Ѱалти́рь 144
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
- 114
- 115
- 116
- 117
- 118
- 119
- 120
- 121
- 122
- 123
- 124
- 125
- 126
- 127
- 128
- 129
- 130
- 131
- 132
- 133
- 134
- 135
- 136
- 137
- 138
- 139
- 140
- 141
- 142
- 143
- 144
- 145
- 146
- 147
- 148
- 149
- 150
- 151
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Αἴνεσις τῷ Δαυιδ. Ὑψώσω σε, ὁ θεός μου ὁ βασιλεύς μου, καὶ εὐλογήσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. | Хвала̀ дв҃дꙋ, 1Вознесꙋ́ тѧ, бж҃е мо́й, цр҃ю̀ мо́й, и҆ благословлю̀ и҆́мѧ твоѐ въ вѣ́къ и҆ въ вѣ́къ вѣ́ка. |
| 2καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν εὐλογήσω σε καὶ αἰνέσω τὸ ὄνομά σου εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. | 2На всѧ́къ де́нь благословлю́ тѧ, и҆ восхвалю̀ и҆́мѧ твоѐ въ вѣ́къ и҆ въ вѣ́къ вѣ́ка. |
| 3μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα, καὶ τῆς μεγαλωσύνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν πέρας. | 3Ве́лїй гдⷭ҇ь и҆ хва́ленъ ѕѣлѡ̀, и҆ вели́чїю є҆гѡ̀ нѣ́сть конца̀. |
| 4γενεὰ καὶ γενεὰ ἐπαινέσει τὰ ἔργα σου καὶ τὴν δύναμίν σου ἀπαγγελοῦσιν. | 4Ро́дъ и҆ ро́дъ восхва́лѧтъ дѣла̀ твоѧ̑ и҆ си́лꙋ твою̀ возвѣстѧ́тъ: |
| 5τὴν μεγαλοπρέπειαν τῆς δόξης τῆς ἁγιωσύνης σου λαλήσουσιν καὶ τὰ θαυμάσιά σου διηγήσονται. | 5великолѣ́пїе сла́вы ст҃ы́ни твоеѧ̀ возглаго́лютъ и҆ чꙋдеса̀ твоѧ̑ повѣ́дѧтъ: |
| 6καὶ τὴν δύναμιν τῶν φοβερῶν σου ἐροῦσιν καὶ τὴν μεγαλωσύνην σου διηγήσονται. | 6и҆ си́лꙋ стра́шныхъ твои́хъ рекꙋ́тъ и҆ вели́чїе твоѐ повѣ́дѧтъ: |
| 7μνήμην τοῦ πλήθους τῆς χρηστότητός σου ἐξερεύξονται καὶ τῇ δικαιοσύνῃ σου ἀγαλλιάσονται. | 7па́мѧть мно́жества бл҃гости твоеѧ̀ ѿры́гнꙋтъ и҆ пра́вдою твое́ю возра́дꙋютсѧ. |
| 8οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος. | 8Ще́дръ и҆ млⷭ҇тивъ гдⷭ҇ь, долготерпѣли́въ и҆ многомлⷭ҇тивъ. |
| 9χρηστὸς κύριος τοῖς σύμπασιν, καὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ ἐπὶ πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ. | 9Бл҃гъ гдⷭ҇ь всѧ́чєскимъ, и҆ щедрѡ́ты є҆гѡ̀ на всѣ́хъ дѣ́лѣхъ є҆гѡ̀. |
| 10ἐξομολογησάσθωσάν σοι, κύριε, πάντα τὰ ἔργα σου, καὶ οἱ ὅσιοί σου εὐλογησάτωσάν σε. | 10Да и҆сповѣ́дѧтсѧ тебѣ̀, гдⷭ҇и, всѧ̑ дѣла̀ твоѧ̑, и҆ прпⷣбнїи твоѝ да благословѧ́тъ тѧ̀: |
| 11δόξαν τῆς βασιλείας σου ἐροῦσιν καὶ τὴν δυναστείαν σου λαλήσουσιν | 11сла́вꙋ црⷭ҇твїѧ твоегѡ̀ рекꙋ́тъ и҆ си́лꙋ твою̀ возглаго́лютъ, |
| 12τοῦ γνωρίσαι τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων τὴν δυναστείαν σου καὶ τὴν δόξαν τῆς μεγαλοπρεπείας τῆς βασιλείας σου. | 12сказа́ти сыновѡ́мъ человѣ́чєскимъ си́лꙋ твою̀ и҆ сла́вꙋ великолѣ́пїѧ црⷭ҇твїѧ твоегѡ̀. |
| 13ἡ βασιλεία σου βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. 13a πιστὸς κύριος ἐν τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. | 13Црⷭ҇тво твоѐ црⷭ҇тво всѣ́хъ вѣкѡ́въ, и҆ влⷣчество твоѐ во всѧ́комъ ро́дѣ и҆ ро́дѣ. Вѣ́ренъ гдⷭ҇ь во всѣ́хъ словесѣ́хъ свои́хъ и҆ прпⷣбенъ во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ свои́хъ. |
| 14ὑποστηρίζει κύριος πάντας τοὺς καταπίπτοντας καὶ ἀνορθοῖ πάντας τοὺς κατερραγμένους. | 14Оу҆твержда́етъ гдⷭ҇ь всѧ̑ низпа́дающыѧ и҆ возставлѧ́етъ всѧ̑ низве́ржєнныѧ. |
| 15οἱ ὀφθαλμοὶ πάντων εἰς σὲ ἐλπίζουσιν, καὶ σὺ δίδως τὴν τροφὴν αὐτῶν ἐν εὐκαιρίᾳ. | 15Ѻ҆́чи всѣ́хъ на тѧ̀ ᲂу҆пова́ютъ, и҆ ты̀ дае́ши и҆̀мъ пи́щꙋ во благовре́менїи: |
| 16ἀνοίγεις σὺ τὴν χεῖρά σου καὶ ἐμπιπλᾷς πᾶν ζῷον εὐδοκίας. | 16ѿверза́еши ты̀ рꙋ́кꙋ твою̀ и҆ и҆сполнѧ́еши всѧ́кое живо́тно бл҃говоле́нїѧ. |
| 17δίκαιος κύριος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσιν τοῖς ἔργοις αὐτοῦ. | 17Првⷣнъ гдⷭ҇ь во всѣ́хъ пꙋте́хъ свои́хъ и҆ прпⷣбенъ во всѣ́хъ дѣ́лѣхъ свои́хъ. |
| 18ἐγγὺς κύριος πᾶσιν τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν, πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτὸν ἐν ἀληθείᾳ. | 18Бли́з̾ гдⷭ҇ь всѣ̑мъ призыва́ющымъ є҆го̀, всѣ̑мъ призыва́ющымъ є҆го̀ во и҆́стинѣ: |
| 19θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν ἐπακούσεται καὶ σώσει αὐτούς. | 19во́лю боѧ́щихсѧ є҆гѡ̀ сотвори́тъ, и҆ моли́твꙋ и҆́хъ ᲂу҆слы́шитъ, и҆ сп҃се́тъ ѧ҆̀. |
| 20φυλάσσει κύριος πάντας τοὺς ἀγαπῶντας αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἐξολεθρεύσει. | 20Храни́тъ гдⷭ҇ь всѧ̑ лю́бѧщыѧ є҆го̀, и҆ всѧ̑ грѣ́шники потреби́тъ. |
| 21αἴνεσιν κυρίου λαλήσει τὸ στόμα μου, καὶ εὐλογείτω πᾶσα σὰρξ τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. | 21Хвалꙋ̀ гдⷭ҇ню возглаго́лютъ ᲂу҆ста̀ моѧ̑: и҆ да благослови́тъ всѧ́ка пло́ть и҆́мѧ ст҃о́е є҆гѡ̀ въ вѣ́къ и҆ въ вѣ́къ вѣ́ка. |