г҃ ца́рствъ 1
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ὁ βασιλεὺς Δαυιδ πρεσβύτερος προβεβηκὼς ἡμέραις, καὶ περιέβαλλον αὐτὸν ἱματίοις, καὶ οὐκ ἐθερμαίνετο. | 1И҆ ца́рь даві́дъ бы́сть ста́ръ преше́дъ дни̑, и҆ ѡ҆дѣва́хꙋ є҆го̀ ри́зами( мно́гими) , и҆ не согрѣва́шесѧ. |
| 2καὶ εἶπον οἱ παῖδες αὐτοῦ Ζητησάτωσαν τῷ κυρίῳ ἡμῶν τῷ βασιλεῖ παρθένον νεάνιδα, καὶ παραστήσεται τῷ βασιλεῖ καὶ ἔσται αὐτὸν θάλπουσα καὶ κοιμηθήσεται μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ θερμανθήσεται ὁ κύριος ἡμῶν ὁ βασιλεύς. | 2И҆ рѣ́ша ѻ҆́троцы є҆гѡ̀ є҆мꙋ̀: да пои́щꙋтъ господи́нꙋ на́шемꙋ царю̀ дѣви́цы ю҆́ныѧ, и҆ предстои́тъ царе́ви, и҆ бꙋ́детъ грѣ́ющи є҆го̀, и҆ да лежи́тъ съ ни́мъ, и҆ согрѣ́етсѧ господи́нъ на́шъ ца́рь. |
| 3καὶ ἐζήτησαν νεάνιδα καλὴν ἐκ παντὸς ὁρίου Ισραηλ καὶ εὗρον τὴν Αβισακ τὴν Σωμανῖτιν καὶ ἤνεγκαν αὐτὴν πρὸς τὸν βασιλέα. | 3И҆ и҆ска́ша ѻ҆трокови́цы до́брыѧ ѿ всегѡ̀ предѣ́ла і҆и҃лева, и҆ ѡ҆брѣто́ша а҆вїса́гꙋ сꙋмантѧны́ню, и҆ приведо́ша ю҆̀ ко царю̀. |
| 4καὶ ἡ νεᾶνις καλὴ ἕως σφόδρα· καὶ ἦν θάλπουσα τὸν βασιλέα καὶ ἐλειτούργει αὐτῷ, καὶ ὁ βασιλεὺς οὐκ ἔγνω αὐτήν. | 4И҆ бѣ̀ ѻ҆трокови́ца добра̀ видѣ́нїемъ ѕѣлѡ̀: и҆ бы́сть грѣ́ющи царѧ̀ и҆ слꙋжа́ше є҆мꙋ̀: ца́рь же не позна̀ є҆ѧ̀. |
| 5Καὶ Αδωνιας υἱὸς Αγγιθ ἐπῄρετο λέγων Ἐγὼ βασιλεύσω· καὶ ἐποίησεν ἑαυτῷ ἅρματα καὶ ἱππεῖς καὶ πεντήκοντα ἄνδρας παρατρέχειν ἔμπροσθεν αὐτοῦ. | 5И҆ а҆дѡ́нїа сы́нъ а҆ггі́ѳинъ вознесе́сѧ, глаго́лѧ: а҆́зъ и҆́мамъ ца́рствовати. И҆ сотворѝ себѣ̀ колєсни́цы и҆ ко́нники, и҆ пѧтьдесѧ́тъ мꙋже́й є҆́же ходи́ти пред̾ ни́мъ. |
| 6καὶ οὐκ ἀπεκώλυσεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ οὐδέποτε λέγων Διὰ τί σὺ ἐποίησας; καί γε αὐτὸς ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα, καὶ αὐτὸν ἔτεκεν ὀπίσω Αβεσσαλωμ. | 6И҆ не возбранѝ є҆мꙋ̀ ѻ҆те́цъ є҆гѡ̀ никогда̀, глаго́лѧ: почто̀ сїѐ ты̀ сотвори́лъ є҆сѝ; И҆ бѣ̀ то́й красе́нъ зра́комъ ѕѣлѡ̀, и҆ того̀ родѝ по а҆вессалѡ́мѣ. |
| 7καὶ ἐγένοντο οἱ λόγοι αὐτοῦ μετὰ Ιωαβ τοῦ υἱοῦ Σαρουιας καὶ μετὰ Αβιαθαρ τοῦ ἱερέως, καὶ ἐβοήθουν ὀπίσω Αδωνιου· | 7И҆ бѣ́ша совѣ́ти є҆гѡ̀ со і҆ѡа́вомъ сы́номъ сарꙋ́инымъ и҆ со а҆вїа́ѳаромъ і҆ере́омъ, и҆ помога́хꙋ в̾слѣ́дъ а҆дѡ́нїи. |
| 8καὶ Σαδωκ ὁ ἱερεὺς καὶ Βαναιας υἱὸς Ιωδαε καὶ Ναθαν ὁ προφήτης καὶ Σεμει καὶ Ρηι καὶ οἱ δυνατοὶ τοῦ Δαυιδ οὐκ ἦσαν ὀπίσω Αδωνιου. | 8Садѡ́къ же і҆ере́й и҆ ване́а сы́нъ і҆ѡда́евъ, и҆ наѳа́нъ прⷪ҇ро́къ и҆ семе́й, и҆ рисі́й и҆ сы́нове си́льнїи даві́дѡвы не бы́ша по а҆дѡ́нїи. |
| 9καὶ ἐθυσίασεν Αδωνιας πρόβατα καὶ μόσχους καὶ ἄρνας μετὰ λίθου τοῦ Ζωελεθ, ὃς ἦν ἐχόμενα τῆς πηγῆς Ρωγηλ, καὶ ἐκάλεσεν πάντας τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ καὶ πάντας τοὺς ἁδροὺς Ιουδα, παῖδας τοῦ βασιλέως· | 9И҆ пожрѐ а҆дѡ́нїа ѻ҆́вцы и҆ тельцы̀ и҆ а҆́гнцы при ка́мени зѡеле́ѳѣ, и҆́же бѣ̀ бли́з̾ и҆сто́чника рѡги́лѧ: и҆ призва̀ всю̀ бра́тїю свою̀, сы́ны царє́вы, и҆ всѧ̑ мꙋ́жы і҆ꙋ́дѡвы, ѻ҆́троки царє́вы: |
| 10καὶ τὸν Ναθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναιαν καὶ τοὺς δυνατοὺς καὶ τὸν Σαλωμων ἀδελφὸν αὐτοῦ οὐκ ἐκάλεσεν. | 10наѳа́на же прⷪ҇ро́ка и҆ ване́а и҆ си́льныхъ и҆ соломѡ́на бра́та своегѡ̀ не зва̀. |
| 11Καὶ εἶπεν Ναθαν πρὸς Βηρσαβεε μητέρα Σαλωμων λέγων Οὐκ ἤκουσας ὅτι ἐβασίλευσεν Αδωνιας υἱὸς Αγγιθ; καὶ ὁ κύριος ἡμῶν Δαυιδ οὐκ ἔγνω. | 11И҆ речѐ наѳа́нъ ко вирсаві́и ма́тери соломѡ́ни, глаго́лѧ: не слы́шала ли є҆сѝ, ꙗ҆́кѡ воцари́сѧ а҆дѡ́нїа сы́нъ а҆ггі́ѳинъ, господи́нъ же на́шъ даві́дъ не вѣ́сть: |
| 12καὶ νῦν δεῦρο συμβουλεύσω σοι δὴ συμβουλίαν, καὶ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν σου καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ υἱοῦ σου Σαλωμων· | 12нн҃ѣ ᲂу҆̀бо совѣща́ю тѝ совѣ́тъ, и҆ и҆зба́виши дꙋ́шꙋ свою̀ и҆ дꙋ́шꙋ сы́на твоегѡ̀ соломѡ́на: |
| 13δεῦρο εἴσελθε πρὸς τὸν βασιλέα Δαυιδ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτὸν λέγουσα Οὐχὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, ὤμοσας τῇ δούλῃ σου λέγων ὅτι Σαλωμων ὁ υἱός σου βασιλεύσει μετ᾿ ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθιεῖται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου; καὶ τί ὅτι ἐβασίλευσεν Αδωνιας; | 13грѧдѝ, вни́ди къ царю̀ даві́дꙋ и҆ рече́ши къ немꙋ̀, глаго́лющи: не ты́ ли, го́споди мо́й царю̀, клѧ́лсѧ є҆сѝ рабѣ̀ твое́й, глаго́лѧ: ꙗ҆́кѡ соломѡ́нъ сы́нъ тво́й и҆́мать ца́рствовати по мнѣ̀, и҆ то́й сѧ́детъ на престо́лѣ мое́мъ; и҆ что̀ ꙗ҆́кѡ воцари́сѧ а҆дѡ́нїа; |
| 14καὶ ἰδοὺ ἔτι λαλούσης σου ἐκεῖ μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ ἐγὼ εἰσελεύσομαι ὀπίσω σου καὶ πληρώσω τοὺς λόγους σου.– | 14и҆ сѐ, є҆щѐ глаго́лющей тебѣ̀ та́мѡ со царе́мъ, и҆ а҆́зъ вни́дꙋ в̾слѣ́дъ тебє̀ и҆ допо́лню словеса̀ твоѧ̑. |
| 15καὶ εἰσῆλθεν Βηρσαβεε πρὸς τὸν βασιλέα εἰς τὸ ταμίειον, καὶ ὁ βασιλεὺς πρεσβύτης σφόδρα, καὶ Αβισακ ἡ Σωμανῖτις ἦν λειτουργοῦσα τῷ βασιλεῖ. | 15И҆ вни́де вирсаві́а ко царю̀ въ ло́жницꙋ. И҆ ца́рь ста́ръ ѕѣлѡ̀, и҆ а҆вїса́гъ сꙋмантѧны́нѧ бѧ́ше слꙋжа́щи царю̀. |
| 16καὶ ἔκυψεν Βηρσαβεε καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ. καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Τί ἐστίν σοι; | 16И҆ приклони́сѧ вирсаві́а и҆ поклони́сѧ царе́ви. И҆ речѐ ца́рь: что́ ти є҆́сть; |
| 17ἡ δὲ εἶπεν Κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ ὤμοσας ἐν κυρίῳ τῷ θεῷ σου τῷ δούλῃ σου λέγων ὅτι Σαλωμων ὁ υἱός σου βασιλεύσει μετ᾿ ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου. | 17Ѻ҆на́ же речѐ: го́споди мо́й царю̀, ты̀ клѧ́лсѧ є҆сѝ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ твои́мъ рабѣ̀ твое́й, глаго́лѧ: ꙗ҆́кѡ сы́нъ тво́й соломѡ́нъ и҆́мать ца́рствовати по мнѣ̀, и҆ то́й сѧ́детъ на престо́лѣ мое́мъ: |
| 18καὶ νῦν ἰδοὺ Αδωνιας ἐβασίλευσεν, καὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, οὐκ ἔγνως· | 18и҆ сѐ, нн҃ѣ а҆дѡ́нїа ца́рствꙋетъ, ты́ же, го́споди мо́й царю̀, не вѣ́си: |
| 19καὶ ἐθυσίασεν μόσχους καὶ ἄρνας καὶ πρόβατα εἰς πλῆθος καὶ ἐκάλεσεν πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ Αβιαθαρ τὸν ἱερέα καὶ Ιωαβ τὸν ἄρχοντα τῆς δυνάμεως, καὶ τὸν Σαλωμων τὸν δοῦλόν σου οὐκ ἐκάλεσεν. | 19и҆ пожрѐ тельцы̀ и҆ а҆́гнцы и҆ ѻ҆́вцы во мно́жествѣ, и҆ созва̀ всѧ̑ сы́ны царє́вы, и҆ а҆вїа́ѳара жерца̀ и҆ і҆ѡа́ва кнѧ́зѧ си́лы, соломѡ́на же раба̀ твоегѡ̀ не призва̀: |
| 20καὶ σύ, κύριέ μου βασιλεῦ, οἱ ὀφθαλμοὶ παντὸς Ισραηλ πρὸς σὲ ἀπαγγεῖλαι αὐτοῖς τίς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ᾿ αὐτόν. | 20ты́ же, го́споди мо́й царю̀, ѻ҆́чи всегѡ̀ і҆и҃лѧ къ тебѣ̀: да возвѣсти́ши и҆̀мъ, кто̀ сѧ́детъ на престо́лѣ господи́на моегѡ̀ царѧ̀ по не́мъ: |
| 21καὶ ἔσται ὡς ἂν κοιμηθῇ ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς μετὰ τῶν πατέρων αὐτοῦ, καὶ ἔσομαι ἐγὼ καὶ ὁ υἱός μου Σαλωμων ἁμαρτωλοί.– | 21и҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ ᲂу҆́снетъ господи́нъ мо́й ца́рь со ѻ҆тцы̑ свои́ми, и҆ бꙋ́дꙋ а҆́зъ и҆ сы́нъ мо́й соломѡ́нъ грѣ́шни. |
| 22καὶ ἰδοὺ ἔτι αὐτῆς λαλούσης μετὰ τοῦ βασιλέως καὶ Ναθαν ὁ προφήτης ἦλθεν. | 22И҆ сѐ, є҆щѐ є҆́й глаго́лющей съ царе́мъ, и҆ наѳа́нъ прⷪ҇ро́къ прїи́де. |
| 23καὶ ἀνηγγέλη τῷ βασιλεῖ Ἰδοὺ Ναθαν ὁ προφήτης· καὶ εἰσῆλθεν κατὰ πρόσωπον τοῦ βασιλέως καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν. | 23И҆ возвѣсти́ша царю̀, глаго́люще сѐ, наѳа́нъ прⷪ҇ро́къ. И҆ вни́де пред̾ лицѐ царе́во, и҆ поклони́сѧ царю̀ пред̾ лице́мъ є҆гѡ̀ до землѝ, |
| 24καὶ εἶπεν Ναθαν Κύριέ μου βασιλεῦ, σὺ εἶπας Αδωνιας βασιλεύσει ὀπίσω μου καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου· | 24и҆ речѐ наѳа́нъ: го́споди мо́й царю̀, ты́ ли ре́клъ є҆сѝ: а҆дѡ́нїа да ца́рствꙋетъ по мнѣ̀, и҆ то́й да сѧ́детъ на престо́лѣ мое́мъ; |
| 25ὅτι κατέβη σήμερον καὶ ἐθυσίασεν μόσχους καὶ ἄρνας καὶ πρόβατα εἰς πλῆθος καὶ ἐκάλεσεν πάντας τοὺς υἱοὺς τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως καὶ Αβιαθαρ τὸν ἱερέα, καὶ ἰδού εἰσιν ἐσθίοντες καὶ πίνοντες ἐνώπιον αὐτοῦ καὶ εἶπαν Ζήτω ὁ βασιλεὺς Αδωνιας. | 25ꙗ҆́кѡ сни́де дне́сь и҆ закла̀ тельцы̀ и҆ а҆́гнцы и҆ ѻ҆́вцы во мно́жествѣ, и҆ созва̀ всѧ̑ сы́ны царє́вы и҆ кнѧ̑зи си́льныхъ, и҆ а҆вїа́ѳара і҆ере́а: и҆ сѐ, сꙋ́ть ꙗ҆дꙋ́ще и҆ пїю́ще пред̾ ни́мъ, и҆ рѣ́ша: да живе́тъ ца́рь а҆дѡ́нїа: |
| 26καὶ ἐμὲ αὐτὸν τὸν δοῦλόν σου καὶ Σαδωκ τὸν ἱερέα καὶ Βαναιαν υἱὸν Ιωδαε καὶ Σαλωμων τὸν δοῦλόν σου οὐκ ἐκάλεσεν. | 26и҆ менѐ самаго̀ раба̀ твоего̀, и҆ садѡ́ка і҆ере́а, и҆ ване́а сы́на і҆ѡда́ева, и҆ соломѡ́на раба̀ твоего̀ не зва̀: |
| 27εἰ διὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως γέγονεν τὸ ῥῆμα τοῦτο καὶ οὐκ ἐγνώρισας τῷ δούλῳ σου τίς καθήσεται ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως μετ᾿ αὐτόν;– | 27ѿ господи́на ли царѧ̀ моегѡ̀ бы́сть глаго́лъ се́й; и҆ не сказа́лъ є҆сѝ рабꙋ̀ твоемꙋ̀, кто̀ сѧ́детъ на престо́лѣ господи́на моегѡ̀ царѧ̀ по не́мъ; |
| 28καὶ ἀπεκρίθη Δαυιδ καὶ εἶπεν Καλέσατέ μοι τὴν Βηρσαβεε· καὶ εἰσῆλθεν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ ἔστη ἐνώπιον αὐτοῦ. | 28И҆ ѿвѣща̀ ца́рь даві́дъ и҆ речѐ: призови́те мѝ вирсаві́ю. И҆ вни́де( вирсаві́а) пред̾ царѧ̀ и҆ ста̀ пред̾ лице́мъ є҆гѡ̀. |
| 29καὶ ὤμοσεν ὁ βασιλεὺς καὶ εἶπεν Ζῇ κύριος, ὃς ἐλυτρώσατο τὴν ψυχήν μου ἐκ πάσης θλίψεως, | 29И҆ клѧ́тсѧ ца́рь и҆ речѐ: жи́въ гдⷭ҇ь, и҆́же и҆зба́ви дꙋ́шꙋ мою̀ ѿ всеѧ̀ печа́ли: |
| 30ὅτι καθὼς ὤμοσά σοι ἐν κυρίῳ τῷ θεῷ Ισραηλ λέγων ὅτι Σαλωμων ὁ υἱός σου βασιλεύσει μετ᾿ ἐμὲ καὶ αὐτὸς καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου ἀντ ἐμοῦ, ὅτι οὕτως ποιήσω τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ. | 30ꙗ҆́коже бо клѧ́хтисѧ пред̾ гдⷭ҇емъ бг҃омъ і҆и҃левымъ, глаго́лѧ: ꙗ҆́кѡ соломѡ́нъ сы́нъ тво́й воцари́тсѧ по мнѣ̀, и҆ то́й сѧ́детъ на престо́лѣ мое́мъ вмѣ́стѡ менє̀, ꙗ҆́кѡ та́кѡ сотворю̀ є҆мꙋ̀ въ дне́шнїй де́нь. |
| 31καὶ ἔκυψεν Βηρσαβεε ἐπὶ πρόσωπον ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπεν Ζήτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς Δαυιδ εἰς τὸν αἰῶνα. | 31И҆ преклони́сѧ вирсаві́а лице́мъ на зе́млю, и҆ поклони́сѧ царю̀ и҆ речѐ: да живе́тъ господи́нъ мо́й ца́рь даві́дъ во вѣ́ки. |
| 32καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ Καλέσατέ μοι Σαδωκ τὸν ἱερέα καὶ Ναθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναιαν υἱὸν Ιωδαε· καὶ εἰσῆλθον ἐνώπιον τοῦ βασιλέως. | 32И҆ речѐ ца́рь даві́дъ: призови́те мнѣ̀ садѡ́ка жерца̀ и҆ наѳа́на прⷪ҇ро́ка, и҆ ване́а сы́на і҆ѡда́ева. И҆ внидо́ша пред̾ царѧ̀. |
| 33καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς αὐτοῖς Λάβετε τοὺς δούλους τοῦ κυρίου ὑμῶν μεθ᾿ ὑμῶν καὶ ἐπιβιβάσατε τὸν υἱόν μου Σαλωμων ἐπὶ τὴν ἡμίονον τὴν ἐμὴν καὶ καταγάγετε αὐτὸν εἰς τὸν Γιων, | 33И҆ речѐ и҆̀мъ ца́рь: поими́те съ собо́ю рабы̑ господи́на ва́шегѡ, и҆ всади́те сы́на моего̀ соломѡ́на на мска̀ моего̀, и҆ веди́те є҆го̀ къ гїѡ́нꙋ, |
| 34καὶ χρισάτω αὐτὸν ἐκεῖ Σαδωκ ὁ ἱερεὺς καὶ Ναθαν ὁ προφήτης εἰς βασιλέα ἐπὶ Ισραηλ, καὶ σαλπίσατε κερατίνῃ καὶ ἐρεῖτε Ζήτω ὁ βασιλεὺς Σαλωμων. | 34и҆ да пома́жетъ є҆го̀ та́мѡ садѡ́къ і҆ере́й и҆ наѳа́нъ прⷪ҇ро́къ въ царѧ̀ над̾ і҆и҃лемъ, и҆ вострꙋби́те трꙋбо́ю ро́жаною и҆ рече́те: да живе́тъ ца́рь соломѡ́нъ: |
| 35καὶ καθήσεται ἐπὶ τοῦ θρόνου μου καὶ αὐτὸς βασιλεύσει ἀντ ἐμοῦ, καὶ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον ἐπὶ Ισραηλ καὶ Ιουδα. | 35и҆ и҆зыди́те в̾слѣ́дъ є҆гѡ̀, и҆ вни́детъ, и҆ сѧ́детъ на престо́лѣ мое́мъ, и҆ то́й воцари́тсѧ вмѣ́стѡ менє̀: и҆ а҆́зъ заповѣ́дахъ, да бꙋ́детъ властели́нъ над̾ і҆и҃лемъ и҆ і҆ꙋ́дою. |
| 36καὶ ἀπεκρίθη Βαναιας υἱὸς Ιωδαε τῷ βασιλεῖ καὶ εἶπεν Γένοιτο· οὕτως πιστώσαι κύριος ὁ θεὸς τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως· | 36И҆ ѿвѣща̀ ване́а сы́нъ і҆ѡда́евъ царю̀ и҆ речѐ: бꙋ́ди та́кѡ: да ᲂу҆тверди́тъ гдⷭ҇ь бг҃ъ глаго́лъ се́й господи́на моегѡ̀ царѧ̀: |
| 37καθὼς ἦν κύριος μετὰ τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως, οὕτως εἴη μετὰ Σαλωμων καὶ μεγαλύναι τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον τοῦ κυρίου μου τοῦ βασιλέως Δαυιδ.– | 37ꙗ҆́коже бѣ̀ гдⷭ҇ь со господи́номъ мои́мъ царе́мъ, та́кѡ да бꙋ́детъ и҆ съ соломѡ́номъ, и҆ да возвели́читъ престо́лъ є҆гѡ̀ па́че престо́ла господи́на моегѡ̀ царѧ̀ даві́да. |
| 38καὶ κατέβη Σαδωκ ὁ ἱερεὺς καὶ Ναθαν ὁ προφήτης καὶ Βαναιας υἱὸς Ιωδαε καὶ ὁ χερεθθι καὶ ὁ φελεθθι καὶ ἐπεκάθισαν τὸν Σαλωμων ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως Δαυιδ καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸν Γιων. | 38И҆ сни́де садѡ́къ і҆ере́й и҆ наѳа́нъ прⷪ҇ро́къ, и҆ ване́а сы́нъ і҆ѡда́евъ, и҆ хереѳѳі̀ и҆ фелеѳѳі̀, и҆ всади́ша соломѡ́на на мска̀ царѧ̀ даві́да, и҆ возведо́ша є҆го̀ къ гїѡ́нꙋ: |
| 39καὶ ἔλαβεν Σαδωκ ὁ ἱερεὺς τὸ κέρας τοῦ ἐλαίου ἐκ τῆς σκηνῆς καὶ ἔχρισεν τὸν Σαλωμων καὶ ἐσάλπισεν τῇ κερατίνῃ, καὶ εἶπεν πᾶς ὁ λαός Ζήτω ὁ βασιλεὺς Σαλωμων. | 39и҆ взѧ̀ садѡ́къ і҆ере́й ро́гъ съ є҆ле́емъ ѿ ски́нїи, и҆ пома́за соломѡ́на, и҆ вострꙋбѝ трꙋбо́ю ро́жаною, и҆ рѣ́ша всѝ лю́дїе: да живе́тъ ца́рь соломѡ́нъ. |
| 40καὶ ἀνέβη πᾶς ὁ λαὸς ὀπίσω αὐτοῦ καὶ ἐχόρευον ἐν χοροῖς καὶ εὐφραινόμενοι εὐφροσύνην μεγάλην, καὶ ἐρράγη ἡ γῆ ἐν τῇ φωνῇ αὐτῶν. | 40И҆ взыдо́ша всѝ лю́дїе в̾слѣ́дъ є҆гѡ̀ и҆ ликова́ша въ ли́цѣхъ, и҆ веселѧ́хꙋсѧ весе́лїемъ вели́кимъ, и҆ разсѣ́десѧ землѧ̀ ѿ гла́са и҆́хъ. |
| 41Καὶ ἤκουσεν Αδωνιας καὶ πάντες οἱ κλητοὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτοὶ συνετέλεσαν φαγεῖν· καὶ ἤκουσεν Ιωαβ τὴν φωνὴν τῆς κερατίνης καὶ εἶπεν Τίς ἡ φωνὴ τῆς πόλεως ἠχούσης; | 41И҆ слы́ша а҆дѡ́нїа и҆ всѝ зва́ннїи є҆гѡ̀, и҆ ті́и сконча́ша ᲂу҆жѐ ꙗ҆дꙋ́ще. И҆ слы́ша і҆ѡа́въ гла́съ трꙋбы̀ ро́жаны и҆ речѐ: кі́й гла́съ є҆́сть гра́да шꙋмѧ́ща; |
| 42ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος καὶ ἰδοὺ Ιωναθαν υἱὸς Αβιαθαρ τοῦ ἱερέως ἦλθεν, καὶ εἶπεν Αδωνιας Εἴσελθε, ὅτι ἀνὴρ δυνάμεως εἶ σύ, καὶ ἀγαθὰ εὐαγγέλισαι. | 42И҆ є҆щѐ є҆мꙋ̀ глаго́лющꙋ, и҆ сѐ, і҆ѡнаѳа́нъ сы́нъ а҆вїа́ѳара і҆ере́а прїи́де. И҆ речѐ а҆дѡ́нїа: вни́ди, ꙗ҆́кѡ мꙋ́жъ си́лы ты̀ є҆сѝ, и҆ блага̑ѧ возвѣстѝ. |
| 43καὶ ἀπεκρίθη Ιωναθαν καὶ εἶπεν Καὶ μάλα ὁ κύριος ἡμῶν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ ἐβασίλευσεν τὸν Σαλωμων· | 43И҆ ѿвѣща̀ і҆ѡнаѳа́нъ и҆ речѐ: и҆звѣ́стно, господи́нъ на́шъ ца́рь даві́дъ поста́ви соломѡ́на царе́мъ: |
| 44καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς μετ᾿ αὐτοῦ τὸν Σαδωκ τὸν ἱερέα καὶ Ναθαν τὸν προφήτην καὶ Βαναιαν υἱὸν Ιωδαε καὶ τὸν χερεθθι καὶ τὸν φελεθθι, καὶ ἐπεκάθισαν αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἡμίονον τοῦ βασιλέως· | 44и҆ посла̀ съ ни́мъ ца́рь садѡ́ка і҆ере́а и҆ наѳа́на прⷪ҇ро́ка, и҆ ване́а сы́на і҆ѡда́ева, и҆ хереѳѳі̀ и҆ фелеѳѳі̀, и҆ всади́ша є҆го̀ на мска̀ царе́ва: |
| 45καὶ ἔχρισαν αὐτὸν Σαδωκ ὁ ἱερεὺς καὶ Ναθαν ὁ προφήτης εἰς βασιλέα ἐν τῷ Γιων, καὶ ἀνέβησαν ἐκεῖθεν εὐφραινόμενοι, καὶ ἤχησεν ἡ πόλις· αὕτη ἡ φωνή, ἣν ἠκούσατε. | 45и҆ пома́заша є҆го̀ садѡ́къ і҆ере́й и҆ наѳа́нъ прⷪ҇ро́къ на ца́рство въ гїѡ́нѣ, и҆ взыдо́ша ѿтꙋ́дꙋ веселѧ́щесѧ, и҆ возшꙋмѣ̀ гра́дъ: се́й гла́съ, є҆го́же слы́шасте: |
| 46καὶ ἐκάθισεν Σαλωμων ἐπὶ θρόνον τῆς βασιλείας, | 46и҆ сѣ́де соломѡ́нъ на престо́лѣ ца́рстѣмъ: |
| 47καὶ εἰσῆλθον οἱ δοῦλοι τοῦ βασιλέως εὐλογῆσαι τὸν κύριον ἡμῶν τὸν βασιλέα Δαυιδ λέγοντες Ἀγαθύναι ὁ θεὸς τὸ ὄνομα Σαλωμων τοῦ υἱοῦ σου ὑπὲρ τὸ ὄνομά σου καὶ μεγαλύναι τὸν θρόνον αὐτοῦ ὑπὲρ τὸν θρόνον σου· καὶ προσεκύνησεν ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὴν κοίτην αὐτοῦ, | 47и҆ внидо́ша рабѝ царє́вы благослови́ти господи́на на́шего царѧ̀ даві́да, глаго́люще: да ᲂу҆бл҃жи́тъ бг҃ъ и҆́мѧ соломѡ́на сы́на твоегѡ̀ па́че и҆́мене твоегѡ̀, и҆ да возвели́читъ престо́лъ є҆гѡ̀ па́че престо́ла твоегѡ̀: и҆ поклони́сѧ ца́рь на ѻ҆дрѣ̀ свое́мъ, |
| 48καί γε οὕτως εἶπεν ὁ βασιλεύς Εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ, ὃς ἔδωκεν σήμερον ἐκ τοῦ σπέρματός μου καθήμενον ἐπὶ τοῦ θρόνου μου, καὶ οἱ ὀφθαλμοί μου βλέπουσιν. | 48и҆ си́це речѐ ца́рь: блгⷭ҇ве́нъ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ, и҆́же дадѐ дне́сь ѿ сѣ́мене моегѡ̀ сѣдѧ́ща на престо́лѣ мое́мъ, и҆ ѻ҆́чи моѝ ви́дѧтъ. |
| 49Καὶ ἐξέστησαν καὶ ἐξανέστησαν πάντες οἱ κλητοὶ τοῦ Αδωνιου καὶ ἀπῆλθον ἀνὴρ εἰς τὴν ὁδὸν αὐτοῦ. | 49И҆ ᲂу҆жасо́шасѧ ᲂу҆́жасомъ, и҆ воста́ша всѝ зва́ннїи а҆дѡ́нїєвы, и҆ ѿи́де кі́йждо пꙋте́мъ свои́мъ. |
| 50καὶ Αδωνιας ἐφοβήθη ἀπὸ προσώπου Σαλωμων καὶ ἀνέστη καὶ ἀπῆλθεν καὶ ἐπελάβετο τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου. | 50И҆ а҆дѡ́нїа ᲂу҆боѧ́сѧ ѿ лица̀ соломѡ́нѧ, и҆ воста̀ и҆ ѿи́де, и҆ ꙗ҆́тсѧ за ро́гъ ѻ҆лтарѧ̀. |
| 51καὶ ἀνηγγέλη τῷ Σαλωμων λέγοντες Ἰδοὺ Αδωνιας ἐφοβήθη τὸν βασιλέα Σαλωμων καὶ κατέχει τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου λέγων Ὀμοσάτω μοι σήμερον ὁ βασιλεὺς Σαλωμων εἰ οὐ θανατώσει τὸν δοῦλον αὐτοῦ ἐν ῥομφαίᾳ. | 51И҆ возвѣсти́ша соломѡ́нꙋ, глаго́люще: сѐ, а҆дѡ́нїа ᲂу҆боѧ́сѧ царѧ̀ соломѡ́на, и҆ держи́тсѧ за ро́гъ ѻ҆лтарѧ̀, глаго́лѧ: да клене́тмисѧ дне́сь ца́рь соломѡ́нъ, ꙗ҆́кѡ не ᲂу҆бїе́тъ раба̀ своего̀ ѻ҆рꙋ́жїемъ. |
| 52καὶ εἶπεν Σαλωμων Ἐὰν γένηται εἰς υἱὸν δυνάμεως, εἰ πεσεῖται τῶν τριχῶν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ ἐὰν κακία εὑρεθῇ ἐν αὐτῷ, θανατωθήσεται. | 52И҆ речѐ соломѡ́нъ: а҆́ще бꙋ́детъ сы́нъ си́лы, ни вла́съ главы̀ є҆гѡ̀ ᲂу҆паде́тъ на зе́млю: а҆́ще же ѕло́ба ѡ҆брѧ́щетсѧ въ не́мъ, ᲂу҆́мретъ. |
| 53καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμων καὶ κατήνεγκεν αὐτὸν ἀπάνωθεν τοῦ θυσιαστηρίου· καὶ εἰσῆλθεν καὶ προσεκύνησεν τῷ βασιλεῖ Σαλωμων, καὶ εἶπεν αὐτῷ Σαλωμων Δεῦρο εἰς τὸν οἶκόν σου. | 53И҆ посла̀ ца́рь соломѡ́нъ, и҆ сведо́ша є҆го̀ со ѻ҆лтарѧ̀. И҆ вни́де, и҆ поклони́сѧ царю̀ соломѡ́нꙋ. И҆ речѐ є҆мꙋ̀ соломѡ́нъ: и҆дѝ въ до́мъ сво́й. |