Премꙋ́дрости соломѡ́ни 2
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1εἶπον γὰρ ἐν ἑαυτοῖς λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς Ὀλίγος ἐστὶν καὶ λυπηρὸς ὁ βίος ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τελευτῇ ἀνθρώπου, καὶ οὐκ ἐγνώσθη ὁ ἀναλύσας ἐξ ᾅδου. | 1Реко́ша бо въ себѣ̀ помышлѧ́ющїи непра́вѡ: ма́лъ є҆́сть и҆ печа́ленъ живо́тъ на́шъ, и҆ нѣ́сть и҆сцѣле́нїѧ въ кончи́нѣ человѣ́честѣ, и҆ нѣ́сть позна́нъ возврати́выйсѧ ѿ а҆́да. |
| 2ὅτι αὐτοσχεδίως ἐγενήθημεν καὶ μετὰ τοῦτο ἐσόμεθα ὡς οὐχ ὑπάρξαντες· ὅτι καπνὸς ἡ πνοὴ ἐν ῥισὶν ἡμῶν, καὶ ὁ λόγος σπινθὴρ ἐν κινήσει καρδίας ἡμῶν, | 2Ꙗ҆́кѡ самослꙋча́йнѡ рожде́ни є҆смы̀, и҆ по се́мъ бꙋ́демъ ꙗ҆́коже не бы́вше: поне́же ды́мъ дыха́нїе въ но́здрехъ на́шихъ, и҆ сло́во и҆́скра въ движе́нїи се́рдца на́шегѡ: |
| 3οὗ σβεσθέντος τέφρα ἀποβήσεται τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα διαχυθήσεται ὡς χαῦνος ἀήρ. | 3є҆́йже ᲂу҆га́сшей пе́пелъ бꙋ́детъ тѣ́ло, и҆ дꙋ́хъ на́шъ разлїе́тсѧ ꙗ҆́кѡ мѧ́гкїй воздꙋ́хъ, |
| 4καὶ τὸ ὄνομα ἡμῶν ἐπιλησθήσεται ἐν χρόνῳ, καὶ οὐθεὶς μνημονεύσει τῶν ἔργων ἡμῶν· καὶ παρελεύσεται ὁ βίος ἡμῶν ὡς ἴχνη νεφέλης καὶ ὡς ὁμίχλη διασκεδασθήσεται διωχθεῖσα ὑπὸ ἀκτίνων ἡλίου καὶ ὑπὸ θερμότητος αὐτοῦ βαρυνθεῖσα. | 4и҆ и҆́мѧ на́ше забве́но бꙋ́детъ во вре́мѧ, и҆ никто́же воспомѧне́тъ дѣ́лъ на́шихъ: и҆ пре́йдетъ живо́тъ на́шъ ꙗ҆́кѡ слѣды̀ ѡ҆́блака, и҆ ꙗ҆́кѡ мгла̀ разрꙋши́тсѧ, разгна́наѧ ѿ лꙋ̑чь со́лнечныхъ и҆ теплото́ю є҆гѡ̀ ѡ҆тѧгчи́вшисѧ. |
| 5σκιᾶς γὰρ πάροδος ὁ καιρὸς ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἀναποδισμὸς τῆς τελευτῆς ἡμῶν, ὅτι κατεσφραγίσθη καὶ οὐδεὶς ἀναστρέφει. | 5Стѣ́ни бо прехо́дъ житїѐ на́ше, и҆ нѣ́сть возвраще́нїѧ кончи́ны на́шеѧ: ꙗ҆́кѡ запеча́тана є҆́сть, и҆ никто̀ возвраща́етсѧ. |
| 6δεῦτε οὖν καὶ ἀπολαύσωμεν τῶν ὄντων ἀγαθῶν καὶ χρησώμεθα τῇ κτίσει ὡς ἐν νεότητι σπουδαίως· | 6Прїиди́те ᲂу҆̀бо и҆ наслади́мсѧ настоѧ́щихъ благи́хъ, и҆ ᲂу҆потреби́мъ созда́нїѧ, ꙗ҆́кѡ въ ю҆́ности ско́рѡ: |
| 7οἴνου πολυτελοῦς καὶ μύρων πλησθῶμεν, καὶ μὴ παροδευσάτω ἡμᾶς ἄνθος ἔαρος· | 7вїна̀ дража́йшагѡ и҆ мѵ́ра( благово́нна) и҆спо́лнимсѧ, и҆ да не пре́йдетъ на́съ цвѣ́тъ житїѧ̀: |
| 8στεψώμεθα ῥόδων κάλυξιν πρὶν ἢ μαρανθῆναι· | 8ᲂу҆вѣнча́имъ на́съ ши́пковыми цвѣ́ты, пре́жде не́же ᲂу҆вѧ́нꙋтъ: |
| 9μηδεὶς ἡμῶν ἄμοιρος ἔστω τῆς ἡμετέρας ἀγερωχίας, πανταχῇ καταλίπωμεν σύμβολα τῆς εὐφροσύνης, ὅτι αὕτη ἡ μερὶς ἡμῶν καὶ ὁ κλῆρος οὗτος. | 9ни є҆ди́нъ ѿ на́съ лише́нъ да бꙋ́детъ на́шегѡ наслажде́нїѧ, вездѣ̀ ѡ҆ста́вимъ зна́менїе весе́лїѧ, ꙗ҆́кѡ сїѧ̀ ча́сть на́ша и҆ жре́бїй се́й. |
| 10καταδυναστεύσωμεν πένητα δίκαιον, μὴ φεισώμεθα χήρας μηδὲ πρεσβύτου ἐντραπῶμεν πολιὰς πολυχρονίους· | 10Наси́лїе сотвори́мъ ᲂу҆бо́гꙋ првⷣномꙋ, не пощади́мъ вдови́цы, нижѐ ста́рца ᲂу҆стыди́мсѧ сѣди́нъ многолѣ́тныхъ. |
| 11ἔστω δὲ ἡμῶν ἡ ἰσχὺς νόμος τῆς δικαιοσύνης, τὸ γὰρ ἀσθενὲς ἄχρηστον ἐλέγχεται. | 11Да бꙋ́детъ же на́мъ крѣ́пость зако́нъ пра́вды: некрѣ́пкое бо неполе́зно ѡ҆брѣта́етсѧ. |
| 12ἐνεδρεύσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστιν καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καὶ ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα νόμου καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν· | 12Оу҆лови́мъ же( ле́стїю) првⷣнаго, ꙗ҆́кѡ непотре́бенъ на́мъ є҆́сть и҆ проти́витсѧ дѣлѡ́мъ на́шымъ, и҆ поно́ситъ на́мъ грѣхѝ зако́на и҆ ѕлосла́витъ на́мъ грѣхѝ ᲂу҆че́нїѧ на́шегѡ: |
| 13ἐπαγγέλλεται γνῶσιν ἔχειν θεοῦ καὶ παῖδα κυρίου ἑαυτὸν ὀνομάζει· | 13возвѣща́етъ на́мъ ра́зꙋмъ и҆мѣ́ти бж҃їй, и҆ ѻ҆́трока гдⷭ҇нѧ себѐ и҆менꙋ́етъ: |
| 14ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν, βαρύς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος, | 14бы́сть на́мъ на ѡ҆бличе́нїе помышле́нїй на́шихъ: |
| 15ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις ὁ βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ· | 15тѧ́жекъ є҆́сть на́мъ и҆ къ видѣ́нїю, ꙗ҆́кѡ неподо́бно( є҆́сть) и҆ны̑мъ житїѐ є҆гѡ̀, и҆ ѿмѣ̑нны( сꙋ́ть) стєзѝ є҆гѡ̀: |
| 16εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτῷ, καὶ ἀπέχεται τῶν ὁδῶν ἡμῶν ὡς ἀπὸ ἀκαθαρσιῶν· μακαρίζει ἔσχατα δικαίων καὶ ἀλαζονεύεται πατέρα θεόν. | 16въ порꙋга́нїе вмѣни́хомсѧ є҆мꙋ̀, и҆ ᲂу҆далѧ́етесѧ ѿ пꙋті́й на́шихъ ꙗ҆́кѡ ѿ нечисто́тъ: блажи́тъ послѣ̑днѧѧ првⷣныхъ и҆ сла́витсѧ ѻ҆ц҃а̀ и҆мѣ́ти( себѣ̀) бг҃а. |
| 17ἴδωμεν εἰ οἱ λόγοι αὐτοῦ ἀληθεῖς, καὶ πειράσωμεν τὰ ἐν ἐκβάσει αὐτοῦ· | 17Оу҆ви́димъ, а҆́ще словеса̀ є҆гѡ̀ и҆́стинна, и҆ и҆скꙋ́симъ ꙗ҆̀же сбꙋ́дꙋтсѧ є҆мꙋ̀. |
| 18εἰ γάρ ἐστιν ὁ δίκαιος υἱὸς θεοῦ, ἀντιλήμψεται αὐτοῦ καὶ ῥύσεται αὐτὸν ἐκ χειρὸς ἀνθεστηκότων. | 18А҆́ще бо є҆́сть и҆́стинный сы́нъ бж҃їй, защи́титъ є҆го̀ и҆ и҆зба́витъ є҆го̀ ѿ рꙋкѝ проти́вѧщихсѧ. |
| 19ὕβρει καὶ βασάνῳ ἐτάσωμεν αὐτόν, ἵνα γνῶμεν τὴν ἐπιείκειαν αὐτοῦ καὶ δοκιμάσωμεν τὴν ἀνεξικακίαν αὐτοῦ· | 19Досажде́нїемъ и҆ мꙋ́кою и҆стѧ́жимъ є҆го̀, да ᲂу҆вѣ́мы кро́тость є҆гѡ̀ и҆ и҆скꙋ́симъ безѕло́бство є҆гѡ̀: |
| 20θανάτῳ ἀσχήμονι καταδικάσωμεν αὐτόν, ἔσται γὰρ αὐτοῦ ἐπισκοπὴ ἐκ λόγων αὐτοῦ. | 20сме́ртїю поно́сною ѡ҆сꙋ́димъ є҆го̀, бꙋ́детъ бо є҆мꙋ̀ разсмотре́нїе ѿ слове́съ є҆гѡ̀. |
| 21Ταῦτα ἐλογίσαντο, καὶ ἐπλανήθησαν· ἀπετύφλωσεν γὰρ αὐτοὺς ἡ κακία αὐτῶν, | 21Сїѧ̑ помы́слиша и҆ прельсти́шасѧ: ѡ҆слѣпи́ бо и҆̀хъ ѕло́ба и҆́хъ, |
| 22καὶ οὐκ ἔγνωσαν μυστήρια θεοῦ οὐδὲ μισθὸν ἤλπισαν ὁσιότητος οὐδὲ ἔκριναν γέρας ψυχῶν ἀμώμων. | 22и҆ не ᲂу҆вѣ́дѣша та̑инъ бж҃їихъ, нижѐ мзды̀ ᲂу҆пова́ша преподо́бїѧ, нижѐ присꙋди́ша че́сти дꙋша́мъ непорѡ́чнымъ. |
| 23ὅτι ὁ θεὸς ἔκτισεν τὸν ἄνθρωπον ἐπ᾿ ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἀιδιότητος ἐποίησεν αὐτόν· | 23Ꙗ҆́кѡ бг҃ъ созда̀ человѣ́ка въ неистлѣ́нїе и҆ во ѡ҆́бразъ подо́бїѧ своегѡ̀ сотворѝ є҆го̀: |
| 24φθόνῳ δὲ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον, πειράζουσιν δὲ αὐτὸν οἱ τῆς ἐκείνου μερίδος ὄντες. | 24за́вистїю же дїа́волею сме́рть вни́де въ мі́ръ: вкꙋша́ютъ же ю҆̀, и҆̀же ѿ є҆ѧ̀ ча́сти сꙋ́ть. |