в҃ ца́рствъ 24
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ προσέθετο ὀργὴ κυρίου ἐκκαῆναι ἐν Ισραηλ, καὶ ἐπέσεισεν τὸν Δαυιδ ἐν αὐτοῖς λέγων Βάδιζε ἀρίθμησον τὸν Ισραηλ καὶ τὸν Ιουδα. | 1И҆ приложѝ гдⷭ҇ь гнѣ́вꙋ разгорѣ́тисѧ во і҆и҃ли, и҆ подви́же въ ни́хъ даві́да, глаго́лѧ: и҆дѝ и҆ и҆зочтѝ і҆и҃лѧ и҆ і҆ꙋ́дꙋ. |
| 2καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ιωαβ ἄρχοντα τῆς ἰσχύος τὸν μετ᾿ αὐτοῦ Δίελθε δὴ πάσας φυλὰς Ισραηλ ἀπὸ Δαν καὶ ἕως Βηρσαβεε καὶ ἐπίσκεψαι τὸν λαόν, καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν τοῦ λαοῦ. | 2И҆ речѐ ца́рь ко і҆ѡа́вꙋ кнѧ́зю си́лы и҆́же съ ни́мъ: пройдѝ нн҃ѣ всѧ̑ кѡлѣ́на і҆и҃лєва и҆ і҆ꙋ̑дина, ѿ да́на да́же и҆ до вирсаві́и, и҆ сочтѝ лю́ди, и҆ да ᲂу҆вѣ́мъ число̀ лю́демъ. |
| 3καὶ εἶπεν Ιωαβ πρὸς τὸν βασιλέα Καὶ προσθείη κύριος ὁ θεός σου πρὸς τὸν λαὸν ὥσπερ αὐτοὺς καὶ ὥσπερ αὐτοὺς ἑκατονταπλασίονα, καὶ ὀφθαλμοὶ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως ὁρῶντες· καὶ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς ἵνα τί βούλεται ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ; | 3И҆ речѐ і҆ѡа́въ ко царю̀: да приложи́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й къ лю́демъ твои̑мъ, ꙗ҆́коже бы́ти и҆̀мъ стори́цею, и҆ ѻ҆́чи господи́на моегѡ̀ царѧ̀ да ᲂу҆ви́дѧтъ: и҆ господи́нъ мо́й ца́рь почто̀ помышлѧ́етъ ѡ҆ словесѝ се́мъ; |
| 4καὶ ὑπερίσχυσεν ὁ λόγος τοῦ βασιλέως πρὸς Ιωαβ καὶ εἰς τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως. καὶ ἐξῆλθεν Ιωαβ καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς ἰσχύος ἐνώπιον τοῦ βασιλέως ἐπισκέψασθαι τὸν λαὸν Ισραηλ. | 4И҆ превозмо́же сло́во царе́во ко і҆ѡа́вꙋ и҆ ко кнѧзє́мъ си́лы. И҆ и҆зы́де і҆ѡа́въ и҆ кнѧ̑зи крѣ́пости пред̾ царе́мъ сочестѝ лю́ди і҆и҃лєвы. |
| 5καὶ διέβησαν τὸν Ιορδάνην καὶ παρενέβαλον ἐν Αροηρ ἐκ δεξιῶν τῆς πόλεως τῆς ἐν μέσῳ τῆς φάραγγος Γαδ καὶ Ελιεζερ | 5И҆ преидо́ша і҆ѻрда́нъ, и҆ ѡ҆полчи́шасѧ во а҆рои́рѣ ѡ҆деснꙋ́ю гра́да и҆́же посредѣ̀ де́бри га́дъ и҆ є҆лїезе́ръ. |
| 6καὶ ἦλθον εἰς τὴν Γαλααδ καὶ εἰς γῆν Θαβασων, ἥ ἐστιν Αδασαι, καὶ παρεγένοντο εἰς Δανιδαν καὶ Ουδαν καὶ ἐκύκλωσαν εἰς Σιδῶνα | 6И҆ прїидо́ша въ галаа́дъ и҆ въ зе́млю ѳавасѡ́нъ и҆ і҆стѡ́нъ и҆ въ да́сꙋ, и҆ внидо́ша въ данїда́нъ и҆ ѡ҆быдо́ша сїдѡ́нъ, |
| 7καὶ ἦλθαν εἰς Μαψαρ Τύρου καὶ πάσας τὰς πόλεις τοῦ Ευαίου καὶ τοῦ Χαναναίου καὶ ἦλθαν κατὰ νότον Ιουδα εἰς Βηρσαβεε | 7и҆ прїидо́ша во маѱа́ръ тѵ́рскїй и҆ во всѧ̑ гра́ды є҆ѵє́ины и҆ въ хананє́ины, и҆ и҆до́ша на ю҆́гъ і҆ꙋ́ды въ вирсаві́ю, |
| 8καὶ περιώδευσαν ἐν πάσῃ τῇ γῇ καὶ παρεγένοντο ἀπὸ τέλους ἐννέα μηνῶν καὶ εἴκοσι ἡμερῶν εἰς Ιερουσαλημ. | 8и҆ ѡ҆быдо́ша всю̀ зе́млю, и҆ прїидо́ша во і҆ерⷭ҇ли́мъ, сконча́вше де́вѧть мцⷭ҇ъ и҆ два́десѧть дні́й. |
| 9καὶ ἔδωκεν Ιωαβ τὸν ἀριθμὸν τῆς ἐπισκέψεως τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν βασιλέα, καὶ ἐγένετο Ισραηλ ὀκτακόσιαι χιλιάδες ἀνδρῶν δυνάμεως σπωμένων ῥομφαίαν καὶ ἀνὴρ Ιουδα πεντακόσιαι χιλιάδες ἀνδρῶν μαχητῶν. | 9И҆ дадѐ і҆ѡа́въ число̀ сочте́ныхъ люді́й царю̀: и҆ бѣ̀ і҆и҃лѧ число́мъ ѻ҆́смь сѡ́тъ ты́сѧщъ си́льныхъ держа́щихъ ѻ҆рꙋ́жїе, и҆ мꙋже́й і҆ꙋ́диныхъ пѧ́ть сѡ́тъ ты́сѧщъ мꙋже́й борцє́въ. |
| 10Καὶ ἐπάταξεν καρδία Δαυιδ αὐτὸν μετὰ τὸ ἀριθμῆσαι τὸν λαόν, καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς κύριον Ἥμαρτον σφόδρα ὃ ἐποίησα· νῦν, κύριε, παραβίβασον δὴ τὴν ἀνομίαν τοῦ δούλου σου, ὅτι ἐμωράνθην σφόδρα. | 10И҆ ᲂу҆боѧ́сѧ се́рдце даві́дово по счисле́нїи люді́й, и҆ речѐ даві́дъ ко гдⷭ҇ꙋ: согрѣши́хъ ѕѣлѡ̀, ꙗ҆́кѡ сотвори́хъ глаго́лъ се́й: и҆ нн҃ѣ, гдⷭ҇и, ѿимѝ беззако́нїе раба̀ твоегѡ̀, ꙗ҆́кѡ ѡ҆бꙋѧ́хъ ѕѣлѡ̀. |
| 11καὶ ἀνέστη Δαυιδ τὸ πρωί. καὶ λόγος κυρίου ἐγένετο πρὸς Γαδ τὸν προφήτην τὸν ὁρῶντα Δαυιδ λέγων | 11И҆ воста̀ даві́дъ заꙋ́тра: и҆ сло́во гдⷭне бы́сть ко га́дꙋ прⷪ҇ро́кꙋ прозорли́вцꙋ, гл҃ѧ: |
| 12Πορεύθητι καὶ λάλησον πρὸς Δαυιδ λέγων Τάδε λέγει κύριος Τρία ἐγώ εἰμι αἴρω ἐπὶ σέ, καὶ ἔκλεξαι σεαυτῷ ἓν ἐξ αὐτῶν, καὶ ποιήσω σοι. | 12и҆дѝ и҆ рцы̀ даві́дꙋ, глаго́лѧ: та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь: тро́е а҆́зъ наведꙋ̀ на тѧ̀, и҆ и҆зберѝ себѣ̀ є҆ди́но ѿ си́хъ, и҆ сотворю́ ти. |
| 13καὶ εἰσῆλθεν Γαδ πρὸς Δαυιδ καὶ ἀνήγγειλεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἔκλεξαι σεαυτῷ γενέσθαι, εἰ ἔλθῃ σοι τρία ἔτη λιμὸς ἐν τῇ γῇ σου, ἢ τρεῖς μῆνας φεύγειν σε ἔμπροσθεν τῶν ἐχθρῶν σου καὶ ἔσονται διώκοντές σε, ἢ γενέσθαι τρεῖς ἡμέρας θάνατον ἐν τῇ γῇ σου· νῦν οὖν γνῶθι καὶ ἰδὲ τί ἀποκριθῶ τῷ ἀποστείλαντί με ῥῆμα. | 13И҆ вни́де га́дъ къ даві́дꙋ, и҆ повѣ́да, и҆ речѐ є҆мꙋ̀: и҆зберѝ себѣ̀ бы́ти: и҆лѝ прїи́дꙋтъ тебѣ̀ трѝ лѣ̑та гла́да на зе́млю твою̀: и҆лѝ трѝ мцⷭ҇ы бѣ́гати и҆́маши пред̾ враги̑ твои́ми, и҆ бꙋ́дꙋтъ гонѧ́ще тѧ̀: и҆лѝ трѝ дни̑ бы́ти сме́рти въ землѝ твое́й: нн҃ѣ ᲂу҆̀бо разꙋмѣ́й и҆ ви́ждь, что̀ ѿвѣща́ю посла́вшемꙋ мѧ̀. |
| 14καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς Γαδ Στενά μοι πάντοθεν σφόδρα ἐστίν· ἐμπεσοῦμαι δὴ ἐν χειρὶ κυρίου, ὅτι πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ σφόδρα, εἰς δὲ χεῖρας ἀνθρώπου οὐ μὴ ἐμπέσω· καὶ ἐξελέξατο ἑαυτῷ Δαυιδ τὸν θάνατον. | 14И҆ речѐ даві́дъ ко га́дꙋ: тѣ̑сна мѝ сꙋ́ть ѿвсю́дꙋ ѕѣлѡ̀ трѝ сїѧ̑: да впадꙋ̀ ᲂу҆̀бо въ рꙋ́цѣ гдⷭ҇ни, ꙗ҆́кѡ мнѡ́ги сꙋ́ть щедрѡ́ты є҆гѡ̀ ѕѣлѡ̀: въ рꙋ́цѣ же человѣ̑чи да не впадꙋ̀. И҆ и҆збра̀ себѣ̀ даві́дъ сме́рть и҆ дни̑ жа́твєнныѧ пшени́цы. |
| 15καὶ ἡμέραι θερισμοῦ πυρῶν, καὶ ἔδωκεν κύριος ἐν Ισραηλ θάνατον ἀπὸ πρωίθεν ἕως ὥρας ἀρίστου, καὶ ἤρξατο ἡ θραῦσις ἐν τῷ λαῷ, καὶ ἀπέθανεν ἐκ τοῦ λαοῦ ἀπὸ Δαν καὶ ἕως Βηρσαβεε ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν. | 15И҆ дадѐ гдⷭ҇ь сме́рть во і҆и҃ли ѿ ᲂу҆́тра до часа̀ ѡ҆бѣ́днѧгѡ, и҆ нача́сѧ ꙗ҆́зва бы́ти въ лю́дехъ, и҆ ᲂу҆мро́ша ѿ люді́й гдⷭ҇нихъ ѿ да́на и҆ до вирсаві́и се́дмьдесѧтъ ты́сѧщъ мꙋже́й. |
| 16καὶ ἐξέτεινεν ὁ ἄγγελος τοῦ θεοῦ τὴν χεῖρα αὐτοῦ εἰς Ιερουσαλημ τοῦ διαφθεῖραι αὐτήν, καὶ παρεκλήθη κύριος ἐπὶ τῇ κακίᾳ καὶ εἶπεν τῷ ἀγγέλῳ τῷ διαφθείροντι ἐν τῷ λαῷ Πολὺ νῦν, ἄνες τὴν χεῖρά σου· καὶ ὁ ἄγγελος κυρίου ἦν παρὰ τῷ ἅλῳ Ορνα τοῦ Ιεβουσαίου. | 16И҆ прострѐ а҆́гг҃лъ бж҃їй рꙋ́кꙋ свою̀ на і҆ерⷭ҇ли́мъ погꙋби́ти є҆го̀, и҆ раска́ѧсѧ гдⷭ҇ь ѡ҆ ѕлѣ̀, и҆ речѐ а҆́гг҃лꙋ погꙋблѧ́ющемꙋ лю́ди: дово́льно нн҃ѣ, ѿимѝ рꙋ́кꙋ твою̀. И҆ а҆́гг҃лъ гдⷭ҇ень бѣ̀ стоѧ̀ пред̾ гꙋмно́мъ ѻ҆́рны і҆евꙋсе́анина. |
| 17καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς κύριον ἐν τῷ ἰδεῖν αὐτὸν τὸν ἄγγελον τύπτοντα ἐν τῷ λαῷ καὶ εἶπεν Ἰδοὺ ἐγώ εἰμι ἠδίκησα καὶ ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ἐκακοποίησα, καὶ οὗτοι τὰ πρόβατα τί ἐποίησαν; γενέσθω δὴ ἡ χείρ σου ἐν ἐμοὶ καὶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου. | 17И҆ речѐ даві́дъ ко гдⷭ҇ꙋ, є҆гда̀ ви́дѣ а҆́гг҃ла бїю́ща лю́ди, и҆ речѐ: сѐ, а҆́зъ є҆́смь согрѣши́вый, а҆́зъ є҆́смь па́стырь ѕло̀ сотвори́вый, а҆ сі́и ѻ҆́вцы что̀ сотвори́ша; да бꙋ́детъ нн҃ѣ рꙋка̀ твоѧ̀ на мнѣ̀ и҆ на домꙋ̀ ѻ҆тца̀ моегѡ̀. |
| 18καὶ ἦλθεν Γαδ πρὸς Δαυιδ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀνάβηθι καὶ στῆσον τῷ κυρίῳ θυσιαστήριον ἐν τῷ ἅλωνι Ορνα τοῦ Ιεβουσαίου. | 18И҆ прїи́де га́дъ къ даві́дꙋ въ де́нь то́й и҆ речѐ є҆мꙋ̀: взы́ди, и҆ поста́ви гдⷭ҇еви ѻ҆лта́рь на гꙋмнѣ̀ ѻ҆́рны і҆евꙋсе́анина. |
| 19καὶ ἀνέβη Δαυιδ κατὰ τὸν λόγον Γαδ, καθ᾿ ὃν τρόπον ἐνετείλατο αὐτῷ κύριος. | 19И҆ взы́де даві́дъ по глаго́лꙋ га́да прⷪ҇ро́ка, и҆́мже ѡ҆́бразомъ заповѣ́да є҆мꙋ̀ гдⷭ҇ь. |
| 20καὶ διέκυψεν Ορνα καὶ εἶδεν τὸν βασιλέα καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ παραπορευομένους ἐπάνω αὐτοῦ, καὶ ἐξῆλθεν Ορνα καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν. | 20И҆ преклони́сѧ ѻ҆́рна, и҆ ви́дѣ царѧ̀ и҆ ѻ҆́троки є҆гѡ̀ восходѧ́щыѧ вы́ше є҆гѡ̀, и҆ и҆зы́де ѻ҆́рна, и҆ поклони́сѧ царю̀ на лицы̀ свое́мъ на землѝ, |
| 21καὶ εἶπεν Ορνα Τί ὅτι ἦλθεν ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν δοῦλον αὐτοῦ; καὶ εἶπεν Δαυιδ Κτήσασθαι παρὰ σοῦ τὸν ἅλωνα τοῦ οἰκοδομῆσαι θυσιαστήριον τῷ κυρίῳ, καὶ συσχεθῇ ἡ θραῦσις ἐπάνω τοῦ λαοῦ. | 21и҆ речѐ ѻ҆́рна: что̀ ꙗ҆́кѡ прїи́де господи́нъ мо́й ца́рь къ рабꙋ̀ своемꙋ̀; И҆ речѐ даві́дъ: кꙋпи́ти ᲂу҆ тебє̀ гꙋмно̀( прїидо́хъ) , на созда́нїе ѻ҆лтарѧ̀ гдⷭ҇нѧ, и҆ преста́нетъ ꙗ҆́зва ѿ люді́й. |
| 22καὶ εἶπεν Ορνα πρὸς Δαυιδ Λαβέτω καὶ ἀνενεγκέτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τῷ κυρίῳ τὸ ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ· ἰδοὺ οἱ βόες εἰς ὁλοκαύτωμα, καὶ οἱ τροχοὶ καὶ τὰ σκεύη τῶν βοῶν εἰς ξύλα. | 22И҆ речѐ ѻ҆́рна къ даві́дꙋ: да прїи́метъ и҆ вознесе́тъ господи́нъ мо́й ца́рь гдⷭ҇ꙋ( бг҃ꙋ) є҆́же бла́го пред̾ ѻ҆чи́ма є҆гѡ̀: сѐ, воло́ве во всесожже́нїе, и҆ коле́са и҆ сосꙋ́ди волѡ́въ на дрова̀. |
| 23τὰ πάντα ἔδωκεν Ορνα τῷ βασιλεῖ, καὶ εἶπεν Ορνα πρὸς τὸν βασιλέα Κύριος ὁ θεός σου εὐλογήσαι σε. | 23Всѧ̑ дадѐ ѻ҆́рна царю̀. И҆ речѐ ѻ҆́рна къ царю̀: гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й да блгⷭ҇ви́тъ тѧ̀. |
| 24καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ορνα Οὐχί, ὅτι ἀλλὰ κτώμενος κτήσομαι παρὰ σοῦ ἐν ἀλλάγματι καὶ οὐκ ἀνοίσω τῷ κυρίῳ θεῷ μου ὁλοκαύτωμα δωρεάν· καὶ ἐκτήσατο Δαυιδ τὸν ἅλωνα καὶ τοὺς βόας ἐν ἀργυρίῳ σίκλων πεντήκοντα. | 24И҆ речѐ ца́рь ко ѻ҆́рнѣ: нѝ, но то́кмѡ кꙋпꙋ́ѧ кꙋплю̀ ѿ тебє̀ цѣно́ю, и҆ не вознесꙋ̀ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ моемꙋ̀ всесожже́нїѧ тꙋ́не. И҆ кꙋпѝ даві́дъ гꙋмно̀ и҆ волы̀ на пѧти́десѧти сі́клехъ сребра̀. |
| 25καὶ ᾠκοδόμησεν ἐκεῖ Δαυιδ θυσιαστήριον κυρίῳ καὶ ἀνήνεγκεν ὁλοκαυτώσεις καὶ εἰρηνικάς· καὶ προσέθηκεν Σαλωμων ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ἐπ᾿ ἐσχάτῳ, ὅτι μικρὸν ἦν ἐν πρώτοις. καὶ ἐπήκουσεν κύριος τῇ γῇ, καὶ συνεσχέθη ἡ θραῦσις ἐπάνωθεν Ισραηλ. | 25И҆ созда̀ та́мѡ даві́дъ ѻ҆лта́рь гдⷭ҇еви: и҆ вознесѐ всесожжє́нїѧ и҆ ми̑рнаѧ. И҆ приложѝ соломѡ́нъ ко ѻ҆лтарю̀ послѣдѝ, занѐ ма́лъ бѣ̀ пре́жде. И҆ послꙋ́ша гдⷭ҇ь землѝ, и҆ ѿѧ́тъ ꙗ҆́звꙋ ѿ і҆и҃лѧ. |