Пѣ́снь пѣ́сней 4
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἰδοὺ εἶ καλή, ἡ πλησίον μου, ἰδοὺ εἶ καλή. ὀφθαλμοί σου περιστεραὶ ἐκτὸς τῆς σιωπήσεώς σου. τρίχωμά σου ὡς ἀγέλαι τῶν αἰγῶν, αἳ ἀπεκαλύφθησαν ἀπὸ τοῦ Γαλααδ. | 1Сѐ, є҆сѝ добра̀, бли́жнѧѧ моѧ̀, сѐ, є҆сѝ добра̀: ѻ҆́чи твоѝ голꙋби̑нѣ, кромѣ̀ замолча́нїѧ твоегѡ̀: вла́си твоѝ ꙗ҆́кѡ стада̀ кози́цъ, ꙗ҆̀же ѿкры́шасѧ ѿ галаа́да. |
| 2ὀδόντες σου ὡς ἀγέλαι τῶν κεκαρμένων, αἳ ἀνέβησαν ἀπὸ τοῦ λουτροῦ, αἱ πᾶσαι διδυμεύουσαι, καὶ ἀτεκνοῦσα οὐκ ἔστιν ἐν αὐταῖς. | 2Зꙋ́бы твоѝ ꙗ҆́кѡ стада̀ ѡ҆стриже́ныхъ, ꙗ҆̀же и҆зыдо́ша и҆з̾ кꙋпѣ́ли, всѧ̑ двоеплѡ́дны, и҆ неродѧ́щїѧ нѣ́сть въ ни́хъ. |
| 3ὡς σπαρτίον τὸ κόκκινον χείλη σου, καὶ ἡ λαλιά σου ὡραία. ὡς λέπυρον τῆς ῥόας μῆλόν σου ἐκτὸς τῆς σιωπήσεώς σου. | 3Ꙗ҆́кѡ ве́рвь червле́на ᲂу҆стнѣ̀ твоѝ, и҆ бесѣ́да твоѧ̀ красна̀: ꙗ҆́кѡ ѡ҆броще́нїе ши́пка лани̑ты твоѧ̑, кромѣ̀ замолча́нїѧ твоегѡ̀. |
| 4ὡς πύργος Δαυιδ τράχηλός σου ὁ ᾠκοδομημένος εἰς θαλπιωθ· χίλιοι θυρεοὶ κρέμανται ἐπ᾿ αὐτόν, πᾶσαι βολίδες τῶν δυνατῶν. | 4Ꙗ҆́кѡ сто́лпъ даві́довъ вы́ѧ твоѧ̀, со́зданъ въ ѳалпїѡ́ѳѣ: ты́сѧща щитѡ́въ ви́ситъ на не́мъ, всѧ̑ стрѣ́лы си́льныхъ. |
| 5δύο μαστοί σου ὡς δύο νεβροὶ δίδυμοι δορκάδος οἱ νεμόμενοι ἐν κρίνοις. | 5Два̀ сосца̑ твоѧ̑ ꙗ҆́кѡ два̀ мла́да близнца̑ се́рны, пасѡ́маѧ во крі́нахъ, |
| 6ἕως οὗ διαπνεύσῃ ἡ ἡμέρα καὶ κινηθῶσιν αἱ σκιαί, πορεύσομαι ἐμαυτῷ πρὸς τὸ ὄρος τῆς σμύρνης καὶ πρὸς τὸν βουνὸν τοῦ Λιβάνου. | 6до́ндеже дхне́тъ де́нь, и҆ подви́гнꙋтсѧ сѣ̑ни. Пойдꙋ̀ себѣ̀ къ горѣ̀ смѵ́рнѣй и҆ къ хо́лмꙋ лїва́нскꙋ. |
| 7ὅλη καλὴ εἶ, ἡ πλησίον μου, καὶ μῶμος οὐκ ἔστιν ἐν σοί. | 7Всѧ̀ добра̀ є҆сѝ, бли́жнѧѧ моѧ̀, и҆ поро́ка нѣ́сть въ тебѣ̀. |
| 8Δεῦρο ἀπὸ Λιβάνου, νύμφη, δεῦρο ἀπὸ Λιβάνου· ἐλεύσῃ καὶ διελεύσῃ ἀπὸ ἀρχῆς πίστεως, ἀπὸ κεφαλῆς Σανιρ καὶ Ερμων, ἀπὸ μανδρῶν λεόντων, ἀπὸ ὀρέων παρδάλεων. | 8Грѧдѝ ѿ лїва́на, невѣ́сто, грѧдѝ ѿ лїва́на: прїидѝ и҆ прейдѝ и҆з̾ нача́ла вѣ́ры, ѿ главы̀ сані́ра и҆ а҆ермѡ́на, ѿ ѡ҆гра́дъ льво́выхъ, ѿ го́ръ пардале́ѡвъ{ ры́сей}. |
| 9Ἐκαρδίωσας ἡμᾶς, ἀδελφή μου νύμφη, ἐκαρδίωσας ἡμᾶς ἑνὶ ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου, ἐν μιᾷ ἐνθέματι τραχήλων σου. | 9Се́рдце на́ше привлекла̀ є҆сѝ, сестро̀ моѧ̀ невѣ́сто, се́рдце на́ше привлекла̀ є҆сѝ є҆ди́нымъ ѿ ѻ҆́чїю твоє́ю, є҆ди́нымъ мони́стомъ вы́и твоеѧ̀. |
| 10τί ἐκαλλιώθησαν μαστοί σου, ἀδελφή μου νύμφη, τί ἐκαλλιώθησαν μαστοί σου ἀπὸ οἴνου; καὶ ὀσμὴ ἱματίων σου ὑπὲρ πάντα τὰ ἀρώματα. | 10Что̀ ᲂу҆добрѣ́ста сосца̑ твоѧ̑, сестро̀ моѧ̀ невѣ́сто; что̀ ᲂу҆добрѣ́ста сосца̑ твоѧ̑ па́че вїна̀, и҆ вонѧ̀ ри́зъ твои́хъ па́че всѣ́хъ а҆рѡма̑тъ; |
| 11κηρίον ἀποστάζουσιν χείλη σου, νύμφη, μέλι καὶ γάλα ὑπὸ τὴν γλῶσσάν σου, καὶ ὀσμὴ ἱματίων σου ὡς ὀσμὴ Λιβάνου. | 11Со́тъ и҆ска́паютъ ᲂу҆стнѣ̀ твоѝ, невѣ́сто, ме́дъ и҆ млеко̀ под̾ ѧ҆зы́комъ твои́мъ, и҆ благово́нїе ри́зъ твои́хъ ꙗ҆́кѡ благоꙋха́нїе лїва́на. |
| 12Κῆπος κεκλεισμένος ἀδελφή μου νύμφη, κῆπος κεκλεισμένος, πηγὴ ἐσφραγισμένη· | 12Вертогра́дъ заключе́нъ сестра̀ моѧ̀ невѣ́ста, вертогра́дъ заключе́нъ, и҆сто́чникъ запечатлѣ́нъ. |
| 13ἀποστολαί σου παράδεισος ῥοῶν μετὰ καρποῦ ἀκροδρύων, κύπροι μετὰ νάρδων, | 13Лѣ́тѡрасли твоѧ̑ са́дъ ши́пкѡвъ съ плодо́мъ ꙗ҆́блочнымъ, кѵ́при съ на́рдами, |
| 14νάρδος καὶ κρόκος, κάλαμος καὶ κιννάμωμον μετὰ πάντων ξύλων τοῦ Λιβάνου, σμύρνα αλωθ μετὰ πάντων πρώτων μύρων, | 14на́рдъ и҆ шафра́нъ, тро́сть и҆ кїннамѡ́нъ со всѣ́ми древа́ми лїва́нскими, смѵ́рна, а҆ло́й со всѣ́ми пе́рвыми мѵ́рами, |
| 15πηγὴ κήπων, φρέαρ ὕδατος ζῶντος καὶ ῥοιζοῦντος ἀπὸ τοῦ Λιβάνου. | 15и҆сто́чникъ вертогра́да, и҆ кла́дѧзь воды̀ жи́вы и҆ и҆стека́ющїѧ ѿ лїва́на. |
| 16Ἐξεγέρθητι, βορρᾶ, καὶ ἔρχου, νότε, διάπνευσον κῆπόν μου, καὶ ῥευσάτωσαν ἀρώματά μου· καταβήτω ἀδελφιδός μου εἰς κῆπον αὐτοῦ καὶ φαγέτω καρπὸν ἀκροδρύων αὐτοῦ. | 16Воста́ни, сѣ́вере, и҆ грѧдѝ, ю҆́же, и҆ повѣ́й во вертогра́дѣ мое́мъ, и҆ да потекꙋ́тъ а҆рѡма́ты моѝ. |