Заха́рїа 8
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου παντοκράτορος λέγων | 1И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇а вседержи́телѧ( ко мнѣ̀) гл҃ѧ: |
| 2Τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Ἐζήλωσα τὴν Ιερουσαλημ καὶ τὴν Σιων ζῆλον μέγαν καὶ θυμῷ μεγάλῳ ἐζήλωσα αὐτήν. | 2си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: ревнова́хъ по і҆ерⷭ҇ли́мѣ и҆ сїѡ́нѣ рве́нїемъ вели́кимъ и҆ ꙗ҆́ростїю ве́лїею ревнова́хъ по не́мъ. |
| 3τάδε λέγει κύριος Καὶ ἐπιστρέψω ἐπὶ Σιων καὶ κατασκηνώσω ἐν μέσῳ Ιερουσαλημ, καὶ κληθήσεται ἡ Ιερουσαλημ πόλις ἡ ἀληθινὴ καὶ τὸ ὄρος κυρίου παντοκράτορος ὄρος ἅγιον. | 3Та́кѡ гл҃етъ гдⷭ҇ь: ѡ҆бращꙋ́сѧ къ сїѡ́нꙋ и҆ вселю́сѧ посредѣ̀ і҆ерⷭ҇ли́ма, и҆ нарече́тсѧ і҆ерⷭ҇ли́мъ гра́дъ и҆́стинный, и҆ гора̀ гдⷭ҇а вседержи́телѧ гора̀ ст҃а́ѧ. |
| 4τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Ἔτι καθήσονται πρεσβύτεροι καὶ πρεσβύτεραι ἐν ταῖς πλατείαις Ιερουσαλημ, ἕκαστος τὴν ῥάβδον αὐτοῦ ἔχων ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ ἀπὸ πλήθους ἡμερῶν· | 4Си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: є҆щѐ сѧ́дꙋтъ ста́рцы и҆ ста̑рицы на пꙋте́хъ і҆ерⷭ҇ли́мскихъ, кі́йждо же́злъ сво́й и҆мы́й въ рꙋцѣ̀ свое́й ѿ мно́жества дні́й: |
| 5καὶ αἱ πλατεῖαι τῆς πόλεως πλησθήσονται παιδαρίων καὶ κορασίων παιζόντων ἐν ταῖς πλατείαις αὐτῆς. | 5и҆ пꙋтїѐ гра́да и҆спо́лнѧтсѧ ѻ҆́трѡчищъ и҆ ѻ҆трокови́цъ и҆гра́ющихъ на пꙋте́хъ є҆гѡ̀. |
| 6τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Διότι εἰ ἀδυνατήσει ἐνώπιον τῶν καταλοίπων τοῦ λαοῦ τούτου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, μὴ καὶ ἐνώπιον ἐμοῦ ἀδυνατήσει; λέγει κύριος παντοκράτωρ. | 6Си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: а҆́ще и҆знемо́жетъ пред̾ ѡ҆ста́нкомъ люді́й си́хъ во ѻ҆́нѣхъ дне́хъ, є҆да̀ и҆ предо мно́ю и҆знемо́жетъ; гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель. |
| 7τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Ἰδοὺ ἐγὼ ἀνασῴζω τὸν λαόν μου ἀπὸ γῆς ἀνατολῶν καὶ ἀπὸ γῆς δυσμῶν | 7Си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: сѐ, а҆́зъ сп҃сꙋ̀ лю́ди моѧ̑ ѿ землѝ восто́чныѧ и҆ ѿ землѝ за́падныѧ |
| 8καὶ εἰσάξω αὐτοὺς καὶ κατασκηνώσω ἐν μέσῳ Ιερουσαλημ, καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν, καὶ ἐγὼ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς θεὸν ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ. | 8и҆ введꙋ̀ и҆̀хъ( въ зе́млю и҆́хъ) , и҆ вселю́сѧ посредѣ̀ і҆ерⷭ҇ли́ма, и҆ бꙋ́дꙋтъ мѝ въ лю́ди, и҆ а҆́зъ бꙋ́дꙋ и҆̀мъ въ бг҃а во и҆́стинѣ и҆ въ пра́вдѣ. |
| 9τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Κατισχυέτωσαν αἱ χεῖρες ὑμῶν τῶν ἀκουόντων ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις τοὺς λόγους τούτους ἐκ στόματος τῶν προφητῶν, ἀφ᾿ ἧς ἡμέρας τεθεμελίωται ὁ οἶκος κυρίου παντοκράτορος, καὶ ὁ ναὸς ἀφ᾿ οὗ ᾠκοδόμηται. | 9Си́це гл҃етъ гдⷭь вседержи́тель: да ᲂу҆крѣпѧ́тсѧ рꙋ́цѣ ва́съ слы́шащихъ во дне́хъ си́хъ словеса̀ сїѧ̑ ѿ ᲂу҆́стъ прⷪ҇ро́ческихъ, ѿ негѡ́же днѐ ѡ҆снова́сѧ хра́мъ гдⷭ҇а вседержи́телѧ, и҆ це́рковь ѿне́лѣже созда́сѧ. |
| 10διότι πρὸ τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ μισθὸς τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἔσται εἰς ὄνησιν, καὶ ὁ μισθὸς τῶν κτηνῶν οὐχ ὑπάρξει, καὶ τῷ ἐκπορευομένῳ καὶ τῷ εἰσπορευομένῳ οὐκ ἔσται εἰρήνη ἀπὸ τῆς θλίψεως· καὶ ἐξαποστελῶ πάντας τοὺς ἀνθρώπους ἕκαστον ἐπὶ τὸν πλησίον αὐτοῦ. | 10Занѐ пре́жде дні́й ѻ҆́нѣхъ мзда̀ человѣ́кѡмъ не бѣ̀ во ᲂу҆спѣ́хъ, и҆ мзда̀ скотѡ́мъ не бѧ́ше, и҆ и҆сходѧ́щемꙋ и҆ входѧ́щемꙋ не бѣ̀ ми́ра ѿ печа́ли, и҆ послю̀ всѧ̑ человѣ́ки коего́ждо на и҆́скреннѧго своего̀. |
| 11καὶ νῦν οὐ κατὰ τὰς ἡμέρας τὰς ἔμπροσθεν ἐγὼ ποιῶ τοῖς καταλοίποις τοῦ λαοῦ τούτου, λέγει κύριος παντοκράτωρ, | 11И҆ нн҃ѣ не по днє́мъ ѻ҆́нѣмъ прє́жнимъ а҆́зъ сотворю̀ ѡ҆ста́нкꙋ люді́й си́хъ, гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель, |
| 12ἀλλ᾿ ἢ δείξω εἰρήνην· ἡ ἄμπελος δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς, καὶ ἡ γῆ δώσει τὰ γενήματα αὐτῆς, καὶ ὁ οὐρανὸς δώσει τὴν δρόσον αὐτοῦ, καὶ κατακληρονομήσω τοῖς καταλοίποις τοῦ λαοῦ μου πάντα ταῦτα. | 12но покажꙋ̀ ми́ръ: вїногра́дъ да́стъ пло́дъ сво́й, и҆ землѧ̀ да́стъ жи̑та своѧ̑, и҆ не́бо да́стъ ро́сꙋ свою̀, и҆ наслѣ́дити сотворю̀ ѡ҆ста́нкѡмъ люді́й мои́хъ си́хъ всѧ̑ сїѧ̑. |
| 13καὶ ἔσται ὃν τρόπον ἦτε ἐν κατάρᾳ ἐν τοῖς ἔθνεσιν, οἶκος Ιουδα καὶ οἶκος Ισραηλ, οὕτως διασώσω ὑμᾶς καὶ ἔσεσθε ἐν εὐλογίᾳ· θαρσεῖτε καὶ κατισχύετε ἐν ταῖς χερσὶν ὑμῶν. | 13И҆ бꙋ́детъ, ꙗ҆́кѡ бѣ́сте въ клѧ́твѣ во ꙗ҆зы́цѣхъ, до́ме і҆ꙋ́довъ и҆ до́ме і҆и҃левъ, та́кѡ сп҃сꙋ̀ вы̀, и҆ бꙋ́дете въ блгⷭ҇ве́нїи: дерза́йте и҆ ᲂу҆крѣплѧ́йтесѧ рꙋка́ми ва́шими. |
| 14διότι τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Ὃν τρόπον διενοήθην τοῦ κακῶσαι ὑμᾶς ἐν τῷ παροργίσαι με τοὺς πατέρας ὑμῶν, λέγει κύριος παντοκράτωρ, καὶ οὐ μετενόησα, | 14Занѐ си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: ꙗ҆́коже помы́слихъ ѡ҆ѕло́бити вы̀, внегда̀ прогнѣ́ваша мѧ̀ ѻ҆тцы̀ ва́ши, гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель, и҆ не раска́ѧхсѧ: |
| 15οὕτως παρατέταγμαι καὶ διανενόημαι ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις τοῦ καλῶς ποιῆσαι τὴν Ιερουσαλημ καὶ τὸν οἶκον Ιουδα· θαρσεῖτε. | 15та́кѡ ᲂу҆ста́вихъ и҆ ᲂу҆мы́слихъ во дни̑ сїѧ̑ добро̀ сотвори́ти і҆ерⷭ҇ли́мꙋ и҆ до́мꙋ і҆ꙋ́довꙋ: дерза́йте. |
| 16οὗτοι οἱ λόγοι, οὓς ποιήσετε· λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ κρίμα εἰρηνικὸν κρίνατε ἐν ταῖς πύλαις ὑμῶν | 16Сїѧ̑ словеса̀, ꙗ҆̀же сотворитѐ: глаго́лите и҆́стинꙋ кі́йждо и҆́скреннемꙋ своемꙋ̀, и҆́стинꙋ и҆ сꙋ́дъ ми́ренъ сꙋди́те во вратѣ́хъ ва́шихъ, |
| 17καὶ ἕκαστος τὴν κακίαν τοῦ πλησίον αὐτοῦ μὴ λογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν καὶ ὅρκον ψευδῆ μὴ ἀγαπᾶτε, διότι ταῦτα πάντα ἐμίσησα, λέγει κύριος παντοκράτωρ. | 17и҆ кі́йждо ѕло́бы и҆́скреннѧгѡ своегѡ̀ не помышлѧ́йте въ сердца́хъ ва́шихъ, и҆ клѧ́твы лжи́выѧ не люби́те, занѐ всѧ̑ сїѧ̑ возненави́дѣхъ, гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель. |
| 18Καὶ ἐγένετο λόγος κύριου παντοκράτορος πρός με λέγων | 18И҆ бы́сть сло́во гдⷭ҇а вседержи́телѧ ко мнѣ̀ гл҃ѧ: |
| 19Τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Νηστεία ἡ τετρὰς καὶ νηστεία ἡ πέμπτη καὶ νηστεία ἡ ἑβδόμη καὶ νηστεία ἡ δεκάτη ἔσονται τῷ οἴκῳ Ιουδα εἰς χαρὰν καὶ εἰς εὐφροσύνην καὶ εἰς ἑορτὰς ἀγαθὰς καὶ εὐφρανθήσεσθε, καὶ τὴν ἀλήθειαν καὶ τὴν εἰρήνην ἀγαπήσατε. | 19си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: по́стъ четве́ртый и҆ по́стъ пѧ́тый, и҆ по́стъ седмы́й и҆ по́стъ десѧ́тый бꙋ́дꙋтъ до́мꙋ і҆ꙋ́довꙋ въ ра́дость и҆ въ весе́лїе и҆ въ пра́здники бла̑ги: и҆ возвеселите́сѧ и҆ и҆́стинꙋ и҆ ми́ръ возлю́бите. |
| 20τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Ἔτι ἥξουσιν λαοὶ πολλοὶ καὶ κατοικοῦντες πόλεις πολλάς· | 20Си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: є҆щѐ лю́дїе мно́зи прїи́дꙋтъ и҆ живꙋ́щїи во градѣ́хъ мно́гихъ: |
| 21καὶ συνελεύσονται κατοικοῦντες πέντε πόλεις εἰς μίαν πόλιν λέγοντες Πορευθῶμεν δεηθῆναι τοῦ προσώπου κυρίου καὶ ἐκζητῆσαι τὸ πρόσωπον κυρίου παντοκράτορος· πορεύσομαι κἀγώ. | 21и҆ сни́дꙋтсѧ живꙋ́щїи во пѧтѝ градѣ́хъ во є҆ди́нъ гра́дъ, глаго́люще: грѧди́мъ помоли́тисѧ лицꙋ̀ гдⷭ҇ню и҆ взыска́ти лицѐ гдⷭ҇а вседержи́телѧ: и҆дꙋ̀ и҆ а҆́зъ. |
| 22καὶ ἥξουσιν λαοὶ πολλοὶ καὶ ἔθνη πολλὰ ἐκζητῆσαι τὸ πρόσωπον κυρίου παντοκράτορος ἐν Ιερουσαλημ καὶ τοῦ ἐξιλάσκεσθαι τὸ πρόσωπον κυρίου. | 22И҆ прїи́дꙋтъ лю́дїе мно́зи и҆ ꙗ҆зы́цы мно́зи взыска́ти лица̀ гдⷭ҇а вседержи́телѧ во і҆ерⷭ҇ли́мѣ и҆ ᲂу҆моли́ти лицѐ гдⷭ҇не. |
| 23τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐὰν ἐπιλάβωνται δέκα ἄνδρες ἐκ πασῶν τῶν γλωσσῶν τῶν ἐθνῶν καὶ ἐπιλάβωνται τοῦ κρασπέδου ἀνδρὸς Ιουδαίου λέγοντες Πορευσόμεθα μετὰ σοῦ, διότι ἀκηκόαμεν ὅτι ὁ θεὸς μεθ᾿ ὑμῶν ἐστιν. | 23Си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: во ѡ҆́ны дни̑ и҆ме́тсѧ де́сѧть мꙋже́й ѿ всѣ́хъ племе́нъ ꙗ҆зы́ческихъ, и҆ и҆́мꙋтсѧ за ри́зꙋ мꙋ́жа і҆ꙋде́анина, глаго́люще: по́йдемъ съ тобо́ю, занѐ слы́шахомъ, ꙗ҆́кѡ бг҃ъ съ ва́ми є҆́сть. |