Тѡві́т 10
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ Τωβιτ ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἐλογίζετο ἑκάστης ἡμέρας· καὶ ὡς ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τῆς πορείας καὶ οὐκ ἤρχοντο, | 1И҆ тѡві́тъ ѻ҆те́цъ є҆гѡ̀ сочислѧ́ше кі́йждо де́нь: и҆ є҆гда̀ и҆спо́лнишасѧ дні́е пꙋтѝ, и҆ не прихожда́хꙋ, |
| 2εἶπεν Μήποτε κατῄσχυνται; ἢ μήποτε ἀπέθανεν Γαβαηλ καὶ οὐδεὶς δίδωσιν αὐτῷ τὸ ἀργύριον; | 2речѐ тѡві́тъ: є҆да̀ ка́кѡ посра́млени сꙋ́ть; и҆лѝ не́гли ᲂу҆́мре гаваи́лъ, и҆ никто́же є҆мꙋ̀ дае́тъ сребра̀; |
| 3καὶ ἐλυπεῖτο λίαν. | 3И҆ скорбѧ́ше ѕѣлѡ̀. |
| 4εἶπεν δὲ αὐτῷ ἡ γυνή Ἀπώλετο τὸ παιδίον, διότι κεχρόνικεν· καὶ ἤρξατο θρηνεῖν αὐτὸν καὶ εἶπεν | 4Рече́ же є҆мꙋ̀ жена̀ є҆гѡ̀: поги́бе ѻ҆́трочищь, поне́же ᲂу҆ме́дли. И҆ нача̀ пла́катисѧ є҆гѡ̀ и҆ речѐ: |
| 5Οὐ μέλει μοι, τέκνον, ὅτι ἀφῆκά σε τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου; | 5нѣ́сть попече́нїѧ мнѣ̀, ча́до, поне́же лиши́хсѧ тѧ̀ свѣ́та ѻ҆́чїю моє́ю. |
| 6καὶ Τωβιτ λέγει αὐτῇ Σίγα, μὴ λόγον ἔχε, ὑγιαίνει. | 6Тѡві́тъ же глаго́летъ є҆́й: молчѝ, не печа́лисѧ, здра́въ є҆́сть. |
| 7καὶ εἶπεν αὐτῷ Σίγα, μὴ πλάνα με· ἀπώλετο τὸ παιδίον μου. καὶ ἐπορεύετο καθ᾿ ἡμέραν εἰς τὴν ὁδὸν ἔξω, οἵας ἀπῆλθεν, ἡμέρας τε ἄρτον οὐκ ἤσθιεν, τὰς δὲ νύκτας οὐ διελίμπανεν θρηνοῦσα Τωβιαν τὸν υἱὸν αὐτῆς, ἕως οὗ συνετελέσθησαν αἱ δέκα τέσσαρες ἡμέραι τοῦ γάμου, ἃς ὤμοσεν Ραγουηλ ποιῆσαι αὐτὸν ἐκεῖ. | 7И҆ речѐ є҆мꙋ̀ молчѝ, не прельща́й менѐ, поги́бе ѻ҆́трочищь мо́й. И҆ и҆схожда́ше на всѧ́къ де́нь на пꙋ́ть внѣ̀, и҆́мже ѿи́де: и҆ во дни̑ хлѣ́ба не ꙗ҆дѧ́ше, въ но́щехъ же не престава́ше пла́чꙋщисѧ тѡві́и сы́на своегѡ̀, доне́лѣже сконча́шасѧ четырена́десѧть дні́е бра́ка, въ нѧ́же заклѧ̀ рагꙋи́лъ пребы́ти є҆мꙋ̀ та́мѡ. Рече́ же тѡві́а рагꙋи́лꙋ: ѿпꙋстѝ мѧ̀, занѐ ѻ҆те́цъ мо́й и҆ ма́ти моѧ̀ не ктомꙋ̀ надѣ́ютсѧ ви́дѣти мѧ̀. |
| 8Εἶπεν δὲ Τωβιας τῷ Ραγουηλ Ἐξαπόστειλόν με, ὅτι ὁ πατήρ μου καὶ ἡ μήτηρ μου οὐκέτι ἐλπίζουσιν ὄψεσθαί με. | 8Рече́ же є҆мꙋ̀ те́сть є҆гѡ̀: пребꙋ́ди ᲂу҆ менє̀, и҆ а҆́зъ послю̀ ко ѻ҆тцꙋ̀ твоемꙋ̀, и҆ возвѣстѧ́тъ є҆мꙋ̀, ꙗ҆̀же ѡ҆ тебѣ̀. |
| 9εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ πενθερὸς αὐτοῦ Μεῖνον παρ᾿ ἐμοί, κἀγὼ ἐξαποστελῶ πρὸς τὸν πατέρα σου καὶ δηλώσουσιν αὐτῷ τὰ κατὰ σέ. καὶ Τωβιας λέγει Οὐχί, ἀλλὰ ἐξαπόστειλόν με πρὸς τὸν πατέρα μου. | 9И҆ тѡві́а речѐ: нѝ, но ѿпꙋстѝ мѧ̀ ко ѻ҆тцꙋ̀ моемꙋ̀. |
| 10ἀναστὰς δὲ Ραγουηλ ἔδωκεν αὐτῷ Σαρραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ ἥμισυ τῶν ὑπαρχόντων, σώματα καὶ κτήνη καὶ ἀργύριον· | 10Воста́въ же рагꙋи́лъ, дадѐ є҆мꙋ̀ са́ррꙋ женꙋ̀ є҆гѡ̀ и҆ по́лъ и҆мѣ́нїй, рабы̑ и҆ скоты̀ и҆ сребро̀, |
| 11καὶ εὐλογήσας αὐτοὺς ἐξαπέστειλεν λέγων Εὐοδώσει ὑμᾶς, τέκνα, ὁ θεὸς τοῦ οὐρανοῦ πρὸ τοῦ με ἀποθανεῖν. | 11и҆ благослови́въ ѧ҆̀ ѿпꙋстѝ, глаго́лѧ: да бл҃гопоспѣши́тъ ва́мъ, ча̑да, бг҃ъ нб҃сѐ пре́жде не́же ᲂу҆мре́ти мѝ. |
| 12καὶ εἶπεν τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Τίμα τοὺς πενθερούς σου, αὐτοὶ νῦν γονεῖς σού εἰσιν· ἀκούσαιμί σου ἀκοὴν καλήν. καὶ ἐφίλησεν αὐτήν. | 12И҆ речѐ дще́ри свое́й: чтѝ све́крѡвъ твои́хъ, ті́и нн҃ѣ роди́телїе твоѝ сꙋ́ть, да слы́шꙋ ѡ҆ тебѣ̀ слꙋ́хъ до́бръ. И҆ ѡ҆блобыза̀ ю҆̀. И҆ є҆́дна речѐ ко тѡві́и: бра́те возлю́бленне, да возврати́тъ тѧ̀ гдⷭ҇ь нб҃сѐ и҆ да да́стъ мѝ ви́дѣти твоѧ̑ ча̑да ѿ са́рры дще́ре моеѧ̀, да возвеселю́сѧ пред̾ гдⷭ҇емъ: и҆ сѐ, вдаю̀ тебѣ̀ дще́рь мою̀ въ зало́гъ, и҆ да не ѡ҆печалѧ́еши є҆ѧ̀. |
| 13καὶ Εδνα εἶπεν πρὸς Τωβιαν Ἄδελφε ἀγαπητέ, ἀποκαταστήσαι σε ὁ κύριος τοῦ οὐρανοῦ καὶ δῴη μοι ἰδεῖν σου παιδία ἐκ Σαρρας τῆς θυγατρός μου, ἵνα εὐφρανθῶ ἐνώπιον τοῦ κυρίου· καὶ ἰδοὺ παρατίθεμαί σοι τὴν θυγατέρα μου ἐν παρακαταθήκῃ, μὴ λυπήσῃς αὐτήν. | 13По си́хъ ѿи́де тѡві́а благословѧ̀ бг҃а, ꙗ҆́кѡ бл҃гопоспѣшѝ пꙋ́ть є҆гѡ̀: и҆ благословѧ́ше рагꙋи́ла и҆ є҆́днꙋ женꙋ̀ є҆гѡ̀, и҆ и҆дѧ́ше, до́ндеже прибли́житисѧ и҆̀мъ къ нїнеѵі́и. |
| 14μετὰ ταῦτα ἐπορεύετο Τωβιας εὐλογῶν τὸν θεόν, ὅτι εὐόδωσεν τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ κατευλόγει Ραγουηλ καὶ Εδναν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. |