в҃ паралипоме́нѡнъ 6
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1τότε εἶπεν Σαλωμων Κύριος εἶπεν τοῦ κατασκηνῶσαι ἐν γνόφῳ· | 1Тогда̀ речѐ соломѡ́нъ: гдⷭ҇ь речѐ ѡ҆бита́ти во мглѣ̀, |
| 2καὶ ἐγὼ ᾠκοδόμηκα οἶκον τῷ ὀνόματί σου ἅγιόν σοι καὶ ἕτοιμον τοῦ κατασκηνῶσαι εἰς τοὺς αἰῶνας. | 2а҆́зъ же созда́хъ до́мъ и҆́мени твоемꙋ̀ ст҃ы́й тебѣ̀, и҆ ᲂу҆гото́ванъ є҆́же ѡ҆бита́ти тебѣ̀ во вѣ́ки. |
| 3Καὶ ἐπέστρεψεν ὁ βασιλεὺς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ εὐλόγησεν τὴν πᾶσαν ἐκκλησίαν Ισραηλ, καὶ πᾶσα ἐκκλησία Ισραηλ παρειστήκει. | 3И҆ ѡ҆братѝ ца́рь лицѐ своѐ и҆ благословѝ всѐ собра́нїе і҆и҃лево, и҆ всѐ собра́нїе і҆и҃лево предстоѧ́ше, и҆ речѐ: |
| 4καὶ εἶπεν Εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ, ὃς ἐλάλησεν ἐν στόματι αὐτοῦ πρὸς Δαυιδ τὸν πατέρα μου καὶ ἐν χερσὶν αὐτοῦ ἐπλήρωσεν λέγων | 4блгⷭ҇ве́нъ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ, ꙗ҆́коже гл҃а ᲂу҆сты̑ свои́ми ко даві́дꙋ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀, и҆ рꙋка́ми свои́ми совершѝ, гл҃ѧ: |
| 5Ἀπὸ τῆς ἡμέρας, ἧς ἀνήγαγον τὸν λαόν μου ἐκ γῆς Αἰγύπτου, οὐκ ἐξελεξάμην ἐν πόλει ἀπὸ πασῶν φυλῶν Ισραηλ τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τοῦ εἶναι ὄνομά μου ἐκεῖ καὶ οὐκ ἐξελεξάμην ἐν ἀνδρὶ τοῦ εἶναι εἰς ἡγούμενον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ισραηλ· | 5ѿ днѐ, во́ньже и҆зведо́хъ лю́ди моѧ̑ ѿ землѝ є҆гѵ́петскїѧ, не и҆збра́хъ гра́да ѿ всѣ́хъ колѣ́нъ і҆и҃левыхъ, да сози́ждетсѧ въ не́мъ до́мъ и҆́мени моемꙋ̀ тꙋ̀, нижѐ и҆збра́хъ мꙋ́жа бы́ти вожде́мъ над̾ людьмѝ мои́ми во і҆и҃ли: |
| 6καὶ ἐξελεξάμην ἐν Ιερουσαλημ γενέσθαι τὸ ὄνομά μου ἐκεῖ καὶ ἐξελεξάμην ἐν Δαυιδ ὥστε εἶναι ἐπάνω τοῦ λαοῦ μου Ισραηλ. | 6но и҆збра́хъ і҆ерⷭ҇ли́ма, да бꙋ́детъ и҆́мѧ моѐ въ не́мъ, и҆ и҆збра́хъ даві́да бы́ти над̾ людьмѝ мои́ми і҆и҃лемъ: |
| 7καὶ ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν Δαυιδ τοῦ πατρός μου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματι κυρίου θεοῦ Ισραηλ, | 7и҆ бы́сть на се́рдцы даві́да ѻ҆тца̀ моегѡ̀ созда́ти до́мъ и҆́мени гдⷭ҇а бг҃а і҆и҃лева: |
| 8καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Δαυιδ πατέρα μου Διότι ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν σου τοῦ οἰκοδομῆσαι οἶκον τῷ ὀνόματί μου, καλῶς ἐποίησας ὅτι ἐγένετο ἐπὶ καρδίαν σου· | 8и҆ речѐ гдⷭ҇ь ко даві́дꙋ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀: поне́же бы́сть на се́рдцы твое́мъ созда́ти до́мъ и҆́мени моемꙋ̀, до́брѣ сотвори́лъ є҆сѝ, ꙗ҆́кѡ бы́сть на се́рдцы твое́мъ, |
| 9πλὴν σὺ οὐκ οἰκοδομήσεις τὸν οἶκον, ὅτι ὁ υἱός σου, ὃς ἐξελεύσεται ἐκ τῆς ὀσφύος σου, οὗτος οἰκοδομήσει τὸν οἶκον τῷ ὀνόματί μου. | 9ѻ҆ба́че ты̀ не сози́ждеши мнѣ̀ до́мꙋ, но сы́нъ тво́й, и҆́же и҆зы́детъ и҆з̾ чре́слъ твои́хъ, то́й сози́ждетъ до́мъ и҆́мени моемꙋ̀: |
| 10καὶ ἀνέστησεν κύριος τὸν λόγον αὐτοῦ, ὃν ἐλάλησεν, καὶ ἐγενήθην ἀντὶ Δαυιδ πατρός μου καὶ ἐκάθισα ἐπὶ τὸν θρόνον Ισραηλ, καθὼς ἐλάλησεν κύριος, καὶ ᾠκοδόμησα τὸν οἶκον τῷ ὀνόματι κυρίου θεοῦ Ισραηλ | 10и҆ совершѝ гдⷭ҇ь сло́во сїѐ, є҆́же гл҃а, и҆ бы́хъ вмѣ́стѡ даві́да ѻ҆тца̀ моегѡ̀, и҆ сѣдо́хъ на престо́лѣ і҆и҃левѣ, ꙗ҆́коже гл҃а гдⷭ҇ь, и҆ созда́хъ до́мъ и҆́мени гдⷭ҇а бг҃а і҆и҃лева, |
| 11καὶ ἔθηκα ἐκεῖ τὴν κιβωτόν, ἐν ᾗ ἐκεῖ διαθήκη κυρίου, ἣν διέθετο τῷ Ισραηλ. | 11и҆ поста́вихъ въ не́мъ кївѡ́тъ, въ не́мже є҆́сть завѣ́тъ гдⷭ҇ень, є҆го́же завѣща̀ і҆и҃лю. |
| 12Καὶ ἔστη κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου κυρίου ἔναντι πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ καὶ διεπέτασεν τὰς χεῖρας αὐτοῦ, | 12И҆ ста̀ пред̾ ѻ҆лтаре́мъ гдⷭ҇нимъ, пред̾ всѣ́мъ мно́жествомъ і҆и҃левымъ, и҆ прострѐ рꙋцѣ̀ своѝ: |
| 13ὅτι ἐποίησεν Σαλωμων βάσιν χαλκῆν καὶ ἔθηκεν αὐτὴν ἐν μέσῳ τῆς αὐλῆς τοῦ ἱεροῦ, πέντε πηχῶν τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ πέντε πήχεων τὸ εὖρος αὐτῆς καὶ τριῶν πήχεων τὸ ὕψος αὐτῆς, καὶ ἔστη ἐπ᾿ αὐτῆς καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ γόνατα ἔναντι πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ καὶ διεπέτασεν τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν | 13сотвори́ бо соломѡ́нъ стоѧ́ло мѣ́дѧно и҆ поста́ви є҆го̀ посредѣ̀ двора̀ свѧти́лища, пѧ́ть лакѡ́тъ долгота̀ є҆гѡ̀ и҆ пѧ́ть лакѡ́тъ широта̀ є҆гѡ̀ и҆ трѝ ла̑кти высота̀ є҆гѡ̀: и҆ ста̀ на не́мъ, и҆ падѐ на кѡлѣ́на своѧ̑ пред̾ всѣ́мъ мно́жествомъ і҆и҃левымъ, и҆ прострѐ рꙋ́ки своѧ̑ на не́бо и҆ речѐ: |
| 14καὶ εἶπεν Κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, οὐκ ἔστιν ὅμοιός σοι θεὸς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς, φυλάσσων τὴν διαθήκην καὶ τὸ ἔλεος τοῖς παισίν σου τοῖς πορευομένοις ἐναντίον σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ. | 14гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, нѣ́сть подо́бенъ тебѣ̀ бг҃ъ на нб҃сѝ и҆ на землѝ, сохранѧ́ѧй завѣ́тъ и҆ млⷭ҇ть съ рабы̑ твои́ми, и҆̀же хо́дѧтъ пред̾ тобо́ю всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ, |
| 15ἃ ἐφύλαξας τῷ παιδί σου Δαυιδ τῷ πατρί μου, ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων, καὶ ἐλάλησας ἐν στόματί σου καὶ ἐν χερσίν σου ἐπλήρωσας ὡς ἡ ἡμέρα αὕτη. | 15ꙗ҆̀же сохрани́лъ є҆сѝ рабꙋ̀ твоемꙋ̀ даві́дꙋ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀, є҆ли̑ка ре́клъ є҆сѝ є҆мꙋ̀ гл҃ѧ, и҆ гл҃алъ є҆сѝ ᲂу҆сты̑ твои́ми и҆ рꙋка́ми твои́ми соверши́лъ є҆сѝ, ꙗ҆́коже де́нь се́й: |
| 16καὶ νῦν, κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, φύλαξον τῷ παιδί σου τῷ Δαυιδ τῷ πατρί μου ἃ ἐλάλησας αὐτῷ λέγων Οὐκ ἐκλείψει σοι ἀνὴρ ἀπὸ προσώπου μου καθήμενος ἐπὶ θρόνου Ισραηλ, πλὴν ἐὰν φυλάξωσιν οἱ υἱοί σου τὴν ὁδὸν αὐτῶν τοῦ πορεύεσθαι ἐν τῷ νόμῳ μου, ὡς ἐπορεύθης ἐναντίον μου. | 16и҆ нн҃ѣ, гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, сохранѝ рабꙋ̀ твоемꙋ̀ даві́дꙋ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀, ꙗ҆̀же ре́клъ є҆сѝ є҆мꙋ̀ гл҃ѧ, и҆ гл҃алъ є҆сѝ ᲂу҆сты̑ твои́ми и҆ и҆спо́лнилъ є҆сѝ ꙗ҆́коже въ де́нь се́й, гл҃ѧ: не ѡ҆скꙋдѣ́етъ тебѣ̀ мꙋ́жъ ѿ лица̀ моегѡ̀ сѣдѧ́й на престо́лѣ і҆и҃левѣ{ Въ нѣ́кїихъ: даві́довѣ.}, то́кмѡ а҆́ще сохранѧ́тъ сы́нове твоѝ пꙋти̑ моѧ̑ ходи́ти въ зако́нѣ мое́мъ, ꙗ҆́коже ходи́лъ є҆сѝ предо мно́ю: |
| 17καὶ νῦν, κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, πιστωθήτω δὴ τὸ ῥῆμά σου, ὃ ἐλάλησας τῷ παιδί σου τῷ Δαυιδ. | 17и҆ нн҃ѣ, гдⷭ҇и бж҃е і҆и҃левъ, да ᲂу҆крѣпи́тсѧ сло́во твоѐ, є҆́же гл҃алъ є҆сѝ рабꙋ̀ твоемꙋ̀ даві́дꙋ: |
| 18ὅτι εἰ ἀληθῶς κατοικήσει θεὸς μετὰ ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς; εἰ ὁ οὐρανὸς καὶ ὁ οὐρανὸς τοῦ οὐρανοῦ οὐκ ἀρκέσουσίν σοι, καὶ τίς ὁ οἶκος οὗτος, ὃν ᾠκοδόμησα; | 18ᲂу҆̀бо и҆́стиннѡ ли бг҃ъ ѡ҆бита́ти бꙋ́детъ съ человѣ̑ки на землѝ; а҆́ще нб҃о и҆ нб҃о нб҃сѐ не довлѣ́ютъ тѝ, и҆ кольмѝ па́че до́мъ се́й, є҆го́же созда́хъ; |
| 19καὶ ἐπιβλέψῃ ἐπὶ τὴν προσευχὴν παιδός σου καὶ ἐπὶ τὴν δέησίν μου, κύριε ὁ θεός, τοῦ ἐπακοῦσαι τῆς δεήσεως καὶ τῆς προσευχῆς, ἧς ὁ παῖς σου προσεύχεται ἐναντίον σου σήμερον, | 19и҆ при́зри на моле́нїе раба̀ твоегѡ̀ и҆ на моли́твꙋ мою̀, гдⷭ҇и бж҃е мо́й, є҆́же ᲂу҆слы́шати моли̑твы моѧ̑ и҆ моле́нїе, и҆́мже ра́бъ тво́й мо́литсѧ пред̾ тобо́ю дне́сь, |
| 20τοῦ εἶναι ὀφθαλμούς σου ἀνεῳγμένους ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός, εἰς τὸν τόπον τοῦτον, ὃν εἶπας ἐπικληθῆναι τὸ ὄνομά σου ἐκεῖ, τοῦ ἀκοῦσαι τῆς προσευχῆς, ἧς ὁ παῖς σου προσεύχεται εἰς τὸν τόπον τοῦτον. | 20є҆́же бы́ти ѻ҆чесє́мъ твои̑мъ ѿвє́рстымъ на до́мъ се́й де́нь и҆ но́щь, на мѣ́сто сїѐ, ѡ҆ не́мже гл҃алъ є҆сѝ, да призове́тсѧ и҆́мѧ твоѐ та́мѡ, є҆́же ᲂу҆слы́шати моли́твꙋ, є҆́юже ра́бъ тво́й мо́литсѧ на мѣ́стѣ се́мъ: |
| 21καὶ ἀκούσῃ τῆς δεήσεως τοῦ παιδός σου καὶ λαοῦ σου Ισραηλ, ἃ ἂν προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον, καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐν τῷ τόπῳ τῆς κατοικήσεώς σου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀκούσῃ καὶ ἵλεως ἔσῃ.– | 21и҆ послꙋ́шати мольбꙋ̀ раба̀ твоегѡ̀ и҆ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ, є҆ли̑ка а҆́ще помо́лѧтсѧ на мѣ́стѣ се́мъ и҆ ты̀ ᲂу҆слы́шиши на мѣ́стѣ жили́ща твоегѡ̀ съ нб҃сѐ, и҆ ᲂу҆слы́шиши, и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́деши: |
| 22ἐὰν ἁμάρτῃ ἀνὴρ τῷ πλησίον αὐτοῦ, καὶ λάβῃ ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρὰν τοῦ ἀρᾶσθαι αὐτόν, καὶ ἔλθῃ καὶ ἀράσηται κατέναντι τοῦ θυσιαστηρίου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ, | 22а҆́ще согрѣши́тъ мꙋ́жъ ко и҆́скреннемꙋ своемꙋ̀ и҆ прїи́метъ на него̀ клѧ́твꙋ є҆́же клѧ́сти є҆го̀, и҆ прїи́детъ и҆ проклене́тъ пред̾ ѻ҆лтаре́мъ въ домꙋ̀ се́мъ, |
| 23καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ποιήσεις καὶ κρινεῖς τοὺς δούλους σου τοῦ ἀποδοῦναι τῷ ἀνόμῳ καὶ ἀποδοῦναι ὁδοὺς αὐτοῦ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ, τοῦ δικαιῶσαι δίκαιον τοῦ ἀποδοῦναι αὐτῷ κατὰ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.– | 23и҆ ты̀ ᲂу҆слы́ши ѿ нб҃сѐ и҆ сꙋдѝ рабѡ́мъ твои̑мъ, є҆́же возда́ти беззако́нномꙋ, и҆ возда́ти пꙋти̑ є҆гѡ̀ на главꙋ̀ є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆правди́ти првⷣнаго, воздаѧ̀ є҆мꙋ̀ по пра́вдѣ є҆гѡ̀: |
| 24καὶ ἐὰν θραυσθῇ ὁ λαός σου Ισραηλ κατέναντι τοῦ ἐχθροῦ, ἐὰν ἁμάρτωσίν σοι, καὶ ἐπιστρέψωσιν καὶ ἐξομολογήσωνται τῷ ὀνόματί σου καὶ προσεύξωνται καὶ δεηθῶσιν ἐναντίον σου ἐν τῷ οἴκῳ τούτῳ, | 24и҆ а҆́ще ѡ҆долѣ́ни бꙋ́дꙋтъ лю́дїе твоѝ і҆и҃ль ѿ вра̑гъ, а҆́ще согрѣша́тъ тебѣ̀ и҆ ѡ҆братѧ́тсѧ, и҆ и҆сповѣ́дѧтсѧ и҆́мени твоемꙋ̀, и҆ помо́лѧтсѧ пред̾ тобо́ю въ хра́мѣ се́мъ, |
| 25καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις λαοῦ σου Ισραηλ καὶ ἀποστρέψεις αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν, ἣν ἔδωκας αὐτοῖς καὶ τοῖς πατράσιν αὐτῶν.– | 25и҆ ты̀ ᲂу҆слы́ши съ нб҃сѐ и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́ди грѣхѡ́мъ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ и҆ возвратѝ и҆̀хъ въ зе́млю, ю҆́же да́лъ є҆сѝ и҆̀мъ и҆ ѻ҆тцє́мъ и҆́хъ: |
| 26ἐν τῷ συσχεθῆναι τὸν οὐρανὸν καὶ μὴ γενέσθαι ὑετόν, ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι, καὶ προσεύξονται εἰς τὸν τόπον τοῦτον καὶ αἰνέσουσιν τὸ ὄνομά σου καὶ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν, ὅτι ταπεινώσεις αὐτούς, | 26є҆гда̀ заключи́ши не́бо, и҆ не бꙋ́детъ дождѧ̀, ꙗ҆́кѡ согрѣша́тъ тебѣ̀, и҆ помо́лѧтсѧ на мѣ́стѣ се́мъ, и҆ восхва́лѧтъ и҆́мѧ твоѐ, и҆ ѡ҆братѧ́тсѧ ѿ грѣ̑хъ свои́хъ, є҆гда̀ смири́ши и҆̀хъ, |
| 27καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἵλεως ἔσῃ ταῖς ἁμαρτίαις τῶν παίδων σου καὶ τοῦ λαοῦ σου Ισραηλ, ὅτι δηλώσεις αὐτοῖς τὴν ὁδὸν τὴν ἀγαθήν, ἐν ᾗ πορεύσονται ἐν αὐτῇ, καὶ δώσεις ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν σου, ἣν ἔδωκας τῷ λαῷ σου εἰς κληρονομίαν.– | 27и҆ ты̀ ᲂу҆слы́ши съ нб҃сѐ и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́ди грѣхѡ́мъ рабѡ́въ и҆ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ, ꙗ҆́кѡ ꙗ҆ви́ши и҆̀мъ пꙋ́ть бл҃гъ, по немꙋ́же по́йдꙋтъ, и҆ да́ждь до́ждь на зе́млю твою̀, ю҆́же да́лъ є҆сѝ лю́демъ твои̑мъ въ наслѣ́дїе: |
| 28λιμὸς ἐὰν γένηται ἐπὶ τῆς γῆς, θάνατος ἐὰν γένηται, ἀνεμοφθορία καὶ ἴκτερος, ἀκρὶς καὶ βροῦχος ἐὰν γένηται, ἐὰν θλίψῃ αὐτὸν ὁ ἐχθρὸς κατέναντι τῶν πόλεων αὐτῶν, κατὰ πᾶσαν πληγὴν καὶ πᾶν πόνον, | 28гла́дъ а҆́ще бꙋ́детъ на землѝ, гꙋби́тельство а҆́ще бꙋ́детъ, воздꙋ́ха растлѣ́нїе и҆ і҆́ктеръ{ же́лтаѧ болѣ́знь}, прꙋ́зи и҆ гꙋ́сєницы а҆́ще бꙋ́дꙋтъ, и҆ а҆́ще ѡ҆скорби́тъ и҆̀хъ вра́гъ пред̾ гра́дами и҆́хъ, всѧ́кою ꙗ҆́звою и҆ всѧ́кою болѣ́знїю, |
| 29καὶ πᾶσα προσευχὴ καὶ πᾶσα δέησις, ἣ ἐὰν γένηται παντὶ ἀνθρώπῳ καὶ παντὶ λαῷ σου Ισραηλ, ἐὰν γνῷ ἄνθρωπος τὴν ἁφὴν αὐτοῦ καὶ τὴν μαλακίαν αὐτοῦ καὶ διαπετάσῃ τὰς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὸν οἶκον τοῦτον, | 29и҆ всѧ́ка моли́тва, и҆ всѧ́ко моле́нїе, є҆́же а҆́ще бꙋ́детъ всѧ́комꙋ человѣ́кꙋ и҆ всѣ̑мъ лю́демъ твои̑мъ і҆и҃лю, а҆́ще позна́етъ человѣ́къ ꙗ҆́звꙋ свою̀ и҆ грѣ́хъ сво́й и҆ простре́тъ рꙋ́цѣ своѝ въ домꙋ̀ се́мъ, |
| 30καὶ σὺ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ἱλάσῃ καὶ δώσεις ἀνδρὶ κατὰ τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ, ὡς ἂν γνῷς τὴν καρδίαν αὐτοῦ, ὅτι μόνος γινώσκεις τὴν καρδίαν υἱῶν ἀνθρώπων, | 30и҆ ты̀ ᲂу҆слы́ши съ нб҃сѐ ѿ гото́вагѡ жили́ща твоегѡ̀, и҆ ѡ҆чⷭ҇ти, и҆ да́ждь коемꙋ́ждо по пꙋтє́мъ є҆гѡ̀, ꙗ҆́коже вѣ́си по се́рдцꙋ є҆гѡ̀, ты́ бо є҆ди́нъ вѣ́си сердца̀ сынѡ́въ человѣ́ческихъ, |
| 31ὅπως φοβῶνται τὰς ὁδούς σου πάσας τὰς ἡμέρας, ἃς αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν ἡμῶν.– | 31ꙗ҆́кѡ да боѧ́тсѧ тебє̀, є҆́же ходи́ти бо всѣ́хъ пꙋте́хъ твои́хъ всѧ̑ дни̑, въ нѧ́же живꙋ́тъ на лицы̀ землѝ ю҆́же да́лъ є҆сѝ ѻ҆тцє́мъ на́шымъ: |
| 32καὶ πᾶς ἀλλότριος, ὃς οὐκ ἐκ τοῦ λαοῦ σου Ισραηλ ἐστὶν αὐτὸς καὶ ἔλθῃ ἐκ γῆς μακρόθεν διὰ τὸ ὄνομά σου τὸ μέγα καὶ τὴν χεῖρά σου τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονά σου τὸν ὑψηλὸν καὶ ἔλθωσιν καὶ προσεύξωνται εἰς τὸν τόπον τοῦτον, | 32и҆ всѧ́къ чꙋжді́и, и҆́же нѣ́сть ѿ люді́й твои́хъ і҆и҃лѧ, и҆ прїи́детъ ѿ землѝ да́льнїѧ ра́ди и҆́мене твоегѡ̀ вели́кагѡ и҆ ра́ди рꙋкѝ твоеѧ̀ си́льныѧ и҆ мы́шцы твоеѧ̀ высо́кїѧ, и҆ прїи́детъ и҆ помо́литсѧ на мѣ́стѣ се́мъ, |
| 33καὶ εἰσακούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου καὶ ποιήσεις κατὰ πάντα, ὅσα ἐὰν ἐπικαλέσηταί σε ὁ ἀλλότριος, ὅπως γνῶσιν πάντες οἱ λαοὶ τῆς γῆς τὸ ὄνομά σου καὶ τοῦ φοβεῖσθαί σε ὡς ὁ λαός σου Ισραηλ καὶ τοῦ γνῶναι ὅτι ἐπικέκληται τὸ ὄνομά σου ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦτον, ὃν ᾠκοδόμησα.– | 33и҆ ты̀ ᲂу҆слы́ши съ нб҃сѐ ѿ гото́вагѡ жили́ща твоегѡ̀, и҆ сотвори́ши по всемꙋ̀, є҆ли́кѡ призове́тъ тѧ̀ чꙋжді́й, да ᲂу҆вѣ́дѧтъ всѝ лю́дїе землѝ и҆́мѧ твоѐ и҆ ᲂу҆боѧ́тсѧ тебє̀, ꙗ҆́коже лю́дїе твоѝ і҆и҃ль, и҆ позна́ютъ, ꙗ҆́кѡ и҆́мѧ твоѐ при́звано є҆́сть на до́мъ се́й, є҆го́же созда́хъ: |
| 34ἐὰν δὲ ἐξέλθῃ ὁ λαός σου εἰς πόλεμον ἐπὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ ἐν ὁδῷ, ᾗ ἀποστελεῖς αὐτούς, καὶ προσεύξωνται πρὸς σὲ κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πόλεως ταύτης, ἣν ἐξελέξω ἐν αὐτῇ, καὶ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου, | 34а҆́ще же и҆зы́дꙋтъ лю́дїе твоѝ на бра́нь проти́вꙋ сꙋпоста̑тъ свои́хъ по пꙋтѝ, и҆́мже по́слеши и҆̀хъ, и҆ помо́лѧтсѧ тебѣ̀ по пꙋтѝ гра́да сегѡ̀, є҆го́же и҆збра́лъ є҆сѝ себѣ̀, и҆ до́мꙋ, є҆го́же созда́хъ и҆́мени твоемꙋ̀, |
| 35καὶ ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ ποιήσεις τὸ δικαίωμα αὐτῶν.– | 35да ᲂу҆слы́шиши съ нб҃сѐ моли́твꙋ и҆́хъ и҆ моле́нїе и҆́хъ, и҆ сотвори́ши ѡ҆правда́нїе и҆́хъ: |
| 36ὅτι ἁμαρτήσονταί σοι[ ὅτι οὐκ ἔσται ἄνθρωπος, ὃς οὐχ ἁμαρτήσεται] καὶ πατάξεις αὐτοὺς καὶ παραδώσεις αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον ἐχθρῶν καὶ αἰχμαλωτεύσουσιν οἱ αἰχμαλωτεύοντες αὐτοὺς εἰς γῆν ἐχθρῶν εἰς γῆν μακρὰν ἢ ἐγγὺς | 36занѐ согрѣша́тъ тебѣ̀, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть человѣ́къ, и҆́же не согрѣши́тъ, и҆ порази́ши и҆̀хъ, и҆ преда́си и҆̀хъ въ рꙋ́ки врагѡ́въ и҆́хъ, и҆ плѣнѧ́тъ и҆̀хъ плѣнѧ́ющїи въ зе́млю врагѡ́въ, въ зе́млю да́льнюю и҆лѝ бли́жнюю, |
| 37καὶ ἐπιστρέψωσιν καρδίαν αὐτῶν ἐν τῇ γῇ αὐτῶν, οὗ μετήχθησαν ἐκεῖ, καί γε ἐπιστρέψωσιν καὶ δεηθῶσίν σου ἐν τῇ αἰχμαλωσίᾳ αὐτῶν λέγοντες Ἡμάρτομεν ἠδικήσαμεν ἠνομήσαμεν, | 37и҆ ѡ҆братѧ́тъ се́рдце своѐ въ землѝ и҆́хъ, въ ню́же плѣне́ни бꙋ́дꙋтъ, и҆ та́мѡ ѡ҆братѧ́тсѧ, и҆ помо́лѧтсѧ тебѣ̀ въ плѣне́нїи свое́мъ, глаго́люще: согрѣши́хомъ, беззако́нновахомъ, непра́вдовахомъ, |
| 38καὶ ἐπιστρέψωσιν πρὸς σὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ αὐτῶν ἐν γῇ αἰχμαλωτευσάντων αὐτοὺς καὶ προσεύξωνται ὁδὸν γῆς αὐτῶν, ἧς ἔδωκας τοῖς πατράσιν αὐτῶν, καὶ τῆς πόλεως, ἧς ἐξελέξω, καὶ τοῦ οἴκου, οὗ ᾠκοδόμησα τῷ ὀνόματί σου, | 38и҆ ѡ҆братѧ́тсѧ къ тебѣ̀ всѣ́мъ се́рдцемъ свои́мъ и҆ все́ю дꙋше́ю свое́ю въ землѝ плѣни́вшихъ ѧ҆̀, и҆дѣ́же плѣни́ша и҆̀хъ, и҆ помо́лѧтсѧ пꙋте́мъ землѝ своеѧ̀, ю҆́же да́лъ є҆сѝ ѻ҆тцє́мъ и҆́хъ, и҆ гра́да, є҆го́же и҆збра́лъ є҆сѝ, и҆ до́мꙋ, є҆го́же созда́хъ и҆́мени твоемꙋ̀: |
| 39καὶ ἀκούσῃ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐξ ἑτοίμου κατοικητηρίου σου τῆς προσευχῆς αὐτῶν καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν καὶ ποιήσεις κρίματα καὶ ἵλεως ἔσῃ τῷ λαῷ τῷ ἁμαρτόντι σοι.– | 39да ᲂу҆слы́шиши съ нб҃сѐ ѿ гото́вагѡ жили́ща твоегѡ̀ моли́твꙋ и҆́хъ и҆ моле́нїе и҆́хъ, и҆ сотвори́ши сꙋ́дъ, и҆ млⷭ҇тивъ бꙋ́ди лю́демъ твои̑мъ согрѣши́вшымъ тѝ: |
| 40νῦν, κύριε, ἔστωσαν δὴ οἱ ὀφθαλμοί σου ἀνεῳγμένοι καὶ τὰ ὦτά σου ἐπήκοα εἰς τὴν δέησιν τοῦ τόπου τούτου. | 40и҆ нн҃ѣ, гдⷭ҇и, да бꙋ́дꙋтъ ѿвє́рстѣ ѻ҆́чи твоѝ, и҆ ᲂу҆́ши твоѝ внѧ̑тнѣ къ моле́нїю мѣ́ста сегѡ̀: |
| 41καὶ νῦν ἀνάστηθι, κύριε ὁ θεός, εἰς τὴν κατάπαυσίν σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τῆς ἰσχύος σου. οἱ ἱερεῖς σου, κύριε ὁ θεός, ἐνδύσαιντο σωτηρίαν, καὶ οἱ υἱοί σου εὐφρανθήτωσαν ἐν ἀγαθοῖς. | 41и҆ нн҃ѣ воста́ни, гдⷭ҇и бж҃е, въ поко́й тво́й, ты̀ и҆ кївѡ́тъ крѣ́пости твоеѧ̀: свѧще́нницы твоѝ, гдⷭ҇и бж҃е, да ѡ҆блекꙋ́тсѧ во спⷭ҇нїе, и҆ прпⷣбнїи твоѝ возвеселѧ́тсѧ во бл҃ги́хъ: |
| 42κύριε ὁ θεός, μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπον τοῦ χριστοῦ σου, μνήσθητι τὰ ἐλέη Δαυιδ τοῦ δούλου σου. | 42гдⷭ҇и бж҃е, да не ѿврати́ши лица̀ хрїста̀ твоегѡ̀, помѧнѝ щедрѡ́ты даві́да раба̀ твоегѡ̀. |