г҃ ца́рствъ 17
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ εἶπεν Ηλιου ὁ προφήτης ὁ Θεσβίτης ἐκ Θεσβων τῆς Γαλααδ πρὸς Αχααβ Ζῇ κύριος ὁ θεὸς τῶν δυνάμεων ὁ θεὸς Ισραηλ, ᾧ παρέστην ἐνώπιον αὐτοῦ, εἰ ἔσται τὰ ἔτη ταῦτα δρόσος καὶ ὑετὸς ὅτι εἰ μὴ διὰ στόματος λόγου μου. | 1И҆ речѐ и҆лїа̀ прⷪ҇ро́къ ѳесві́тѧнинъ, и҆́же ѿ ѳесві́и галаа́дскїѧ, ко а҆хаа́вꙋ: жи́въ гдⷭ҇ь бг҃ъ си́лъ, бг҃ъ і҆и҃левъ, є҆мꙋ́же предстою̀ пред̾ ни́мъ, а҆́ще бꙋ́детъ въ лѣ̑та сїѧ̑ роса̀ и҆ до́ждь, то́чїю ѿ ᲂу҆́стъ словесѐ моегѡ̀. |
| 2καὶ ἐγένετο ῥῆμα κυρίου πρὸς Ηλιου | 2И҆ бы́сть гл҃ъ гдⷭ҇ень ко и҆лїѝ: |
| 3Πορεύου ἐντεῦθεν κατὰ ἀνατολὰς καὶ κρύβηθι ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορραθ τοῦ ἐπὶ προσώπου τοῦ Ιορδάνου· | 3и҆дѝ ѿсю́дꙋ на восто́къ и҆ скры́йсѧ въ пото́цѣ хора́ѳа прѧ́мѡ лицꙋ̀ і҆ѻрда́новꙋ: |
| 4καὶ ἔσται ἐκ τοῦ χειμάρρου πίεσαι ὕδωρ, καὶ τοῖς κόραξιν ἐντελοῦμαι διατρέφειν σε ἐκεῖ. | 4и҆ бꙋ́деши пи́ти ѿ пото́ка во́дꙋ, и҆ вра́нѡмъ заповѣ́дахъ препита́ти тѧ̀ та́мѡ. |
| 5καὶ ἐποίησεν Ηλιου κατὰ τὸ ῥῆμα κυρίου καὶ ἐκάθισεν ἐν τῷ χειμάρρῳ Χορραθ ἐπὶ προσώπου τοῦ Ιορδάνου. | 5И҆ сотворѝ и҆лїа̀ по гл҃ꙋ гдⷭ҇ню, и҆ сѣ́де при пото́цѣ хора́ѳовѣ прѧ́мѡ лицꙋ̀ і҆ѻрда́новꙋ: |
| 6καὶ οἱ κόρακες ἔφερον αὐτῷ ἄρτους τὸ πρωῒ καὶ κρέα τὸ δείλης, καὶ ἐκ τοῦ χειμάρρου ἔπινεν ὕδωρ. | 6и҆ вра́нове приноша́хꙋ є҆мꙋ̀ хлѣ́бы и҆ мѧса̀ заꙋ́тра, и҆ хлѣ́бы и҆ мѧса̀ къ ве́черꙋ, и҆ ѿ пото́ка пїѧ́ше во́дꙋ. |
| 7Καὶ ἐγένετο μετὰ ἡμέρας καὶ ἐξηράνθη ὁ χειμάρρους, ὅτι οὐκ ἐγένετο ὑετὸς ἐπὶ τῆς γῆς. | 7И҆ бы́сть по дне́хъ, и҆ и҆́зсше и҆сто́чникъ, ꙗ҆́кѡ не бѣ̀ дождѧ̀ на зе́млю, |
| 8καὶ ἐγένετο ῥῆμα κυρίου πρὸς Ηλιου | 8и҆ бы́сть гл҃ъ гдⷭ҇ень ко и҆лїѝ гл҃ѧ: |
| 9Ἀνάστηθι καὶ πορεύου εἰς Σαρεπτα τῆς Σιδωνίας· ἰδοὺ ἐντέταλμαι ἐκεῖ γυναικὶ χήρᾳ τοῦ διατρέφειν σε. | 9воста́ни и҆ и҆дѝ въ саре́птꙋ сїдѡ́нскꙋю, и҆ пребꙋ́ди та́мѡ: се́ бо, заповѣ́дахъ та́мѡ женѣ̀ вдови́цѣ препита́ти тѧ̀. |
| 10καὶ ἀνέστη καὶ ἐπορεύθη εἰς Σαρεπτα εἰς τὸν πυλῶνα τῆς πόλεως, καὶ ἰδοὺ ἐκεῖ γυνὴ χήρα συνέλεγεν ξύλα· καὶ ἐβόησεν ὀπίσω αὐτῆς Ηλιου καὶ εἶπεν αὐτῇ Λαβὲ δή μοι ὀλίγον ὕδωρ εἰς ἄγγος καὶ πίομαι. | 10И҆ воста̀ и҆ и҆́де въ саре́птꙋ сїдѡ́нскꙋю, и҆ прїи́де ко вратѡ́мъ гра́да: и҆ сѐ, та́мѡ жена̀ вдова̀ собира́ше дрова̀. И҆ возопѝ и҆лїа̀ в̾слѣ́дъ є҆ѧ̀ и҆ речѐ є҆́й: принесѝ нн҃ѣ мѝ ма́лѡ воды̀ въ сосꙋ́дѣ, и҆ и҆спїю̀. |
| 11καὶ ἐπορεύθη λαβεῖν, καὶ ἐβόησεν ὀπίσω αὐτῆς Ηλιου καὶ εἶπεν Λήμψῃ δή μοι ψωμὸν ἄρτου ἐν τῇ χειρί σου. | 11И҆ и҆́де взѧ́ти. И҆ возопѝ в̾слѣ́дъ є҆ѧ̀ и҆лїа̀ и҆ речѐ є҆́й: прїимѝ ᲂу҆̀бо мнѣ̀ и҆ ᲂу҆крꙋ́хъ хлѣ́ба въ рꙋцѣ̀ свое́й, да ꙗ҆́мъ. |
| 12καὶ εἶπεν ἡ γυνή Ζῇ κύριος ὁ θεός σου, εἰ ἔστιν μοι ἐγκρυφίας ἀλλ᾿ ἢ ὅσον δρὰξ ἀλεύρου ἐν τῇ ὑδρίᾳ καὶ ὀλίγον ἔλαιον ἐν τῷ καψάκῃ· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ συλλέγω δύο ξυλάρια καὶ εἰσελεύσομαι καὶ ποιήσω αὐτὸ ἐμαυτῇ καὶ τοῖς τέκνοις μου, καὶ φαγόμεθα καὶ ἀποθανούμεθα. | 12И҆ речѐ жена̀: жи́въ гдⷭ҇ь бг҃ъ тво́й, а҆́ще є҆́сть ᲂу҆ менє̀ ѡ҆прѣсно́къ, но то́кмѡ го́рсть мꙋкѝ въ водоно́сѣ и҆ ма́лѡ є҆ле́а въ чва́нцѣ: и҆ сѐ, а҆́зъ соберꙋ̀ два̀ пѡлѣ́нца, и҆ вни́дꙋ, и҆ сотворю̀ є҆̀ себѣ̀ и҆ дѣ́темъ мои̑мъ, и҆ снѣ́мы є҆̀, и҆ ᲂу҆́мремъ. |
| 13καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὴν Ηλιου Θάρσει, εἴσελθε καὶ ποίησον κατὰ τὸ ῥῆμά σου· ἀλλὰ ποίησον ἐμοὶ ἐκεῖθεν ἐγκρυφίαν μικρὸν ἐν πρώτοις καὶ ἐξοίσεις μοι, σαυτῇ δὲ καὶ τοῖς τέκνοις σου ποιήσεις ἐπ᾿ ἐσχάτου· | 13И҆ речѐ къ не́й и҆лїа̀: дерза́й, вни́ди и҆ сотворѝ но глаго́лꙋ твоемꙋ̀: но сотвори́ ми ѿтꙋ́дꙋ ѡ҆прѣсно́къ ма́лъ пре́жде, и҆ принеси́ ми, себѣ́ же и҆ ча́дѡмъ свои̑мъ да сотвори́ши по́слѣжде, |
| 14ὅτι τάδε λέγει κύριος Ἡ ὑδρία τοῦ ἀλεύρου οὐκ ἐκλείψει καὶ ὁ καψάκης τοῦ ἐλαίου οὐκ ἐλαττονήσει ἕως ἡμέρας τοῦ δοῦναι κύριον τὸν ὑετὸν ἐπὶ τῆς γῆς. | 14ꙗ҆́кѡ та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ: водоно́съ мꙋкѝ не ѡ҆скꙋдѣ́етъ, и҆ чва́нецъ є҆ле́а не ᲂу҆ма́литсѧ до днѐ, до́ндеже да́стъ гдⷭ҇ь до́ждь на зе́млю. |
| 15καὶ ἐπορεύθη ἡ γυνὴ καὶ ἐποίησεν· καὶ ἤσθιεν αὐτὴ καὶ αὐτὸς καὶ τὰ τέκνα αὐτῆς. | 15И҆ и҆́де жена̀, и҆ сотворѝ по глаго́лꙋ и҆лїинꙋ̀, и҆ дадѐ є҆мꙋ̀, и҆ ꙗ҆дѐ то́й, и҆ та̀, и҆ ча̑да є҆ѧ̀. |
| 16καὶ ἡ ὑδρία τοῦ ἀλεύρου οὐκ ἐξέλιπεν καὶ ὁ καψάκης τοῦ ἐλαίου οὐκ ἐλαττονώθη κατὰ τὸ ῥῆμα κυρίου, ὃ ἐλάλησεν ἐν χειρὶ Ηλιου. | 16И҆ ѿ тогѡ̀ днѐ водоно́съ мꙋкѝ не ѡ҆скꙋдѣ̀, и҆ чва́нецъ є҆ле́а не ᲂу҆ма́лисѧ, по гл҃ꙋ гдⷭ҇ню, є҆го́же гл҃а рꙋко́ю и҆лїино́ю. |
| 17Καὶ ἐγένετο μετὰ ταῦτα καὶ ἠρρώστησεν ὁ υἱὸς τῆς γυναικὸς τῆς κυρίας τοῦ οἴκου, καὶ ἦν ἡ ἀρρωστία αὐτοῦ κραταιὰ σφόδρα, ἕως οὗ οὐχ ὑπελείφθη ἐν αὐτῷ πνεῦμα. | 17И҆ бы́сть по си́хъ, и҆ разболѣ́сѧ сы́нъ жены̀ госпожѝ до́мꙋ, и҆ бѣ̀ болѣ́знь є҆гѡ̀ крѣпка̀ ѕѣлѡ̀, до́ндеже не ѡ҆ста́сѧ въ не́мъ дꙋ́хъ є҆гѡ̀. |
| 18καὶ εἶπεν πρὸς Ηλιου Τί ἐμοὶ καὶ σοί, ἄνθρωπε τοῦ θεοῦ; εἰσῆλθες πρός με τοῦ ἀναμνῆσαι τὰς ἀδικίας μου καὶ θανατῶσαι τὸν υἱόν μου. | 18И҆ речѐ ко и҆лїѝ: что̀ мнѣ̀ и҆ тебѣ̀, человѣ́че бж҃їй; вше́лъ є҆сѝ ко мнѣ̀ воспомѧнꙋ́ти непра̑вды моѧ̑ и҆ ᲂу҆мори́ти сы́на моего̀. |
| 19καὶ εἶπεν Ηλιου πρὸς τὴν γυναῖκα Δός μοι τὸν υἱόν σου. καὶ ἔλαβεν αὐτὸν ἐκ τοῦ κόλπου αὐτῆς καὶ ἀνήνεγκεν αὐτὸν εἰς τὸ ὑπερῷον, ἐν ᾧ αὐτὸς ἐκάθητο ἐκεῖ, καὶ ἐκοίμισεν αὐτὸν ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ. | 19И҆ речѐ и҆лїа̀ къ женѣ̀: да́ждь мѝ сы́на твоего̀. И҆ взѧ́тъ є҆го̀ ѿ нѣ́дра є҆ѧ̀, и҆ вознесѐ є҆го̀ въ го́рницꙋ, и҆дѣ́же са́мъ почива́ше, и҆ положѝ є҆го̀ на ѻ҆дрѣ̀ свое́мъ. |
| 20καὶ ἀνεβόησεν Ηλιου καὶ εἶπεν Οἴμμοι, κύριε ὁ μάρτυς τῆς χήρας, μεθ᾿ ἧς ἐγὼ κατοικῶ μετ᾿ αὐτῆς, σὺ κεκάκωκας τοῦ θανατῶσαι τὸν υἱὸν αὐτῆς. | 20И҆ возопѝ и҆лїа̀ ко гдⷭ҇ꙋ и҆ речѐ: ᲂу҆вы̀ мнѣ̀, гдⷭ҇и, свидѣ́телю вдовы̀, ᲂу҆ неѧ́же а҆́зъ нн҃ѣ пребыва́ю, ты̀ ѡ҆ѕло́билъ є҆сѝ є҆́же ᲂу҆мори́ти сы́на є҆ѧ̀. |
| 21καὶ ἐνεφύσησεν τῷ παιδαρίῳ τρὶς καὶ ἐπεκαλέσατο τὸν κύριον καὶ εἶπεν Κύριε ὁ θεός μου, ἐπιστραφήτω δὴ ἡ ψυχὴ τοῦ παιδαρίου τούτου εἰς αὐτόν. | 21И҆ дꙋ́нꙋ на ѻ҆́трочища три́жды, и҆ призва̀ гдⷭ҇а и҆ речѐ: гдⷭ҇и бж҃е мо́й, да возврати́тсѧ ᲂу҆̀бо дꙋша̀ ѻ҆́трочища сегѡ̀ во́нь. И҆ бы́сть та́кѡ: |
| 22καὶ ἐγένετο οὕτως, καὶ ἀνεβόησεν τὸ παιδάριον. | 22и҆ возопѝ ѻ҆́трочищь, и҆ сведѐ є҆го̀ съ го́рницы въ до́мъ, и҆ дадѐ є҆го̀ ма́тери є҆гѡ̀. И҆ речѐ и҆лїа̀: ви́ждь, жи́въ є҆́сть сы́нъ тво́й. |
| 23καὶ κατήγαγεν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὑπερῴου εἰς τὸν οἶκον καὶ ἔδωκεν αὐτὸν τῇ μητρὶ αὐτοῦ· καὶ εἶπεν Ηλιου Βλέπε, ζῇ ὁ υἱός σου. | 23И҆ речѐ жена̀ ко и҆лїѝ: сѐ, ᲂу҆разꙋмѣ́хъ, ꙗ҆́кѡ человѣ́къ бж҃їй є҆сѝ ты̀, и҆ гл҃ъ гдⷭ҇ень во ᲂу҆стѣ́хъ твои́хъ и҆́стиненъ. |
| 24καὶ εἶπεν ἡ γυνὴ πρὸς Ηλιου Ἰδοὺ ἔγνωκα ὅτι ἄνθρωπος θεοῦ εἶ σὺ καὶ ῥῆμα κυρίου ἐν στόματί σου ἀληθινόν. |