а҃ паралипоме́нѡнъ 21
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἔστη διάβολος ἐν τῷ Ισραηλ καὶ ἐπέσεισεν τὸν Δαυιδ τοῦ ἀριθμῆσαι τὸν Ισραηλ. | 1Воста́ же дїа́волъ на і҆и҃лѧ и҆ под̾ꙋстѝ даві́да, да сочи́слитъ і҆и҃лѧ. |
| 2καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ πρὸς Ιωαβ καὶ πρὸς τοὺς ἄρχοντας τῆς δυνάμεως Πορεύθητε ἀριθμήσατε τὸν Ισραηλ ἀπὸ Βηρσαβεε καὶ ἕως Δαν καὶ ἐνέγκατε πρός με, καὶ γνώσομαι τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν. | 2И҆ речѐ ца́рь даві́дъ ко і҆ѡа́вꙋ и҆ къ нача́льникѡмъ си́лы: и҆ди́те и҆ сочти́те і҆и҃лѧ ѿ вирсаве́и да́же до да́на, и҆ принеси́те ко мнѣ̀, да позна́ю число̀ и҆́хъ. |
| 3καὶ εἶπεν Ιωαβ Προσθείη κύριος ἐπὶ τὸν λαὸν αὐτοῦ ὡς αὐτοὶ ἑκατονταπλασίως, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ κυρίου μου τοῦ βασιλέως βλέποντες· πάντες τῷ κυρίῳ μου παῖδες· ἵνα τί ζητεῖ ὁ κύριός μου τοῦτο; ἵνα μὴ γένηται εἰς ἁμαρτίαν τῷ Ισραηλ. | 3И҆ речѐ і҆ѡа́въ: да приложи́тъ гдⷭ҇ь къ лю́демъ свои̑мъ, ꙗ҆́коже сі́и стори́цею, и҆ ѻ҆́чи господи́на моегѡ̀ царѧ̀ да ви́дѧтъ: не вси́ ли господи́нꙋ моемꙋ̀ царю̀ рабѝ сꙋ́ть; и҆ почто̀ хо́щетъ сегѡ̀ господи́нъ мо́й; дабы̀ не вмѣни́лосѧ въ грѣ́хъ і҆и҃лю. |
| 4τὸ δὲ ῥῆμα τοῦ βασιλέως ἐκραταιώθη ἐπὶ τῷ Ιωαβ. καὶ ἐξῆλθεν Ιωαβ καὶ διῆλθεν ἐν παντὶ ὁρίῳ Ισραηλ καὶ ἦλθεν εἰς Ιερουσαλημ. | 4Но сло́во царе́во премо́же і҆ѡа́ва: и҆ по́йде і҆ѡа́въ, и҆ ѡ҆бы́де всего̀ і҆и҃лѧ, и҆ прїи́де во і҆ерⷭ҇ли́мъ. |
| 5καὶ ἔδωκεν Ιωαβ τὸν ἀριθμὸν τῆς ἐπισκέψεως τοῦ λαοῦ τῷ Δαυιδ, καὶ ἦν πᾶς Ισραηλ χίλιαι χιλιάδες καὶ ἑκατὸν χιλιάδες ἀνδρῶν ἐσπασμένων μάχαιραν καὶ Ιουδας τετρακόσιαι καὶ ὀγδοήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν ἐσπασμένων μάχαιραν. | 5И҆ дадѐ і҆ѡа́въ даві́дꙋ число̀ сочте́нїѧ люді́й: и҆ ѡ҆брѣ́тесѧ всегѡ̀ і҆и҃лѧ ты́сѧща ты́сѧщъ и҆ сто̀ ты́сѧщъ мꙋже́й и҆ носѧ́щихъ ѻ҆рꙋ̑жїѧ: и҆ ѿ сынѡ́въ і҆ꙋ́диныхъ четы́ре ста̑ и҆ се́дмьдесѧтъ ты́сѧщъ мꙋже́й носѧ́щихъ ѻ҆рꙋ́жїе: |
| 6καὶ τὸν Λευι καὶ τὸν Βενιαμιν οὐκ ἠρίθμησεν ἐν μέσῳ αὐτῶν, ὅτι κατίσχυσεν λόγος τοῦ βασιλέως τὸν Ιωαβ. | 6леѵі́и же и҆ венїамі́на не сочтѐ средѣ̀ и҆́хъ, поне́же вознегодова̀ ѡ҆ словесѝ царе́вѣ і҆ѡа́въ. |
| 7Καὶ πονηρὸν ἐφάνη ἐναντίον τοῦ θεοῦ περὶ τοῦ πράγματος τούτου, καὶ ἐπάταξεν τὸν Ισραηλ. | 7И҆ не ᲂу҆го́дно ꙗ҆ви́сѧ пред̾ бг҃омъ повелѣ́нїе сїѐ, и҆ поразѝ і҆и҃лѧ. |
| 8καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς τὸν θεόν Ἡμάρτηκα σφόδρα ὅτι ἐποίησα τὸ πρᾶγμα τοῦτο· καὶ νῦν περίελε δὴ τὴν κακίαν παιδός σου, ὅτι ἐματαιώθην σφόδρα. | 8Рече́ же даві́дъ ко бг҃ꙋ: согрѣши́хъ ѕѣлѡ̀, ꙗ҆́кѡ сотвори́хъ ве́щь сїю̀: и҆ нн҃ѣ молю̀, ѿимѝ беззако́нїе раба̀ твоегѡ̀, ꙗ҆́кѡ ѡ҆безꙋ́михсѧ ѕѣлѡ̀. |
| 9καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Γαδ ὁρῶντα Δαυιδ λέγων | 9И҆ речѐ гдⷭь ко га́дꙋ прⷪ҇ро́кꙋ даві́довꙋ, гл҃ѧ: |
| 10Πορεύου καὶ λάλησον πρὸς Δαυιδ λέγων Οὕτως λέγει κύριος Τρία αἴρω ἐγὼ ἐπὶ σέ, ἔκλεξαι σεαυτῷ ἓν ἐξ αὐτῶν καὶ ποιήσω σοι. | 10и҆дѝ и҆ рцы̀ къ даві́дꙋ, глаго́лѧ: та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь: трїѐ а҆́зъ наведꙋ̀ на тѧ̀, и҆зберѝ себѣ̀ є҆ди́но ѿ ни́хъ, и҆ сотворю̀ тебѣ̀. |
| 11καὶ ἦλθεν Γαδ πρὸς Δαυιδ καὶ εἶπεν αὐτῷ Οὕτως λέγει κύριος Ἔκλεξαι σεαυτῷ | 11И҆ прїи́де га́дъ къ даві́дꙋ и҆ речѐ є҆мꙋ̀: |
| 12ἢ τρία ἔτη λιμοῦ, ἢ τρεῖς μῆνας φεύγειν σε ἐκ προσώπου ἐχθρῶν σου καὶ μάχαιραν ἐχθρῶν σου τοῦ ἐξολεθρεῦσαι, ἢ τρεῖς ἡμέρας ῥομφαίαν κυρίου καὶ θάνατον ἐν τῇ γῇ καὶ ἄγγελος κυρίου ἐξολεθρεύων ἐν πάσῃ κληρονομίᾳ Ισραηλ· καὶ νῦν ἰδὲ τί ἀποκριθῶ τῷ ἀποστείλαντί με λόγον. | 12си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь: и҆зберѝ себѣ̀, ( є҆́же хо́щеши, ) и҆лѝ трѝ лѣ̑та гла́да, и҆лѝ трѝ мцⷭ҇ы бѣ́гати тебѣ̀ ѿ лица̀ вра̑гъ твои́хъ, и҆ ѻ҆рꙋ́жїе вра̑гъ твои́хъ пости́гнетъ тѧ̀, и҆лѝ трѝ дни̑ ме́чь гдⷭ҇ень, и҆ сме́рть на зе́млю, и҆ а҆́гг҃лъ гдⷭ҇ень ᲂу҆бива́ѧй во все́мъ наслѣ́дїи і҆и҃левѣ: нн҃ѣ ᲂу҆̀бо разсмотрѝ, что̀ ѿвѣща́ю посла́вшемꙋ мѧ̀ со сло́вомъ. |
| 13καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς Γαδ Στενά μοι καὶ τὰ τρία σφόδρα· ἐμπεσοῦμαι δὴ εἰς χεῖρας κυρίου, ὅτι πολλοὶ οἱ οἰκτιρμοὶ αὐτοῦ σφόδρα, καὶ εἰς χεῖρας ἀνθρώπων οὐ μὴ ἐμπέσω. | 13И҆ речѐ даві́дъ ко га́дꙋ: тѣ̑сна мѝ сꙋ́ть трѝ сїѧ̑ ѕѣлѡ̀: но лꙋ́чше мѝ є҆́сть впа́сти въ рꙋ́цѣ гдⷭ҇ни, занѐ мнѡ́ги щедрѡ́ты є҆гѡ̀ ѕѣлѡ̀, въ рꙋ́ки же человѣ́чєскїѧ да не впадꙋ̀. |
| 14καὶ ἔδωκεν κύριος θάνατον ἐν Ισραηλ, καὶ ἔπεσον ἐξ Ισραηλ ἑβδομήκοντα χιλιάδες ἀνδρῶν. | 14И҆ посла̀ гдⷭ҇ь сме́рть во і҆и҃лѧ, и҆ падо́ша ѿ і҆и҃лѧ се́дмьдесѧтъ ты́сѧщъ мꙋже́й. |
| 15καὶ ἀπέστειλεν ὁ θεὸς ἄγγελον εἰς Ιερουσαλημ τοῦ ἐξολεθρεῦσαι αὐτήν. καὶ ὡς ἐξωλέθρευσεν, εἶδεν κύριος καὶ μετεμελήθη ἐπὶ τῇ κακίᾳ καὶ εἶπεν τῷ ἀγγέλῳ τῷ ἐξολεθρεύοντι Ἱκανούσθω σοι, ἄνες τὴν χεῖρά σου· καὶ ὁ ἄγγελος κυρίου ἑστὼς ἐν τῷ ἅλῳ Ορνα τοῦ Ιεβουσαίου. | 15И҆ посла̀ бг҃ъ а҆́гг҃ла во і҆ерⷭ҇ли́мъ, да и҆збїе́тъ є҆го̀. И҆ є҆гда̀ и҆збива́ше, ви́дѣ гдⷭ҇ь и҆ раска́ѧсѧ ѡ҆ ѕлѣ̀, и҆ речѐ а҆́гг҃лꙋ и҆збива́ющемꙋ: довлѣ́етъ тѝ, ѿимѝ рꙋ́кꙋ твою̀. А҆́гг҃лъ же гдⷭ҇ень стоѧ́ше на гꙋмнѣ̀ ѻ҆́рны і҆евꙋсе́анина. |
| 16καὶ ἐπῆρεν Δαυιδ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ εἶδεν τὸν ἄγγελον κυρίου ἑστῶτα ἀνὰ μέσον τῆς γῆς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἡ ῥομφαία αὐτοῦ ἐσπασμένη ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἐκτεταμένη ἐπὶ Ιερουσαλημ· καὶ ἔπεσεν Δαυιδ καὶ οἱ πρεσβύτεροι περιβεβλημένοι ἐν σάκκοις ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν. | 16И҆ возведѐ даві́дъ ѻ҆́чи своѧ̑, и҆ ви́дѣ а҆́гг҃ла гдⷭ҇нѧ стоѧ́ща междꙋ̀ земле́ю и҆ не́бомъ, и҆ ме́чь є҆гѡ̀ и҆звлече́нъ въ рꙋкꙋ̀ є҆гѡ̀, просте́ртъ на і҆ерⷭ҇ли́мъ. И҆ падѐ даві́дъ и҆ старѣ̑йшины( і҆и҃лєвы) ѡ҆блече́ннїи во вре́тище на лицѐ своѐ, |
| 17καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς τὸν θεόν Οὐκ ἐγὼ εἶπα τοῦ ἀριθμῆσαι ἐν τῷ λαῷ; καὶ ἐγώ εἰμι ὁ ἁμαρτών, κακοποιῶν ἐκακοποίησα· καὶ ταῦτα τὰ πρόβατα τί ἐποίησαν; κύριε ὁ θεός, γενηθήτω ἡ χείρ σου ἐν ἐμοὶ καὶ ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου καὶ μὴ ἐν τῷ λαῷ σου εἰς ἀπώλειαν, κύριε. | 17и҆ речѐ даві́дъ къ бг҃ꙋ: не а҆́зъ ли повелѣ́хъ сочи́слити лю́ди; а҆́зъ є҆́смь, и҆́же согрѣши́хъ, и҆ ѕло̀ творѧ̀ ѕло̀ сотвори́хъ, сїѧ̑ же ѻ҆́вцы что̀ сотвори́ша; гдⷭ҇и бж҃е мо́й, да бꙋ́детъ рꙋка̀ твоѧ̀ на мнѣ̀ и҆ на домꙋ̀ ѻ҆тца̀ моегѡ̀, а҆ не на лю́дехъ твои́хъ въ погꙋбле́нїе, гдⷭ҇и. |
| 18καὶ ἄγγελος κυρίου εἶπεν τῷ Γαδ τοῦ εἰπεῖν πρὸς Δαυιδ ἵνα ἀναβῇ τοῦ στῆσαι θυσιαστήριον τῷ κυρίῳ ἐν ἅλῳ Ορνα τοῦ Ιεβουσαίου. | 18А҆́гг҃лъ же гдⷭ҇ень речѐ га́дꙋ, є҆́же глаго́лати къ даві́дꙋ: да взы́детъ и҆ сози́ждетъ ѻ҆лта́рь гдⷭ҇ꙋ бг҃ꙋ на гꙋмнѣ̀ ѻ҆́рны і҆евꙋсе́анина. |
| 19καὶ ἀνέβη Δαυιδ κατὰ τὸν λόγον Γαδ, ὃν ἐλάλησεν ἐν ὀνόματι κυρίου. | 19И҆ взы́де даві́дъ по словесѝ га́довꙋ, є҆́же глаго́ла и҆́менемъ гдⷭ҇нимъ. |
| 20καὶ ἐπέστρεψεν Ορνα καὶ εἶδεν τὸν βασιλέα καὶ τέσσαρες υἱοὶ αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ μεθαχαβιν· καὶ Ορνα ἦν ἀλοῶν πυρούς. | 20И҆ ѡ҆брати́сѧ ѻ҆́рна и҆ ви́дѣ царѧ̀, и҆ четы́ри сы́нове є҆гѡ̀ съ ни́мъ кры́ющїисѧ. Ѻ҆́рна же бѣ̀( въ то̀ вре́мѧ) млатѧ̀ на гꙋмнѣ̀ пшени́цꙋ. |
| 21καὶ ἦλθεν Δαυιδ πρὸς Ορναν, καὶ Ορνα ἐξῆλθεν ἐκ τῆς ἅλω καὶ προσεκύνησεν τῷ Δαυιδ τῷ προσώπῳ ἐπὶ τὴν γῆν. | 21И҆ прїи́де даві́дъ ко ѻ҆́рнѣ, и҆ ѡ҆брати́сѧ ѻ҆́рна, и҆ ᲂу҆зрѣ̀ даві́да, и҆ по́йде ѿ гꙋмна̀, и҆ поклони́сѧ даві́дꙋ лице́мъ на зе́млю. |
| 22καὶ εἶπεν Δαυιδ πρὸς Ορνα Δός μοι τὸν τόπον σου τῆς ἅλω, καὶ οἰκοδομήσω ἐπ᾿ αὐτῷ θυσιαστήριον τῷ κυρίῳ· ἐν ἀργυρίῳ ἀξίῳ δός μοι αὐτόν, καὶ παύσεται ἡ πληγὴ ἐκ τοῦ λαοῦ. | 22Рече́ же ѻ҆́рнѣ даві́дъ: да́ждь мнѣ̀ мѣ́сто гꙋмна̀ твоегѡ̀, да сози́ждꙋ на не́мъ ѻ҆лта́рь гдⷭ҇еви, на сребрѣ̀ досто́йнѣ да́ждь мѝ є҆̀, и҆ преста́нетъ ꙗ҆́зва ѿ люді́й. |
| 23καὶ εἶπεν Ορνα πρὸς Δαυιδ Λαβὲ σεαυτῷ, καὶ ποιησάτω ὁ κύριός μου ὁ βασιλεὺς τὸ ἀγαθὸν ἐναντίον αὐτοῦ· ἰδὲ δέδωκα τοὺς μόσχους εἰς ὁλοκαύτωσιν καὶ τὸ ἄροτρον καὶ τὰς ἁμάξας εἰς ξύλα καὶ τὸν σῖτον εἰς θυσίαν, τὰ πάντα δέδωκα. | 23Рече́ же ѻ҆́рна къ даві́дꙋ: возмѝ себѣ̀, и҆ да сотвори́тъ господи́нъ мо́й ца́рь, є҆́же ᲂу҆го́дно пред̾ ни́мъ: сѐ, даю̀ тельцы̀ на всесожже́нїе, и҆ плꙋ́гъ на дрова̀, и҆ пшени́цꙋ въ же́ртвꙋ, всѧ̑( доброво́льнѡ) даю̀. |
| 24καὶ εἶπεν ὁ βασιλεὺς Δαυιδ τῷ Ορνα Οὐχί, ὅτι ἀγοράζων ἀγοράζω ἐν ἀργυρίῳ ἀξίῳ· ὅτι οὐ μὴ λάβω ἅ ἐστίν σοι κυρίῳ τοῦ ἀνενέγκαι ὁλοκαύτωσιν δωρεὰν κυρίῳ. | 24И҆ речѐ ца́рь даві́дъ ѻ҆́рнѣ: нѝ, но кꙋ́плею кꙋплю̀, сребро́мъ досто́йнымъ, поне́же не возмꙋ̀ гдⷭ҇еви, ꙗ҆̀же сꙋ́ть твоѧ̑, є҆́же вознестѝ всесожже́нїе тꙋ́не гдⷭ҇еви. |
| 25καὶ ἔδωκεν Δαυιδ τῷ Ορνα ἐν τῷ τόπῳ αὐτοῦ σίκλους χρυσίου ὁλκῆς ἑξακοσίους. | 25И҆ дадѐ даві́дъ ѻ҆́рнѣ за мѣ́сто то̀ сі̑кль златы́хъ вѣ́сомъ ше́сть сѡ́тъ. |
| 26καὶ ᾠκοδόμησεν Δαυιδ ἐκεῖ θυσιαστήριον κυρίῳ καὶ ἀνήνεγκεν ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου· καὶ ἐβόησεν πρὸς κύριον, καὶ ἐπήκουσεν αὐτῷ ἐν πυρὶ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον τῆς ὁλοκαυτώσεως καὶ κατανάλωσεν τὴν ὁλοκαύτωσιν. | 26И҆ созда̀ тꙋ̀ даві́дъ ѻ҆лта́рь гдⷭ҇еви, и҆ вознесѐ всесожжє́нїѧ и҆ спаси́тєльнаѧ и҆ воззва̀ ко гдⷭ҇ꙋ, и҆ ᲂу҆слы́ша є҆го̀ во ѻ҆гнѝ ѿ небесѐ на ѻ҆лта́рь всесожже́нїѧ, и҆ потребѝ всесожже́нїе. |
| 27καὶ εἶπεν κύριος πρὸς τὸν ἄγγελον, καὶ κατέθηκεν τὴν ῥομφαίαν εἰς τὸν κολεόν.– | 27И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко а҆́гг҃лꙋ: и҆ вложѝ ме́чь во влага́лище є҆гѡ̀. |
| 28ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν τῷ ἰδεῖν τὸν Δαυιδ ὅτι ἐπήκουσεν αὐτῷ κύριος ἐν τῷ ἅλῳ Ορνα τοῦ Ιεβουσαίου, καὶ ἐθυσίασεν ἐκεῖ. | 28Во вре́мѧ ѻ҆́но, є҆гда̀ ви́дѣ даві́дъ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆слы́ша є҆го̀ гдⷭ҇ь на гꙋмнѣ̀ ѻ҆́рны і҆евꙋсе́анина, и҆ пожрѐ тꙋ̀ жє́ртвы. |
| 29καὶ σκηνὴ κυρίου, ἣν ἐποίησεν Μωϋσῆς ἐν τῇ ἐρήμῳ, καὶ θυσιαστήριον τῶν ὁλοκαυτωμάτων ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐν Βαμα ἐν Γαβαων· | 29И҆ ски́нїѧ гдⷭ҇нѧ, ю҆́же сотворѝ мѡѷсе́й въ пꙋсты́ни, и҆ ѻ҆лта́рь всесожже́нїѧ во вре́мѧ ѻ҆́но бы́сть въ вы́шнемъ, є҆́же въ гаваѡ́нѣ. |
| 30καὶ οὐκ ἠδύνατο Δαυιδ τοῦ πορευθῆναι ἔμπροσθεν αὐτοῦ τοῦ ζητῆσαι τὸν θεόν, ὅτι κατέσπευσεν ἀπὸ προσώπου τῆς ῥομφαίας ἀγγέλου κυρίου. | 30И҆ не возмо́же даві́дъ и҆тѝ пред̾ него̀, є҆́же вопроси́ти бг҃а, поне́же ᲂу҆страше́нъ бы́сть ѿ лица̀ меча̀ а҆́гг҃ла гдⷭ҇нѧ. |