Премꙋ́дрости соломѡ́ни 17
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Μεγάλαι γάρ σου αἱ κρίσεις καὶ δυσδιήγητοι· διὰ τοῦτο ἀπαίδευτοι ψυχαὶ ἐπλανήθησαν. | 1Вели́цы бо сꙋ́ть сꙋдѝ твоѝ, ( гдⷭ҇и, ) и҆ неизглаго́ланни: сегѡ̀ ра́ди ненака̑занныѧ дꙋ́ши заблꙋди́ша. |
| 2ὑπειληφότες γὰρ καταδυναστεύειν ἔθνος ἅγιον ἄνομοι δέσμιοι σκότους καὶ μακρᾶς πεδῆται νυκτὸς κατακλεισθέντες ὀρόφοις φυγάδες τῆς αἰωνίου προνοίας ἔκειντο. | 2Возмнѣ́вше бо наси́льствовати ꙗ҆зы́къ ст҃ы́й беззако́ннїи, ᲂу҆́зницы тьмы̀ и҆ до́лгою но́щїю свѧ́зани, заключе́ни под̾ кро́вы, бѣглецы̀ вѣ́чнагѡ провѣ́дѣнїѧ лежа́ша. |
| 3λανθάνειν γὰρ νομίζοντες ἐπὶ κρυφαίοις ἁμαρτήμασιν ἀφεγγεῖ λήθης παρακαλύμματι ἐσκορπίσθησαν θαμβούμενοι δεινῶς καὶ ἰνδάλμασιν ἐκταρασσόμενοι. | 3Оу҆таи́тисѧ бо мнѧ́ще въ сокрове́нныхъ грѣсѣ́хъ, мра́чнымъ забве́нїѧ покрыва́ломъ расточе́ни бы́ша, ᲂу҆жаса́ющесѧ лю́тѣ и҆ страши́лищами возмꙋще́ни: |
| 4οὐδὲ γὰρ ὁ κατέχων αὐτοὺς μυχὸς ἀφόβους διεφύλαττεν, ἦχοι δ᾿ ἐκταράσσοντες αὐτοὺς περιεκόμπουν, καὶ φάσματα ἀμειδήτοις κατηφῆ προσώποις ἐνεφανίζετο. | 4ниже́ бо содержа́й и҆̀хъ верте́пъ без̾ стра́ха сохранѝ, шꙋ́мы же сходѧ́ще возмꙋща́хꙋ и҆̀хъ, и҆ привидѣ̑нїѧ дрѧ̑хлаѧ печа́льными ли́цами ꙗ҆влѧ́хꙋсѧ. |
| 5καὶ πυρὸς μὲν οὐδεμία βία κατίσχυεν φωτίζειν, οὔτε ἄστρων ἔκλαμπροι φλόγες καταυγάζειν ὑπέμενον τὴν στυγνὴν ἐκείνην νύκτα. | 5И҆ ѻ҆́гненнаѧ ᲂу҆́бѡ ни є҆ди́на си́ла можа́ше ѡ҆свѣща́ти, нижѐ ѕвѣ́здъ свѣ́тлїи пла́менїе просвѣти́ти можа́хꙋ въ тꙋ̀ но́щь стра́шнꙋю. |
| 6διεφαίνετο δ᾿ αὐτοῖς μόνον αὐτομάτη πυρὰ φόβου πλήρης, ἐκδειματούμενοι δὲ τῆς μὴ θεωρουμένης ἐκείνης ὄψεως ἡγοῦντο χείρω τὰ βλεπόμενα. | 6Ꙗ҆влѧ́шесѧ же и҆̀мъ то́кмѡ внеза́пный ѻ҆́гнь стра́ха и҆спо́лнь: ᲂу҆страша́еми же неви́димымъ ѻ҆́нымъ призра́комъ, мнѧ́хꙋ гѡ́ршаѧ бы́ти ви̑димаѧ. |
| 7μαγικῆς δὲ ἐμπαίγματα κατέκειτο τέχνης, καὶ τῆς ἐπὶ φρονήσει ἀλαζονείας ἔλεγχος ἐφύβριστος· | 7Волше́бнагѡ же хꙋдо́жества предлежа́хꙋ посмѣѧ̑нїѧ, и҆ ѡ҆ премꙋ́дрости велича́нїѧ ѡ҆бличе́нїе ᲂу҆кори́зненно: |
| 8οἱ γὰρ ὑπισχνούμενοι δείματα καὶ ταραχὰς ἀπελαύνειν ψυχῆς νοσούσης, οὗτοι καταγέλαστον εὐλάβειαν ἐνόσουν. | 8ѡ҆бѣща́ющїисѧ бо и҆згна́ти стра́хи и҆ смꙋщє́нїѧ ѿ дꙋшѝ болѧ́щїѧ, сі́и посмѣѧ́тельнымъ стра́хомъ болѧ́хꙋ. |
| 9καὶ γὰρ εἰ μηδὲν αὐτοὺς ταραχῶδες ἐφόβει, κνωδάλων παρόδοις καὶ ἑρπετῶν συριγμοῖς ἐκσεσοβημένοι διώλλυντο ἔντρομοι καὶ τὸν μηδαμόθεν φευκτὸν ἀέρα προσιδεῖν ἀρνούμενοι. | 9И҆́бо а҆́ще и҆ ничто́же и҆̀хъ мѧте́жное ᲂу҆страша́ше, ѕвѣре́й прехо́дами и҆ ѕмїє́въ звизда́ньми подви́жени погиба́хꙋ тре́петни, и҆ а҆́ера ѿню́дъ неизбѣ́жнагѡ ѿрица́ющесѧ ви́дѣти. |
| 10δειλὸν γὰρ ἰδίῳ πονηρία μάρτυρι καταδικαζομένη, ἀεὶ δὲ προσείληφεν τὰ χαλεπὰ συνεχομένη τῇ συνειδήσει· | 10Боѧзли́ваѧ бо ѕло́ба, свои́мъ свидѣ́тельствомъ ѡ҆сꙋжда́ема, вы́нꙋ прїе́млетъ во ᲂу҆́мъ лю̑таѧ, содержи́ма со́вѣстїю. |
| 11οὐθὲν γάρ ἐστιν φόβος εἰ μὴ προδοσία τῶν ἀπὸ λογισμοῦ βοηθημάτων, | 11Ничто́же бо є҆́сть стра́хъ, то́кмѡ лише́нїе по́мощей сꙋ́щихъ ѿ помышле́нїѧ. |
| 12ἔνδοθεν δὲ οὖσα ἥττων ἡ προσδοκία πλείονα λογίζεται τὴν ἄγνοιαν τῆς παρεχούσης τὴν βάσανον αἰτίας. | 12Внꙋ́трь же ме́ньше сꙋ́щее ча́ѧнїе, бо́льшее мни́тъ невѣ́дѣнїе вины̀ подаю́щїѧ мꙋ́кꙋ. |
| 13οἱ δὲ τὴν ἀδύνατον ὄντως νύκτα καὶ ἐξ ἀδυνάτου ᾅδου μυχῶν ἐπελθοῦσαν τὸν αὐτὸν ὕπνον κοιμώμενοι | 13А҆ и҆̀же въ немощнꙋ́ю пои́стиннѣ но́щь, и҆ ѿ немощна́гѡ а҆́да верте́пѡвъ наше́дшꙋю, сно́мъ тѣ́мже спѧ́щїи, |
| 14τὰ μὲν τέρασιν ἠλαύνοντο φαντασμάτων, τὰ δὲ τῆς ψυχῆς παρελύοντο προδοσίᾳ· αἰφνίδιος γὰρ αὐτοῖς καὶ ἀπροσδόκητος φόβος ἐπεχύθη. | 14ѻ҆́во ᲂу҆́бѡ страши́лищами мечта́нїй гони́ми бѧ́хꙋ, ѻ҆́во же дꙋшѝ и҆счеза́хꙋ преда́нїемъ: внеза́пный бо и҆̀мъ и҆ неча́ѧнный стра́хъ на́йде. |
| 15εἶθ οὕτως, ὃς δή ποτ οὖν ἦν ἐκεῖ καταπίπτων, ἐφρουρεῖτο εἰς τὴν ἀσίδηρον εἱρκτὴν κατακλεισθείς· | 15Пото́мъ та́кѡ, кто́- либо когда̀ бѣ̀ ѻ҆на́мѡ, низпады́й хранѧ́шесѧ въ темни́цѣ без̾ желѣ́за заключе́нъ: |
| 16εἴ τε γὰρ γεωργὸς ἦν τις ἢ ποιμὴν ἢ τῶν κατ᾿ ἐρημίαν ἐργάτης μόχθων, προλημφθεὶς τὴν δυσάλυκτον ἔμενεν ἀνάγκην, μιᾷ γὰρ ἁλύσει σκότους πάντες ἐδέθησαν· | 16а҆́ще бо земледѣ́латель кто̀ бы́сть, и҆лѝ па́стырь, и҆лѝ трꙋдѡ́въ пꙋсты́нныхъ дѣ́латель, пред̾ѧ́тъ бы́въ, неизбѣ́жнꙋю терпѧ́ше нꙋ́ждꙋ: |
| 17εἴ τε πνεῦμα συρίζον ἢ περὶ ἀμφιλαφεῖς κλάδους ὀρνέων ἦχος εὐμελὴς ἢ ῥυθμὸς ὕδατος πορευομένου βίᾳ ἢ κτύπος ἀπηνὴς καταρριπτομένων πετρῶν | 17є҆ди́нымъ бо ᲂу҆́жемъ тьмы̀ всѝ бѧ́хꙋ свѧ́зани. А҆́ще дꙋ́хъ звизда́ѧй, и҆лѝ междꙋ̀ ча́стыхъ древе́сныхъ вѣ́твей пти́чїй гла́съ сладкопѣ́снивый, и҆лѝ си́ла водна́ѧ текꙋ́щи ѕѣ́льнѣ, |
| 18ἢ σκιρτώντων ζῴων δρόμος ἀθεώρητος ἢ ὠρυομένων ἀπηνεστάτων θηρίων φωνὴ ἢ ἀντανακλωμένη ἐκ κοιλότητος ὀρέων ἠχώ, παρέλυεν αὐτοὺς ἐκφοβοῦντα. | 18и҆лѝ шꙋ́мъ ѕѣ́льный низпа́дающихъ ка́менїй, и҆лѝ и҆гра́ющихъ живо́тныхъ тече́нїе неви́димое, и҆лѝ рыка́ющихъ лю́тыхъ ѕвѣре́й гла́съ, и҆лѝ ѿзыва́ющьсѧ ѿ де́брей го́рскихъ гла́съ, разслаблѧ́хꙋ ѻ҆́ныхъ ᲂу҆страша́юще. |
| 19ὅλος γὰρ ὁ κόσμος λαμπρῷ κατελάμπετο φωτὶ καὶ ἀνεμποδίστοις συνείχετο ἔργοις· | 19Всѧ́ бо вселе́ннаѧ свѣ́тлымъ просвѣща́шесѧ свѣ́томъ, и҆ невозбра́нными дѣ́лы содержа́шесѧ: |
| 20μόνοις δὲ ἐκείνοις ἐπετέτατο βαρεῖα νὺξ εἰκὼν τοῦ μέλλοντος αὐτοὺς διαδέχεσθαι σκότους, ἑαυτοῖς δὲ ἦσαν βαρύτεροι σκότους. | 20на є҆ди́ныхъ же ѻ҆́ныхъ простира́шесѧ тѧ́жкаѧ но́щь, ѡ҆́бразъ бꙋ́дꙋщагѡ и҆́хъ воспрїѧ́тїѧ тьмы̀: са́ми же себѣ̀ бы́ша тьмы̀ тѧжча́йшїи. |