Пѣ́снь пѣ́сней 2
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Ἐγὼ ἄνθος τοῦ πεδίου, κρίνον τῶν κοιλάδων. | 1А҆́зъ цвѣ́тъ по́льный и҆ крі́нъ ᲂу҆до́льный. |
| 2Ὡς κρίνον ἐν μέσῳ ἀκανθῶν, οὕτως ἡ πλησίον μου ἀνὰ μέσον τῶν θυγατέρων. | 2Ꙗ҆́коже крі́нъ въ те́рнїи, та́кѡ и҆́скреннѧѧ моѧ̀ посредѣ̀ дще́рей. |
| 3Ὡς μῆλον ἐν τοῖς ξύλοις τοῦ δρυμοῦ, οὕτως ἀδελφιδός μου ἀνὰ μέσον τῶν υἱῶν· ἐν τῇ σκιᾷ αὐτοῦ ἐπεθύμησα καὶ ἐκάθισα, καὶ καρπὸς αὐτοῦ γλυκὺς ἐν λάρυγγί μου. | 3Ꙗ҆́кѡ ꙗ҆́блонь посредѣ̀ древе́съ лѣсны́хъ, та́кѡ бра́тъ мо́й посредѣ̀ сынѡ́въ: под̾ сѣ́нь є҆гѡ̀ восхотѣ́хъ и҆ сѣдо́хъ, и҆ пло́дъ є҆гѡ̀ сла́докъ въ горта́ни мое́мъ. |
| 4Εἰσαγάγετέ με εἰς οἶκον τοῦ οἴνου, τάξατε ἐπ᾿ ἐμὲ ἀγάπην. | 4Введи́те мѧ̀ въ до́мъ вїна̀, вчини́те ко мнѣ̀ любо́вь: |
| 5στηρίσατέ με ἐν ἀμόραις, στοιβάσατέ με ἐν μήλοις, ὅτι τετρωμένη ἀγάπης ἐγώ. | 5ᲂу҆тверди́те мѧ̀ въ мѵ́рѣхъ, положи́те мѧ̀ во ꙗ҆́блоцѣхъ: ꙗ҆́кѡ ᲂу҆ѧ́звлена( є҆́смь) любо́вїю а҆́зъ. |
| 6εὐώνυμος αὐτοῦ ὑπὸ τὴν κεφαλήν μου, καὶ ἡ δεξιὰ αὐτοῦ περιλήμψεταί με. | 6Шꙋ́йца є҆гѡ̀ под̾ главо́ю мое́ю, и҆ десни́ца є҆гѡ̀ ѡ҆б̾и́метъ мѧ̀. |
| 7ὥρκισα ὑμᾶς, θυγατέρες Ιερουσαλημ, ἐν ταῖς δυνάμεσιν καὶ ἐν ταῖς ἰσχύσεσιν τοῦ ἀγροῦ, ἐὰν ἐγείρητε καὶ ἐξεγείρητε τὴν ἀγάπην, ἕως οὗ θελήσῃ. | 7Заклѧ́хъ ва́съ, дщє́ри і҆ерⷭ҇ли̑мли, въ си́лахъ и҆ крѣ́постехъ села̀: а҆́ще возста́вите и҆ возбꙋ́дите любо́вь, до́ндеже восхо́щетъ. |
| 8Φωνὴ ἀδελφιδοῦ μου· ἰδοὺ οὗτος ἥκει πηδῶν ἐπὶ τὰ ὄρη διαλλόμενος ἐπὶ τοὺς βουνούς. | 8Гла́съ бра́та моегѡ̀: сѐ, то́й и҆́детъ, скача̀ на го́ры и҆ прескача̀ на хо́лмы. |
| 9ὅμοιός ἐστιν ἀδελφιδός μου τῇ δορκάδι ἢ νεβρῷ ἐλάφων ἐπὶ τὰ ὄρη Βαιθηλ. ἰδοὺ οὗτος ἕστηκεν ὀπίσω τοῦ τοίχου ἡμῶν παρακύπτων διὰ τῶν θυρίδων ἐκκύπτων διὰ τῶν δικτύων. | 9Подо́бенъ є҆́сть бра́тъ мо́й се́рнѣ и҆лѝ мла́дꙋ є҆ле́ню на гора́хъ веѳи́льскихъ. Сѐ, се́й стои́тъ за стѣно́ю на́шею, проглѧ́даѧй ѻ҆ко́нцами, приница́ѧй сквозѣ̀ мрє́жи. |
| 10ἀποκρίνεται ἀδελφιδός μου καὶ λέγει μοι Ἀνάστα ἐλθέ, ἡ πλησίον μου, καλή μου, περιστερά μου, | 10Ѿвѣща́етъ бра́тъ мо́й и҆ глаго́летъ мнѣ̀: воста́ни, прїидѝ, бли́жнѧѧ моѧ̀, до́браѧ моѧ̀, голꙋби́це моѧ̀. |
| 11ὅτι ἰδοὺ ὁ χειμὼν παρῆλθεν, ὁ ὑετὸς ἀπῆλθεν, ἐπορεύθη ἑαυτῷ, | 11Ꙗ҆́кѡ сѐ, зима̀ пре́йде, до́ждь ѿи́де, ѿи́де себѣ̀: |
| 12τὰ ἄνθη ὤφθη ἐν τῇ γῇ, καιρὸς τῆς τομῆς ἔφθακεν, φωνὴ τοῦ τρυγόνος ἠκούσθη ἐν τῇ γῇ ἡμῶν, | 12цвѣ́ти ꙗ҆ви́шасѧ на землѝ, вре́мѧ ѡ҆брѣ́занїѧ приспѣ̀, гла́съ го́рлицы слы́шанъ въ землѝ на́шей: |
| 13ἡ συκῆ ἐξήνεγκεν ὀλύνθους αὐτῆς, αἱ ἄμπελοι κυπρίζουσιν, ἔδωκαν ὀσμήν. ἀνάστα ἐλθέ, ἡ πλησίον μου, καλή μου, περιστερά μου, | 13смо́квь и҆знесѐ цвѣ́тъ сво́й, вїногра́ди зрѣ́юще да́ша воню̀. Воста́ни, прїидѝ, бли́жнѧѧ моѧ̀, до́браѧ моѧ̀, голꙋби́це моѧ̀, и҆ прїидѝ. |
| 14καὶ ἐλθὲ σύ, περιστερά μου ἐν σκέπῃ τῆς πέτρας ἐχόμενα τοῦ προτειχίσματος, δεῖξόν μοι τὴν ὄψιν σου καὶ ἀκούτισόν με τὴν φωνήν σου, ὅτι ἡ φωνή σου ἡδεῖα, καὶ ἡ ὄψις σου ὡραία. | 14Ты̀, голꙋби́це моѧ̀, въ покро́вѣ ка́меннѣ, бли́з̾ предстѣ́нїѧ: ꙗ҆ви́ ми зра́къ тво́й, и҆ ᲂу҆слы́шанъ сотвори́ ми гла́съ тво́й: ꙗ҆́кѡ гла́съ тво́й сла́докъ, и҆ ѡ҆́бразъ тво́й красе́нъ. |
| 15Πιάσατε ἡμῖν ἀλώπεκας μικροὺς ἀφανίζοντας ἀμπελῶνας, καὶ αἱ ἄμπελοι ἡμῶν κυπρίζουσιν. | 15И҆ми́те на́мъ ли̑сы ма̑лыѧ, гꙋбѧ́щыѧ вїногра́ды: и҆ вїногра́ди на́ши созрѣва́ютъ. |
| 16Ἀδελφιδός μου ἐμοί, κἀγὼ αὐτῷ, ὁ ποιμαίνων ἐν τοῖς κρίνοις, | 16Бра́тъ мо́й мнѣ̀, и҆ а҆́зъ є҆мꙋ̀, пасы́й въ крі́нахъ, |
| 17ἕως οὗ διαπνεύσῃ ἡ ἡμέρα καὶ κινηθῶσιν αἱ σκιαί. ἀπόστρεψον ὁμοιώθητι σύ, ἀδελφιδέ μου, τῷ δόρκωνι ἢ νεβρῷ ἐλάφων ἐπὶ ὄρη κοιλωμάτων. | 17до́ндеже дхне́тъ де́нь, и҆ дви́гнꙋтсѧ сѣ̑ни. Ѡ҆брати́сѧ, ᲂу҆подо́бисѧ ты̀, бра́те мо́й, се́рнѣ и҆лѝ мла́дꙋ є҆ле́ню на гора́хъ ю҆до́лїй. |