ἁφή

ἀθείαστος

ἀφοίβαντος

ἀφυβρίζω

ἀφήγημα

ἀθῐγής

ἀφήγησις

ἀφηγητήρ

ἀφηγεῖται

ἀφῖγμαι

ἀφυγραίνω

ἀφηγέομαι

Ἀφείδας

ἀφειδία

ἀφηδύνω

ἀφειδὴς

Ἄφιδνα

Ἀφίδναζε

Ἀφίδνη

Ἄφιδναι

Ἀφιδνεύς

Ἀφιδναῖος

ἀφειδῶς

ἀφίδρῡμα

ἀφιδρύω

ἀφίδρῡσις

ἀφιδρόω

ἀφίδρωσις

ἀφυδραίνομαι

ἀφειδέω

ἀφειδέως

ἀφείη

ἀφῠΐα

ἀφίημι

ἀφιεὶς

ἀφιεῖσαι

ἀφεῖκα

ἀφῐκάνω

ἀφῆκας

ἀφικνεῖσθαι

ἀφικνουμένους

ἀφικνέομαι

ἀφήκω

ἄφιξις

ἀφίξεως

ἀφίκτωρ

ἄθικτος

ἀφῆκεν

ἀφίκεο

ἀφικέσθαι

ἀφίκευσο

ἀφιλάγᾰθος

ἀφῠλαξία

ἀφύλακτον

ἀφύλακτος

ἀφῠλακτέω

ἀφιλάνθρωπος

ἀφιλάργῠρος

ἀφῐλᾰρύνω

ἀφῐλάσκομαι

ἀφίλαυτος

ἀφῐλία

ἀφῡλίζω

ἀφῆλιξ

ἄθηλυς

ἀφίλητος

ἀφείλκῠσα

ἄφυλλος

ἀφύλλωτος

ἀφιλόδοξος

ἀφιλόκᾰλος

ἀφιλόλογος

ἀφεῖλον

ἀφιλόνεικος

ἀφιλοπλουτία

ἀφιλόπονος

ἄθηλος

ἀφιλοσοφία

ἀφιλόσοφος

ἀφιλοστάχυος

ἀφιλόστοργος

ἀφιλοτῑμία

ἀφιλότῑμος

ἀφιλοχρηματία

ἀθῡμία

ἀθῡμίᾱτος

ἄθυμος

ἀφεῖμαι

ἀθῡμέω

ἀφημερεύω

ἁφήν

Ἀθηνᾶ

Ἀθηνάα

Ἀθήναζε

Ἀθήνη

ἀφηνιάζω

ἀθηνιάω

ἀφηνιασμός

Ἀθήνησι(ν)

Ἀθήνηθεν

Ἀθῆναι

Ἀθηναία

Ἀθηναῖον

Ἀθηναῖος

ἀφίω

ἀφυῶς

ἀφυπνίζω

ἀφυπνόω

ἀφιππάζομαι

ἀφιππία

ἄφιππος

ἀφιπποτοξότης

ἀφιππεύω

ἀφίπταμαι

ἀθήρ

Ἄθυρι

ἀθηρηλοιγός

ἀφῄρημαι

ἄθυρμα

ἀθυρμάτιον

ἀθύρω

ἄθῠρογλωσσ-

ἀθῠρογλωττία

ἀθῠρόγλωττος

ἄθηρον

ἄθηρος

ἀθῠροστομία

ἀθῠρόστομος

ἀθύρωτος

ἄθυρσος

ἀθήρευτος

ἀφείς

ἀθησαύριστος

ἀφυσγετός

ἀφήσει

ἀφύσικος

ἀφυσιολόγητος

ἀφησῠχάζω

ἀφήσω

ἀφύσσω

ἀφίστασθαι

ἀφίστημι

ἀφιστῴην

ἀφυστερέω

Ἄφυτις

ἀφήτωρ

ἄθῠτος

ἀφῆτε

Ἀφυταῖος

ἀφύτευτος

ἀφείθην

ἀφῖχθαι

ἀφίεμαι

ἀφίεμεν

ἀφίενται

ἀφιέναι

ἀφιερόω

ἀφιέρωσις

Language: Greek

ἁφή

Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
ἀφῇ
ἀφῇ 3 л. sing. aor. conjct. к ἀφίημι.
Древнегреческо-русский словарь Дворецкого:
ἁφή
I ἁφή (ᾰ) ἡ [ἅπτω 1] тж. pl.
1) прикосновение, осязание (ἁ. πρώτη αἴσθησίς, sc. ἐστιν Arst.);
2) чувство осязания Plat., Arst., Luc.;
3) муз. туше (ἐμμελὴς ἁ. καὶ κροῦσις Plut.);
4) сочленение (διακρίνεσθαι κατὰ τὰς ἁφάς Arst.);
5) (у атлетов) схватывание, хватка: ἁφὴν ἐνδιδόναι Plut. дать возможность ухватиться, не уметь ускользнуть (от противника); ἁφὴν ἔχειν ἄφυκτον Plut. обладать неотразимым обаянием.


II
ἁφή (ᾰ) ἡ [ἅπτω II] зажигание: περὶ λύχνων ἁφάς Her., Diod. когда зажигаются светильники, т. е. с наступлением вечера.

Lemma ἁφή

Wordforms and parallel words:

ἁφῇ 1 склонность (1) прилѣжа́нїемъ (1)

Concordance:

Wordform ἁφῇ

Lemmas:

ἁφή 1

Parallel words:

склонность (1)
прилѣжа́нїемъ (1)

In subcorpus: Show more ▼

Богослужебные тексты 1 из 29840 ipm=34 freq stat

Concordance: