Є҆сѳи́рь 1
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 11a .Ἔτους δευτέρου βασιλεύοντος Ἀρταξέρξου τοῦ μεγάλου τῇ μιᾷ τοῦ Νισα ἐνύπνιον εἶδεν Μαρδοχαῖος ὁ τοῦ Ιαιρου τοῦ Σεμειου τοῦ Κισαιου ἐκ φυλῆς Βενιαμιν, 1b ἄνθρωπος Ιουδαῖος οἰκῶν ἐν Σούσοις τῇ πόλει, ἄνθρωπος μέγας θεραπεύων ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ βασιλέως· 1c ἦν δὲ ἐκ τῆς αἰχμαλωσίας, ἧς ᾐχμαλώτευσεν Ναβουχοδονοσορ ὁ βασιλεὺς Βαβυλῶνος ἐξ Ιερουσαλημ μετὰ Ιεχονιου τοῦ βασιλέως τῆς Ιουδαίας. 1d καὶ τοῦτο αὐτοῦ τὸ ἐνύπνιον· καὶ ἰδοὺ φωναὶ καὶ θόρυβος, βρονταὶ καὶ σεισμός, τάραχος ἐπὶ τῆς γῆς· 1e καὶ ἰδοὺ δύο δράκοντες μεγάλοι ἕτοιμοι προῆλθον ἀμφότεροι παλαίειν, καὶ ἐγένετο αὐτῶν φωνὴ μεγάλη· 1f καὶ τῇ φωνῇ αὐτῶν ἡτοιμάσθη πᾶν ἔθνος εἰς πόλεμον ὥστε πολεμῆσαι δικαίων ἔθνος. 1g καὶ ἰδοὺ ἡμέρα σκότους καὶ γνόφου, θλῖψις καὶ στενοχωρία, κάκωσις καὶ τάραχος μέγας ἐπὶ τῆς γῆς· 1h καὶ ἐταράχθη δίκαιον πᾶν ἔθνος φοβούμενοι τὰ ἑαυτῶν κακὰ καὶ ἡτοιμάσθησαν ἀπολέσθαι καὶ ἐβόησαν πρὸς τὸν θεόν. 1i ἀπὸ δὲ τῆς βοῆς αὐτῶν ἐγένετο ὡσανεὶ ἀπὸ μικρᾶς πηγῆς ποταμὸς μέγας, ὕδωρ πολύ· 1k φῶς καὶ ὁ ἥλιος ἀνέτειλεν, καὶ οἱ ταπεινοὶ ὑψώθησαν καὶ κατέφαγον τοὺς ἐνδόξους.– 1l καὶ διεγερθεὶς Μαρδοχαῖος ὁ ἑωρακὼς τὸ ἐνύπνιον τοῦτο καὶ τί ὁ θεὸς βεβούλευται ποιῆσαι, εἶχεν αὐτὸ ἐν τῇ καρδίᾳ καὶ ἐν παντὶ λόγῳ ἤθελεν ἐπιγνῶναι αὐτὸ ἕως τῆς νυκτός. 1m καὶ ἡσύχασεν Μαρδοχαῖος ἐν τῇ αὐλῇ μετὰ Γαβαθα καὶ Θαρρα τῶν δύο εὐνούχων τοῦ βασιλέως τῶν φυλασσόντων τὴν αὐλὴν 1n ἤκουσέν τε αὐτῶν τοὺς λογισμοὺς καὶ τὰς μερίμνας αὐτῶν ἐξηρεύνησεν καὶ ἔμαθεν ὅτι ἑτοιμάζουσιν τὰς χεῖρας ἐπιβαλεῖν Ἀρταξέρξῃ τῷ βασιλεῖ, καὶ ὑπέδειξεν τῷ βασιλεῖ περὶ αὐτῶν· 1o καὶ ἐξήτασεν ὁ βασιλεὺς τοὺς δύο εὐνούχους, καὶ ὁμολογήσαντες ἀπήχθησαν. 1p καὶ ἔγραψεν ὁ βασιλεὺς τοὺς λόγους τούτους εἰς μνημόσυνον, καὶ Μαρδοχαῖος ἔγραψεν περὶ τῶν λόγων τούτων· 1q καὶ ἐπέταξεν ὁ βασιλεὺς Μαρδοχαίῳ θεραπεύειν ἐν τῇ αὐλῇ καὶ ἔδωκεν αὐτῷ δόματα περὶ τούτων. 1r καὶ ἦν Αμαν Αμαδαθου Βουγαῖος ἔνδοξος ἐνώπιον τοῦ βασιλέως· καὶ ἐζήτησεν κακοποιῆσαι τὸν Μαρδοχαῖον καὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ ὑπὲρ τῶν δύο εὐνούχων τοῦ βασιλέως. 1s Καὶ ἐγένετο μετὰ τοὺς λόγους τούτους ἐν ταῖς ἡμέραις Ἀρταξέρξου– οὗτος ὁ Ἀρταξέρξης ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ χωρῶν ἐκράτησεν– | 1Въ лѣ́то второ́е ца́рства а҆ртаѯе́рѯа вели́кагѡ, въ пе́рвый де́нь мцⷭ҇а нїса́на, со́нъ ви́дѣ мардохе́й сы́нъ і҆аі́ровъ, семе́евъ, кїсе́евъ, ѿ пле́мене венїамі́нѧ, человѣ́къ і҆ꙋде́анинъ, ѡ҆бита́ѧй въ сꙋ́сѣхъ гра́дѣ, человѣ́къ вели́къ, слꙋжа̀ во дворѣ̀ царе́вѣ: бѣ́ же ѿ плѣне́нныхъ, и҆̀хже плѣнѝ навꙋходоно́соръ ца́рь вавѷлѡ́нскїй ѿ і҆ерⷭ҇ли́ма, со і҆ехоні́ею царе́мъ і҆ꙋде́йскимъ. И҆ сицево̀ є҆гѡ̀ со́нїе: и҆ сѐ, гла́съ ᲂу҆жа́сный, гро́ми и҆ трꙋ́съ и҆ смѧте́нїе на землѝ: и҆ сѐ, два̀ ѕмі̑а вели̑ка произыдо́ста, готѡ́ва ѻ҆́ба междꙋ̀ собо́ю бра́тисѧ, и҆ бы́сть гла́съ и҆́хъ вели́къ, и҆ гла́сомъ и҆́хъ ᲂу҆гото́васѧ всѧ́къ ꙗ҆зы́къ на бра́нь, да и҆стребѧ́тъ ꙗ҆зы́къ првⷣныхъ: и҆ сѐ, де́нь тьмы̀ и҆ мра́ка, ско́рбь и҆ тѣснота̀, и҆ ѡ҆ѕлобле́нїе и҆ смѧте́нїе ве́лїе на землѝ, и҆ возмꙋти́сѧ всѧ́къ ꙗ҆зы́къ првⷣнъ, боѧ́щесѧ ѕло́бы и҆́хъ, и҆ ᲂу҆гото́вашасѧ на поги́бель, и҆ возопи́ша ко гдⷭ҇ꙋ: ѿ во́плѧ же и҆́хъ бы́сть а҆́ки ѿ ма́лагѡ и҆сто́чника рѣка̀ ве́лїѧ, вода̀ мно́га: и҆ свѣ́тъ и҆ со́лнце возсїѧ̀, и҆ смире́ннїи вознесо́шасѧ и҆ поѧдо́ша сла́вныхъ. И҆ возбнꙋ́въ мардохе́й ви́дѣвый со́нїе сїѐ, и҆ є҆́же бг҃ъ восхотѣ̀ сотвори́ти, содержа́ше со́нїе сїѐ въ се́рдцы, и҆ во всѧ́цѣмъ словесѝ хотѧ́ше разꙋмѣ́ти є҆̀ да́же до но́щи. И҆ пребыва́ше мардохе́й во дворѣ̀ со гава́ѳомъ и҆ ѳа́рромъ двѣма̀ є҆ѵнꙋ́хома царе́выма, и҆̀же стрежа́ста дво́ръ: и҆ слы́ша разглагѡ́льствїѧ и҆́хъ, и҆ совѣ́ты и҆́хъ и҆спыта̀, и҆ разꙋмѣ̀, ꙗ҆́кѡ гото́вѧтъ рꙋ́цѣ своѝ возложи́ти на царѧ̀ а҆ртаѯе́рѯа: и҆ сказа̀ царю̀ ѡ҆ ни́хъ. И҆ и҆спыта̀ ца́рь двꙋ̀ є҆ѵнꙋ̑хꙋ своє́ю, и҆ и҆сповѣ̑давша повѣ̑шена бы́ста. И҆ написа̀ ца́рь словеса̀ сїѧ̑ на па́мѧть, и҆ мардохе́й написа̀ ѡ҆ словесѣ́хъ си́хъ. И҆ повелѣ̀ ца́рь мардохе́ю слꙋжи́ти во дворѣ̀ и҆ дадѐ є҆мꙋ̀ да́ры за сїѐ. И҆ бѣ̀ а҆ма́нъ а҆мада́ѳовъ вꙋге́анинъ сла́венъ пред̾ царе́мъ и҆ восхотѣ̀ ѡ҆ѕло́бити мардохе́а и҆ люді́й є҆гѡ̀ двꙋ̀ ра́ди є҆ѵнꙋ̑хꙋ царє́вꙋ. И҆ бы́сть по словесѣ́хъ си́хъ во дне́хъ а҆ртаѯе́рѯа: се́й а҆ртаѯе́рѯъ ѿ і҆нді́и ѡ҆блада́ше сто̀ два́десѧть седмїю̀ страна́ми( да́же до є҆ѳїо́пїи) : |
| 2ἐν αὐταῖς ταῖς ἡμέραις, ὅτε ἐθρονίσθη ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης ἐν Σούσοις τῇ πόλει, | 2во дни̑ же ты̑ѧ, є҆гда̀ сѣ́де на престо́лѣ ца́рь а҆ртаѯе́рѯъ въ сꙋ́сѣхъ гра́дѣ, |
| 3ἐν τῷ τρίτῳ ἔτει βασιλεύοντος αὐτοῦ δοχὴν ἐποίησεν τοῖς φίλοις καὶ τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν καὶ τοῖς Περσῶν καὶ Μήδων ἐνδόξοις καὶ τοῖς ἄρχουσιν τῶν σατραπῶν. | 3въ тре́тїе лѣ́то ца́рства своегѡ̀, сотворѝ пи́ръ дрꙋгѡ́мъ и҆ про́чымъ ꙗ҆зы́кѡмъ, и҆ пє́рсскимъ и҆ ми̑дскимъ сла̑внымъ, и҆ нача̑льнымъ сатра́пѡмъ, |
| 4καὶ μετὰ ταῦτα μετὰ τὸ δεῖξαι αὐτοῖς τὸν πλοῦτον τῆς βασιλείας αὐτοῦ καὶ τὴν δόξαν τῆς εὐφροσύνης τοῦ πλούτου αὐτοῦ ἐπὶ ἡμέρας ἑκατὸν ὀγδοήκοντα, | 4и҆ по си́хъ, є҆гда̀ показа̀ и҆̀мъ бога́тство ца́рства своегѡ̀ и҆ сла́вꙋ весе́лїѧ своегѡ̀, во сто̀ ѻ҆́смьдесѧтъ дні́й. |
| 5ὅτε δὲ ἀνεπληρώθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ γάμου, ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς πότον τοῖς ἔθνεσιν τοῖς εὑρεθεῖσιν εἰς τὴν πόλιν ἐπὶ ἡμέρας ἓξ ἐν αὐλῇ οἴκου τοῦ βασιλέως | 5И҆ є҆гда̀ и҆спо́лнишасѧ дні́е пи́ра, сотворѝ ца́рь пи́ршество ꙗ҆зы́кѡмъ ѡ҆брѣ́тшымсѧ во гра́дѣ( сꙋ́сѣхъ) на дні́й ше́сть во дворѣ̀ до́мꙋ царе́ва, |
| 6κεκοσμημένῃ βυσσίνοις καὶ καρπασίνοις τεταμένοις ἐπὶ σχοινίοις βυσσίνοις καὶ πορφυροῖς ἐπὶ κύβοις χρυσοῖς καὶ ἀργυροῖς ἐπὶ στύλοις παρίνοις καὶ λιθίνοις· κλῖναι χρυσαῖ καὶ ἀργυραῖ ἐπὶ λιθοστρώτου σμαραγδίτου λίθου καὶ πιννίνου καὶ παρίνου λίθου καὶ στρωμναὶ διαφανεῖς ποικίλως διηνθισμέναι, κύκλῳ ῥόδα πεπασμένα· | 6ᲂу҆кра́шеннѣмъ вѷссо́нными и҆ зеле́ными завѣ́сами, просте́ртыми на ᲂу҆́жахъ вѷссо́нныхъ и҆ червлени́чныхъ, на ко́льцахъ златы́хъ и҆ сре́брѧныхъ, на столпѣ́хъ мра́морныхъ и҆ ка́менныхъ: |
| 7ποτήρια χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ καὶ ἀνθράκινον κυλίκιον προκείμενον ἀπὸ ταλάντων τρισμυρίων· οἶνος πολὺς καὶ ἡδύς, ὃν αὐτὸς ὁ βασιλεὺς ἔπινεν. | 7лѡ́жа зла̑та и҆ срє́брѧна, на помо́стѣ ка́мене смара́гдова, и҆ пїнні́нска и҆ парі́нска мра́мора, и҆ плащани̑цы пестрота́ми разли́чными расцвѣ́чєны, ѡ҆́крестъ шипцы̀ разсѣ́ѧни: |
| 8ὁ δὲ πότος οὗτος οὐ κατὰ προκείμενον νόμον ἐγένετο, οὕτως δὲ ἠθέλησεν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐπέταξεν τοῖς οἰκονόμοις ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. | 8сосꙋ́ди зла́ти и҆ сре́брѧни, и҆ ча́ша а҆нѳра́ѯа( ка́мене) предложе́ннаѧ, цѣно́ю тала̑нтъ три́десѧть ты́сѧщъ: вїно̀ мно́го и҆ сла́дко, є҆́же са́мъ ца́рь пїѧ́ше: питїе́ же сїѐ не по ᲂу҆ста́вленномꙋ зако́нꙋ бы́сть, та́кѡ бо восхотѣ̀ ца́рь и҆ заповѣ́да і҆коно́мѡмъ сотвори́ти во́лю свою̀ и҆ мꙋже́й. |
| 9καὶ Αστιν ἡ βασίλισσα ἐποίησε πότον ταῖς γυναιξὶν ἐν τοῖς βασιλείοις, ὅπου ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης. | 9И҆ а҆сті́нь цари́ца сотворѝ пи́ръ жена́мъ въ домꙋ̀ царе́вѣ, и҆дѣ́же ца́рь а҆ртаѯе́рѯъ. |
| 10ἐν δὲ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἡδέως γενόμενος ὁ βασιλεὺς εἶπεν τῷ Αμαν καὶ Βαζαν καὶ Θαρρα καὶ Βωραζη καὶ Ζαθολθα καὶ Αβαταζα καὶ Θαραβα, τοῖς ἑπτὰ εὐνούχοις τοῖς διακόνοις τοῦ βασιλέως Ἀρταξέρξου, | 10Въ де́нь же седмы́й развесели́всѧ ца́рь, речѐ а҆ма́нꙋ и҆ ваза́нꙋ, и҆ ѳа́ррѣ и҆ вара́зꙋ, и҆ заѳолѳа́нꙋ и҆ а҆вата́зꙋ и҆ ѳара́вꙋ, седми́мъ є҆ѵнꙋ́хѡмъ, и҆̀же слꙋжа́хꙋ пред̾ царе́мъ а҆ртаѯе́рѯомъ, |
| 11εἰσαγαγεῖν τὴν βασίλισσαν πρὸς αὐτὸν βασιλεύειν αὐτὴν καὶ περιθεῖναι αὐτῇ τὸ διάδημα καὶ δεῖξαι αὐτὴν πᾶσιν τοῖς ἄρχουσιν καὶ τοῖς ἔθνεσιν τὸ κάλλος αὐτῆς, ὅτι καλὴ ἦν. | 11привестѝ( а҆сті́нь) цари́цꙋ пред̾ него̀, є҆́же воцари́ти ю҆̀ и҆ возложи́ти на ню̀ вѣне́цъ ца́рскїй и҆ показа́ти ю҆̀ всѣ̑мъ нача́льствꙋющымъ и҆ ꙗ҆зы́кѡмъ красотꙋ̀ є҆ѧ̀, занѐ прекра́сна бѣ̀. |
| 12καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτοῦ Αστιν ἡ βασίλισσα ἐλθεῖν μετὰ τῶν εὐνούχων. καὶ ἐλυπήθη ὁ βασιλεὺς καὶ ὠργίσθη | 12И҆ не послꙋ́ша є҆гѡ̀ а҆сті́нь цари́ца прїитѝ со є҆ѵнꙋ̑хи. |
| 13καὶ εἶπεν τοῖς φίλοις αὐτοῦ Κατὰ ταῦτα ἐλάλησεν Αστιν, ποιήσατε οὖν περὶ τούτου νόμον καὶ κρίσιν. | 13И҆ ѡ҆печа́лисѧ ца́рь, и҆ разгнѣ́васѧ, и҆ речѐ бли̑жнимъ свои̑мъ: си́це речѐ а҆сті́нь: сотвори́те ᲂу҆̀бо ѡ҆ се́мъ зако́нъ и҆ сꙋ́дъ. |
| 14καὶ προσῆλθεν αὐτῷ Αρκεσαιος καὶ Σαρσαθαιος καὶ Μαλησεαρ οἱ ἄρχοντες Περσῶν καὶ Μήδων οἱ ἐγγὺς τοῦ βασιλέως οἱ πρῶτοι παρακαθήμενοι τῷ βασιλεῖ | 14И҆ пристꙋпи́ша къ немꙋ̀ а҆ркесе́й и҆ сарсоѳе́й и҆ малисеа́ръ, нача̑льницы пе́рсстїи и҆ ми́дстїи, и҆̀же бли́з̾ царѧ̀, пе́рвїи сѣдѧ́щїи при царѝ, |
| 15καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ κατὰ τοὺς νόμους ὡς δεῖ ποιῆσαι Αστιν τῇ βασιλίσσῃ, ὅτι οὐκ ἐποίησεν τὰ ὑπὸ τοῦ βασιλέως προσταχθέντα διὰ τῶν εὐνούχων. | 15и҆ возвѣсти́ша є҆мꙋ̀ по зако́нѡмъ, ка́кѡ подоба́етъ сотвори́ти цари́цѣ а҆сті́ни, ꙗ҆́кѡ не сотворѝ повелѣ́нныхъ ѿ царѧ̀ чрез̾ є҆ѵнꙋ́хи. |
| 16καὶ εἶπεν ὁ Μουχαιος πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τοὺς ἄρχοντας Οὐ τὸν βασιλέα μόνον ἠδίκησεν Αστιν ἡ βασίλισσα, ἀλλὰ καὶ πάντας τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς ἡγουμένους τοῦ βασιλέως | 16И҆ речѐ мꙋхе́й ко царю̀ и҆ къ болѧ́рѡмъ: не царѧ̀ є҆ди́наго ѡ҆би́дѣ а҆сті́нь цари́ца, но и҆ всѧ̑ кнѧ̑зи и҆ нача́льники царє́вы, |
| 17[καὶ γὰρ διηγήσατο αὐτοῖς τὰ ῥήματα τῆς βασιλίσσης καὶ ὡς ἀντεῖπεν τῷ βασιλεῖ] . ὡς οὖν ἀντεῖπεν τῷ βασιλεῖ Ἀρταξέρξῃ, | 17и҆́бо повѣ́да и҆̀мъ словеса̀ цари́цы, и҆ ка́кѡ противоречѐ царю̀: |
| 18οὕτως σήμερον αἱ τυραννίδες αἱ λοιπαὶ τῶν ἀρχόντων Περσῶν καὶ Μήδων ἀκούσασαι τὰ τῷ βασιλεῖ λεχθέντα ὑπ᾿ αὐτῆς τολμήσουσιν ὁμοίως ἀτιμάσαι τοὺς ἄνδρας αὐτῶν. | 18ꙗ҆́коже ᲂу҆́бѡ проти́внѡ речѐ царю̀ а҆ртаѯе́рѯꙋ, си́це и҆ дне́сь госпѡжѝ жєны̀ про́чыѧ кнѧзе́й пе́рсскихъ и҆ ми́дскихъ, ᲂу҆слы́шавшѧ царю̀ речє́ннаѧ ѿ неѧ̀, дерзнꙋ́тъ та́кожде безче́ствовати мꙋже́и свои́хъ: |
| 19εἰ οὖν δοκεῖ τῷ βασιλεῖ, προσταξάτω βασιλικόν, καὶ γραφήτω κατὰ τοὺς νόμους Μήδων καὶ Περσῶν· καὶ μὴ ἄλλως χρησάσθω, μηδὲ εἰσελθάτω ἔτι ἡ βασίλισσα πρὸς αὐτόν, καὶ τὴν βασιλείαν αὐτῆς δότω ὁ βασιλεὺς γυναικὶ κρείττονι αὐτῆς. | 19а҆́ще ᲂу҆̀бо ᲂу҆го́дно царю̀, да повели́тъ ца́рскимъ повелѣ́нїемъ, и҆ да напи́шетсѧ по зако́нѡмъ ми̑дскимъ и҆ пє́рсскимъ, и҆ и҆́накѡ да не бꙋ́детъ, нижѐ да вни́детъ ктомꙋ̀ цари́ца къ немꙋ̀, и҆ ца́рство є҆ѧ̀ да преда́стъ ца́рь женѣ̀ лꙋ́чшей є҆ѧ̀: |
| 20καὶ ἀκουσθήτω ὁ νόμος ὁ ὑπὸ τοῦ βασιλέως, ὃν ἐὰν ποιῇ, ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ, καὶ οὕτως πᾶσαι αἱ γυναῖκες περιθήσουσιν τιμὴν τοῖς ἀνδράσιν ἑαυτῶν ἀπὸ πτωχοῦ ἕως πλουσίου. | 20и҆ да бꙋ́детъ ᲂу҆слы́шанъ зако́нъ, и҆́же ѿ царѧ̀, є҆го́же сотвори́тъ во ца́рствїи свое́мъ, и҆ си́це всѧ̑ жєны̀ возложа́тъ че́сть на мꙋ́жы своѧ̑ ѿ бога́та да́же до ᲂу҆бо́га{ Є҆вр.: ѿ вели́ка да́же до ма́ла.}. |
| 21καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος τῷ βασιλεῖ καὶ τοῖς ἄρχουσι, καὶ ἐποίησεν ὁ βασιλεὺς καθὰ ἐλάλησεν ὁ Μουχαιος· | 21И҆ ᲂу҆го́дно бы́сть сло́во пред̾ царе́мъ и҆ нача̑льники, и҆ сотворѝ ца́рь, ꙗ҆́коже речѐ є҆мꙋ̀ мꙋхе́й, |
| 22καὶ ἀπέστειλεν εἰς πᾶσαν τὴν βασιλείαν κατὰ χώραν κατὰ τὴν λέξιν αὐτῶν ὥστε εἶναι φόβον αὐτοῖς ἐν ταῖς οἰκίαις αὐτῶν. | 22и҆ посла̀ ца́рь кни̑ги во всѐ ца́рство по страна́мъ по ѧ҆зы́кꙋ и҆́хъ, да бꙋ́детъ стра́хъ и҆̀мъ въ жили́щихъ и҆́хъ. |