д҃ ца́рствъ 1
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἠθέτησεν Μωαβ ἐν Ισραηλ μετὰ τὸ ἀποθανεῖν Αχααβ. | 1И҆ ѿстꙋпѝ мѡа́въ ѿ і҆и҃лѧ, по ᲂу҆ме́ртвїи а҆хаа́вли. |
| 2καὶ ἔπεσεν Οχοζιας διὰ τοῦ δικτυωτοῦ τοῦ ἐν τῷ ὑπερῴῳ αὐτοῦ τῷ ἐν Σαμαρείᾳ καὶ ἠρρώστησεν. καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Δεῦτε καὶ ἐπιζητήσατε ἐν τῇ Βααλ μυῖαν θεὸν Ακκαρων εἰ ζήσομαι ἐκ τῆς ἀρρωστίας μου ταύτης· καὶ ἐπορεύθησαν ἐπερωτῆσαι δι᾿ αὐτοῦ. | 2Ѻ҆хозі́а же падѐ и҆з̾ ѻ҆кна̀, є҆́же въ го́рницѣ є҆гѡ̀ въ самарі́и, и҆ разболѣ́сѧ, и҆ посла̀ послы̀ и҆ речѐ къ ни̑мъ: и҆ди́те и҆ вопроси́те ᲂу҆ ваа́ла скве́рнагѡ бо́га а҆ккарѡ́нска, а҆́ще жи́въ бꙋ́дꙋ ѿ болѣ́зни моеѧ̀ сеѧ̀; и҆ и҆до́ша вопроша́ти є҆гѡ̀ ра́ди. |
| 3καὶ ἄγγελος κυρίου ἐλάλησεν πρὸς Ηλιου τὸν Θεσβίτην λέγων Ἀναστὰς δεῦρο εἰς συνάντησιν τῶν ἀγγέλων Οχοζιου βασιλέως Σαμαρείας καὶ λαλήσεις πρὸς αὐτούς Εἰ παρὰ τὸ μὴ εἶναι θεὸν ἐν Ισραηλ ὑμεῖς πορεύεσθε ἐπιζητῆσαι ἐν τῇ Βααλ μυῖαν θεὸν Ακκαρων; | 3И҆ а҆́гг҃лъ гдⷭ҇ень речѐ ко и҆лїѝ ѳесві́тѧнинꙋ, глаго́лѧ: воста́въ, и҆дѝ на срѣ́тенїе послѡ́мъ ѻ҆хозі́и царѧ̀ самарі́йска и҆ рече́ши къ ни̑мъ: и҆лѝ нѣ́сть бг҃а во і҆и҃ли, ꙗ҆́кѡ грѧде́те вопроша́ти ваа́ла скве́рнаго бо́га во а҆ккарѡ́нѣ; |
| 4καὶ οὐχ οὕτως· ὅτι τάδε λέγει κύριος Ἡ κλίνη, ἐφ᾿ ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ᾿ αὐτῆς, ὅτι ἐκεῖ θανάτῳ ἀποθανῇ. καὶ ἐπορεύθη Ηλιου καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς. | 4и҆ сегѡ̀ ра́ди си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь ѻ҆́дръ, на него́же возше́лъ є҆сѝ тꙋ̀, не и҆́маши слѣ́зти съ негѡ̀, ꙗ҆́кѡ тꙋ̀ сме́ртїю ᲂу҆́мреши, И҆ и҆́де и҆лїа̀ и҆ речѐ къ ни̑мъ. |
| 5καὶ ἐπεστράφησαν οἱ ἄγγελοι πρὸς αὐτόν, καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Τί ὅτι ἐπεστρέψατε; | 5И҆ возврати́шасѧ послы̀ къ немꙋ̀, и҆ речѐ къ ни̑мъ: что̀ ꙗ҆́кѡ возврати́стесѧ; |
| 6καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν Ἀνὴρ ἀνέβη εἰς συνάντησιν ἡμῶν καὶ εἶπεν πρὸς ἡμᾶς Δεῦτε ἐπιστράφητε πρὸς τὸν βασιλέα τὸν ἀποστείλαντα ὑμᾶς καὶ λαλήσατε πρὸς αὐτόν Τάδε λέγει κύριος Εἰ παρὰ τὸ μὴ εἶναι θεὸν ἐν Ισραηλ σὺ πορεύῃ ζητῆσαι ἐν τῇ Βααλ μυῖαν θεὸν Ακκαρων; οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ᾿ ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ᾿ αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ. | 6И҆ рѣ́ша къ немꙋ̀: мꙋ́жъ и҆зы́де въ срѣ́тенїе на́мъ и҆ речѐ къ на́мъ: и҆ди́те возврати́тесѧ къ царю̀ посла́вшемꙋ вы̀ и҆ глаго́лите къ немꙋ̀: си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь: и҆лѝ немꙋ̀ бг҃а во і҆и҃ли, ꙗ҆́кѡ вы̀ грѧде́те вопроша́ти ваа́ла скве́рнаго бо́га во а҆ккарѡ́нѣ; сегѡ̀ ра́ди ѿ ѻ҆дра̀, на него́же возше́лъ є҆сѝ, не и҆́маши слѣ́зти съ негѡ̀, ꙗ҆́кѡ тꙋ̀ сме́ртїю ᲂу҆́мреши. |
| 7καὶ ἐλάλησεν πρὸς αὐτοὺς λέγων Τίς ἡ κρίσις τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀναβάντος εἰς συνάντησιν ὑμῖν καὶ λαλήσαντος πρὸς ὑμᾶς τοὺς λόγους τούτους; | 7И҆ речѐ къ ни̑мъ ца́рь, глаго́лѧ: како́въ взо́ромъ бѧ́ше мꙋ́жъ то́й вше́дый въ срѣ́тенїе ва́мъ и҆ глаго́лавый ва́мъ словеса̀ сїѧ̑; |
| 8καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν Ἀνὴρ δασὺς καὶ ζώνην δερματίνην περιεζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ. καὶ εἶπεν Ηλιου ὁ Θεσβίτης οὗτός ἐστιν. | 8И҆ рѣ́ша къ немꙋ̀: мꙋ́жъ косма́тъ и҆ по́ѧсомъ ᲂу҆сме́ннымъ препоѧ́санъ ѡ҆ чре́слѣхъ свои́хъ. И҆ речѐ ца́рь: и҆лїа̀ ѳесві́тѧнинъ се́й є҆́сть. |
| 9καὶ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν ἡγούμενον πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη καὶ ἦλθεν πρὸς αὐτόν, καὶ ἰδοὺ Ηλιου ἐκάθητο ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους. καὶ ἐλάλησεν ὁ πεντηκόνταρχος πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν Ἄνθρωπε τοῦ θεοῦ, ὁ βασιλεὺς ἐκάλεσέν σε, κατάβηθι. | 9И҆ посла̀ къ немꙋ̀ старѣ́йшинꙋ пѧтьдесѧ́тника и҆ пѧтьдесѧ́тъ мꙋже́й є҆гѡ̀. И҆ взы́де и҆ прїи́де къ немꙋ̀: и҆ сѐ, и҆лїа̀ бѣ̀ сѣдѧ̀ верхꙋ̀ горы̀. И҆ глаго́ла пѧтьдесѧ́тникъ къ немꙋ̀ и҆ речѐ: человѣ́че бж҃їи, ца́рь зове́тъ тѧ̀, сни́ди. |
| 10καὶ ἀπεκρίθη Ηλιου καὶ εἶπεν πρὸς τὸν πεντηκόνταρχον Καὶ εἰ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐγώ, καταβήσεται πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταφάγεταί σε καὶ τοὺς πεντήκοντά σου· καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ. | 10И҆ ѿвѣща̀ и҆лїа̀ и҆ речѐ къ пѧтьдесѧ́тникꙋ: а҆́ще є҆́смь человѣ́къ бж҃їй а҆́зъ, то̀ да сни́детъ ѻ҆́гнь съ небесѐ и҆ снѣ́стъ тѧ̀ и҆ пѧтьдесѧ́тъ твои́хъ( съ тобо́ю) . И҆ сни́де ѻ҆́гнь съ небесѐ и҆ снѣдѐ є҆го̀ и҆ пѧтьдесѧ́тъ мꙋже́й є҆гѡ̀. |
| 11καὶ προσέθετο ὁ βασιλεὺς καὶ ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν ἄλλον πεντηκόνταρχον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἀνέβη καὶ ἐλάλησεν ὁ πεντηκόνταρχος πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν Ἄνθρωπε τοῦ θεοῦ, τάδε λέγει ὁ βασιλεύς Ταχέως κατάβηθι. | 11И҆ приложѝ ца́рь посла́ти къ немꙋ̀ дрꙋга́го пѧтьдесѧ́тника и҆ пѧтьдесѧ́тъ( мꙋже́й) съ ни́мъ. И҆ возше́дъ, и҆ глаго́ла пѧтьдесѧ́тникъ къ немꙋ̀ и҆ речѐ: человѣ́че бж҃їй, си́це глаго́летъ ца́рь: потща́всѧ сни́ди. |
| 12καὶ ἀπεκρίθη Ηλιου καὶ ἐλάλησεν πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν Εἰ ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ ἐγώ εἰμι, καταβήσεται πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ καταφάγεταί σε καὶ τοὺς πεντήκοντά σου· καὶ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν αὐτὸν καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ. | 12И҆ ѿвѣща̀ и҆лїа̀ и҆ глаго́ла къ немꙋ̀ и҆ речѐ: а҆́ще человѣ́къ бж҃їй а҆́зъ є҆́смь, то̀ да сни́детъ ѻ҆́гнь съ небесѐ, и҆ да снѣ́стъ тѧ̀ и҆ пѧтьдесѧ́тъ( мꙋже́й) съ тобо́ю. И҆ сни́де ѻ҆́гнь съ небесѐ и҆ снѣдѐ є҆го̀ и҆ пѧтьдесѧ́тъ мꙋже́й є҆гѡ̀. |
| 13καὶ προσέθετο ὁ βασιλεὺς ἔτι ἀποστεῖλαι ἡγούμενον πεντηκόνταρχον τρίτον καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτοῦ, καὶ ἦλθεν πρὸς αὐτὸν ὁ πεντηκόνταρχος ὁ τρίτος καὶ ἔκαμψεν ἐπὶ τὰ γόνατα αὐτοῦ κατέναντι Ηλιου καὶ ἐδεήθη αὐτοῦ καὶ ἐλάλησεν πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν Ἄνθρωπε τοῦ θεοῦ, ἐντιμωθήτω δὴ ἡ ψυχή μου καὶ ἡ ψυχὴ τῶν δούλων σου τούτων τῶν πεντήκοντα ἐν ὀφθαλμοῖς σου· | 13И҆ приложѝ ца́рь є҆щѐ посла́ти старѣ́йшинꙋ, пѧтьдесѧ́тника тре́тїѧго, и҆ пѧтьдесѧ́тъ мꙋже́й съ ни́мъ. И҆ прїи́де къ немꙋ̀ пѧтьдесѧ́тникъ тре́тїй, и҆ поклони́сѧ на кѡлѣ́на своѧ̑ пред̾ и҆лїе́ю, и҆ молѝ є҆го̀, и҆ глаго́ла къ немꙋ̀ и҆ речѐ: человѣ́че бж҃їй, пощадѝ дꙋ́шꙋ мою̀ и҆ дꙋ́шꙋ ра̑бъ твои́хъ си́хъ пѧтьдесѧ́тъ пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма: |
| 14ἰδοὺ κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατέφαγεν τοὺς δύο πεντηκοντάρχους τοὺς πρώτους καὶ τοὺς πεντήκοντα αὐτῶν, καὶ νῦν ἐντιμωθήτω δὴ ἡ ψυχὴ τῶν δούλων σου ἐν ὀφθαλμοῖς σου. | 14сѐ, сни́де ѻ҆́гнь съ небесѐ и҆ поѧдѐ два̀ пѧтьдесѧ̑тника пє́рвыѧ съ пѧтїюдесѧтьмѝ и҆́хъ: и҆ нн҃ѣ да пощади́тсѧ дꙋша̀ рабѡ́въ твои́хъ пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма. |
| 15καὶ ἐλάλησεν ἄγγελος κυρίου πρὸς Ηλιου καὶ εἶπεν Κατάβηθι μετ᾿ αὐτοῦ, μὴ φοβηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν· καὶ ἀνέστη Ηλιου καὶ κατέβη μετ᾿ αὐτοῦ πρὸς τὸν βασιλέα. | 15И҆ глаго́ла а҆́гг҃лъ гдⷭ҇ень ко и҆лїѝ и҆ речѐ: сни́ди съ ни́мъ, не ᲂу҆бо́йсѧ ѿ лица̀ и҆̀хъ. И҆ воста̀ и҆лїа̀ и҆ сни́де съ ни́мъ къ царю̀, |
| 16καὶ ἐλάλησεν πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν Ηλιου Τάδε λέγει κύριος Τί ὅτι ἀπέστειλας ἀγγέλους ζητῆσαι ἐν τῇ Βααλ μυῖαν θεὸν Ακκαρων; οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ᾿ ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ᾿ αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ. | 16и҆ глаго́ла къ немꙋ̀ и҆ речѐ: си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь: что̀ ꙗ҆́кѡ посла́лъ є҆сѝ послы̀ вопроша́ти ваа́ла скве́рнаго бо́га во а҆ккарѡ́нѣ, а҆́ки бы не бы́лъ бг҃ъ во і҆и҃ли, є҆́же вопроси́ти ѿ негѡ̀ словесѐ; сегѡ̀ ра́ди ѿ ѻ҆дра̀, на́ньже возше́лъ є҆сѝ тꙋ̀, не и҆́маши слѣ́зти съ негѡ̀ ꙗ҆́кѡ сме́ртїю ᲂу҆́мреши. |
| 17καὶ ἀπέθανεν κατὰ τὸ ῥῆμα κυρίου, ὃ ἐλάλησεν Ηλιου. | 17И҆ ᲂу҆́мре по гл҃ꙋ гдⷭ҇ню, є҆го́же гл҃го́ла и҆лїа̀. И҆ ца́рствова і҆ѡра́мъ бра́тъ ѻ҆хозі́инъ вмѣ́стѡ є҆гѡ̀, поне́же не и҆мѣ̀ сы́на ѻ҆хозі́а, въ лѣ́то второ́е і҆ѡра́ма сы́на і҆ѡсафа́та царѧ̀ і҆ꙋ́дина. |
| 18καὶ τὰ λοιπὰ τῶν λόγων Οχοζιου, ὅσα ἐποίησεν, οὐκ ἰδοὺ ταῦτα γεγραμμένα ἐπὶ βιβλίου λόγων τῶν ἡμερῶν τοῖς βασιλεῦσιν Ισραηλ; Καὶ Ιωραμ υἱὸς Αχααβ βασιλεύει ἐπὶ Ισραηλ ἐν Σαμαρείᾳ ἔτη δέκα δύο ἐν ἔτει ὀκτωκαιδεκάτῳ Ιωσαφατ βασιλέως Ιουδα. καὶ ἐποίησεν τὸ πονηρὸν ἐνώπιον κυρίου, πλὴν οὐχ ὡς οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ οὐδὲ ὡς ἡ μήτηρ αὐτοῦ· καὶ ἀπέστησεν τὰς στήλας τοῦ Βααλ, ἃς ἐποίησεν ὁ πατὴρ αὐτοῦ, καὶ συνέτριψεν αὐτάς· πλὴν ἐν ταῖς ἁμαρτίαις οἴκου Ιεροβοαμ, ὃς ἐξήμαρτεν τὸν Ισραηλ, ἐκολλήθη, οὐκ ἀπέστη ἀπ᾿ αὐτῶν. καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ κύριος εἰς τὸν οἶκον Αχααβ. | 18И҆ прѡ́чаѧ слове́съ ѻ҆хозі́иныхъ, є҆ли̑ка сотворѝ, не се́ ли, сїѧ̑ пи̑сана въ кни́гахъ слове́съ дні́й царе́й і҆и҃левыхъ; |