Леѵі́тъ 10
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ λαβόντες οἱ δύο υἱοὶ Ααρων Ναδαβ καὶ Αβιουδ ἕκαστος τὸ πυρεῖον αὐτοῦ ἐπέθηκαν ἐπ᾿ αὐτὸ πῦρ καὶ ἐπέβαλον ἐπ᾿ αὐτὸ θυμίαμα καὶ προσήνεγκαν ἔναντι κυρίου πῦρ ἀλλότριον, ὃ οὐ προσέταξεν κύριος αὐτοῖς. | 1И҆ взе́мше два̀ сы̑на а҆арѡ̑нѧ, нада́въ и҆ а҆вїꙋ́дъ, кі́йждо свою̀ кади́льницꙋ, вложи́ста въ нѧ̀ ѻ҆́гнь и҆ возложи́ста на́нь ѳѷмїа́мъ, и҆ принесо́ста пред̾ гдⷭ҇а ѻ҆́гнь чꙋ́ждь, є҆гѡ́же не повелѣ̀ и҆́ма гдⷭ҇ь. |
| 2καὶ ἐξῆλθεν πῦρ παρὰ κυρίου καὶ κατέφαγεν αὐτούς, καὶ ἀπέθανον ἔναντι κυρίου. | 2И҆ и҆зы́де ѻ҆́гнь ѿ гдⷭ҇а, и҆ поѧдѐ ѧ҆̀, и҆ ᲂу҆мро́ста пред̾ гдⷭ҇емъ. |
| 3καὶ εἶπεν Μωϋσῆς πρὸς Ααρων Τοῦτό ἐστιν, ὃ εἶπεν κύριος λέγων Ἐν τοῖς ἐγγίζουσίν μοι ἁγιασθήσομαι καὶ ἐν πάσῃ τῇ συναγωγῇ δοξασθήσομαι. καὶ κατενύχθη Ααρων. | 3И҆ речѐ мѡѷсе́й ко а҆арѡ́нꙋ: сїѐ є҆́сть, є҆́же речѐ гдⷭ҇ь, гл҃ѧ: въ приближа́ющихсѧ мнѣ̀ ѡ҆сщ҃ꙋ́сѧ и҆ во все́мъ со́нмѣ просла́влюсѧ. И҆ ᲂу҆мили́сѧ а҆арѡ́нъ. |
| 4καὶ ἐκάλεσεν Μωϋσῆς τὸν Μισαδαι καὶ τὸν Ελισαφαν υἱοὺς Οζιηλ υἱοὺς τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ πατρὸς Ααρων καὶ εἶπεν αὐτοῖς Προσέλθατε καὶ ἄρατε τοὺς ἀδελφοὺς ὑμῶν ἐκ προσώπου τῶν ἁγίων ἔξω τῆς παρεμβολῆς. | 4И҆ призва̀ мѡѷсе́й мїсаи́ла и҆ є҆лїсафа́на, сы́ны ѻ҆зїи́лєвы, сы́ны бра́та ѻ҆тца̀ а҆арѡ́нѧ, и҆ речѐ и҆̀мъ: пристꙋпи́те и҆ возми́те бра́тїй свои́хъ ѿ лица̀ ст҃ы́хъ внѣ̀ полка̀. |
| 5καὶ προσῆλθον καὶ ἦραν ἐν τοῖς χιτῶσιν αὐτῶν ἔξω τῆς παρεμβολῆς, ὃν τρόπον εἶπεν Μωϋσῆς. | 5И҆ пристꙋпи́ша, и҆ взѧ́ша и҆̀хъ въ ри́захъ и҆́хъ, ( и҆ и҆знесо́ша) внѣ̀ полка̀, ꙗ҆́коже речѐ мѡѷсе́й. |
| 6καὶ εἶπεν Μωϋσῆς πρὸς Ααρων καὶ Ελεαζαρ καὶ Ιθαμαρ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ τοὺς καταλελειμμένους Τὴν κεφαλὴν ὑμῶν οὐκ ἀποκιδαρώσετε καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν οὐ διαρρήξετε, ἵνα μὴ ἀποθάνητε καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν συναγωγὴν ἔσται θυμός· οἱ ἀδελφοὶ ὑμῶν πᾶς ὁ οἶκος Ισραηλ κλαύσονται τὸν ἐμπυρισμόν, ὃν ἐνεπυρίσθησαν ὑπὸ κυρίου. | 6И҆ речѐ мѡѷсе́й ко а҆арѡ́нꙋ и҆ є҆леаза́рꙋ и҆ і҆ѳама́рꙋ, сынѡ́мъ є҆гѡ̀ ѡ҆ста́вшымсѧ: гла́въ ва́шихъ не ѿкрыва́йте и҆ ри́зъ ва́шихъ не раздира́йте, да не ᲂу҆́мрете, и҆ на ве́сь со́нмъ бꙋ́детъ гнѣ́въ: бра́тїѧ же ва́шѧ ве́сь до́мъ і҆и҃левъ да пла́чꙋтсѧ запале́нїѧ, и҆́мже запали́шасѧ ѿ гдⷭ҇а: |
| 7καὶ ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου οὐκ ἐξελεύσεσθε, ἵνα μὴ ἀποθάνητε· τὸ γὰρ ἔλαιον τῆς χρίσεως τὸ παρὰ κυρίου ἐφ᾿ ὑμῖν. καὶ ἐποίησαν κατὰ τὸ ῥῆμα Μωυσῆ. | 7и҆ и҆з̾ две́рїй ски́нїи свидѣ́нїѧ не и҆сходи́те, да не ᲂу҆́мрете: є҆ле́й бо пома́занїѧ, и҆́же ѿ гдⷭ҇а, на ва́съ є҆́сть. И҆ сотвори́ша по словесѝ мѡѷсе́овꙋ. |
| 8Καὶ ἐλάλησεν κύριος τῷ Ααρων λέγων | 8И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко а҆арѡ́нꙋ, гл҃ѧ: |
| 9Οἶνον καὶ σικερα οὐ πίεσθε, σὺ καὶ οἱ υἱοί σου μετὰ σοῦ, ἡνίκα ἂν εἰσπορεύησθε εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ἢ προσπορευομένων ὑμῶν πρὸς τὸ θυσιαστήριον, καὶ οὐ μὴ ἀποθάνητε[ νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν] | 9вїна̀ и҆ сїке́ра не пі́йте, ты̀ и҆ сы́нове твоѝ съ тобо́ю, є҆гда̀ вхо́дите въ ски́нїю свидѣ́нїѧ, и҆лѝ пристꙋпа́ющымъ ва́мъ ко ѻ҆лтарю̀, да не ᲂу҆́мрете: ( и҆ бꙋ́детъ сїѐ) зако́ннѡ вѣ́чнѡ въ ро́ды ва́шѧ: |
| 10διαστεῖλαι ἀνὰ μέσον τῶν ἁγίων καὶ τῶν βεβήλων καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ἀκαθάρτων καὶ τῶν καθαρῶν. | 10ѿлꙋчи́ти междꙋ̀ вещмѝ ст҃ы́ми и҆ междꙋ̀ скверна́выми, и҆ междꙋ̀ нечи́стыми и҆ междꙋ̀ чи́стыми, |
| 11καὶ συμβιβάσεις τοὺς υἱοὺς Ισραηλ πάντα τὰ νόμιμα, ἃ ἐλάλησεν κύριος πρὸς αὐτοὺς διὰ χειρὸς Μωυσῆ. | 11и҆ ᲂу҆стро́ити сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ всѧ̑ закѡ́ннаѧ, ꙗ҆̀же гл҃а гдⷭ҇ь къ ни̑мъ рꙋко́ю мѡѷсе́овою. |
| 12Καὶ εἶπεν Μωϋσῆς πρὸς Ααρων καὶ πρὸς Ελεαζαρ καὶ Ιθαμαρ τοὺς υἱοὺς Ααρων τοὺς καταλειφθέντας Λάβετε τὴν θυσίαν τὴν καταλειφθεῖσαν ἀπὸ τῶν καρπωμάτων κυρίου καὶ φάγεσθε ἄζυμα παρὰ τὸ θυσιαστήριον· ἅγια ἁγίων ἐστίν. | 12И҆ речѐ мѡѷсе́й ко а҆арѡ́нꙋ, и҆ є҆леаза́рꙋ и҆ і҆ѳама́рꙋ, сынѡ́мъ є҆гѡ̀ ѡ҆ста́вшымсѧ: возми́те же́ртвꙋ ѡ҆ста́вшꙋюсѧ ѿ прино́сѡвъ гдⷭ҇нихъ и҆ ꙗ҆ди́те ѡ҆прѣсно́ки ᲂу҆ ѻ҆лтарѧ̀: ꙗ҆́кѡ ст҃а̑ѧ ст҃ы́хъ сꙋ́ть: |
| 13καὶ φάγεσθε αὐτὴν ἐν τόπῳ ἁγίῳ· νόμιμον γάρ σοί ἐστιν καὶ νόμιμον τοῖς υἱοῖς σου τοῦτο ἀπὸ τῶν καρπωμάτων κυρίου· οὕτω γὰρ ἐντέταλταί μοι. | 13и҆ ꙗ҆ди́те ѧ҆̀ на мѣ́стѣ свѧ́тѣ: зако́нно бо тебѣ̀ є҆́сть, и҆ зако́нно сынѡ́мъ твои̑мъ сїѐ ѿ прино́сѡвъ гдⷭ҇нихъ: си́це бо мѝ заповѣ́да гдⷭ҇ь: |
| 14καὶ τὸ στηθύνιον τοῦ ἀφορίσματος καὶ τὸν βραχίονα τοῦ ἀφαιρέματος φάγεσθε ἐν τόπῳ ἁγίῳ, σὺ καὶ οἱ υἱοί σου καὶ ὁ οἶκός σου μετὰ σοῦ· νόμιμον γὰρ σοὶ καὶ νόμιμον τοῖς υἱοῖς σου ἐδόθη ἀπὸ τῶν θυσιῶν τοῦ σωτηρίου τῶν υἱῶν Ισραηλ. | 14и҆ грꙋ̑ди ᲂу҆ча́стїѧ и҆ ра́мо ᲂу҆ча́стїѧ ꙗ҆ди́те на мѣ́стѣ свѧ́тѣ ты̀ и҆ сы́нове твоѝ, и҆ до́мъ тво́й съ тобо́ю: зако́ннѡ бо тебѣ̀, и҆ зако́ннѡ сынѡ́мъ твои̑мъ даде́сѧ ѿ же́ртвъ спасе́нїи сынѡ́въ і҆и҃левыхъ: |
| 15τὸν βραχίονα τοῦ ἀφαιρέματος καὶ τὸ στηθύνιον τοῦ ἀφορίσματος ἐπὶ τῶν καρπωμάτων τῶν στεάτων προσοίσουσιν, ἀφόρισμα ἀφορίσαι ἔναντι κυρίου· καὶ ἔσται σοὶ καὶ τοῖς υἱοῖς σου καὶ ταῖς θυγατράσιν σου μετὰ σοῦ νόμιμον αἰώνιον, ὃν τρόπον συνέταξεν κύριος τῷ Μωυσῇ. | 15ра́мо ᲂу҆ча́стїѧ и҆ грꙋ̑ди ᲂу҆ча́стїѧ въ прино́сѣхъ тꙋ́чныхъ да принесꙋ́тъ, ᲂу҆ча́стїе є҆́же приноси́ти пред̾ гдⷭ҇а: и҆ да бꙋ́детъ тебѣ̀ и҆ сынѡ́мъ твои̑мъ и҆ дще́ремъ твои̑мъ съ тобо́ю зако́ннѡ вѣ́чнѡ, ꙗ҆́коже повелѣ̀ гдⷭ҇ь мѡѷсе́ю. |
| 16Καὶ τὸν χίμαρον τὸν περὶ τῆς ἁμαρτίας ζητῶν ἐξεζήτησεν Μωϋσῆς, καὶ ὅδε ἐνεπεπύριστο· καὶ ἐθυμώθη Μωϋσῆς ἐπὶ Ελεαζαρ καὶ Ιθαμαρ τοὺς υἱοὺς Ααρων τοὺς καταλελειμμένους λέγων | 16И҆ козла̀, и҆́же грѣха̀ ра́ди, взыскꙋ́ѧ взыска̀ мѡѷсе́й: и҆ се́й сожже́нъ бѧ́ше. И҆ разгнѣ́васѧ мѡѷсе́й на є҆леаза́ра и҆ і҆ѳама́ра, сы́ны а҆арѡ̑ни ѡ҆ста́вльшыѧсѧ, глаго́лѧ: |
| 17Διὰ τί οὐκ ἐφάγετε τὸ περὶ τῆς ἁμαρτίας ἐν τόπῳ ἁγίῳ; ὅτι γὰρ ἅγια ἁγίων ἐστίν, τοῦτο ἔδωκεν ὑμῖν φαγεῖν, ἵνα ἀφέλητε τὴν ἁμαρτίαν τῆς συναγωγῆς καὶ ἐξιλάσησθε περὶ αὐτῶν ἔναντι κυρίου· | 17почто̀ не снѣдо́сте на мѣ́стѣ свѧ́тѣ, є҆́же грѣха̀ ра́ди; ꙗ҆́кѡ ст҃а̑ѧ ст҃ы́хъ сꙋ́ть, сїѐ дадѐ ва́мъ ꙗ҆́сти, да ѿи́мете грѣ́хъ со́нма и҆ помо́литесѧ ѡ҆ ни́хъ пред̾ гдⷭ҇емъ: |
| 18οὐ γὰρ εἰσήχθη τοῦ αἵματος αὐτοῦ εἰς τὸ ἅγιον· κατὰ πρόσωπον ἔσω φάγεσθε αὐτὸ ἐν τόπῳ ἁγίῳ, ὃν τρόπον μοι συνέταξεν κύριος. | 18не внесе́сѧ бо ѿ кро́ве є҆гѡ̀ въ ст҃о́е: пред̾ лице́мъ внꙋ́трь да ꙗ҆́сте є҆̀ на мѣ́стѣ свѧ́тѣ, ꙗ҆́коже повелѣ̀ мнѣ̀ гдⷭ҇ь. |
| 19καὶ ἐλάλησεν Ααρων πρὸς Μωυσῆν λέγων Εἰ σήμερον προσαγειόχασιν τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ τὰ ὁλοκαυτώματα αὐτῶν ἔναντι κυρίου, καὶ συμβέβηκέν μοι ταῦτα· καὶ φάγομαι τὰ περὶ τῆς ἁμαρτίας σήμερον, μὴ ἀρεστὸν ἔσται κυρίῳ; | 19И҆ речѐ а҆арѡ́нъ къ мѡѷсе́ю, глаго́лѧ: а҆́ще дне́сь принесо́ша ꙗ҆̀же грѣха̀ ра́ди своегѡ̀ и҆ всесожже́нїѧ своегѡ̀ пред̾ гдⷭ҇а, и҆ слꙋчи́шасѧ мнѣ̀ сицева̑ѧ, и҆ снѣ́мъ, ꙗ҆̀же грѣха̀ ра́ди, дне́сь, є҆да̀ ᲂу҆го́дно бꙋ́детъ гдⷭ҇ꙋ; |
| 20καὶ ἤκουσεν Μωϋσῆς, καὶ ἤρεσεν αὐτῷ. | 20И҆ слы́ша мѡѷсе́й, и҆ ᲂу҆го́дно є҆мꙋ̀ бы́сть. |