Леѵі́тъ 26
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Οὐ ποιήσετε ὑμῖν αὐτοῖς χειροποίητα οὐδὲ γλυπτὰ οὐδὲ στήλην ἀναστήσετε ὑμῖν οὐδὲ λίθον σκοπὸν θήσετε ἐν τῇ γῇ ὑμῶν προσκυνῆσαι αὐτῷ· ἐγώ εἰμι κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν. | 1Не сотвори́те себѣ̀( ꙳ ѡ҆бразѡ́въ) рꙋкотворе́ныхъ, нижѐ и҆зва́ѧныхъ, нижѐ столпа̀ поста́вите себѣ̀, нижѐ ка́мене поста́вите въ землѝ ва́шей во зна́менїе, ко є҆́же покланѧ́тисѧ є҆мꙋ̀: а҆́зъ є҆́смь гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ. |
| 2τὰ σάββατά μου φυλάξεσθε καὶ ἀπὸ τῶν ἁγίων μου φοβηθήσεσθε· ἐγώ εἰμι κύριος. | 2Сꙋббѡ̑ты моѧ̑ сохрани́те, и҆ ѿ ст҃ы́хъ мои́хъ ᲂу҆бо́йтесѧ: а҆́зъ є҆́смь гдⷭ҇ь. |
| 3Ἐὰν τοῖς προστάγμασίν μου πορεύησθε καὶ τὰς ἐντολάς μου φυλάσσησθε καὶ ποιήσητε αὐτάς, | 3А҆́ще въ повелѣ́нїихъ мои́хъ хо́дите, и҆ за́пѡвѣди моѧ̑ сохранитѐ и҆ сотворитѐ ѧ҆̀: |
| 4καὶ δώσω τὸν ὑετὸν ὑμῖν ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ ἡ γῆ δώσει τὰ γενήματα αὐτῆς, καὶ τὰ ξύλα τῶν πεδίων ἀποδώσει τὸν καρπὸν αὐτῶν· | 4и҆ да́мъ до́ждь ва́мъ во вре́мѧ своѐ, и҆ землѧ̀ да́стъ плоды̀ своѧ̑, и҆ древеса̀ сє́льнаѧ ѿдадѧ́тъ пло́дъ сво́й: |
| 5καὶ καταλήμψεται ὑμῖν ὁ ἀλοητὸς τὸν τρύγητον, καὶ ὁ τρύγητος καταλήμψεται τὸν σπόρον, καὶ φάγεσθε τὸν ἄρτον ὑμῶν εἰς πλησμονὴν καὶ κατοικήσετε μετὰ ἀσφαλείας ἐπὶ τῆς γῆς ὑμῶν. | 5и҆ пости́гнетъ ва́мъ млаче́нїе( ꙳ жи̑тъ) ѡ҆бра́нїе вїна̀, и҆ ѡ҆бра́нїе вїна̀ пости́гнетъ сѣ́ѧтвꙋ, и҆ снѣ́сте хлѣ́бъ ва́шъ въ сы́тость, и҆ вселите́сѧ съ тве́рдостїю на землѝ ва́шей, и҆ ра́ть не про́йдетъ сквозѣ̀ зе́млю ва́шꙋ: |
| 6καὶ πόλεμος οὐ διελεύσεται διὰ τῆς γῆς ὑμῶν, καὶ δώσω εἰρήνην ἐν τῇ γῇ ὑμῶν, καὶ κοιμηθήσεσθε, καὶ οὐκ ἔσται ὑμᾶς ὁ ἐκφοβῶν, καὶ ἀπολῶ θηρία πονηρὰ ἐκ τῆς γῆς ὑμῶν. | 6и҆ да́мъ ми́ръ въ землѝ ва́шей, и҆ ᲂу҆́снете, и҆ не бꙋ́детъ ᲂу҆страша́ѧй ва́съ: и҆ погꙋблю̀ ѕвѣ̑ри лю̑тыѧ ѿ землѝ ва́шеѧ: |
| 7καὶ διώξεσθε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καὶ πεσοῦνται ἐναντίον ὑμῶν φόνῳ· | 7и҆ ра́ть сквозѣ̀ зе́млю ва́шꙋ не про́йдетъ, и҆ пожене́те врагѝ ва́шѧ, и҆ падꙋ́тъ пред̾ ва́ми ᲂу҆бїе́нїемъ: |
| 8καὶ διώξονται ἐξ ὑμῶν πέντε ἑκατόν, καὶ ἑκατὸν ὑμῶν διώξονται μυριάδας, καὶ πεσοῦνται οἱ ἐχθροὶ ὑμῶν ἐναντίον ὑμῶν μαχαίρᾳ. | 8и҆ поженꙋ́тъ ѿ ва́съ пѧ́ть сто̀, и҆ сто̀ ва́съ пожене́тъ тьмы̑, и҆ падꙋ́тъ вразѝ ва́ши пред̾ ва́ми мече́мъ: |
| 9καὶ ἐπιβλέψω ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ αὐξανῶ ὑμᾶς καὶ πληθυνῶ ὑμᾶς καὶ στήσω τὴν διαθήκην μου μεθ᾿ ὑμῶν. | 9и҆ при́зрю на ва́съ и҆ блгⷭ҇влю̀ ва́съ, и҆ возращꙋ̀ ва́съ и҆ ᲂу҆мно́жꙋ ва́съ, и҆ поста́влю завѣ́тъ мо́й съ ва́ми: |
| 10καὶ φάγεσθε παλαιὰ καὶ παλαιὰ παλαιῶν καὶ παλαιὰ ἐκ προσώπου νέων ἐξοίσετε. | 10и҆ снѣ́сте вє́тхаѧ и҆ вє́тхаѧ ве́тхихъ, и҆ вє́тхаѧ ѿ лица̀ но́выхъ и҆знесе́те: |
| 11καὶ θήσω τὴν διαθήκην μου ἐν ὑμῖν, καὶ οὐ βδελύξεται ἡ ψυχή μου ὑμᾶς· | 11и҆ поста́влю завѣ́тъ мо́й въ ва́съ, и҆ не возгнꙋша́етсѧ дш҃а̀ моѧ̀ ва́ми: |
| 12καὶ ἐμπεριπατήσω ἐν ὑμῖν καὶ ἔσομαι ὑμῶν θεός, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μου λαός. | 12и҆ похождꙋ̀ въ ва́съ, и҆ бꙋ́дꙋ ва́мъ бг҃ъ, и҆ вы̀ бꙋ́дете мѝ лю́дїе: |
| 13ἐγώ εἰμι κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ὁ ἐξαγαγὼν ὑμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου ὄντων ὑμῶν δούλων καὶ συνέτριψα τὸν δεσμὸν τοῦ ζυγοῦ ὑμῶν καὶ ἤγαγον ὑμᾶς μετὰ παρρησίας. | 13а҆́зъ є҆́смь гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ, и҆зведы́й ва́съ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ, сꙋ́щымъ ва́мъ рабѡ́мъ: и҆ сокрꙋши́хъ ᲂу҆́зы ꙗ҆рма̀ ва́шегѡ, и҆ и҆зведо́хъ ва́съ со дерзнове́нїемъ. |
| 14Ἐὰν δὲ μὴ ὑπακούσητέ μου μηδὲ ποιήσητε τὰ προστάγματά μου ταῦτα, | 14А҆́ще же не послꙋ́шаете менѐ, нижѐ сотворитѐ повелѣ́нїй мои́хъ си́хъ, |
| 15ἀλλὰ ἀπειθήσητε αὐτοῖς καὶ τοῖς κρίμασίν μου προσοχθίσῃ ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὥστε ὑμᾶς μὴ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολάς μου ὥστε διασκεδάσαι τὴν διαθήκην μου, | 15но ни покорите́сѧ и҆̀мъ, и҆ ѡ҆ сꙋдьба́хъ мои́хъ вознегодꙋ́етъ дꙋша̀ ва́ша, ꙗ҆́кѡ не твори́ти ва́мъ всѣ́хъ за́повѣдїй мои́хъ, ꙗ҆́кѡ разори́ти завѣ́тъ мо́й, |
| 16καὶ ἐγὼ ποιήσω οὕτως ὑμῖν καὶ ἐπισυστήσω ἐφ᾿ ὑμᾶς τὴν ἀπορίαν τήν τε ψώραν καὶ τὸν ἴκτερον καὶ σφακελίζοντας τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ τὴν ψυχὴν ὑμῶν ἐκτήκουσαν, καὶ σπερεῖτε διὰ κενῆς τὰ σπέρματα ὑμῶν, καὶ ἔδονται οἱ ὑπεναντίοι ὑμῶν· | 16и҆ а҆́зъ сотворю̀ си́це ва́мъ, и҆ наведꙋ̀ на ва́съ скꙋ́дость и҆ кра́стꙋ, и҆ желтѧни́цꙋ врежда́ющꙋю ѻ҆́чи ва́ша и҆ дꙋ́шы ва́шѧ и҆стаева́ющꙋю: и҆ посѣ́ете вотщѐ сѣ́мена ва̑ша, и҆ поѧдѧ́тъ ѧ҆̀ сꙋпоста́ты ва́шѧ: |
| 17καὶ ἐπιστήσω τὸ πρόσωπόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ πεσεῖσθε ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν, καὶ διώξονται ὑμᾶς οἱ μισοῦντες ὑμᾶς, καὶ φεύξεσθε οὐθενὸς διώκοντος ὑμᾶς.– | 17и҆ ᲂу҆твержꙋ̀ лицѐ моѐ на ва́съ, и҆ паде́те пред̾ враги̑ ва́шими, и҆ поженꙋ́тъ вы̀ ненави́дѧщїи ва́съ, и҆ побѣ́гнете никомꙋ́же гонѧ́щꙋ ва́съ. |
| 18καὶ ἐὰν ἕως τούτου μὴ ὑπακούσητέ μου, καὶ προσθήσω τοῦ παιδεῦσαι ὑμᾶς ἑπτάκις ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν | 18И҆ а҆́ще до сегѡ̀ не послꙋ́шаете менѐ, и҆ приложꙋ̀ наказа́ти вы̀ ꙗ҆́звами седми́жды за грѣхѝ ва́шѧ: |
| 19καὶ συντρίψω τὴν ὕβριν τῆς ὑπερηφανίας ὑμῶν καὶ θήσω τὸν οὐρανὸν ὑμῖν σιδηροῦν καὶ τὴν γῆν ὑμῶν ὡσεὶ χαλκῆν, | 19и҆ сокрꙋшꙋ̀ досажде́нїе горды́ни ва́шеѧ, и҆ положꙋ̀ не́бо ва́мъ а҆́ки желѣ́зно, и҆ зе́млю ва́шꙋ а҆́ки мѣ́дѧнꙋ: |
| 20καὶ ἔσται εἰς κενὸν ἡ ἰσχὺς ὑμῶν, καὶ οὐ δώσει ἡ γῆ ὑμῶν τὸν σπόρον αὐτῆς, καὶ τὸ ξύλον τοῦ ἀγροῦ ὑμῶν οὐ δώσει τὸν καρπὸν αὐτοῦ.– | 20и҆ бꙋ́детъ вотщѐ крѣ́пость ва́ша, и҆ не да́стъ землѧ̀ ва́ша сѣ́мене своегѡ̀, и҆ древа̀ села̀ ва́шегѡ не дадꙋ́тъ плода̀ своегѡ̀. |
| 21καὶ ἐὰν μετὰ ταῦτα πορεύησθε πλάγιοι καὶ μὴ βούλησθε ὑπακούειν μου, προσθήσω ὑμῖν πληγὰς ἑπτὰ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν | 21И҆ а҆́ще по си́хъ по́йдете страно́ю и҆ не восхо́щете послꙋ́шати менѐ, приложꙋ̀ ва́мъ ꙗ҆́звъ се́дмь по грѣхѡ́мъ ва́шымъ, |
| 22καὶ ἀποστελῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰ θηρία τὰ ἄγρια τῆς γῆς, καὶ κατέδεται ὑμᾶς καὶ ἐξαναλώσει τὰ κτήνη ὑμῶν καὶ ὀλιγοστοὺς ποιήσει ὑμᾶς, καὶ ἐρημωθήσονται αἱ ὁδοὶ ὑμῶν.– | 22и҆ послю̀ на вы̀ ѕвѣ̑ри лю̑тыѧ земны̑ѧ, и҆ и҆з̾ѧдѧ́тъ вы̀ и҆ потребѧ́тъ скоты̀ ва́шѧ, и҆ ᲂу҆ма́лєны сотворю̀ вы̀, и҆ пꙋ̑сты бꙋ́дꙋтъ пꙋтїѐ ва́ши. |
| 23καὶ ἐπὶ τούτοις ἐὰν μὴ παιδευθῆτε, ἀλλὰ πορεύησθε πρός με πλάγιοι, | 23И҆ а҆́ще си́ми не нака́жетесѧ, но по́йдете ко мнѣ̀ страно́ю, |
| 24πορεύσομαι κἀγὼ μεθ᾿ ὑμῶν θυμῷ πλαγίῳ καὶ πατάξω ὑμᾶς κἀγὼ ἑπτάκις ἀντὶ τῶν ἁμαρτιῶν ὑμῶν | 24пойдꙋ̀ и҆ а҆́зъ съ ва́ми въ ꙗ҆́рости страно́ю, и҆ поражꙋ̀ вы̀ и҆ а҆́зъ седми́жды грѣ̑хъ ра́ди ва́шихъ, |
| 25καὶ ἐπάξω ἐφ᾿ ὑμᾶς μάχαιραν ἐκδικοῦσαν δίκην διαθήκης, καὶ καταφεύξεσθε εἰς τὰς πόλεις ὑμῶν· καὶ ἐξαποστελῶ θάνατον εἰς ὑμᾶς, καὶ παραδοθήσεσθε εἰς χεῖρας ἐχθρῶν. | 25и҆ наведꙋ̀ на вы̀ ме́чь мстѧ́й ме́сть завѣ́та, и҆ вбѣ́гнете въ гра́ды ва́шѧ: и҆ послю̀ на вы̀ сме́рть, и҆ пре́дани бꙋ́дете въ рꙋ́цѣ вра̑гъ ва́шихъ: |
| 26ἐν τῷ θλῖψαι ὑμᾶς σιτοδείᾳ ἄρτων καὶ πέψουσιν δέκα γυναῖκες τοὺς ἄρτους ὑμῶν ἐν κλιβάνῳ ἑνὶ καὶ ἀποδώσουσιν τοὺς ἄρτους ὑμῶν ἐν σταθμῷ, καὶ φάγεσθε καὶ οὐ μὴ ἐμπλησθῆτε.– | 26внегда̀ скорбѣ́ти ва́мъ скꙋ́достїю хлѣ́бѡвъ, и҆ и҆спекꙋ́тъ де́сѧть же́нъ хлѣ́бы ва́шѧ въ пещѝ є҆ди́нѣй, и҆ ѿдадѧ́тъ хлѣ́бы ва́шѧ вѣ́сомъ, и҆ ꙗ҆́сти бꙋ́дете, и҆ не насы́титесѧ. |
| 27ἐὰν δὲ ἐπὶ τούτοις μὴ ὑπακούσητέ μου καὶ πορεύησθε πρός με πλάγιοι, | 27А҆́ще же въ си́хъ не послꙋ́шаете менѐ и҆ по́йдете ко мнѣ̀ страно́ю, |
| 28καὶ αὐτὸς πορεύσομαι μεθ᾿ ὑμῶν ἐν θυμῷ πλαγίῳ καὶ παιδεύσω ὑμᾶς ἐγὼ ἑπτάκις κατὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν, | 28и҆ а҆́зъ пойдꙋ̀ съ ва́ми въ ꙗ҆́рости страно́ю, и҆ накажꙋ̀ вы̀ а҆́зъ седми́жды по грѣхѡ́мъ ва́шымъ: |
| 29καὶ φάγεσθε τὰς σάρκας τῶν υἱῶν ὑμῶν καὶ τὰς σάρκας τῶν θυγατέρων ὑμῶν φάγεσθε· | 29и҆ ꙗ҆́сти бꙋ́дете плѡ́ти сынѡ́въ ва́шихъ, и҆ плѡ́ти дще́рей ва́шихъ ꙗ҆́сти и҆́мате, |
| 30καὶ ἐρημώσω τὰς στήλας ὑμῶν καὶ ἐξολεθρεύσω τὰ ξύλινα χειροποίητα ὑμῶν καὶ θήσω τὰ κῶλα ὑμῶν ἐπὶ τὰ κῶλα τῶν εἰδώλων ὑμῶν, καὶ προσοχθιεῖ ἡ ψυχή μου ὑμῖν· | 30и҆ сотворю̀ пꙋста̑ѧ ка̑пища ва̑ша и҆ потреблю̀ древѧна̑ѧ рꙋкотворє́нїѧ ва̑ша, и҆ положꙋ̀ трꙋ́пы ва́шѧ на трꙋ́пѣхъ кꙋмі̑ръ ва́шихъ, и҆ возненави́дитъ ва́съ дш҃а̀ моѧ̀: |
| 31καὶ θήσω τὰς πόλεις ὑμῶν ἐρήμους καὶ ἐξερημώσω τὰ ἅγια ὑμῶν καὶ οὐ μὴ ὀσφρανθῶ τῆς ὀσμῆς τῶν θυσιῶν ὑμῶν· | 31и҆ сотворю̀ гра́ды ва́шѧ пꙋ̑сты, и҆ ѡ҆пꙋстошꙋ̀ ст҃а̑ѧ ва̑ша, и҆ не ѡ҆бонѧ́ю вонѝ же́ртвъ ва́шихъ: |
| 32καὶ ἐξερημώσω ἐγὼ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ θαυμάσονται ἐπ᾿ αὐτῇ οἱ ἐχθροὶ ὑμῶν οἱ ἐνοικοῦντες ἐν αὐτῇ· | 32и҆ сотворю̀ пꙋ́стꙋ а҆́зъ зе́млю ва́шꙋ, и҆ ᲂу҆дивѧ́тсѧ ѡ҆ не́й вразѝ ва́ши, живꙋ́щїи на не́й: |
| 33καὶ διασπερῶ ὑμᾶς εἰς τὰ ἔθνη, καὶ ἐξαναλώσει ὑμᾶς ἐπιπορευομένη ἡ μάχαιρα· καὶ ἔσται ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, καὶ αἱ πόλεις ὑμῶν ἔσονται ἔρημοι. | 33и҆ разсы́плю вы̀ въ ꙗ҆зы́ки, и҆ потреби́тъ вы̀ находѧ́й ме́чь, и҆ бꙋ́детъ землѧ̀ ва́ша пꙋста̀, и҆ гра́ды ва́ши бꙋ́дꙋтъ пꙋ̑сты. |
| 34τότε εὐδοκήσει ἡ γῆ τὰ σάββατα αὐτῆς καὶ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ἐρημώσεως αὐτῆς, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθε ἐν τῇ γῇ τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν· τότε σαββατιεῖ ἡ γῆ καὶ εὐδοκήσει τὰ σάββατα αὐτῆς. | 34Тогда̀ возблаговоли́тъ землѧ̀ сꙋббѡ̑ты своѧ̑, во всѧ̑ дни̑ запꙋстѣ́нїѧ своегѡ̀, и҆ вы̀ бꙋ́дете въ землѝ вра̑гъ ва́шихъ: тогда̀ воспра́зднꙋетъ землѧ̀ и҆ возблаговоли́тъ сꙋббѡ́ты своѧ̑: |
| 35πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ἐρημώσεως αὐτῆς σαββατιεῖ ἃ οὐκ ἐσαββάτισεν ἐν τοῖς σαββάτοις ὑμῶν, ἡνίκα κατῳκεῖτε αὐτήν. | 35во всѧ̑ дни̑ ѡ҆пꙋстѣ́нїѧ своегѡ̀ воспра́зднꙋетъ, ꙗ҆̀же не пра́зднова въ сꙋббѡ́тахъ ва́шихъ, є҆гда̀ живѧ́сте на не́й. |
| 36καὶ τοῖς καταλειφθεῖσιν ἐξ ὑμῶν ἐπάξω δειλίαν εἰς τὴν καρδίαν αὐτῶν ἐν τῇ γῇ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν, καὶ διώξεται αὐτοὺς φωνὴ φύλλου φερομένου, καὶ φεύξονται ὡς φεύγοντες ἀπὸ πολέμου καὶ πεσοῦνται οὐθενὸς διώκοντος· | 36И҆ ѡ҆ста́вльшымсѧ ѿ ва́съ вложꙋ̀ стра́хъ въ сердца̀ и҆́хъ въ землѝ вра̑гъ и҆́хъ, и҆ пожене́тъ и҆̀хъ гла́съ листа̀ летѧ́ща, и҆ побѣ́гнꙋтъ ꙗ҆́кѡ бѣжа́щїи ѿ ра́ти, и҆ падꙋ́тъ ники́мже гони́ми. |
| 37καὶ ὑπερόψεται ὁ ἀδελφὸς τὸν ἀδελφὸν ὡσεὶ ἐν πολέμῳ οὐθενὸς κατατρέχοντος, καὶ οὐ δυνήσεσθε ἀντιστῆναι τοῖς ἐχθροῖς ὑμῶν. | 37И҆ пре́зритъ бра́тъ бра́та а҆́ки на ра́ти, никомꙋ̀ напа́дающꙋ, и҆ не возмо́жете противꙋста́ти врагѡ́мъ ва́шымъ: |
| 38καὶ ἀπολεῖσθε ἐν τοῖς ἔθνεσιν, καὶ κατέδεται ὑμᾶς ἡ γῆ τῶν ἐχθρῶν ὑμῶν. | 38и҆ поги́бнете въ ꙗ҆зы́цѣхъ, и҆ потреби́тъ ва́съ землѧ̀ вра̑гъ ва́шихъ. |
| 39καὶ οἱ καταλειφθέντες ἀφ᾿ ὑμῶν καταφθαρήσονται διὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν, ἐν τῇ γῇ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν τακήσονται. | 39И҆ ѡ҆ста́вльшїисѧ ѿ ва́съ и҆стлѣ́ютъ за грѣхѝ своѧ̑ и҆ за грѣхѝ ѻ҆тє́цъ свои́хъ, въ землѝ вра̑гъ свои́хъ и҆ста́ютъ, |
| 40καὶ ἐξαγορεύσουσιν τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν καὶ τὰς ἁμαρτίας τῶν πατέρων αὐτῶν, ὅτι παρέβησαν καὶ ὑπερεῖδόν με, καὶ ὅτι ἐπορεύθησαν ἐναντίον μου πλάγιοι, | 40и҆ и҆сповѣ́дѧтъ грѣхѝ своѧ̑ и҆ грѣхѝ ѻ҆тє́цъ свои́хъ, ꙗ҆́кѡ престꙋпи́ша и҆ презрѣ́ша мѧ̀, и҆ ꙗ҆́кѡ ходи́ша предо мно́ю страно́ю: |
| 41καὶ ἐγὼ ἐπορεύθην μετ᾿ αὐτῶν ἐν θυμῷ πλαγίῳ καὶ ἀπολῶ αὐτοὺς ἐν τῇ γῇ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν· τότε ἐντραπήσεται ἡ καρδία αὐτῶν ἡ ἀπερίτμητος, καὶ τότε εὐδοκήσουσιν τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. | 41и҆ а҆́зъ пойдꙋ̀ съ ни́ми въ ꙗ҆́рости страно́ю и҆ погꙋблю̀ и҆̀хъ въ землѝ врагѡ́въ и҆́хъ: тогда̀ ᲂу҆срами́тсѧ се́рдце и҆́хъ неѡбрѣ́заное и҆ тогда̀ позна́ютъ грѣхѝ своѧ̑: |
| 42καὶ μνησθήσομαι τῆς διαθήκης Ιακωβ καὶ τῆς διαθήκης Ισαακ καὶ τῆς διαθήκης Αβρααμ μνησθήσομαι καὶ τῆς γῆς μνησθήσομαι. | 42и҆ помѧнꙋ̀ завѣ́тъ і҆а́кѡвль и҆ завѣ́тъ і҆саа́ковъ, и҆ завѣ́тъ а҆враа́мль помѧнꙋ̀, |
| 43καὶ ἡ γῆ ἐγκαταλειφθήσεται ὑπ᾿ αὐτῶν· τότε προσδέξεται ἡ γῆ τὰ σάββατα αὐτῆς ἐν τῷ ἐρημωθῆναι αὐτὴν δι᾿ αὐτούς, καὶ αὐτοὶ προσδέξονται τὰς αὐτῶν ἀνομίας, ἀνθ᾿ ὧν τὰ κρίματά μου ὑπερεῖδον καὶ τοῖς προστάγμασίν μου προσώχθισαν τῇ ψυχῇ αὐτῶν. | 43и҆ зе́млю помѧнꙋ̀, и҆ землѧ̀ ѡ҆ста́нетсѧ ѿ ни́хъ. Тогда̀ прїи́метъ землѧ̀ сꙋббѡ̑ты своѧ̑, внегда̀ ѡ҆пꙋстѣ́ти є҆́й и҆́хъ ра́ди: и҆ ѻ҆нѝ прїи́мꙋтъ своѧ̑ беззакѡ́нїѧ, и҆́хже ра́ди презрѣ́ша сꙋдьбы̑ моѧ̑, и҆ ѡ҆ повелѣ́нїихъ мои́хъ вознегодова̀ дꙋша̀ и҆́хъ: |
| 44καὶ οὐδ᾿ ὧς ὄντων αὐτῶν ἐν τῇ γῇ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν οὐχ ὑπερεῖδον αὐτοὺς οὐδὲ προσώχθισα αὐτοῖς ὥστε ἐξαναλῶσαι αὐτοὺς τοῦ διασκεδάσαι τὴν διαθήκην μου τὴν πρὸς αὐτούς· ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὁ θεὸς αὐτῶν. | 44ѻ҆ба́че сꙋ́щымъ и҆̀мъ въ землѝ врагѡ́въ свои́хъ, не презрѣ́хъ и҆́хъ, нижѐ вознегодова́хъ ѡ҆ ни́хъ, ꙗ҆́кѡ потреби́ти ѧ҆̀ и҆ разори́ти завѣ́тъ мо́й и҆́же къ ни̑мъ: а҆́зъ бо є҆́смь гдⷭ҇ь бг҃ъ и҆́хъ. |
| 45καὶ μνησθήσομαι αὐτῶν τῆς διαθήκης τῆς προτέρας, ὅτε ἐξήγαγον αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐξ οἴκου δουλείας ἔναντι τῶν ἐθνῶν τοῦ εἶναι αὐτῶν θεός· ἐγώ εἰμι κύριος. | 45И҆ помѧнꙋ̀ завѣ́тъ и҆́хъ пе́рвый, є҆гда̀ и҆зведо́хъ и҆̀хъ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ, и҆з̾ до́мꙋ рабо́ты пред̾ ꙗ҆зы̑ки, є҆́же бы́ти мнѣ̀ бг҃ꙋ и҆́хъ: а҆́зъ є҆́смь гдⷭ҇ь. |
| 46Ταῦτα τὰ κρίματα καὶ τὰ προστάγματα καὶ ὁ νόμος, ὃν ἔδωκεν κύριος ἀνὰ μέσον αὐτοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῶν υἱῶν Ισραηλ ἐν τῷ ὄρει Σινα ἐν χειρὶ Μωυσῆ. | 46Сїѧ̑ сꙋдьбы̑ моѧ̑ и҆ повелѣ̑нїѧ моѧ̑, и҆ зако́нъ, є҆го́же дадѐ гдⷭ҇ь междꙋ̀ собо́ю и҆ междꙋ̀ сы̑ны і҆и҃лєвы, на горѣ̀ сїна́йстѣй, рꙋко́ю мѡѷсе́овою. |