г҃ маккавей́скаѧ 7
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Βασιλεὺς Πτολεμαῖος Φιλοπάτωρ τοῖς κατ᾿ Αἴγυπτον στρατηγοῖς καὶ πᾶσιν τοῖς τεταγμένοις ἐπὶ πραγμάτων χαίρειν καὶ ἐρρῶσθαι· | 1Ца́рь птоломе́й фїлопа́тѡръ, сꙋ́щымъ во є҆гѵ́птѣ страти́гѡмъ и҆ всѣ̑мъ вчинє́ннымъ над̾ дѣла́ми, ра́доватисѧ и҆ здра́вствовати: здра́вствꙋемъ же и҆ мы̀ и҆ ча̑да на̑ша, ᲂу҆правлѧ́ющꙋ на́мъ вели́комꙋ бг҃ꙋ ве́щы, ꙗ҆́коже жела́емъ: |
| 2ἐρρώμεθα δὲ καὶ αὐτοὶ καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν κατευθύναντος ἡμῖν τοῦ μεγάλου θεοῦ τὰ πράγματα, καθὼς προαιρούμεθα. | 2нѣ́цыи дрꙋ́зи на́ши ѕлонра́вїемъ свои́мъ ча́стѣе на́мъ прилѣжа́ще, поꙋсти́ша на́съ на сїѐ, є҆́же бы во ца́рствїи на́шемъ собра́ти всѣ́хъ і҆ꙋде́ѡвъ во є҆ди́но мѣ́сто а҆́ки ѿстꙋ́пникѡвъ и҆ ᲂу҆мꙋ́чити стра́нными мꙋ́ками, |
| 3τῶν φίλων τινὲς κατὰ κακοήθειαν πυκνότερον ἡμῖν παρακείμενοι συνέπεισαν ἡμᾶς εἰς τὸ τοὺς ὑπὸ τὴν βασιλείαν Ιουδαίους συναθροίσαντας σύστημα κολάσασθαι ξενιζούσαις ἀποστατῶν τιμωρίαις | 3сказꙋ́юще, ꙗ҆́кѡ никогда́же во благостоѧ́нїи ца́рства на́шегѡ ве́щы бꙋ́дꙋтъ, вражды̀ ра́ди, ю҆́же и҆́мꙋтъ сі́и ко всѣ̑мъ ꙗ҆зы́кѡмъ, доне́лѣже не соверши́тсѧ сїѐ: |
| 4προφερόμενοι μηδέποτε εὐσταθήσειν τὰ πράγματα ἡμῶν δι᾿ ἣν ἔχουσιν οὗτοι πρὸς πάντα τὰ ἔθνη δυσμένειαν, μέχρι ἂν συντελεσθῇ τοῦτο. | 4и҆̀же и҆ свѧ́заныхъ и҆̀хъ приведо́ша къ на́мъ со ѡ҆ѕлобле́нїемъ ꙗ҆́кѡ плѣ́нникѡвъ, па́че же ꙗ҆́кѡ преда́телей, без̾ всѧ́кагѡ разсꙋжде́нїѧ и҆ и҆спыта́нїѧ хотѣ́ша и҆̀хъ погꙋби́ти, свирѣ́пѣйшею лю́тостїю па́че зако́на скѵ́ѳска воѡрꙋже́ни: |
| 5οἳ καὶ δεσμίους καταγαγόντες αὐτοὺς μετὰ σκυλμῶν ὡς ἀνδράποδα, μᾶλλον δὲ ὡς ἐπιβούλους, ἄνευ πάσης ἀνακρίσεως καὶ ἐξετάσεως ἐπεχείρησαν ἀνελεῖν νόμου Σκυθῶν ἀγριωτέραν ἐμπεπορπημένοι ὠμότητα. | 5мы́ же ѡ҆ си́хъ жесточа́е запрети́вше по смиренномꙋ́дрїю, є҆́же и҆́мамы ко всѣ̑мъ человѣ́кѡмъ, є҆два̀ живо́тъ и҆̀мъ дарова́вше, и҆ нбⷭ҇наго бг҃а позна́вше крѣ́пкѡ застꙋпа́ющаго і҆ꙋде́євъ и҆ ꙗ҆́кѡ ѻ҆ц҃а̀ за сы́ны вы́нꙋ спобо́рствꙋюща, ксемꙋ́ же и҆ любо́вь, ю҆́же и҆́мꙋтъ къ на́мъ и҆звѣ́стнꙋ, и҆ ко прароди́телємъ на́шымъ благопрїѧ́тство разсꙋди́вше, пра́веднѡ ѿпꙋсти́хомъ, по всѧ́комꙋ коеѧ́ либо вины̀ ѡ҆́бразꙋ: |
| 6ἡμεῖς δὲ ἐπὶ τούτοις σκληρότερον διαπειλησάμενοι καθ᾿ ἣν ἔχομεν πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους ἐπιείκειαν μόγις τὸ ζῆν αὐτοῖς χαρισάμενοι καὶ τὸν ἐπουράνιον θεὸν ἐγνωκότες ἀσφαλῶς ὑπερησπικότα τῶν Ιουδαίων ὡς πατέρα ὑπὲρ υἱῶν διὰ παντὸς συμμαχοῦντα | 6и҆ повелѣ́хомъ комꙋ́ждо всѣ̑мъ во своѧ̑ и҆̀мъ возврати́тисѧ, дабы̀ на всѧ́цѣмъ мѣ́стѣ никто̀ и҆́хъ ѿню́дъ ѡ҆ѕлоблѧ́лъ, нижѐ ᲂу҆корѧ́лъ ѡ҆ содѣ́ѧнныхъ и҆̀мъ без̾ вины̀: |
| 7τήν τε τοῦ φίλου ἣν ἔχουσιν βεβαίαν πρὸς ἡμᾶς καὶ τοὺς προγόνους ἡμῶν εὔνοιαν ἀναλογισάμενοι δικαίως ἀπολελύκαμεν πάσης καθ᾿ ὁντινοῦν αἰτίας τρόπον | 7вѣ́домо бо да бꙋ́детъ ва́мъ, ꙗ҆́кѡ а҆́ще что̀ ѕлоꙋхи́тримъ на ни́хъ лꙋка́вое, и҆лѝ въ че́мъ ѡ҆скорби́мъ и҆̀хъ весьма̀, то̀ не человѣ́ка, но всѣ́хъ си́лъ влⷣкꙋ и҆ бг҃а вы́шнѧго проти́вѧщасѧ на́мъ во ѿмще́нїе веще́й по всемꙋ̀ неизбѣ́жнѣ всегда̀ и҆мѣ́ти бꙋ́демъ. Здра́вствꙋйте. |
| 8καὶ προστετάχαμεν ἑκάστῳ πάντας εἰς τὰ ἴδια ἐπιστρέφειν ἐν παντὶ τόπῳ μηθενὸς αὐτοὺς τὸ σύνολον καταβλάπτοντος μήτε ὀνειδίζειν περὶ τῶν γεγενημένων παρὰ λόγον. | 8Прїи́мше же( і҆ꙋде́є ѿ царѧ̀) посла́нїе сїѐ, не потща́шасѧ вско́рѣ ѿитѝ, но моли́ша царѧ̀, дабы̀ сꙋ́щїи ѿ ро́да і҆ꙋде́йска, ѿ ст҃а́гѡ бг҃а и҆ ѿ зако́на бж҃їѧ самово́льнѣ ѿстꙋпи́вшїи полꙋчи́ли и҆́ми до́лжное мꙋче́нїе, |
| 9γινώσκετε γὰρ ὅτι κατὰ τούτων ἐάν τι κακοτεχνήσωμεν πονηρὸν ἢ ἐπιλυπήσωμεν αὐτοὺς τὸ σύνολον, οὐκ ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸν πάσης δεσπόζοντα δυνάμεως θεὸν ὕψιστον ἀντικείμενον ἡμῖν ἐπ᾿ ἐκδικήσει τῶν πραγμάτων κατὰ πᾶν ἀφεύκτως διὰ παντὸς ἕξομεν. ἔρρωσθε. | 9приглаго́лавше, ꙗ҆́кѡ чре́ва ра́ди своегѡ̀ бжⷭ҇твєннаѧ повєлѣ́нїѧ престꙋпи́вшїи нижѐ ца̑рскимъ повелѣ́нїємъ благопослꙋ́шни бꙋ́дꙋтъ. |
| 10Λαβόντες δὲ τὴν ἐπιστολὴν ταύτην οὐκ ἐσπούδασαν εὐθέως γενέσθαι περὶ τὴν ἄφοδον, ἀλλὰ τὸν βασιλέα προσηξίωσαν τοὺς ἐκ τοῦ γένους τῶν Ιουδαίων τὸν ἅγιον θεὸν αὐθαιρέτως παραβεβηκότας καὶ τοῦ θεοῦ τὸν νόμον τυχεῖν δι᾿ αὐτῶν τῆς ὀφειλομένης κολάσεως | 10Ѻ҆́нъ же пои́стиннѣ сїѧ̑ глаго́ла та́кѡ бы́ти, и҆ похвали́въ дадѐ и҆̀мъ вла́сть над̾ всѣ́ми, є҆́же бы престꙋ́пникѡвъ зако́на бж҃їѧ во всѣ́хъ мѣ́стѣхъ ца́рствїѧ є҆гѡ̀ со дерзнове́нїемъ, без̾ всѧ́кїѧ ца́рскїѧ вла́сти и҆лѝ разсмотре́нїѧ, ᲂу҆бива́ти и҆ и҆скоренѧ́ти. |
| 11προφερόμενοι τοὺς γαστρὸς ἕνεκεν τὰ θεῖα παραβεβηκότας προστάγματα μηδέποτε εὐνοήσειν μηδὲ τοῖς τοῦ βασιλέως πράγμασιν. | 11Тогда̀( і҆ꙋде́є) возблагодари́вше( царѧ̀) ꙗ҆́коже подоба́ше, і҆ере́є же и҆́хъ и҆ всѐ мно́жество вкꙋ́пѣ возгласи́вше а҆ллилꙋ́їа, съ ра́достїю ѿидо́ша. |
| 12ὁ δὲ τἀληθὲς αὐτοὺς λέγειν παραδεξάμενος καὶ παραινέσας ἔδωκεν αὐτοῖς ἄδειαν πάντων, ὅπως τοὺς παραβεβηκότας τοῦ θεοῦ τὸν νόμον ἐξολεθρεύσωσιν κατὰ πάντα τὸν ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τόπον μετὰ παρρησίας ἄνευ πάσης βασιλικῆς ἐξουσίας καὶ ἐπισκέψεως. | 12Тогда̀ приклю́чшагосѧ на пꙋтѝ престꙋ́пника, и҆́же бѧ́ше ѿ ро́да и҆́хъ, мꙋ́чахꙋ и҆ во ѡ҆́бразъ и҆ны̑мъ ᲂу҆бива́хꙋ. |
| 13τότε κατευφημήσαντες αὐτόν, ὡς πρέπον ἦν, οἱ τούτων ἱερεῖς καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἐπιφωνήσαντες τὸ αλληλουια μετὰ χαρᾶς ἀνέλυσαν. | 13И҆ въ де́нь то́й ᲂу҆би́ша бо́лѣе трїе́хъ сѡ́тъ мꙋже́й, ᲂу҆бива́юще же скве́рныхъ съ ра́достїю веселѧ́хꙋсѧ. |
| 14οὕτως τε τὸν ἐμπεσόντα τῶν μεμιαμμένων ὁμοεθνῆ κατὰ τὴν ὁδὸν ἐκολάζοντο καὶ μετὰ παραδειγματισμῶν ἀνῄρουν. | 14Са́ми же и҆̀же да́же до сме́рти со гдⷭ҇емъ бг҃омъ пребы́ша, полꙋчи́вше соверше́нное сп҃се́нїе, ᲂу҆вѣнча́вше себѐ разли́чными благово́ннѣйшими цвѣта́ми, ѿидо́ша ѿ гра́да со весе́лїемъ и҆ восклица́нїемъ, во хвале́нїихъ и҆ всеблагогла́сныхъ пѣ́нїихъ благодарѧ́ще бг҃ꙋ ѻ҆тцє́въ и҆́хъ вѣ́чномꙋ, сп҃сꙋ і҆и҃левꙋ. |
| 15ἐκείνῃ δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἀνεῖλον ὑπὲρ τοὺς τριακοσίους ἄνδρας, ἣν καὶ ἤγαγον εὐφροσύνην μετὰ χαρᾶς βεβήλους χειρωσάμενοι. | 15Прише́дше же во птолемаі́дꙋ, нарица́емꙋю за сво́йство мѣ́ста родофо́ръ, и҆дѣ́же ѡ҆жида́хꙋ и҆̀хъ корабли̑ мно́зи, по ѻ҆́бщемꙋ и҆́хъ совѣ́тꙋ дні́й се́дмь, |
| 16αὐτοὶ δὲ οἱ μέχρι θανάτου τὸν θεὸν ἐσχηκότες παντελῆ σωτηρίας ἀπόλαυσιν εἰληφότες ἀνέζευξαν ἐκ τῆς πόλεως παντοίοις εὐωδεστάτοις ἄνθεσιν κατεστεμμένοι μετ᾿ εὐφροσύνης καὶ βοῆς ἐν αἴνοις καὶ παμμελέσιν ὕμνοις εὐχαριστοῦντες τῷ θεῷ τῶν πατέρων αὐτῶν αἰωνίῳ σωτῆρι τοῦ Ισραηλ. | 16та́мѡ сотвори́ша пи́ръ сп҃се́нїѧ: ца́рь бо дарова̀ благодꙋ́шнѡ коемꙋ́ждо и҆́хъ всѧ̑ потрє́бнаѧ на пꙋ́ть да́же до жили́ща и҆́хъ. |
| 17Παραγενηθέντες δὲ εἰς Πτολεμαίδα τὴν ὀνομαζομένην διὰ τὴν τοῦ τόπου ἰδιότητα ῥοδοφόρον, ἐν ᾗ προσέμεινεν αὐτοὺς ὁ στόλος κατὰ κοινὴν αὐτῶν βουλὴν ἡμέρας ἑπτά, | 17Дости́гше же ми́рнѡ въ подоба́ющихъ и҆сповѣ́данїихъ, та́кожде и҆ та́мѡ ᲂу҆ста́виша сїѧ̑ дни̑ пра́здновати со весе́лїемъ во вре́мѧ прише́льствїѧ и҆́хъ. |
| 18ἐκεῖ ἐποίησαν πότον σωτήριον τοῦ βασιλέως χορηγήσαντος αὐτοῖς εὐψύχως τὰ πρὸς τὴν ἄφιξιν πάντα ἑκάστῳ ἕως εἰς τὴν ἰδίαν οἰκίαν. | 18И҆̀хже и҆ ѡ҆свѧти́вше на столпѣ̀ при мѣ́стѣ пи́ршества ѡ҆бѣ́томъ ᲂу҆тверди́вше, ѿидо́ша невре́дни, свобо́дни, прера́достни, земле́ю и҆ мо́ремъ и҆ рѣко́ю, ѡ҆хранѧ́еми ца́рскимъ повелѣ́нїемъ, кі́йждо во своѧ̑ си, и҆ ѡ҆держа́вше вла́сть над̾ враги̑ бо́льшꙋю не́же пре́жде, со сла́вою и҆ стра́хомъ, весьма̀ ни ѿ когѡ̀ лиша́еми и҆мѣ́нїѧ. |
| 19καταχθέντες δὲ μετ᾿ εἰρήνης ἐν ταῖς πρεπούσαις ἐξομολογήσεσιν ὡσαύτως κἀκεῖ ἔστησαν καὶ ταύτας ἄγειν τὰς ἡμέρας ἐπὶ τὸν τῆς παροικίας αὐτῶν χρόνον εὐφροσύνους. | 19И҆ всѧ̑ своѧ̑ всѝ воспрїѧ́ша ѿ ѡ҆писа́нїѧ, ꙗ҆́кѡ и҆мꙋ́щїи что̀ со стра́хомъ ве́лїимъ ѿдаѧ́хꙋ и҆̀мъ, вели̑чїѧ превели́комꙋ бг҃ꙋ сотво́ршꙋ соверше́ннѡ во спⷭ҇нїе и҆́хъ. |
| 20ἃς καὶ ἀνιερώσαντες ἐν στήλῃ κατὰ τὸν τῆς συμποσίας τόπον προσευχῆς καθιδρύσαντες ἀνέλυσαν ἀσινεῖς, ἐλεύθεροι, ὑπερχαρεῖς, διά τε γῆς καὶ θαλάσσης καὶ ποταμοῦ ἀνασῳζόμενοι τῇ τοῦ βασιλέως ἐπιταγῇ, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν, | 20Блгⷭ҇венъ и҆зба́витель і҆и҃левъ во вѣ̑чнаѧ времена̀. А҆ми́нь. |
| 21καὶ πλείστην ἢ ἔμπροσθεν ἐν τοῖς ἐχθροῖς ἐξουσίαν ἐσχηκότες μετὰ δόξης καὶ φόβου, τὸ σύνολον ὑπὸ μηδενὸς διασεισθέντες τῶν ὑπαρχόντων. | |
| 22καὶ πάντα τὰ ἑαυτῶν πάντες ἐκομίσαντο ἐξ ἀπογραφῆς ὥστε τοὺς ἔχοντάς τι μετὰ φόβου μεγίστου ἀποδοῦναι αὐτοῖς, τὰ μεγαλεῖα τοῦ μεγίστου θεοῦ ποιήσαντος τελείως ἐπὶ σωτηρίᾳ αὐτῶν. | |
| 23εὐλογητὸς ὁ ῥύστης Ισραηλ εἰς τοὺς ἀεὶ χρόνους. αμην. |