Премꙋ́дрости соломѡ́ни 2

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1εἶπον γὰρ ἐν ἑαυτοῖς λογισάμενοι οὐκ ὀρθῶς Ὀλίγος ἐστὶν καὶ λυπηρὸς βίος ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἴασις ἐν τελευτῇ ἀνθρώπου, καὶ οὐκ ἐγνώσθη ἀναλύσας ἐξ ᾅδου. 1Реко́ша бо въ себѣ̀ помышлѧ́ющїи непра́вѡ: ма́лъ є҆́сть и҆ печа́ленъ живо́тъ на́шъ, и҆ нѣ́сть и҆сцѣле́нїѧ въ кончи́нѣ человѣ́честѣ, и҆ нѣ́сть позна́нъ возврати́выйсѧ ѿ а҆́да.
2ὅτι αὐτοσχεδίως ἐγενήθημεν καὶ μετὰ τοῦτο ἐσόμεθα ὡς οὐχ ὑπάρξαντες· ὅτι καπνὸς πνοὴ ἐν ῥισὶν ἡμῶν, καὶ λόγος σπινθὴρ ἐν κινήσει καρδίας ἡμῶν, 2Ꙗ҆́кѡ самослꙋча́йнѡ рожде́ни є҆смы̀, и҆ по се́мъ бꙋ́демъ ꙗ҆́коже не бы́вше: поне́же ды́мъ дыха́нїе въ но́здрехъ на́шихъ, и҆ сло́во и҆́скра въ движе́нїи се́рдца на́шегѡ:
3οὗ σβεσθέντος τέφρα ἀποβήσεται τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα διαχυθήσεται ὡς χαῦνος ἀήρ. 3є҆́йже ᲂу҆га́сшей пе́пелъ бꙋ́детъ тѣ́ло, и҆ дꙋ́хъ на́шъ разлїе́тсѧ ꙗ҆́кѡ мѧ́гкїй воздꙋ́хъ,
4καὶ τὸ ὄνομα ἡμῶν ἐπιλησθήσεται ἐν χρόνῳ, καὶ οὐθεὶς μνημονεύσει τῶν ἔργων ἡμῶν· καὶ παρελεύσεται βίος ἡμῶν ὡς ἴχνη νεφέλης καὶ ὡς ὁμίχλη διασκεδασθήσεται διωχθεῖσα ὑπὸ ἀκτίνων ἡλίου καὶ ὑπὸ θερμότητος αὐτοῦ βαρυνθεῖσα. 4и҆ и҆́мѧ на́ше забве́но бꙋ́детъ во вре́мѧ, и҆ никто́же воспомѧне́тъ дѣ́лъ на́шихъ: и҆ пре́йдетъ живо́тъ на́шъ ꙗ҆́кѡ слѣды̀ ѡ҆́блака, и҆ ꙗ҆́кѡ мгла̀ разрꙋши́тсѧ, разгна́наѧ ѿ лꙋ̑чь со́лнечныхъ и҆ теплото́ю є҆гѡ̀ ѡ҆тѧгчи́вшисѧ.
5σκιᾶς γὰρ πάροδος καιρὸς ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἀναποδισμὸς τῆς τελευτῆς ἡμῶν, ὅτι κατεσφραγίσθη καὶ οὐδεὶς ἀναστρέφει. 5Стѣ́ни бо прехо́дъ житїѐ на́ше, и҆ нѣ́сть возвраще́нїѧ кончи́ны на́шеѧ: ꙗ҆́кѡ запеча́тана є҆́сть, и҆ никто̀ возвраща́етсѧ.
6δεῦτε οὖν καὶ ἀπολαύσωμεν τῶν ὄντων ἀγαθῶν καὶ χρησώμεθα τῇ κτίσει ὡς ἐν νεότητι σπουδαίως· 6Прїиди́те ᲂу҆̀бо и҆ наслади́мсѧ настоѧ́щихъ благи́хъ, и҆ ᲂу҆потреби́мъ созда́нїѧ, ꙗ҆́кѡ въ ю҆́ности ско́рѡ:
7οἴνου πολυτελοῦς καὶ μύρων πλησθῶμεν, καὶ μὴ παροδευσάτω ἡμᾶς ἄνθος ἔαρος· 7вїна̀ дража́йшагѡ и҆ мѵ́ра( благово́нна) и҆спо́лнимсѧ, и҆ да не пре́йдетъ на́съ цвѣ́тъ житїѧ̀:
8στεψώμεθα ῥόδων κάλυξιν πρὶν μαρανθῆναι· 8ᲂу҆вѣнча́имъ на́съ ши́пковыми цвѣ́ты, пре́жде не́же ᲂу҆вѧ́нꙋтъ:
9μηδεὶς ἡμῶν ἄμοιρος ἔστω τῆς ἡμετέρας ἀγερωχίας, πανταχῇ καταλίπωμεν σύμβολα τῆς εὐφροσύνης, ὅτι αὕτη μερὶς ἡμῶν καὶ κλῆρος οὗτος. 9ни є҆ди́нъ ѿ на́съ лише́нъ да бꙋ́детъ на́шегѡ наслажде́нїѧ, вездѣ̀ ѡ҆ста́вимъ зна́менїе весе́лїѧ, ꙗ҆́кѡ сїѧ̀ ча́сть на́ша и҆ жре́бїй се́й.
10καταδυναστεύσωμεν πένητα δίκαιον, μὴ φεισώμεθα χήρας μηδὲ πρεσβύτου ἐντραπῶμεν πολιὰς πολυχρονίους· 10Наси́лїе сотвори́мъ ᲂу҆бо́гꙋ првⷣномꙋ, не пощади́мъ вдови́цы, нижѐ ста́рца ᲂу҆стыди́мсѧ сѣди́нъ многолѣ́тныхъ.
11ἔστω δὲ ἡμῶν ἰσχὺς νόμος τῆς δικαιοσύνης, τὸ γὰρ ἀσθενὲς ἄχρηστον ἐλέγχεται. 11Да бꙋ́детъ же на́мъ крѣ́пость зако́нъ пра́вды: некрѣ́пкое бо неполе́зно ѡ҆брѣта́етсѧ.
12ἐνεδρεύσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστιν καὶ ἐναντιοῦται τοῖς ἔργοις ἡμῶν καὶ ὀνειδίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα νόμου καὶ ἐπιφημίζει ἡμῖν ἁμαρτήματα παιδείας ἡμῶν· 12Оу҆лови́мъ же( ле́стїю) првⷣнаго, ꙗ҆́кѡ непотре́бенъ на́мъ є҆́сть и҆ проти́витсѧ дѣлѡ́мъ на́шымъ, и҆ поно́ситъ на́мъ грѣхѝ зако́на и҆ ѕлосла́витъ на́мъ грѣхѝ ᲂу҆че́нїѧ на́шегѡ:
13ἐπαγγέλλεται γνῶσιν ἔχειν θεοῦ καὶ παῖδα κυρίου ἑαυτὸν ὀνομάζει· 13возвѣща́етъ на́мъ ра́зꙋмъ и҆мѣ́ти бж҃їй, и҆ ѻ҆́трока гдⷭ҇нѧ себѐ и҆менꙋ́етъ:
14ἐγένετο ἡμῖν εἰς ἔλεγχον ἐννοιῶν ἡμῶν, βαρύς ἐστιν ἡμῖν καὶ βλεπόμενος, 14бы́сть на́мъ на ѡ҆бличе́нїе помышле́нїй на́шихъ:
15ὅτι ἀνόμοιος τοῖς ἄλλοις βίος αὐτοῦ, καὶ ἐξηλλαγμέναι αἱ τρίβοι αὐτοῦ· 15тѧ́жекъ є҆́сть на́мъ и҆ къ видѣ́нїю, ꙗ҆́кѡ неподо́бно( є҆́сть) и҆ны̑мъ житїѐ є҆гѡ̀, и҆ ѿмѣ̑нны( сꙋ́ть) стєзѝ є҆гѡ̀:
16εἰς κίβδηλον ἐλογίσθημεν αὐτῷ, καὶ ἀπέχεται τῶν ὁδῶν ἡμῶν ὡς ἀπὸ ἀκαθαρσιῶν· μακαρίζει ἔσχατα δικαίων καὶ ἀλαζονεύεται πατέρα θεόν. 16въ порꙋга́нїе вмѣни́хомсѧ є҆мꙋ̀, и҆ ᲂу҆далѧ́етесѧ ѿ пꙋті́й на́шихъ ꙗ҆́кѡ ѿ нечисто́тъ: блажи́тъ послѣ̑днѧѧ првⷣныхъ и҆ сла́витсѧ ѻ҆ц҃а̀ и҆мѣ́ти( себѣ̀) бг҃а.
17ἴδωμεν εἰ οἱ λόγοι αὐτοῦ ἀληθεῖς, καὶ πειράσωμεν τὰ ἐν ἐκβάσει αὐτοῦ· 17Оу҆ви́димъ, а҆́ще словеса̀ є҆гѡ̀ и҆́стинна, и҆ и҆скꙋ́симъ ꙗ҆̀же сбꙋ́дꙋтсѧ є҆мꙋ̀.
18εἰ γάρ ἐστιν δίκαιος υἱὸς θεοῦ, ἀντιλήμψεται αὐτοῦ καὶ ῥύσεται αὐτὸν ἐκ χειρὸς ἀνθεστηκότων. 18А҆́ще бо є҆́сть и҆́стинный сы́нъ бж҃їй, защи́титъ є҆го̀ и҆ и҆зба́витъ є҆го̀ ѿ рꙋкѝ проти́вѧщихсѧ.
19ὕβρει καὶ βασάνῳ ἐτάσωμεν αὐτόν, ἵνα γνῶμεν τὴν ἐπιείκειαν αὐτοῦ καὶ δοκιμάσωμεν τὴν ἀνεξικακίαν αὐτοῦ· 19Досажде́нїемъ и҆ мꙋ́кою и҆стѧ́жимъ є҆го̀, да ᲂу҆вѣ́мы кро́тость є҆гѡ̀ и҆ и҆скꙋ́симъ безѕло́бство є҆гѡ̀:
20θανάτῳ ἀσχήμονι καταδικάσωμεν αὐτόν, ἔσται γὰρ αὐτοῦ ἐπισκοπὴ ἐκ λόγων αὐτοῦ. 20сме́ртїю поно́сною ѡ҆сꙋ́димъ є҆го̀, бꙋ́детъ бо є҆мꙋ̀ разсмотре́нїе ѿ слове́съ є҆гѡ̀.
21Ταῦτα ἐλογίσαντο, καὶ ἐπλανήθησαν· ἀπετύφλωσεν γὰρ αὐτοὺς κακία αὐτῶν, 21Сїѧ̑ помы́слиша и҆ прельсти́шасѧ: ѡ҆слѣпи́ бо и҆̀хъ ѕло́ба и҆́хъ,
22καὶ οὐκ ἔγνωσαν μυστήρια θεοῦ οὐδὲ μισθὸν ἤλπισαν ὁσιότητος οὐδὲ ἔκριναν γέρας ψυχῶν ἀμώμων. 22и҆ не ᲂу҆вѣ́дѣша та̑инъ бж҃їихъ, нижѐ мзды̀ ᲂу҆пова́ша преподо́бїѧ, нижѐ присꙋди́ша че́сти дꙋша́мъ непорѡ́чнымъ.
23ὅτι θεὸς ἔκτισεν τὸν ἄνθρωπον ἐπ᾿ ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἀιδιότητος ἐποίησεν αὐτόν· 23Ꙗ҆́кѡ бг҃ъ созда̀ человѣ́ка въ неистлѣ́нїе и҆ во ѡ҆́бразъ подо́бїѧ своегѡ̀ сотворѝ є҆го̀:
24φθόνῳ δὲ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον, πειράζουσιν δὲ αὐτὸν οἱ τῆς ἐκείνου μερίδος ὄντες. 24за́вистїю же дїа́волею сме́рть вни́де въ мі́ръ: вкꙋша́ютъ же ю҆̀, и҆̀же ѿ є҆ѧ̀ ча́сти сꙋ́ть.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms