Данїи́ла 4

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1 1А҆́зъ навꙋходоно́соръ ѡ҆би́лꙋѧй бѣ́хъ въ домꙋ̀ мое́мъ и҆ благоцвѣты́й на престо́лѣ мое́мъ:
2 2со́нъ ви́дѣхъ, и҆ ᲂу҆страши́ мѧ, и҆ смѧто́хсѧ на ло́жи мое́мъ, и҆ видѣ̑нїѧ главы̀ моеѧ̀ смѧто́ша мѧ̀:
3 3и҆ мно́ю положи́сѧ повелѣ́нїе, привестѝ пред̾ мѧ̀ всѧ̑ мꙋ́жы мꙋ́дрыѧ вавѷлѡ̑нскїѧ, да сказа́нїе сна̀ возвѣстѧ́тъ мнѣ̀.
4Ἔτους ὀκτωκαιδεκάτου τῆς βασιλείας Ναβουχοδονοσορ εἶπεν Εἰρηνεύων ἤμην ἐν τῷ οἴκῳ μου καὶ εὐθηνῶν ἐπὶ τοῦ θρόνου μου. 4И҆ вхожда́хꙋ ѡ҆баѧ́телїе, волсвѝ, газари́ни, халде́є, и҆ со́нъ а҆́зъ рѣ́хъ пред̾ ни́ми, и҆ сказа́нїѧ є҆гѡ̀ не возвѣсти́ша мѝ,
5ἐνύπνιον εἶδον καὶ εὐλαβήθην, καὶ φόβος μοι ἐπέπεσεν. 5до́ндеже вни́де( пред̾ мѧ̀) данїи́лъ, є҆мꙋ́же и҆́мѧ валтаса́ръ, по и҆́мени бо́га моегѡ̀, и҆́же дх҃а бж҃їѧ ст҃а и҆́мать въ себѣ̀, и҆ со́нъ пред̾ ни́мъ рѣ́хъ:
6 6валтаса́ре, кнѧ́же ѡ҆баѧ́телей, є҆го́же а҆́зъ разꙋмѣ́хъ, ꙗ҆́кѡ дх҃ъ бж҃їй ст҃ы́й и҆́маши, и҆ всѧ́каѧ та́йна не и҆знемога́етъ пред̾ тобо́ю, слы́ши видѣ́нїе сна̀ моегѡ̀, є҆́же ви́дѣхъ, и҆ сказа́нїе є҆гѡ̀ повѣ́ждь мнѣ̀.
7 7И҆ видѣ́нїе главы̀ моеѧ̀ на ло́жи мое́мъ зрѣ́хъ, и҆ сѐ, дре́во средѣ̀ землѝ, и҆ высота̀ є҆гѡ̀ вели́ка:
8 8и҆ возвели́чисѧ дре́во то̀ и҆ ᲂу҆крѣпи́сѧ, и҆ высота̀ є҆гѡ̀ досѧза́ше до небесѐ, и҆ величина̀ є҆гѡ̀ до конє́цъ землѝ всеѧ̀,
9 9ли́ствїе є҆гѡ̀ прекра́сное, и҆ пло́дъ є҆гѡ̀ мно́гъ, и҆ пи́ща всѣ́хъ въ не́мъ, и҆ под̾ ни́мъ вселѧ́хꙋсѧ всѝ ѕвѣ́рїе ди́вїи, и҆ въ вѣ́твехъ є҆гѡ̀ живѧ́хꙋ( всѧ̑) пти̑цы небє́сныѧ, и҆ ѿ негѡ̀ пита́шесѧ всѧ́ка пло́ть.
10ἐκάθευδον καὶ ἰδοὺ δένδρον ὑψηλὸν φυόμενον ἐπὶ τῆς γῆς· ὅρασις αὐτοῦ μεγάλη, καὶ οὐκ ἦν ἄλλο ὅμοιον αὐτῷ. 10Ви́дѣхъ во снѣ̀ но́щїю на ло́жи мое́мъ, и҆ сѐ, бо́дрый и҆ ст҃ы́й ѿ нб҃сѐ сни́де
11καὶ ὅρασις αὐτοῦ μεγάλη· κορυφὴ αὐτοῦ ἤγγιζεν ἕως τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸ κύτος αὐτοῦ ἕως τῶν νεφελῶν πληροῦν τὰ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ, ἥλιος καὶ σελήνη ἐν αὐτῷ ᾤκουν καὶ ἐφώτιζον πᾶσαν τὴν γῆν. 11и҆ возгласѝ крѣ́пцѣ и҆ та́кѡ речѐ: посѣцы́те дре́во и҆ ѡ҆бі́йте вѣ̑тви є҆гѡ̀, и҆ ѿтрѧси́те ли́ствїе є҆гѡ̀ и҆ разсы́плите пло́дъ є҆гѡ̀, да позы́блютсѧ ѕвѣ́рїе под̾ ни́мъ и҆ пти̑цы съ вѣ́твїй є҆гѡ̀:
12οἱ κλάδοι αὐτοῦ τῷ μήκει ὡς σταδίων τριάκοντα, καὶ ὑποκάτω αὐτοῦ ἐσκίαζον πάντα τὰ θηρία τῆς γῆς, καὶ ἐν αὐτῷ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ ἐνόσσευον· καρπὸς αὐτοῦ πολὺς καὶ ἀγαθὸς καὶ ἐχορήγει πᾶσι τοῖς ζῴοις. 12то́чїю ѿра́сль коре́нїѧ є҆гѡ̀ въ землѝ ѡ҆ста́вите, и҆ во ᲂу҆́зѣ желѣ́знѣ и҆ мѣ́днѣ, и҆ во ѕла́цѣ внѣ́шнемъ и҆ въ росѣ̀ небе́снѣй всели́тсѧ, и҆ со ѕвѣрьмѝ( ди́вїими) ча́сть є҆гѡ̀ во травѣ̀ земнѣ́й:
13ἐθεώρουν ἐν τῷ ὕπνῳ μου, καὶ ἰδοὺ ἄγγελος ἀπεστάλη ἐν ἰσχύι ἐκ τοῦ οὐρανοῦ 13се́рдце є҆гѡ̀ ѿ человѣ̑къ и҆змѣни́тсѧ, и҆ се́рдце ѕвѣри́но да́стсѧ є҆мꙋ̀, и҆ се́дмь време́нъ и҆змѣнѧ́тсѧ над̾ ни́мъ:
14καὶ ἐφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἐκκόψατε αὐτὸ καὶ καταφθείρατε αὐτό· προστέτακται γὰρ ἀπὸ τοῦ ὑψίστου ἐκριζῶσαι καὶ ἀχρειῶσαι αὐτό. 14и҆зрече́нїемъ бо́драгѡ сло́во, и҆ глаго́лъ ст҃ы́хъ проше́нїе: да ᲂу҆вѣ́дѧтъ живꙋ́щїи, ꙗ҆́кѡ владѣ́етъ вы́шнїй ца́рствомъ человѣ́ческимъ, и҆ є҆мꙋ́же восхо́щетъ, да́стъ є҆̀, и҆ ᲂу҆ничтоже́нное человѣ́кѡвъ возста́витъ над̾ ни́мъ.
15καὶ οὕτως εἶπε Ῥίζαν μίαν ἄφετε αὐτοῦ ἐν τῇ γῇ, ὅπως μετὰ τῶν θηρίων τῆς γῆς ἐν τοῖς ὄρεσι χόρτον ὡς βοῦς νέμηται· 15Се́й со́нъ, є҆го́же ви́дѣхъ а҆́зъ навꙋходоно́соръ ца́рь: ты́ же, валтаса́ре, сказа́нїе є҆гѡ̀ повѣ́ждь, ꙗ҆́кѡ всѝ мꙋ́дрїи ца́рства моегѡ̀ не мо́гꙋтъ сказа́нїѧ є҆гѡ̀ повѣ́дати мнѣ̀, ты́ же, данїи́ле, мо́жеши, ꙗ҆́кѡ дх҃ъ бж҃їй ст҃ъ въ тебѣ̀.
16καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἀλλοιωθῇ, καὶ ἑπτὰ ἔτη βοσκηθῇ σὺν αὐτοῖς, 16Тогда̀ данїи́лъ, є҆мꙋ́же и҆́мѧ валтаса́ръ, ᲂу҆жасе́сѧ а҆́ки на є҆ди́нъ ча́съ, и҆ размышлє́нїѧ є҆гѡ̀ смꙋща́хꙋ є҆го̀. И҆ ѿвѣща̀ ца́рь и҆ речѐ: валтаса́ре, со́нъ мо́й и҆ сказа́нїе є҆гѡ̀ да не смꙋща́етъ тебѐ. И҆ ѿвѣща̀ валтаса́ръ и҆ речѐ: господи́не, да бꙋ́детъ со́нъ се́й ненави́дѧщымъ тѧ̀, и҆ сказа́нїе є҆гѡ̀ врагѡ́мъ твои̑мъ.
17ἕως ἂν γνῷ τὸν κύριον τοῦ οὐρανοῦ ἐξουσίαν ἔχειν πάντων τῶν ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὅσα ἂν θέλῃ, ποιεῖ ἐν αὐτοῖς. 17a ἐνώπιόν μου ἐξεκόπη ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ, καὶ καταφθορὰ αὐτοῦ ἐν ὥρᾳ μιᾷ τῆς ἡμέρας, καὶ οἱ κλάδοι αὐτοῦ ἐδόθησαν εἰς πάντα ἄνεμον, καὶ εἱλκύσθη καὶ ἐρρίφη· καὶ τὸν χόρτον τῆς γῆς μετὰ τῶν θηρίων τῆς γῆς ἤσθιε καὶ εἰς φυλακὴν παρεδόθη καὶ ἐν πέδαις καὶ ἐν χειροπέδαις χαλκαῖς ἐδέθη ὑπ᾿ αὐτῶν. σφόδρα ἐθαύμασα ἐπὶ πᾶσι τούτοις, καὶ ὕπνος μου ἀπέστη ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν μου. 17Дре́во, є҆́же ви́дѣлъ є҆сѝ возвели́чившеесѧ и҆ ᲂу҆крѣпи́вшеесѧ, є҆гѡ́же высота̀ досѧза́ше до небесѐ и҆ величина̀ є҆гѡ̀ на всю̀ зе́млю,
18καὶ ἀναστὰς τὸ πρωῒ ἐκ τῆς κοίτης μου ἐκάλεσα τὸν Δανιηλ τὸν ἄρχοντα τῶν σοφιστῶν καὶ τὸν ἡγούμενον τῶν κρινόντων τὰ ἐνύπνια καὶ διηγησάμην αὐτῷ τὸ ἐνύπνιον, καὶ ὑπέδειξέ μοι πᾶσαν τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ. 18и҆ ли́ствїе є҆гѡ̀ благоцвѣ́тное и҆ пло́дъ є҆гѡ̀ мно́гъ, и҆ пи́ща всѣ̑мъ въ не́мъ, под̾ ни́мъ живѧ́хꙋ ѕвѣ́рїе ди́вїи, и҆ въ вѣ́твехъ є҆гѡ̀ ᲂу҆гнѣздѧ́хꙋсѧ пти̑цы небє́сныѧ:
19μεγάλως δὲ ἐθαύμασεν Δανιηλ, καὶ ὑπόνοια κατέσπευδεν αὐτόν, καὶ φοβηθεὶς τρόμου λαβόντος αὐτὸν καὶ ἀλλοιωθείσης τῆς ὁράσεως αὐτοῦ κινήσας τὴν κεφαλὴν ὥραν μίαν ἀποθαυμάσας ἀπεκρίθη μοι φωνῇ πραείᾳ Βασιλεῦ, τὸ ἐνύπνιον τοῦτο τοῖς μισοῦσί σε καὶ σύγκρισις αὐτοῦ τοῖς ἐχθροῖς σου ἐπέλθοι. 19ты̀ є҆сѝ, царю̀, ꙗ҆́кѡ возвели́чилсѧ є҆сѝ и҆ ᲂу҆крѣпѣ́лъ, и҆ вели́чество твоѐ возвели́чисѧ и҆ досѧжѐ небесѐ, и҆ вла́сть твоѧ̀ до конє́цъ землѝ.
20τὸ δένδρον τὸ ἐν τῇ γῇ πεφυτευμένον, οὗ ὅρασις μεγάλη, σὺ εἶ, βασιλεῦ. 20И҆ ꙗ҆́кѡ ви́дѣ ца́рь бо́драго и҆ ст҃а́го сходѧ́ща съ небесѐ, и҆ речѐ: посѣцы́те дре́во и҆ разсы́плите є҆̀, то́чїю прониче́нїе коре́нїѧ є҆гѡ̀ въ землѝ ѡ҆ста́вите, и҆ во ᲂу҆́зѣ желѣ́знѣ и҆ мѣ́дѧнѣ и҆ во ѕла́цѣ внѣ́шнемъ и҆ въ росѣ̀ небе́снѣй водвори́тсѧ, и҆ со ѕвѣрьмѝ ди́вїими ча́сть є҆гѡ̀, до́ндеже се́дмь време́нъ премѣнѧ́тсѧ над̾ ни́мъ:
21καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ τὰ νοσσεύοντα ἐν αὐτῷ· ἰσχὺς τῆς γῆς καὶ τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν γλωσσῶν πασῶν ἕως τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ πᾶσαι αἱ χῶραι σοὶ δουλεύουσι. 21сїѐ сказа́нїе є҆гѡ̀, царю̀, и҆ и҆зрече́нїе вы́шнѧгѡ є҆́сть, є҆́же приспѣ̀ на господи́на моего̀ царѧ̀:
22τὸ δὲ ἀνυψωθῆναι τὸ δένδρον ἐκεῖνο καὶ ἐγγίσαι τῷ οὐρανῷ καὶ τὸ κύτος αὐτοῦ ἅψασθαι τῶν νεφελῶν· σύ, βασιλεῦ, ὑψώθης ὑπὲρ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὄντας ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς, ὑψώθη σου καρδία ὑπερηφανίᾳ καὶ ἰσχύι τὰ πρὸς τὸν ἅγιον καὶ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ· τὰ ἔργα σου ὤφθη, καθότι ἐξερήμωσας τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ τοῦ ζῶντος ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις τοῦ λαοῦ τοῦ ἡγιασμένου. 22и҆зженꙋ́тъ тѧ̀ ѿ человѣ̑къ, и҆ съ ди́вїими ѕвѣрьмѝ бꙋ́детъ житїѐ твоѐ, и҆ траво́ю а҆́ки вола̀ напита́ютъ тѧ̀, и҆ ѿ росы̀ небе́сныѧ тѣ́ло твоѐ ѡ҆роси́тсѧ, и҆ се́дмь време́нъ и҆змѣнѧ́тсѧ над̾ тобо́ю, до́ндеже ᲂу҆вѣ́си, ꙗ҆́кѡ владѣ́етъ вы́шнїй ца́рствомъ человѣ́ческимъ, и҆ є҆мꙋ́же восхо́щетъ, да́стъ є҆̀.
23καὶ ὅρασις, ἣν εἶδες, ὅτι ἄγγελος ἐν ἰσχύι ἀπεστάλη παρὰ τοῦ κυρίου καὶ ὅτι εἶπεν ἐξᾶραι τὸ δένδρον καὶ ἐκκόψαι· κρίσις τοῦ θεοῦ τοῦ μεγάλου ἥξει ἐπὶ σέ, 23А҆ є҆́же речѐ: ѡ҆ста́вите прониче́нїе коре́нїѧ дре́ва( въ землѝ) : ца́рство твоѐ тебѣ̀ бꙋ́детъ, ѿне́лѣже ᲂу҆вѣ́си вла́сть нбⷭ҇нꙋю.
24καὶ ὕψιστος καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ ἐπὶ σὲ κατατρέχουσιν· 24Сегѡ̀ ра́ди, царю̀ совѣ́тъ мо́й да бꙋ́детъ тебѣ̀ ᲂу҆го́денъ, и҆ грѣхѝ твоѧ̑ ми́лостынѧми и҆скꙋпѝ и҆ непра̑вды твоѧ̑ щедро́тами ᲂу҆бо́гихъ: не́гли бꙋ́детъ долготерпѣли́въ грѣхѡ́мъ твои̑мъ бг҃ъ.
25εἰς φυλακὴν ἀπάξουσί σε καὶ εἰς τόπον ἔρημον ἀποστελοῦσί σε. 25Сїѧ̑ всѧ̑ постиго́ша навꙋходоно́сора царѧ̀.
26καὶ ῥίζα τοῦ δένδρου ἀφεθεῖσα, ἐπεὶ οὐκ ἐξερριζώθη· τόπος τοῦ θρόνου σού σοι συντηρηθήσεται εἰς καιρὸν καὶ ὥραν. ἰδοὺ ἐπὶ σὲ ἑτοιμάζονται καὶ μαστιγώσουσί σε καὶ ἐπάξουσι τὰ κεκριμένα ἐπὶ σέ. 26По двоюна́десѧти мцⷭ҇ѣхъ въ домꙋ̀ ца́рства своегѡ̀, въ вавѷлѡ́нѣ бѣ̀ ходѧ̀,
27κύριος ζῇ ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐξουσία αὐτοῦ ἐπὶ πάσῃ τῇ γῇ· αὐτοῦ δεήθητι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν σου καὶ πάσας τὰς ἀδικίας σου ἐν ἐλεημοσύναις λύτρωσαι, ἵνα ἐπιείκεια δοθῇ σοι καὶ πολυήμερος γένῃ ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς βασιλείας σου, καὶ μὴ καταφθείρῃ σε. τούτους τοὺς λόγους ἀγάπησον· ἀκριβὴς γάρ μου λόγος, καὶ πλήρης χρόνος σου. 27ѿвѣща̀ ца́рь и҆ речѐ: нѣ́сть ли се́й вавѷлѡ́нъ вели́кїй, є҆го́же а҆́зъ согради́хъ въ до́мъ ца́рства, въ держа́вѣ крѣ́пости моеѧ̀, въ че́сть сла́вы моеѧ̀;
28καὶ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν λόγων Ναβουχοδονοσορ, ὡς ἤκουσε τὴν κρίσιν τοῦ ὁράματος, τοὺς λόγους ἐν τῇ καρδίᾳ συνετήρησε.– 28Є҆щѐ сло́вꙋ сꙋ́щꙋ во ᲂу҆стѣ́хъ карѧ̀, гла́съ съ небесѐ бы́сть: тебѣ̀ гл҃етсѧ, навꙋходоно́соре царю̀: ца́рство твоѐ пре́йде ѿ тебє̀,
29καὶ μετὰ μῆνας δώδεκα βασιλεὺς ἐπὶ τῶν τειχῶν τῆς πόλεως μετὰ πάσης τῆς δόξης αὐτοῦ περιεπάτει καὶ ἐπὶ τῶν πύργων αὐτῆς διεπορεύετο 29и҆ ѿ человѣ̑къ ѿженꙋ́тъ тѧ̀, и҆ со ѕвѣрьмѝ ди́вїими житїѐ твоѐ, и҆ траво́ю а҆́ки вола̀ напита́ютъ тѧ̀ и҆ се́дмь време́нъ и҆змѣнѧ́тсѧ на тебѣ̀, до́ндеже ᲂу҆вѣ́си, ꙗ҆́кѡ владѣ́етъ вы́шнїй ца́рствомъ человѣ́ческимъ, и҆ є҆мꙋ́же восхо́щетъ, да́стъ є҆̀.
30καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν Αὕτη ἐστὶ Βαβυλὼν μεγάλη, ἣν ἐγὼ ᾠκοδόμησα, καὶ οἶκος βασιλείας μου ἐν ἰσχύι κράτους μου κληθήσεται εἰς τιμὴν τῆς δόξης μου. 30Въ то́й ча́съ сло́во сконча́сѧ на царѝ навꙋходоно́сорѣ, и҆ ѿ человѣ̑къ ѿгна́сѧ, и҆ травꙋ̀ а҆́ки во́лъ ꙗ҆дѧ́ше, и҆ ѿ росы̀ небе́сныѧ тѣ́ло є҆гѡ̀ ѡ҆роси́сѧ, до́ндеже вла́си є҆мꙋ̀ ꙗ҆́кѡ львꙋ̀ возрасто́ша и҆ нѡ́гти є҆мꙋ̀ а҆́ки пти́цамъ.
31καὶ ἐπὶ συντελείας τοῦ λόγου αὐτοῦ φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἤκουσε Σοὶ λέγεται, Ναβουχοδονοσορ βασιλεῦ, βασιλεία Βαβυλῶνος ἀφῄρηταί σου καὶ ἑτέρῳ δίδοται, ἐξουθενημένῳ ἀνθρώπῳ ἐν τῷ οἴκῳ σου· ἰδοὺ ἐγὼ καθίστημι αὐτὸν ἐπὶ τῆς βασιλείας σου, καὶ τὴν ἐξουσίαν σου καὶ τὴν δόξαν σου καὶ τὴν τρυφήν σου παραλήψεται, ὅπως ἐπιγνῷς ὅτι ἐξουσίαν ἔχει θεὸς τοῦ οὐρανοῦ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐὰν βούληται δώσει αὐτήν· ἕως δὲ ἡλίου ἀνατολῆς βασιλεὺς ἕτερος εὐφρανθήσεται ἐν τῷ οἴκῳ σου καὶ κρατήσει τῆς δόξης σου καὶ τῆς ἰσχύος σου καὶ τῆς ἐξουσίας σου. 31И҆ по сконча́нїи тѣ́хъ дні́й, а҆́зъ навꙋходоно́соръ ѻ҆́чи своѝ на не́бо воздви́гъ, и҆ ᲂу҆́мъ мо́й ко мнѣ̀ возврати́сѧ, и҆ вы́шнѧго благослови́хъ, и҆ живꙋ́щаго во вѣ́ки похвали́хъ и҆ просла́вихъ, ꙗ҆́кѡ вла́сть є҆гѡ̀ вла́сть вѣ́чна, и҆ црⷭ҇тво є҆гѡ̀ въ ро́ды и҆ ро́ды,
32καὶ οἱ ἄγγελοι διώξονταί σε ἐπὶ ἔτη ἑπτά, καὶ οὐ μὴ ὀφθῇς οὐδ᾿ οὐ μὴ λαλήσῃς μετὰ παντὸς ἀνθρώπου· χόρτον ὡς βοῦν σε ψωμίσουσι, καὶ ἀπὸ τῆς χλόης τῆς γῆς ἔσται νομή σου· ἰδοὺ ἀντὶ τῆς δόξης σου δήσουσί σε, καὶ τὸν οἶκον τῆς τρυφῆς σου καὶ τὴν βασιλείαν σου ἕτερος ἕξει. 32и҆ всѝ живꙋ́щїи на землѝ ни во что́же вмѣни́шасѧ, и҆ по во́ли свое́й твори́тъ въ си́лѣ нбⷭ҇нѣй и҆ въ селе́нїи земнѣ́мъ: и҆ нѣ́сть, и҆́же воспроти́витсѧ рꙋцѣ̀ є҆гѡ̀ и҆ рече́тъ є҆мꙋ̀: что̀ сотвори́лъ є҆сѝ;
33ἕως δὲ πρωῒ πάντα τελεσθήσεται ἐπὶ σέ, Ναβουχοδονοσορ βασιλεῦ Βαβυλῶνος, καὶ οὐχ ὑστερήσει ἀπὸ πάντων τούτων οὐθέν.– 33a ἐγὼ Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς Βαβυλῶνος ἑπτὰ ἔτη ἐπεδήθην· χόρτον ὡς βοῦν ἐψώμισάν με, καὶ ἀπὸ τῆς χλόης τῆς γῆς ἤσθιον. καὶ μετὰ ἔτη ἑπτὰ ἔδωκα τὴν ψυχήν μου εἰς δέησιν καὶ ἠξίωσα περὶ τῶν ἁμαρτιῶν μου κατὰ πρόσωπον κυρίου τοῦ θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ καὶ περὶ τῶν ἀγνοιῶν μου τοῦ θεοῦ τῶν θεῶν τοῦ μεγάλου ἐδεήθην. 33b καὶ αἱ τρίχες μου ἐγένοντο ὡς πτέρυγες ἀετοῦ, οἱ ὄνυχές μου ὡσεὶ λέοντος· ἠλλοιώθη σάρξ μου καὶ καρδία μου, γυμνὸς περιεπάτουν μετὰ τῶν θηρίων τῆς γῆς. ἐνύπνιον εἶδον, καὶ ὑπόνοιαί με εἰλήφασι, καὶ διὰ χρόνου ὕπνος με ἔλαβε πολὺς καὶ νυσταγμὸς ἐπέπεσέ μοι. 33Въ то̀ вре́мѧ ᲂу҆́мъ мо́й возврати́сѧ ко мнѣ̀, и҆ въ че́сть ца́рства моегѡ̀ прїидо́хъ, и҆ зра́къ мо́й возврати́сѧ ко мнѣ̀, и҆ нача̑льницы моѝ и҆ вельмѡ́жи моѝ и҆ска́хꙋ менѐ: и҆ въ ца́рствѣ мое́мъ ᲂу҆тверди́хсѧ, и҆ вели́чество и҆з̾ѻби́льнѣе приложи́сѧ мнѣ̀.
34καὶ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν ἑπτὰ ἐτῶν χρόνος μου τῆς ἀπολυτρώσεως ἦλθε, καὶ αἱ ἁμαρτίαι μου καὶ αἱ ἄγνοιαί μου ἐπληρώθησαν ἐναντίον τοῦ θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ· καὶ ἐδεήθην περὶ τῶν ἀγνοιῶν μου τοῦ θεοῦ τῶν θεῶν τοῦ μεγάλου, καὶ ἰδοὺ ἄγγελος εἷς ἐκάλεσέ με ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγων Ναβουχοδονοσορ, δούλευσον τῷ θεῷ τοῦ οὐρανοῦ τῷ ἁγίῳ καὶ δὸς δόξαν τῷ ὑψίστῳ· τὸ βασίλειον τοῦ ἔθνους σού σοι ἀποδίδοται. 34Нн҃ѣ ᲂу҆̀бо а҆́зъ навꙋходоно́соръ хвалю̀ и҆ превозношꙋ̀ и҆ сла́влю цр҃ѧ̀ нбⷭ҇наго, ꙗ҆́кѡ всѧ̑ дѣла̀ є҆гѡ̀ и҆́стинна, и҆ пꙋтїѐ є҆гѡ̀ сꙋдьбы̑, и҆ всѧ̑ ходѧ́щыѧ въ го́рдости мо́жетъ смири́ти.
35
36ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἀποκατεστάθη βασιλεία μου ἐμοί, καὶ δόξα μου ἀπεδόθη μοι.
37τῷ ὑψίστῳ ἀνθομολογοῦμαι καὶ αἰνῶ τῷ κτίσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὰς θαλάσσας καὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς· ἐξομολογοῦμαι καὶ αἰνῶ, ὅτι αὐτός ἐστι θεὸς τῶν θεῶν καὶ κύριος τῶν κυρίων καὶ βασιλεὺς τῶν βασιλέων, ὅτι αὐτὸς ποιεῖ σημεῖα καὶ τέρατα καὶ ἀλλοιοῖ καιροὺς καὶ χρόνους ἀφαιρῶν βασιλείαν βασιλέων καὶ καθιστῶν ἑτέρους ἀντ αὐτῶν. 37a ἀπὸ τοῦ νῦν αὐτῷ λατρεύσω, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου αὐτοῦ τρόμος εἴληφέ με, καὶ πάντας τοὺς ἁγίους αὐτοῦ αἰνῶ· οἱ γὰρ θεοὶ τῶν ἐθνῶν οὐκ ἔχουσιν ἐν ἑαυτοῖς ἰσχὺν ἀποστρέψαι βασιλείαν βασιλέως εἰς ἕτερον βασιλέα καὶ ἀποκτεῖναι καὶ ζῆν ποιῆσαι καὶ ποιῆσαι σημεῖα καὶ θαυμάσια μεγάλα καὶ φοβερὰ καὶ ἀλλοιῶσαι ὑπερμεγέθη πράγματα, καθὼς ἐποίησεν ἐν ἐμοὶ θεὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἠλλοίωσεν ἐπ᾿ ἐμοὶ μεγάλα πράγματα. ἐγὼ πάσας τὰς ἡμέρας τῆς βασιλείας μου περὶ τῆς ψυχῆς μου τῷ ὑψίστῳ θυσίας προσοίσω εἰς ὀσμὴν εὐωδίας τῷ κυρίῳ καὶ τὸ ἀρεστὸν ἐνώπιον αὐτοῦ ποιήσω, ἐγὼ καὶ λαός μου, τὸ ἔθνος μου καὶ αἱ χῶραί μου αἱ ἐν τῇ ἐξουσίᾳ μου. καὶ ὅσοι ἐλάλησαν εἰς τὸν θεὸν τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ὅσοι ἂν καταληφθῶσι λαλοῦντές τι, τούτους κατακρινῶ θανάτῳ.– 37b ἔγραψε δὲ βασιλεὺς Ναβουχοδονοσορ ἐπιστολὴν ἐγκύκλιον πᾶσι τοῖς κατὰ τόπον ἔθνεσι καὶ χώραις καὶ γλώσσαις πάσαις ταῖς οἰκούσαις ἐν πάσαις ταῖς χώραις ἐν γενεαῖς καὶ γενεαῖς Κυρίῳ τῷ θεῷ τοῦ οὐρανοῦ αἰνεῖτε καὶ θυσίαν καὶ προσφορὰν προσφέρετε αὐτῷ ἐνδόξως· ἐγὼ βασιλεὺς βασιλέων ἀνθομολογοῦμαι αὐτῷ ἐνδόξως, ὅτι οὕτως ἐποίησε μετ᾿ ἐμοῦ· ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἐκάθισέ με ἐπὶ τοῦ θρόνου μου, καὶ τῆς ἐξουσίας μου καὶ τῆς βασιλείας μου ἐν τῷ λαῷ μου ἐκράτησα, καὶ μεγαλωσύνη μου ἀποκατεστάθη μοι. 37c Ναβουχοδονοσορ βασιλεὺς πᾶσι τοῖς ἔθνεσι καὶ πάσαις ταῖς χώραις καὶ πᾶσι τοῖς οἰκοῦσιν ἐν αὐταῖς· εἰρήνη ὑμῖν πληθυνθείη ἐν παντὶ καιρῷ. καὶ νῦν ὑποδείξω ὑμῖν τὰς πράξεις, ἃς ἐποίησε μετ᾿ ἐμοῦ θεὸς μέγας· ἔδοξε δέ μοι ἀποδεῖξαι ὑμῖν καὶ τοῖς σοφισταῖς ὑμῶν ὅτι ἔστι θεός, καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ μεγάλα, τὸ βασίλειον αὐτοῦ βασίλειον εἰς τὸν αἰῶνα, ἐξουσία αὐτοῦ ἀπὸ γενεῶν εἰς γενεάς. καὶ ἀπέστειλεν ἐπιστολὰς περὶ πάντων τῶν γενηθέντων αὐτῷ ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς ἔθνεσι τοῖς οὖσιν ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms