в҃ паралипоме́нѡнъ 34
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ὢν ὀκτὼ ἐτῶν Ιωσιας ἐν τῷ βασιλεῦσαι αὐτὸν καὶ τριάκοντα ἓν ἔτος ἐβασίλευσεν ἐν Ιερουσαλημ. | 1Ѻ҆смѝ лѣ́тъ бы́сть і҆ѡсі́а, є҆гда̀ ца́рствовати нача̀, и҆ три́десѧть є҆ди́но лѣ́то ца́рствова во і҆ерⷭ҇ли́мѣ, |
| 2καὶ ἐποίησεν τὸ εὐθὲς ἐναντίον κυρίου καὶ ἐπορεύθη ἐν ὁδοῖς Δαυιδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ οὐκ ἐξέκλινεν δεξιὰ καὶ ἀριστερά. | 2и҆ сотворѝ пра́вое пред̾ гдⷭ҇емъ, и҆ ходѝ въ пꙋте́хъ даві́да ѻ҆тца̀ своегѡ̀, и҆ не ᲂу҆клони́сѧ ни на де́сно, ни на лѣ́во. |
| 3καὶ ἐν τῷ ὀγδόῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ– καὶ αὐτὸς ἔτι παιδάριον– ἤρξατο τοῦ ζητῆσαι κύριον τὸν θεὸν Δαυιδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ δωδεκάτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἤρξατο τοῦ καθαρίσαι τὸν Ιουδαν καὶ τὴν Ιερουσαλημ ἀπὸ τῶν ὑψηλῶν καὶ τῶν ἄλσεων καὶ ἀπὸ τῶν χωνευτῶν | 3И҆ во ѻ҆смо́е лѣ́то ца́рства своегѡ̀, и҆ то́й є҆щѐ сы́й ѻ҆́трокъ, нача̀ взыска́ти гдⷭ҇а бг҃а ѻ҆тца̀ своегѡ̀ даві́да: и҆ во второена́десѧть лѣ́то ца́рства своегѡ̀ нача̀ ѡ҆чища́ти і҆ꙋде́ю и҆ і҆ерⷭ҇ли́мъ ѿ высо́кихъ и҆ лѣсѡ́въ, и҆ ѿ ка́пищъ и҆ ѿ и҆стꙋка́нныхъ. |
| 4καὶ κατέσπασεν κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ τὰ θυσιαστήρια τῶν Βααλιμ καὶ τὰ ὑψηλὰ τὰ ἐπ᾿ αὐτῶν καὶ ἔκοψεν τὰ ἄλση καὶ τὰ γλυπτὰ καὶ τὰ χωνευτὰ συνέτριψεν καὶ ἐλέπτυνεν καὶ ἔρριψεν ἐπὶ πρόσωπον τῶν μνημάτων τῶν θυσιαζόντων αὐτοῖς | 4И҆ разори́ша пред̾ лице́мъ є҆гѡ̀ ѻ҆лтари̑ ваалі́мли, и҆ высѡ́каѧ, ꙗ҆̀же на ни́хъ: и҆ посѣчѐ дꙋбра̑вы и҆ и҆стꙋка̑нныѧ, и҆ слїѧ̑ннаѧ сокрꙋшѝ и҆ и҆стнѝ, и҆ растопѝ и҆ пове́рже пред̾ лице́мъ гробѡ́въ жрꙋ́щихъ и҆̀мъ: |
| 5καὶ ὀστᾶ ἱερέων κατέκαυσεν ἐπὶ τὰ θυσιαστήρια καὶ ἐκαθάρισεν τὸν Ιουδαν καὶ τὴν Ιερουσαλημ. | 5и҆ кѡ́сти жерцє́въ сожжѐ на ѻ҆лтаре́хъ и҆́хъ, и҆ ѡ҆чи́сти і҆ꙋ́дꙋ и҆ і҆ерⷭ҇ли́мъ, |
| 6καὶ ἐν πόλεσιν Εφραιμ καὶ Μανασση καὶ Συμεων καὶ Νεφθαλι καὶ τοῖς τόποις αὐτῶν κύκλῳ | 6и҆ во градѣ́хъ манассі́иныхъ и҆ є҆фре́млихъ и҆ сѷмеѡ́нихъ да́же до нефѳалі́ма, и҆ въ мѣ́стѣхъ и҆́хъ ѡ҆́крестъ: |
| 7καὶ κατέσπασεν τὰ ἄλση καὶ τὰ θυσιαστήρια καὶ τὰ εἴδωλα κατέκοψεν λεπτὰ καὶ πάντα τὰ ὑψηλὰ ἔκοψεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς Ισραηλ καὶ ἀπέστρεψεν εἰς Ιερουσαλημ. | 7и҆ ѻ҆лтари̑ размета̀ и҆ лѣ́сы, и҆ і҆́дѡлы разсѣчѐ въ ча̑стицы, и҆ всѧ̑ высѡ́каѧ и҆зсѣчѐ ѿ всеѧ̀ землѝ і҆и҃левы, и҆ возврати́сѧ во і҆ерⷭ҇ли́мъ. |
| 8Καὶ ἐν τῷ ὀκτωκαιδεκάτῳ ἔτει τῆς βασιλείας αὐτοῦ τοῦ καθαρίσαι τὴν γῆν καὶ τὸν οἶκον ἀπέστειλεν τὸν Σαφαν υἱὸν Εσελια καὶ τὸν Μαασιαν ἄρχοντα τῆς πόλεως καὶ τὸν Ιουαχ υἱὸν Ιωαχαζ τὸν ὑπομνηματογράφον αὐτοῦ κραταιῶσαι τὸν οἶκον κυρίου τοῦ θεοῦ αὐτοῦ. | 8И҆ во ѻ҆смоена́десѧть лѣ́то ца́рства своегѡ̀, є҆гда̀ ѡ҆чище́на бы́сть землѧ̀ и҆ це́рковь гдⷭ҇нѧ, посла̀ сафа́на сы́на є҆селі́ева и҆ а҆месі́ю нача́льника гра́да и҆ і҆ѡа́са сы́на і҆ѡаха́зова памѧтопи́сца своего̀, да ᲂу҆твердѧ́тъ до́мъ гдⷭ҇а бг҃а своегѡ̀. |
| 9καὶ ἦλθον πρὸς Χελκιαν τὸν ἱερέα τὸν μέγαν καὶ ἔδωκαν τὸ ἀργύριον τὸ εἰσενεχθὲν εἰς οἶκον θεοῦ, ὃ συνήγαγον οἱ Λευῖται φυλάσσοντες τὴν πύλην ἐκ χειρὸς Μανασση καὶ Εφραιμ καὶ τῶν ἀρχόντων καὶ ἀπὸ παντὸς καταλοίπου ἐν Ισραηλ καὶ υἱῶν Ιουδα καὶ Βενιαμιν καὶ οἰκούντων ἐν Ιερουσαλημ, | 9И҆ прїидо́ша ко хелкі́и свѧще́нникꙋ вели́комꙋ, и҆ да́ша сребро̀ принесе́нное въ до́мъ гдⷭ҇ень, є҆́же собра́ша леѵі́ти хранѧ́щїи две́рь ѿ рꙋкѝ манассі́ины и҆ є҆фре́мли, и҆ ѿ нача́льникѡвъ и҆ ѿ всѣ́хъ про́чихъ во і҆и҃ли, и҆ ѿ сынѡ́въ і҆ꙋ́диныхъ и҆ венїамі́нихъ и҆ ѡ҆бита́ющихъ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ, |
| 10καὶ ἔδωκαν αὐτὸ ἐπὶ χεῖρα ποιούντων τὰ ἔργα οἱ καθεσταμένοι ἐν οἴκῳ κυρίου καὶ ἔδωκαν αὐτὸ ποιοῦσι τὰ ἔργα, οἳ ἐποίουν ἐν οἴκῳ κυρίου, ἐπισκευάσαι κατισχῦσαι τὸν οἶκον· | 10и҆ да́ша ѻ҆́ное въ рꙋ́цѣ творѧ́щихъ дѣла̀, приста̑вницы въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни, и҆ да́ша є҆̀ творѧ́щымъ дѣла̀, и҆̀же творѧ́хꙋ въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни, да ѡ҆бновѧ́тъ и҆ ᲂу҆крѣпѧ́тъ хра́мъ: |
| 11καὶ ἔδωκαν τοῖς τέκτοσι καὶ τοῖς οἰκοδόμοις ἀγοράσαι λίθους τετραπέδους καὶ ξύλα εἰς δοκοὺς στεγάσαι τοὺς οἴκους, οὓς ἐξωλέθρευσαν βασιλεῖς Ιουδα· | 11и҆ да́ша текто́нѡмъ и҆ домозда́телємъ, да кꙋ́пѧтъ ка́менїе четвероꙋго́льное и҆ древа̀ на бе́рвна на покры́тїе домѡ́въ, и҆̀хже разори́ша ца́рїе і҆ꙋ̑дины. |
| 12καὶ οἱ ἄνδρες ἐν πίστει ἐπὶ τῶν ἔργων, καὶ ἐπ᾿ αὐτῶν ἐπίσκοποι Ιεθ καὶ Αβδιας οἱ Λευῖται ἐξ υἱῶν Μεραρι καὶ Ζαχαριας καὶ Μοσολλαμ ἐκ τῶν υἱῶν Κααθ ἐπισκοπεῖν καὶ πᾶς Λευίτης πᾶς συνίων ἐν ὀργάνοις ᾠδῶν | 12И҆ мꙋ́жїе вѣ́рнѡ творѧ́хꙋ въ дѣ́лѣхъ, и҆ над̾ ни́ми надзира́телє і҆е́ѳъ и҆ а҆вді́а леѵі́ти ѿ сынѡ́въ мера́рїныхъ, и҆ заха́рїа и҆ мосолла́мъ ѿ сынѡ́въ каа́ѳовыхъ надзира́ти, и҆ всѧ́къ леѵі́тинъ, и҆ всѧ́къ зна́ѧй во ѻ҆рга́ны пѣ́ти: |
| 13καὶ ἐπὶ τῶν νωτοφόρων καὶ ἐπὶ πάντων τῶν ποιούντων τὰ ἔργα ἐργασίᾳ καὶ ἐργασίᾳ, καὶ ἀπὸ τῶν Λευιτῶν γραμματεῖς καὶ κριταὶ καὶ πυλωροί. | 13и҆ над̾ носѧ́щими бремена̀ и҆ над̾ всѣ́ми творѧ́щими дѣла̀, всѧ́кимъ дѣ́ланїемъ: и҆ ѿ леѵі̑тъ бѣ́ша пи́сареве и҆ сꙋдїи̑ и҆ двє́рницы. |
| 14καὶ ἐν τῷ ἐκφέρειν αὐτοὺς τὸ ἀργύριον τὸ εἰσοδιασθὲν εἰς οἶκον κυρίου εὗρεν Χελκιας ὁ ἱερεὺς βιβλίον νόμου κυρίου διὰ χειρὸς Μωυσῆ. | 14И҆ внегда̀ и҆зноси́ти и҆̀мъ сребро̀ принесе́нное въ це́рковь гдⷭ҇ню, ѡ҆брѣ́те хелкі́а свѧще́нникъ кни́гꙋ зако́на гдⷭ҇нѧ, ( ꙗ҆́же дана̀ бы́сть) рꙋко́ю мѡѷсе́овою. |
| 15καὶ ἀπεκρίθη Χελκιας καὶ εἶπεν πρὸς Σαφαν τὸν γραμματέα Βιβλίον νόμου εὗρον ἐν οἴκῳ κυρίου· καὶ ἔδωκεν Χελκιας τὸ βιβλίον τῷ Σαφαν. | 15И҆ ѿвѣща̀ хелкі́а и҆ речѐ къ сафа́нꙋ пи́сарю: кни́гꙋ зако́на ѡ҆брѣто́хъ въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни. И҆ дадѐ хелкі́а кни́гꙋ сафа́нꙋ. |
| 16καὶ εἰσήνεγκεν Σαφαν τὸ βιβλίον πρὸς τὸν βασιλέα καὶ ἀπέδωκεν ἔτι τῷ βασιλεῖ λόγον Πᾶν τὸ δοθὲν ἀργύριον ἐν χειρὶ τῶν παίδων σου τῶν ποιούντων τὸ ἔργον, | 16И҆ принесѐ сафа́нъ кни́гꙋ ко царю̀, и҆ возвѣстѝ є҆щѐ ко царю̀ сло́во, глаго́лѧ: всѐ сребро̀ дано̀ въ рꙋ́ки рабѡ́въ твои́хъ творѧ́щихъ дѣла̀: |
| 17καὶ ἐχώνευσαν τὸ ἀργύριον τὸ εὑρεθὲν ἐν οἴκῳ κυρίου καὶ ἔδωκαν ἐπὶ χεῖρα τῶν ἐπισκόπων καὶ ἐπὶ χεῖρα τῶν ποιούντων ἐργασίαν. | 17и҆ слїѧ́ша сребро̀ ѡ҆брѣ́тенное въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни, и҆ да́ша въ рꙋ́ки надзира́телей и҆ въ рꙋ́ки творѧ́щихъ дѣ́ло. |
| 18καὶ ἀπήγγειλεν Σαφαν ὁ γραμματεὺς τῷ βασιλεῖ λέγων Βιβλίον ἔδωκέν μοι Χελκιας ὁ ἱερεύς· καὶ ἀνέγνω αὐτὸ Σαφαν ἐναντίον τοῦ βασιλέως. | 18И҆ возвѣстѝ сафа́нъ пи́сарь сло́во царю̀, глаго́лѧ: кни́гꙋ даде́ ми хелкі́а свѧще́нникъ. И҆ прочтѐ ю҆̀ сафа́нъ пред̾ царе́мъ. |
| 19καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς τοὺς λόγους τοῦ νόμου, καὶ διέρρηξεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ. | 19И҆ бы́сть є҆гда̀ ᲂу҆слы́ша ца́рь словеса̀ зако́на, и҆ растерза̀ ри̑зы своѧ̑. |
| 20καὶ ἐνετείλατο ὁ βασιλεὺς τῷ Χελκια καὶ τῷ Αχικαμ υἱῷ Σαφαν καὶ τῷ Αβδων υἱῷ Μιχαια καὶ τῷ Σαφαν τῷ γραμματεῖ καὶ τῷ Ασαια παιδὶ τοῦ βασιλέως λέγων | 20И҆ повелѣ̀ ца́рь хелкі́еви и҆ а҆хїка́мꙋ сы́нꙋ сафа́новꙋ и҆ а҆вдѡ́нꙋ сы́нꙋ мїхе́евꙋ, и҆ сафа́нꙋ пи́сарю и҆ а҆са́їю рабꙋ̀ царе́вꙋ, глаго́лѧ: |
| 21Πορεύθητε ζητήσατε τὸν κύριον περὶ ἐμοῦ καὶ περὶ παντὸς τοῦ καταλειφθέντος ἐν Ισραηλ καὶ Ιουδα περὶ τῶν λόγων τοῦ βιβλίου τοῦ εὑρεθέντος· ὅτι μέγας ὁ θυμὸς κυρίου ἐκκέκαυται ἐν ἡμῖν, διότι οὐκ εἰσήκουσαν οἱ πατέρες ἡμῶν τῶν λόγων κυρίου τοῦ ποιῆσαι κατὰ πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ. | 21и҆ди́те и҆ моли́тесѧ гдⷭ҇ꙋ за мѧ̀ и҆ за всѧ́каго ѡ҆ста́вшагосѧ во і҆и҃ли и҆ і҆ꙋ́дѣ, ѡ҆ словесѣ́хъ кни́ги, ꙗ҆́же ѡ҆брѣ́тена є҆́сть, вели́къ бо гнѣ́въ гдⷭ҇ень разгорѣ́сѧ на на́съ, поне́же не послꙋ́шаша ѻ҆тцы̀ на́ши слове́съ гдⷭ҇нихъ, є҆́же твори́ти по всѣ̑мъ напи̑саннымъ въ кни́зѣ се́й. |
| 22καὶ ἐπορεύθη Χελκιας καὶ οἷς εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς Ολδαν τὴν προφῆτιν γυναῖκα Σελλημ υἱοῦ Θακουαθ υἱοῦ Χελλης φυλάσσουσαν τὰς στολάς– καὶ αὕτη κατῴκει ἐν Ιερουσαλημ ἐν μασανα– καὶ ἐλάλησαν αὐτῇ κατὰ ταῦτα. | 22И҆ и҆́де хелкі́а, и҆ и҆̀мже повелѣ̀ ца́рь, ко ѻ҆лда́нѣ проро́чицѣ, женѣ̀ селли́ма сы́на ѳекꙋ́ева, сы́на є҆сері́и ризохрани́телѧ, хранѧ́щей за́пѡвѣди, ꙗ҆́же ѡ҆бита́ше во і҆ерⷭ҇ли́мѣ въ маса́нѣ, и҆ глаго́лаша є҆́й по си̑мъ. |
| 23καὶ εἶπεν αὐτοῖς Οὕτως εἶπεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ Εἴπατε τῷ ἀνδρὶ τῷ ἀποστείλαντι ὑμᾶς πρός με | 23И҆ та̀ ѿвѣща̀ и҆̀мъ: сїѧ̑ речѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ: глаго́лите мꙋ́жꙋ, и҆́же посла̀ ва́съ ко мнѣ̀: сїѧ̑ речѐ гдⷭ҇ь: |
| 24Οὕτως λέγει κύριος Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω κακὰ ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον, τοὺς πάντας λόγους τοὺς γεγραμμένους ἐν τῷ βιβλίῳ τῷ ἀνεγνωσμένῳ ἐναντίον τοῦ βασιλέως Ιουδα, | 24сѐ, а҆́зъ наведꙋ̀ ѕла̑ѧ на мѣ́сто сїѐ и҆ на ѡ҆бита́ющихъ въ не́мъ всѧ̑ словеса̀, ꙗ҆̀же пи̑сана сꙋ́ть въ кни́зѣ прочте́ннѣй пред̾ царе́мъ і҆ꙋ́динымъ, |
| 25ἀνθ᾿ ὧν ἐγκατέλιπόν με καὶ ἐθυμίασαν θεοῖς ἀλλοτρίοις, ἵνα παροργίσωσίν με ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν· καὶ ἐξεκαύθη ὁ θυμός μου ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ καὶ οὐ σβεσθήσεται. | 25занѐ ѡ҆ста́виша мѧ̀ и҆ кадѧ́хꙋ богѡ́мъ чꙋжди̑мъ, да прогнѣ́ваютъ мѧ̀ во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ рꙋ́къ свои́хъ: и҆ разгорѣ́сѧ ꙗ҆́рость моѧ̀ на мѣ́сто сїѐ и҆ не ᲂу҆гаси́тсѧ: |
| 26καὶ ἐπὶ βασιλέα Ιουδα τὸν ἀποστείλαντα ὑμᾶς τοῦ ζητῆσαι τὸν κύριον, οὕτως ἐρεῖτε αὐτῷ Οὕτως λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ Τοὺς λόγους, οὓς ἤκουσας | 26и҆ ко царю̀ і҆ꙋ́динꙋ, и҆́же посла̀ ва́съ ко гдⷭ҇ꙋ помоли́тисѧ, та́кѡ глаго́лите є҆мꙋ̀: сїѧ̑ речѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ: словеса̀, ꙗ҆̀же слы́шалъ є҆сѝ, |
| 27καὶ ἐνετράπη ἡ καρδία σου καὶ ἐταπεινώθης ἀπὸ προσώπου μου ἐν τῷ ἀκοῦσαί σε τοὺς λόγους μου ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας αὐτὸν καὶ ἐταπεινώθης ἐναντίον μου καὶ διέρρηξας τὰ ἱμάτιά σου καὶ ἔκλαυσας κατεναντίον μου, καὶ ἐγὼ ἤκουσά φησιν κύριος· | 27и҆ сокрꙋши́сѧ се́рдце твоѐ, и҆ смири́лсѧ є҆сѝ пред̾ лице́мъ мои́мъ, є҆гда̀ ᲂу҆слы́шалъ є҆сѝ словеса̀ моѧ̑ на мѣ́сто сїѐ и҆ на ѡ҆бита́ющихъ въ не́мъ, и҆ смири́лсѧ є҆сѝ предо мно́ю, и҆ растерза́лъ є҆сѝ ри̑зы твоѧ̑, и҆ пла́калъ є҆сѝ предо мно́ю, и҆ а҆́зъ ᲂу҆слы́шахъ, речѐ гдⷭ҇ь: |
| 28ἰδοὺ προστίθημί σε πρὸς τοὺς πατέρας σου, καὶ προστεθήσῃ πρὸς τὰ μνήματά σου ἐν εἰρήνῃ, καὶ οὐκ ὄψονται οἱ ὀφθαλμοί σου ἐν πᾶσιν τοῖς κακοῖς, οἷς ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας αὐτόν. καὶ ἀπέδωκαν τῷ βασιλεῖ λόγον.– | 28сѐ, приложꙋ̀ тѧ̀ ко ѻ҆тцє́мъ твои̑мъ, и҆ приложи́шисѧ ко гробѡ́мъ твои́мъ въ ми́рѣ, и҆ не ᲂу҆́зрѧтъ ѻ҆́чи твоѝ всѧ́кагѡ ѕла̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ наведꙋ̀ на мѣ́сто сїѐ и҆ на ѡ҆бита́ющихъ въ не́мъ. И҆ возвѣсти́ша царю̀ сло́во. |
| 29καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς καὶ συνήγαγεν τοὺς πρεσβυτέρους Ιουδα καὶ Ιερουσαλημ. | 29И҆ посла̀ ца́рь, и҆ собра̀ старѣ̑йшины і҆ꙋ̑дины и҆ і҆ерⷭ҇ли̑мли. |
| 30καὶ ἀνέβη ὁ βασιλεὺς εἰς οἶκον κυρίου καὶ πᾶς Ιουδα καὶ οἱ κατοικοῦντες Ιερουσαλημ καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Λευῖται καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἀπὸ μεγάλου ἕως μικροῦ· καὶ ἀνέγνω ἐν ὠσὶν αὐτῶν τοὺς πάντας λόγους βιβλίου τῆς διαθήκης τοῦ εὑρεθέντος ἐν οἴκῳ κυρίου. | 30И҆ взы́де ца́рь въ до́мъ гдⷭ҇ень и҆ всѝ мꙋ́жїе і҆ꙋ̑дины и҆ живꙋ́щїи во і҆ерⷭ҇ли́мѣ, и҆ свѧще́нницы и҆ леѵі́ти, и҆ всѝ лю́дїе ѿ ма́ла да́же до вели́ка: и҆ чита́ше во ᲂу҆шеса̀ и҆́хъ всѧ̑ словеса̀ кни́ги завѣ́та ѡ҆брѣ́тенныѧ въ домꙋ̀ гдⷭ҇ни. |
| 31καὶ ἔστη ὁ βασιλεὺς ἐπὶ τὸν στῦλον καὶ διέθετο διαθήκην ἐναντίον κυρίου τοῦ πορευθῆναι ἐνώπιον κυρίου τοῦ φυλάσσειν τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ καὶ μαρτύρια αὐτοῦ καὶ προστάγματα αὐτοῦ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ ἐν ὅλῃ ψυχῇ, τοὺς λόγους τῆς διαθήκης τοὺς γεγραμμένους ἐπὶ τῷ βιβλίῳ τούτῳ. | 31И҆ ста̀ ца́рь на столпѣ̀, и҆ завѣща̀ завѣ́тъ пред̾ гдⷭ҇емъ ходи́ти пред̾ гдⷭ҇емъ, храни́ти за́пѡвѣди є҆гѡ̀ и҆ свидѣ̑нїѧ є҆гѡ̀ и҆ повелѣ̑нїѧ є҆гѡ̀ всѣ́мъ се́рдцемъ и҆ все́ю дꙋше́ю, є҆́же твори́ти словеса̀ завѣ́та напи̑саннаѧ въ кни́зѣ се́й. |
| 32καὶ ἔστησεν πάντας τοὺς εὑρεθέντας ἐν Ιερουσαλημ καὶ Βενιαμιν, καὶ ἐποίησαν οἱ κατοικοῦντες Ιερουσαλημ διαθήκην ἐν οἴκῳ κυρίου θεοῦ πατέρων αὐτῶν. | 32И҆ поста́ви всѣ́хъ, и҆̀же ѡ҆брѣ́тени бѧ́хꙋ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ и҆ венїамі́нѣ, и҆ сотвори́ша ѡ҆бита́ющїи во і҆ерⷭ҇ли́мѣ завѣ́тъ въ домꙋ̀ гдⷭ҇а бг҃а ѻ҆тє́цъ свои́хъ. |
| 33καὶ περιεῖλεν Ιωσιας τὰ πάντα βδελύγματα ἐκ πάσης τῆς γῆς, ἣ ἦν υἱῶν Ισραηλ, καὶ ἐποίησεν πάντας τοὺς εὑρεθέντας ἐν Ιερουσαλημ καὶ ἐν Ισραηλ τοῦ δουλεύειν κυρίῳ θεῷ αὐτῶν πάσας τὰς ἡμέρας αὐτοῦ· οὐκ ἐξέκλινεν ἀπὸ ὄπισθεν κυρίου θεοῦ πατέρων αὐτοῦ. | 33И҆ ѿѧ̀ і҆ѡсі́а всѧ̑ ме́рзѡсти ѿ всеѧ̀ землѝ, ꙗ҆́же бѣ̀ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ, и҆ сотворѝ всѣ́хъ ѡ҆брѣ́тшихсѧ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ и҆ во і҆и҃ли слꙋжи́ти гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ своемꙋ̀ во всѧ̑ дни̑ своѧ̑, и҆ не ᲂу҆клони́сѧ ѿ гдⷭ҇а бг҃а ѻ҆тє́цъ свои́хъ. |