І҆исꙋ́са наѵи́на 2
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἀπέστειλεν Ἰησοῦς υἱὸς Ναυη ἐκ Σαττιν δύο νεανίσκους κατασκοπεῦσαι λέγων Ἀνάβητε καὶ ἴδετε τὴν γῆν καὶ τὴν Ιεριχω. καὶ πορευθέντες εἰσήλθοσαν οἱ δύο νεανίσκοι εἰς Ιεριχω καὶ εἰσήλθοσαν εἰς οἰκίαν γυναικὸς πόρνης, ᾗ ὄνομα Ρααβ, καὶ κατέλυσαν ἐκεῖ. | 1И҆ посла̀ і҆исꙋ́съ сы́нъ наѵи́нъ и҆з̾ сатті́на два̀ ю҆́ношы соглѧ́дати вта́й, глаго́лѧ: взы́дите и҆ ви́дите зе́млю и҆ і҆ерїхѡ́нъ. И҆ шє́дша два̀ ю҆́ношы внидо́ста во і҆ерїхѡ́нъ и҆ внидо́ста въ до́мъ жены̀ блꙋдни́цы, є҆́йже и҆́мѧ раа́въ: и҆ вита́ста та́мѡ. |
| 2καὶ ἀπηγγέλη τῷ βασιλεῖ Ιεριχω λέγοντες Εἰσπεπόρευνται ὧδε ἄνδρες τῶν υἱῶν Ισραηλ κατασκοπεῦσαι τὴν γῆν. | 2И҆ повѣ́даша царю̀ і҆ерїхѡ́нскомꙋ, глаго́люще: сѐ, мꙋ́жїе внидо́ша сѣ́мѡ( въ сїю̀ но́щь) ѿ сынѡ́въ і҆и҃левыхъ соглѧ́дати зе́млю. |
| 3καὶ ἀπέστειλεν ὁ βασιλεὺς Ιεριχω καὶ εἶπεν πρὸς Ρααβ λέγων Ἐξάγαγε τοὺς ἄνδρας τοὺς εἰσπεπορευμένους εἰς τὴν οἰκίαν σου τὴν νύκτα· κατασκοπεῦσαι γὰρ τὴν γῆν ἥκασιν. | 3И҆ посла̀ ца́рь і҆ерїхѡ́нскїй и҆ речѐ къ раа́вѣ, глаго́лѧ: и҆зведѝ мꙋ́жы вше́дшыѧ въ до́мъ тво́й но́щїю: соглѧ́дати бо зе́млю прїидо́ша. |
| 4καὶ λαβοῦσα ἡ γυνὴ τοὺς ἄνδρας ἔκρυψεν αὐτοὺς καὶ εἶπεν αὐτοῖς λέγουσα Εἰσεληλύθασιν πρός με οἱ ἄνδρες· | 4И҆ пое́мши жена̀ два̀ мꙋ̑жа, сокры̀ и҆̀хъ: и҆ речѐ и҆̀мъ, глаго́лющи: прїидо́ша ко мнѣ̀ мꙋ́жїе, но не вѣ́мъ ѿкꙋ́дꙋ бы́ша: |
| 5ὡς δὲ ἡ πύλη ἐκλείετο ἐν τῷ σκότει, καὶ οἱ ἄνδρες ἐξῆλθον· οὐκ ἐπίσταμαι ποῦ πεπόρευνται· καταδιώξατε ὀπίσω αὐτῶν, εἰ καταλήμψεσθε αὐτούς. | 5є҆гда́ же врата̀ затворѧ́хꙋ въ сꙋмра́ки, и҆ мꙋ́жїе и҆зыдо́ша: не вѣ́мъ ка́мѡ поидо́ша: пожени́те ско́рѡ в̾слѣ́дъ и҆́хъ, а҆́ще пости́гнете и҆̀хъ. |
| 6αὐτὴ δὲ ἀνεβίβασεν αὐτοὺς ἐπὶ τὸ δῶμα καὶ ἔκρυψεν αὐτοὺς ἐν τῇ λινοκαλάμῃ τῇ ἐστοιβασμένῃ αὐτῇ ἐπὶ τοῦ δώματος. | 6Ѻ҆на́ же возведѐ ѧ҆̀ на хра́минꙋ и҆ сокры̀ ѧ҆̀ въ па́здерѣ льнѧ́нѣ со́бранѣмъ ᲂу҆ неѧ̀ на хра́минѣ. |
| 7καὶ οἱ ἄνδρες κατεδίωξαν ὀπίσω αὐτῶν ὁδὸν τὴν ἐπὶ τοῦ Ιορδάνου ἐπὶ τὰς διαβάσεις, καὶ ἡ πύλη ἐκλείσθη. καὶ ἐγένετο ὡς ἐξήλθοσαν οἱ διώκοντες ὀπίσω αὐτῶν | 7И҆ мꙋ́жїе гна́ша в̾слѣ́дъ и҆́хъ пꙋте́мъ ко і҆ѻрда́нꙋ къ прехо́дѡмъ, и҆ врата̀ затворє́ны бы́ша. |
| 8καὶ αὐτοὶ δὲ πρὶν ἢ κοιμηθῆναι αὐτούς, καὶ αὐτὴ ἀνέβη ἐπὶ τὸ δῶμα πρὸς αὐτοὺς | 8И҆ бы́сть є҆гда̀ и҆зыдо́ша женꙋ́щїи в̾слѣ́дъ и҆́хъ, и҆ сі́и пре́жде не́же ᲂу҆снꙋ́ти и҆̀мъ, и҆ ѻ҆на̀ взы́де къ ни̑мъ на хра́минꙋ и҆ речѐ къ ни̑мъ: |
| 9καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Ἐπίσταμαι ὅτι δέδωκεν ὑμῖν κύριος τὴν γῆν, ἐπιπέπτωκεν γὰρ ὁ φόβος ὑμῶν ἐφ᾿ ἡμᾶς· | 9вѣ́мъ, ꙗ҆́кѡ предадѐ гдⷭ҇ь зе́млю( сїю̀) ва́мъ: нападе́ бо стра́хъ ва́шъ на ны̀, и҆ ᲂу҆жасо́шасѧ всѝ ѡ҆бита́ющїи на землѝ ѿ лица̀ ва́шегѡ: |
| 10ἀκηκόαμεν γὰρ ὅτι κατεξήρανεν κύριος ὁ θεὸς τὴν ἐρυθρὰν θάλασσαν ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, ὅτε ἐξεπορεύεσθε ἐκ γῆς Αἰγύπτου, καὶ ὅσα ἐποίησεν τοῖς δυσὶ βασιλεῦσιν τῶν Αμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ιορδάνου, τῷ Σηων καὶ Ωγ, οὓς ἐξωλεθρεύσατε αὐτούς· | 10слы́шахомъ бо, ꙗ҆́кѡ и҆зсꙋшѝ гдⷭ҇ь бг҃ъ мо́ре чермно́е пред̾ лице́мъ ва́шимъ, є҆гда̀ и҆схожда́сте и҆з̾ є҆гѵ́пта, и҆ є҆ли̑ка сотвори́сте двои́мъ царє́мъ а҆моррє́йскимъ, и҆̀же бы́ша ѡ҆б̾ ѻ҆нꙋ̀ странꙋ̀ і҆ѻрда́на, сиѡ́нꙋ и҆ ѡ҆́гꙋ, и҆̀хже потреби́сте: |
| 11καὶ ἀκούσαντες ἡμεῖς ἐξέστημεν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστη ἔτι πνεῦμα ἐν οὐδενὶ ἡμῶν ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, ὅτι κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν θεὸς ἐν οὐρανῷ ἄνω καὶ ἐπὶ τῆς γῆς κάτω. | 11и҆ слы́шавше мы̀ ᲂу҆жасо́хомсѧ въ се́рдцы на́шемъ, и҆ не ста̀ ктомꙋ̀ дꙋ́хъ ни во є҆ди́нѣмъ ѿ на́съ ѿ лица̀ ва́шегѡ: ꙗ҆́кѡ гдⷭ҇ь бг҃ъ ва́шъ, бг҃ъ на нб҃сѝ горѣ̀ и҆ на землѝ до́лѣ: |
| 12καὶ νῦν ὀμόσατέ μοι κύριον τὸν θεόν, ὅτι ποιῶ ὑμῖν ἔλεος καὶ ποιήσετε καὶ ὑμεῖς ἔλεος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου | 12и҆ нн҃ѣ клени́тесѧ мнѣ̀ гдⷭ҇емъ бг҃омъ( ва́шимъ) , ꙗ҆́кѡ а҆́зъ творю̀ ми́лость ва́мъ, да сотвори́те и҆ вы̀ ми́лость въ домꙋ̀ ѻ҆тца̀ моегѡ̀, и҆ дади́те мѝ зна́менїе и҆́стинно: |
| 13καὶ ζωγρήσετε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου καὶ τὴν μητέρα μου καὶ τοὺς ἀδελφούς μου καὶ πάντα τὸν οἶκόν μου καὶ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτοῖς, καὶ ἐξελεῖσθε τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου. | 13и҆ ѡ҆живи́те до́мъ ѻ҆тца̀ моегѡ̀, и҆ ма́терь мою̀, и҆ бра́тїю мою̀, и҆ сєстры̀ моѧ̑, и҆ всѧ̑, є҆ли̑ка сꙋ́ть и҆̀мъ, и҆ и҆зми́те дꙋ́шы на́шѧ ѿ сме́рти. |
| 14καὶ εἶπαν αὐτῇ οἱ ἄνδρες Ἡ ψυχὴ ἡμῶν ἀνθ᾿ ὑμῶν εἰς θάνατον. καὶ αὐτὴ εἶπεν Ὡς ἂν παραδῷ κύριος ὑμῖν τὴν πόλιν, ποιήσετε εἰς ἐμὲ ἔλεος καὶ ἀλήθειαν. | 14И҆ реко́ша є҆́й мꙋ́жїе: дꙋша̀ на́ша вмѣ́стѡ ва́съ на сме́рть, а҆́ще нн҃ѣ не ѡ҆б̾ѧви́ши на́съ. Ѻ҆на́ же речѐ: и҆ бꙋ́детъ є҆гда̀ преда́стъ гдⷭ҇ь ва́мъ гра́дъ( се́й) , сотвори́те мнѣ̀ ми́лость и҆ и҆́стинꙋ. |
| 15καὶ κατεχάλασεν αὐτοὺς διὰ τῆς θυρίδος | 15И҆ свѣ́си и҆̀хъ на ве́рвѣ ѻ҆кно́мъ: ꙗ҆́кѡ до́мъ є҆ѧ̀ при стѣнѣ̀, и҆ при стѣнѣ̀ сїѧ̀ живѧ́ше: |
| 16καὶ εἶπεν αὐτοῖς Εἰς τὴν ὀρεινὴν ἀπέλθετε, μὴ συναντήσωσιν ὑμῖν οἱ καταδιώκοντες, καὶ κρυβήσεσθε ἐκεῖ τρεῖς ἡμέρας, ἕως ἂν ἀποστρέψωσιν οἱ καταδιώκοντες ὀπίσω ὑμῶν, καὶ μετὰ ταῦτα ἀπελεύσεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν. | 16и҆ речѐ и҆̀мъ: ѿиди́те въ го́рꙋ, да не срѧ́щꙋтъ ва́съ гонѧ́щїи, и҆ скры́йтесѧ та́мѡ трѝ дни̑, до́ндеже возвратѧ́тсѧ гонѧ́щїи в̾слѣ́дъ ва́съ: и҆ по си́хъ ѿи́дете въ пꙋ́ть ва́шъ. |
| 17καὶ εἶπαν οἱ ἄνδρες πρὸς αὐτήν Ἀθῷοί ἐσμεν τῷ ὅρκῳ σου τούτῳ· | 17И҆ рѣ́ша къ не́й мꙋ́жїе: непови́нни є҆смы̀ клѧ́твѣ се́й твое́й, є҆́юже заклѧ́ла є҆сѝ на́съ: |
| 18ἰδοὺ ἡμεῖς εἰσπορευόμεθα εἰς μέρος τῆς πόλεως, καὶ θήσεις τὸ σημεῖον, τὸ σπαρτίον τὸ κόκκινον τοῦτο ἐκδήσεις εἰς τὴν θυρίδα, δι᾿ ἧς κατεβίβασας ἡμᾶς δι᾿ αὐτῆς, τὸν δὲ πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου καὶ τοὺς ἀδελφούς σου καὶ πάντα τὸν οἶκον τοῦ πατρός σου συνάξεις πρὸς σεαυτὴν εἰς τὴν οἰκίαν σου. | 18сѐ, мы̀ вхо́димъ въ ча́сть гра́да, и҆ поста́виши зна́менїе, ве́рвь червле́нꙋ, сїю̀ да ѡ҆бѧ́жеши ᲂу҆ ѻ҆кна̀, и҆́мже спꙋсти́ла є҆сѝ на́съ: ѻ҆тца́ же твоего̀ и҆ ма́терь твою̀, и҆ бра́тїю твою̀ и҆ ве́сь до́мъ ѻ҆тца̀ твоегѡ̀ да собере́ши къ себѣ̀ въ до́мъ тво́й: |
| 19καὶ ἔσται πᾶς, ὃς ἂν ἐξέλθῃ τὴν θύραν τῆς οἰκίας σου ἔξω, ἔνοχος ἑαυτῷ ἔσται, ἡμεῖς δὲ ἀθῷοι τῷ ὅρκῳ σου τούτῳ· καὶ ὅσοι ἐὰν γένωνται μετὰ σοῦ ἐν τῇ οἰκίᾳ σου, ἡμεῖς ἔνοχοι ἐσόμεθα. | 19и҆ бꙋ́детъ всѧ́къ, и҆́же а҆́ще и҆зы́детъ и҆з̾ две́рїй до́мꙋ твоегѡ̀ во́нъ, са́мъ себѣ̀ пови́ненъ бꙋ́детъ, мы́ же непови́нни( бꙋ́демъ) клѧ́твѣ твое́й се́й: и҆ є҆ли́цы а҆́ще съ тобо́ю бꙋ́дꙋтъ въ домꙋ̀ твое́мъ, мы̀ бꙋ́демъ пови́нни, а҆́ще рꙋка̀ прико́снетсѧ и҆́хъ: |
| 20ἐὰν δέ τις ἡμᾶς ἀδικήσῃ ἢ καὶ ἀποκαλύψῃ τοὺς λόγους ἡμῶν τούτους, ἐσόμεθα ἀθῷοι τῷ ὅρκῳ σου τούτῳ. | 20а҆́ще же кто̀ на́съ ѡ҆би́дитъ, и҆лѝ ѿкры́етъ словеса̀ на̑ша сїѧ̑, бꙋ́демъ непови́нни клѧ́твѣ твое́й се́й, є҆́юже заклѧ́ла є҆сѝ на́съ. |
| 21καὶ εἶπεν αὐτοῖς Κατὰ τὸ ῥῆμα ὑμῶν οὕτως ἔστω· καὶ ἐξαπέστειλεν αὐτούς. | 21И҆ речѐ и҆̀мъ: по словесѝ ва́шемꙋ та́кѡ да бꙋ́детъ. И҆ ѿпꙋстѝ и҆̀хъ, и҆ ѿидо́ша: и҆ привѧза̀ ве́рвь червле́нꙋ ᲂу҆ ѻ҆кна̀. |
| 22καὶ ἐπορεύθησαν καὶ ἤλθοσαν εἰς τὴν ὀρεινὴν καὶ κατέμειναν ἐκεῖ τρεῖς ἡμέρας· καὶ ἐξεζήτησαν οἱ καταδιώκοντες πάσας τὰς ὁδοὺς καὶ οὐχ εὕροσαν. | 22И҆ ѿидо́ша, и҆ проидо́ша въ го́рꙋ, и҆ пребы́ша та́мѡ трѝ дни̑, до́ндеже возврати́шасѧ гна́вшїи. И҆ и҆ска́ша гонѧ́щїи по всѣ̑мъ пꙋтє́мъ, и҆ не ѡ҆брѣто́ша. |
| 23καὶ ὑπέστρεψαν οἱ δύο νεανίσκοι καὶ κατέβησαν ἐκ τοῦ ὄρους καὶ διέβησαν πρὸς Ἰησοῦν υἱὸν Ναυη καὶ διηγήσαντο αὐτῷ πάντα τὰ συμβεβηκότα αὐτοῖς. | 23И҆ возврати́стасѧ два̀ ю҆́ношы и҆ снидо́ста съ горы̀: и҆ преидо́ста( і҆ѻрда́нъ) ко і҆исꙋ́сꙋ сы́нꙋ наѵи́нꙋ, и҆ повѣ́даста є҆мꙋ̀ всѧ̑ слꙋчи̑вшаѧсѧ и҆́ма: |
| 24καὶ εἶπαν πρὸς Ἰησοῦν ὅτι Παρέδωκεν κύριος πᾶσαν τὴν γῆν ἐν χειρὶ ἡμῶν, καὶ κατέπτηκεν πᾶς ὁ κατοικῶν τὴν γῆν ἐκείνην ἀφ᾿ ἡμῶν. | 24и҆ рѣ́ста ко і҆исꙋ́сꙋ: ꙗ҆́кѡ предадѐ гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ въ рꙋ́цѣ на́ши всю̀ зе́млю, и҆ ᲂу҆боѧ́шасѧ всѝ живꙋ́щїи на землѝ то́й ѿ на́съ. |