καινῷ

καίνω (= κατακαίνω) (fut. κᾰνῶ, aor. 2 ἔκᾰνον, pf. κέκονα, inf. κᾰνεῖν - дор. κανῆν) убивать, умерщвлять (τινὰ κεραυνῷ Aesch.; ξίφει Eur.; sc. τοὺς πολεμίους Xen.; παῖδά τινος Theocr.).