου, ὅτι σὺ εἶ, κύριέ μου κύριε, ἐλάλησας, καὶ ἀπὸ τῆς εὐλογίας σου εὐλογηθήσεται ὁ οἶκος τοῦ δούλου σου εἰς τὸν αἰῶνα. | 29и҆ нн҃ѣ начнѝ и҆ блгⷭ҇вѝ до́мъ раба̀ твоегѡ̀, є҆́же бы́ти є҆мꙋ̀ во вѣ́къ пред̾ тобо́ю, ꙗ҆́кѡ ты̀, гдⷭ҇и мо́й, гдⷭ҇и, гл҃алъ є҆сѝ, и҆ ѿ блгⷭ҇ве́нїѧ твоегѡ̀ да блгⷭ҇ви́тсѧ до́мъ раба̀ твоегѡ̀, є҆́же бы́ти во вѣ́къ пред̾ тобо́ю. |