Леѵі́тъ 23
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 1И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 2Λάλησον τοῖς υἱοῖς Ισραηλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Αἱ ἑορταὶ κυρίου, ἃς καλέσετε αὐτὰς κλητὰς ἁγίας, αὗταί εἰσιν ἑορταί μου.– | 2глаго́ли сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ и҆ рече́ши къ ни̑мъ: пра́здницы гдⷭ҇ни, ꙗ҆̀же нарече́те нарѡ́читыѧ ст҃ы̑ѧ, сі́и сꙋ́ть пра́здницы моѝ: |
| 3ἓξ ἡμέρας ποιήσεις ἔργα, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα ἀνάπαυσις κλητὴ ἁγία τῷ κυρίῳ· πᾶν ἔργον οὐ ποιήσεις· σάββατά ἐστιν τῷ κυρίῳ ἐν πάσῃ κατοικίᾳ ὑμῶν. | 3въ ше́сть дні́й да сотвори́ши дѣла̀, и҆ въ де́нь седмы́й сꙋббѡ́та, поко́й нарече́нный ст҃ъ гдⷭ҇еви, всѧ́кагѡ дѣ́ла да не сотворитѐ: сꙋббѡ́та є҆́сть гдⷭ҇еви во все́мъ ѡ҆бита́нїи ва́шемъ. |
| 4Αὗται αἱ ἑορταὶ τῷ κυρίῳ, κληταὶ ἅγιαι, ἃς καλέσετε αὐτὰς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. | 4Сі́и пра́здницы гдⷭ҇ꙋ наречє́ны ст҃и, ꙗ҆̀же нарече́те сїѧ̑ во времена̀ и҆́хъ: |
| 5ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἐν τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς ἀνὰ μέσον τῶν ἑσπερινῶν πάσχα τῷ κυρίῳ. | 5въ пе́рвѣмъ мцⷭ҇ѣ въ четвертыйна́десѧть де́нь мцⷭ҇а, междꙋ̀ вече́рними, па́сха гдⷭ҇ꙋ: |
| 6καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τούτου ἑορτὴ τῶν ἀζύμων τῷ κυρίῳ· ἑπτὰ ἡμέρας ἄζυμα ἔδεσθε. | 6и҆ въ пѧтыйна́десѧть де́нь мцⷭ҇а пе́рвагѡ пра́здникъ ѡ҆прѣсно́кѡвъ гдⷭ҇ꙋ: се́дмь дні́й ѡ҆прѣсно́ки да ꙗ҆́сте. |
| 7καὶ ἡ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε· | 7И҆ де́нь пе́рвый нарече́нъ ст҃ъ бꙋ́детъ ва́мъ: всѧ́кагѡ дѣ́ла рабо́тнѧ не сотвори́те: |
| 8καὶ προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ κυρίῳ ἑπτὰ ἡμέρας· καὶ ἡ ἑβδόμη ἡμέρα κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε. | 8и҆ да принесе́те всесожжє́нїѧ гдⷭ҇ꙋ се́дмь дні́й, и҆ де́нь седмы́й нарече́нъ ст҃ъ бꙋ́детъ ва́мъ: всѧ́кагѡ дѣ́ла рабо́тнѧ не сотвори́те. |
| 9Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 9И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 10Εἰπὸν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Ὅταν εἰσέλθητε εἰς τὴν γῆν, ἣν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν, καὶ θερίζητε τὸν θερισμὸν αὐτῆς, καὶ οἴσετε δράγμα ἀπαρχὴν τοῦ θερισμοῦ ὑμῶν πρὸς τὸν ἱερέα· | 10глаго́ли сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ и҆ рече́ши къ ни̑мъ: є҆гда̀ вни́дете въ зе́млю, ю҆́же а҆́зъ даю̀ ва́мъ, и҆ по́жнете жа́твꙋ є҆ѧ̀, и҆ принесе́те снопы̀ нача́токъ жа́твы ва́шеѧ къ жерцꙋ̀, |
| 11καὶ ἀνοίσει τὸ δράγμα ἔναντι κυρίου δεκτὸν ὑμῖν, τῇ ἐπαύριον τῆς πρώτης ἀνοίσει αὐτὸ ὁ ἱερεύς. | 11и҆ вознесе́тъ сно́пъ пред̾ гдⷭ҇а прїѧ́тенъ ва́мъ: на ᲂу҆́трїе пе́рвагѡ днѐ сꙋббѡ́ты да вознесе́тъ є҆го̀ жре́цъ. |
| 12καὶ ποιήσετε ἐν τῇ ἡμέρᾳ, ἐν ᾗ ἂν φέρητε τὸ δράγμα, πρόβατον ἄμωμον ἐνιαύσιον εἰς ὁλοκαύτωμα τῷ κυρίῳ | 12И҆ сотвори́те въ де́нь, во́ньже а҆́ще принесе́те сно́пъ, ѻ҆вча̀ непоро́чно є҆динолѣ́тно во всесожже́нїе гдⷭ҇ꙋ: |
| 13καὶ τὴν θυσίαν αὐτοῦ δύο δέκατα σεμιδάλεως ἀναπεποιημένης ἐν ἐλαίῳ– θυσία τῷ κυρίῳ, ὀσμὴ εὐωδίας κυρίῳ– καὶ σπονδὴν αὐτοῦ τὸ τέταρτον τοῦ ιν οἴνου. | 13и҆ же́ртвꙋ є҆гѡ̀ двѣ̀ десѧти̑ны мꙋкѝ пшени́чны спрѧ́жены въ є҆ле́и: же́ртва гдⷭ҇ꙋ, въ воню̀ благово́нїѧ гдⷭ҇ꙋ: и҆ возлїѧ́нїе є҆гѡ̀ вїна̀ четве́ртꙋю ча́сть і҆́на. |
| 14καὶ ἄρτον καὶ πεφρυγμένα χίδρα νέα οὐ φάγεσθε ἕως εἰς αὐτὴν τὴν ἡμέραν ταύτην, ἕως ἂν προσενέγκητε ὑμεῖς τὰ δῶρα τῷ θεῷ ὑμῶν· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν ἐν πάσῃ κατοικίᾳ ὑμῶν. | 14И҆ хлѣ́ба, и҆ прѧ́женыхъ кла́сѡвъ но́выхъ да не снѣ́сте, да́же до тогѡ̀ днѐ сама́гѡ, до́ндеже принесе́те вы̀ да́ры бг҃ꙋ ва́шемꙋ: зако́ннѡ вѣ́чнѡ въ ро́ды ва́шѧ во все́мъ населе́нїи ва́шемъ. |
| 15Καὶ ἀριθμήσετε ὑμεῖς ἀπὸ τῆς ἐπαύριον τῶν σαββάτων, ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἂν προσενέγκητε τὸ δράγμα τοῦ ἐπιθέματος, ἑπτὰ ἑβδομάδας ὁλοκλήρους· | 15И҆ сочти́те себѣ̀ ѿ наꙋ́трїѧ сꙋббѡ́тъ, ѿ днѐ, во́ньже а҆́ще принесе́те снопы̀ возложе́нїѧ, се́дмь седми́цъ цѣ́лыхъ |
| 16ἕως τῆς ἐπαύριον τῆς ἐσχάτης ἑβδομάδος ἀριθμήσετε πεντήκοντα ἡμέρας καὶ προσοίσετε θυσίαν νέαν τῷ κυρίῳ. | 16да́же до наꙋ́трїѧ послѣ́днїѧ седми́цы да сочте́те пѧтьдесѧ́тъ дні́й, и҆ да принесе́те же́ртвꙋ но́вꙋ гдⷭ҇ꙋ. |
| 17ἀπὸ τῆς κατοικίας ὑμῶν προσοίσετε ἄρτους ἐπίθεμα, δύο ἄρτους· ἐκ δύο δεκάτων σεμιδάλεως ἔσονται, ἐζυμωμένοι πεφθήσονται πρωτογενημάτων τῷ κυρίῳ. | 17Ѿ вселе́нїѧ ва́шегѡ да принесе́те хлѣ́бы возложе́нїе, два̀ хлѣ̑ба: ѿ двꙋ́хъ десѧти́нъ мꙋкѝ пшени́чны да бꙋ́дꙋтъ, ква́шєны да и҆спекꙋ́тсѧ ѿ пе́рвыхъ плодѡ́въ гдⷭ҇ꙋ: |
| 18καὶ προσάξετε μετὰ τῶν ἄρτων ἑπτὰ ἀμνοὺς ἀμώμους ἐνιαυσίους καὶ μόσχον ἕνα ἐκ βουκολίου καὶ κριοὺς δύο ἀμώμους– ἔσονται ὁλοκαύτωμα τῷ κυρίῳ– καὶ αἱ θυσίαι αὐτῶν καὶ αἱ σπονδαὶ αὐτῶν, θυσίαν ὀσμὴν εὐωδίας τῷ κυρίῳ. | 18и҆ да принесе́те со хлѣ́бами се́дмь а҆́гнцєвъ непоро́чныхъ є҆динолѣ́тныхъ, и҆ тельца̀ є҆ди́наго ѿ ста́дъ, и҆ ѻ҆вна̀ два̀ непорѡ́чна: и҆ бꙋ́дꙋтъ во всесожже́нїе гдⷭ҇ꙋ, и҆ жє́ртвы и҆́хъ, и҆ возлїѧ̑нїѧ и҆́хъ, же́ртва вонѧ̀ благово́нїѧ гдⷭ҇ꙋ. |
| 19καὶ ποιήσουσιν χίμαρον ἐξ αἰγῶν ἕνα περὶ ἁμαρτίας καὶ δύο ἀμνοὺς ἐνιαυσίους εἰς θυσίαν σωτηρίου μετὰ τῶν ἄρτων τοῦ πρωτογενήματος· | 19И҆ сотвори́те козла̀ ѿ ко́зъ є҆ди́наго ѡ҆ грѣсѣ̀, и҆ два̀ а҆́гнца є҆динолѣ̑тна въ же́ртвꙋ спⷭ҇нїѧ съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи̑тъ. |
| 20καὶ ἐπιθήσει αὐτὰ ὁ ἱερεὺς μετὰ τῶν ἄρτων τοῦ πρωτογενήματος ἐπίθεμα ἔναντι κυρίου μετὰ τῶν δύο ἀμνῶν· ἅγια ἔσονται τῷ κυρίῳ, τῷ ἱερεῖ τῷ προσφέροντι αὐτὰ αὐτῷ ἔσται. | 20И҆ да возложи́тъ ѧ҆̀ жре́цъ съ хлѣ́бами пе́рвыхъ жи̑тъ, возложе́нїе пред̾ гдⷭ҇емъ со ѻ҆бѣ́ма а҆́гнцы: ст҃а бꙋ́дꙋтъ гдⷭ҇ꙋ, жерцꙋ̀ и҆́же прино́ситъ ѧ҆̀, томꙋ̀ да бꙋ́дꙋтъ. |
| 21καὶ καλέσετε ταύτην τὴν ἡμέραν κλητήν· ἁγία ἔσται ὑμῖν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε ἐν αὐτῇ· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν ἐν πάσῃ τῇ κατοικίᾳ ὑμῶν.– | 21И҆ прозове́те се́й де́нь, наро́читъ ст҃ъ бꙋ́детъ ва́мъ: всѧ́кагѡ дѣ́ла рабо́тнѧ не сотвори́те во́нь: зако́ннѡ вѣ́чнѡ въ ро́ды ва́шѧ во все́мъ населе́нїи ва́шемъ. |
| 22καὶ ὅταν θερίζητε τὸν θερισμὸν τῆς γῆς ὑμῶν, οὐ συντελέσετε τὸ λοιπὸν τοῦ θερισμοῦ τοῦ ἀγροῦ σου ἐν τῷ θερίζειν σε καὶ τὰ ἀποπίπτοντα τοῦ θερισμοῦ σου οὐ συλλέξεις, τῷ πτωχῷ καὶ τῷ προσηλύτῳ ὑπολείψῃ αὐτά· ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. | 22И҆ є҆гда̀ жне́те жа́твꙋ землѝ ва́шеѧ, не потреби́те ѡ҆ста́нка жа́твы ни́вы своеѧ̀, є҆гда̀ жне́те, и҆ ѿ па́дающихъ ѿ жа́твы ва́шеѧ да не собере́ши: ни́щемꙋ и҆ прише́льцꙋ ѡ҆ста́виши ѧ҆̀: а҆́зъ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ. |
| 23Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 23И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 24Λάλησον τοῖς υἱοῖς Ισραηλ λέγων Τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου μιᾷ τοῦ μηνὸς ἔσται ὑμῖν ἀνάπαυσις, μνημόσυνον σαλπίγγων, κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν· | 24рцы̀ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ, глаго́лѧ: мцⷭ҇а седма́гѡ, въ пе́рвый де́нь мцⷭ҇а, да бꙋ́детъ ва́мъ поко́й, па́мѧть трꙋ́бъ: нарече́нъ ст҃ъ бꙋ́детъ ва́мъ: |
| 25πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε καὶ προσάξετε ὁλοκαύτωμα κυρίῳ. | 25всѧ́кагѡ дѣ́ла рабо́тнѧ не сотвори́те, и҆ принесе́те всесожже́нїе гдⷭ҇ꙋ. |
| 26Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 26И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 27Καὶ τῇ δεκάτῃ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου ἡμέρα ἐξιλασμοῦ, κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, καὶ ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν καὶ προσάξετε ὁλοκαύτωμα τῷ κυρίῳ. | 27и҆ въ десѧ́тый де́нь седма́гѡ мцⷭ҇а сегѡ̀ де́нь ѡ҆чище́нїѧ, нарече́нъ ст҃ъ да бꙋ́детъ ва́мъ: и҆ смири́те дꙋ́шы ва́шѧ, и҆ принеси́те всесожже́нїе гдⷭ҇ꙋ: |
| 28πᾶν ἔργον οὐ ποιήσετε ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ· ἔστιν γὰρ ἡμέρα ἐξιλασμοῦ αὕτη ὑμῖν ἐξιλάσασθαι περὶ ὑμῶν ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν. | 28всѧ́кагѡ дѣ́ла не сотвори́те въ са́мый де́нь се́й: є҆́сть бо де́нь ѡ҆чище́нїѧ се́й ва́мъ, ᲂу҆моли́ти ѡ҆ ва́съ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ ва́шимъ: |
| 29πᾶσα ψυχή, ἥτις μὴ ταπεινωθήσεται ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἐξολεθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς. | 29всѧ́ка бо дꙋша̀, ꙗ҆́же не покори́тсѧ въ де́нь то́й, потреби́тсѧ ѿ люді́й свои́хъ: |
| 30καὶ πᾶσα ψυχή, ἥτις ποιήσει ἔργον ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἀπολεῖται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἐκ τοῦ λαοῦ αὐτῆς. | 30и҆ всѧ́ка дꙋша̀, ꙗ҆́же сотвори́тъ дѣ́ло въ са́мый де́нь се́й, поги́бнетъ дꙋша̀ та̀ ѿ люді́й свои́хъ: |
| 31πᾶν ἔργον οὐ ποιήσετε· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν ἐν πάσαις κατοικίαις ὑμῶν. | 31всѧ́кагѡ дѣ́ла не сотвори́те, зако́ннѡ вѣ́чнѡ въ ро́ды ва́шѧ, во всѣ́хъ селе́нїихъ ва́шихъ. |
| 32σάββατα σαββάτων ἔσται ὑμῖν, καὶ ταπεινώσετε τὰς ψυχὰς ὑμῶν· ἀπὸ ἐνάτης τοῦ μηνὸς ἀπὸ ἑσπέρας ἕως ἑσπέρας σαββατιεῖτε τὰ σάββατα ὑμῶν. | 32Сꙋббѡ̑ты сꙋббѡ́тъ бꙋ́дꙋтъ ва́мъ: и҆ смири́те дꙋ́шы ва́шѧ, ѿ девѧ́тагѡ днѐ мцⷭ҇а ѿ ве́чера, да́же до десѧ́тагѡ днѐ мцⷭ҇а, до ве́чера, сꙋббѡ́тствꙋйте сꙋббѡ̑ты ва́шѧ. |
| 33Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 33И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 34Λάλησον τοῖς υἱοῖς Ισραηλ λέγων Τῇ πεντεκαιδεκάτῃ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου ἑορτὴ σκηνῶν ἑπτὰ ἡμέρας τῷ κυρίῳ. | 34рцы̀ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ, глаго́лѧ: въ пѧтыйна́десѧть де́нь мцⷭ҇а седма́гѡ сегѡ̀, пра́здникъ кꙋ́щей се́дмь дні́й гдⷭ҇ꙋ: |
| 35καὶ ἡ ἡμέρα ἡ πρώτη κλητὴ ἁγία, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε. | 35и҆ де́нь пе́рвый нарече́нъ ст҃ъ бꙋ́детъ: всѧ́кагѡ дѣ́ла рабо́тнѧ не сотвори́те: |
| 36ἑπτὰ ἡμέρας προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ κυρίῳ· καὶ ἡ ἡμέρα ἡ ὀγδόη κλητὴ ἁγία ἔσται ὑμῖν, καὶ προσάξετε ὁλοκαυτώματα τῷ κυρίῳ· ἐξόδιόν ἐστιν, πᾶν ἔργον λατρευτὸν οὐ ποιήσετε. | 36се́дмь дні́й да принесе́те всесожжє́нїѧ гдⷭ҇ꙋ: и҆ де́нь ѻ҆смы́й нарече́нъ ст҃ъ бꙋ́детъ ва́мъ, и҆ принесе́те всесожжє́нїѧ гдⷭ҇ꙋ: и҆схо́дное є҆́сть, всѧ́кагѡ дѣ́ла рабо́тнѧ не сотвори́те. |
| 37Αὗται αἱ ἑορταὶ κυρίῳ, ἃς καλέσετε κλητὰς ἁγίας ὥστε προσενέγκαι καρπώματα τῷ κυρίῳ, ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας αὐτῶν καὶ σπονδὰς αὐτῶν τὸ καθ᾿ ἡμέραν εἰς ἡμέραν | 37Сі́и пра́здницы гдⷭ҇ни, ꙗ҆̀же нарече́те нарѡ́читы ст҃ы, є҆́же приноси́ти прино́сы гдⷭ҇ꙋ: всесожжє́нїѧ и҆ жє́ртвы и҆́хъ, и҆ возлїѧ̑нїѧ и҆́хъ ѿ днѐ до днѐ, |
| 38πλὴν τῶν σαββάτων κυρίου καὶ πλὴν τῶν δομάτων ὑμῶν καὶ πλὴν πασῶν τῶν εὐχῶν ὑμῶν καὶ πλὴν τῶν ἑκουσίων ὑμῶν, ἃ ἂν δῶτε τῷ κυρίῳ. | 38кромѣ̀ сꙋббѡ́тъ гдⷭ҇нихъ и҆ кромѣ̀ дарѡ́въ ва́шихъ, и҆ кромѣ̀ всѣ́хъ ѡ҆бѣ́тѡвъ ва́шихъ и҆ кромѣ̀ благово́льныхъ ва́шихъ, ꙗ҆̀же а҆́ще дади́те гдⷭ҇ꙋ. |
| 39Καὶ ἐν τῇ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ ἑβδόμου τούτου, ὅταν συντελέσητε τὰ γενήματα τῆς γῆς, ἑορτάσετε τῷ κυρίῳ ἑπτὰ ἡμέρας· τῇ ἡμέρᾳ τῇ πρώτῃ ἀνάπαυσις, καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἀνάπαυσις. | 39И҆ въ пѧтыйна́десѧть де́нь мцⷭ҇а седма́гѡ сегѡ̀, є҆гда̀ сконча́ете жи̑та землѝ, пра́зднꙋйте гдⷭ҇ꙋ се́дмь дні́й: въ де́нь пе́рвый поко́й, и҆ въ де́нь ѻ҆смы́й поко́й: |
| 40καὶ λήμψεσθε τῇ ἡμέρᾳ τῇ πρώτῃ καρπὸν ξύλου ὡραῖον καὶ κάλλυνθρα φοινίκων καὶ κλάδους ξύλου δασεῖς καὶ ἰτέας καὶ ἄγνου κλάδους ἐκ χειμάρρου εὐφρανθῆναι ἔναντι κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν ἑπτὰ ἡμέρας | 40и҆ да во́змете себѣ̀ въ де́нь пе́рвый пло́дъ дре́ва красе́нъ, и҆ вѣ́твь фі́нїческꙋю, и҆ вѣ̑тви дре́ва ча̑стыѧ, и҆ вє́рбы, и҆ а҆́гнѡвы вѣ̑тви{ садо́вїе палесті́нское} ѿ пото́ка, и҆ возвесели́тесѧ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ ва́шимъ се́дмь дні́й въ лѣ́то: |
| 41τοῦ ἐνιαυτοῦ· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν· ἐν τῷ μηνὶ τῷ ἑβδόμῳ ἑορτάσετε αὐτήν. | 41зако́ннѡ вѣ́чнѡ въ ро́ды ва́шѧ, въ мцⷭ҇ъ седмы́й пра́зднꙋйте є҆го̀: |
| 42ἐν σκηναῖς κατοικήσετε ἑπτὰ ἡμέρας, πᾶς ὁ αὐτόχθων ἐν Ισραηλ κατοικήσει ἐν σκηναῖς, | 42въ кꙋ́щахъ да пребꙋ́дете се́дмь дні́й: всѧ́къ тꙋзе́мецъ во і҆и҃ли да пребꙋ́детъ въ кꙋ́щахъ: |
| 43ὅπως ἴδωσιν αἱ γενεαὶ ὑμῶν ὅτι ἐν σκηναῖς κατῴκισα τοὺς υἱοὺς Ισραηλ ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν με αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου· ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. | 43ꙗ҆́кѡ да ᲂу҆вѣ́дѧтъ ро́ды ва́шѧ, ꙗ҆́кѡ въ кꙋ́щахъ всели́хъ сы́ны і҆и҃лєвы, внегда̀ и҆звестѝ мнѣ̀ и҆̀хъ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ: а҆́зъ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ. |
| 44Καὶ ἐλάλησεν Μωϋσῆς τὰς ἑορτὰς κυρίου τοῖς υἱοῖς Ισραηλ. | 44И҆ повѣ́да мѡѷсе́й пра́здники гдⷭ҇ни сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ. |