Тѡві́т 5
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἀποκριθεὶς Τωβιας εἶπεν αὐτῷ Πάτερ, ποιήσω πάντα, ὅσα ἐντέταλσαί μοι· | 1И҆ ѿвѣща́въ тѡві́а, речѐ є҆мꙋ̀: ѻ҆́тче, сотворю̀ всѧ̑, є҆ли̑ка заповѣ́далъ є҆сѝ мѝ: |
| 2ἀλλὰ πῶς δυνήσομαι λαβεῖν τὸ ἀργύριον καὶ οὐ γινώσκω αὐτόν; | 2но ка́кѡ возмогꙋ̀ взѧ́ти сребро̀, а҆ не зна́ю є҆гѡ̀; |
| 3καὶ ἔδωκεν αὐτῷ τὸ χειρόγραφον καὶ εἶπεν αὐτῷ Ζήτησον σεαυτῷ ἄνθρωπον, ὃς συμπορεύσεταί σοι, καὶ δώσω αὐτῷ μισθόν, ἕως ζῶ· καὶ λαβὲ πορευθεὶς τὸ ἀργύριον. | 3И҆ дадѐ є҆мꙋ̀ рꙋкописа́нїе и҆ речѐ є҆мꙋ̀: и҆щѝ себѣ̀ человѣ́ка, и҆́же по́йдетъ съ тобо́ю, и҆ да́мъ є҆мꙋ̀ мздꙋ̀, до́ндеже жи́въ є҆́смь, и҆ ше́дъ возмѝ сребро̀. |
| 4καὶ ἐπορεύθη ζητῆσαι ἄνθρωπον καὶ εὗρεν τὸν Ραφαηλ, ὃς ἦν ἄγγελος, καὶ οὐκ ᾔδει· | 4И҆ и҆́де и҆ска́ти человѣ́ка, и҆ ѡ҆брѣ́те рафаи́ла, и҆́же бѣ̀ а҆́гг҃лъ, и҆ не вѣ́дѧше: |
| 5καὶ εἶπεν αὐτῷ Εἰ δύναμαι πορευθῆναι μετὰ σοῦ ἐν Ῥάγοις τῆς Μηδίας, καὶ εἰ ἔμπειρος εἶ τῶν τόπων; | 5и҆ речѐ є҆мꙋ̀: могꙋ́ ли пойтѝ съ тобо́ю въ ра̑ги миді̑йскїѧ, и҆ и҆звѣ́стенъ ли є҆сѝ ѡ҆ мѣ́стѣхъ; |
| 6καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Πορεύσομαι μετὰ σοῦ καὶ τῆς ὁδοῦ ἐμπειρῶ καὶ παρὰ Γαβαηλ τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ηὐλίσθην. | 6И҆ речѐ є҆мꙋ̀ а҆́гг҃лъ: пойдꙋ̀ съ тобо́ю, и҆ пꙋ́ть вѣ́мъ, и҆ ᲂу҆ гаваи́ла бра́та на́шегѡ живѧ́хъ. |
| 7καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβιας Ὑπόμεινόν με, καὶ ἐρῶ τῷ πατρί μου. | 7И҆ речѐ є҆мꙋ̀ тѡві́а: пождѝ мѧ̀, и҆ рекꙋ̀ ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀. |
| 8καὶ εἶπεν αὐτῷ Πορεύου καὶ μὴ χρονίσῃς. | 8И҆ речѐ є҆мꙋ̀: и҆дѝ и҆ не коснѝ. |
| 9καὶ εἰσελθὼν εἶπεν τῷ πατρί Ἰδοὺ εὕρηκα ὃς συμπορεύσεταί μοι. ὁ δὲ εἶπεν Φώνησον αὐτὸν πρός με, ἵνα ἐπιγνῶ ποίας φυλῆς ἐστιν καὶ εἰ πιστὸς τοῦ πορευθῆναι μετὰ σοῦ. | 9И҆ вше́дъ речѐ ѻ҆тцꙋ̀: сѐ, ѡ҆брѣто́хъ, и҆́же по́йдетъ со мно́ю се́й же речѐ: пригласѝ є҆го̀ ко мнѣ̀, да ᲂу҆вѣ́мъ, ко́егѡ пле́мене є҆́сть, и҆ а҆́ще вѣ́ренъ є҆́сть, є҆́же и҆тѝ съ тобо́ю. |
| 10καὶ ἐκάλεσεν αὐτόν, καὶ εἰσῆλθεν, καὶ ἠσπάσαντο ἀλλήλους. | 10И҆ призва̀ є҆го̀: и҆ вни́де, и҆ привѣ́тствоваста дрꙋ́гъ дрꙋ́га. |
| 11καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβιτ Ἄδελφε, ἐκ ποίας φυλῆς καὶ ἐκ ποίας πατρίδος σὺ εἶ; ὑπόδειξόν μοι. | 11И҆ речѐ є҆мꙋ̀ тѡві́тъ: бра́те, ѿ ко́егѡ пле́мене и҆ ѿ ко́егѡ ѻ҆те́чества є҆сѝ ты̀; скажи́ ми. |
| 12καὶ εἶπεν αὐτῷ Φυλὴν καὶ πατριὰν σὺ ζητεῖς ἢ μίσθιον, ὃς συμπορεύσεται μετὰ τοῦ υἱοῦ σου; καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβιτ Βούλομαι, ἄδελφε, ἐπιγνῶναι τὸ γένος σου καὶ τὸ ὄνομα. | 12И҆ речѐ є҆мꙋ̀: пле́мене и҆ ѻ҆те́чества ты̀ и҆́щеши; и҆лѝ нае́мника, и҆́же спꙋтьше́ствꙋетъ съ сы́номъ твои́мъ; И҆ речѐ є҆мꙋ̀ тѡві́тъ: хощꙋ̀ бра́те, вѣ́дати ро́дъ тво́й и҆ и҆́мѧ. |
| 13ὁ δὲ εἶπεν Ἐγὼ Αζαριας Ανανιου τοῦ μεγάλου, τῶν ἀδελφῶν σου. | 13Ѻ҆́нъ же речѐ: а҆́зъ а҆зарі́а а҆нані́и вели́кагѡ ѿ бра́тїи твоеѧ̀. |
| 14καὶ εἶπεν αὐτῷ Ὑγιαίνων ἔλθοις, ἄδελφε· καὶ μή μοι ὀργισθῇς ὅτι ἐζήτησα τὴν φυλήν σου καὶ τὴν πατριάν σου ἐπιγνῶναι. καὶ σὺ τυγχάνεις ἀδελφός μου ἐκ τῆς καλῆς καὶ ἀγαθῆς γενεᾶς· ἐπεγίνωσκον γὰρ ἐγὼ Ανανιαν καὶ Ιαθαν τοὺς υἱοὺς Σεμειου τοῦ μεγάλου, ὡς ἐπορευόμεθα κοινῶς εἰς Ιεροσόλυμα προσκυνεῖν ἀναφέροντες τὰ πρωτότοκα καὶ τὰς δεκάτας τῶν γενημάτων, καὶ οὐκ ἐπλανήθησαν ἐν τῇ πλάνῃ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν. ἐκ ῥίζης καλῆς εἶ, ἄδελφε. | 14И҆ речѐ є҆мꙋ̀: бла́гѡ прише́лъ є҆сѝ, бра́те, и҆ на мѧ̀ да не гнѣ́ваешисѧ, ꙗ҆́кѡ взыска́хъ пле́мѧ твоѐ и҆ ѻ҆те́чество твоѐ ᲂу҆вѣ́дати, и҆ ты̀ є҆сѝ бра́тъ мо́й ѿ добра̀ и҆ бла́га ро́да: зна́хъ бо а҆́зъ а҆нані́ю и҆ і҆ѡнаѳа́на сынѡ́въ семе́а вели́кагѡ, ꙗ҆́кѡ ходи́хомъ кꙋ́пнѡ во і҆ерⷭ҇ли́мъ кла́нѧтисѧ, приносѧ́ще перворѡ́днаѧ и҆ десѧти̑ны плодѡ́въ, и҆ не заблꙋди́ша въ заблꙋжде́нїи бра́тїи на́шеѧ: ѿ ко́рене вели́кагѡ є҆сѝ, бра́те: |
| 15ἀλλ᾿ εἰπόν μοι τίνα σοι ἔσομαι μισθὸν διδόναι· δραχμὴν τῆς ἡμέρας καὶ τὰ δέοντά σοι ὡς καὶ τῷ υἱῷ μου; | 15но рцы̀ мнѣ̀, кꙋ́ю тебѣ̀ и҆́мамъ мздꙋ̀ да́ти; дра́хмꙋ на де́нь и҆ нꙋ̑жднаѧ тебѣ̀ ꙗ҆́коже и҆ сы́нови моемꙋ̀: |
| 16καὶ ἔτι προσθήσω σοι ἐπὶ τὸν μισθόν, ἐὰν ὑγιαίνοντες ἐπιστρέψητε. | 16и҆ є҆щѐ приложꙋ̀ тебѣ̀ над̾ мздꙋ̀, а҆́ще здра́ви возвратите́сѧ. |
| 17καὶ εὐδόκησαν οὕτως. καὶ εἶπεν πρὸς Τωβιαν Ἕτοιμος γίνου πρὸς τὴν ὁδόν· καὶ εὐοδωθείητε. καὶ ἡτοίμασεν ὁ υἱὸς αὐτοῦ τὰ πρὸς τὴν ὁδόν. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ πατὴρ αὐτοῦ Πορεύου μετὰ τοῦ ἀνθρώπου· ὁ δὲ ἐν τῷ οὐρανῷ οἰκῶν θεὸς εὐοδώσει τὴν ὁδὸν ὑμῶν, καὶ ὁ ἄγγελος αὐτοῦ συμπορευθήτω ὑμῖν. καὶ ἐξῆλθαν ἀμφότεροι ἀπελθεῖν καὶ ὁ κύων τοῦ παιδαρίου μετ᾿ αὐτῶν.– | 17И҆ благоизво́листа та́кѡ. И҆ речѐ къ тѡві́и: гото́въ вꙋ́ди къ пꙋтѝ, и҆ да благоспѣши́тсѧ ва́ма. И҆ ᲂу҆гото́ва сы́нъ є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же къ пꙋтѝ. И҆ речѐ є҆мꙋ̀ ѻ҆те́цъ є҆гѡ̀: и҆дѝ съ человѣ́комъ си́мъ: ѡ҆бита́ѧй же на нб҃сѝ бг҃ъ бл҃гоꙋстро́итъ пꙋ́ть ва́шъ, и҆ а҆́гг҃лъ є҆гѡ̀ да спꙋтьше́ствꙋетъ ва́ма. И҆ и҆зыдо́ста ѻ҆́ба ѿитѝ, и҆ пе́съ ѻ҆́трочища съ ни́ма. |
| 18ἔκλαυσεν δὲ Αννα ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ εἶπεν πρὸς Τωβιτ Τί ἐξαπέστειλας τὸ παιδίον ἡμῶν; ἢ οὐχὶ ἡ ῥάβδος τῆς χειρὸς ἡμῶν ἐστιν ἐν τῷ εἰσπορεύεσθαι αὐτὸν καὶ ἐκπορεύεσθαι ἐνώπιον ἡμῶν; | 18Пла́касѧ же а҆́нна ма́ти є҆гѡ̀ и҆ речѐ къ тѡві́тꙋ: почто̀ ѿпꙋсти́лъ є҆сѝ ча́до на́ше; и҆лѝ не же́злъ рꙋкѝ на́шеѧ є҆́сть, внегда̀ входи́те є҆мꙋ̀ и҆ и҆сходи́ти пред̾ на́ма; |
| 19ἀργύριον τῷ ἀργυρίῳ μὴ φθάσαι, ἀλλὰ περίψημα τοῦ παιδίου ἡμῶν γένοιτο· | 19сребро̀ сребро́мъ да не возврати́тсѧ, но ᲂу҆ме́ты сы́на на́шегѡ да бꙋ́детъ: |
| 20ὡς γὰρ δέδοται ἡμῖν ζῆν παρὰ τοῦ κυρίου, τοῦτο ἱκανὸν ἡμῖν ὑπάρχει. | 20ꙗ҆́кѡ бо даде́сѧ на́ма жи́ти ѿ гдⷭ҇а, сїѐ дово́льно є҆́сть на́ма. |
| 21καὶ εἶπεν αὐτῇ Τωβιτ Μὴ λόγον ἔχε, ἀδελφή· ὑγιαίνων ἐλεύσεται, καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται αὐτόν· | 21И҆ речѐ є҆́й тѡві́тъ: не печа́лисѧ, сестро̀, здра́въ прїи́детъ, и҆ ѻ҆́чи твоѝ ᲂу҆́зрѧтъ є҆го̀: |
| 22ἄγγελος γὰρ ἀγαθὸς συμπορεύσεται αὐτῷ, καὶ εὐοδωθήσεται ἡ ὁδὸς αὐτοῦ, καὶ ὑποστρέψει ὑγιαίνων. | 22а҆́гг҃лъ бо бла́гъ спꙋтьше́ствовати бꙋ́детъ є҆мꙋ̀ и҆ благоꙋспѣ́етсѧ пꙋ́ть є҆гѡ̀, и҆ возврати́тсѧ здра́въ. |
| 23καὶ ἐπαύσατο κλαίουσα. |