Є҆сѳи́рь 9
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐν γὰρ τῷ δωδεκάτῳ μηνὶ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ μηνός, ὅς ἐστιν Αδαρ, παρῆν τὰ γράμματα τὰ γραφέντα ὑπὸ τοῦ βασιλέως. | 1Во вторыйна́десѧть мцⷭ҇ъ, и҆́же є҆́сть а҆да́ръ, въ третїйна́десѧть де́нь мцⷭ҇а прїидо́ша писа̑нїѧ ѿ царѧ̀. |
| 2ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἀπώλοντο οἱ ἀντικείμενοι τοῖς Ιουδαίοις· οὐδεὶς γὰρ ἀντέστη φοβούμενος αὐτούς. | 2Въ то́й же де́нь погибо́ша сꙋпоста́ты і҆ꙋде́євъ: ни є҆ди́нъ бо сопроти́висѧ и҆̀мъ боѧ́сѧ и҆́хъ. |
| 3οἱ γὰρ ἄρχοντες τῶν σατραπῶν καὶ οἱ τύραννοι καὶ οἱ βασιλικοὶ γραμματεῖς ἐτίμων τοὺς Ιουδαίους· ὁ γὰρ φόβος Μαρδοχαίου ἐνέκειτο αὐτοῖς. | 3Нача́льствꙋющїи бо стра́намъ и҆ власти́телїе и҆ ца́рстїи книгѡ́чїѧ почита́хꙋ і҆ꙋдє́й: |
| 4προσέπεσεν γὰρ τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως ὀνομασθῆναι ἐν πάσῃ τῇ βασιλείᾳ. | 4стра́хъ бо мардохе́евъ належа́ше на ни́хъ. |
| 5 | 5Приложи́сѧ бо повелѣ́нїе царе́во и҆менова́тисѧ є҆мꙋ̀ по всемꙋ̀ ца́рствїю. |
| 6καὶ ἐν Σούσοις τῇ πόλει ἀπέκτειναν οἱ Ιουδαῖοι ἄνδρας πεντακοσίους | 6И҆ въ сꙋ́сѣхъ гра́дѣ и҆зби́ша і҆ꙋде́є пѧ́ть сѡ́тъ мꙋже́й: |
| 7τόν τε Φαρσαννεσταιν καὶ Δελφων καὶ Φασγα | 7фарса́на, неста́нна и҆ делфѡ́на, и҆ фасга́на |
| 8καὶ Φαρδαθα καὶ Βαρεα καὶ Σαρβαχα | 8и҆ фардаѳа́на, и҆ варе́а и҆ сарвака́на, |
| 9καὶ Μαρμασιμα καὶ Αρουφαιον καὶ Αρσαιον καὶ Ζαβουθαιθαν, | 9и҆ мармасі́ма и҆ рꙋфе́а, и҆ а҆рсе́а и҆ завꙋѳеѳа́ма, |
| 10τοὺς δέκα υἱοὺς Αμαν Αμαδαθου Βουγαίου τοῦ ἐχθροῦ τῶν Ιουδαίων, καὶ διήρπασαν.– | 10де́сѧть сынѡ́въ а҆ма́на а҆мадаѳꙋ́ева вꙋге́анина врага̀ і҆ꙋде́ѡмъ, и҆́же ѿ ѳармаѳе́а, и҆ разгра́биша{ Є҆вр.: не разгра́биша.} въ то́й де́нь( и҆мѣ̑нїѧ и҆́хъ) : |
| 11ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἐπεδόθη ὁ ἀριθμὸς τῷ βασιλεῖ τῶν ἀπολωλότων ἐν Σούσοις. | 11и҆ сказа́ша число̀ и҆збїе́нныхъ царю̀ въ сꙋ́сѣхъ гра́дѣ. |
| 12εἶπεν δὲ ὁ βασιλεὺς πρὸς Εσθηρ Ἀπώλεσαν οἱ Ιουδαῖοι ἐν Σούσοις τῇ πόλει ἄνδρας πεντακοσίους· ἐν δὲ τῇ περιχώρῳ πῶς οἴει ἐχρήσαντο; τί οὖν ἀξιοῖς ἔτι καὶ ἔσται σοι; | 12И҆ речѐ ца́рь ко є҆сѳи́ри: и҆зби́ша і҆ꙋде́є въ сꙋ́сѣхъ гра́дѣ пѧ́ть сѡ́тъ мꙋже́й, по ѡ҆крє́стнымъ же страна́мъ коли́кѡ, мни́ши, погꙋби́ша; и҆ чесогѡ̀ є҆щѐ проси́ши, и҆ бꙋ́детъ тѝ; |
| 13καὶ εἶπεν Εσθηρ τῷ βασιλεῖ Δοθήτω τοῖς Ιουδαίοις χρῆσθαι ὡσαύτως τὴν αὔριον ὥστε τοὺς δέκα υἱοὺς κρεμάσαι Αμαν. | 13И҆ речѐ є҆сѳи́рь ко царю̀: да да́стсѧ та́кожде і҆ꙋде́ѡмъ твори́ти заꙋ́тра, ꙗ҆́кѡ да повѣ́сѧтъ де́сѧть сынѡ́въ а҆ма́новыхъ. |
| 14καὶ ἐπέτρεψεν οὕτως γενέσθαι καὶ ἐξέθηκε τοῖς Ιουδαίοις τῆς πόλεως τὰ σώματα τῶν υἱῶν Αμαν κρεμάσαι. | 14И҆ повелѣ̀ ца́рь та́кѡ бы́ти, и҆ попꙋстѝ і҆ꙋде́ѡмъ внѣ̀ гра́да повѣ́сити тѣлеса̀ сынѡ́въ а҆ма́новыхъ. |
| 15καὶ συνήχθησαν οἱ Ιουδαῖοι ἐν Σούσοις τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ Αδαρ καὶ ἀπέκτειναν ἄνδρας τριακοσίους καὶ οὐδὲν διήρπασαν.– | 15И҆ собра́шасѧ і҆ꙋде́є, и҆̀же въ сꙋ́сѣхъ, въ четвертыйна́десѧть де́нь а҆да́ра, и҆ и҆зби́ша мꙋже́й три́ста, и҆ ничто́же разгра́биша. |
| 16οἱ δὲ λοιποὶ τῶν Ιουδαίων οἱ ἐν τῇ βασιλείᾳ συνήχθησαν καὶ ἑαυτοῖς ἐβοήθουν καὶ ἀνεπαύσαντο ἀπὸ τῶν πολεμίων· ἀπώλεσαν γὰρ αὐτῶν μυρίους πεντακισχιλίους τῇ τρισκαιδεκάτῃ τοῦ Αδαρ καὶ οὐδὲν διήρπασαν. | 16Про́чїи же і҆ꙋде́є, и҆̀же во ца́рствїи, собра́шасѧ и҆ себѣ̀ помога́хꙋ и҆ почи́ша ѿ бра́ней: и҆зби́ша бо ѿ ни́хъ пѧтьна́десѧть ты́сѧщъ въ третїйна́десѧть а҆да́ра, и҆ ничто́же расхи́тиша. |
| 17καὶ ἀνεπαύσαντο τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ αὐτοῦ μηνὸς καὶ ἦγον αὐτὴν ἡμέραν ἀναπαύσεως μετὰ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης. | 17И҆ почи́ша въ четвертыйна́десѧть де́нь тогѡ́жде мцⷭ҇а и҆ провожда́хꙋ то́й де́нь ᲂу҆покое́нїѧ съ ра́достїю и҆ весе́лїемъ. |
| 18οἱ δὲ Ιουδαῖοι οἱ ἐν Σούσοις τῇ πόλει συνήχθησαν καὶ τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ καὶ οὐκ ἀνεπαύσαντο· ἦγον δὲ καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην μετὰ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης. | 18І҆ꙋде́є же въ сꙋ́сѣхъ гра́дѣ собра́шасѧ и҆ въ четвертыйна́десѧть почи́ша: проводи́ша же и҆ пѧтыйна́десѧть съ ра́достїю и҆ весе́лїемъ. |
| 19διὰ τοῦτο οὖν οἱ Ιουδαῖοι οἱ διεσπαρμένοι ἐν πάσῃ χώρᾳ τῇ ἔξω ἄγουσιν τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην τοῦ Αδαρ ἡμέραν ἀγαθὴν μετ᾿ εὐφροσύνης ἀποστέλλοντες μερίδας ἕκαστος τῷ πλησίον, οἱ δὲ κατοικοῦντες ἐν ταῖς μητροπόλεσιν καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην τοῦ Αδαρ ἡμέραν εὐφροσύνην ἀγαθὴν ἄγουσιν ἐξαποστέλλοντες μερίδας τοῖς πλησίον. | 19Сегѡ̀ ра́ди і҆ꙋде́є разсѣ́ѧннїи во всѧ́цѣй странѣ̀ внѣ́шней провожда́ютъ четвертыйна́десѧть де́нь а҆да́ра бла́гъ съ весе́лїемъ, посыла́юще ча̑сти кі́йждо бли́жнемꙋ: живꙋ́щїй же въ митропо́лїѧхъ и҆ въ пѧтыйна́десѧть де́нь а҆да́ра весе́лїѧ благі́й провожда́ютъ, посыла́юще ча̑сти бли̑жнимъ. |
| 20Ἔγραψεν δὲ Μαρδοχαῖος τοὺς λόγους τούτους εἰς βιβλίον καὶ ἐξαπέστειλεν τοῖς Ιουδαίοις, ὅσοι ἦσαν ἐν τῇ Ἀρταξέρξου βασιλείᾳ, τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς μακράν, | 20Написа́ же мардохе́й словеса̀ сїѧ̑ въ кни́гꙋ и҆ посла̀ і҆ꙋде́ѡмъ, є҆ли́цы бѣ́ша въ ца́рствїи а҆ртаѯе́рѯовѣ, бли́з̾ и҆ дале́че сꙋ́щымъ, |
| 21στῆσαι τὰς ἡμέρας ταύτας ἀγαθὰς ἄγειν τε τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην καὶ τὴν πεντεκαιδεκάτην τοῦ Αδαρ– | 21ᲂу҆ста́вити дни̑ сїѧ̑ бла̑ги, є҆́же провожда́ти четвертыйна́десѧть и҆ пѧтыйна́десѧть де́нь а҆да́ра: |
| 22ἐν γὰρ ταύταις ταῖς ἡμέραις ἀνεπαύσαντο οἱ Ιουδαῖοι ἀπὸ τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν– καὶ τὸν μῆνα, ἐν ᾧ ἐστράφη αὐτοῖς[ ὃς ἦν Αδαρ] ἀπὸ πένθους εἰς χαρὰν καὶ ἀπὸ ὀδύνης εἰς ἀγαθὴν ἡμέραν, ἄγειν ὅλον ἀγαθὰς ἡμέρας γάμων καὶ εὐφροσύνης ἐξαποστέλλοντας μερίδας τοῖς φίλοις καὶ τοῖς πτωχοῖς. | 22въ си́хъ бо дне́хъ почи́ша і҆ꙋде́є ѿ вра̑гъ свои́хъ: и҆ мцⷭ҇ъ а҆да́ръ, и҆́же ѡ҆брати́сѧ и҆̀мъ ѿ пла́ча въ ра́дость и҆ ѿ болѣ́зни во благі́й де́нь, провожда́ти ве́сь во благи́хъ дне́хъ ра́дости и҆ весе́лїѧ, посыла́юще ча̑сти ко дрꙋгѡ́мъ и҆ ни́щымъ. |
| 23καὶ προσεδέξαντο οἱ Ιουδαῖοι, καθὼς ἔγραψεν αὐτοῖς ὁ Μαρδοχαῖος, | 23И҆ прїѧ́ша і҆ꙋде́є, ꙗ҆́коже написа̀ и҆̀мъ мардохе́й: |
| 24πῶς Αμαν Αμαδαθου ὁ Μακεδὼν ἐπολέμει αὐτούς, καθὼς ἔθετο ψήφισμα καὶ κλῆρον ἀφανίσαι αὐτούς, | 24ка́кѡ а҆ма́нъ а҆мадаѳꙋ́евъ македо́нѧнинъ ра́товаше і҆ꙋде́євъ, и҆ ка́кѡ и҆знесѐ сꙋ́дъ и҆ жре́бїй, є҆́же погꙋби́ти и҆̀хъ, |
| 25καὶ ὡς εἰσῆλθεν πρὸς τὸν βασιλέα λέγων κρεμάσαι τὸν Μαρδοχαῖον· ὅσα δὲ ἐπεχείρησεν ἐπάξαι ἐπὶ τοὺς Ιουδαίους κακά, ἐπ᾿ αὐτὸν ἐγένοντο, καὶ ἐκρεμάσθη αὐτὸς καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ. | 25и҆ ꙗ҆́кѡ вни́де ко царю̀, глаго́лѧ, да повѣ́ситъ мардохе́а: є҆ли̑ка нача̀ наводи́ти на і҆ꙋдє́и ѕла̑ѧ, на него̀ бы́ша, и҆ повѣ́шенъ бы́сть са́мъ и҆ ча̑да є҆гѡ̀. |
| 26διὰ τοῦτο ἐπεκλήθησαν αἱ ἡμέραι αὗται Φρουραι διὰ τοὺς κλήρους, ὅτι τῇ διαλέκτῳ αὐτῶν καλοῦνται Φρουραι, διὰ τοὺς λόγους τῆς ἐπιστολῆς ταύτης καὶ ὅσα πεπόνθασιν διὰ ταῦτα καὶ ὅσα αὐτοῖς ἐγένετο· | 26Сегѡ̀ ра́ди нареко́шасѧ дні́е сі́и фꙋрі́мъ ра́ди жрє́бїй, занѐ дїале́ктомъ и҆́хъ жрє́бїи нарица́ютсѧ фꙋрі́мъ, ра́ди слове́съ є҆пїсто́лїи сеѧ̀, и҆ є҆ли̑ка пострада́ша си́хъ ра́ди, и҆ є҆ли̑ка и҆̀мъ приключи́шасѧ. |
| 27καὶ ἔστησεν καὶ προσεδέχοντο οἱ Ιουδαῖοι ἐφ᾿ ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τῷ σπέρματι αὐτῶν καὶ ἐπὶ τοῖς προστεθειμένοις ἐπ᾿ αὐτῶν οὐδὲ μὴν ἄλλως χρήσονται· αἱ δὲ ἡμέραι αὗται μνημόσυνον ἐπιτελούμενον κατὰ γενεὰν καὶ γενεὰν καὶ πόλιν καὶ πατριὰν καὶ χώραν· | 27Оу҆ста́ви ᲂу҆́бѡ, и҆ та́кѡ прїѧ́ша і҆ꙋде́є на себѐ и҆ на сѣ́мѧ своѐ и҆ на приложи́вшихсѧ къ ни̑мъ, нижѐ и҆на́че да ᲂу҆потреблѧ́ютъ: дні́е же сі́и па́мѧти соверша́еми по ро́дꙋ и҆ ро́дꙋ, и҆ гра́дꙋ и҆ ѻ҆те́чествꙋ и҆ странѣ̀. |
| 28αἱ δὲ ἡμέραι αὗται τῶν Φρουραι ἀχθήσονται εἰς τὸν ἅπαντα χρόνον, καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν οὐ μὴ ἐκλίπῃ ἐκ τῶν γενεῶν. | 28Дні́е же сі́и фꙋрі́мъ да провожда́ютъ во всѧ́кое лѣ́то, и҆ па́мѧть да не ѡ҆скꙋдѣ́етъ ѿ родѡ́въ. |
| 29καὶ ἔγραψεν Εσθηρ ἡ βασίλισσα θυγάτηρ Αμιναδαβ καὶ Μαρδοχαῖος ὁ Ιουδαῖος ὅσα ἐποίησαν τό τε στερέωμα τῆς ἐπιστολῆς τῶν Φρουραι. | 29И҆ написа̀ є҆сѳи́рь цари́ца дщѝ а҆мїнада́влѧ и҆ мардохе́й і҆ꙋде́анинъ, є҆ли̑ка сотвори́ша во ᲂу҆твержде́нїе є҆пїсто́лїи ѡ҆ дне́хъ фꙋрі́мъ. |
| 30 | 30И҆ мардохе́й и҆ є҆сѳи́рь цари́ца ᲂу҆ста́виста себѣ̀ са́ми, и҆ тогда̀ ᲂу҆ста́виста въ постѣ̀ свое́мъ совѣ́тъ сво́й. |
| 31καὶ Μαρδοχαῖος καὶ Εσθηρ ἡ βασίλισσα ἔστησαν ἑαυτοῖς καθ᾿ ἑαυτῶν καὶ τότε στήσαντες κατὰ τῆς ὑγιείας αὐτῶν καὶ τὴν βουλὴν αὐτῶν· | 31И҆ є҆сѳи́рь сло́во поста́ви во вѣ́ки, и҆ напи́сано бы́сть въ па́мѧть. |
| 32καὶ Εσθηρ λόγῳ ἔστησεν εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ἐγράφη εἰς μνημόσυνον. |