Ѱалти́рь 146
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Αλληλουια· Αγγαιου καὶ Ζαχαριου. Αἰνεῖτε τὸν κύριον, ὅτι ἀγαθὸν ψαλμός· τῷ θεῷ ἡμῶν ἡδυνθείη αἴνεσις. | (А҆ллилꙋ́їа. ) 1Хвали́те гдⷭ҇а, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ ѱало́мъ: бг҃ови на́шемꙋ да ᲂу҆слади́тсѧ хвале́нїе. |
| 2οἰκοδομῶν Ιερουσαλημ ὁ κύριος καὶ τὰς διασπορὰς τοῦ Ισραηλ ἐπισυνάξει, | 2Зи́ждай і҆ерⷭ҇ли́ма гдⷭ҇ь: разсѣ̑ѧнїѧ і҆и҃лєва собере́тъ: |
| 3ὁ ἰώμενος τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν καὶ δεσμεύων τὰ συντρίμματα αὐτῶν, | 3и҆сцѣлѧ́ѧй сокрꙋшє́нныѧ се́рдцемъ и҆ ѡ҆бѧзꙋ́ѧй сокрꙋшє́нїѧ и҆́хъ: |
| 4ὁ ἀριθμῶν πλήθη ἄστρων, καὶ πᾶσιν αὐτοῖς ὀνόματα καλῶν. | 4и҆счита́ѧй мно́жество ѕвѣ́здъ, и҆ всѣ̑мъ и҆̀мъ и҆мена̀ нарица́ѧй. |
| 5μέγας ὁ κύριος ἡμῶν, καὶ μεγάλη ἡ ἰσχὺς αὐτοῦ, καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἀριθμός. | 5Ве́лїй гдⷭ҇ь на́шъ, и҆ ве́лїѧ крѣ́пость є҆гѡ̀, и҆ ра́зꙋма є҆гѡ̀ нѣ́сть числа̀. |
| 6ἀναλαμβάνων πραεῖς ὁ κύριος, ταπεινῶν δὲ ἁμαρτωλοὺς ἕως τῆς γῆς. | 6Прїе́млѧй крѡ́ткїѧ гдⷭ҇ь, смирѧ́ѧй же грѣ́шники до землѝ. |
| 7ἐξάρξατε τῷ κυρίῳ ἐν ἐξομολογήσει, ψάλατε τῷ θεῷ ἡμῶν ἐν κιθάρᾳ, | 7Начни́те гдⷭ҇еви во и҆сповѣ́данїи, по́йте бг҃ови на́шемꙋ въ гꙋ́слехъ: |
| 8τῷ περιβάλλοντι τὸν οὐρανὸν ἐν νεφέλαις, τῷ ἑτοιμάζοντι τῇ γῇ ὑετόν, τῷ ἐξανατέλλοντι ἐν ὄρεσι χόρτον[ καὶ χλόην τῇ δουλείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ] | 8ѡ҆дѣва́ющемꙋ не́бо ѡ҆́блаки, ᲂу҆готовлѧ́ющемꙋ землѝ до́ждь: прозѧба́ющемꙋ на гора́хъ травꙋ̀ и҆ ѕла́къ на слꙋ́жбꙋ человѣ́кѡмъ: |
| 9διδόντι τοῖς κτήνεσι τροφὴν αὐτῶν καὶ τοῖς νεοσσοῖς τῶν κοράκων τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν. | 9даю́щемꙋ скотѡ́мъ пи́щꙋ и҆́хъ, и҆ птенцє́мъ вра́нѡвымъ призыва́ющымъ є҆го̀. |
| 10οὐκ ἐν τῇ δυναστείᾳ τοῦ ἵππου θελήσει οὐδὲ ἐν ταῖς κνήμαις τοῦ ἀνδρὸς εὐδοκεῖ· | 10Не въ си́лѣ ко́нстѣй восхо́щетъ, нижѐ въ лы́стѣхъ мꙋ́жескихъ бл҃говоли́тъ: |
| 11εὐδοκεῖ κύριος ἐν τοῖς φοβουμένοις αὐτὸν καὶ ἐν τοῖς ἐλπίζουσιν ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ. | 11бл҃говоли́тъ гдⷭ҇ь въ боѧ́щихсѧ є҆гѡ̀ и҆ во ᲂу҆пова́ющихъ на млⷭ҇ть є҆гѡ̀. |