Леѵі́тъ 24
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 1И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 2Ἔντειλαι τοῖς υἱοῖς Ισραηλ καὶ λαβέτωσάν μοι ἔλαιον ἐλάινον καθαρὸν κεκομμένον εἰς φῶς καῦσαι λύχνον διὰ παντός. | 2заповѣ́ждь сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ, да во́змꙋтъ тѝ є҆ле́й ѿ ма́сличїѧ чи́стъ и҆сцѣже́нъ въ свѣтѣ́нїе, да гори́тъ свѣти́ло всегда̀, |
| 3ἔξωθεν τοῦ καταπετάσματος ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου καύσουσιν αὐτὸν Ααρων καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ ἀπὸ ἑσπέρας ἕως πρωῒ ἐνώπιον κυρίου ἐνδελεχῶς· νόμιμον αἰώνιον εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν. | 3внѣ̀ завѣ́сы въ ски́нїи свидѣ́нїѧ, и҆ возжига́ти бꙋ́дꙋтъ є҆го̀ а҆арѡ́нъ и҆ сы́нове є҆гѡ̀ ѿ ве́чера до заꙋ́тра пред̾ гдⷭ҇емъ непреста́ннѡ, зако́ннѡ вѣ́чнѡ въ ро́ды ва́шѧ: |
| 4ἐπὶ τῆς λυχνίας τῆς καθαρᾶς καύσετε τοὺς λύχνους ἔναντι κυρίου ἕως τὸ πρωί. | 4на свѣти́льницѣ чи́стѣмъ возжига́ти бꙋ́дете свѣти̑ла пред̾ гдⷭ҇емъ да́же до ᲂу҆́тра. |
| 5Καὶ λήμψεσθε σεμίδαλιν καὶ ποιήσετε αὐτὴν δώδεκα ἄρτους, δύο δεκάτων ἔσται ὁ ἄρτος ὁ εἷς· | 5И҆ во́змете мꙋкѝ пшени́чны, и҆ сотворитѐ ѿ неѧ̀ двана́десѧть хлѣ́бѡвъ: двꙋ̀ десѧти́нъ да бꙋ́детъ хлѣ́бъ є҆ди́нъ: |
| 6καὶ ἐπιθήσετε αὐτοὺς δύο θέματα, ἓξ ἄρτους τὸ ἓν θέμα, ἐπὶ τὴν τράπεζαν τὴν καθαρὰν ἔναντι κυρίου. | 6и҆ возложи́те и҆̀хъ на два̀ положє́нїѧ, по шестѝ хлѣ́бѡвъ є҆ди́но положе́нїе на трапе́зѣ чи́стѣ пред̾ гдⷭ҇емъ: |
| 7καὶ ἐπιθήσετε ἐπὶ τὸ θέμα λίβανον καθαρὸν καὶ ἅλα, καὶ ἔσονται εἰς ἄρτους εἰς ἀνάμνησιν προκείμενα τῷ κυρίῳ. | 7и҆ возложи́те на є҆ди́но положе́нїе лїва́нъ чи́стъ и҆ со́ль, и҆ да бꙋ́дꙋтъ хлѣ́бы въ па́мѧть предлежа́щыѧ пред̾ гдⷭ҇емъ: |
| 8τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων προθήσεται ἔναντι κυρίου διὰ παντὸς ἐνώπιον τῶν υἱῶν Ισραηλ διαθήκην αἰώνιον. | 8въ де́нь сꙋббѡ́ты да предлага́ютсѧ пред̾ гдⷭ҇емъ всегда̀ ѿ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ, завѣ́тъ вѣ́чный: |
| 9καὶ ἔσται Ααρων καὶ τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ, καὶ φάγονται αὐτὰ ἐν τόπῳ ἁγίῳ· ἔστιν γὰρ ἅγια τῶν ἁγίων τοῦτο αὐτῷ ἀπὸ τῶν θυσιαζομένων τῷ κυρίῳ, νόμιμον αἰώνιον. | 9и҆ да бꙋ́дꙋтъ а҆арѡ́нꙋ и҆ сынѡ́мъ є҆гѡ̀, и҆ да снѣдѧ́тъ ѧ҆̀ на мѣ́стѣ ст҃ѣ, сꙋ́ть бо ст҃а̑ѧ ст҃ы́хъ: сїѐ и҆̀мъ ѿ же́ртвъ гдⷭ҇ꙋ въ зако́нъ вѣ́чный. |
| 10Καὶ ἐξῆλθεν υἱὸς γυναικὸς Ισραηλίτιδος καὶ οὗτος ἦν υἱὸς Αἰγυπτίου ἐν τοῖς υἱοῖς Ισραηλ, καὶ ἐμαχέσαντο ἐν τῇ παρεμβολῇ ὁ ἐκ τῆς Ισραηλίτιδος καὶ ὁ ἄνθρωπος ὁ Ισραηλίτης, | 10И҆ и҆зы́де сы́нъ жены̀ і҆и҃льтѧныни, и҆ се́й бѣ̀ сы́нъ є҆гѵ́птѧнина въ сынѣ́хъ і҆и҃левыхъ: и҆ прѧ́хꙋсѧ въ полцѣ̀ и҆́же ѿ і҆и҃льтѧныни и҆ мꙋ́жъ і҆и҃льтѧнинъ: |
| 11καὶ ἐπονομάσας ὁ υἱὸς τῆς γυναικὸς τῆς Ισραηλίτιδος τὸ ὄνομα κατηράσατο, καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς Μωυσῆν· καὶ τὸ ὄνομα τῆς μητρὸς αὐτοῦ Σαλωμιθ θυγάτηρ Δαβρι ἐκ τῆς φυλῆς Δαν. | 11и҆ наре́къ сы́нъ жены̀ і҆и҃льтѧныни и҆́мѧ( гдⷭ҇не) проклѧ̀. И҆ приведо́ша є҆го̀ къ мѡѷсе́ю. И҆́мѧ же ма́тере є҆гѡ̀ салѡмі́ѳъ, дще́рь даврі́ина, ѿ пле́мене да́нова. |
| 12καὶ ἀπέθεντο αὐτὸν εἰς φυλακὴν διακρῖναι αὐτὸν διὰ προστάγματος κυρίου. | 12И҆ вверго́ша є҆го̀ въ темни́цꙋ, разсꙋди́ти ѡ҆ не́мъ повелѣ́нїемъ гдⷭ҇нимъ. |
| 13καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων | 13И҆ речѐ гдⷭ҇ь къ мѡѷсе́ю, гл҃ѧ: |
| 14Ἐξάγαγε τὸν καταρασάμενον ἔξω τῆς παρεμβολῆς, καὶ ἐπιθήσουσιν πάντες οἱ ἀκούσαντες τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ, καὶ λιθοβολήσουσιν αὐτὸν πᾶσα ἡ συναγωγή. | 14и҆зведѝ клѧ́вшаго внѣ̀ полка̀, и҆ да возложа́тъ всѝ слы́шавшїи рꙋ́цѣ своѝ на главꙋ̀ є҆гѡ̀, и҆ да побїю́тъ є҆го̀ ка́менїемъ ве́сь со́нмъ: |
| 15καὶ τοῖς υἱοῖς Ισραηλ λάλησον καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Ἄνθρωπος, ὃς ἐὰν καταράσηται θεόν, ἁμαρτίαν λήμψεται· | 15и҆ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ глаго́ли и҆ рече́ши къ ни̑мъ: человѣ́къ человѣ́къ, и҆́же а҆́ще проклене́тъ бг҃а своего̀, грѣ́хъ прїи́метъ: |
| 16ὀνομάζων δὲ τὸ ὄνομα κυρίου θανάτῳ θανατούσθω· λίθοις λιθοβολείτω αὐτὸν πᾶσα συναγωγὴ Ισραηλ· ἐάν τε προσήλυτος ἐάν τε αὐτόχθων, ἐν τῷ ὀνομάσαι αὐτὸν τὸ ὄνομα κυρίου τελευτάτω. | 16нарица́ѧй же и҆́мѧ гдⷭ҇не сме́ртїю да ᲂу҆́мретъ: ка́менїемъ да побїю́тъ є҆го̀ ве́сь со́нмъ і҆и҃льскїй: а҆́ще тꙋзе́мецъ, и҆лѝ пришле́цъ, є҆гда̀ нарече́тъ и҆́мѧ гдⷭ҇не, да ᲂу҆́мретъ: |
| 17καὶ ἄνθρωπος, ὃς ἂν πατάξῃ ψυχὴν ἀνθρώπου καὶ ἀποθάνῃ, θανάτῳ θανατούσθω. | 17и҆ человѣ́къ, и҆́же а҆́ще порази́тъ всѧ́кꙋ дꙋ́шꙋ человѣ́чꙋ, и҆ ᲂу҆́мретъ, сме́ртїю да ᲂу҆́мретъ: |
| 18καὶ ὃς ἂν πατάξῃ κτῆνος καὶ ἀποθάνῃ, ἀποτεισάτω ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς. | 18и҆ и҆́же а҆́ще ᲂу҆да́ритъ скота̀, и҆ ᲂу҆́мретъ, да возда́стъ дꙋ́шꙋ вмѣ́стѡ дꙋшѝ: |
| 19καὶ ἐάν τις δῷ μῶμον τῷ πλησίον, ὡς ἐποίησεν αὐτῷ, ὡσαύτως ἀντιποιηθήσεται αὐτῷ· | 19и҆ а҆́ще кто̀ сотвори́тъ поро́къ бли́жнемꙋ, ꙗ҆́коже сотворѝ є҆мꙋ̀, та́кожде и҆ є҆мꙋ̀ да сотворѧ́тъ: |
| 20σύντριμμα ἀντὶ συντρίμματος, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· καθότι ἂν δῷ μῶμον τῷ ἀνθρώπῳ, οὕτως δοθήσεται αὐτῷ. | 20и҆зломле́нїе за и҆зломле́нїе, ѻ҆́ко за ѻ҆́ко, зꙋ́бъ за зꙋ́бъ: ꙗ҆́коже сотвори́лъ поро́къ человѣ́кꙋ, та́кожде да сотворѧ́тъ и҆ є҆мꙋ̀: |
| 21ὃς ἂν πατάξῃ ἄνθρωπον καὶ ἀποθάνῃ, θανάτῳ θανατούσθω· | 21и҆́же а҆́ще ᲂу҆да́ритъ человѣ́ка, и҆ ᲂу҆́мретъ сме́ртїю да ᲂу҆́мретъ: |
| 22δικαίωσις μία ἔσται τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ἐγχωρίῳ, ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. | 22ѡ҆правда́нїе є҆ди́но бꙋ́детъ прише́льцꙋ и҆ тꙋзе́мцꙋ, ꙗ҆́кѡ а҆́зъ є҆́смь гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ. |
| 23καὶ ἐλάλησεν Μωϋσῆς τοῖς υἱοῖς Ισραηλ καὶ ἐξήγαγον τὸν καταρασάμενον ἔξω τῆς παρεμβολῆς καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν ἐν λίθοις· καὶ οἱ υἱοὶ Ισραηλ ἐποίησαν καθὰ συνέταξεν κύριος τῷ Μωυσῇ. | 23И҆ глаго́ла мѡѷсе́й къ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ, и҆ и҆зведо́ша клѧ́вшаго внѣ̀ полка̀, и҆ поби́ша є҆го̀ ка́менїемъ ве́сь со́нмъ: и҆ сы́нове і҆и҃лєвы сотвори́ша, ꙗ҆́коже заповѣ́да гдⷭ҇ь мѡѷсе́ю. |