Премꙋ́дрости соломѡ́ни 19
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Τοῖς δὲ ἀσεβέσιν μέχρι τέλους ἀνελεήμων θυμὸς ἐπέστη· προῄδει γὰρ αὐτῶν καὶ τὰ μέλλοντα, | 1Нечєсти́вымъ же до конца̀ без̾ ми́лости ꙗ҆́рость на́йде: предвѣ́дѣ бо и҆́хъ и҆ бꙋ̑дꙋщаѧ, |
| 2ὅτι αὐτοὶ ἐπιτρέψαντες τοῦ ἀπιέναι καὶ μετὰ σπουδῆς προπέμψαντες αὐτοὺς διώξουσιν μεταμεληθέντες. | 2ꙗ҆́кѡ ті́и ѿпꙋсти́вшїи, є҆́же ѿитѝ, и҆ со тща́нїемъ предпосла́вше и҆̀хъ, поженꙋ́тъ в̾слѣ́дъ раска́ѧвшесѧ: |
| 3ἔτι γὰρ ἐν χερσὶν ἔχοντες τὰ πένθη καὶ προσοδυρόμενοι τάφοις νεκρῶν ἕτερον ἐπεσπάσαντο λογισμὸν ἀνοίας καὶ οὓς ἱκετεύοντες ἐξέβαλον, τούτους ὡς φυγάδας ἐδίωκον. | 3є҆ще́ бо въ рꙋка́хъ и҆мѣ́юще рыда̑нїѧ и҆ сѣ́тꙋюще над̾ гроба́ми ме́ртвыхъ, и҆́нъ себѣ̀ взѧ́ша по́мыслъ безꙋ́мїѧ, и҆ и҆̀хже молѧ́ще и҆згна́ша, си́хъ а҆́ки бѣглецє́въ гонѧ́хꙋ. |
| 4εἷλκεν γὰρ αὐτοὺς ἡ ἀξία ἐπὶ τοῦτο τὸ πέρας ἀνάγκη καὶ τῶν συμβεβηκότων ἀμνηστίαν ἐνέβαλεν, ἵνα τὴν λείπουσαν ταῖς βασάνοις προσαναπληρώσωσιν κόλασιν, | 4Влеча́ше бо и҆̀хъ къ семꙋ̀ концꙋ̀ досто́йнаѧ нꙋ́жда, и҆ приклю́чшихсѧ забы́тїе вложѝ, да и҆ про́чꙋю къ мꙋче́нїємъ принапо́лнѧтъ ка́знь: |
| 5καὶ ὁ μὲν λαός σου παράδοξον ὁδοιπορίαν πειράσῃ, ἐκεῖνοι δὲ ξένον εὕρωσι θάνατον. | 5и҆ лю́дїе ᲂу҆́бѡ твоѝ пресла́вное пꙋтьше́ствїе пре́йдꙋтъ, ѻ҆ни́ же стра́ннꙋ ѡ҆брѧ́щꙋтъ сме́рть. |
| 6ὅλη γὰρ ἡ κτίσις ἐν ἰδίῳ γένει πάλιν ἄνωθεν διετυποῦτο ὑπηρετοῦσα ταῖς σαῖς ἐπιταγαῖς, ἵνα οἱ σοὶ παῖδες φυλαχθῶσιν ἀβλαβεῖς. | 6Все́ бо творе́нїе во свое́мъ є҆мꙋ̀ ро́дѣ па́ки свы́ше преѡбразова́шесѧ, слꙋжа́щее сво́йствєннымъ твои̑мъ повелѣ́нїємъ, да ѻ҆́троцы твоѝ сохранѧ́тсѧ неврежде́ни. |
| 7ἡ τὴν παρεμβολὴν σκιάζουσα νεφέλη, ἐκ δὲ προυφεστῶτος ὕδατος ξηρᾶς ἀνάδυσις γῆς ἐθεωρήθη, ἐξ ἐρυθρᾶς θαλάσσης ὁδὸς ἀνεμπόδιστος καὶ χλοηφόρον πεδίον ἐκ κλύδωνος βιαίου· | 7Ѡ҆́блакъ ѡ҆сѣнѧ́ѧй по́лкъ и҆́хъ, и҆ и҆з̾ преждебы́вшїѧ воды̀ ѿкры́тїе сꙋхі́ѧ землѝ ꙗ҆ви́сѧ, и҆ и҆з̾ мо́рѧ чермна́гѡ пꙋ́ть невозбра́ненъ, и҆ по́ле ѕла́чное ѿ волне́нїѧ ѕѣ́льнагѡ: |
| 8δι᾿ οὗ πανεθνεὶ διῆλθον οἱ τῇ σῇ σκεπαζόμενοι χειρὶ θεωρήσαντες θαυμαστὰ τέρατα. | 8и҆́мже ве́сь ꙗ҆зы́къ про́йде, твое́ю рꙋко́ю покрове́ни, ви́дѧще ди̑внаѧ чꙋдеса̀. |
| 9ὡς γὰρ ἵπποι ἐνεμήθησαν καὶ ὡς ἀμνοὶ διεσκίρτησαν αἰνοῦντές σε, κύριε, τὸν ῥυσάμενον αὐτούς. | 9Ꙗ҆́коже бо ко́ни насы́тишасѧ, и҆ ꙗ҆́кѡ а҆́гнцы взыгра́шасѧ, хва́лѧще тѧ̀, гдⷭ҇и, и҆зба́вльшаго и҆̀хъ: |
| 10ἐμέμνηντο γὰρ ἔτι τῶν ἐν τῇ παροικίᾳ αὐτῶν, πῶς ἀντὶ μὲν γενέσεως ζῴων ἐξήγαγεν ἡ γῆ σκνῖπα, ἀντὶ δὲ ἐνύδρων ἐξηρεύξατο ὁ ποταμὸς πλῆθος βατράχων. | 10воспомѧнꙋ́ша бо є҆щѐ, ꙗ҆̀же во ѡ҆бита́нїи и҆́хъ, ка́кѡ ᲂу҆́бѡ вмѣ́стѡ рожде́нїѧ живо́тныхъ и҆зведѐ землѧ̀ скні̑пы, вмѣ́стѡ же ры́бъ и҆зры́гнꙋ рѣка̀ мно́жество жа́бъ. |
| 11ἐφ᾿ ὑστέρῳ δὲ εἶδον καὶ γένεσιν νέαν ὀρνέων, ὅτε ἐπιθυμίᾳ προαχθέντες ᾐτήσαντο ἐδέσματα τρυφῆς· | 11Послѣди́ же ви́дѣша и҆ но́вое рожде́нїе пти́цъ, є҆гда̀ похотѣ́нїемъ подви́гшесѧ, проси́ша сла́достныѧ пи́щи. |
| 12εἰς γὰρ παραμυθίαν ἐκ θαλάσσης ἀνέβη αὐτοῖς ὀρτυγομήτρα. | 12Во ᲂу҆тѣше́нїе бо взыдо́ша и҆̀мъ ѿ мо́рѧ кра́стєли: и҆ мꙋчє́нїѧ грѣ̑шнымъ наидо́ша, не без̾ бы́вшихъ зна́менїй си́лою мо́лнїй: пра́веднѣ бо пострада́ша за своѧ̑ ѕлѡ́бы, |
| 13Καὶ αἱ τιμωρίαι τοῖς ἁμαρτωλοῖς ἐπῆλθον οὐκ ἄνευ τῶν προγεγονότων τεκμηρίων τῇ βίᾳ τῶν κεραυνῶν· δικαίως γὰρ ἔπασχον ταῖς ἰδίαις αὐτῶν πονηρίαις, καὶ γὰρ χαλεπωτέραν μισοξενίαν ἐπετήδευσαν. | 13и҆́бо лютѣ́йшее ненавидѣ́нїе стра́нныхъ соверши́ша: и҆ні́и ᲂу҆́бѡ незна́емыхъ не прїе́млѧхꙋ прише́льцєвъ, сі́и же благодѣ́телей стра́нныхъ порабоща́хꙋ. |
| 14οἱ μὲν γὰρ τοὺς ἀγνοοῦντας οὐκ ἐδέχοντο παρόντας· οὗτοι δὲ εὐεργέτας ξένους ἐδουλοῦντο. | 14И҆ не то́кмѡ, но а҆́ще ко́е разсмотре́нїе бꙋ́детъ и҆́хъ: занѐ вражде́бнѡ прїе́млѧхꙋ чꙋжды́хъ. |
| 15καὶ οὐ μόνον, ἀλλ᾿ ἤ τις ἐπισκοπὴ ἔσται αὐτῶν, ἐπεὶ ἀπεχθῶς προσεδέχοντο τοὺς ἀλλοτρίους· | 15Сі́и же съ пра́зднествами прїе́мше приѡбщи́вшихсѧ ᲂу҆жѐ и҆́хъ ѡ҆бы́чаємъ, жесточа́йшими ѡ҆ѕло́биша трꙋда́ми. |
| 16οἱ δὲ μετὰ ἑορτασμάτων εἰσδεξάμενοι τοὺς ἤδη τῶν αὐτῶν μετεσχηκότας δικαίων δεινοῖς ἐκάκωσαν πόνοις. | 16Побїе́ни же бы́ша и҆ ѡ҆слѣпле́нїемъ, ꙗ҆́коже ѻ҆́нїи при две́рехъ пра́ведника, є҆гда̀ вели́кою ѡ҆бложе́ни тьмо́ю, кі́йждо свои́хъ две́рїй прохо́да и҆ска́ше. |
| 17ἐπλήγησαν δὲ καὶ ἀορασίᾳ ὥσπερ ἐκεῖνοι ἐπὶ ταῖς τοῦ δικαίου θύραις, ὅτε ἀχανεῖ περιβληθέντες σκότει ἕκαστος τῶν ἑαυτοῦ θυρῶν τὴν δίοδον ἐζήτει. | 17Са́ми бо собо́ю стїхі̑и премѣнѧ́ємы, ꙗ҆́коже въ гꙋ́слехъ гла́сы сли́чїѧ и҆́мѧ премѣнѧ́ютъ, всегда̀ хранѧ́ще звꙋ́къ: є҆́же є҆́сть ви́дѣти ѿ зра́ка бы́вшихъ и҆звѣ́стнѡ. |
| 18δι᾿ ἑαυτῶν γὰρ τὰ στοιχεῖα μεθαρμοζόμενα, ὥσπερ ἐν ψαλτηρίῳ φθόγγοι τοῦ ῥυθμοῦ τὸ ὄνομα διαλλάσσουσιν, πάντοτε μένοντα ἤχῳ, ὅπερ ἐστὶν εἰκάσαι ἐκ τῆς τῶν γεγονότων ὄψεως ἀκριβῶς· | 18Земна̑ѧ бо въ вѡдна́ѧ прелага́хꙋсѧ, и҆ пла̑вающаѧ прехожда́хꙋ на зе́млю. |
| 19χερσαῖα γὰρ εἰς ἔνυδρα μετεβάλλετο, καὶ νηκτὰ μετέβαινεν ἐπὶ γῆς· | 19Ѻ҆́гнь возмога́ше въ водѣ̀ вы́шше своеѧ̀ си́лы, и҆ вода̀ ᲂу҆гаша́ющꙋю си́лꙋ забы̀. |
| 20πῦρ ἴσχυεν ἐν ὕδατι τῆς ἰδίας δυνάμεως, καὶ ὕδωρ τῆς σβεστικῆς φύσεως ἐπελανθάνετο· | 20Пла́мень вопрекѝ ᲂу҆доботлѣ́нныхъ живо́тныхъ не вредѝ пло́тей въ не́мъ ходѧ́щихъ, нижѐ таѧ́ше ледови́дный ᲂу҆добота́ѧй ро́дъ сла́достныѧ пи́щи. |
| 21φλόγες ἀνάπαλιν εὐφθάρτων ζῴων οὐκ ἐμάραναν σάρκας ἐμπεριπατούντων, οὐδὲ τηκτὸν κρυσταλλοειδὲς εὔτηκτον γένος ἀμβροσίας τροφῆς. | 21По всемꙋ́ бо, гдⷭ҇и, возвели́чилъ є҆сѝ лю́ди твоѧ̑ и҆ просла́вилъ є҆сѝ, и҆ не презрѣ́лъ є҆сѝ, во всѧ́цѣмъ вре́мени и҆ мѣ́стѣ предстоѧ́й. |
| 22Κατὰ πάντα γάρ, κύριε, ἐμεγάλυνας τὸν λαόν σου καὶ ἐδόξασας καὶ οὐχ ὑπερεῖδες ἐν παντὶ καιρῷ καὶ τόπῳ παριστάμενος. |