Тѡві́т 11
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐπορεύετο μέχρις οὗ ἐγγίσαι αὐτοὺς εἰς Νινευη. καὶ εἶπεν Ραφαηλ πρὸς Τωβιαν | 1И҆ речѐ рафаи́лъ ко тѡві́и: не вѣ́си ли, бра́те, ка́кѡ ѡ҆ста́вилъ є҆сѝ ѻ҆тца̀ твоего̀; |
| 2Οὐ γινώσκεις, ἄδελφε, πῶς ἀφῆκας τὸν πατέρα σου; | 2предтеце́мъ пред̾ жено́ю твое́ю и҆ ᲂу҆гото́ваимъ до́мъ: |
| 3προδράμωμεν ἔμπροσθεν τῆς γυναικός σου καὶ ἑτοιμάσωμεν τὴν οἰκίαν· | 3возми́ же въ рꙋ́кꙋ же́лчь ры́бїю. И҆ поидо́ста, и҆ кꙋ́пнѡ и҆́де пе́съ в̾слѣ́дъ и҆́хъ. |
| 4λαβὲ δὲ παρὰ χεῖρα τὴν χολὴν τοῦ ἰχθύος. καὶ ἐπορεύθησαν, καὶ συνῆλθεν ὁ κύων ὄπισθεν αὐτῶν. | 4А҆́нна же сѣдѧ́ше ѡ҆бзира́ющи на пꙋтѝ сы́на своего̀. |
| 5καὶ Αννα ἐκάθητο περιβλεπομένη εἰς τὴν ὁδὸν τὸν παῖδα αὐτῆς· | 5И҆ ᲂу҆смотрѝ є҆го̀ грѧдꙋ́ща и҆ речѐ ѻ҆тцꙋ̀ є҆гѡ̀: сѐ, сы́нъ мо́й грѧде́тъ и҆ человѣ́къ поше́дый съ ни́мъ. |
| 6καὶ προσενόησεν αὐτὸν ἐρχόμενον καὶ εἶπεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ Ἰδοὺ ὁ υἱός σου ἔρχεται καὶ ὁ ἄνθρωπος ὁ πορευθεὶς μετ᾿ αὐτοῦ. | 6А҆ рафаи́лъ речѐ: вѣ́мъ а҆́зъ, тѡві́е, ꙗ҆́кѡ ѿве́рзетъ ѻ҆́чи ѻ҆те́цъ тво́й: |
| 7καὶ Ραφαηλ εἶπεν Ἐπίσταμαι ἐγὼ ὅτι ἀνοίξει τοὺς ὀφθαλμοὺς ὁ πατήρ σου· | 7ты̀ ᲂу҆́бѡ пома́жи же́лчїю на ѻ҆чесѣ́хъ є҆гѡ̀, и҆ ᲂу҆грызе́нъ ѡ҆тре́тъ, и҆ ѿве́рзетъ бѣ́льма, и҆ ᲂу҆́зритъ тѧ̀. |
| 8σὺ οὖν ἔγχρισον τὴν χολὴν εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, καὶ δηχθεὶς διατρίψει καὶ ἀποβαλεῖ τὰ λευκώματα καὶ ὄψεταί σε. | 8И҆ прите́кши а҆́нна нападѐ на вы́ю сы́на своегѡ̀ и҆ речѐ є҆мꙋ̀: ви́дѣхъ тѧ̀, ча́до, ѿнн҃ѣ да ᲂу҆мрꙋ̀. И҆ пла́кастасѧ ѻ҆́ба. |
| 9καὶ προσδραμοῦσα Αννα ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον τοῦ υἱοῦ αὐτῆς καὶ εἶπεν αὐτῷ Εἶδόν σε, παιδίον, ἀπὸ τοῦ νῦν ἀποθανοῦμαι. καὶ ἔκλαυσαν ἀμφότεροι. | 9Тѡві́тъ же и҆схожда́ше ко две́ремъ и҆ преткнꙋ́сѧ. Сы́нъ же є҆гѡ̀ притечѐ къ немꙋ̀ |
| 10καὶ Τωβιτ ἐξήρχετο πρὸς τὴν θύραν καὶ προσέκοπτεν, ὁ δὲ υἱὸς προσέδραμεν αὐτῷ | 10и҆ под̾ѧ̀ ѻ҆тца̀ своего̀ и҆ посы́па же́лчь на ѻ҆чеса̀ ѻ҆тца̀ своегѡ̀, глаго́лѧ: дерза́й, ѻ҆́тче. |
| 11καὶ ἐπελάβετο τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ προσέπασεν τὴν χολὴν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ πατρὸς αὐτοῦ λέγων Θάρσει, πάτερ. | 11Є҆гда́ же ѡ҆грызє́на бы́ша, ѡ҆трѐ ѻ҆́чи своѝ, |
| 12ὡς δὲ συνεδήχθησαν, διέτριψε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, καὶ ἐλεπίσθη ἀπὸ τῶν κανθῶν τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ τὰ λευκώματα. | 12и҆ ѿро́шасѧ ѿ ᲂу҆́глѡвъ ѻ҆че́съ є҆гѡ̀ бѣ́льма, и҆ ви́дѣвъ сы́на своего̀, нападѐ на вы́ю є҆гѡ̀ |
| 13καὶ ἰδὼν τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ ἔκλαυσεν καὶ εἶπεν | 13и҆ пла́касѧ и҆ речѐ: блгⷭ҇ве́нъ є҆сѝ, бж҃е, и҆ блгⷭ҇ве́но и҆́мѧ твоѐ во вѣ́ки, и҆ блгⷭ҇ве́ни всѝ ст҃і́и твоѝ а҆́гг҃ли, |
| 14Εὐλογητὸς εἶ, ὁ θεός, καὶ εὐλογητὸν τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ εὐλογημένοι πάντες οἱ ἅγιοί σου ἄγγελοι· ὅτι ἐμαστίγωσας καὶ ἠλέησάς με, ἰδοὺ βλέπω Τωβιαν τὸν υἱόν μου. | 14ꙗ҆́кѡ наказа́лъ є҆сѝ и҆ поми́ловалъ є҆сѝ мѧ̀: сѐ, ви́ждꙋ тѡві́ю сы́на моего̀. И҆ вни́де сы́нъ є҆гѡ̀ ра́дꙋѧсѧ, и҆ возвѣстѝ ѻ҆тцꙋ̀ своемꙋ̀ вели̑чїѧ бы̑вшаѧ є҆мꙋ̀ въ миді́и. |
| 15καὶ εἰσῆλθεν ὁ υἱὸς αὐτοῦ χαίρων καὶ ἀπήγγειλεν τῷ πατρὶ αὐτοῦ τὰ μεγαλεῖα τὰ γενόμενα αὐτῷ ἐν τῇ Μηδίᾳ. | 15И҆ и҆зы́де тѡві́тъ во срѣ́тенїе невѣ́стки своеѧ̀ ра́дꙋѧсѧ и҆ благословѧ̀ бг҃а, ко вратѡ́мъ нїнеѵі́и. И҆ чꙋдѧ́хꙋсѧ ви́дѧщїи є҆го̀ грѧдꙋ́ща, ꙗ҆́кѡ прозрѣ̀. |
| 16Καὶ ἐξῆλθεν Τωβιτ εἰς συνάντησιν τῇ νύμφῃ αὐτοῦ χαίρων καὶ εὐλογῶν τὸν θεὸν πρὸς τῇ πύλῃ Νινευη· καὶ ἐθαύμαζον οἱ θεωροῦντες αὐτὸν πορευόμενον ὅτι ἔβλεψεν, καὶ Τωβιτ ἐξωμολογεῖτο ἐνώπιον αὐτῶν ὅτι ἠλέησεν αὐτὸν ὁ θεός. | 16И҆ тѡві́тъ и҆сповѣ́дашесѧ пред̾ ни́ми, ꙗ҆́кѡ поми́лова є҆го̀ бг҃ъ. И҆ є҆гда̀ прибли́жисѧ тѡві́тъ къ са́ррѣ невѣ́стцѣ свое́й, благословѝ ю҆̀, глаго́лѧ: прїидѝ здра́ва, дщѝ: блгⷭ҇ве́нъ бг҃ъ, и҆́же приведѐ тѧ̀ къ на́мъ, и҆ ѻ҆те́цъ тво́й и҆ ма́ти твоѧ̀. И҆ бы́сть ра́дость всѣ̑мъ сꙋ́щымъ въ нїнеѵі́и бра́тїѧмъ є҆гѡ̀. |
| 17καὶ ὡς ἤγγισεν Τωβιτ Σαρρα τῇ νύμφῃ αὐτοῦ, κατευλόγησεν αὐτὴν λέγων Ἔλθοις ὑγιαίνουσα, θύγατερ· εὐλογητὸς ὁ θεός, ὃς ἤγαγέν σε πρὸς ἡμᾶς, καὶ ὁ πατήρ σου καὶ ἡ μήτηρ σου. | 17И҆ прїи́де а҆хїа́харъ, и҆ насва́съ сы́нъ бра́та є҆гѡ̀, |
| 18καὶ ἐγένετο χαρὰ πᾶσι τοῖς ἐν Νινευη ἀδελφοῖς αὐτοῦ. | 18и҆ бы́сть бра́къ тѡві́и съ весе́лїемъ дні́й се́дмь. |
| 19καὶ παρεγένετο Αχιαχαρος καὶ Νασβας ὁ ἐξάδελφος αὐτοῦ, καὶ ἤχθη ὁ γάμος Τωβια μετ᾿ εὐφροσύνης ἑπτὰ ἡμέρας. |