Данїи́ла 7
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἔτους πρώτου βασιλεύοντος Βαλτασαρ χώρας Βαβυλωνίας Δανιηλ ὅραμα εἶδε παρὰ κεφαλὴν ἐπὶ τῆς κοίτης αὐτοῦ· τότε Δανιηλ τὸ ὅραμα, ὃ εἶδεν, ἔγραψεν εἰς κεφάλαια λόγων | 1Въ пе́рвое лѣ́то валтаса́ра царѧ̀ халде́йска, данїи́лъ со́нъ ви́дѣ и҆ видѣ̑нїѧ главы̀ є҆гѡ̀ на ло́жи є҆гѡ̀, и҆ со́нъ сво́й вписа̀: |
| 2Ἐπὶ τῆς κοίτης μου ἐθεώρουν καθ᾿ ὕπνους νυκτὸς καὶ ἰδοὺ τέσσαρες ἄνεμοι τοῦ οὐρανοῦ ἐνέπεσον εἰς τὴν θάλασσαν τὴν μεγάλην. | 2а҆́зъ данїи́лъ ви́дѣхъ въ видѣ́нїи мое́мъ но́щїю: и҆ сѐ, четы́ри вѣ́три небе́снїи налего́ша на мо́ре вели́кое, |
| 3καὶ τέσσαρα θηρία ἀνέβαινον ἐκ τῆς θαλάσσης διαφέροντα ἓν παρὰ τὸ ἕν. | 3и҆ четы́ри ѕвѣ́рїе вели́цыи и҆схожда́хꙋ и҆з̾ мо́рѧ, разли́чни междꙋ̀ собо́ю: |
| 4τὸ πρῶτον ὡσεὶ λέαινα ἔχουσα πτερὰ ὡσεὶ ἀετοῦ· ἐθεώρουν ἕως ὅτου ἐτίλη τὰ πτερὰ αὐτῆς, καὶ ἤρθη ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ ποδῶν ἀνθρωπίνων ἐστάθη, καὶ ἀνθρωπίνη καρδία ἐδόθη αὐτῇ. | 4пе́рвый а҆́ки льви́ца и҆мы́й крилѣ̑, крилѣ̑ же є҆гѡ̀ а҆́ки ѡ҆́рли, зрѧ́хъ, до́ндеже и҆сто́ржєна бы́ша кри́ла є҆гѡ̀, и҆ воздви́жесѧ ѿ землѝ, и҆ на нѡ́гꙋ человѣ̑чꙋ ста̀, и҆ се́рдце человѣ́чо даде́сѧ є҆мꙋ̀: |
| 5καὶ ἰδοὺ μετ᾿ αὐτὴν ἄλλο θηρίον ὁμοίωσιν ἔχον ἄρκου, καὶ ἐπὶ τοῦ ἑνὸς πλευροῦ ἐστάθη, καὶ τρία πλευρὰ ἦν ἐν τῷ στόματι αὐτῆς, καὶ οὕτως εἶπεν Ἀνάστα κατάφαγε σάρκας πολλάς. | 5и҆ сѐ, ѕвѣ́рь вторы́й подо́бенъ медвѣ́дицѣ, и҆ на странѣ̀ є҆ди́нѣй ста̀, и҆ трѝ ре́бра во ᲂу҆стѣ́хъ є҆гѡ̀, средѣ̀ зꙋбѡ́въ є҆гѡ̀, и҆ си́це глаго́лахꙋ є҆мꙋ̀: воста́ни, ꙗ҆́ждь плѡ́ти мнѡ́ги: |
| 6καὶ μετὰ ταῦτα ἐθεώρουν θηρίον ἄλλο ὡσεὶ πάρδαλιν, καὶ πτερὰ τέσσαρα ἐπέτεινον ἐπάνω αὐτοῦ, καὶ τέσσαρες κεφαλαὶ τῷ θηρίῳ, καὶ γλῶσσα ἐδόθη αὐτῷ. | 6созадѝ сегѡ̀ ви́дѣхъ: и҆ сѐ, ѕвѣ́рь и҆́нъ а҆́ки ры́сь, томꙋ́же кри́ла четы́ри пти̑чїѧ над̾ ни́мъ и҆ четы́ри главы̑ ѕвѣ́рю, и҆ вла́сть даде́сѧ є҆мꙋ̀: |
| 7μετὰ δὲ ταῦτα ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς θηρίον τέταρτον φοβερόν, καὶ ὁ φόβος αὐτοῦ ὑπερφέρων ἰσχύι, ἔχον ὀδόντας σιδηροῦς μεγάλους, ἐσθίον καὶ κοπανίζον, κύκλῳ τοῖς ποσὶ καταπατοῦν, διαφόρως χρώμενον παρὰ πάντα τὰ πρὸ αὐτοῦ θηρία· εἶχε δὲ κέρατα δέκα, | 7созадѝ сегѡ̀ ви́дѣхъ: и҆ сѐ, ѕвѣ́рь четве́ртый стра́шенъ и҆ ᲂу҆жа́сенъ и҆ крѣ́покъ и҆зли́ха, зꙋ́бы же є҆гѡ̀ желѣ́зни ве́лїи, ꙗ҆ды́й и҆ и҆стончева́ѧ, ѡ҆ста́нки же нога́ма свои́ма попира́ше, то́йже различа́ѧсѧ и҆зли́ха па́че всѣ́хъ ѕвѣре́й пре́жнихъ, и҆ рогѡ́въ де́сѧть є҆мꙋ̀: |
| 8καὶ βουλαὶ πολλαὶ ἐν τοῖς κέρασιν αὐτοῦ. καὶ ἰδοὺ ἄλλο ἓν κέρας ἀνεφύη ἀνὰ μέσον αὐτῶν μικρὸν ἐν τοῖς κέρασιν αὐτοῦ, καὶ τρία τῶν κεράτων τῶν πρώτων ἐξηράνθησαν δι᾿ αὐτοῦ· καὶ ἰδοὺ ὀφθαλμοὶ ὥσπερ ὀφθαλμοὶ ἀνθρώπινοι ἐν τῷ κέρατι τούτῳ καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα, καὶ ἐποίει πόλεμον πρὸς τοὺς ἁγίους. | 8разсмотрѧ́хъ въ розѣ́хъ є҆гѡ̀, и҆ сѐ, ро́гъ дрꙋгі́й ма́лъ взы́де средѣ̀ и҆́хъ, и҆ трїѐ ро́зи пре́днїи є҆гѡ̀ и҆сто́ргнꙋшасѧ ѿ лица̀ є҆гѡ̀, и҆ сѐ, ѻ҆́чи а҆́ки ѻ҆́чи челѡвѣ́чи въ ро́зѣ то́мъ, и҆ ᲂу҆ста̀ глагѡ́люща вели̑каѧ. |
| 9ἐθεώρουν ἕως ὅτε θρόνοι ἐτέθησαν, καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο ἔχων περιβολὴν ὡσεὶ χιόνα, καὶ τὸ τρίχωμα τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ ὡσεὶ ἔριον λευκὸν καθαρόν, ὁ θρόνος ὡσεὶ φλὸξ πυρός, | 9Зрѧ́хъ, до́ндеже прⷭ҇то́ли поста́вшасѧ, и҆ ве́тхїй де́ньми сѣ́де, и҆ ѻ҆де́жда є҆гѡ̀ бѣла̀ а҆́ки снѣ́гъ, и҆ вла́си главы̀ є҆гѡ̀ а҆́ки во́лна чиста̀, прⷭ҇то́лъ є҆гѡ̀ пла́мень ѻ҆́гненъ, коле́са є҆гѡ̀ ѻ҆́гнь палѧ́щь: |
| 10καὶ ἐξεπορεύετο κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ ποταμὸς πυρός, χίλιαι χιλιάδες ἐθεράπευον αὐτὸν καὶ μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῷ· καὶ κριτήριον ἐκάθισε καὶ βίβλοι ἠνεῴχθησαν. | 10рѣка̀ ѻ҆́гненна теча́ше и҆сходѧ́щи пред̾ ни́мъ: ты́сѧщѧ ты́сѧщъ слꙋжа́хꙋ є҆мꙋ̀, и҆ тьмы̑ те́мъ предстоѧ́хꙋ є҆мꙋ̀: сꙋди́ще сѣ́де, и҆ кни̑ги ѿверзо́шасѧ. |
| 11ἐθεώρουν τότε τὴν φωνὴν τῶν λόγων τῶν μεγάλων, ὧν τὸ κέρας ἐλάλει, καὶ ἀπετυμπανίσθη τὸ θηρίον, καὶ ἀπώλετο τὸ σῶμα αὐτοῦ καὶ ἐδόθη εἰς καῦσιν πυρός. | 11Ви́дѣхъ тогда̀ ѿ гла́са слове́съ вели́кихъ, ꙗ҆̀же ро́гъ ѻ҆́ный глаго́лаше, до́ндеже ᲂу҆би́сѧ ѕвѣ́рь и҆ поги́бе, и҆ тѣ́ло є҆гѡ̀ даде́сѧ во сожже́нїе ѻ҆́гненно: |
| 12καὶ τοὺς κύκλῳ αὐτοῦ ἀπέστησε τῆς ἐξουσίας αὐτῶν, καὶ χρόνος ζωῆς ἐδόθη αὐτοῖς ἕως χρόνου καὶ καιροῦ. | 12и҆ про́чихъ ѕвѣре́й преста́висѧ вла́сть, и҆ продолже́нїе житїѧ̀ даде́сѧ и҆̀мъ до вре́мене и҆ вре́мене. |
| 13ἐθεώρουν ἐν ὁράματι τῆς νυκτὸς καὶ ἰδοὺ ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς υἱὸς ἀνθρώπου ἤρχετο, καὶ ὡς παλαιὸς ἡμερῶν παρῆν, καὶ οἱ παρεστηκότες παρῆσαν αὐτῷ. | 13Ви́дѣхъ во снѣ̀ но́щїю, и҆ сѐ, на ѡ҆́блацѣхъ небе́сныхъ ꙗ҆́кѡ сн҃ъ чл҃вѣ́чь и҆ды́й бѧ́ше и҆ да́же до ве́тхагѡ де́ньми до́йде и҆ пред̾ него̀ приведе́сѧ: |
| 14καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία, καὶ πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς κατὰ γένη καὶ πᾶσα δόξα αὐτῷ λατρεύουσα· καὶ ἡ ἐξουσία αὐτοῦ ἐξουσία αἰώνιος, ἥτις οὐ μὴ ἀρθῇ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ, ἥτις οὐ μὴ φθαρῇ.– | 14и҆ томꙋ̀ даде́сѧ вла́сть и҆ чтⷭ҇ь и҆ црⷭ҇тво, и҆ всѝ лю́дїе, племена̀ и҆ ꙗ҆зы́цы томꙋ̀ порабо́таютъ: вла́сть є҆гѡ̀ вла́сть вѣ́чнаѧ, ꙗ҆́же не пре́йдетъ, и҆ црⷭ҇тво є҆гѡ̀ не разсы́плетсѧ. |
| 15καὶ ἀκηδιάσας ἐγὼ Δανιηλ ἐν τούτοις ἐν τῷ ὁράματι τῆς νυκτὸς | 15Вострепета̀ дꙋ́хъ мо́й въ состоѧ́нїи мое́мъ, а҆́зъ данїи́лъ, и҆ видѣ̑нїѧ главы̀ моеѧ̀ смꙋща́хꙋ мѧ̀. |
| 16προσῆλθον πρὸς ἕνα τῶν ἑστώτων καὶ τὴν ἀκρίβειαν ἐζήτουν παρ᾿ αὐτοῦ ὑπὲρ πάντων τούτων. ἀποκριθεὶς δὲ λέγει μοι καὶ τὴν κρίσιν τῶν λόγων ἐδήλωσέ μοι | 16И҆ прїидо́хъ ко є҆ди́номꙋ ѿ стоѧ́щихъ и҆ и҆звѣ́стїѧ проси́хъ ѿ негѡ̀ наꙋчи́тисѧ ѡ҆ всѣ́хъ си́хъ. И҆ повѣ́да мѝ и҆звѣ́стїе и҆ сказа́нїе слове́съ возвѣстѝ мѝ: |
| 17Ταῦτα τὰ θηρία τὰ μεγάλα εἰσὶ τέσσαρες βασιλεῖαι, αἳ ἀπολοῦνται ἀπὸ τῆς γῆς· | 17сі́и ѕвѣ́рїе вели́цыи четы́ри, четы́ри ца̑рства воста́нꙋтъ на землѝ, |
| 18καὶ παραλήψονται τὴν βασιλείαν ἅγιοι ὑψίστου καὶ καθέξουσι τὴν βασιλείαν ἕως τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων. | 18ꙗ҆̀же во́змꙋтсѧ: и҆ пре́ймꙋтъ ца́рство ст҃і́и вы́шнѧгѡ и҆ содержа́ти бꙋ́дꙋтъ ѻ҆́ное да́же до вѣ́ка вѣкѡ́въ. |
| 19τότε ἤθελον ἐξακριβάσασθαι περὶ τοῦ θηρίου τοῦ τετάρτου τοῦ διαφθείροντος πάντα καὶ ὑπερφόβου, καὶ ἰδοὺ οἱ ὀδόντες αὐτοῦ σιδηροῖ καὶ οἱ ὄνυχες αὐτοῦ χαλκοῖ κατεσθίοντες πάντας κυκλόθεν καὶ καταπατοῦντες τοῖς ποσί, | 19И҆ вопроша́хъ и҆спы́тнѡ ѡ҆ ѕвѣ́ри четве́ртѣмъ, ꙗ҆́кѡ бѧ́ше разли́ченъ па́че всѧ́кагѡ ѕвѣ́рѧ, стра́шенъ вельмѝ, зꙋ́бы є҆гѡ̀ желѣ́зни и҆ нѡ́гти є҆гѡ̀ мѣ́дѧни, ꙗ҆ды́й и҆ и҆стончева́ѧ, ѡ҆ста́нки же нога́ма свои́ма попира́ше: |
| 20καὶ περὶ τῶν δέκα κεράτων αὐτοῦ τῶν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς καὶ τοῦ ἑνὸς τοῦ ἄλλου τοῦ προσφυέντος, καὶ ἐξέπεσαν δι᾿ αὐτοῦ τρία, καὶ τὸ κέρας ἐκεῖνο εἶχεν ὀφθαλμοὺς καὶ στόμα λαλοῦν μεγάλα, καὶ ἡ πρόσοψις αὐτοῦ ὑπερέφερε τὰ ἄλλα. | 20и҆ ѡ҆ десѧтѝ розѣ́хъ є҆гѡ̀ и҆̀же на главѣ̀ є҆гѡ̀, и҆ ѡ҆ дрꙋзѣ́мъ возше́дшемъ и҆ и҆стрѧ́сшемъ пє́рвыѧ трѝ, ро́гъ же то́й є҆мꙋ́же ѻ҆́чи и҆ ᲂу҆ста̀ глагѡ́люща вели̑каѧ, и҆ видѣ́нїе є҆гѡ̀ бо́лѣе про́чїихъ: |
| 21καὶ κατενόουν τὸ κέρας ἐκεῖνο πόλεμον συνιστάμενον πρὸς τοὺς ἁγίους καὶ τροπούμενον αὐτοὺς | 21зрѧ́хъ, и҆ ро́гъ то́й творѧ́ше ра́ть со ст҃ы́ми и҆ ᲂу҆крѣпи́сѧ на ни́хъ, |
| 22ἕως τοῦ ἐλθεῖν τὸν παλαιὸν ἡμερῶν, καὶ τὴν κρίσιν ἔδωκε τοῖς ἁγίοις τοῦ ὑψίστου, καὶ ὁ καιρὸς ἐδόθη καὶ τὸ βασίλειον κατέσχον οἱ ἅγιοι. | 22до́ндеже прїи́де ве́тхїй де́ньми и҆ сꙋ́дъ дадѐ ст҃ы̑мъ вы́шнѧгѡ: и҆ вре́мѧ приспѣ̀, и҆ ца́рство прїѧ́ша ст҃і́и. |
| 23καὶ ἐρρέθη μοι περὶ τοῦ θηρίου τοῦ τετάρτου, ὅτι βασιλεία τετάρτη ἔσται ἐπὶ τῆς γῆς, ἥτις διοίσει παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν καὶ ἀναστατώσει αὐτὴν καὶ καταλεανεῖ αὐτήν. | 23И҆ речѐ: ѕвѣ́рь четве́ртый ца́рство четве́ртое бꙋ́детъ на землѝ, є҆́же превзы́детъ всѧ̑ ца̑рства и҆ поѧ́стъ всю̀ зе́млю, и҆ попере́тъ ю҆̀ и҆ посѣче́тъ: |
| 24καὶ τὰ δέκα κέρατα τῆς βασιλείας, δέκα βασιλεῖς στήσονται, καὶ ὁ ἄλλος βασιλεὺς μετὰ τούτους στήσεται, καὶ αὐτὸς διοίσει κακοῖς ὑπὲρ τοὺς πρώτους καὶ τρεῖς βασιλεῖς ταπεινώσει· | 24и҆ де́сѧть рогѡ́въ є҆гѡ̀ де́сѧть царе́й воста́нꙋтъ, и҆ по ни́хъ воста́нетъ дрꙋгі́й, и҆́же превзы́детъ ѕло́бами всѣ́хъ пре́жнихъ и҆ трѝ цари̑ смири́тъ, |
| 25καὶ ῥήματα εἰς τὸν ὕψιστον λαλήσει καὶ τοὺς ἁγίους τοῦ ὑψίστου κατατρίψει καὶ προσδέξεται ἀλλοιῶσαι καιροὺς καὶ νόμον, καὶ παραδοθήσεται πάντα εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἕως καιροῦ καὶ καιρῶν καὶ ἕως ἡμίσους καιροῦ. | 25и҆ словеса̀ на вы́шнѧго возглаго́летъ и҆ ст҃ы́хъ вы́шнѧгѡ смири́тъ, и҆ помы́слитъ премѣни́ти времена̀ и҆ зако́нъ, и҆ да́стсѧ въ рꙋкꙋ̀ є҆гѡ̀ да́же до вре́мене и҆ време́нъ и҆ полꙋвре́мене: |
| 26καὶ ἡ κρίσις καθίσεται καὶ τὴν ἐξουσίαν ἀπολοῦσι καὶ βουλεύσονται μιᾶναι καὶ ἀπολέσαι ἕως τέλους. | 26и҆ сꙋди́ще сѧ́детъ, и҆ вла́сть є҆гѡ̀ преста́вѧтъ є҆́же потреби́ти и҆ погꙋби́ти до конца̀: |
| 27καὶ τὴν βασιλείαν καὶ τὴν ἐξουσίαν καὶ τὴν μεγαλειότητα αὐτῶν καὶ τὴν ἀρχὴν πασῶν τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανὸν βασιλειῶν ἔδωκε λαῷ ἁγίῳ ὑψίστου βασιλεῦσαι βασιλείαν αἰώνιον, καὶ πᾶσαι[ αἱ] ἐξουσίαι αὐτῷ ὑποταγήσονται καὶ πειθαρχήσουσιν αὐτῷ. | 27ца́рство же и҆ вла́сть и҆ вели́чество царе́й, и҆̀же под̾ всѣ́мъ небесе́мъ, да́стсѧ ст҃ы̑мъ вы́шнѧгѡ: и҆ црⷭ҇тво є҆гѡ̀ црⷭ҇тво вѣ́чное, и҆ всѧ̑ вла̑сти томꙋ̀ рабо́тати бꙋ́дꙋтъ и҆ слꙋ́шати. |
| 28ἕως καταστροφῆς τοῦ λόγου ἐγὼ Δανιηλ σφόδρα ἐκστάσει περιειχόμην, καὶ ἡ ἕξις μου διήνεγκεν ἐμοί, καὶ τὸ ῥῆμα ἐν καρδίᾳ μου ἐστήριξα. | 28До здѣ̀ сконча́нїе словесѐ. А҆́зъ данїи́лъ, надо́лзѣ размышлє́нїѧ моѧ̑ смꙋща́хꙋ мѧ̀, и҆ зра́къ мо́й премѣни́сѧ на мнѣ̀, и҆ глаго́лъ въ се́рдцы мое́мъ соблюдо́хъ. |