в҃ ца́рствъ 19
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1καὶ ἐταράχθη ὁ βασιλεὺς καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὑπερῷον τῆς πύλης καὶ ἔκλαυσεν· καὶ οὕτως εἶπεν ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτόν Υἱέ μου Αβεσσαλωμ, υἱέ μου υἱέ μου Αβεσσαλωμ, τίς δῴη τὸν θάνατόν μου ἀντὶ σοῦ, ἐγὼ ἀντὶ σοῦ; Αβεσσαλωμ υἱέ μου υἱέ μου.– | 1И҆ повѣ́даша і҆ѡа́вꙋ, глаго́люще: сѐ, ца́рь пла́четъ и҆ рыда́етъ ѡ҆ а҆вессалѡ́мѣ. |
| 2καὶ ἀνηγγέλη τῷ Ιωαβ λέγοντες Ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κλαίει καὶ πενθεῖ ἐπὶ Αβεσσαλωμ. | 2И҆ бы́сть спасе́нїе въ то́й де́нь въ рыда́нїе всѣ̑мъ лю́демъ, ᲂу҆слы́шаша бо лю́дїе въ то́й де́нь, глаго́люще: ꙗ҆́кѡ печа́ленъ є҆́сть ца́рь ѡ҆ сы́нѣ свое́мъ. |
| 3καὶ ἐγένετο ἡ σωτηρία ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰς πένθος παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἤκουσεν ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων ὅτι Λυπεῖται ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· | 3И҆ ᲂу҆крада́хꙋсѧ лю́дїе въ то́й де́нь є҆́же входи́ти во гра́дъ, ꙗ҆́коже ᲂу҆крада́ютсѧ лю́дїе посра́мленнїи, внегда̀ бѣ́гати и҆̀мъ на бра́ни. |
| 4καὶ διεκλέπτετο ὁ λαὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὴν πόλιν, καθὼς διακλέπτεται ὁ λαὸς οἱ αἰσχυνόμενοι ἐν τῷ αὐτοὺς φεύγειν ἐν τῷ πολέμῳ. | 4И҆ ца́рь покры̀ лицѐ своѐ: и҆ возопѝ ца́рь гла́сомъ вели́кимъ, глаго́лѧ: сы́не мо́й, а҆вессалѡ́ме, а҆вессалѡ́ме, сы́не мо́й. |
| 5καὶ ὁ βασιλεὺς ἔκρυψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ ἔκραξεν ὁ βασιλεὺς φωνῇ μεγάλῃ λέγων Υἱέ μου Αβεσσαλωμ, Αβεσσαλωμ υἱέ μου. | 5И҆ вни́де і҆ѡа́въ къ царю̀ въ до́мъ и҆ речѐ: посрами́лъ є҆сѝ дне́сь ли́ца ра̑бъ твои́хъ всѣ́хъ и҆з̾е́мшихъ тѧ̀ дне́сь и҆ дꙋ́шꙋ сынѡ́въ твои́хъ и҆ дще́рей твои́хъ и҆ дꙋ́шꙋ же́нъ твои́хъ и҆ подло́жницъ твои́хъ, |
| 6καὶ εἰσῆλθεν Ιωαβ πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον καὶ εἶπεν Κατῄσχυνας σήμερον τὸ πρόσωπον πάντων τῶν δούλων σου τῶν ἐξαιρουμένων σε σήμερον καὶ τὴν ψυχὴν τῶν υἱῶν σου καὶ τῶν θυγατέρων σου καὶ τὴν ψυχὴν τῶν γυναικῶν σου καὶ τῶν παλλακῶν σου | 6є҆́же люби́ти ненави́дѧщыѧ тебѐ и҆ ненави́дѣти лю́бѧщыѧ тѧ̀: и҆ ꙗ҆ви́лъ є҆сѝ дне́сь, ꙗ҆́кѡ не сꙋ́ть тебѣ̀ кнѧ̑зи, нижѐ ѻ҆́троцы: но разꙋмѣ́хъ дне́сь, ꙗ҆́кѡ а҆́ще бы а҆вессалѡ́мъ жи́въ бы́лъ, мы̀ всѝ дне́сь мє́ртвы бы́хомъ бы́ли, ꙗ҆́кѡ тогда̀ пра́во бы́ло бы пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма: |
| 7τοῦ ἀγαπᾶν τοὺς μισοῦντάς σε καὶ μισεῖν τοὺς ἀγαπῶντάς σε καὶ ἀνήγγειλας σήμερον ὅτι οὔκ εἰσιν οἱ ἄρχοντές σου οὐδὲ παῖδες, ὅτι ἔγνωκα σήμερον ὅτι εἰ Αβεσσαλωμ ἔζη, πάντες ἡμεῖς σήμερον νεκροί, ὅτι τότε τὸ εὐθὲς ἦν ἐν ὀφθαλμοῖς σου· | 7и҆ нн҃ѣ воста́въ и҆зы́ди и҆ глаго́ли въ сердца̀ рабѡ́въ твои́хъ, ꙗ҆́кѡ ѡ҆ гдⷭ҇ѣ клѧ́хсѧ, ꙗ҆́кѡ а҆́ще не и҆зы́деши дне́сь, не ѡ҆ста́нетъ ни є҆ди́нъ мꙋ́жъ съ тобо́ю въ но́щь сїю̀: и҆ разꙋмѣ́й въ себѣ̀, ꙗ҆́кѡ ѕло̀ тѝ є҆́сть сїѐ па́че всѣ́хъ ѕѡ́лъ, ꙗ҆̀же прїидо́ша на тѧ̀ ѿ ю҆́ности твоеѧ̀ до нн҃ѣ. |
| 8καὶ νῦν ἀναστὰς ἔξελθε καὶ λάλησον εἰς τὴν καρδίαν τῶν δούλων σου, ὅτι ἐν κυρίῳ ὤμοσα ὅτι εἰ μὴ ἐκπορεύσῃ σήμερον, εἰ αὐλισθήσεται ἀνὴρ μετὰ σοῦ τὴν νύκτα ταύτην· καὶ ἐπίγνωθι σεαυτῷ καὶ κακόν σοι τοῦτο ὑπὲρ πᾶν τὸ κακὸν τὸ ἐπελθόν σοι ἐκ νεότητός σου ἕως τοῦ νῦν. | 8И҆ воста̀ ца́рь и҆ сѣ́де при две́рехъ. И҆ возвѣсти́ша всѣ̑мъ лю́демъ глаго́люще: сѐ, ца́рь сѣди́тъ въ две́рехъ. И҆ внидо́ша всѝ лю́дїе пред̾ лицѐ царе́во пред̾ двє́ри: мꙋ́жїе же і҆и҃лєвы бѣжа́ша во селє́нїѧ своѧ̑. |
| 9καὶ ἀνέστη ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκάθισεν ἐν τῇ πύλῃ, καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀνήγγειλαν λέγοντες Ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς κάθηται ἐν τῇ πύλῃ· καὶ εἰσῆλθεν πᾶς ὁ λαὸς κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως. Καὶ Ισραηλ ἔφυγεν ἀνὴρ εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ. | 9И҆ прѧ́хꙋсѧ всѝ лю́дїе во всѣ́хъ колѣ́нахъ і҆и҃левыхъ, глаго́люще: ца́рь даві́дъ и҆зба́ви ны̀ ѿ всѣ́хъ вра̑гъ на́шихъ, и҆ сѐ, и҆з̾ѧ̀ на́съ ѿ рꙋкѝ и҆ноплеме́нничи, и҆ нн҃ѣ бѣжа̀ ѿ землѝ и҆ ѿ ца́рства своегѡ̀ и҆ ѿ а҆вессалѡ́ма: |
| 10καὶ ἦν πᾶς ὁ λαὸς κρινόμενος ἐν πάσαις φυλαῖς Ισραηλ λέγοντες Ὁ βασιλεὺς Δαυιδ ἐρρύσατο ἡμᾶς ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, καὶ αὐτὸς ἐξείλατο ἡμᾶς ἐκ χειρὸς ἀλλοφύλων, καὶ νῦν πέφευγεν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἀπὸ Αβεσσαλωμ· | 10а҆вессалѡ́мъ же, є҆го́же пома́захомъ над̾ на́ми, ᲂу҆́мре на бра́ни: и҆ нн҃ѣ что̀ вы̀ молчи́те, є҆́же возврати́ти царѧ̀; И҆ глаго́лъ всегѡ̀ і҆и҃лѧ прїи́де ко царю̀. |
| 11καὶ Αβεσσαλωμ, ὃν ἐχρίσαμεν ἐφ᾿ ἡμῶν, ἀπέθανεν ἐν τῷ πολέμῳ, καὶ νῦν ἵνα τί ὑμεῖς κωφεύετε τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα; καὶ τὸ ῥῆμα παντὸς Ισραηλ ἦλθεν πρὸς τὸν βασιλέα.– | 11И҆ ца́рь даві́дъ посла̀ ко садѡ́кꙋ и҆ ко а҆вїаѳа́рꙋ і҆ере́ѡмъ, глаго́лѧ: рцы́те старѣ́йшинамъ і҆ꙋ̑динымъ, глаго́люще: почто̀ бы́сте послѣ́днїи, є҆́же возврати́ти царѧ̀ въ до́мъ є҆гѡ̀; сло́во же всегѡ̀ і҆и҃лѧ прїи́де къ царю̀ въ до́мъ є҆гѡ̀: |
| 12καὶ ὁ βασιλεὺς Δαυιδ ἀπέστειλεν πρὸς Σαδωκ καὶ πρὸς Αβιαθαρ τοὺς ἱερεῖς λέγων Λαλήσατε πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους Ιουδα λέγοντες Ἵνα τί γίνεσθε ἔσχατοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ; καὶ λόγος παντὸς Ισραηλ ἦλθεν πρὸς τὸν βασιλέα. | 12бра́тїѧ моѧ̑ вы̀, кѡ́сти моѧ̑ и҆ пло́ть моѧ̀ вы̀ є҆стѐ, то̀ почто̀ бы́сте послѣ́днїи, є҆́же возврати́ти царѧ̀ въ до́мъ є҆гѡ̀; |
| 13ἀδελφοί μου ὑμεῖς, ὀστᾶ μου καὶ σάρκες μου ὑμεῖς, καὶ ἵνα τί γίνεσθε ἔσχατοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ; | 13и҆ а҆месса́ю рцы́те: нѣ́си ли ко́сть моѧ̀ и҆ пло́ть моѧ̀ ты̀; и҆ нн҃ѣ сїѧ̑ мѝ да сотвори́тъ бг҃ъ и҆ сїѧ̑ да приложи́тъ, а҆́ще не бꙋ́деши кнѧ́зь си́лы предо мно́ю во всѧ̑ дни̑ вмѣ́стѡ і҆ѡа́ва. |
| 14καὶ τῷ Αμεσσαι ἐρεῖτε Οὐχὶ ὀστοῦν μου καὶ σάρξ μου σύ; καὶ νῦν τάδε ποιήσαι μοι ὁ θεὸς καὶ τάδε προσθείη, εἰ μὴ ἄρχων δυνάμεως ἔσῃ ἐνώπιον ἐμοῦ πάσας τὰς ἡμέρας ἀντὶ Ιωαβ. | 14И҆ преклонѝ сердца̀ всѣ́хъ мꙋже́й і҆ꙋ́диныхъ ꙗ҆́кѡ мꙋ́жа є҆ди́нагѡ. И҆ посла́ша къ царю̀, глаго́люще: возврати́сѧ ты̀ и҆ всѝ рабѝ твоѝ. |
| 15καὶ ἔκλινεν τὴν καρδίαν παντὸς ἀνδρὸς Ιουδα ὡς ἀνδρὸς ἑνός, καὶ ἀπέστειλαν πρὸς τὸν βασιλέα λέγοντες Ἐπιστράφητι σὺ καὶ πάντες οἱ δοῦλοί σου. | 15И҆ возврати́сѧ ца́рь и҆ прїи́де до і҆ѻрда́на, и҆ мꙋ́жїе і҆ꙋ̑дины прїидо́ша въ галга́лы є҆́же и҆зы́ти на срѣ́тенїе царю̀, превестѝ царѧ̀ чрез̾ і҆ѻрда́нъ. |
| 16καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἦλθεν ἕως τοῦ Ιορδάνου, καὶ ἄνδρες Ιουδα ἦλθαν εἰς Γαλγαλα τοῦ πορεύεσθαι εἰς ἀπαντὴν τοῦ βασιλέως διαβιβάσαι τὸν βασιλέα τὸν Ιορδάνην.– | 16И҆ ᲂу҆скорѝ семе́й сы́нъ гира́нь сы́на і҆емїні́ева, и҆́же ѿ ваꙋрі́ма, и҆ сни́де съ мꙋжмѝ і҆ꙋ́диными во срѣ́тенїе царю̀ даві́дꙋ, |
| 17καὶ ἐτάχυνεν Σεμει υἱὸς Γηρα υἱοῦ τοῦ Ιεμενι ἐκ Βαουριμ καὶ κατέβη μετὰ ἀνδρὸς Ιουδα εἰς ἀπαντὴν τοῦ βασιλέως Δαυιδ | 17и҆ ты́сѧща мꙋже́й съ ни́мъ ѿ венїамі́на, и҆ сїва̀ ѻ҆́трокъ до́мꙋ саꙋ́лѧ, и҆ пѧтьна́десѧть сынѡ́въ є҆гѡ̀ съ ни́мъ, и҆ два́десѧть рабѡ́въ є҆гѡ̀ съ ни́мъ: и҆ ᲂу҆пра́виша на і҆ѻрда́нъ пꙋ́ть пред̾ царе́мъ, |
| 18καὶ χίλιοι ἄνδρες μετ᾿ αὐτοῦ ἐκ τοῦ Βενιαμιν καὶ Σιβα τὸ παιδάριον τοῦ οἴκου Σαουλ καὶ δέκα πέντε υἱοὶ αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ εἴκοσι δοῦλοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ καὶ κατεύθυναν τὸν Ιορδάνην ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως | 18и҆ послꙋжи́ша слꙋже́нїемъ ѡ҆ преведе́нїи царе́вѣ. И҆ пре́йде прехо́дъ є҆́же превестѝ до́мъ царе́въ и҆ сотвори́ти пра́вое пред̾ ѻ҆чи́ма є҆гѡ̀. И҆ семе́й сы́нъ гира́нь падѐ на лицы̀ свое́мъ пред̾ царе́мъ, є҆гда̀ прехожда́ше і҆ѻрда́нъ, |
| 19καὶ ἐλειτούργησαν τὴν λειτουργίαν τοῦ διαβιβάσαι τὸν βασιλέα, καὶ διέβη ἡ διάβασις ἐξεγεῖραι τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ ποιῆσαι τὸ εὐθὲς ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ. καὶ Σεμει υἱὸς Γηρα ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ βασιλέως διαβαίνοντος αὐτοῦ τὸν Ιορδάνην | 19и҆ речѐ ко царю̀: да не вмѣни́тъ господи́нъ мо́й беззако́нїѧ, и҆ не помѧнѝ є҆ли̑ка непра́вдова ра́бъ тво́й въ де́нь ѡ҆́нъ, во́ньже господи́нъ мо́й ца́рь и҆схожда́ше и҆з̾ і҆ерⷭ҇ли́ма, є҆́же содержа́ти царю̀ въ се́рдцы свое́мъ: |
| 20καὶ εἶπεν πρὸς τὸν βασιλέα Μὴ διαλογισάσθω ὁ κύριός μου ἀνομίαν καὶ μὴ μνησθῇς ὅσα ἠδίκησεν ὁ παῖς σου ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ᾗ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἐξεπορεύετο ἐξ Ιερουσαλημ, τοῦ θέσθαι τὸν βασιλέα εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, | 20поне́же разꙋмѣ̀ ра́бъ тво́й, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ согрѣши́хъ, и҆ сѐ, а҆́зъ прїидо́хъ дне́сь пе́рвѣе всегѡ̀ і҆и҃лѧ и҆ до́мꙋ і҆ѡ́сифлѧ, є҆́же сни́ти мѝ на срѣ́тенїе господи́нꙋ моемꙋ̀ царю̀. |
| 21ὅτι ἔγνω ὁ δοῦλός σου ὅτι ἐγὼ ἥμαρτον, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἦλθον σήμερον πρότερος παντὸς οἴκου Ιωσηφ τοῦ καταβῆναι εἰς ἀπαντὴν τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως. | 21И҆ ѿвѣща̀ а҆ве́сса сы́нъ сарꙋ́инъ и҆ речѐ: сегѡ́ ли ра́ди не ᲂу҆мертви́тсѧ семе́й, ꙗ҆́кѡ проклѧ̀ хрїста̀ гдⷭ҇нѧ; |
| 22καὶ ἀπεκρίθη Αβεσσα υἱὸς Σαρουιας καὶ εἶπεν Μὴ ἀντὶ τούτου οὐ θανατωθήσεται Σεμει, ὅτι κατηράσατο τὸν χριστὸν κυρίου; | 22И҆ речѐ даві́дъ: что̀ мнѣ̀ и҆ ва́мъ, сы́нове сарꙋ̑ины, ꙗ҆́кѡ бы́сте мнѣ̀ дне́сь въ навѣ́тъ; дне́сь не ᲂу҆мертви́тсѧ мꙋ́жъ ѿ і҆и҃лѧ, поне́же не вѣ́мъ ли, ꙗ҆́кѡ дне́сь ца́рствꙋю а҆́зъ над̾ і҆и҃лемъ; |
| 23καὶ εἶπεν Δαυιδ Τί ἐμοὶ καὶ ὑμῖν, υἱοὶ Σαρουιας, ὅτι γίνεσθέ μοι σήμερον εἰς ἐπίβουλον; σήμερον οὐ θανατωθήσεταί τις ἀνὴρ ἐξ Ισραηλ, ὅτι οὐκ οἶδα εἰ σήμερον βασιλεύω ἐγὼ ἐπὶ τὸν Ισραηλ. | 23и҆ речѐ ца́рь и҆ семе́ю: не ᲂу҆́мреши. И҆ клѧ́тсѧ є҆мꙋ̀ ца́рь. |
| 24καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Σεμει Οὐ μὴ ἀποθάνῃς· καὶ ὤμοσεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς.– | 24И҆ сѐ, мемфївосѳе́й сы́нъ і҆ѡнаѳа́на сы́на саꙋ́лѧ сни́де на срѣ́тенїе царю̀, и҆ не ѡ҆мы̀ но́гъ свои́хъ, и҆ не ѡ҆брѣ́за ногте́й, нижѐ ᲂу҆пра́ви брады̀ своеѧ̀, и҆ ри́зъ свои́хъ не и҆змы̀ ѿ днѐ тогѡ̀, во́ньже и҆зы́де ца́рь, до днѐ во́ньже то́й возврати́сѧ съ ми́ромъ. |
| 25καὶ Μεμφιβοσθε υἱὸς Ιωναθαν υἱοῦ Σαουλ κατέβη εἰς ἀπαντὴν τοῦ βασιλέως· καὶ οὐκ ἐθεράπευσεν τοὺς πόδας αὐτοῦ οὐδὲ ὠνυχίσατο οὐδὲ ἐποίησεν τὸν μύστακα αὐτοῦ καὶ τὰ ἱμάτια αὐτοῦ οὐκ ἔπλυνεν ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἀπῆλθεν ὁ βασιλεύς, ἕως τῆς ἡμέρας, ἧς αὐτὸς παρεγένετο ἐν εἰρήνῃ. | 25И҆ бы́сть є҆гда̀ вни́де во і҆ерⷭ҇ли́мъ на срѣ́тенїе царю̀, и҆ речѐ є҆мꙋ̀ ца́рь: что̀ ꙗ҆́кѡ не поше́лъ є҆сѝ со мно́ю, мемфївосѳе́е; |
| 26καὶ ἐγένετο ὅτε εἰσῆλθεν εἰς Ιερουσαλημ εἰς ἀπάντησιν τοῦ βασιλέως, καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς Τί ὅτι οὐκ ἐπορεύθης μετ᾿ ἐμοῦ, Μεμφιβοσθε; | 26И҆ речѐ къ немꙋ̀ мемфївосѳе́й: го́споди мо́й царю̀, пренебрежѐ менѐ ра́бъ мо́й, ꙗ҆́кѡ речѐ ра́бъ тво́й є҆мꙋ̀: ѡ҆сѣдла́й мѝ ѻ҆слѧ̀, и҆ всѧ́дꙋ на нѐ, и҆ пойдꙋ̀ съ царе́мъ, ꙗ҆́кѡ хро́мъ ра́бъ тво́й: |
| 27καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Μεμφιβοσθε Κύριέ μου βασιλεῦ, ὁ δοῦλός μου παρελογίσατό με, ὅτι εἶπεν ὁ παῖς σου αὐτῷ Ἐπίσαξόν μοι τὴν ὄνον καὶ ἐπιβῶ ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ πορεύσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως, ὅτι χωλὸς ὁ δοῦλός σου· | 27и҆ ѡ҆болга̀ раба̀ твоего̀ ко господи́нꙋ моемꙋ̀ царю̀: и҆ господи́нъ мо́й ца́рь ꙗ҆́кѡ а҆́гг҃лъ бж҃їй, и҆ сотворѝ благо́е пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма: |
| 28καὶ μεθώδευσεν ἐν τῷ δούλῳ σου πρὸς τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα, καὶ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ὡς ἄγγελος τοῦ θεοῦ, καὶ ποίησον τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου· | 28ꙗ҆́кѡ не бѣ̀ ве́сь до́мъ ѻ҆тца̀ моегѡ̀, ра́звѣ мꙋ́жїе( пови́ннїи) сме́рти господи́нꙋ моемꙋ̀ царю̀, и҆ посади́лъ є҆сѝ раба̀ твоего̀ съ ꙗ҆дꙋ́щими на трапе́зѣ твое́й: и҆ ко́е є҆́сть мнѣ̀ є҆щѐ ѡ҆правда́нїе, и҆ возопи́ти мнѣ̀ є҆щѐ къ царю̀; |
| 29ὅτι οὐκ ἦν πᾶς ὁ οἶκος τοῦ πατρός μου ἀλλ᾿ ἢ ὅτι ἄνδρες θανάτου τῷ κυρίῳ μου τῷ βασιλεῖ, καὶ ἔθηκας τὸν δοῦλόν σου ἐν τοῖς ἐσθίουσιν τὴν τράπεζάν σου· καὶ τί ἐστίν μοι ἔτι δικαίωμα καὶ τοῦ κεκραγέναι με ἔτι πρὸς τὸν βασιλέα; | 29И҆ речѐ є҆мꙋ̀ ца́рь: почто̀ глаго́леши є҆щѐ словеса̀ твоѧ̑; рѣ́хъ тебѣ̀ и҆ сївѣ̀: раздѣли́те себѣ̀ се́ла. |
| 30καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ βασιλεύς Ἵνα τί λαλεῖς ἔτι τοὺς λόγους σου; εἶπον Σὺ καὶ Σιβα διελεῖσθε τὸν ἀγρόν. | 30И҆ речѐ мемфївосѳе́й къ царю̀: и҆ всѧ̑ да во́зметъ, повнегда̀ прїитѝ господи́нꙋ моемꙋ̀ царю̀ въ ми́рѣ въ до́мъ сво́й. |
| 31καὶ εἶπεν Μεμφιβοσθε πρὸς τὸν βασιλέα Καί γε τὰ πάντα λαβέτω μετὰ τὸ παραγενέσθαι τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα ἐν εἰρήνῃ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ.– | 31И҆ верзеллі́й галааді́тинъ сни́де и҆з̾ рѡгеллі́ма, и҆ пре́йде съ царе́мъ і҆ѻрда́нъ, є҆́же превестѝ є҆го̀ чрез̾ і҆ѻрда́нъ. |
| 32καὶ Βερζελλι ὁ Γαλααδίτης κατέβη ἐκ Ρωγελλιμ καὶ διέβη μετὰ τοῦ βασιλέως τὸν Ιορδάνην ἐκπέμψαι αὐτὸν τὸν Ιορδάνην· | 32И҆ верзеллі́й мꙋ́жъ ста́ръ ѕѣлѡ̀, сы́нъ ѻ҆сми́десѧти лѣ́тъ, и҆ то́й препита̀ царѧ̀, є҆гда̀ живѧ́ше въ манаі́мѣ, ꙗ҆́кѡ мꙋ́жъ бѣ̀ ве́лїй ѕѣлѡ̀. |
| 33καὶ Βερζελλι ἀνὴρ πρεσβύτερος σφόδρα, υἱὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν, καὶ αὐτὸς διέθρεψεν τὸν βασιλέα ἐν τῷ οἰκεῖν αὐτὸν ἐν Μαναιμ, ὅτι ἀνὴρ μέγας ἐστὶν σφόδρα. | 33И҆ речѐ ца́рь къ верзеллі́ю: ты̀ пре́йдеши со мно́ю, и҆ препита́ю ста́рость твою̀ со мно́ю во і҆ерⷭ҇ли́мѣ. |
| 34καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Βερζελλι Σὺ διαβήσῃ μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ διαθρέψω τὸ γῆράς σου μετ᾿ ἐμοῦ ἐν Ιερουσαλημ. | 34И҆ речѐ верзеллі́й къ царю̀: коли́цы дни̑ лѣ́тъ живота̀ моегѡ̀, ꙗ҆́кѡ да взы́дꙋ съ царе́мъ во і҆ерⷭ҇ли́мъ; |
| 35καὶ εἶπεν Βερζελλι πρὸς τὸν βασιλέα Πόσαι ἡμέραι ἐτῶν ζωῆς μου, ὅτι ἀναβήσομαι μετὰ τοῦ βασιλέως εἰς Ιερουσαλημ; | 35сы́нъ ѻ҆сми́десѧти лѣ́тъ а҆́зъ дне́сь є҆́смь: є҆да̀ ᲂу҆разꙋмѣ́ю посредѣ̀ бла́га и҆ посредѣ̀ лꙋка́ва; и҆лѝ ᲂу҆разꙋмѣ́етъ є҆щѐ ра́бъ тво́й, є҆́же ꙗ҆́мъ, и҆лѝ є҆́же пїю̀; и҆лѝ ᲂу҆слы́шꙋ гла́съ є҆щѐ пою́щихъ и҆ воспѣва́ющихъ; и҆ вскꙋ́ю бꙋ́детъ є҆щѐ ра́бъ тво́й въ тѧ́жесть господи́нꙋ моемꙋ̀ царю̀; |
| 36υἱὸς ὀγδοήκοντα ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον· μὴ γνώσομαι ἀνὰ μέσον ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ; ἢ γεύσεται ὁ δοῦλός σου ἔτι ὃ φάγομαι ἢ πίομαι; ἢ ἀκούσομαι ἔτι φωνὴν ᾀδόντων καὶ ᾀδουσῶν; ἵνα τί ἔσται ἔτι ὁ δοῦλός σου εἰς φορτίον ἐπὶ τὸν κύριόν μου τὸν βασιλέα; | 36ма́лѡ пре́йдетъ ра́бъ тво́й і҆ѻрда́нъ съ царе́мъ: и҆ почто̀ воздае́тъ мѝ ца́рь воздаѧ́нїе сїѐ; |
| 37ὡς βραχὺ διαβήσεται ὁ δοῦλός σου τὸν Ιορδάνην μετὰ τοῦ βασιλέως· καὶ ἵνα τί ἀνταποδίδωσίν μοι ὁ βασιλεὺς τὴν ἀνταπόδοσιν ταύτην; | 37да возврати́тсѧ нн҃ѣ ра́бъ тво́й, и҆ ᲂу҆мрꙋ̀ во гра́дѣ мое́мъ, ᲂу҆ гро́ба ѻ҆тца̀ моегѡ̀ и҆ ма́тере моеѧ̀: и҆ сѐ, ра́бъ тво́й сы́нъ мо́й хамаа́мъ пре́йдетъ съ го́сподемъ мои́мъ царе́мъ, и҆ сотворѝ є҆мꙋ̀ благо́е пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма. |
| 38καθισάτω δὴ ὁ δοῦλός σου καὶ ἀποθανοῦμαι ἐν τῇ πόλει μου παρὰ τῷ τάφῳ τοῦ πατρός μου καὶ τῆς μητρός μου· καὶ ἰδοὺ ὁ δοῦλός σου Χαμααμ διαβήσεται μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, καὶ ποίησον αὐτῷ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου. | 38И҆ речѐ ца́рь: со мно́ю да пре́йдетъ хамаа́мъ, и҆ а҆́зъ сотворю̀ є҆мꙋ̀ благо́е пред̾ ѻ҆чи́ма мои́ма, и҆ всѧ̑ є҆ли̑ка и҆збере́тъ себѣ̀ ᲂу҆ менє̀, сотворю̀ тебѣ̀. |
| 39καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Μετ ἐμοῦ διαβήτω Χαμααμ, κἀγὼ ποιήσω αὐτῷ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου καὶ πάντα, ὅσα ἐκλέξῃ ἐπ᾿ ἐμοί, ποιήσω σοι. | 39И҆ преидо́ша всѝ лю́дїе і҆ѻрда́нъ, и҆ ца́рь пре́йде, и҆ цѣлова̀ ца́рь верзеллі́а и҆ благословѝ є҆го̀, и҆ ѿпꙋстѝ є҆го̀ въ до́мъ є҆гѡ̀. |
| 40καὶ διέβη πᾶς ὁ λαὸς τὸν Ιορδάνην, καὶ ὁ βασιλεὺς διέβη· καὶ κατεφίλησεν ὁ βασιλεὺς τὸν Βερζελλι καὶ εὐλόγησεν αὐτόν, καὶ ἐπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ. | 40И҆ пре́йде ца́рь въ галга́лы, и҆ хамаа́мъ пре́йде съ ни́мъ, и҆ всѝ лю́дїе і҆ꙋ̑дины провожда́хꙋ царѧ̀ и҆ по́лъ люді́й і҆и҃левыхъ. |
| 41καὶ διέβη ὁ βασιλεὺς εἰς Γαλγαλα, καὶ Χαμααμ διέβη μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ πᾶς ὁ λαὸς Ιουδα διαβαίνοντες μετὰ τοῦ βασιλέως καί γε τὸ ἥμισυ τοῦ λαοῦ Ισραηλ.– | 41И҆ сѐ, всѝ мꙋ́жїе і҆и҃лєвы прїидо́ша къ царю̀ и҆ рѣ́ша къ царю̀: что̀ ꙗ҆́кѡ ᲂу҆крадо́ша тебѐ бра́тїѧ на́шѧ мꙋ́жїе і҆ꙋ̑дины, и҆ преведо́ша царѧ̀ и҆ до́мъ є҆гѡ̀ чрез̾ і҆ѻрда́нъ, и҆ всѝ мꙋ́жїе даві́дѡвы съ ни́мъ; |
| 42καὶ ἰδοὺ πᾶς ἀνὴρ Ισραηλ παρεγένοντο πρὸς τὸν βασιλέα καὶ εἶπον πρὸς τὸν βασιλέα Τί ὅτι ἔκλεψάν σε οἱ ἀδελφοὶ ἡμῶν ἀνὴρ Ιουδα καὶ διεβίβασαν τὸν βασιλέα καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ τὸν Ιορδάνην καὶ πάντες ἄνδρες Δαυιδ μετ᾿ αὐτοῦ; | 42И҆ ѿвѣща́ша всѝ мꙋ́жїе і҆ꙋ̑дины къ мꙋжє́мъ і҆и҃лєвымъ и҆ рѣ́ша: занѐ бли́жнїй на́мъ ца́рь: и҆ почто̀ та́кѡ разгнѣ́вастесѧ ѡ҆ словесѝ се́мъ; є҆да̀ ꙗ҆́ди ꙗ҆до́хомъ ѿ царѧ̀; и҆лѝ да́ры дадѐ на́мъ, и҆лѝ да̑ни ѿѧ̀ ѿ на́съ; |
| 43καὶ ἀπεκρίθη πᾶς ἀνὴρ Ιουδα πρὸς ἄνδρα Ισραηλ καὶ εἶπαν Διότι ἐγγίζει πρός με ὁ βασιλεύς· καὶ ἵνα τί οὕτως ἐθυμώθης περὶ τοῦ λόγου τούτου; μὴ βρώσει ἐφάγαμεν ἐκ τοῦ βασιλέως, ἢ δόμα ἔδωκεν ἢ ἄρσιν ἦρεν ἡμῖν; | 43И҆ ѿвѣща́ша мꙋ́жїе і҆и҃льстїи къ мꙋжє́мъ і҆ꙋ̑динымъ и҆ рѣ́ша: де́сѧть рꙋ́къ мы̀ ᲂу҆ царѧ̀, и҆ въ даві́дѣ є҆смы̀ па́че тебє̀, и҆ пе́рвенецъ а҆́зъ, не́жели ты̀: и҆ почто̀ си́це ᲂу҆корѧ́еши мѧ̀; и҆ не вмѣни́сѧ сло́во моѐ пре́жде менє̀ і҆ꙋ́дѣ возврати́ти царѧ̀ мнѣ̀; И҆ ѡ҆тѧгча̀ сло́во мꙋже́й і҆ꙋ́диныхъ па́че слове́съ мꙋже́й і҆и҃левыхъ. |
| 44καὶ ἀπεκρίθη ἀνὴρ Ισραηλ τῷ ἀνδρὶ Ιουδα καὶ εἶπεν Δέκα χεῖρές μοι ἐν τῷ βασιλεῖ, καὶ πρωτότοκος ἐγὼ ἢ σύ, καί γε ἐν τῷ Δαυιδ εἰμὶ ὑπὲρ σέ· καὶ ἵνα τί τοῦτο ὕβρισάς με καὶ οὐκ ἐλογίσθη ὁ λόγος μου πρῶτός μοι τοῦ ἐπιστρέψαι τὸν βασιλέα ἐμοί; καὶ ἐσκληρύνθη ὁ λόγος ἀνδρὸς Ιουδα ὑπὲρ τὸν λόγον ἀνδρὸς Ισραηλ. |