в҃ ца́рствъ 15

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ Αβεσσαλωμ ἅρματα καὶ ἵππους καὶ πεντήκοντα ἄνδρας παρατρέχειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ. 1И҆ бы́сть по си́хъ, и҆ сотворѝ себѣ̀ а҆вессалѡ́мъ колєсни́цы и҆ ко́ни и҆ пѧтьдесѧ́тъ мꙋ̑жъ текꙋ́щихъ пред̾ ни́мъ:
2καὶ ὤρθρισεν Αβεσσαλωμ καὶ ἔστη ἀνὰ χεῖρα τῆς ὁδοῦ τῆς πύλης, καὶ ἐγένετο πᾶς ἀνήρ, ἐγένετο κρίσις, ἦλθεν πρὸς τὸν βασιλέα εἰς κρίσιν, καὶ ἐβόησεν πρὸς αὐτὸν Αβεσσαλωμ καὶ ἔλεγεν αὐτῷ Ἐκ ποίας πόλεως σὺ εἶ; καὶ εἶπεν ἀνήρ Ἐκ μιᾶς φυλῶν Ισραηλ δοῦλός σου. 2и҆ востава́ше ра́нѡ а҆вессалѡ́мъ, и҆ стоѧ́ше при са́мѣмъ пꙋтѝ вра́тъ: и҆ бы́сть всѧ́къ мꙋ́жъ, є҆мꙋ́же бѧ́ше прѧ̀, прїи́де пред̾ царѧ̀ на сꙋ́дъ, и҆ возопѝ къ немꙋ̀ а҆вессалѡ́мъ, и҆ глаго́лаше є҆мꙋ̀: ѿ ко́егѡ гра́да ты̀ є҆сѝ; И҆ речѐ є҆мꙋ̀ мꙋ́жъ: ѿ є҆ди́нагѡ колѣ́нъ і҆и҃левыхъ ра́бъ тво́й.
3καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Αβεσσαλωμ Ἰδοὺ οἱ λόγοι σου ἀγαθοὶ καὶ εὔκολοι, καὶ ἀκούων οὐκ ἔστιν σοι παρὰ τοῦ βασιλέως· 3И҆ речѐ къ немꙋ̀ а҆вессалѡ́мъ: сѐ, словеса̀ твоѧ̑ бла̑га и҆ ᲂу҆дѡ́бна, но слꙋ́шающагѡ нѣ́сть тѝ ѿ царѧ̀.
4καὶ εἶπεν Αβεσσαλωμ Τίς με καταστήσει κριτὴν ἐν τῇ γῇ, καὶ ἐπ᾿ ἐμὲ ἐλεύσεται πᾶς ἀνήρ, ἐὰν ἀντιλογία καὶ κρίσις, καὶ δικαιώσω αὐτόν; 4И҆ речѐ а҆вессалѡ́мъ: кто́ мѧ поста́витъ сꙋдїю̀ на землѝ, и҆ ко мнѣ̀ прїи́детъ всѧ́къ мꙋ́жъ и҆мѣ́ѧй прю̀ и҆ сꙋ́дъ, и҆ ѡ҆правда́ю є҆го̀;
5καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν ἄνδρα τοῦ προσκυνῆσαι αὐτῷ καὶ ἐξέτεινεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἐπελαμβάνετο αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 5И҆ бы́сть є҆гда̀ приближа́шесѧ мꙋ́жъ поклони́тисѧ є҆мꙋ̀, и҆ простира́ше рꙋ́кꙋ свою̀, и҆ прїима́ше є҆го̀, и҆ цѣлова́ше є҆го̀.
6καὶ ἐποίησεν Αβεσσαλωμ κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο παντὶ Ισραηλ τοῖς παραγινομένοις εἰς κρίσιν πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ ἰδιοποιεῖτο Αβεσσαλωμ τὴν καρδίαν ἀνδρῶν Ισραηλ. 6И҆ сотворѝ а҆вессалѡ́мъ по глаго́лꙋ семꙋ̀ всемꙋ̀ і҆и҃лю приходѧ́щымъ на сꙋ́дъ къ царю̀ и҆ приꙋсво́и а҆вессалѡ́мъ сердца̀ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ.
7Καὶ ἐγένετο ἀπὸ τέλους τεσσαράκοντα ἐτῶν καὶ εἶπεν Αβεσσαλωμ πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ Πορεύσομαι δὴ καὶ ἀποτείσω τὰς εὐχάς μου, ἃς ηὐξάμην τῷ κυρίῳ, ἐν Χεβρων· 7И҆ бы́сть ѿ конца̀ четы́редесѧти лѣ́тъ, и҆ речѐ а҆вессалѡ́мъ ко ѻ҆тцꙋ̀ своемꙋ̀: пойдꙋ̀ нн҃ѣ и҆ возда́мъ ѡ҆бѣ́ты моѧ̑, ꙗ҆̀же ѡ҆бѣща́хъ гдⷭ҇ꙋ въ хеврѡ́нѣ:
8ὅτι εὐχὴν ηὔξατο δοῦλός σου ἐν τῷ οἰκεῖν με ἐν Γεδσουρ ἐν Συρίᾳ λέγων Ἐὰν ἐπιστρέφων ἐπιστρέψῃ με κύριος εἰς Ιερουσαλημ, καὶ λατρεύσω τῷ κυρίῳ. 8занѐ ѡ҆бѣ́тъ ѡ҆бѣща̀ ра́бъ тво́й, є҆гда̀ жи́хъ въ гедсꙋ́рѣ сѷрі́йстѣмъ, глаго́лѧ: а҆́ще возвраща́ѧ возврати́тъ мѧ̀ гдⷭ҇ь во і҆ерⷭ҇ли́мъ, и҆ послꙋжꙋ̀ гдⷭ҇ꙋ.
9καὶ εἶπεν αὐτῷ βασιλεύς Βάδιζε εἰς εἰρήνην· καὶ ἀναστὰς ἐπορεύθη εἰς Χεβρων. 9И҆ речѐ є҆мꙋ̀ ца́рь: и҆дѝ съ ми́ромъ. И҆ воста́въ и҆́де въ хеврѡ́нъ.
10καὶ ἀπέστειλεν Αβεσσαλωμ κατασκόπους ἐν πάσαις φυλαῖς Ισραηλ λέγων Ἐν τῷ ἀκοῦσαι ὑμᾶς τὴν φωνὴν τῆς κερατίνης καὶ ἐρεῖτε Βεβασίλευκεν βασιλεὺς Αβεσσαλωμ ἐν Χεβρων. 10И҆ посла̀ а҆вессалѡ́мъ соглѧда̑таи во всѧ̑ кѡлѣ́на і҆и҃лєва, глаго́лѧ: є҆гда̀ ᲂу҆слы́шите вы̀ гла́съ трꙋбы̀ ро́жаны, и҆ рцы́те: воцари́сѧ ца́рь а҆вессалѡ́мъ въ хеврѡ́нѣ.
11καὶ μετὰ Αβεσσαλωμ ἐπορεύθησαν διακόσιοι ἄνδρες ἐξ Ιερουσαλημ κλητοὶ καὶ πορευόμενοι τῇ ἁπλότητι αὐτῶν καὶ οὐκ ἔγνωσαν πᾶν ῥῆμα. 11И҆ и҆до́ша со а҆вессалѡ́момъ двѣ́сти мꙋже́й ѿ і҆ерⷭ҇ли́ма по́звани: и҆ и҆дѧ́хꙋ въ простотѣ̀ свое́й, и҆ не разꙋмѣ́ша всѧ́кагѡ глаго́ла.
12καὶ ἀπέστειλεν Αβεσσαλωμ καὶ ἐκάλεσεν τὸν Αχιτοφελ τὸν Γελμωναῖον τὸν σύμβουλον Δαυιδ ἐκ τῆς πόλεως αὐτοῦ ἐκ Γωλα ἐν τῷ θυσιάζειν αὐτόν. καὶ ἐγένετο σύστρεμμα ἰσχυρόν, καὶ λαὸς πορευόμενος καὶ πολὺς μετὰ Αβεσσαλωμ. 12И҆ посла̀ а҆вессалѡ́мъ, и҆ призва̀ а҆хїтофе́ла галамоні́йскаго, совѣ́тника даві́дова, ѿ гра́да є҆гѡ̀ гѡла́мы, є҆гда̀ жрѧ́ше жє́ртвы. И҆ бы́сть смѧте́нїе крѣ́пко: и҆ люді́й мно́жество и҆дꙋ́щихъ со а҆вессалѡ́момъ.
13Καὶ παρεγένετο ἀπαγγέλλων πρὸς Δαυιδ λέγων Ἐγενήθη καρδία ἀνδρῶν Ισραηλ ὀπίσω Αβεσσαλωμ. 13И҆ прїи́де вѣ́стникъ къ даві́дꙋ, глаго́лѧ: бы́сть се́рдце мꙋже́й і҆и҃левыхъ со а҆вессалѡ́момъ.
14καὶ εἶπεν Δαυιδ πᾶσιν τοῖς παισὶν αὐτοῦ τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ τοῖς ἐν Ιερουσαλημ Ἀνάστητε καὶ φύγωμεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν σωτηρία ἀπὸ προσώπου Αβεσσαλωμ· ταχύνατε τοῦ πορευθῆναι, ἵνα μὴ ταχύνῃ καὶ καταλάβῃ ἡμᾶς καὶ ἐξώσῃ ἐφ᾿ ἡμᾶς τὴν κακίαν καὶ πατάξῃ τὴν πόλιν στόματι μαχαίρης. 14И҆ речѐ даві́дъ всѣ̑мъ ѻ҆трокѡ́мъ свои̑мъ сꙋ́щымъ съ ни́мъ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ: воста́ните, и҆ бѣжи́мъ, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть на́мъ спасе́нїѧ ѿ лица̀ а҆вессалѡ́млѧ: ᲂу҆скори́те и҆тѝ, да не ᲂу҆скори́тъ и҆ во́зметъ на́съ, и҆ наведе́тъ на на́съ ѕло́бꙋ, и҆ и҆збїе́тъ гра́дъ ѻ҆́стрїемъ меча̀.
15καὶ εἶπον οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως πρὸς τὸν βασιλέα Κατὰ πάντα, ὅσα αἱρεῖται κύριος ἡμῶν βασιλεύς, ἰδοὺ οἱ παῖδές σου. 15И҆ рѣ́ша ѻ҆́троцы царє́вы къ царю̀: всѧ̑ є҆ли̑ка заповѣ́сть госпо́дь на́шъ ца́рь, сѐ, мы̀ ѻ҆́троцы твоѝ.
16καὶ ἐξῆλθεν βασιλεὺς καὶ πᾶς οἶκος αὐτοῦ τοῖς ποσὶν αὐτῶν· καὶ ἀφῆκεν βασιλεὺς δέκα γυναῖκας τῶν παλλακῶν αὐτοῦ φυλάσσειν τὸν οἶκον. 16И҆ и҆зы́де ца́рь и҆ ве́сь до́мъ є҆гѡ̀ нога́ми свои́ми, и҆ ѡ҆ста́ви ца́рь де́сѧть же́нъ подло́жницъ свои́хъ храни́ти до́мъ.
17καὶ ἐξῆλθεν βασιλεὺς καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ πεζῇ καὶ ἔστησαν ἐν οἴκῳ τῷ μακράν. 17И҆ и҆зы́де ца́рь и҆ всѝ ѻ҆́троцы є҆гѡ̀ пѣ̑ши и҆ ста́ша въ домꙋ̀ сꙋ́щемъ дале́че:
18καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ ἀνὰ χεῖρα αὐτοῦ παρῆγον καὶ πᾶς χεττι καὶ πᾶς φελετθι καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῆς ἐλαίας ἐν τῇ ἐρήμῳ· καὶ πᾶς λαὸς παρεπορεύετο ἐχόμενος αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ περὶ αὐτὸν καὶ πάντες οἱ ἁδροὶ καὶ πάντες οἱ μαχηταί, ἑξακόσιοι ἄνδρες, καὶ παρῆσαν ἐπὶ χεῖρα αὐτοῦ· καὶ πᾶς χερεθθι καὶ πᾶς φελεθθι καὶ πάντες οἱ Γεθθαῖοι, ἑξακόσιοι ἄνδρες οἱ ἐλθόντες τοῖς ποσὶν αὐτῶν ἐκ Γεθ, πορευόμενοι ἐπὶ πρόσωπον τοῦ βασιλέως. 18и҆ всѝ ѻ҆́троцы є҆гѡ̀ ѿ ѻ҆бою̀ странꙋ̑ є҆гѡ̀ и҆дѧ́хꙋ, и҆ всѝ хелеѳе́є и҆ всѝ фелеѳе́є и҆ всѝ геѳе́є, ше́сть сѡ́тъ мꙋже́й ше́дше пѣ̑ши ѿ ге́ѳа пред̾идѧ́хꙋ пред̾ лице́мъ царе́вымъ.
19καὶ εἶπεν βασιλεὺς πρὸς Εθθι τὸν Γεθθαῖον Ἵνα τί πορεύῃ καὶ σὺ μεθ᾿ ἡμῶν; ἐπίστρεφε καὶ οἴκει μετὰ τοῦ βασιλέως, ὅτι ξένος εἶ σὺ καὶ ὅτι μετῴκηκας σὺ ἐκ τοῦ τόπου σου. 19И҆ речѐ ца́рь ко є҆ѳѳе́ю геѳѳе́инꙋ: почто̀ и҆ ты̀ и҆́деши съ на́ми; возврати́сѧ и҆ живѝ съ царе́мъ, ꙗ҆́кѡ чꙋ́ждь є҆сѝ ты̀, и҆ ꙗ҆́кѡ пресели́лсѧ є҆сѝ ты̀ ѿ мѣ́ста твоегѡ̀:
20εἰ ἐχθὲς παραγέγονας, καὶ σήμερον κινήσω σε μεθ᾿ ἡμῶν καί γε μεταναστήσεις τὸν τόπον σου; ἐχθὲς ἐξέλευσίς σου, καὶ σήμερον μετακινήσω σε μεθ᾿ ἡμῶν τοῦ πορευθῆναι; καὶ ἐγὼ πορεύσομαι οὗ ἂν ἐγὼ πορευθῶ. ἐπιστρέφου καὶ ἐπίστρεψον τοὺς ἀδελφούς σου μετὰ σοῦ, καὶ κύριος ποιήσει μετὰ σοῦ ἔλεος καὶ ἀλήθειαν. 20а҆́ще вчера̀ прише́лъ є҆сѝ, и҆ дне́сь ли подви́гнꙋ тѧ̀ и҆тѝ съ на́ми; и҆ а҆́зъ и҆дꙋ̀, а҆́може пойдꙋ̀: и҆дѝ и҆ возврати́сѧ, и҆ возвратѝ бра́тїю твою̀ съ тобо́ю, и҆ гдⷭ҇ь да сотвори́тъ съ тобо́ю млⷭ҇ть и҆ и҆́стинꙋ.
21καὶ ἀπεκρίθη Εθθι τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπεν Ζῇ κύριος καὶ ζῇ κύριός μου βασιλεύς, ὅτι εἰς τὸν τόπον, οὗ ἐὰν κύριός μου, καὶ ἐὰν εἰς θάνατον καὶ ἐὰν εἰς ζωήν, ὅτι ἐκεῖ ἔσται δοῦλός σου. 21И҆ ѿвѣща̀ є҆ѳѳе́й къ царю̀ и҆ речѐ: жи́въ гдⷭ҇ь, и҆ жи́въ господи́нъ мо́й ца́рь, ꙗ҆́кѡ на мѣ́стѣ, и҆дѣ́же бꙋ́детъ господи́нъ мо́й ца́рь, и҆лѝ въ сме́рти, и҆лѝ въ животѣ̀, та́мѡ бꙋ́детъ ра́бъ тво́й.
22καὶ εἶπεν βασιλεὺς πρὸς Εθθι Δεῦρο καὶ διάβαινε μετ᾿ ἐμοῦ· καὶ παρῆλθεν Εθθι Γεθθαῖος καὶ πάντες οἱ παῖδες αὐτοῦ καὶ πᾶς ὄχλος μετ᾿ αὐτοῦ. 22И҆ речѐ ца́рь ко є҆ѳѳе́ю: грѧдѝ, и҆ прейдѝ со мно́ю. И҆ пре́йде є҆ѳѳе́й геѳѳе́инъ и҆ ца́рь и҆ всѝ ѻ҆́троцы є҆гѡ̀ и҆ ве́сь наро́дъ и҆́же съ ни́мъ.
23καὶ πᾶσα γῆ ἔκλαιεν φωνῇ μεγάλῃ. καὶ πᾶς λαὸς παρεπορεύοντο ἐν τῷ χειμάρρῳ Κεδρων, καὶ βασιλεὺς διέβη τὸν χειμάρρουν Κεδρων· καὶ πᾶς λαὸς καὶ βασιλεὺς παρεπορεύοντο ἐπὶ πρόσωπον ὁδοῦ τὴν ἔρημον.– 23И҆ всѧ̀ землѧ̀ пла́кашесѧ гла́сомъ вели́кимъ. И҆ всѝ лю́дїе прехожда́хꙋ по пото́кꙋ ке́дрскꙋ, и҆ ца́рь пре́йде чрез̾ пото́къ ке́дрскїй, и҆ всѝ лю́дїе и҆ ца́рь и҆дѧ́хꙋ къ лицꙋ̀ пꙋтѝ пꙋсты́ннагѡ.
24καὶ ἰδοὺ καί γε Σαδωκ καὶ πάντες οἱ Λευῖται μετ᾿ αὐτοῦ αἴροντες τὴν κιβωτὸν διαθήκης κυρίου ἀπὸ Βαιθαρ καὶ ἔστησαν τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ, καὶ ἀνέβη Αβιαθαρ, ἕως ἐπαύσατο πᾶς λαὸς παρελθεῖν ἐκ τῆς πόλεως. 24И҆ сѐ, и҆ садѡ́къ і҆ере́й и҆ всѝ леѵі́ти съ ни́мъ, носѧ́ще кївѡ́тъ завѣ́та гдⷭ҇нѧ ѿ веѳа́ры: и҆ поста́виша кївѡ́тъ бж҃їй: и҆ а҆вїа́ѳаръ взы́де, до́ндеже преста́ша всѝ лю́дїе и҆сходи́ти и҆з̾ гра́да.
25καὶ εἶπεν βασιλεὺς τῷ Σαδωκ Ἀπόστρεψον τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ εἰς τὴν πόλιν· ἐὰν εὕρω χάριν ἐν ὀφθαλμοῖς κυρίου, καὶ ἐπιστρέψει με καὶ δείξει μοι αὐτὴν καὶ τὴν εὐπρέπειαν αὐτῆς· 25И҆ речѐ ца́рь къ садѡ́кꙋ: возвратѝ кївѡ́тъ бж҃їй во гра́дъ, и҆ да ста́нетъ на мѣ́стѣ свое́мъ: а҆́ще ѡ҆брѧ́щꙋ блгⷣть пред̾ ѻ҆чи́ма гдⷭ҇нима, и҆ возврати́тъ мѧ̀, и҆ пока́жетъ мѝ є҆го̀ и҆ лѣ́потꙋ є҆гѡ̀:
26καὶ ἐὰν εἴπῃ οὕτως Οὐκ ἠθέληκα ἐν σοί, ἰδοὺ ἐγώ εἰμι, ποιείτω μοι κατὰ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ. 26и҆ а҆́ще та́кѡ рече́тъ: не благоволи́хъ въ тебѣ̀: сѐ, а҆́зъ є҆́смь, да сотвори́тъ мѝ по бл҃го́мꙋ пред̾ ѻ҆чи́ма свои́ма.
27καὶ εἶπεν βασιλεὺς τῷ Σαδωκ τῷ ἱερεῖ Ἴδετε σὺ ἐπιστρέφεις εἰς τὴν πόλιν ἐν εἰρήνῃ, καὶ Αχιμαας υἱός σου καὶ Ιωναθαν υἱὸς Αβιαθαρ οἱ δύο υἱοὶ ὑμῶν μεθ᾿ ὑμῶν· 27И҆ речѐ ца́рь садѡ́кꙋ і҆ере́ю: ви́дите, ты̀ возвраща́ешисѧ во гра́дъ съ ми́ромъ и҆ а҆хїмаа́съ сы́нъ тво́й и҆ і҆ѡнаѳа́нъ сы́нъ а҆вїа́ѳаровъ, два̀ сы́ны ва́ши съ ва́ми:
28ἴδετε ἐγώ εἰμι στρατεύομαι ἐν αραβωθ τῆς ἐρήμου ἕως τοῦ ἐλθεῖν ῥῆμα παρ᾿ ὑμῶν τοῦ ἀπαγγεῖλαί μοι. 28ви́дите, а҆́зъ вселѧ́юсѧ во а҆равѡ́ѳъ пꙋсты́нный, до́ндеже прїи́детъ мѝ сло́во ѿ ва́съ, є҆́же возвѣсти́ти мѝ.
29καὶ ἀπέστρεψεν Σαδωκ καὶ Αβιαθαρ τὴν κιβωτὸν εἰς Ιερουσαλημ καὶ ἐκάθισεν ἐκεῖ. 29И҆ возвратѝ садѡ́къ и҆ а҆вїа́ѳаръ кївѡ́тъ бж҃їй во і҆ерⷭ҇ли́мъ, и҆ сѣ́де та́мѡ.
30καὶ Δαυιδ ἀνέβαινεν ἐν τῇ ἀναβάσει τῶν ἐλαιῶν ἀναβαίνων καὶ κλαίων καὶ τὴν κεφαλὴν ἐπικεκαλυμμένος καὶ αὐτὸς ἐπορεύετο ἀνυπόδετος, καὶ πᾶς λαὸς μετ᾿ αὐτοῦ ἐπεκάλυψεν ἀνὴρ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ἀνέβαινον ἀναβαίνοντες καὶ κλαίοντες.– 30И҆ даві́дъ восхожда́ше восхо́домъ на го́рꙋ є҆леѡ́нскꙋю восходѧ̀ и҆ пла́часѧ, и҆ покры́въ главꙋ̀ свою̀, и҆ са́мъ и҆дѧ́ше босы́ма нога́ма: и҆ всѝ лю́дїе и҆̀же съ ни́мъ покры́ша кі́йждо главꙋ̀ свою̀, и҆ восхожда́хꙋ восходѧ́ще и҆ пла́чꙋщесѧ.
31καὶ ἀνηγγέλη Δαυιδ λέγοντες Καὶ Αχιτοφελ ἐν τοῖς συστρεφομένοις μετὰ Αβεσσαλωμ· καὶ εἶπεν Δαυιδ Διασκέδασον δὴ τὴν βουλὴν Αχιτοφελ, κύριε θεός μου. 31И҆ возвѣсти́ша даві́дꙋ глаго́люще: и҆ а҆хїтофе́лъ въ мѧте́жницѣхъ со а҆вессалѡ́момъ. И҆ речѐ даві́дъ: разрꙋшѝ совѣ́тъ а҆хїтофе́левъ, гдⷭ҇и, бж҃е мо́й.
32καὶ ἦν Δαυιδ ἐρχόμενος ἕως τοῦ Ροως, οὗ προσεκύνησεν ἐκεῖ τῷ θεῷ, καὶ ἰδοὺ εἰς ἀπαντὴν αὐτῷ Χουσι Αρχι ἑταῖρος Δαυιδ διερρηχὼς τὸν χιτῶνα αὐτοῦ καὶ γῆ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ. 32И҆ бѣ̀ даві́дъ грѧды́й да́же до рѡ́са, и҆дѣ́же поклони́сѧ бг҃ꙋ. И҆ сѐ, на срѣ́тенїе є҆мꙋ̀( и҆зы́де) хꙋсі́й пе́рвый дрꙋ́гъ даві́довъ, растерза́въ ри̑зы своѧ̑, и҆ пе́рсть на главѣ̀ є҆гѡ̀.
33καὶ εἶπεν αὐτῷ Δαυιδ Ἐὰν μὲν διαβῇς μετ᾿ ἐμοῦ, καὶ ἔσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ εἴς βάσταγμα· 33И҆ речѐ є҆мꙋ̀ даві́дъ: а҆́ще по́йдеши со мно́ю, и҆ бꙋ́деши мѝ въ тѧ́гость:
34καὶ ἐὰν εἰς τὴν πόλιν ἐπιστρέψῃς, καὶ ἐρεῖς τῷ Αβεσσαλωμ Διεληλύθασιν οἱ ἀδελφοί σου, καὶ βασιλεὺς κατόπισθέν μου διελήλυθεν πατήρ σου, καὶ νῦν παῖς σού εἰμι, βασιλεῦ, ἔασόν με ζῆσαι, παῖς τοῦ πατρός σου ἤμην τότε καὶ ἀρτίως, καὶ νῦν ἐγὼ δοῦλος σός· καὶ διασκεδάσεις μοι τὴν βουλὴν Αχιτοφελ. 34а҆́ще же возврати́шисѧ во гра́дъ и҆ рече́ши а҆вессалѡ́мꙋ: минꙋ́ша бра́тїѧ твоѧ̑, и҆ ца́рь за мно́ю минꙋ̀ ѻ҆те́цъ тво́й, и҆ нн҃ѣ ра́бъ тво́й є҆́смь, царю̀, пощади́ мѧ жи́ва бы́ти: ра́бъ бѣ́хъ ѻ҆тца̀ твоегѡ̀ тогда̀ и҆ досе́лѣ, нн҃ѣ же а҆́зъ тво́й ра́бъ: и҆ разрꙋши́ ми совѣ́тъ а҆хїтофе́левъ:
35καὶ ἰδοὺ μετὰ σοῦ ἐκεῖ Σαδωκ καὶ Αβιαθαρ οἱ ἱερεῖς, καὶ ἔσται πᾶν ῥῆμα, ἐὰν ἀκούσῃς ἐξ οἴκου τοῦ βασιλέως, καὶ ἀναγγελεῖς τῷ Σαδωκ καὶ τῷ Αβιαθαρ τοῖς ἱερεῦσιν· 35и҆ сѐ, съ тобо́ю та́мѡ садѡ́къ и҆ а҆вїа́ѳаръ і҆ере́є: и҆ бꙋ́детъ всѧ́къ глаго́лъ, є҆го́же ᲂу҆слы́шиши и҆з̾ ᲂу҆́стъ ца́рскихъ, и҆ ска́жеши садѡ́кꙋ и҆ а҆вїа́ѳарꙋ і҆ере́ємъ:
36ἰδοὺ ἐκεῖ μετ᾿ αὐτῶν δύο υἱοὶ αὐτῶν, Αχιμαας υἱὸς τῷ Σαδωκ καὶ Ιωναθαν υἱὸς τῷ Αβιαθαρ, καὶ ἀποστελεῖτε ἐν χειρὶ αὐτῶν πρός με πᾶν ῥῆμα, ἐὰν ἀκούσητε. 36сѐ, та́мѡ съ ни́ми два̀ сы̑на и҆́хъ, а҆хїмаа́съ сы́нъ садѡ́ковъ и҆ і҆ѡнаѳа́нъ сы́нъ а҆вїа́ѳаровъ: и҆ посли́те рꙋко́ю и҆́хъ ко мнѣ̀ всѧ́къ глаго́лъ, є҆го́же а҆́ще ᲂу҆слы́шите.
37καὶ εἰσῆλθεν Χουσι ἑταῖρος Δαυιδ εἰς τὴν πόλιν, καὶ Αβεσσαλωμ εἰσεπορεύετο εἰς Ιερουσαλημ.– 37И҆ вни́де хꙋсі́й дрꙋ́гъ даві́довъ во гра́дъ, и҆ а҆вессалѡ́мъ тогда̀ вхожда́ше во і҆ерⷭ҇ли́мъ.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms