в҃ ца́рствъ 16
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1καὶ Δαυιδ παρῆλθεν βραχύ τι ἀπὸ τῆς Ροως, καὶ ἰδοὺ Σιβα τὸ παιδάριον Μεμφιβοσθε εἰς ἀπαντὴν αὐτοῦ καὶ ζεῦγος ὄνων ἐπισεσαγμένων, καὶ ἐπ᾿ αὐτοῖς διακόσιοι ἄρτοι καὶ ἑκατὸν σταφίδες καὶ ἑκατὸν φοίνικες καὶ νεβελ οἴνου. | 1И҆ даві́дъ пре́йде ма́ло что̀ ѿ рѡ́са, и҆ сѐ, сїва̀ ѻ҆́трокъ мемфївосѳе́овъ въ срѣ́тенїе є҆мꙋ̀: и҆ сꙋпрꙋ́гъ ѻ҆слѧ́тъ ѡ҆сѣ́дланыхъ, и҆ на ни́хъ двѣ́сти хлѣ́бѡвъ, и҆ сто̀ гро́здїй, и҆ сто̀ фі́нїкѡвъ, и҆ мѣ́хъ вїна̀. |
| 2καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Σιβα Τί ταῦτά σοι; καὶ εἶπεν Σιβα Τὰ ὑποζύγια τῇ οἰκίᾳ τοῦ βασιλέως τοῦ ἐπικαθῆσθαι, καὶ οἱ ἄρτοι καὶ οἱ φοίνικες εἰς βρῶσιν τοῖς παιδαρίοις, καὶ ὁ οἶνος πιεῖν τοῖς ἐκλελυμένοις ἐν τῇ ἐρήμῳ. | 2И҆ речѐ ца́рь къ сївѣ̀: что̀ сїѧ̑ тебѣ̀; И҆ речѐ сїва̀: ѻ҆слѧ́та на ꙗ҆жде́нїе до́мꙋ царе́вꙋ, а҆ хлѣ́бы и҆ фі́нїки на снѣде́нїе ѻ҆трокѡ́мъ, и҆ вїно̀ пи́ти ѡ҆слабѣ́вшымъ въ пꙋсты́ни. |
| 3καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Καὶ ποῦ ὁ υἱὸς τοῦ κυρίου σου; καὶ εἶπεν Σιβα πρὸς τὸν βασιλέα Ἰδοὺ κάθηται ἐν Ιερουσαλημ, ὅτι εἶπεν Σήμερον ἐπιστρέψουσίν μοι ὁ οἶκος Ισραηλ τὴν βασιλείαν τοῦ πατρός μου. | 3И҆ речѐ ца́рь: и҆ гдѣ̀ сы́нъ господи́на твоегѡ̀; И҆ речѐ сїва̀ ко царю̀: сѐ, сѣди́тъ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ, ꙗ҆́кѡ речѐ: дне́сь возвратѧ́тъ мѝ ве́сь до́мъ і҆и҃левъ ца́рство ѻ҆тца̀ моегѡ̀. |
| 4καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ Σιβα Ἰδοὺ σοὶ πάντα, ὅσα ἐστὶν τῷ Μεμφιβοσθε. καὶ εἶπεν Σιβα προσκυνήσας Εὕροιμι χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς σου, κύριέ μου βασιλεῦ.– | 4И҆ речѐ ца́рь къ сївѣ̀: сѐ, тебѣ̀ всѧ̑ є҆ли̑ка сꙋ́ть мемфївосѳе́ѡва. И҆ речѐ сїва̀ поклони́всѧ: да ѡ҆брѧ́щꙋ благода́ть пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма, го́споди мо́й царю̀. |
| 5καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ ἕως Βαουριμ· καὶ ἰδοὺ ἐκεῖθεν ἀνὴρ ἐξεπορεύετο ἐκ συγγενείας οἴκου Σαουλ, καὶ ὄνομα αὐτῷ Σεμει υἱὸς Γηρα· ἐξῆλθεν ἐκπορευόμενος καὶ καταρώμενος | 5И҆ прїи́де даві́дъ ца́рь до ваѳїрі́ма, и҆ сѐ, ѿтꙋ́дꙋ мꙋ́жъ и҆схожда́ше ѿ ро́да до́мꙋ саꙋ́лѧ, и҆́мѧ же є҆мꙋ̀ семе́й сы́нъ гира́нь: и҆зы́де же и҆сходѧ̀ и҆ проклина́ѧ |
| 6καὶ λιθάζων ἐν λίθοις τὸν Δαυιδ καὶ πάντας τοὺς παῖδας τοῦ βασιλέως Δαυιδ, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἦν καὶ πάντες οἱ δυνατοὶ ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ εὐωνύμων τοῦ βασιλέως. | 6и҆ ка́менїемъ мета́ѧ на даві́да и҆ на всѧ̑ ѻ҆́троки царѧ̀ даві́да: и҆ всѝ лю́дїе и҆ всѝ си́льнїи ѡ҆деснꙋ́ю и҆ ѡ҆шꙋ́юю царѧ̀ бѧ́хꙋ. |
| 7καὶ οὕτως ἔλεγεν Σεμει ἐν τῷ καταρᾶσθαι αὐτόν Ἔξελθε ἔξελθε, ἀνὴρ αἱμάτων καὶ ἀνὴρ ὁ παράνομος· | 7И҆ та́кѡ речѐ семе́й проклина́ѧ є҆го̀: и҆зы́ди, и҆зы́ди, мꙋ́жꙋ крове́й и҆ мꙋ́жꙋ беззако́нный: |
| 8ἐπέστρεψεν ἐπὶ σὲ κύριος πάντα τὰ αἵματα τοῦ οἴκου Σαουλ, ὅτι ἐβασίλευσας ἀντ αὐτοῦ, καὶ ἔδωκεν κύριος τὴν βασιλείαν ἐν χειρὶ Αβεσσαλωμ τοῦ υἱοῦ σου· καὶ ἰδοὺ σὺ ἐν τῇ κακίᾳ σου, ὅτι ἀνὴρ αἱμάτων σύ. | 8возвратѝ на тѧ̀ гдⷭ҇ь всѧ̑ крѡ́ви до́мꙋ саꙋ́лѧ, поне́же воцари́лсѧ є҆сѝ вмѣ́стѡ є҆гѡ̀: и҆ дадѐ гдⷭ҇ь ца́рство въ рꙋ́цѣ а҆вессалѡ́ма сы́на твоегѡ̀: и҆ сѐ, ты̀ въ ѕло́бѣ твое́й, ꙗ҆́кѡ мꙋ́жъ крове́й ты̀. |
| 9καὶ εἶπεν Αβεσσα υἱὸς Σαρουιας πρὸς τὸν βασιλέα Ἵνα τί καταρᾶται ὁ κύων ὁ τεθνηκὼς οὗτος τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα; διαβήσομαι δὴ καὶ ἀφελῶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. | 9И҆ речѐ а҆ве́сса сы́нъ сарꙋ́инъ ко царю̀: почто̀ проклина́етъ пе́съ ᲂу҆ме́ршїй се́й господи́на моего̀ царѧ̀; нн҃ѣ пойдꙋ̀, и҆ ѿимꙋ̀ главꙋ̀ є҆гѡ̀. |
| 10καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Τί ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, υἱοὶ Σαρουιας; ἄφετε αὐτὸν καὶ οὕτως καταράσθω, ὅτι κύριος εἶπεν αὐτῷ καταρᾶσθαι τὸν Δαυιδ, καὶ τίς ἐρεῖ Ὡς τί ἐποίησας οὕτως; | 10И҆ речѐ ца́рь ко а҆ве́ссѣ: что̀ мнѣ̀ и҆ ва́мъ, сы́нове сарꙋ̑ины; ѡ҆ста́вите є҆го̀, и҆ та́кѡ да проклина́етъ, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь речѐ є҆мꙋ̀ проклина́ти даві́да: и҆ кто̀ рече́тъ: почто̀ сотвори́лъ є҆сѝ та́кѡ; |
| 11καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς Αβεσσα καὶ πρὸς πάντας τοὺς παῖδας αὐτοῦ Ἰδοὺ ὁ υἱός μου ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῆς κοιλίας μου ζητεῖ τὴν ψυχήν μου, καὶ προσέτι νῦν ὁ υἱὸς τοῦ Ιεμινι· ἄφετε αὐτὸν καταρᾶσθαι, ὅτι εἶπεν αὐτῷ κύριος· | 11И҆ речѐ даві́дъ ко а҆ве́ссѣ и҆ ко всѣ̑мъ ѻ҆трокѡ́мъ свои̑мъ: сѐ, сы́нъ мо́й и҆зше́дый и҆з̾ чре́ва моегѡ̀ и҆́щетъ дꙋшѝ моеѧ̀, а҆ кольмѝ па́че сы́нъ і҆емїні́евъ: ѡ҆ста́вите є҆го̀ проклина́ти мѧ̀, ꙗ҆́кѡ речѐ є҆мꙋ̀ гдⷭ҇ь: |
| 12εἴ πως ἴδοι κύριος ἐν τῇ ταπεινώσει μου καὶ ἐπιστρέψει μοι ἀγαθὰ ἀντὶ τῆς κατάρας αὐτοῦ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ. | 12не́гли при́зритъ гдⷭ҇ь на смире́нїе моѐ, и҆ возврати́тъ мѝ блага̑ѧ вмѣ́стѡ клѧ́твы є҆гѡ̀ во дне́шнїй де́нь. |
| 13καὶ ἐπορεύθη Δαυιδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ Σεμει ἐπορεύετο ἐκ πλευρᾶς τοῦ ὄρους ἐχόμενα αὐτοῦ πορευόμενος καὶ καταρώμενος καὶ λιθάζων ἐν λίθοις ἐκ πλαγίων αὐτοῦ καὶ τῷ χοὶ πάσσων. | 13И҆ и҆дѧ́ше даві́дъ и҆ всѝ мꙋ́жїе є҆гѡ̀ пꙋте́мъ: а҆ семе́й и҆дѧ́ше со страны̀ горы̀ бли́з̾ є҆гѡ̀ и҆ды́й и҆ проклина́ѧ, и҆ ка́менїемъ меща̀ со страны̀ є҆гѡ̀, и҆ пе́рстїю сы́паѧ. |
| 14καὶ ἦλθεν ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς ὁ λαὸς αὐτοῦ ἐκλελυμένοι καὶ ἀνέψυξαν ἐκεῖ. | 14И҆ прїи́де ца́рь и҆ всѝ лю́дїе и҆̀же съ ни́мъ ᲂу҆трꙋжде́ни, и҆ препочи́ша тꙋ̀. |
| 15Καὶ Αβεσσαλωμ καὶ πᾶς ἀνὴρ Ισραηλ εἰσῆλθον εἰς Ιερουσαλημ καὶ Αχιτοφελ μετ᾿ αὐτοῦ. | 15А҆вессалѡ́мъ же и҆ всѝ мꙋ́жїе і҆и҃лєвы внидо́ша во і҆ерⷭ҇ли́мъ, и҆ а҆хїтофе́лъ съ ни́мъ. |
| 16καὶ ἐγενήθη ἡνίκα ἦλθεν Χουσι ὁ Αρχι ἑταῖρος Δαυιδ πρὸς Αβεσσαλωμ, καὶ εἶπεν Χουσι πρὸς Αβεσσαλωμ Ζήτω ὁ βασιλεύς. | 16И҆ бы́сть є҆гда̀ прїи́де хꙋсі́й пе́рвый дрꙋ́гъ даві́довъ ко а҆вессалѡ́мꙋ: и҆ речѐ хꙋсі́й ко а҆вессалѡ́мꙋ: да живе́тъ ца́рь. |
| 17καὶ εἶπεν Αβεσσαλωμ πρὸς Χουσι Τοῦτο τὸ ἔλεός σου μετὰ τοῦ ἑταίρου σου; ἵνα τί οὐκ ἀπῆλθες μετὰ τοῦ ἑταίρου σου; | 17И҆ речѐ а҆вессалѡ́мъ къ хꙋсі́ю: сїѧ́ ли ми́лость твоѧ̀ со дрꙋ́гомъ твои́мъ; почто̀ не ѿше́лъ є҆сѝ со дрꙋ́гомъ твои́мъ; |
| 18καὶ εἶπεν Χουσι πρὸς Αβεσσαλωμ Οὐχί, ἀλλὰ κατόπισθεν οὗ ἐξελέξατο κύριος καὶ ὁ λαὸς οὗτος καὶ πᾶς ἀνὴρ Ισραηλ, αὐτῷ ἔσομαι καὶ μετ᾿ αὐτοῦ καθήσομαι· | 18И҆ речѐ хꙋсі́й ко а҆вессалѡ́мꙋ: нѝ, но в̾слѣ́дъ( и҆дꙋ̀) , є҆го́же и҆збра̀ гдⷭ҇ь и҆ лю́дїе сі́и и҆ всѝ мꙋ́жїе і҆и҃лєвы, тогѡ̀ є҆́смь, и҆ съ тѣ́мъ бꙋ́дꙋ: |
| 19καὶ τὸ δεύτερον τίνι ἐγὼ δουλεύσω; οὐχὶ ἐνώπιον τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ; καθάπερ ἐδούλευσα ἐνώπιον τοῦ πατρός σου, οὕτως ἔσομαι ἐνώπιόν σου. | 19и҆ второ́е, комꙋ̀ а҆́зъ порабо́таю; не пред̾ сы́номъ ли є҆гѡ̀; ꙗ҆́коже рабо́тахъ пред̾ ѻ҆тце́мъ твои́мъ, та́кѡ бꙋ́дꙋ и҆ пред̾ тобо́ю. |
| 20καὶ εἶπεν Αβεσσαλωμ πρὸς Αχιτοφελ Φέρετε ἑαυτοῖς βουλὴν τί ποιήσωμεν. | 20И҆ речѐ а҆вессалѡ́мъ ко а҆хїтофе́лꙋ: дади́те себѣ̀ совѣ́тъ, что̀ сотвори́мъ; |
| 21καὶ εἶπεν Αχιτοφελ πρὸς Αβεσσαλωμ Εἴσελθε πρὸς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρός σου, ἃς κατέλιπεν φυλάσσειν τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἀκούσεται πᾶς Ισραηλ ὅτι κατῄσχυνας τὸν πατέρα σου, καὶ ἐνισχύσουσιν αἱ χεῖρες πάντων τῶν μετὰ σοῦ. | 21И҆ речѐ а҆хїтофе́лъ ко а҆вессалѡ́мꙋ: вни́ди къ подло́жницамъ ѻ҆тца̀ твоегѡ̀, ꙗ҆̀же ѡ҆ста́ви стрещѝ до́мъ сво́й, и҆ ᲂу҆слы́шатъ всѝ і҆и҃льтѧне, ꙗ҆́кѡ посрами́лъ є҆сѝ ѻ҆тца̀ твоего̀, и҆ возмо́гꙋтъ рꙋ́ки всѣ́хъ сꙋ́щихъ съ тобо́ю. |
| 22καὶ ἔπηξαν τὴν σκηνὴν τῷ Αβεσσαλωμ ἐπὶ τὸ δῶμα, καὶ εἰσῆλθεν Αβεσσαλωμ πρὸς τὰς παλλακὰς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ κατ᾿ ὀφθαλμοὺς παντὸς Ισραηλ. | 22И҆ поста́виша а҆вессалѡ́мꙋ шате́ръ на пала́тѣ, и҆ вни́де а҆вессалѡ́мъ къ подло́жницамъ ѻ҆тца̀ своегѡ̀ пред̾ ѻ҆чи́ма всѣ́хъ і҆и҃льтѧнъ. |
| 23καὶ ἡ βουλὴ Αχιτοφελ, ἣν ἐβουλεύσατο ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρώταις, ὃν τρόπον ἐπερωτήσῃ ἐν λόγῳ τοῦ θεοῦ, οὕτως πᾶσα ἡ βουλὴ τοῦ Αχιτοφελ καί γε τῷ Δαυιδ καί γε τῷ Αβεσσαλωμ.– | 23И҆ совѣ́тъ а҆хїтофе́левъ, є҆го́же совѣщава́ше во дни̑ пє́рвыѧ, и҆́мже ѡ҆́бразомъ вопроси́лъ бы кто̀ бг҃а ѡ҆ словесѝ, та́кѡ всѧ́къ совѣ́тъ а҆хїтофе́левъ, и҆ и҆́же даві́дꙋ, и҆ и҆́же а҆вессалѡ́мꙋ. |