а҃ ца́рствъ 24
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἀνέβη Δαυιδ ἐκεῖθεν καὶ ἐκάθισεν ἐν τοῖς στενοῖς Εγγαδδι. | 1И҆ воста̀ даві́дъ ѿтꙋ́дꙋ и҆ сѣ́де во ᲂу҆зи́нахъ є҆нгадді̀. |
| 2καὶ ἐγενήθη ὡς ἀνέστρεψεν Σαουλ ἀπὸ ὄπισθεν τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἀπηγγέλη αὐτῷ λεγόντων ὅτι Δαυιδ ἐν τῇ ἐρήμῳ Εγγαδδι. | 2И҆ бы́сть є҆гда̀ возврати́сѧ саꙋ́лъ вспѧ́ть ѿ и҆ноплемє́нникъ, и҆ возвѣсти́ша є҆мꙋ̀, глаго́люще: сѐ, даві́дъ въ пꙋсты́ни є҆нга́дстѣй. |
| 3καὶ ἔλαβεν μεθ᾿ ἑαυτοῦ τρεῖς χιλιάδας ἀνδρῶν ἐκλεκτοὺς ἐκ παντὸς Ισραηλ καὶ ἐπορεύθη ζητεῖν τὸν Δαυιδ καὶ τοὺς ἄνδρας αὐτοῦ ἐπὶ πρόσωπον Σαδαιεμ. | 3И҆ взѧ̀ саꙋ́лъ съ собо́ю трѝ ты́сѧщы мꙋже́й и҆збра́нныхъ ѿ всегѡ̀ і҆и҃лѧ и҆ и҆́де и҆ска́ти даві́да и҆ мꙋже́й є҆гѡ̀ прѧ́мѡ лицꙋ̀ садде́емъ: |
| 4καὶ ἦλθεν εἰς τὰς ἀγέλας τῶν ποιμνίων τὰς ἐπὶ τῆς ὁδοῦ, καὶ ἦν ἐκεῖ σπήλαιον, καὶ Σαουλ εἰσῆλθεν παρασκευάσασθαι· καὶ Δαυιδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ἐσώτερον τοῦ σπηλαίου ἐκάθηντο. | 4и҆ прїи́де до ста́дъ пасо́мыхъ на пꙋтѝ, и҆ бѣ̀ та́мѡ верте́пъ: и҆ саꙋ́лъ вни́де и҆спраздни́тисѧ, даві́дъ же и҆ мꙋ́жїе є҆гѡ̀ во внꙋ́треннихъ верте́па сѣдѧ́хꙋ. |
| 5καὶ εἶπον οἱ ἄνδρες Δαυιδ πρὸς αὐτόν Ἰδοὺ ἡ ἡμέρα αὕτη, ἣν εἶπεν κύριος πρὸς σὲ παραδοῦναι τὸν ἐχθρόν σου εἰς τὰς χεῖράς σου καὶ ποιήσεις αὐτῷ ὡς ἀγαθὸν ἐν ὀφθαλμοῖς σου. καὶ ἀνέστη Δαυιδ καὶ ἀφεῖλεν τὸ πτερύγιον τῆς διπλοίδος τῆς Σαουλ λαθραίως. | 5И҆ рѣ́ша мꙋ́жїе даві́дѡвы къ немꙋ̀: сѐ, де́нь се́й, ѡ҆ не́мже речѐ гдⷭ҇ь тебѣ̀ преда́ти врага̀ твоего̀ въ рꙋ́цѣ твоѝ, и҆ сотвори́ши є҆мꙋ̀ ꙗ҆́коже ᲂу҆го́дно пред̾ ѻ҆чи́ма твои́ма. И҆ воста̀ даві́дъ, и҆ ѿрѣ́за воскри́лїе ѻ҆де́жды саꙋ́ли ѡ҆́тай. |
| 6καὶ ἐγενήθη μετὰ ταῦτα καὶ ἐπάταξεν καρδία Δαυιδ αὐτόν, ὅτι ἀφεῖλεν τὸ πτερύγιον τῆς διπλοίδος αὐτοῦ, | 6И҆ бы́сть по си́хъ, и҆ вострепета̀ даві́дꙋ се́рдце є҆гѡ̀, ꙗ҆́кѡ ѿрѣ́за воскри́лїе ѻ҆де́жды саꙋ́ли: |
| 7καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς τοὺς ἄνδρας αὐτοῦ Μηδαμῶς μοι παρὰ κυρίου, εἰ ποιήσω τὸ ῥῆμα τοῦτο τῷ κυρίῳ μου τῷ χριστῷ κυρίου ἐπενέγκαι χεῖρά μου ἐπ᾿ αὐτόν, ὅτι χριστὸς κυρίου ἐστὶν οὗτος· | 7и҆ речѐ даві́дъ къ мꙋжє́мъ свои̑мъ: ника́коже мѝ ѿ гдⷭ҇а, а҆́ще сотворю̀ глаго́лъ се́й господи́нꙋ моемꙋ̀ хрїстꙋ̀ гдⷭ҇ню, є҆́же нанестѝ рꙋ́кꙋ мою̀ на́нь, ꙗ҆́кѡ хрїсто́съ гдⷭ҇ень є҆́сть се́й. |
| 8καὶ ἔπεισεν Δαυιδ τοὺς ἄνδρας αὐτοῦ ἐν λόγοις καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτοῖς ἀναστάντας θανατῶσαι τὸν Σαουλ. καὶ ἀνέστη Σαουλ καὶ κατέβη εἰς τὴν ὁδόν. | 8И҆ ᲂу҆вѣща̀ даві́дъ мꙋ́жы своѧ̑ словесы̀ и҆ не дадѐ и҆̀мъ воста́вшымъ ᲂу҆би́ти саꙋ́ла. И҆ воста̀ саꙋ́лъ, и҆ сни́де на пꙋ́ть. |
| 9καὶ ἀνέστη Δαυιδ ὀπίσω αὐτοῦ ἐκ τοῦ σπηλαίου, καὶ ἐβόησεν Δαυιδ ὀπίσω Σαουλ λέγων Κύριε βασιλεῦ· καὶ ἐπέβλεψεν Σαουλ εἰς τὰ ὀπίσω αὐτοῦ, καὶ ἔκυψεν Δαυιδ ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ. | 9И҆ и҆зы́де даві́дъ в̾слѣ́дъ є҆гѡ̀ и҆з̾ верте́па: и҆ возопѝ даві́дъ в̾слѣ́дъ саꙋ́ла, глаго́лѧ: господи́не царю̀. И҆ ѡ҆зрѣ́сѧ саꙋ́лъ в̾слѣ́дъ себє̀, и҆ преклони́сѧ даві́дъ лице́мъ свои́мъ до землѝ, и҆ поклони́сѧ є҆мꙋ̀. |
| 10καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς Σαουλ Ἵνα τί ἀκούεις τῶν λόγων τοῦ λαοῦ λεγόντων Ἰδοὺ Δαυιδ ζητεῖ τὴν ψυχήν σου; | 10И҆ речѐ даві́дъ къ саꙋ́лꙋ: почто̀ слꙋ́шаеши слове́съ люді́й глаго́лющихъ: сѐ, даві́дъ и҆́щетъ дꙋшѝ твоеѧ̀; |
| 11ἰδοὺ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἑοράκασιν οἱ ὀφθαλμοί σου ὡς παρέδωκέν σε κύριος σήμερον εἰς χεῖρά μου ἐν τῷ σπηλαίῳ, καὶ οὐκ ἠβουλήθην ἀποκτεῖναί σε καὶ ἐφεισάμην σου καὶ εἶπα Οὐκ ἐποίσω χεῖρά μου ἐπὶ κύριόν μου, ὅτι χριστὸς κυρίου οὗτός ἐστιν. | 11сѐ, дне́сь ви́дѣста ѻ҆́чи твоѝ, ꙗ҆́кѡ предаде́ тѧ гдⷭ҇ь дне́сь въ рꙋ́цѣ моѝ въ верте́пѣ, и҆ не восхотѣ́хъ ᲂу҆би́ти тебѐ, и҆ пощадѣ́хъ тѧ̀, и҆ рѣ́хъ: не нанесꙋ̀ рꙋкѝ моеѧ̀ на го́спода моего̀, ꙗ҆́кѡ пома́занникъ гдⷭ҇ень се́й є҆́сть: |
| 12καὶ ἰδοὺ τὸ πτερύγιον τῆς διπλοίδος σου ἐν τῇ χειρί μου· ἐγὼ ἀφῄρηκα τὸ πτερύγιον καὶ οὐκ ἀπέκταγκά σε. καὶ γνῶθι καὶ ἰδὲ σήμερον ὅτι οὐκ ἔστιν κακία ἐν τῇ χειρί μου οὐδὲ ἀσέβεια καὶ ἀθέτησις, καὶ οὐχ ἡμάρτηκα εἰς σέ· καὶ σὺ δεσμεύεις τὴν ψυχήν μου λαβεῖν αὐτήν. | 12и҆ сѐ, воскри́лїе ѻ҆де́жды твоеѧ̀ въ рꙋцѣ̀ мое́й, а҆́зъ ѿѧ́хъ воскри́лїе ѻ҆де́жды твоеѧ̀, и҆ не ᲂу҆би́хъ тебѐ: и҆ ᲂу҆разꙋмѣ́й, и҆ ви́ждь дне́сь, ꙗ҆́кѡ нѣ́сть ѕло́бы въ рꙋцѣ̀ мое́й, нижѐ нече́стїѧ и҆ презо́рства, нижѐ согрѣши́хъ къ тебѣ̀, а҆ ты̀ и҆́щеши дꙋшѝ моеѧ̀ и҆з̾ѧ́ти ю҆̀: |
| 13δικάσαι κύριος ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ σοῦ, καὶ ἐκδικήσαι με κύριος ἐκ σοῦ· καὶ ἡ χείρ μου οὐκ ἔσται ἐπὶ σοί, | 13да сꙋ́дитъ гдⷭ҇ь междꙋ̀ мно́ю и҆ тобо́ю, и҆ да защи́титъ мѧ̀ гдⷭ҇ь ѿ тебє̀: рꙋка́ же моѧ̀ не бꙋ́детъ на тѧ̀, |
| 14καθὼς λέγεται ἡ παραβολὴ ἡ ἀρχαία Ἐξ ἀνόμων ἐξελεύσεται πλημμέλεια· καὶ ἡ χείρ μου οὐκ ἔσται ἐπὶ σέ. | 14ꙗ҆́коже глаго́летсѧ при́тча дре́внѧѧ: ѿ беззакѡ́нникъ и҆зы́детъ престꙋпле́нїе: рꙋка́ же моѧ̀ не бꙋ́детъ на тѧ̀: |
| 15καὶ νῦν ὀπίσω τίνος σὺ ἐκπορεύῃ, βασιλεῦ Ισραηλ; ὀπίσω τίνος καταδιώκεις σύ; ὀπίσω κυνὸς τεθνηκότος καὶ ὀπίσω ψύλλου ἑνός. | 15и҆ нн҃ѣ ты̀, царю̀ і҆и҃левъ, в̾слѣ́дъ когѡ̀ и҆схо́диши; кого̀ ты̀ го́ниши; в̾слѣ́дъ ли пса̀ ᲂу҆ме́рша и҆ в̾слѣ́дъ блохѝ є҆ди́ныѧ; |
| 16γένοιτο κύριος εἰς κριτὴν καὶ δικαστὴν ἀνὰ μέσον ἐμοῦ καὶ ἀνὰ μέσον σοῦ· ἴδοι κύριος καὶ κρίναι τὴν κρίσιν μου καὶ δικάσαι μοι ἐκ χειρός σου. | 16да бꙋ́детъ гдⷭ҇ь сꙋдїѧ̀ и҆ ѿмсти́тель междꙋ̀ мно́ю и҆ тобо́ю, да ви́дитъ гдⷭ҇ь и҆ сꙋ́дитъ сꙋ́дъ мо́й, и҆ ѡ҆сꙋ́дитъ мѧ̀ ѿ рꙋкѝ твоеѧ̀. |
| 17καὶ ἐγένετο ὡς συνετέλεσεν Δαυιδ τὰ ῥήματα ταῦτα λαλῶν πρὸς Σαουλ, καὶ εἶπεν Σαουλ Ἦ φωνή σου αὕτη, τέκνον Δαυιδ; καὶ ἦρεν τὴν φωνὴν αὐτοῦ Σαουλ καὶ ἔκλαυσεν. | 17И҆ бы́сть, є҆гда̀ сконча̀ даві́дъ глаго́лы сїѧ̑, глаго́лѧ къ саꙋ́лꙋ, и҆ речѐ саꙋ́лъ: тво́й ли гла́съ се́й, ча́до даві́де; И҆ воздви́же саꙋ́лъ гла́съ сво́й и҆ воспла́касѧ. |
| 18καὶ εἶπεν Σαουλ πρὸς Δαυιδ Δίκαιος σὺ ὑπὲρ ἐμέ, ὅτι σὺ ἀνταπέδωκάς μοι ἀγαθά, ἐγὼ δὲ ἀνταπέδωκά σοι κακά. | 18И҆ речѐ саꙋ́лъ къ даві́дꙋ: пра́веденъ є҆сѝ ты̀ па́че менє̀, ꙗ҆́кѡ ты̀ возда́лъ мѝ є҆сѝ блага̑ѧ, а҆́зъ же тебѣ̀ возда́хъ ѕла̑ѧ: |
| 19καὶ σὺ ἀπήγγειλάς μοι σήμερον ἃ ἐποίησάς μοι ἀγαθά, ὡς ἀπέκλεισέν με κύριος σήμερον εἰς χεῖράς σου καὶ οὐκ ἀπέκτεινάς με· | 19и҆ ты̀ возвѣсти́лъ мѝ є҆сѝ дне́сь, ꙗ҆̀же сотвори́лъ мѝ блага̑ѧ, ꙗ҆́кѡ заключи́ мѧ гдⷭ҇ь въ рꙋ́ки твоѧ̑ дне́сь, и҆ не ᲂу҆би́лъ мѧ̀ є҆сѝ: |
| 20καὶ ὅτι εἰ εὕροιτό τις τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ ἐν θλίψει καὶ ἐκπέμψαι αὐτὸν ἐν ὁδῷ ἀγαθῇ, καὶ κύριος ἀνταποτείσει αὐτῷ ἀγαθά, καθὼς πεποίηκας σήμερον. | 20и҆ ꙗ҆́коже а҆́ще кто̀ ѡ҆брѣ́лъ бы врага̀ своего̀ въ печа́ли, и҆ ѿпꙋсти́лъ бы є҆го̀ въ пꙋ́ть бла́гъ, и҆ гдⷭ҇ь возда́стъ є҆мꙋ̀ блага̑ѧ, ꙗ҆́коже ты̀ сотвори́лъ є҆сѝ дне́сь: |
| 21καὶ νῦν ἰδοὺ ἐγὼ γινώσκω ὅτι βασιλεύων βασιλεύσεις καὶ στήσεται ἐν χερσίν σου βασιλεία Ισραηλ. | 21и҆ нн҃ѣ сѐ, а҆́зъ вѣ́мъ, ꙗ҆́кѡ царю́ѧ ца́рствовати и҆́маши, и҆ ста́ти и҆́мать въ рꙋцѣ̀ твое́й ца́рство і҆и҃лево: |
| 22καὶ νῦν ὄμοσόν μοι ἐν κυρίῳ ὅτι οὐκ ἐξολεθρεύσεις τὸ σπέρμα μου ὀπίσω μου καὶ οὐκ ἀφανιεῖς τὸ ὄνομά μου ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός μου. | 22и҆ нн҃ѣ клени́сѧ мѝ гдⷭ҇емъ, ꙗ҆́кѡ не и҆скорени́ши сѣ́мене моегѡ̀ по мнѣ̀ и҆ не погꙋби́ши и҆́мене моегѡ̀ ѿ до́мꙋ ѻ҆тца̀ моегѡ̀. |
| 23καὶ ὤμοσεν Δαυιδ τῷ Σαουλ. καὶ ἀπῆλθεν Σαουλ εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ, καὶ Δαυιδ καὶ οἱ ἄνδρες αὐτοῦ ἀνέβησαν εἰς τὴν Μεσσαρα στενήν. | 23И҆ клѧ́тсѧ даві́дъ саꙋ́лꙋ. И҆ ѿи́де саꙋ́лъ на мѣ́сто своѐ, даві́дъ же и҆ мꙋ́жїе є҆гѡ̀ взыдо́ша въ мессе́рꙋ тѣ́снꙋю. |