Заха́рїа 11
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Διάνοιξον, ὁ Λίβανος, τὰς θύρας σου, καὶ καταφαγέτω πῦρ τὰς κέδρους σου· | 1Разве́рзи, лїва́не, двє́ри твоѧ̑, и҆ да поѧ́стъ ѻ҆́гнь ке́дры твоѧ̑: |
| 2ὀλολυξάτω πίτυς, διότι πέπτωκεν κέδρος, ὅτι μεγάλως μεγιστᾶνες ἐταλαιπώρησαν· ὀλολύξατε, δρύες τῆς Βασανίτιδος, ὅτι κατεσπάσθη ὁ δρυμὸς ὁ σύμφυτος. | 2да плачево́пльствитъ пі́тѷсъ, занѐ падѐ ке́дръ, ꙗ҆́кѡ вельмѡ́жи вельмѝ ѡ҆бѣднѣ́ша. Восплачево́пльствите, дꙋ́би васанїті́дстїи, ꙗ҆́кѡ посѣче́сѧ дꙋбра́ва насажде́ннаѧ. |
| 3φωνὴ θρηνούντων ποιμένων, ὅτι τεταλαιπώρηκεν ἡ μεγαλωσύνη αὐτῶν· φωνὴ ὠρυομένων λεόντων, ὅτι τεταλαιπώρηκεν τὸ φρύαγμα τοῦ Ιορδάνου. | 3Гла́съ пла́чꙋщихъ па́стырей, ꙗ҆́кѡ возбѣ́дствова вели́чїе и҆́хъ: гла́съ рыка́ющихъ львѡ́въ, ꙗ҆́кѡ ѡ҆ѕло́блено бы́сть шата́нїе і҆ѻрда́ново. |
| 4τάδε λέγει κύριος παντοκράτωρ Ποιμαίνετε τὰ πρόβατα τῆς σφαγῆς, | 4Си́це гл҃етъ гдⷭ҇ь вседержи́тель: паси́те ѻ҆́вцы заколе́нїѧ, |
| 5ἃ οἱ κτησάμενοι κατέσφαζον καὶ οὐ μετεμέλοντο, καὶ οἱ πωλοῦντες αὐτὰ ἔλεγον Εὐλογητὸς κύριος καὶ πεπλουτήκαμεν, καὶ οἱ ποιμένες αὐτῶν οὐκ ἔπασχον οὐδὲν ἐπ᾿ αὐτοῖς. | 5ꙗ҆̀же стѧжа́вшїи закала́хꙋ и҆ не раскаѧва́хꙋсѧ, и҆ продаю́щїи ѧ҆̀ глаго́лахꙋ: блгⷭ҇ве́нъ гдⷭ҇ь, и҆ ѡ҆богати́хомсѧ: и҆ па́стырїе и҆́хъ не печа́хꙋсѧ ничи́мже ѡ҆ ни́хъ. |
| 6διὰ τοῦτο οὐ φείσομαι οὐκέτι ἐπὶ τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν, λέγει κύριος, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ παραδίδωμι τοὺς ἀνθρώπους ἕκαστον εἰς χεῖρας τοῦ πλησίον αὐτοῦ καὶ εἰς χεῖρας βασιλέως αὐτοῦ, καὶ κατακόψουσιν τὴν γῆν, καὶ οὐ μὴ ἐξέλωμαι ἐκ χειρὸς αὐτῶν. | 6Сегѡ̀ ра́ди не пощаждꙋ̀ ктомꙋ̀ на живꙋ́щихъ на землѝ, гл҃етъ гдⷭ҇ь: и҆ сѐ, а҆́зъ преда́мъ человѣ́ки, коего́ждо въ рꙋ́цѣ и҆́скреннемꙋ є҆гѡ̀ и҆ въ рꙋ́цѣ царю̀ своемꙋ̀: и҆ и҆зсѣкꙋ́тъ зе́млю, и҆ не и҆́мамъ и҆з̾ѧ́ти ѿ рꙋкѝ и҆́хъ. |
| 7καὶ ποιμανῶ τὰ πρόβατα τῆς σφαγῆς εἰς τὴν Χαναανῖτιν· καὶ λήμψομαι ἐμαυτῷ δύο ῥάβδους– τὴν μίαν ἐκάλεσα Κάλλος καὶ τὴν ἑτέραν ἐκάλεσα Σχοίνισμα– καὶ ποιμανῶ τὰ πρόβατα. | 7И҆ ᲂу҆пасꙋ̀ ѻ҆́вцы заколе́нїѧ въ землѝ ханаа́ни: и҆ прїимꙋ̀ себѣ̀ два̀ жезла̑, є҆ди́наго нареко́хъ добро́тꙋ, а҆ дрꙋга́го нареко́хъ ᲂу҆́же, и҆ ᲂу҆пасꙋ̀ ѻ҆́вцы. |
| 8καὶ ἐξαρῶ τοὺς τρεῖς ποιμένας ἐν μηνὶ ἑνί, καὶ βαρυνθήσεται ἡ ψυχή μου ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ γὰρ αἱ ψυχαὶ αὐτῶν ἐπωρύοντο ἐπ᾿ ἐμέ. | 8И҆ погꙋблю̀ трѝ па̑стыри въ мцⷭ҇ъ є҆ди́нъ, и҆ ѡ҆тѧгча́етъ дꙋша̀ моѧ̀ на нѧ̀: и҆́бо дꙋ́ши и҆́хъ рыка́хꙋ на мѧ̀. |
| 9καὶ εἶπα Οὐ ποιμανῶ ὑμᾶς· τὸ ἀποθνῇσκον ἀποθνῃσκέτω, καὶ τὸ ἐκλεῖπον ἐκλειπέτω, καὶ τὰ κατάλοιπα κατεσθιέτωσαν ἕκαστος τὰς σάρκας τοῦ πλησίον αὐτοῦ. | 9И҆ рѣ́хъ: не и҆́мамъ пастѝ ва́съ: ᲂу҆мира́ющее да ᲂу҆́мретъ, и҆ и҆счеза́ющее да и҆сче́знетъ, и҆ прѡ́чаѧ да поѧ́стъ кі́йждо пло́ть бли́жнѧгѡ своегѡ̀. |
| 10καὶ λήμψομαι τὴν ῥάβδον μου τὴν καλὴν καὶ ἀπορρίψω αὐτὴν τοῦ διασκεδάσαι τὴν διαθήκην μου, ἣν διεθέμην πρὸς πάντας τοὺς λαούς· | 10И҆ прїимꙋ̀ же́злъ мо́й до́брый и҆ ѿве́ргꙋ є҆го̀ є҆́же разори́ти завѣ́тъ мо́й, є҆го́же завѣща́хъ ко всѣ̑мъ лю́демъ: |
| 11καὶ διασκεδασθήσεται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, καὶ γνώσονται οἱ Χαναναῖοι τὰ πρόβατα τὰ φυλασσόμενα, διότι λόγος κυρίου ἐστίν. | 11и҆ разори́тсѧ въ де́нь ѻ҆́ный, и҆ ᲂу҆разꙋмѣ́ютъ ханане́є ѻ҆́вцы храни̑мыѧ мнѣ̀, занѐ сло́во гдⷭ҇не є҆́сть. |
| 12καὶ ἐρῶ πρὸς αὐτούς Εἰ καλὸν ἐνώπιον ὑμῶν ἐστιν, δότε στήσαντες τὸν μισθόν μου ἢ ἀπείπασθε· καὶ ἔστησαν τὸν μισθόν μου τριάκοντα ἀργυροῦς. | 12И҆ рекꙋ̀ къ ни̑мъ: а҆́ще добро̀ пред̾ ва́ми є҆́сть, дади́те мздꙋ̀ мою̀, и҆лѝ ѿрецы́тесѧ. И҆ поста́виша мздꙋ̀ мою̀ три́десѧть сре́брєникъ. |
| 13καὶ εἶπεν κύριος πρός με Κάθες αὐτοὺς εἰς τὸ χωνευτήριον, καὶ σκέψαι εἰ δόκιμόν ἐστιν, ὃν τρόπον ἐδοκιμάσθην ὑπὲρ αὐτῶν. καὶ ἔλαβον τοὺς τριάκοντα ἀργυροῦς καὶ ἐνέβαλον αὐτοὺς εἰς τὸν οἶκον κυρίου εἰς τὸ χωνευτήριον. | 13И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко мнѣ̀: вложѝ ѧ҆̀ въ горни́ло и҆ смотрѝ, а҆́ще и҆скꙋше́но є҆́сть, и҆́мже ѡ҆́бразомъ и҆скꙋше́нъ бы́хъ ѡ҆ ни́хъ. И҆ прїѧ́хъ три́десѧть сре́брєникъ и҆ вложи́хъ и҆̀хъ въ хра́мъ гдⷭ҇ень въ горни́ло. |
| 14καὶ ἀπέρριψα τὴν ῥάβδον τὴν δευτέραν, τὸ Σχοίνισμα, τοῦ διασκεδάσαι τὴν κατάσχεσιν ἀνὰ μέσον Ιουδα καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ Ισραηλ. | 14И҆ ѿверго́хъ же́злъ вторы́й ᲂу҆́же, є҆́же разори́ти завѣ́тъ и҆́же посредѣ̀ і҆ꙋ́ды и҆ посредѣ̀ і҆и҃лѧ. |
| 15Καὶ εἶπεν κύριος πρός με Ἔτι λαβὲ σεαυτῷ σκεύη ποιμενικὰ ποιμένος ἀπείρου. | 15И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко мнѣ̀: є҆щѐ прїимѝ себѣ̀ сосꙋ́ды па̑стырски, па́стырѧ неискꙋ́сна: |
| 16διότι ἰδοὺ ἐγὼ ἐξεγείρω ποιμένα ἐπὶ τὴν γῆν· τὸ ἐκλιμπάνον οὐ μὴ ἐπισκέψηται καὶ τὸ διεσκορπισμένον οὐ μὴ ζητήσῃ καὶ τὸ συντετριμμένον οὐ μὴ ἰάσηται καὶ τὸ ὁλόκληρον οὐ μὴ κατευθύνῃ καὶ τὰ κρέα τῶν ἐκλεκτῶν καταφάγεται καὶ τοὺς ἀστραγάλους αὐτῶν ἐκστρέψει. | 16занѐ, сѐ, а҆́зъ воздви́гнꙋ па́стырѧ на зе́млю: погиба́ющаго не посѣти́тъ и҆ расточе́ннаго не и҆́мать взыска́ти, и҆ сокрꙋше́ннаго не и҆́мать и҆сцѣли́ти и҆ здра́ваго не и҆́мать напра́вити, и҆ мѧса̀ и҆збра́нныхъ поѧ́стъ и҆ глє́зны и҆́хъ и҆зві́етъ. |
| 17ὦ οἱ ποιμαίνοντες τὰ μάταια καὶ οἱ καταλελοιπότες τὰ πρόβατα· μάχαιρα ἐπὶ τοὺς βραχίονας αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὸν ὀφθαλμὸν τὸν δεξιὸν αὐτοῦ· ὁ βραχίων αὐτοῦ ξηραινόμενος ξηρανθήσεται, καὶ ὁ ὀφθαλμὸς ὁ δεξιὸς αὐτοῦ ἐκτυφλούμενος ἐκτυφλωθήσεται. | 17Ѽ, пасꙋ́щїи сꙋ́єтнаѧ и҆ ѡ҆ста́вльшїи ѻ҆ве́цъ! ме́чь на мы́шцꙋ є҆гѡ̀ и҆ на ѻ҆́ко є҆мꙋ̀ десно́е: мы́шца є҆гѡ̀ и҆зсыха́ющи и҆́зсхнетъ, и҆ ѻ҆́ко є҆мꙋ̀ десно́е ѡ҆слѣпа́ѧ ѡ҆слѣ́пнетъ. |