Леѵі́тъ 22
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 1И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 2Εἰπὸν Ααρων καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ καὶ προσεχέτωσαν ἀπὸ τῶν ἁγίων τῶν υἱῶν Ισραηλ καὶ οὐ βεβηλώσουσιν τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν μου, ὅσα αὐτοὶ ἁγιάζουσίν μοι· ἐγὼ κύριος. | 2рцы̀ а҆арѡ́нꙋ и҆ сынѡ́мъ є҆гѡ̀, да внима́ютъ ѿ ст҃ы́нь сынѡ́въ і҆и҃левыхъ, и҆ да не ѡ҆сквернѧ́тъ и҆́мене ст҃а́гѡ моегѡ̀, є҆ли̑ка ѻ҆нѝ ѡ҆свѧща́ютъ мѝ: а҆́зъ гдⷭ҇ь. |
| 3εἰπὸν αὐτοῖς Εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν πᾶς ἄνθρωπος, ὃς ἂν προσέλθῃ ἀπὸ παντὸς τοῦ σπέρματος ὑμῶν πρὸς τὰ ἅγια, ὅσα ἂν ἁγιάζωσιν οἱ υἱοὶ Ισραηλ τῷ κυρίῳ, καὶ ἡ ἀκαθαρσία αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτῷ, ἐξολεθρευθήσεται ἡ ψυχὴ ἐκείνη ἀπ᾿ ἐμοῦ· ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. | 3Рцы̀ и҆̀мъ: въ ро́ды ва́шѧ всѧ́къ человѣ́къ, и҆́же а҆́ще пристꙋ́питъ ѿ всѧ́кагѡ сѣ́мене ва́шегѡ ко ст҃ы̑мъ, є҆ли̑ка а҆́ще ѡ҆свѧтѧ́тъ сы́нове і҆и҃лєвы гдⷭ҇ꙋ, и҆ нечистота̀ є҆гѡ̀ на не́мъ бꙋ́детъ, потреби́тсѧ дꙋша̀ ѻ҆́наѧ ѿ менє̀: а҆́зъ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ. |
| 4καὶ ἄνθρωπος ἐκ τοῦ σπέρματος Ααρων τοῦ ἱερέως καὶ οὗτος λεπρᾷ ἢ γονορρυής, τῶν ἁγίων οὐκ ἔδεται, ἕως ἂν καθαρισθῇ· καὶ ὁ ἁπτόμενος πάσης ἀκαθαρσίας ψυχῆς ἢ ἄνθρωπος, ᾧ ἂν ἐξέλθῃ ἐξ αὐτοῦ κοίτη σπέρματος, | 4И҆ человѣ́къ ѿ сѣ́мене а҆арѡ́на жерца̀, и҆ се́й прокаже́нъ, и҆лѝ сѣ́мѧ и҆злива́етъ, ѿ ст҃ы́хъ да не снѣ́стъ, до́ндеже ѡ҆чи́ститсѧ: и҆ прикаса́ѧйсѧ всѧ́кой нечистотѣ̀ дꙋшѝ, и҆лѝ человѣ́къ, є҆мꙋ́же а҆́ще и҆зы́детъ ѿ є҆гѡ̀ ло́жа сѣ́мѧ, |
| 5ἢ ὅστις ἂν ἅψηται παντὸς ἑρπετοῦ ἀκαθάρτου, ὃ μιανεῖ αὐτόν, ἢ ἐπ᾿ ἀνθρώπῳ, ἐν ᾧ μιανεῖ αὐτὸν κατὰ πᾶσαν ἀκαθαρσίαν αὐτοῦ, | 5и҆лѝ и҆́же а҆́ще прико́снетсѧ всѧ́комꙋ га́дꙋ нечи́стꙋ, и҆́же ѡ҆скверни́тъ є҆го̀, и҆лѝ человѣ́кꙋ, и҆́же ѡ҆скверни́тъ є҆го̀, по всѧ́кой нечистотѣ̀ є҆гѡ̀: |
| 6ψυχή, ἥτις ἂν ἅψηται αὐτῶν, ἀκάθαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας· οὐκ ἔδεται ἀπὸ τῶν ἁγίων, ἐὰν μὴ λούσηται τὸ σῶμα αὐτοῦ ὕδατι· | 6дꙋша̀, ꙗ҆́же а҆́ще прико́снетсѧ и҆́хъ, нечиста̀ бꙋ́детъ до ве́чера: да не снѣ́стъ ѿ ст҃ы́хъ, а҆́ще не ѡ҆мы́етъ тѣ́ла своегѡ̀ водо́ю, |
| 7καὶ δύῃ ὁ ἥλιος, καὶ καθαρὸς ἔσται καὶ τότε φάγεται τῶν ἁγίων, ὅτι ἄρτος ἐστὶν αὐτοῦ. | 7и҆ за́йдетъ со́лнце, и҆ чи́стъ бꙋ́детъ: и҆ тогда̀ да снѣ́стъ ѿ ст҃ы́хъ, ꙗ҆́кѡ хлѣ́бъ є҆гѡ̀ є҆́сть. |
| 8θνησιμαῖον καὶ θηριάλωτον οὐ φάγεται μιανθῆναι αὐτὸν ἐν αὐτοῖς· ἐγὼ κύριος. | 8Мертвечи́ны и҆ ѕвѣроѧ́дины да не снѣ́стъ, є҆́же ѡ҆скверни́тисѧ є҆мꙋ̀ въ ни́хъ: а҆́зъ гдⷭ҇ь. |
| 9καὶ φυλάξονται τὰ φυλάγματά μου, ἵνα μὴ λάβωσιν δι᾿ αὐτὰ ἁμαρτίαν καὶ ἀποθάνωσιν δι᾿ αὐτά, ἐὰν βεβηλώσωσιν αὐτά· ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὁ ἁγιάζων αὐτούς.– | 9И҆ да сохранѧ́тъ повелѣ̑нїѧ моѧ̑, да не прїи́мꙋтъ си́хъ ра́ди грѣха̀, и҆ и҆́змрꙋтъ за ни́хъ, а҆́ще ѡ҆сквернѧ́тъ и҆̀хъ: а҆́зъ гдⷭ҇ь бг҃ъ ѡ҆сщ҃а́ѧй и҆̀хъ. |
| 10καὶ πᾶς ἀλλογενὴς οὐ φάγεται ἅγια· πάροικος ἱερέως ἢ μισθωτὸς οὐ φάγεται ἅγια. | 10И҆ всѧ́къ и҆ноплеме́нникъ да не снѣ́стъ ст҃ы́нь: присе́льникъ і҆ере́евъ и҆лѝ нае́мникъ да не снѣ́стъ ст҃ы́нь. |
| 11ἐὰν δὲ ἱερεὺς κτήσηται ψυχὴν ἔγκτητον ἀργυρίου, οὗτος φάγεται ἐκ τῶν ἄρτων αὐτοῦ· καὶ οἱ οἰκογενεῖς αὐτοῦ, καὶ οὗτοι φάγονται τῶν ἄρτων αὐτοῦ. | 11А҆́ще же жре́цъ пристѧ́жетъ дꙋ́шꙋ пристѧжа́нꙋю сребро́мъ, сїѧ̀ да снѣ́стъ хлѣ́бы є҆гѡ̀: и҆ домоча́дцы є҆гѡ̀, и҆ сі́и да снѣдѧ́тъ хлѣ́бы є҆гѡ̀. |
| 12καὶ θυγάτηρ ἀνθρώπου ἱερέως ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἀλλογενεῖ, αὐτὴ τῶν ἀπαρχῶν τῶν ἁγίων οὐ φάγεται. | 12И҆ дще́рь человѣ́ка жерца̀, а҆́ще посѧ́гнетъ за мꙋ́жа и҆ноплеме́нника, сїѧ̀ ѿ нача́ткѡвъ ст҃ы́хъ да не снѣ́стъ. |
| 13καὶ θυγάτηρ ἱερέως ἐὰν γένηται χήρα ἢ ἐκβεβλημένη, σπέρμα δὲ μὴ ἦν αὐτῇ, ἐπαναστρέψει ἐπὶ τὸν οἶκον τὸν πατρικὸν κατὰ τὴν νεότητα αὐτῆς· ἀπὸ τῶν ἄρτων τοῦ πατρὸς αὐτῆς φάγεται. καὶ πᾶς ἀλλογενὴς οὐ φάγεται ἀπ᾿ αὐτῶν. | 13И҆ дще́рь жерца̀ а҆́ще бꙋ́детъ вдова̀ и҆лѝ ѿпꙋще́на, плода́ же не бꙋ́детъ є҆́й, возврати́тсѧ въ до́мъ ѻ҆тца̀ своегѡ̀, по ю҆́ности свое́й, ѿ хлѣ́бѡвъ ѻ҆тца̀ своегѡ̀ да снѣ́стъ: всѧ́къ же и҆ноплеме́нникъ да не снѣ́стъ ѿ ни́хъ. |
| 14καὶ ἄνθρωπος, ὃς ἂν φάγῃ ἅγια κατὰ ἄγνοιαν, καὶ προσθήσει τὸ ἐπίπεμπτον αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτὸ καὶ δώσει τῷ ἱερεῖ τὸ ἅγιον. | 14И҆ человѣ́къ, и҆́же а҆́ще ꙗ҆́стъ ст҃а̑ѧ по невѣ́дѣнїю, и҆ да приложи́тъ пѧ́тꙋю свою̀ ча́сть ко и҆́стомꙋ, и҆ да да́стъ сїѐ жерцꙋ̀ ст҃о́е. |
| 15καὶ οὐ βεβηλώσουσιν τὰ ἅγια τῶν υἱῶν Ισραηλ, ἃ αὐτοὶ ἀφαιροῦσιν τῷ κυρίῳ, | 15И҆ да не ѡ҆сквернѧ́тъ ст҃ы́нь сынѡ́въ і҆и҃левыхъ, и҆̀хже ѻ҆нѝ ѿдѣлѧ́ютъ гдⷭ҇ꙋ: |
| 16καὶ ἐπάξουσιν ἐφ᾿ ἑαυτοὺς ἀνομίαν πλημμελείας ἐν τῷ ἐσθίειν αὐτοὺς τὰ ἅγια αὐτῶν· ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων αὐτούς. | 16и҆ да не наведꙋ́тъ на себѐ беззако́нїе престꙋпле́нїѧ, внегда̀ ꙗ҆́сти и҆̀мъ ст҃ы́ню и҆́хъ, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ гдⷭ҇ь ѡ҆сщ҃а́ѧй и҆̀хъ. |
| 17Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 17И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 18Λάλησον Ααρων καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ καὶ πάσῃ συναγωγῇ Ισραηλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἀπὸ τῶν υἱῶν Ισραηλ ἢ τῶν υἱῶν τῶν προσηλύτων τῶν προσκειμένων πρὸς αὐτοὺς ἐν Ισραηλ, ὃς ἂν προσενέγκῃ τὰ δῶρα αὐτοῦ κατὰ πᾶσαν ὁμολογίαν αὐτῶν ἢ κατὰ πᾶσαν αἵρεσιν αὐτῶν, ὅσα ἂν προσενέγκωσιν τῷ θεῷ εἰς ὁλοκαύτωμα, | 18глаго́ли а҆арѡ́нꙋ и҆ сынѡ́мъ є҆гѡ̀ и҆ всемꙋ̀ со́нмꙋ і҆и҃левꙋ и҆ рече́ши къ ни̑мъ: человѣ́къ человѣ́къ ѿ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ, и҆лѝ ѿ пришлє́цъ прилежа́щихъ къ ни̑мъ во і҆и҃ли, и҆́же а҆́ще принесе́тъ да́ры своѧ̑ по всѧ́комꙋ и҆сповѣ́данїю своемꙋ̀, и҆лѝ по всѧ́комꙋ и҆зволе́нїю своемꙋ̀, є҆ли̑ка а҆́ще принесꙋ́тъ гдⷭ҇ꙋ на всесожже́нїе, |
| 19δεκτὰ ὑμῖν ἄμωμα ἄρσενα ἐκ τῶν βουκολίων καὶ ἐκ τῶν προβάτων καὶ ἐκ τῶν αἰγῶν. | 19прїѧ̑тны ва́мъ непорѡ́чны мꙋ́жескъ по́лъ ѿ ста́дъ волѡ́въ, и҆лѝ ѿ ѻ҆ве́цъ и҆ ѿ ко́зъ: |
| 20πάντα, ὅσα ἂν ἔχῃ μῶμον ἐν αὐτῷ, οὐ προσάξουσιν κυρίῳ, διότι οὐ δεκτὸν ἔσται ὑμῖν. | 20всѣ́хъ, є҆ли̑ка а҆́ще и҆́мꙋтъ поро́къ на себѣ̀, да не принесꙋ́тъ гдⷭ҇ꙋ, поне́же непрїѧ́тно бꙋ́детъ ва́мъ. |
| 21καὶ ἄνθρωπος, ὃς ἂν προσενέγκῃ θυσίαν σωτηρίου τῷ κυρίῳ διαστείλας εὐχὴν κατὰ αἵρεσιν ἢ ἐν ταῖς ἑορταῖς ὑμῶν ἐκ τῶν βουκολίων ἢ ἐκ τῶν προβάτων, ἄμωμον ἔσται εἰς δεκτόν, πᾶς μῶμος οὐκ ἔσται ἐν αὐτῷ. | 21И҆ человѣ́къ и҆́же а҆́ще принесе́тъ же́ртвꙋ спⷭ҇нїѧ гдⷭ҇ꙋ, ѿлꙋчи́въ ѡ҆бѣ́тъ и҆лѝ по и҆зволе́нїю, и҆лѝ въ пра́здники ва́шѧ, ѿ ста́дъ волѡ́въ и҆лѝ ѿ ѻ҆ве́цъ, непоро́чно да бꙋ́детъ въ прїѧ́тїе, всѧ́къ поро́къ да не бꙋ́детъ на не́мъ: |
| 22τυφλὸν ἢ συντετριμμένον ἢ γλωσσότμητον ἢ μυρμηκιῶντα ἢ ψωραγριῶντα ἢ λιχῆνας ἔχοντα, οὐ προσάξουσιν ταῦτα τῷ κυρίῳ, καὶ εἰς κάρπωσιν οὐ δώσετε ἀπ᾿ αὐτῶν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τῷ κυρίῳ. | 22слѣ́по, и҆лѝ сокрꙋше́но, и҆лѝ ѧ҆зы́къ ᲂу҆рѣ́занъ и҆мꙋ́що, и҆лѝ черви́во, и҆лѝ кра́стово, и҆лѝ лиша́во, да не принесꙋ́тъ тѣ́хъ гдⷭ҇ꙋ, и҆ въ же́ртвꙋ не дади́те ѿ ни́хъ на ѻ҆лта́рь гдⷭ҇еви: |
| 23καὶ μόσχον ἢ πρόβατον ὠτότμητον ἢ κολοβόκερκον, σφάγια ποιήσεις αὐτὰ σεαυτῷ, εἰς δὲ εὐχήν σου οὐ δεχθήσεται. | 23и҆ тельца̀ и҆лѝ ѻ҆́вцꙋ ᲂу҆хорѣ́знꙋ, и҆лѝ безхво́стнꙋ, въ заколе́нїе сотвори́ши ѧ҆̀ себѣ̀( по и҆зволе́нїю) , въ ѡ҆бѣ́тъ же тво́й да не прїи́метсѧ: |
| 24θλαδίαν καὶ ἐκτεθλιμμένον καὶ ἐκτομίαν καὶ ἀπεσπασμένον, οὐ προσάξεις αὐτὰ τῷ κυρίῳ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς ὑμῶν οὐ ποιήσετε. | 24є҆мꙋ́же сꙋ́ть ꙗ҆́тра сокрꙋшє́на, и҆ є҆мꙋ́же разда́влєна, и҆ и҆зрѣ̑зана, и҆ и҆сто́ржєна, да не принесе́те си́хъ гдⷭ҇ꙋ, и҆ въ землѝ ва́шей да не сотвори́те. |
| 25καὶ ἐκ χειρὸς ἀλλογενοῦς οὐ προσοίσετε τὰ δῶρα τοῦ θεοῦ ὑμῶν ἀπὸ πάντων τούτων, ὅτι φθάρματά ἐστιν ἐν αὐτοῖς, μῶμος ἐν αὐτοῖς, οὐ δεχθήσεται ταῦτα ὑμῖν. | 25И҆ ѿ рꙋкѝ и҆ноплеме́нника да не принесе́те дарѡ́въ бг҃ꙋ ва́шемꙋ ѿ всѣ́хъ си́хъ, ꙗ҆́кѡ вреждє́нїѧ сꙋ́ть на ни́хъ, поро́къ на ни́хъ, не прїи́мꙋтсѧ сїѧ̑ ѿ ва́съ. |
| 26Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 26И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 27Μόσχον ἢ πρόβατον ἢ αἶγα, ὡς ἂν τεχθῇ, καὶ ἔσται ἑπτὰ ἡμέρας ὑπὸ τὴν μητέρα, τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ καὶ ἐπέκεινα δεχθήσεται εἰς δῶρα, κάρπωμα κυρίῳ. | 27теле́цъ, и҆лѝ ѻ҆вча̀, и҆лѝ козлѧ̀, є҆гда̀ роди́тсѧ, да бꙋ́детъ се́дмь дні́й под̾ ма́терїю свое́ю, въ де́нь же ѻ҆смы́й и҆ да́лѣе принесе́тсѧ въ да́ръ, прино́съ гдⷭ҇ꙋ: |
| 28καὶ μόσχον ἢ πρόβατον, αὐτὴν καὶ τὰ παιδία αὐτῆς οὐ σφάξεις ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ. | 28и҆ тельца̀ и҆ ѻ҆вча́те вкꙋ́пѣ съ ма́терїю да не зако́лете въ є҆ди́нъ де́нь. |
| 29ἐὰν δὲ θύσῃς θυσίαν εὐχὴν χαρμοσύνης κυρίῳ, εἰς δεκτὸν ὑμῖν θύσετε αὐτό· | 29А҆́ще же пожре́ши же́ртвꙋ ѡ҆бѣ́тъ ра́дованїѧ гдⷭ҇еви, прїѧ́тнѡ ва́мъ пожри́те є҆̀: |
| 30αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ βρωθήσεται, οὐκ ἀπολείψετε ἀπὸ τῶν κρεῶν εἰς τὸ πρωί· ἐγώ εἰμι κύριος. | 30сїѧ̀ въ то́йже де́нь да снѣ́стсѧ, да не ѡ҆ста́вите ѿ мѧ́съ на ᲂу҆́трїе: а҆́зъ є҆́смь гдⷭ҇ь. |
| 31Καὶ φυλάξετε τὰς ἐντολάς μου καὶ ποιήσετε αὐτάς. | 31И҆ сохрани́те за́пѡвѣди моѧ̑ и҆ сотвори́те ѧ҆̀: а҆́зъ гдⷭ҇ь: |
| 32καὶ οὐ βεβηλώσετε τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου, καὶ ἁγιασθήσομαι ἐν μέσῳ τῶν υἱῶν Ισραηλ· ἐγὼ κύριος ὁ ἁγιάζων ὑμᾶς | 32и҆ не ѡ҆скверни́те и҆́мене ст҃а́гѡ, и҆ ѡ҆сщ҃ꙋ́сѧ посредѣ̀ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ: а҆́зъ гдⷭ҇ь ѡ҆сщ҃а́ѧй ва́съ, |
| 33ὁ ἐξαγαγὼν ὑμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου ὥστε εἶναι ὑμῶν θεός, ἐγὼ κύριος. | 33и҆зведы́й вы̀ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ, ꙗ҆́кѡ бы́ти ва́мъ въ бг҃а: а҆́зъ гдⷭ҇ь. |