а҃ паралипоме́нѡнъ 16
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ εἰσήνεγκαν τὴν κιβωτὸν τοῦ θεοῦ καὶ ἀπηρείσαντο αὐτὴν ἐν μέσῳ τῆς σκηνῆς, ἧς ἔπηξεν αὐτῇ Δαυιδ, καὶ προσήνεγκαν ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου ἐναντίον τοῦ θεοῦ. | 1Принесо́ша ᲂу҆́бѡ кївѡ́тъ бж҃їй и҆ поста́виша є҆го̀ посредѣ̀ ски́нїи, ю҆́же водрꙋзѝ є҆мꙋ̀ даві́дъ, и҆ принесо́ша всесожжє́нїѧ и҆ спаси́тєльнаѧ пред̾ гдⷭ҇емъ. |
| 2καὶ συνετέλεσεν Δαυιδ ἀναφέρων ὁλοκαυτώματα καὶ σωτηρίου καὶ εὐλόγησεν τὸν λαὸν ἐν ὀνόματι κυρίου. | 2И҆ совершѝ даві́дъ возносѧ̀ всесожжє́нїѧ и҆ спаси́тєльнаѧ, и҆ благословѝ лю́ди во и҆́мѧ гдⷭ҇не, |
| 3καὶ διεμέρισεν παντὶ ἀνδρὶ Ισραηλ ἀπὸ ἀνδρὸς καὶ ἕως γυναικὸς τῷ ἀνδρὶ ἄρτον ἕνα ἀρτοκοπικὸν καὶ ἀμορίτην. | 3и҆ раздѣлѝ всѧ́комꙋ мꙋ́жꙋ і҆и҃льскꙋ, ѿ мꙋ́жа да́же до жены̀, мꙋ́жꙋ хлѣ́бъ є҆ди́нъ пече́ный, ( и҆ ча́сть пече́на мѧ́са, ) и҆ прѧ́женый со є҆ле́емъ семїда́лъ: |
| 4Καὶ ἔταξεν κατὰ πρόσωπον τῆς κιβωτοῦ διαθήκης κυρίου ἐκ τῶν Λευιτῶν λειτουργοῦντας ἀναφωνοῦντας καὶ ἐξομολογεῖσθαι καὶ αἰνεῖν κύριον τὸν θεὸν Ισραηλ· | 4поста́ви же пред̾ лице́мъ кївѡ́та завѣ́та гдⷭ҇нѧ ѿ леѵі̑тъ, є҆́же слꙋжи́ти и҆ возглаша́ти( дѣла̀ є҆гѡ̀) , и҆ и҆сповѣ́дати и҆ хвали́ти гдⷭ҇а бг҃а і҆и҃лева: |
| 5Ασαφ ὁ ἡγούμενος, καὶ δευτερεύων αὐτῷ Ζαχαριας, Ιιηλ, Σεμιραμωθ, Ιιηλ, Ματταθιας, Ελιαβ καὶ Βαναιας καὶ Αβδεδομ καὶ Ιιηλ ἐν ὀργάνοις, νάβλαις καὶ κινύραις, καὶ Ασαφ ἐν κυμβάλοις ἀναφωνῶν, | 5а҆са́фъ нача́льникъ, и҆ дрꙋгі́й по не́мъ заха́рїа, і҆еїи́лъ и҆ семїрамѡ́ѳъ, и҆ і҆еїи́лъ и҆ маттаѳі́а, и҆ є҆лїа́въ и҆ ване́а и҆ а҆вдедо́мъ: і҆еїи́лъ же во ѻ҆рга́нѣхъ и҆ ѱалти́ри и҆ гꙋ́слехъ, а҆са́фъ же въ кѷмва́лѣхъ возглаша́ѧ: |
| 6καὶ Βαναιας καὶ Οζιηλ οἱ ἱερεῖς ἐν ταῖς σάλπιγξιν διὰ παντὸς ἐναντίον τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης τοῦ θεοῦ. | 6и҆ ване́а и҆ ѻ҆зїи́лъ свѧще́нницы( трꙋби́ша) вы́нꙋ въ трꙋбы̑ пред̾ кївѡ́томъ завѣ́та бж҃їѧ. |
| 7Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τότε ἔταξεν Δαυιδ ἐν ἀρχῇ τοῦ αἰνεῖν τὸν κύριον ἐν χειρὶ Ασαφ καὶ τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ | 7Въ то́й де́нь ᲂу҆стро́и даві́дъ въ нача́лѣ хвали́ти гдⷭ҇а рꙋко́ю а҆са́фа и҆ бра́тїи є҆гѡ̀. |
| 8Ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ, ἐπικαλεῖσθε αὐτὸν ἐν ὀνόματι αὐτοῦ, γνωρίσατε ἐν λαοῖς τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ· | 8Пѣ́снь. И҆сповѣ́дайтесѧ гдⷭ҇еви и҆ призыва́йте є҆го̀ во и҆́мени є҆гѡ̀, зна́єма сотвори́те лю́демъ начина̑нїѧ є҆гѡ̀: |
| 9ᾄσατε αὐτῷ καὶ ὑμνήσατε αὐτῷ, διηγήσασθε πᾶσιν τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐποίησεν κύριος. | 9по́йте є҆мꙋ̀ и҆ воспо́йте є҆мꙋ̀, повѣ́дите всѧ̑ чꙋдеса̀ є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же сотворѝ гдⷭ҇ь: |
| 10αἰνεῖτε ἐν ὀνόματι ἁγίῳ αὐτοῦ, εὐφρανθήσεται καρδία ζητοῦσα τὴν εὐδοκίαν αὐτοῦ· | 10хвали́те и҆́мѧ ст҃о́е є҆гѡ̀, да возвесели́тсѧ се́рдце и҆́щꙋщее бл҃говоле́нїѧ є҆гѡ̀: |
| 11ζητήσατε τὸν κύριον καὶ ἰσχύσατε, ζητήσατε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ διὰ παντός. | 11взыщи́те гдⷭ҇а и҆ ᲂу҆крѣпи́тесѧ, взыщи́те лица̀ є҆гѡ̀ вы́нꙋ: |
| 12μνημονεύετε τὰ θαυμάσια αὐτοῦ, ἃ ἐποίησεν, τέρατα καὶ κρίματα τοῦ στόματος αὐτοῦ, | 12помѧни́те чꙋдеса̀ є҆гѡ̀, ꙗ҆̀же сотворѝ, зна́мєнїѧ и҆ сꙋдьбы̑ ᲂу҆́стъ є҆гѡ̀, |
| 13σπέρμα Ισραηλ παῖδες αὐτοῦ, υἱοὶ Ιακωβ ἐκλεκτοὶ αὐτοῦ. | 13сѣ́мѧ і҆и҃лево, рабѝ є҆гѡ̀, сы́нове і҆а̑кѡвли, и҆збра́ннїи є҆гѡ̀. |
| 14αὐτὸς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν, ἐν πάσῃ τῇ γῇ τὰ κρίματα αὐτοῦ. | 14То́й гдⷭ҇ь бг҃ъ на́шъ, во все́й землѝ сꙋдьбы̑ є҆гѡ̀. |
| 15μνημονεύων εἰς αἰῶνα διαθήκης αὐτοῦ, λόγον αὐτοῦ, ὃν ἐνετείλατο εἰς χιλίας γενεάς, | 15Помѧне́мъ во вѣ́къ завѣ́тъ є҆гѡ̀, сло́во є҆гѡ̀, є҆́же заповѣ́да въ ты́сѧщы родѡ́въ, |
| 16ὃν διέθετο τῷ Αβρααμ, καὶ τὸν ὅρκον αὐτοῦ τῷ Ισαακ· | 16є҆́же завѣща̀ а҆враа́мꙋ, и҆ клѧ́твꙋ свою̀ і҆саа́кꙋ: |
| 17ἔστησεν αὐτὸν τῷ Ιακωβ εἰς πρόσταγμα, τῷ Ισραηλ διαθήκην αἰώνιον | 17и҆ поста́ви є҆̀ і҆а́кѡвꙋ въ повелѣ́нїе, і҆и҃лю въ завѣ́тъ вѣ́ченъ, |
| 18λέγων Σοὶ δώσω τὴν γῆν Χανααν σχοίνισμα κληρονομίας ὑμῶν. | 18гл҃ѧ: тебѣ̀ да́мъ зе́млю ханаа́ню, ᲂу҆́же достоѧ́нїѧ ва́шегѡ. |
| 19ἐν τῷ γενέσθαι αὐτοὺς ὀλιγοστοὺς ἀριθμῷ ὡς ἐσμικρύνθησαν καὶ παρῴκησαν ἐν αὐτῇ. | 19Внегда̀ бы́ти и҆̀мъ ма̑лымъ число́мъ, ꙗ҆́кѡ ᲂу҆ма́лишасѧ и҆ пресели́шасѧ въ ню̀, |
| 20καὶ ἐπορεύθησαν ἀπὸ ἔθνους εἰς ἔθνος καὶ ἀπὸ βασιλείας εἰς λαὸν ἕτερον· | 20и҆ преидо́ша ѿ ꙗ҆зы́ка въ ꙗ҆зы́къ и҆ ѿ ца́рствїѧ къ лю́демъ и҆ны̑мъ, |
| 21οὐκ ἀφῆκεν ἄνδρα τοῦ δυναστεῦσαι αὐτοὺς καὶ ἤλεγξεν περὶ αὐτῶν βασιλεῖς | 21не ѡ҆ста́ви мꙋ́жа ѡ҆би́дѣти и҆̀хъ, и҆ ѡ҆бличѝ ѡ҆ ни́хъ цари̑: |
| 22Μὴ ἅψησθε τῶν χριστῶν μου καὶ ἐν τοῖς προφήταις μου μὴ πονηρεύεσθε. | 22не прикаса́йтесѧ пома̑заннымъ мои̑мъ, и҆ во прⷪ҇ро́цѣхъ мои́хъ не лꙋка́внꙋйте. |
| 23ᾄσατε τῷ κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ, ἀναγγείλατε ἐξ ἡμέρας εἰς ἡμέραν σωτηρίαν αὐτοῦ. | 23Воспо́йте гдⷭ҇еви, всѧ̀ землѧ̀, возвѣсти́те ѿ днѐ на де́нь спⷭ҇нїе є҆гѡ̀, |
| 24 | 24возвѣсти́те во ꙗ҆зы́цѣхъ сла́вꙋ є҆гѡ̀, во всѣ́хъ лю́дехъ чꙋдеса̀ є҆гѡ̀, |
| 25ὅτι μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα, φοβερός ἐστιν ἐπὶ πάντας τοὺς θεούς· | 25ꙗ҆́кѡ ве́лїй гдⷭ҇ь и҆ хва́ленъ ѕѣлѡ̀, стра́шенъ є҆́сть над̾ всѣ́ми бѡ́ги. |
| 26ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν εἴδωλα, καὶ ὁ θεὸς ἡμῶν οὐρανὸν ἐποίησεν· | 26Ꙗ҆́кѡ всѝ бо́зи ꙗ҆зы́кѡвъ і҆́дѡли: гдⷭ҇ь же на́шъ небеса̀ сотворѝ. |
| 27δόξα καὶ ἔπαινος κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ, ἰσχὺς καὶ καύχημα ἐν τόπῳ αὐτοῦ. | 27Сла́ва и҆ вели́чество пред̾ лице́мъ є҆гѡ̀, крѣ́пость и҆ похвала̀ въ мѣ́стѣ є҆гѡ̀ ст҃ѣ́мъ. |
| 28δότε τῷ κυρίῳ, πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, δότε τῷ κυρίῳ δόξαν καὶ ἰσχύν· | 28Дади́те гдⷭ҇еви, ѻ҆те́чєствїѧ ꙗ҆зы́кѡвъ, дади́те гдⷭ҇еви сла́вꙋ и҆ крѣ́пость, |
| 29δότε τῷ κυρίῳ δόξαν ὀνόματος αὐτοῦ, λάβετε δῶρα καὶ ἐνέγκατε κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ προσκυνήσατε τῷ κυρίῳ ἐν αὐλαῖς ἁγίαις αὐτοῦ. | 29дади́те гдⷭ҇еви сла́вꙋ и҆́мени є҆гѡ̀: возми́те да́ры и҆ принеси́те пред̾ лицѐ є҆гѡ̀, и҆ поклони́тесѧ гдⷭ҇еви во дво́рѣхъ ст҃ы́хъ є҆гѡ̀. |
| 30φοβηθήτω ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ πᾶσα ἡ γῆ, κατορθωθήτω ἡ γῆ καὶ μὴ σαλευθήτω· | 30Да ᲂу҆бои́тсѧ ѿ лица̀ є҆гѡ̀ всѧ̀ землѧ̀, да и҆спра́витсѧ землѧ̀ и҆ да не подви́житсѧ: |
| 31εὐφρανθήτω ὁ οὐρανός, καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, καὶ εἰπάτωσαν ἐν τοῖς ἔθνεσιν Κύριος βασιλεύων. | 31да возвеселѧ́тсѧ небеса̀ и҆ да возра́дꙋетсѧ землѧ̀, и҆ да рекꙋ́тъ во ꙗ҆зы́цѣхъ: гдⷭ҇ь црⷭ҇твꙋетъ. |
| 32βομβήσει ἡ θάλασσα σὺν τῷ πληρώματι καὶ ξύλον ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῷ· | 32Да возгласи́тъ мо́ре и҆ и҆сполне́нїе є҆гѡ̀, и҆ древа̀ пѡльска́ѧ, и҆ всѧ̑ ꙗ҆̀же на ни́хъ. |
| 33τότε εὐφρανθήσεται τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ ἀπὸ προσώπου κυρίου, ὅτι ἦλθεν κρῖναι τὴν γῆν. | 33Тогда̀ возвеселѧ́тсѧ древа̀ дꙋбра̑внаѧ пред̾ лице́мъ гдⷭ҇нимъ, ꙗ҆́кѡ прїи́де сꙋди́ти землѝ. |
| 34ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ, ὅτι ἀγαθόν, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. | 34И҆сповѣ́дайтесѧ гдⷭ҇еви, ꙗ҆́кѡ бл҃гъ, ꙗ҆́кѡ въ вѣ́къ млⷭ҇ть є҆гѡ̀, |
| 35καὶ εἴπατε Σῶσον ἡμᾶς, ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας ἡμῶν, καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐθνῶν τοῦ αἰνεῖν τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν σου καὶ καυχᾶσθαι ἐν ταῖς αἰνέσεσίν σου. | 35и҆ глаго́лите: сп҃си́ ны, бж҃е, сп҃си́телю на́шъ, и҆ соберѝ на́съ, и҆ и҆змѝ на́съ ѿ ꙗ҆зы̑къ, да хва́лимъ и҆́мѧ ст҃о́е твоѐ, и҆ хва́лимсѧ во хвале́нїихъ твои́хъ. |
| 36εὐλογημένος κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος· καὶ ἐρεῖ πᾶς ὁ λαός Αμην. καὶ ᾔνεσαν τῷ κυρίῳ. | 36Блгⷭ҇ве́нъ гдⷭ҇ь бг҃ъ і҆и҃левъ ѿ вѣ́ка да́же и҆ до вѣ́ка. И҆ рекꙋ́тъ всѝ лю́дїе: а҆ми́нь. И҆ восхвали́ша гдⷭ҇а. |
| 37Καὶ κατέλιπον ἐκεῖ ἔναντι τῆς κιβωτοῦ διαθήκης κυρίου τὸν Ασαφ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοῦ λειτουργεῖν ἐναντίον τῆς κιβωτοῦ διὰ παντὸς τὸ τῆς ἡμέρας εἰς ἡμέραν· | 37И҆ ѡ҆ста́виша та́мѡ пред̾ кївѡ́томъ завѣ́та гдⷭ҇нѧ а҆са́фа и҆ бра́тїю є҆гѡ̀, да слꙋ́жатъ пред̾ кївѡ́томъ вы́нꙋ по всѧ̑ дни̑: |
| 38καὶ Αβδεδομ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, ἑξήκοντα καὶ ὀκτώ, καὶ Αβδεδομ υἱὸς Ιδιθων καὶ Οσσα εἰς πυλωρούς. | 38и҆ а҆вдедо́мъ и҆ бра́тїѧ є҆гѡ̀, шестьдесѧ́тъ ѻ҆́смь: и҆ а҆вдедо́мъ сы́нъ і҆дїѳꙋ́нь и҆ ѻ҆са́й( поста́влени) во две́рники: |
| 39καὶ τὸν Σαδωκ τὸν ἱερέα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς ἱερεῖς ἐναντίον σκηνῆς κυρίου ἐν Βαμα τῇ ἐν Γαβαων | 39садѡ́ка же свѧще́нника и҆ бра́тїю є҆гѡ̀ свѧще́нниками пред̾ ски́нїею гдⷭ҇нею въ вы́шнихъ и҆̀же въ гаваѡ́нѣ, |
| 40τοῦ ἀναφέρειν ὁλοκαυτώματα τῷ κυρίῳ ἐπὶ τοῦ θυσιαστηρίου τῶν ὁλοκαυτωμάτων διὰ παντὸς τὸ πρωῒ καὶ τὸ ἑσπέρας καὶ κατὰ πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν νόμῳ κυρίου, ὅσα ἐνετείλατο ἐφ᾿ υἱοῖς Ισραηλ ἐν χειρὶ Μωυσῆ τοῦ θεράποντος τοῦ θεοῦ· | 40да возно́сѧтъ всесожжє́нїѧ гдⷭ҇еви на ѻ҆лтарѝ всесожже́нїй вы́нꙋ ᲂу҆́трѡ и҆ ве́черъ, и҆ по всѣ̑мъ ꙗ҆̀же пи̑сана сꙋ́ть въ зако́нѣ гдⷭ҇ни, є҆ли̑ка повелѣ̀ сынѡ́мъ і҆и҃лєвымъ рꙋко́ю мѡѷсе́а раба̀ бж҃їѧ: |
| 41καὶ μετ᾿ αὐτοῦ Αιμαν καὶ Ιδιθων καὶ οἱ λοιποὶ ἐκλεγέντες ἐπ᾿ ὀνόματος τοῦ αἰνεῖν τὸν κύριον, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ, | 41и҆ съ ни́ми є҆ма́нъ и҆ і҆дїѳꙋ́мъ и҆ про́чїи и҆збра́ннїи кі́йждо зва́нїемъ свои́мъ є҆́же хвали́ти гдⷭ҇а, ꙗ҆́кѡ въ вѣ́къ млⷭ҇ть є҆гѡ̀: |
| 42καὶ μετ᾿ αὐτῶν σάλπιγγες καὶ κύμβαλα τοῦ ἀναφωνεῖν καὶ ὄργανα τῶν ᾠδῶν τοῦ θεοῦ, υἱοὶ Ιδιθων εἰς τὴν πύλην. | 42и҆ съ ни́ми трꙋбы̑ и҆ кѷмва́лы є҆́же возглаша́ти, и҆ ѻ҆рга́ны пѣ́нїй бж҃їихъ: сы́нове же і҆дїѳꙋ̑мли во вратѣ́хъ( стоѧ́хꙋ) . |
| 43Καὶ ἐπορεύθη ἅπας ὁ λαὸς ἕκαστος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἐπέστρεψεν Δαυιδ τοῦ εὐλογῆσαι τὸν οἶκον αὐτοῦ. | 43И҆ и҆до́ша всѝ лю́дїе кі́йждо въ до́мъ сво́й, и҆ даві́дъ возврати́сѧ, да благослови́тъ до́мъ сво́й. |