Леѵі́тъ 27
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 1И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 2Λάλησον τοῖς υἱοῖς Ισραηλ καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς Ὃς ἂν εὔξηται εὐχὴν ὥστε τιμὴν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ τῷ κυρίῳ, | 2глаго́ли сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ и҆ рече́ши къ ни̑мъ, глаго́лѧ: человѣ́къ, и҆́же а҆́ще ѡ҆бѣща́етъ ѡ҆бѣ́тъ, ꙗ҆́кѡ цѣ́нꙋ дꙋшѝ своеѧ̀ гдⷭ҇ꙋ, |
| 3ἔσται ἡ τιμὴ τοῦ ἄρσενος ἀπὸ εἰκοσαετοῦς ἕως ἑξηκονταετοῦς, ἔσται αὐτοῦ ἡ τιμὴ πεντήκοντα δίδραχμα ἀργυρίου τῷ σταθμῷ τῷ ἁγίῳ, | 3да бꙋ́детъ цѣна̀ мꙋ́жеска по́лꙋ ѿ два́десѧти лѣ́тъ до шести́десѧти лѣ́тъ, да бꙋ́детъ цѣна̀ є҆гѡ̀ пѧтьдесѧ́тъ дїдра́хмъ сребра̀ вѣ́сомъ ст҃ы́мъ, |
| 4τῆς δὲ θηλείας ἔσται ἡ συντίμησις τριάκοντα δίδραχμα. | 4же́нска же по́лꙋ да бꙋ́детъ цѣна̀ три́десѧть дїдра́хмъ: |
| 5ἐὰν δὲ ἀπὸ πενταετοῦς ἕως εἴκοσι ἐτῶν, ἔσται ἡ τιμὴ τοῦ ἄρσενος εἴκοσι δίδραχμα, τῆς δὲ θηλείας δέκα δίδραχμα. | 5а҆́ще же ѿ пѧтѝ лѣ́тъ до два́десѧти лѣ́тъ, да бꙋ́детъ цѣна̀ мꙋ́жескꙋ по́лꙋ два́десѧть дїдра́хмъ, же́нскꙋ же по́лꙋ де́сѧть дїдра́хмъ: |
| 6ἀπὸ δὲ μηνιαίου ἕως πενταετοῦς ἔσται ἡ τιμὴ τοῦ ἄρσενος πέντε δίδραχμα ἀργυρίου, τῆς δὲ θηλείας τρία δίδραχμα. | 6ѿ мцⷭ҇а же є҆ди́нагѡ до пѧтѝ лѣ́тъ, да бꙋ́детъ цѣна̀ мꙋ́жеска по́лꙋ пѧ́ть дїдра́хмъ сребра̀, же́нска же по́лꙋ трѝ дїдра̑хмы сребра̀: |
| 7ἐὰν δὲ ἀπὸ ἑξηκονταετῶν καὶ ἐπάνω, ἐὰν μὲν ἄρσεν ᾖ, ἔσται ἡ τιμὴ πεντεκαίδεκα δίδραχμα ἀργυρίου, ἐὰν δὲ θήλεια, δέκα δίδραχμα. | 7а҆́ще же ѿ шести́десѧти лѣ́тъ и҆ вы́шше, а҆́ще ᲂу҆́бѡ мꙋ́жескъ по́лъ бꙋ́детъ, да бꙋ́детъ цѣна̀ є҆гѡ̀ пѧтьна́десѧть дїдра́хмъ сребра̀, а҆́ще же же́нскъ по́лъ, де́сѧть дїдра́хмъ. |
| 8ἐὰν δὲ ταπεινὸς ᾖ τῇ τιμῇ, στήσεται ἐναντίον τοῦ ἱερέως, καὶ τιμήσεται αὐτὸν ὁ ἱερεύς· καθάπερ ἰσχύει ἡ χεὶρ τοῦ εὐξαμένου, τιμήσεται αὐτὸν ὁ ἱερεύς. | 8А҆́ще же ᲂу҆бо́гъ бꙋ́детъ цѣно́ю свое́ю, да ста́нетъ пред̾ жерце́мъ, и҆ да ѡ҆цѣни́тъ є҆го̀ жре́цъ: ꙗ҆́коже мо́жетъ рꙋка̀ ѡ҆бѣща́вшагѡсѧ, та́кѡ ѡ҆цѣни́тъ є҆го̀ жре́цъ. |
| 9Ἐὰν δὲ ἀπὸ τῶν κτηνῶν τῶν προσφερομένων ἀπ᾿ αὐτῶν δῶρον τῷ κυρίῳ, ὃς ἂν δῷ ἀπὸ τούτων τῷ κυρίῳ, ἔσται ἅγιον. | 9А҆́ще же ѿ скотѡ́въ приноси́мыхъ ѿ ни́хъ да́ръ гдⷭ҇ꙋ, и҆́же а҆́ще да́стъ ѿ си́хъ гдⷭ҇ꙋ, бꙋ́детъ ст҃о. |
| 10οὐκ ἀλλάξει αὐτὸ καλὸν πονηρῷ οὐδὲ πονηρὸν καλῷ· ἐὰν δὲ ἀλλάσσων ἀλλάξῃ αὐτὸ κτῆνος κτήνει, ἔσται αὐτὸ καὶ τὸ ἄλλαγμα ἅγια. | 10Да не премѣни́тъ добра̀ ѕлы́мъ, нижѐ ѕла̀ до́брымъ: а҆́ще же и҆змѣнѧ́ѧ и҆змѣни́тъ ѻ҆́ный ско́тъ ското́мъ, да бꙋ́детъ и҆ то́й и҆ премѣне́нїе ст҃а. |
| 11ἐὰν δὲ πᾶν κτῆνος ἀκάθαρτον, ἀφ᾿ ὧν οὐ προσφέρεται ἀπ᾿ αὐτῶν δῶρον τῷ κυρίῳ, στήσει τὸ κτῆνος ἔναντι τοῦ ἱερέως, | 11А҆́ще же всѧ́къ ско́тъ нечи́стъ, ѿ ни́хже не прино́ситсѧ да́ръ гдⷭ҇ꙋ, да поста́витъ скота̀ пред̾ жерце́мъ, |
| 12καὶ τιμήσεται αὐτὸ ὁ ἱερεὺς ἀνὰ μέσον καλοῦ καὶ ἀνὰ μέσον πονηροῦ, καὶ καθότι ἂν τιμήσεται ὁ ἱερεύς, οὕτως στήσεται. | 12и҆ ѡ҆цѣни́тъ є҆го̀ жре́цъ междꙋ̀ до́брымъ и҆ междꙋ̀ ѕлы́мъ: и҆ ꙗ҆́коже ѡ҆цѣни́тъ є҆го̀ жре́цъ, та́кѡ да бꙋ́детъ. |
| 13ἐὰν δὲ λυτρούμενος λυτρώσηται αὐτό, προσθήσει τὸ ἐπίπεμπτον πρὸς τὴν τιμὴν αὐτοῦ. | 13А҆́ще же и҆скꙋпꙋ́ѧ и҆скꙋ́питъ є҆го̀, да приложи́тъ пѧ́тꙋю ча́сть къ цѣнѣ̀ є҆гѡ̀. |
| 14Καὶ ἄνθρωπος, ὃς ἂν ἁγιάσῃ τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἁγίαν τῷ κυρίῳ, καὶ τιμήσεται αὐτὴν ὁ ἱερεὺς ἀνὰ μέσον καλῆς καὶ ἀνὰ μέσον πονηρᾶς· ὡς ἂν τιμήσεται αὐτὴν ὁ ἱερεύς, οὕτως σταθήσεται. | 14И҆ человѣ́къ, и҆́же а҆́ще ѡ҆свѧти́тъ до́мъ сво́й ст҃ъ гдⷭ҇ꙋ, и҆ ѡ҆цѣни́тъ є҆го̀ жре́цъ междꙋ̀ до́брымъ и҆ междꙋ̀ ѕлы́мъ: ꙗ҆́коже ѡ҆цѣни́тъ є҆го̀ жре́цъ, та́кѡ да ста́нетъ. |
| 15ἐὰν δὲ ὁ ἁγιάσας αὐτὴν λυτρῶται τὴν οἰκίαν αὐτοῦ, προσθήσει ἐπ᾿ αὐτὸ τὸ ἐπίπεμπτον τοῦ ἀργυρίου τῆς τιμῆς, καὶ ἔσται αὐτῷ. | 15А҆́ще же ѡ҆свѧти́вый є҆го̀ и҆скꙋ́питъ до́мъ сво́й, да приложи́тъ къ семꙋ̀ пѧ́тꙋю ча́сть сребра̀ цѣны̀ є҆гѡ̀, и҆ бꙋ́детъ є҆мꙋ̀. |
| 16Ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ τῆς κατασχέσεως αὐτοῦ ἁγιάσῃ ἄνθρωπος τῷ κυρίῳ, καὶ ἔσται ἡ τιμὴ κατὰ τὸν σπόρον αὐτοῦ, κόρου κριθῶν πεντήκοντα δίδραχμα ἀργυρίου. | 16А҆́ще же ѿ ни́въ ѡ҆держа́нїѧ своегѡ̀ ѡ҆свѧти́тъ человѣ́къ гдⷭ҇ꙋ, и҆ да бꙋ́детъ цѣна̀ є҆гѡ̀ по сѣ́ѧнїю є҆гѡ̀, за спꙋ́дъ ꙗ҆чме́нѧ пѧтьдесѧ́тъ дїдра́хмъ сребра̀. |
| 17ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς ἀφέσεως ἁγιάσῃ τὸν ἀγρὸν αὐτοῦ, κατὰ τὴν τιμὴν αὐτοῦ στήσεται. | 17А҆́ще же ѿ лѣ́та ѡ҆ставле́нїѧ ѡ҆свѧти́тъ ни́вꙋ свою̀, по цѣнѣ̀ є҆ѧ̀ да ста́нетъ. |
| 18ἐὰν δὲ ἔσχατον μετὰ τὴν ἄφεσιν ἁγιάσῃ τὸν ἀγρὸν αὐτοῦ, προσλογιεῖται αὐτῷ ὁ ἱερεὺς τὸ ἀργύριον ἐπὶ τὰ ἔτη τὰ ἐπίλοιπα ἕως εἰς τὸν ἐνιαυτὸν τῆς ἀφέσεως, καὶ ἀνθυφαιρεθήσεται ἀπὸ τῆς συντιμήσεως αὐτοῦ. | 18А҆́ще же напослѣ́докъ по ѡ҆ставле́нїи ѡ҆свѧти́тъ ни́вꙋ свою̀, да причте́тъ є҆мꙋ̀ сребро̀ жре́цъ къ лѣ́тѡмъ ѡ҆ста́вшымсѧ да́же до лѣ́та ѡ҆ставле́нїѧ, и҆ ѿи́метсѧ ѿ цѣны̀ є҆гѡ̀ |
| 19ἐὰν δὲ λυτρῶται τὸν ἀγρὸν ὁ ἁγιάσας αὐτόν, προσθήσει τὸ ἐπίπεμπτον τοῦ ἀργυρίου πρὸς τὴν τιμὴν αὐτοῦ, καὶ ἔσται αὐτῷ. | 19А҆́ще же и҆скꙋ́питъ ни́вꙋ ѡ҆свѧти́вый ю҆̀, да приложи́тъ пѧ́тꙋю ча́сть сребра̀ къ цѣнѣ̀ є҆ѧ̀, и҆ да бꙋ́детъ є҆мꙋ̀. |
| 20ἐὰν δὲ μὴ λυτρῶται τὸν ἀγρὸν καὶ ἀποδῶται τὸν ἀγρὸν ἀνθρώπῳ ἑτέρῳ, οὐκέτι μὴ λυτρώσηται αὐτόν, | 20А҆́ще же не и҆скꙋ́питъ ни́вы, и҆ ѿда́стъ ни́вꙋ человѣ́кꙋ и҆но́мꙋ, не ктомꙋ̀ да и҆скꙋ́питъ ю҆̀: |
| 21ἀλλ᾿ ἔσται ὁ ἀγρὸς ἐξεληλυθυίας τῆς ἀφέσεως ἅγιος τῷ κυρίῳ ὥσπερ ἡ γῆ ἡ ἀφωρισμένη· τῷ ἱερεῖ ἔσται κατάσχεσις | 21но да бꙋ́детъ ни́ва минꙋ́вшꙋ лѣ́тꙋ ѡ҆ставле́нїѧ, свѧта̀ хва́льна гдⷭ҇ꙋ, ꙗ҆́коже землѧ̀ ѿлꙋче́наѧ: жерцꙋ̀ да бꙋ́детъ во ѡ҆держа́нїе є҆гѡ̀. |
| 22Ἐὰν δὲ ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ, οὗ κέκτηται, ὃς οὐκ ἔστιν ἀπὸ τοῦ ἀγροῦ τῆς κατασχέσεως αὐτοῦ, ἁγιάσῃ τῷ κυρίῳ, | 22А҆́ще же ѿ ни́вы, ю҆́же стѧжа̀, ꙗ҆́же нѣ́сть ѿ села̀ ѡ҆держа́нїѧ є҆гѡ̀, ѡ҆свѧти́тъ гдⷭ҇ꙋ, |
| 23λογιεῖται πρὸς αὐτὸν ὁ ἱερεὺς τὸ τέλος τῆς τιμῆς ἐκ τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς ἀφέσεως, καὶ ἀποδώσει τὴν τιμὴν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἅγιον τῷ κυρίῳ· | 23да сочте́тъ є҆мꙋ̀ жре́цъ ѡ҆ста́нокъ цѣны̀ ѿ лѣ́та ѡ҆ставле́нїѧ, и҆ да ѿда́стъ цѣ́нꙋ въ то́й де́нь ст҃ꙋ гдⷭ҇ꙋ: |
| 24καὶ ἐν τῷ ἐνιαυτῷ τῆς ἀφέσεως ἀποδοθήσεται ὁ ἀγρὸς τῷ ἀνθρώπῳ, παρ᾿ οὗ κέκτηται αὐτόν, οὗ ἦν ἡ κατάσχεσις τῆς γῆς. | 24и҆ въ лѣ́то ѡ҆ставле́нїѧ да ѿда́стсѧ ни́ва человѣ́кꙋ, ѿ негѡ́же притѧжа̀ ю҆̀, є҆гѡ́же бѣ̀ ѡ҆держа́нїе землѝ. |
| 25καὶ πᾶσα τιμὴ ἔσται σταθμίοις ἁγίοις· εἴκοσι ὀβολοὶ ἔσται τὸ δίδραχμον. | 25И҆ всѧ́ка цѣна̀ да бꙋ́детъ вѣ́сами свѧты́ми, два́десѧть пѣ́нѧзей бꙋ́детъ дїдра́хма. |
| 26Καὶ πᾶν πρωτότοκον, ὃ ἂν γένηται ἐν τοῖς κτήνεσίν σου, ἔσται τῷ κυρίῳ, καὶ οὐ καθαγιάσει οὐθεὶς αὐτό· ἐάν τε μόσχον ἐάν τε πρόβατον, τῷ κυρίῳ ἐστίν. | 26И҆ всѧ́къ пе́рвенецъ, и҆́же а҆́ще роди́тсѧ въ скотѣ̀ твое́мъ, да бꙋ́детъ гдⷭ҇ꙋ, и҆ да не ѡ҆свѧти́тъ є҆гѡ̀ никто́же: а҆́ще теле́цъ, а҆́ще ѻ҆вча̀, гдⷭ҇ꙋ є҆́сть. |
| 27ἐὰν δὲ τῶν τετραπόδων τῶν ἀκαθάρτων, ἀλλάξει κατὰ τὴν τιμὴν αὐτοῦ καὶ προσθήσει τὸ ἐπίπεμπτον πρὸς αὐτό, καὶ ἔσται αὐτῷ· ἐὰν δὲ μὴ λυτρῶται, πραθήσεται κατὰ τὸ τίμημα αὐτοῦ. | 27А҆́ще же ѿ четвероно́жныхъ нечи́стыхъ, да премѣни́тъ по цѣнѣ̀ є҆гѡ̀, и҆ да приложи́тъ пѧ́тꙋю ча́сть є҆гѡ̀ къ семꙋ̀, и҆ да бꙋ́детъ є҆мꙋ̀: а҆́ще же не и҆скꙋ́питсѧ, да прода́стсѧ по цѣнѣ̀ є҆гѡ̀. |
| 28πᾶν δὲ ἀνάθεμα, ὃ ἐὰν ἀναθῇ ἄνθρωπος τῷ κυρίῳ ἀπὸ πάντων, ὅσα αὐτῷ ἐστιν, ἀπὸ ἀνθρώπου ἕως κτήνους καὶ ἀπὸ ἀγροῦ κατασχέσεως αὐτοῦ, οὐκ ἀποδώσεται οὐδὲ λυτρώσεται· πᾶν ἀνάθεμα ἅγιον ἁγίων ἔσται τῷ κυρίῳ. | 28Всѧ́къ же ѡ҆бѣ́тъ, є҆го́же а҆́ще ѡ҆бѣща́етъ человѣ́къ гдⷭ҇ꙋ ѿ всѣ́хъ, є҆ли̑ка є҆мꙋ̀ сꙋ́ть, ѿ человѣ́ка да́же до скота̀, и҆ ѿ ни́въ ѡ҆держа́нїѧ є҆гѡ̀, не прода́стсѧ, нижѐ и҆скꙋ́питсѧ всѧ́кїй ѡ҆бѣ́тъ ст҃ъ ст҃ы́хъ бꙋ́детъ гдⷭ҇ꙋ. |
| 29καὶ πᾶν, ὃ ἐὰν ἀνατεθῇ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων, οὐ λυτρωθήσεται, ἀλλὰ θανάτῳ θανατωθήσεται. | 29И҆ всѧ́къ ѡ҆бѣ́тъ, и҆́же а҆́ще ѡ҆бѣща́нъ бꙋ́детъ ѿ человѣ̑къ, не и҆скꙋ́питсѧ, но сме́ртїю да ᲂу҆мертви́тсѧ. |
| 30Πᾶσα δεκάτη τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ σπέρματος τῆς γῆς καὶ τοῦ καρποῦ τοῦ ξυλίνου τῷ κυρίῳ ἐστίν, ἅγιον τῷ κυρίῳ. | 30Всѧ́ка десѧти́на землѝ, ѿ сѣ́мене земна́гѡ и҆ ѿ плода̀ древѧ́нагѡ гдⷭ҇ꙋ є҆́сть, ст҃о гдⷭ҇ꙋ. |
| 31ἐὰν δὲ λυτρῶται λύτρῳ ἄνθρωπος τὴν δεκάτην αὐτοῦ, τὸ ἐπίπεμπτον προσθήσει πρὸς αὐτό, καὶ ἔσται αὐτῷ. | 31А҆́ще же и҆скꙋпꙋ́ѧ и҆скꙋ́питъ человѣ́къ десѧти́нꙋ свою̀, пѧ́тꙋю ча́сть є҆гѡ̀ да приложи́тъ къ немꙋ̀, и҆ да бꙋ́детъ є҆мꙋ̀. |
| 32καὶ πᾶσα δεκάτη βοῶν καὶ προβάτων καὶ πᾶν, ὃ ἐὰν ἔλθῃ ἐν τῷ ἀριθμῷ ὑπὸ τὴν ῥάβδον, τὸ δέκατον ἔσται ἅγιον τῷ κυρίῳ. | 32И҆ всѧ́ка десѧти́на волѡ́въ и҆ ѻ҆ве́цъ, и҆ всѧ́ко, є҆́же а҆́ще прїи́детъ въ число̀ под̾ же́злъ десѧ́тое, бꙋ́детъ ст҃о гдⷭ҇ꙋ. |
| 33οὐκ ἀλλάξεις καλὸν πονηρῷ· ἐὰν δὲ ἀλλάσσων ἀλλάξῃς αὐτό, καὶ τὸ ἄλλαγμα αὐτοῦ ἔσται ἅγιον, οὐ λυτρωθήσεται. | 33Не премѣни́ши до́брагѡ ѕлы́мъ, нижѐ до́брымъ ѕла́гѡ: а҆́ще же премѣнѧ́ѧ премѣни́ши є҆̀, то̀ и҆ премѣне́нїе є҆гѡ̀ бꙋ́детъ ст҃о, да не и҆скꙋ́питсѧ, |
| 34Αὗταί εἰσιν αἱ ἐντολαί, ἃς ἐνετείλατο κύριος τῷ Μωυσῇ πρὸς τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἐν τῷ ὄρει Σινα. | 34Сїѧ̑ сꙋ́ть за́пѡвѣди, ꙗ҆̀же заповѣ́да гдⷭ҇ь мѡѷсе́ю къ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ на горѣ̀ сїна́йстѣй. |