Є҆сѳи́рь 6
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ὁ δὲ κύριος ἀπέστησεν τὸν ὕπνον ἀπὸ τοῦ βασιλέως τὴν νύκτα ἐκείνην, καὶ εἶπεν τῷ διδασκάλῳ αὐτοῦ εἰσφέρειν γράμματα μνημόσυνα τῶν ἡμερῶν ἀναγινώσκειν αὐτῷ. | 1Гдⷭ҇ь же ѿѧ̀ со́нъ ѿ царѧ̀ въ нощѝ ѻ҆́нѣй. И҆ повелѣ̀ рабꙋ̀ своемꙋ̀ принестѝ кни̑ги па̑мѧтныѧ дні́й прочита́ти є҆мꙋ̀: |
| 2εὗρεν δὲ τὰ γράμματα τὰ γραφέντα περὶ Μαρδοχαίου, ὡς ἀπήγγειλεν τῷ βασιλεῖ περὶ τῶν δύο εὐνούχων τοῦ βασιλέως ἐν τῷ φυλάσσειν αὐτοὺς καὶ ζητῆσαι ἐπιβαλεῖν τὰς χεῖρας Ἀρταξέρξῃ. | 2и҆ ѡ҆брѣ́те писа̑нїѧ напи̑саннаѧ ѡ҆ мардохе́и, ка́кѡ повѣ́да царю̀ ѡ҆ двою̀ є҆ѵнꙋ̑хꙋ ца̑рскꙋю, внегда̀ стрещѝ и҆́ма, и҆ ᲂу҆мы́слиста ᲂу҆би́ти( царѧ̀) а҆ртаѯе́рѯа. |
| 3εἶπεν δὲ ὁ βασιλεύς Τίνα δόξαν ἢ χάριν ἐποιήσαμεν τῷ Μαρδοχαίῳ; καὶ εἶπαν οἱ διάκονοι τοῦ βασιλέως Οὐκ ἐποίησας αὐτῷ οὐδέν. | 3И҆ речѐ ца́рь: кꙋ́ю сла́вꙋ и҆лѝ благода́ть сотвори́хомъ мардохе́ю; И҆ реко́ша ѻ҆́троцы царє́вы: ничто́же сотвори́лъ є҆сѝ є҆мꙋ̀; |
| 4ἐν δὲ τῷ πυνθάνεσθαι τὸν βασιλέα περὶ τῆς εὐνοίας Μαρδοχαίου ἰδοὺ Αμαν ἐν τῇ αὐλῇ· εἶπεν δὲ ὁ βασιλεύς Τίς ἐν τῇ αὐλῇ; ὁ δὲ Αμαν εἰσῆλθεν εἰπεῖν τῷ βασιλεῖ κρεμάσαι τὸν Μαρδοχαῖον ἐπὶ τῷ ξύλῳ, ᾧ ἡτοίμασεν. | 4Вопроша́ющꙋ же царю̀ ѡ҆ благодѣѧ́нїи мардохе́овѣ, сѐ, а҆ма́нъ прїи́де во дво́ръ, и҆ речѐ ца́рь: кто̀ є҆́сть во дворѣ̀; А҆ма́нъ же прїи́де рещѝ царе́ви, да повѣ́ситъ мардохе́а на дре́вѣ, є҆́же ᲂу҆гото́ва. |
| 5καὶ εἶπαν οἱ διάκονοι τοῦ βασιλέως Ἰδοὺ Αμαν ἕστηκεν ἐν τῇ αὐλῇ· καὶ εἶπεν ὁ βασιλεύς Καλέσατε αὐτόν. | 5И҆ реко́ша ѻ҆́троцы царє́вы: сѐ, а҆ма́нъ стои́тъ во дворѣ̀. И҆ речѐ ца́рь: призови́те є҆го̀. |
| 6εἶπεν δὲ ὁ βασιλεὺς τῷ Αμαν Τί ποιήσω τῷ ἀνθρώπῳ, ὃν ἐγὼ θέλω δοξάσαι; εἶπεν δὲ ἐν ἑαυτῷ Αμαν Τίνα θέλει ὁ βασιλεὺς δοξάσαι εἰ μὴ ἐμέ; | 6И҆ речѐ ца́рь а҆ма́нꙋ: что̀ сотворю̀ мꙋ́жꙋ, є҆го́же а҆́зъ хощꙋ̀ просла́вити; рече́ же въ себѣ̀ а҆ма́нъ: кого̀ хо́щетъ ца́рь просла́вити, ра́звѣ менє̀; |
| 7εἶπεν δὲ πρὸς τὸν βασιλέα Ἄνθρωπον, ὃν ὁ βασιλεὺς θέλει δοξάσαι, | 7Рече́ же царю̀: мꙋ́жа, є҆го́же хо́щетъ ца́рь просла́вити, |
| 8ἐνεγκάτωσαν οἱ παῖδες τοῦ βασιλέως στολὴν βυσσίνην, ἣν ὁ βασιλεὺς περιβάλλεται, καὶ ἵππον, ἐφ᾿ ὃν ὁ βασιλεὺς ἐπιβαίνει, | 8да принесꙋ́тъ ѻ҆́троцы царє́вы ѻ҆де́ждꙋ вѷссо́ннꙋю, є҆́юже ца́рь ѡ҆блача́етсѧ, и҆ конѧ̀, на не́мже ца́рь ѣ҆́здитъ, |
| 9καὶ δότω ἑνὶ τῶν φίλων τοῦ βασιλέως τῶν ἐνδόξων καὶ στολισάτω τὸν ἄνθρωπον, ὃν ὁ βασιλεὺς ἀγαπᾷ, καὶ ἀναβιβασάτω αὐτὸν ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ κηρυσσέτω διὰ τῆς πλατείας τῆς πόλεως λέγων Οὕτως ἔσται παντὶ ἀνθρώπῳ, ὃν ὁ βασιλεὺς δοξάζει. | 9и҆ да да́стсѧ є҆ди́номꙋ ѿ дрꙋгѡ́въ царе́выхъ сла́вныхъ, и҆ да ѡ҆блече́тъ мꙋ́жа, є҆го́же ца́рь лю́битъ, и҆ да поса́дитъ є҆го̀ на конѧ̀ и҆ проповѣ́сть на ᲂу҆́лицахъ гра́да, глаго́лѧ: та́кѡ бꙋ́детъ всѧ́комꙋ человѣ́кꙋ, є҆го́же ца́рь просла́витъ. |
| 10εἶπεν δὲ ὁ βασιλεὺς τῷ Αμαν Καθὼς ἐλάλησας, οὕτως ποίησον τῷ Μαρδοχαίῳ τῷ Ιουδαίῳ τῷ θεραπεύοντι ἐν τῇ αὐλῇ, καὶ μὴ παραπεσάτω σου λόγος ὧν ἐλάλησας. | 10И҆ речѐ ца́рь а҆ма́нꙋ: до́брѣ ре́клъ є҆сѝ: та́кѡ сотворѝ мардохе́ю і҆ꙋде́анинꙋ, ᲂу҆го́днѡ слꙋжа́щемꙋ во дворѣ̀( на́шемъ) , и҆ да не и҆змѣни́тсѧ сло́во твоѐ ѿ си́хъ, ꙗ҆̀же ре́клъ є҆сѝ. |
| 11ἔλαβεν δὲ Αμαν τὴν στολὴν καὶ τὸν ἵππον καὶ ἐστόλισεν τὸν Μαρδοχαῖον καὶ ἀνεβίβασεν αὐτὸν ἐπὶ τὸν ἵππον καὶ διῆλθεν διὰ τῆς πλατείας τῆς πόλεως καὶ ἐκήρυσσεν λέγων Οὕτως ἔσται παντὶ ἀνθρώπῳ, ὃν ὁ βασιλεὺς θέλει δοξάσαι. | 11И҆ взѧ̀ а҆ма́нъ ѻ҆де́ждꙋ и҆ конѧ̀, и҆ ѡ҆блечѐ мардохе́а, и҆ возведѐ є҆го̀ на конѧ̀, и҆ про́йде по ᲂу҆́лицамъ гра́да, и҆ проповѣ́даше( пред̾ ни́мъ) , глаго́лѧ: си́це бꙋ́детъ всѧ́комꙋ человѣ́кꙋ, є҆го́же хо́щетъ ца́рь просла́вити. |
| 12ἐπέστρεψεν δὲ ὁ Μαρδοχαῖος εἰς τὴν αὐλήν, Αμαν δὲ ὑπέστρεψεν εἰς τὰ ἴδια λυπούμενος κατὰ κεφαλῆς. | 12И҆ возврати́сѧ мардохе́и во дво́ръ( царе́въ) : а҆ма́нъ же и҆́де въ до́мъ сво́й скорбѧ̀ преклони́въ главꙋ̀. |
| 13καὶ διηγήσατο Αμαν τὰ συμβεβηκότα αὐτῷ Ζωσαρα τῇ γυναικὶ αὐτοῦ καὶ τοῖς φίλοις, καὶ εἶπαν πρὸς αὐτὸν οἱ φίλοι καὶ ἡ γυνή Εἰ ἐκ γένους Ιουδαίων Μαρδοχαῖος, ἦρξαι ταπεινοῦσθαι ἐνώπιον αὐτοῦ, πεσὼν πεσῇ· οὐ μὴ δύνῃ αὐτὸν ἀμύνασθαι, ὅτι θεὸς ζῶν μετ᾿ αὐτοῦ.– | 13И҆ сказа̀ а҆ма́нъ слꙋчи̑вшаѧсѧ є҆мꙋ̀ зѡса́рѣ женѣ̀ свое́й и҆ дрꙋгѡ́мъ свои̑мъ. И҆ рѣ́ша є҆мꙋ̀ дрꙋ́зїе є҆гѡ̀ и҆ жена̀: а҆́ще ѿ пле́мене і҆ꙋде́йскагѡ мардохе́й, на́чалъ є҆сѝ смирѧ́тисѧ пред̾ ни́мъ, па́даѧ паде́ши, и҆ не возмо́жеши є҆мꙋ̀ ѿмсти́ти, ꙗ҆́кѡ бг҃ъ живы́й є҆́сть съ ни́мъ. |
| 14ἔτι αὐτῶν λαλούντων παραγίνονται οἱ εὐνοῦχοι ἐπισπεύδοντες τὸν Αμαν ἐπὶ τὸν πότον, ὃν ἡτοίμασεν Εσθηρ. | 14И҆ є҆щѐ глаго́лющымъ и҆̀мъ, прїидо́ша є҆ѵнꙋ́си, спѣ́шнѡ зовꙋ́ще а҆ма́на на пи́ръ, є҆го́же ᲂу҆гото́ва є҆сѳи́рь. |