г҃ ца́рствъ 8
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ συντελέσαι Σαλωμων τοῦ οἰκοδομῆσαι τὸν οἶκον κυρίου καὶ τὸν οἶκον ἑαυτοῦ μετὰ εἴκοσι ἔτη, τότε ἐξεκκλησίασεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμων πάντας τοὺς πρεσβυτέρους Ισραηλ ἐν Σιων τοῦ ἀνενεγκεῖν τὴν κιβωτὸν διαθήκης κυρίου ἐκ πόλεως Δαυιδ[ αὕτη ἐστὶν Σιων] | 1И҆ собра̀ ца́рь соломѡ́нъ всѧ̑ старѣ̑йшины і҆и҃лєвы, всѧ̑ нача̑ла колѣ́нъ, старѣ̑йшины ѻ҆те́чествъ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ къ себѣ̀ во сїѡ́нъ, є҆́же пренестѝ кївѡ́тъ завѣ́та гдⷭ҇нѧ ѿ гра́да даві́дова: то́й є҆́сть сїѡ́нъ. |
| 2ἐν μηνὶ Αθανιν. | 2И҆ собра́шасѧ ко царю̀ соломѡ́нꙋ всѝ лю́дїе і҆и҃лєвы въ мцⷭ҇ъ а҆ѳані́мъ въ пра́здникъ: се́й є҆́сть мцⷭ҇ъ седмы́й. |
| 3καὶ ἦραν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν | 3И҆ прїидо́ша всѝ старѣ̑йшины і҆и҃лєвы, и҆ взѧ́ша і҆ере́є кївѡ́тъ, |
| 4καὶ τὸ σκήνωμα τοῦ μαρτυρίου καὶ πάντα τὰ σκεύη τὰ ἅγια τὰ ἐν τῷ σκηνώματι τοῦ μαρτυρίου, | 4и҆ вознесо́ша кївѡ́тъ гдⷭ҇ень, и҆ ски́нїю свидѣ́нїѧ, и҆ всѧ̑ сосꙋ́ды ст҃ы̑ѧ ꙗ҆̀же во ски́нїи свидѣ́нїѧ: и҆ вознесо́ша ѧ҆̀ і҆ере́є и҆ леѵі́ти. |
| 5καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς Ισραηλ ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ θύοντες πρόβατα καὶ βόας ἀναρίθμητα. | 5Ца́рь же соломѡ́нъ и҆ ве́сь собо́ръ і҆и҃льскїй, собра́вшесѧ къ немꙋ̀, съ ни́мъ пред̾ кївѡ́томъ жрѧ́хꙋ волы̀ и҆ ѻ҆́вцы несочтє́нны, безчи́слєнны ѿ мно́жества. |
| 6καὶ εἰσφέρουσιν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς εἰς τὸ δαβιρ τοῦ οἴκου εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῶν χερουβιν· | 6И҆ внесо́ша і҆ере́є кївѡ́тъ завѣ́та гдⷭ҇нѧ на мѣ́сто є҆гѡ̀ во даві́ръ хра́ма, во ст҃а̑ѧ ст҃ы́хъ, под̾ кри́ла херꙋві́мѡвъ. |
| 7ὅτι τὰ χερουβιν διαπεπετασμένα ταῖς πτέρυξιν ἐπὶ τὸν τόπον τῆς κιβωτοῦ, καὶ περιεκάλυπτον τὰ χερουβιν ἐπὶ τὴν κιβωτὸν καὶ ἐπὶ τὰ ἅγια αὐτῆς ἐπάνωθεν, | 7Херꙋві́ми бо бѣ́ша распросте́рше крилѣ̑ над̾ мѣ́стомъ кївѡ́та: и҆ ѡ҆крыва́хꙋ херꙋві́ми над̾ кївѡ́томъ и҆ над̾ ст҃ы́ми є҆гѡ̀ сверхꙋ̀. |
| 8καὶ ὑπερεῖχον τὰ ἡγιασμένα, καὶ ἐνεβλέποντο αἱ κεφαλαὶ τῶν ἡγιασμένων ἐκ τῶν ἁγίων εἰς πρόσωπον τοῦ δαβιρ καὶ οὐκ ὠπτάνοντο ἔξω. | 8И҆ ѡ҆бдержа́ста ѡ҆свѧщє́наѧ: и҆ зрѧ́хꙋсѧ главы̑ ѡ҆свѧще́нныхъ ѿ ст҃ы́хъ къ лицꙋ̀ даві́ра, и҆ не ꙗ҆влѧ́хꙋсѧ внѣ̀. |
| 9οὐκ ἦν ἐν τῇ κιβωτῷ πλὴν δύο πλάκες λίθιναι, πλάκες τῆς διαθήκης, ἃς ἔθηκεν ἐκεῖ Μωϋσῆς ἐν Χωρηβ, ἃ διέθετο κύριος μετὰ τῶν υἱῶν Ισραηλ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαι αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου. | 9Не бѣ̀ въ кївѡ́тѣ то́кмѡ двѣ̀ скрижа̑ли ка́мєнны, скрижа̑ли завѣ́та, и҆̀хже положѝ мѡѷсе́й въ хѡри́вѣ, ꙗ҆̀же завѣща̀ гдⷭ҇ь со сына́ми і҆и҃левыми, внегда̀ и҆сходи́ти и҆̀мъ ѿ землѝ є҆гѵ́петскїѧ. |
| 10καὶ ἐγένετο ὡς ἐξῆλθον οἱ ἱερεῖς ἐκ τοῦ ἁγίου, καὶ ἡ νεφέλη ἔπλησεν τὸν οἶκον· | 10И҆ бы́сть є҆гда̀ и҆зыдо́ша і҆ере́є и҆з̾ свѧти́лища, и҆ ѡ҆́блакъ и҆спо́лни хра́мъ гдⷭ҇ень, |
| 11καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἱερεῖς στῆναι λειτουργεῖν ἀπὸ προσώπου τῆς νεφέλης, ὅτι ἔπλησεν δόξα κυρίου τὸν οἶκον. | 11и҆ не можа́хꙋ і҆ере́є ста́ти слꙋжи́ти ѿ лица̀ ѡ҆́блака, ꙗ҆́кѡ и҆спо́лни сла́ва гдⷭ҇нѧ хра́мъ. |
| 12 | 12Тогда̀ речѐ соломѡ́нъ: гдⷭ҇ь речѐ є҆́же ѡ҆бита́ти во мглѣ̀, |
| 13 | 13а҆́зъ же созда́хъ до́мъ и҆́мени твоемꙋ̀ ст҃ъ тебѣ̀ и҆ гото́въ, и҆ прⷭ҇то́лꙋ твоемꙋ̀, є҆́же ѡ҆бита́ти тебѣ̀ въ не́мъ во вѣ́ки. |
| 14Καὶ ἀπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, καὶ εὐλόγησεν ὁ βασιλεὺς πάντα Ισραηλ, καὶ πᾶσα ἐκκλησία Ισραηλ εἱστήκει. | 14И҆ ѡ҆братѝ ца́рь лицѐ своѐ и҆ благословѝ ца́рь всего̀ і҆и҃лѧ: ве́сь же собо́ръ і҆и҃левъ стоѧ́ше. |
| 15καὶ εἶπεν Εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ σήμερον, ὃς ἐλάλησεν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ περὶ Δαυιδ τοῦ πατρός μου καὶ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ ἐπλήρωσεν λέγων | 15И҆ речѐ( ца́рь) : блгⷭ҇ве́нъ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ дне́сь, и҆́же гл҃а ᲂу҆сты̑ свои́ми ѡ҆ даві́дѣ ѻ҆тцѣ̀ мое́мъ и҆ рꙋка́ма свои́ма и҆спо́лни, гл҃ѧ: |
| 16Ἀφ ἧς ἡμέρας ἐξήγαγον τὸν λαόν μου τὸν Ισραηλ ἐξ Αἰγύπτου, οὐκ ἐξελεξάμην ἐν πόλει ἐν ἑνὶ σκήπτρῳ Ισραηλ τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τοῦ εἶναι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ· καὶ ἐξελεξάμην ἐν Ιερουσαλημ εἶναι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ καὶ ἐξελεξάμην τὸν Δαυιδ τοῦ εἶναι ἐπὶ τὸν λαόν μου τὸν Ισραηλ. | 16ѿ днѐ во́ньже и҆зведо́хъ лю́ди моѧ̑ і҆и҃лѧ и҆з̾ є҆гѵ́пта, не и҆збра́хъ гра́да ѿ всѣ́хъ племе́нъ і҆и҃левыхъ на созда́нїе хра́мꙋ, є҆́же бы́ти и҆́мени моемꙋ̀ та́мѡ: но и҆збра́хъ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ бы́ти и҆́мени моемꙋ̀ та́мѡ: и҆ и҆збра́хъ даві́да бы́ти є҆мꙋ̀ властели́нꙋ над̾ людьмѝ мои́ми і҆и҃лемъ: |
| 17καὶ ἐγένετο ἐπὶ τῆς καρδίας Δαυιδ τοῦ πατρός μου οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματι κυρίου θεοῦ Ισραηλ. | 17и҆ бы́сть на се́рдцы ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀ даві́дꙋ, є҆́же созда́ти хра́мъ и҆́мени гдⷭ҇а бг҃а і҆и҃лева, |
| 18καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Δαυιδ τὸν πατέρα μου Ἀνθ ὧν ἦλθεν ἐπὶ τὴν καρδίαν σου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματί μου, καλῶς ἐποίησας ὅτι ἐγενήθη ἐπὶ τὴν καρδίαν σου· | 18и҆ речѐ гдⷭ҇ь къ даві́дꙋ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀: поне́же взы́де на се́рдце твоѐ є҆́же созда́ти хра́мъ и҆́мени моемꙋ̀, до́брѣ сотвори́лъ є҆сѝ, ꙗ҆́кѡ бы́сть на се́рдцы твое́мъ: |
| 19πλὴν σὺ οὐκ οἰκοδομήσεις τὸν οἶκον, ἀλλ᾿ ἣ ὁ υἱός σου ὁ ἐξελθὼν ἐκ τῶν πλευρῶν σου, οὗτος οἰκοδομήσει τὸν οἶκον τῷ ὀνόματί μου. | 19ѻ҆ба́че ты̀ не сози́ждеши хра́ма, но ра́звѣ сы́нъ тво́й, и҆́же и҆зы́де и҆з̾ чре́слъ твои́хъ, то́й сози́ждетъ хра́мъ и҆́мени моемꙋ̀: |
| 20καὶ ἀνέστησεν κύριος τὸ ῥῆμα αὐτοῦ, ὃ ἐλάλησεν, καὶ ἀνέστην ἀντὶ Δαυιδ τοῦ πατρός μου καὶ ἐκάθισα ἐπὶ τοῦ θρόνου Ισραηλ, καθὼς ἐλάλησεν κύριος, καὶ ᾠκοδόμησα τὸν οἶκον τῷ ὀνόματι κυρίου θεοῦ Ισραηλ. | 20и҆ возста́ви гдⷭ҇ь гл҃го́лъ сво́й є҆го́же гл҃а: и҆ воста́хъ вмѣ́стѡ даві́да ѻ҆тца̀ моегѡ̀, и҆ сѣдо́хъ на престо́лѣ і҆и҃левѣ, ꙗ҆́коже гл҃а гдⷭ҇ь, и҆ созда́хъ хра́мъ и҆́мени гдⷭ҇а бг҃а і҆и҃лева, |
| 21καὶ ἐθέμην ἐκεῖ τόπον τῇ κιβωτῷ, ἐν ᾗ ἐστιν ἐκεῖ διαθήκη κυρίου, ἣν διέθετο κύριος μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν αὐτὸν αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου. | 21и҆ поста́вихъ та́мѡ мѣ́сто кївѡ́тꙋ, въ не́мже є҆́сть та́мѡ завѣ́тъ гдⷭ҇ень, є҆го́же завѣща̀ гдⷭ҇ь со ѻ҆тцы̑ на́шими во и҆звожде́нїи и҆́хъ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ. |
| 22Καὶ ἔστη Σαλωμων κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου κυρίου ἐνώπιον πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ καὶ διεπέτασεν τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν | 22И҆ ста̀ соломѡ́нъ пред̾ лице́мъ ѻ҆лтарѧ̀ гдⷭ҇нѧ пред̾ всѣ́мъ собо́ромъ і҆и҃левымъ и҆ воздви́же рꙋ́цѣ своѝ на не́бо, |
| 23καὶ εἶπεν Κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, οὐκ ἔστιν ὡς σὺ θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω φυλάσσων διαθήκην καὶ ἔλεος τῷ δούλῳ σου τῷ πορευομένῳ ἐνώπιόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, | 23и҆ речѐ: гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, нѣ́сть ꙗ҆́коже ты̀ бг҃ъ на нб҃сѝ горѣ̀ и҆ на землѝ ни́зꙋ, хранѧ́й завѣ́тъ и҆ млⷭ҇ть рабꙋ̀ твоемꙋ̀ ходѧ́щемꙋ пред̾ тобо́ю всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ, |
| 24ἃ ἐφύλαξας τῷ δούλῳ σου Δαυιδ τῷ πατρί μου καὶ ἐλάλησας ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν χερσίν σου ἐπλήρωσας ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη. | 24ꙗ҆̀же сохрани́лъ є҆сѝ рабꙋ̀ твоемꙋ̀ даві́дꙋ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀: и҆́бо гл҃алъ є҆сѝ ᲂу҆сты̑ твои́ми и҆ рꙋка́ма твои́ма соверши́лъ є҆сѝ, ꙗ҆́коже де́нь се́й: |
| 25καὶ νῦν, κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, φύλαξον τῷ δούλῳ σου τῷ Δαυιδ τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων Οὐκ ἐξαρθήσεταί σου ἀνὴρ ἐκ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ θρόνου Ισραηλ, πλὴν ἐὰν φυλάξωνται τὰ τέκνα σου τὰς ὁδοὺς αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐνώπιον ἐμοῦ, καθὼς ἐπορεύθης ἐνώπιον ἐμοῦ. | 25и҆ нн҃ѣ, гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, сохранѝ рабꙋ̀ твоемꙋ̀ даві́дꙋ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀, ꙗ҆̀же ре́клъ є҆сѝ є҆мꙋ̀, гл҃ѧ: не ѡ҆скꙋдѣ́етъ мꙋ́жъ ѿ лица̀ моегѡ̀ сѣдѧ́й на престо́лѣ і҆и҃левѣ, то́кмѡ а҆́ще сохранѧ́тъ ча̑да твоѧ̑ пꙋти̑ своѧ̑, є҆́же ходи́ти предо мно́ю, ꙗ҆́коже ходи́лъ є҆сѝ предо мно́ю: |
| 26καὶ νῦν, κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, πιστωθήτω δὴ τὸ ῥῆμά σου τῷ Δαυιδ τῷ πατρί μου. | 26и҆ нн҃ѣ, гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, да ᲂу҆вѣ́ритсѧ гл҃го́лъ тво́й, є҆го́же ре́клъ є҆сѝ даві́дꙋ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀: |
| 27ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει ὁ θεὸς μετὰ ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς; εἰ ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσίν σοι, πλὴν καὶ ὁ οἶκος οὗτος, ὃν ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου; | 27ꙗ҆́кѡ а҆́ще и҆́стиннѡ всели́тсѧ бг҃ъ съ челѡвѣ́ки на землѝ; а҆́ще нб҃о и҆ нб҃о нб҃сѐ не довлѣ́ютъ тѝ, кольмѝ па́че хра́мъ се́й, є҆го́же созда́хъ и҆́мени твоемꙋ̀; |
| 28καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν δέησίν μου, κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, ἀκούειν τῆς τέρψεως, ἧς ὁ δοῦλός σου προσεύχεται ἐνώπιόν σου πρὸς σὲ σήμερον, | 28и҆ да при́зриши на моли́твꙋ мою̀, гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, послꙋ́шати моли́твы, є҆́юже мо́литсѧ ра́бъ тво́й пред̾ тобо́ю къ тебѣ̀ дне́сь, |
| 29τοῦ εἶναι ὀφθαλμούς σου ἠνεῳγμένους εἰς τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός, εἰς τὸν τόπον, ὃν εἶπας Ἔσται τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ, τοῦ εἰσακούειν τῆς προσευχῆς, ἧς προσεύχεται ὁ δοῦλός σου εἰς τὸν τόπον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός. | 29да бꙋ́дꙋтъ ѻ҆́чи твоѝ ѿвє́рсты на хра́мъ се́й де́нь и҆ но́щь, на мѣ́сто ѡ҆ не́мже ре́клъ є҆сѝ: бꙋ́детъ и҆́мѧ моѐ та́мѡ на ᲂу҆слы́шанїе моли́твы, є҆́юже мо́литсѧ ра́бъ тво́й на мѣ́стѣ се́мъ де́нь и҆ но́щь: |
| 30καὶ εἰσακούσῃ τῆς δεήσεως τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ισραηλ, ἃ ἂν προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον, καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐν τῷ τόπῳ τῆς κατοικήσεώς σου ἐν οὐρανῷ καὶ ποιήσεις καὶ ἵλεως ἔσῃ.– | 30и҆ ᲂу҆слы́шиши моли́твꙋ раба̀ твоегѡ̀ и҆ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ, ѡ҆ ни́хже помо́лѧтсѧ на мѣ́стѣ се́мъ: и҆ ты̀ ᲂу҆слы́шиши на мѣ́стѣ ѡ҆бита́лища твоегѡ̀ на нб҃сѝ, и҆ сотвори́ши и҆ поми́лꙋеши: |
| 31ὅσα ἂν ἁμάρτῃ ἕκαστος τῷ πλησίον αὐτοῦ, καὶ ἐὰν λάβῃ ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρὰν τοῦ ἀρᾶσθαι αὐτόν, καὶ ἔλθῃ καὶ ἐξαγορεύσῃ κατὰ πρόσωπον τοῦ θυσιαστηρίου σου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ, | 31є҆ли̑ка а҆́ще согрѣши́тъ кі́йждо ко и҆́скреннемꙋ своемꙋ̀, и҆ а҆́ще прїи́метъ на него̀ клѧ́твꙋ є҆́же клѧ́ти є҆го̀, и҆ прїи́детъ, и҆ и҆сповѣ́сть пред̾ лице́мъ ѻ҆лтарѧ̀ твоегѡ̀ въ хра́мѣ се́мъ: |
| 32καὶ σὺ εἰσακούσει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις καὶ κρινεῖς τὸν λαόν σου Ισραηλ ἀνομηθῆναι ἄνομον δοῦναι τὴν ὁδὸν αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ τοῦ δικαιῶσαι δίκαιον δοῦναι αὐτῷ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.– | 32и҆ ты̀ ᲂу҆слы́шиши ѿ нб҃сѐ, и҆ сотвори́ши сꙋ́дъ лю́демъ твои̑мъ і҆и҃лю: ѡ҆сꙋди́ти беззако́ннаго, да́ти пꙋ́ть є҆гѡ̀ на главꙋ̀ є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆правди́ти првⷣнаго, да́ти є҆мꙋ̀ по пра́вдѣ є҆гѡ̀: |
| 33ἐν τῷ πταῖσαι τὸν λαόν σου Ισραηλ ἐνώπιον ἐχθρῶν, ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ ἐπιστρέψουσιν καὶ ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου καὶ προσεύξονται καὶ δεηθήσονται ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ, | 33є҆гда̀ падꙋ́тъ лю́дїе твоѝ і҆и҃ль пред̾ враги̑, ꙗ҆́кѡ согрѣша́тъ тѝ, и҆ ѡ҆братѧ́тсѧ къ тебѣ̀, и҆ и҆сповѣ́дѧтсѧ и҆́мени твоемꙋ̀, и҆ помо́лѧтсѧ и҆ возглаго́лютъ моли́твꙋ къ тебѣ̀ въ хра́мѣ се́мъ: |
| 34καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ λαοῦ σου Ισραηλ καὶ ἀποστρέψεις αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας τοῖς πατράσιν αὐτῶν.– | 34и҆ ты̀ ᲂу҆слы́шиши съ нб҃сѐ, и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́деши ѡ҆ согрѣше́нїихъ люді́й свои́хъ і҆и҃лѧ, и҆ возврати́ши ѧ҆̀ въ зе́млю, ю҆́же да́лъ є҆сѝ ѻ҆тцє́мъ и҆́хъ: |
| 35ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ μὴ γενέσθαι ὑετόν, ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐξομολογήσονται τῷ ὀνόματί σου καὶ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν ἀποστρέψουσιν, ὅταν ταπεινώσῃς αὐτούς, | 35внегда̀ заключи́тисѧ небесѝ и҆ не бы́ти дождю̀, ꙗ҆́кѡ согрѣша́тъ тѝ, и҆ помо́лѧтсѧ на мѣ́стѣ се́мъ, и҆ и҆сповѣ́дѧтсѧ и҆́мени твоемꙋ̀, и҆ ѿ грѣ̑хъ свои́хъ ѡ҆братѧ́тсѧ, є҆гда̀ смири́ши и҆̀хъ: |
| 36καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ δούλου σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ισραηλ· ὅτι δηλώσεις αὐτοῖς τὴν ὁδὸν τὴν ἀγαθὴν πορεύεσθαι ἐν αὐτῇ καὶ δώσεις ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας τῷ λαῷ σου ἐν κληρονομίᾳ.– | 36и҆ ᲂу҆слы́шиши съ нб҃сѐ, и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́деши ѡ҆ грѣсѣ́хъ раба̀ твоегѡ̀ и҆ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ: ꙗ҆́кѡ ꙗ҆ви́ши и҆̀мъ пꙋ́ть благі́й ходи́ти по немꙋ̀, и҆ да́си до́ждь на зе́млю, ю҆́же да́лъ є҆сѝ лю́демъ твои̑мъ въ достоѧ́нїе: |
| 37λιμὸς ἐὰν γένηται, θάνατος ἐὰν γένηται, ὅτι ἔσται ἐμπυρισμός, βροῦχος, ἐρυσίβη ἐὰν γένηται, καὶ ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν ἐχθρὸς αὐτοῦ ἐν μιᾷ τῶν πόλεων αὐτοῦ, πᾶν συνάντημα, πᾶν πόνον, | 37гла́дъ а҆́ще бꙋ́детъ, сме́рть а҆́ще бꙋ́детъ, є҆гда̀ бꙋ́детъ возжже́нїе, гꙋ́сєницы, ржа̀ а҆́ще бꙋ́детъ, и҆ а҆́ще ѡ҆скорбѧ́тъ ѧ҆̀ вразѝ и҆́хъ въ є҆ди́нѣмъ ѿ градѡ́въ и҆́хъ: всѐ проти́вное, всѧ́ка болѣ́знь, |
| 38πᾶσαν προσευχήν, πᾶσαν δέησιν, ἐὰν γένηται παντὶ ἀνθρώπῳ, ὡς ἂν γνῶσιν ἕκαστος ἁφὴν καρδίας αὐτοῦ καὶ διαπετάσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τοῦτον, | 38всѧ́ка моли́тва, всѧ́ко моле́нїе а҆́ще бꙋ́детъ всѧ́комꙋ человѣ́кꙋ ѿ люді́й і҆и҃левыхъ, є҆гда̀ позна́етъ кі́йждо болѣ́знь се́рдца своегѡ̀, и҆ воздви́гнетъ рꙋ́цѣ своѝ въ хра́мѣ се́мъ: |
| 39καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ἵλεως ἔσῃ καὶ ποιήσεις καὶ δώσεις ἀνδρὶ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, καθὼς ἂν γνῷς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ὅτι σὺ μονώτατος οἶδας τὴν καρδίαν πάντων υἱῶν ἀνθρώπων, | 39и҆ ты̀ ᲂу҆слы́шиши ѿ нб҃сѐ, ѿ гото́вагѡ жили́ща твоегѡ̀, и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́деши, и҆ сотвори́ши, и҆ да́си коемꙋ́ждо по пꙋтє́мъ є҆гѡ̀, ꙗ҆́коже ᲂу҆вѣ́си се́рдце є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ ты̀ є҆ди́нъ то́кмѡ вѣ́си всѣ́хъ сердца̀ сынѡ́въ человѣ́ческихъ: |
| 40ὅπως φοβῶνταί σε πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν ἡμῶν.– | 40да боѧ́тсѧ тебє̀ всѧ̑ дни̑, въ нѧ́же поживꙋ́тъ на землѝ, ю҆́же да́лъ є҆сѝ ѻ҆тцє́мъ на́шымъ: |
| 41καὶ τῷ ἀλλοτρίῳ, ὃς οὐκ ἔστιν ἀπὸ λαοῦ σου οὗτος, | 41и҆ чꙋжде́мꙋ, и҆́же нѣ́сть ѿ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ, то́й а҆́ще прїи́детъ ѿ землѝ и҆здале́ча ра́ди и҆́мене твоегѡ̀, занѐ ᲂу҆слы́шатъ и҆́мѧ твоѐ вели́ко, и҆ рꙋ́кꙋ твою̀ крѣ́пкꙋю, и҆ мы́шцꙋ твою̀ высо́кꙋю, |
| 42καὶ ἥξουσιν καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον, | 42и҆ прїи́детъ, и҆ помо́литсѧ на мѣ́стѣ се́мъ: |
| 43καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα ἂν ἐπικαλέσηταί σε ὁ ἀλλότριος, ὅπως γνῶσιν πάντες οἱ λαοὶ τὸ ὄνομά σου καὶ φοβῶνταί σε καθὼς ὁ λαός σου Ισραηλ καὶ γνῶσιν ὅτι τὸ ὄνομά σου ἐπικέκληται ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον, ὃν ᾠκοδόμησα.– | 43и҆ ты̀ ᲂу҆слы́шиши съ нб҃сѐ ѿ гото́вагѡ жили́ща твоегѡ̀, и҆ сотвори́ши по всѣ́мъ, въ є҆ли́кихъ а҆́ще призове́тъ тѧ̀ чꙋжді́й, ꙗ҆́кѡ да ᲂу҆разꙋмѣ́ютъ всѝ лю́дїе земні́и и҆́мѧ твоѐ и҆ ᲂу҆боѧ́тсѧ тебє̀, ꙗ҆́коже лю́дїе твоѝ і҆и҃ль, и҆ разꙋмѣ́ютъ, ꙗ҆́кѡ и҆́мѧ твоѐ нарече́сѧ на хра́мѣ се́мъ, є҆го́же созда́хъ: |
| 44ὅτι ἐξελεύσεται ὁ λαός σου εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐν ὁδῷ, ᾗ ἐπιστρέψεις αὐτούς, καὶ προσεύξονται ἐν ὀνόματι κυρίου ὁδὸν τῆς πόλεως, ἧς ἐξελέξω ἐν αὐτῇ, καὶ τοῦ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου, | 44є҆гда̀ и҆зы́дꙋтъ лю́дїе твоѝ на бра́нь на врагѝ своѧ̑, пꙋте́мъ и҆́мже возврати́ши ѧ҆̀, и҆ помо́лѧтсѧ и҆́менемъ гдⷭ҇нимъ пꙋте́мъ гра́да, є҆го́же и҆збра́лъ є҆сѝ себѣ̀, и҆ ко хра́мꙋ, є҆го́же а҆́зъ созда́хъ и҆́мени твоемꙋ̀: |
| 45καὶ εἰσακούσει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ ποιήσεις τὸ δικαίωμα αὐτοῖς.– | 45и҆ ты̀ ᲂу҆слы́шиши съ нб҃сѐ моли́твꙋ и҆́хъ и҆ молє́нїѧ и҆́хъ, и҆ сотвори́ши ѡ҆правда́нїе и҆̀мъ: |
| 46ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι– ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὃς οὐχ ἁμαρτήσεται– καὶ ἐπάξεις ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ παραδώσεις αὐτοὺς ἐνώπιον ἐχθρῶν καὶ αἰχμαλωτιοῦσιν αὐτοὺς οἱ αἰχμαλωτίζοντες εἰς γῆν μακρὰν καὶ ἐγγύς, | 46ꙗ҆́кѡ согрѣша́тъ тѝ, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть человѣ́къ, и҆́же не согрѣши́тъ, и҆ разгнѣ́ваешисѧ на нѧ̀, и҆ преда́си ѧ҆̀ пред̾ врагѝ, и҆ поплѣнѧ́тъ и҆̀хъ плѣнѧ́щїи въ зе́млю дале́че, и҆лѝ бли́з̾, |
| 47καὶ ἐπιστρέψουσιν καρδίας αὐτῶν ἐν τῇ γῇ, οὗ μετήχθησαν ἐκεῖ, καὶ ἐπιστρέψωσιν καὶ δεηθῶσίν σου ἐν γῇ μετοικίας αὐτῶν λέγοντες Ἡμάρτομεν ἠνομήσαμεν ἠδικήσαμεν, | 47и҆ ѡ҆братѧ́тъ сердца̀ своѧ̑ въ землѝ, а҆́може пресели́шасѧ, и҆ ѡ҆братѧ́тсѧ, и҆ помо́лѧтсѧ тебѣ̀ въ землѝ преселе́нїѧ своегѡ̀, глаго́люще: согрѣши́хомъ, беззако́нновахомъ, непра́вдовахомъ: |
| 48καὶ ἐπιστρέψωσιν πρὸς σὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ αὐτῶν καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ αὐτῶν ἐν τῇ γῇ ἐχθρῶν αὐτῶν, οὗ μετήγαγες αὐτούς, καὶ προσεύξονται πρὸς σὲ ὁδὸν γῆς αὐτῶν, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν αὐτῶν, τῆς πόλεως, ἧς ἐξελέξω, καὶ τοῦ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμηκα τῷ ὀνόματί σου, | 48и҆ ѡ҆братѧ́тсѧ ко тебѣ̀ всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ и҆ все́ю дꙋше́ю свое́ю въ землѝ вра̑гъ свои́хъ, а҆́може преве́лъ є҆сѝ и҆̀хъ, и҆ помо́лѧтсѧ къ тебѣ̀ по пꙋтѝ землѝ своеѧ̀, ю҆́же да́лъ є҆сѝ ѻ҆тцє́мъ и҆́хъ, и҆ ко гра́дꙋ, є҆го́же и҆збра́лъ є҆сѝ, и҆ ко хра́мꙋ, є҆го́же созда́хъ и҆́мени твоемꙋ̀: |
| 49καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου | 49и҆ ᲂу҆слы́шиши ѿ нб҃сѐ, ѿ гото́вагѡ жили́ща твоегѡ̀ моли́твꙋ и҆́хъ и҆ моле́нїе и҆́хъ, и҆ сотвори́ши ѡ҆правда́нїе и҆̀мъ, |
| 50καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἀδικίαις αὐτῶν, αἷς ἥμαρτόν σοι, καὶ κατὰ πάντα τὰ ἀθετήματα αὐτῶν, ἃ ἠθέτησάν σοι, καὶ δώσεις αὐτοὺς εἰς οἰκτιρμοὺς ἐνώπιον αἰχμαλωτευόντων αὐτούς, καὶ οἰκτιρήσουσιν αὐτούς· | 50и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́деши непра́вдамъ и҆́хъ, и҆́миже согрѣши́ша тѝ, и҆ по всѣ̑мъ ѿмета́нїємъ и҆́хъ, и҆́миже ѿверго́шасѧ тебє̀, да да́си и҆̀хъ въ щедрѡ́ты пред̾ плѣни́вшими и҆́хъ, и҆ ᲂу҆ще́дрѧтъ ѧ҆̀: |
| 51ὅτι λαός σου καὶ κληρονομία σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου ἐκ μέσου χωνευτηρίου σιδήρου. | 51ꙗ҆́кѡ лю́дїе твоѝ и҆ наслѣ́дїе твоѐ сꙋ́ть, и҆̀хже и҆зве́лъ є҆сѝ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ ѿ среды̀ пе́щи желѣ́зныѧ: |
| 52καὶ ἔστωσαν οἱ ὀφθαλμοί σου καὶ τὰ ὦτά σου ἠνεῳγμένα εἰς τὴν δέησιν τοῦ δούλου σου καὶ εἰς τὴν δέησιν τοῦ λαοῦ σου Ισραηλ εἰσακούειν αὐτῶν ἐν πᾶσιν, οἷς ἂν ἐπικαλέσωνταί σε, | 52и҆ да бꙋ́дꙋтъ ᲂу҆́ши твоѝ и҆ ѻ҆́чи твоѝ ѿвє́рсты на моли́твꙋ раба̀ твоегѡ̀ и҆ къ моле́нїю люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ, послꙋ́шати и҆̀хъ ѡ҆ всѣ́хъ, ѡ҆ ни́хже призовꙋ́тъ тѧ̀, |
| 53ὅτι σὺ διέστειλας αὐτοὺς σαυτῷ εἰς κληρονομίαν ἐκ πάντων τῶν λαῶν τῆς γῆς, καθὼς ἐλάλησας ἐν χειρὶ δούλου σου Μωυσῆ ἐν τῷ ἐξαγαγεῖν σε τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου, κύριε κύριε. Τότε ἐλάλησεν Σαλωμων ὑπὲρ τοῦ οἴκου, ὡς συνετέλεσεν τοῦ οἰκοδομῆσαι αὐτόν Ἥλιον ἐγνώρισεν ἐν οὐρανῷ κύριος, εἶπεν τοῦ κατοικεῖν ἐν γνόφῳ Οἰκοδόμησον οἶκόν μου, οἶκον ἐκπρεπῆ σαυτῷ, τοῦ κατοικεῖν ἐπὶ καινότητος. οὐκ ἰδοὺ αὕτη γέγραπται ἐν βιβλίῳ τῆς ᾠδῆς; | 53ꙗ҆́кѡ ты̀ и҆збра́лъ є҆сѝ ѧ҆̀ себѣ̀ въ наслѣ́дїе ѿ всѣ́хъ люді́й землѝ, ꙗ҆́коже гл҃алъ є҆сѝ рꙋко́ю раба̀ твоегѡ̀ мѡѷсе́а, внегда̀ и҆звестѝ тебѣ̀ ѻ҆тцы̀ на́шѧ и҆з̾ землѝ є҆гѵ́петскїѧ, гдⷭ҇и гдⷭ҇и. Тогда̀ глаго́ла соломѡ́нъ ѡ҆ хра́мѣ, є҆гда̀ совершѝ созида́ти є҆го̀: со́лнце позна́но сотворѝ на нб҃сѝ: гдⷭ҇ь речѐ пребыва́ти во мглѣ̀: сози́жди хра́мъ мо́й, хра́мъ благолѣ́пный себѣ̀, є҆́же пребыва́ти въ но́вости: не сїе́ ли пи́сано въ кни́гахъ пѣ́сни; |
| 54Καὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσεν Σαλωμων προσευχόμενος πρὸς κύριον ὅλην τὴν προσευχὴν καὶ τὴν δέησιν ταύτην, καὶ ἀνέστη ἀπὸ προσώπου τοῦ θυσιαστηρίου κυρίου ὀκλακὼς ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ διαπεπετασμέναι εἰς τὸν οὐρανόν. | 54И҆ бы́сть є҆гда̀ сконча̀ соломѡ́нъ молѧ́сѧ ко гдⷭ҇ꙋ все́ю моли́твою и҆ моле́нїемъ си́мъ, и҆ воста̀ ѿ лица̀ ѻ҆лтарѧ̀ гдⷭ҇нѧ припа́дъ на кѡлѣ́на своѧ̑, и҆ рꙋ́цѣ своѝ воздѣ̀ на не́бо, |
| 55καὶ ἔστη καὶ εὐλόγησεν πᾶσαν ἐκκλησίαν Ισραηλ φωνῇ μεγάλῃ λέγων | 55и҆ ста̀, и҆ благословѝ ве́сь собо́ръ і҆и҃левъ, гла́сомъ ве́лїимъ глаго́лѧ: |
| 56Εὐλογητὸς κύριος σήμερον, ὃς ἔδωκεν κατάπαυσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ Ισραηλ κατὰ πάντα, ὅσα ἐλάλησεν· οὐ διεφώνησεν λόγος εἷς ἐν πᾶσιν τοῖς λόγοις αὐτοῦ τοῖς ἀγαθοῖς, οἷς ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Μωυσῆ δούλου αὐτοῦ. | 56блгⷭ҇ве́нъ гдⷭ҇ь( бг҃ъ) дне́сь, и҆́же дадѐ поко́й лю́демъ свои̑мъ і҆и҃лю, по всѣ̑мъ є҆ли̑ка гл҃а: не премѣни́сѧ сло́во ни є҆ди́но во всѣ́хъ словесѣ́хъ є҆гѡ̀ бл҃ги́хъ, и҆́миже гл҃а рꙋко́ю мѡѷсе́а раба̀ своегѡ̀: |
| 57γένοιτο κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν μεθ᾿ ἡμῶν, καθὼς ἦν μετὰ τῶν πατέρων ἡμῶν· μὴ ἐγκαταλίποιτο ἡμᾶς μηδὲ ἀποστρέψοιτο ἡμᾶς | 57да бꙋ́детъ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ съ на́ми, ꙗ҆́коже бѣ̀ со ѻ҆тцы̑ на́шими: да не ѡ҆ста́витъ на́съ, нижѐ да ѿврати́тъ на́съ, |
| 58ἐπικλῖναι καρδίας ἡμῶν πρὸς αὐτὸν τοῦ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ φυλάσσειν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ προστάγματα αὐτοῦ, ἃ ἐνετείλατο τοῖς πατράσιν ἡμῶν. | 58преклони́ти сердца̀ на̑ша къ немꙋ̀, є҆́же ходи́ти во всѣ́хъ пꙋте́хъ є҆гѡ̀ и҆ храни́ти всѧ̑ за́пѡвѣди є҆гѡ̀ и҆ повелѣ̑нїѧ є҆гѡ̀ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же заповѣ́да ѻ҆тцє́мъ на́шымъ: |
| 59καὶ ἔστωσαν οἱ λόγοι οὗτοι, οὓς δεδέημαι ἐνώπιον κυρίου θεοῦ ἡμῶν, ἐγγίζοντες πρὸς κύριον θεὸν ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτὸς τοῦ ποιεῖν τὸ δικαίωμα τοῦ δούλου σου καὶ τὸ δικαίωμα λαοῦ σου Ισραηλ ῥῆμα ἡμέρας ἐν ἡμέρᾳ αὐτοῦ, | 59и҆ да бꙋ́дꙋтъ словеса̀ сїѧ̑, и҆́миже моли́хсѧ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ на́шимъ дне́сь, приближа́ющесѧ гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ на́шемꙋ де́нь и҆ но́щь, є҆́же твори́ти ѡ҆правда̑нїѧ рабꙋ̀ твоемꙋ̀ и҆ ѡ҆правда̑нїѧ лю́демъ твои̑мъ і҆и҃лю во всѧ̑ дни̑: |
| 60ὅπως γνῶσιν πάντες οἱ λαοὶ τῆς γῆς ὅτι κύριος ὁ θεός, αὐτὸς θεὸς καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι. | 60ꙗ҆́кѡ да разꙋмѣ́ютъ всѝ лю́дїе землѝ, ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ то́й са́мъ бг҃ъ, и҆ нѣ́сть и҆на́гѡ, |
| 61καὶ ἔστωσαν αἱ καρδίαι ἡμῶν τέλειαι πρὸς κύριον θεὸν ἡμῶν καὶ ὁσίως πορεύεσθαι ἐν τοῖς προστάγμασιν αὐτοῦ καὶ φυλάσσειν ἐντολὰς αὐτοῦ ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη. | 61и҆ да бꙋ́дꙋтъ сердца̀ на̑ша совершє́нна ко гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ на́шемꙋ преподо́бнѡ ходи́ти въ повелѣ́нїихъ є҆гѡ̀ и҆ храни́ти за́пѡвѣди є҆гѡ̀, ꙗ҆́коже де́нь се́й. |
| 62Καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ισραηλ ἔθυσαν θυσίαν ἐνώπιον κυρίου. | 62И҆ ца́рь и҆ всѝ сы́нове і҆и҃лєвы пожро́ша же́ртвꙋ пред̾ гдⷭ҇емъ. |
| 63καὶ ἔθυσεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμων τὰς θυσίας τῶν εἰρηνικῶν, ἃς ἔθυσεν τῷ κυρίῳ, βοῶν δύο καὶ εἴκοσι χιλιάδας καὶ προβάτων ἑκατὸν εἴκοσι χιλιάδας· καὶ ἐνεκαίνισεν τὸν οἶκον κυρίου ὁ βασιλεὺς καὶ πάντες οἱ υἱοὶ Ισραηλ. | 63И҆ пожрѐ ца́рь соломѡ́нъ жє́ртвы ми̑рныѧ, ꙗ҆̀же пожрѐ гдⷭ҇ꙋ, волѡ́въ два́десѧть двѣ̀ ты́сѧщы и҆ ѻ҆ве́цъ сто̀ и҆ два́десѧть ты́сѧщъ. И҆ ѡ҆бновѝ ца́рь хра́мъ гдⷭ҇ень и҆ всѝ сы́нове і҆и҃лєвы. |
| 64τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἡγίασεν ὁ βασιλεὺς τὸ μέσον τῆς αὐλῆς τὸ κατὰ πρόσωπον τοῦ οἴκου κυρίου· ὅτι ἐποίησεν ἐκεῖ τὴν ὁλοκαύτωσιν καὶ τὰς θυσίας καὶ τὰ στέατα τῶν εἰρηνικῶν, ὅτι τὸ θυσιαστήριον τὸ χαλκοῦν τὸ ἐνώπιον κυρίου μικρὸν τοῦ μὴ δύνασθαι τὴν ὁλοκαύτωσιν καὶ τὰς θυσίας τῶν εἰρηνικῶν ὑπενεγκεῖν. | 64Въ то́й де́нь ѡ҆свѧтѝ ца́рь( соломѡ́нъ) среди́нꙋ двора̀, ꙗ҆́же пред̾ лице́мъ хра́ма гдⷭ҇нѧ: ꙗ҆́кѡ сотворѝ та́мѡ всесожже́нїе и҆ да́ры, и҆ жє́ртвы и҆ тꙋ̑чнаѧ ми́рныхъ, ꙗ҆́кѡ ѻ҆лта́рь мѣ́дѧный, и҆́же пред̾ гдⷭ҇емъ, ма́лъ бѣ̀, є҆́же не возмощѝ вмѣсти́ти всесожжє́нїѧ дарѡ́въ и҆ жє́ртвы ми́рныхъ. |
| 65καὶ ἐποίησεν Σαλωμων τὴν ἑορτὴν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ πᾶς Ισραηλ μετ᾿ αὐτοῦ, ἐκκλησία μεγάλη ἀπὸ τῆς εἰσόδου Ημαθ ἕως ποταμοῦ Αἰγύπτου, ἐνώπιον κυρίου θεοῦ ἡμῶν ἐν τῷ οἴκῳ, ᾧ ᾠκοδόμησεν, ἐσθίων καὶ πίνων καὶ εὐφραινόμενος ἐνώπιον κυρίου θεοῦ ἡμῶν ἑπτὰ ἡμέρας. | 65И҆ сотворѝ соломѡ́нъ пра́здникъ въ то́й де́нь, и҆ ве́сь і҆и҃ль съ ни́мъ, собо́ръ ве́лїй, ѿ вхо́да є҆ма́ѳа да́же до рѣкѝ є҆гѵ́пта, пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ на́шимъ, ᲂу҆ хра́ма, є҆го́же созда̀, ꙗ҆ды́й и҆ пїѧ̀ и҆ веселѧ́сѧ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ на́шимъ се́дмь дні́й, |
| 66καὶ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ ἐξαπέστειλεν τὸν λαὸν καὶ εὐλόγησεν αὐτόν, καὶ ἀπῆλθον ἕκαστος εἰς τὰ σκηνώματα αὐτοῦ χαίροντες καὶ ἀγαθῇ καρδίᾳ ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς, οἷς ἐποίησεν κύριος τῷ Δαυιδ δούλῳ αὐτοῦ καὶ τῷ Ισραηλ λαῷ αὐτοῦ. | 66и҆ во ѻ҆смы́й де́нь распꙋстѝ лю́ди. И҆ благослови́ша царѧ̀, и҆ и҆до́ша кі́йждо въ до́мы своѧ̑, ра́дꙋющесѧ весе́лымъ се́рдцемъ ѡ҆ благи́хъ, ꙗ҆̀же сотворѝ гдⷭ҇ь даві́дꙋ рабꙋ̀ своемꙋ̀ и҆ і҆и҃лю лю́демъ свои̑мъ. |