в҃ є҆́здры 4

Select texts:

LXX, Rahlfs
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
1Καὶ ἤρξατο δεύτερος λαλεῖν εἴπας περὶ τῆς ἰσχύος τοῦ βασιλέως 1И҆ нача̀ вторы́й глаго́лати, рекі́й ѡ҆ крѣ́пости ца́рстѣй:
2 ἄνδρες, οὐχ ὑπερισχύουσιν οἱ ἄνθρωποι τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν κατακρατοῦντες καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς; 2ѽ, мꙋ́жїе! не премога́ютъ ли человѣ́цы, зе́млю и҆ мо́ре ѡ҆бдержа́ще, и҆ всѧ̑, ꙗ҆̀же въ ни́хъ;
3 δὲ βασιλεὺς ὑπερισχύει καὶ κυριεύει αὐτῶν καὶ δεσπόζει αὐτῶν, καὶ πᾶν, ἐὰν εἴπῃ αὐτοῖς, ἐνακούουσιν. 3ца́рь же премога́етъ и҆ госпо́дствꙋетъ всѣ́ми и҆ влады́чествꙋетъ и҆́ми, и҆ всѐ, є҆́же рече́тъ и҆̀мъ, творѧ́тъ:
4ἐὰν εἴπῃ αὐτοῖς ποιῆσαι πόλεμον ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον, ποιοῦσιν· ἐὰν δὲ ἐξαποστείλῃ αὐτοὺς πρὸς τοὺς πολεμίους, βαδίζουσιν καὶ κατεργάζονται τὰ ὄρη καὶ τὰ τείχη καὶ τοὺς πύργους. 4а҆́ще рече́тъ и҆̀мъ твори́ти бра́нь ко дрꙋ́гъ дрꙋ́гꙋ, творѧ́тъ: и҆ а҆́ще по́слетъ и҆̀хъ на сꙋпоста́ты, и҆́дꙋтъ и҆ и҆стрыва́ютъ го́ры и҆ стѣ́ны и҆ столпы̀,
5φονεύουσιν καὶ φονεύονται καὶ τὸν λόγον τοῦ βασιλέως οὐ παραβαίνουσιν· ἐὰν δὲ νικήσωσιν, τῷ βασιλεῖ κομίζουσιν πάντα, καὶ ὅσα ἐὰν προνομεύσωσιν, καὶ τὰ ἄλλα πάντα. 5ᲂу҆бива́ютъ и҆ ᲂу҆бива́еми быва́ютъ, и҆ царе́ва словесѐ не престꙋпа́ютъ: а҆́ще же побѣдѧ́тъ, царю̀ прино́сѧтъ всѧ̑, и҆ є҆ли̑ка а҆́ще плѣнѧ́тъ, и҆ и҆́на всѧ̑:
6καὶ ὅσοι οὐ στρατεύονται οὐδὲ πολεμοῦσιν, ἀλλὰ γεωργοῦσιν τὴν γῆν, πάλιν ὅταν σπείρωσι, θερίσαντες ἀναφέρουσιν τῷ βασιλεῖ· καὶ ἕτερος τὸν ἕτερον ἀναγκάζοντες ἀναφέρουσι τοὺς φόρους τῷ βασιλεῖ. 6и҆ є҆ли́цы не вою́ютъ, нижѐ ѡ҆полча́ютсѧ, но дѣ́лаютъ зе́млю, па́ки, є҆гда̀ сѣ́ютъ, зажина́юще прино́сѧтъ царе́ви,
7καὶ αὐτὸς εἷς μόνος ἐστίν· ἐὰν εἴπῃ ἀποκτεῖναι, ἀποκτέννουσιν· εἶπεν ἀφεῖναι, ἀφίουσιν· 7и҆ є҆ди́нъ дрꙋга́го понꙋжда́юще, прино́сѧтъ да́нь царю̀:
8εἶπε πατάξαι, τύπτουσιν· εἶπεν ἐρημῶσαι, ἐρημοῦσιν· εἶπεν οἰκοδομῆσαι, οἰκοδομοῦσιν· 8и҆ то́й са́мъ є҆ди́нъ є҆́сть: а҆́ще рече́тъ ᲂу҆би́ти, ᲂу҆бива́ютъ: а҆́ще рече́тъ ѿпꙋсти́ти, ѿпꙋска́ютъ: рече́тъ порази́ти, поразѧ́тъ:
9εἶπεν ἐκκόψαι, ἐκκόπτουσιν· εἶπεν φυτεῦσαι, φυτεύουσιν. 9рече́тъ разори́ти разорѧ́тъ: рече́тъ созида́ти, созида́ютъ: рече́тъ, посѣцы́те, посѣца́ютъ: рече́тъ насади́ти, насажда́ютъ:
10καὶ πᾶς λαὸς αὐτοῦ καὶ αἱ δυνάμεις αὐτοῦ ἐνακούουσιν. 10и҆ всѝ лю́дїе є҆гѡ̀ и҆ си̑лы є҆гѡ̀ слꙋ́шаютъ є҆ди́нагѡ: и҆ къ си̑мъ то́й возлежи́тъ, ꙗ҆́стъ и҆ пїе́тъ и҆ спи́тъ:
11πρὸς δὲ τούτοις αὐτὸς ἀνάκειται, ἐσθίει καὶ πίνει καὶ καθεύδει, αὐτοὶ δὲ τηροῦσιν κύκλῳ περὶ αὐτὸν καὶ οὐ δύνανται ἕκαστος ἀπελθεῖν καὶ ποιεῖν τὰ ἔργα αὐτοῦ οὐδὲ παρακούουσιν αὐτοῦ. 11ті́и же стрегꙋ́тъ ѡ҆́крестъ є҆гѡ̀ и҆ не мо́гꙋтъ ѿитѝ, кі́йждо твори́ти дѣ́лъ свои́хъ, нижѐ преслꙋ́шаютъ є҆гѡ̀:
12 ἄνδρες, πῶς οὐχ ὑπερισχύει βασιλεύς, ὅτι οὕτως ἐπακουστός ἐστιν; καὶ ἐσίγησεν. 12ѽ, мꙋ́жїе! ка́кѡ не превозмога́етъ ца́рь, є҆го́же та́кѡ слꙋ́шаютъ; И҆ ᲂу҆молча̀.
13 δὲ τρίτος εἴπας περὶ τῶν γυναικῶν καὶ τῆς ἀληθείας οὗτός ἐστιν Ζοροβαβελ ἤρξατο λαλεῖν 13Тре́тїй же, и҆́же речѐ ѡ҆ жена́хъ и҆ ѡ҆ и҆́стинѣ, то́й є҆́сть зорова́вель, нача̀ глаго́лати:
14Ἄνδρες, οὐ μέγας βασιλεὺς καὶ πολλοὶ οἱ ἄνθρωποι καὶ οἶνος ἰσχύει; τίς οὖν δεσπόζων αὐτῶν τίς κυριεύων αὐτῶν; οὐχ αἱ γυναῖκες; 14ѽ, мꙋ́жїе! не вели́къ ли є҆́сть ца́рь и҆ мно́зи человѣ́цы, и҆ вїно̀ не премога́етъ ли; кто́ же є҆́сть вла́ствꙋѧй и҆́ми и҆лѝ кто̀ госпо́дствꙋѧй и҆́ми; не жєны́ ли;
15αἱ γυναῖκες ἐγέννησαν τὸν βασιλέα καὶ πάντα τὸν λαόν, ὃς κυριεύει τῆς θαλάσσης καὶ τῆς γῆς· 15жєны̀ роди́ша царе́й и҆ всѣ́хъ люді́й, и҆̀же госпо́дствꙋютъ над̾ мо́ремъ и҆ земле́ю:
16καὶ ἐξ αὐτῶν ἐγένοντο, καὶ αὗται ἐξέθρεψαν αὐτοὺς τοὺς φυτεύοντας τοὺς ἀμπελῶνας, ἐξ ὧν οἶνος γίνεται. 16и҆ ѿ тѣ́хъ рожде́ни сꙋ́ть, и҆ ты̑ѧ воздои́ша тѣ́хъ, и҆̀же насади́ша вїногра́ды, ѿ кото́рыхъ вїно̀ твори́тсѧ:
17καὶ αὗται ποιοῦσιν τὰς στολὰς τῶν ἀνθρώπων, καὶ αὗται ποιοῦσιν δόξαν τοῖς ἀνθρώποις, καὶ οὐ δύνανται οἱ ἄνθρωποι εἶναι χωρὶς τῶν γυναικῶν. 17и҆ ты̑ѧ творѧ́тъ ри̑зы( кра̑сны) человѣ́кѡмъ, и҆ ты̑ѧ творѧ́тъ сла́вꙋ человѣ́кѡмъ, и҆ не мо́гꙋтъ человѣ́цы бы́ти без̾ же́нъ:
18ἐὰν δὲ συναγάγωσιν χρυσίον καὶ ἀργύριον καὶ πᾶν πρᾶγμα ὡραῖον καὶ ἴδωσιν γυναῖκα μίαν καλὴν τῷ εἴδει καὶ τῷ κάλλει, 18и҆ а҆́ще соберꙋ́тъ зла́то и҆ сребро̀ и҆ всѧ́кꙋ ве́щь кра́снꙋ, и҆ ᲂу҆ви́дѧтъ женꙋ̀ є҆ди́нꙋ добрꙋ̀ зра́комъ и҆ красото́ю,
19καὶ ταῦτα πάντα ἀφέντες εἰς αὐτὴν ἐγκέχηναν καὶ χάσκοντες τὸ στόμα θεωροῦσιν αὐτήν, καὶ πάντες αὐτὴν αἱρετίζουσιν μᾶλλον τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἀργύριον καὶ πᾶν πρᾶγμα ὡραῖον. 19и҆ всѧ̑ сїѧ̑ ѡ҆ста́вльше, на ню̀ вне́млютъ, и҆ ѿве́рстыми ᲂу҆сты̑ зрѧ́тъ ю҆̀, и҆ всѝ ѻ҆́ныѧ жела́ютъ па́че зла́та и҆ сребра̀ и҆ всѧ́кїѧ ве́щи предрагі́ѧ:
20ἄνθρωπος τὸν ἑαυτοῦ πατέρα ἐγκαταλείπει, ὃς ἐξέθρεψεν αὐτόν, καὶ τὴν ἰδίαν χώραν καὶ πρὸς τὴν ἰδίαν γυναῖκα κολλᾶται· 20человѣ́къ ѻ҆тца̀ своего̀ ѡ҆ставлѧ́етъ, и҆́же воспита̀ є҆го̀ и҆ свою̀ странꙋ̀, и҆ ко свое́й женѣ̀ прилѣплѧ́етсѧ,
21καὶ μετὰ τῆς γυναικὸς ἀφίησι τὴν ψυχὴν καὶ οὔτε τὸν πατέρα μέμνηται οὔτε τὴν μητέρα οὔτε τὴν χώραν. 21и҆ съ жено́ю ѡ҆ставлѧ́етъ дꙋ́шꙋ, и҆ нижѐ ѻ҆тца̀ па́мѧтꙋетъ, ни ма́тере, нижѐ страны̀:
22καὶ ἐντεῦθεν δεῖ ὑμᾶς γνῶναι ὅτι αἱ γυναῖκες κυριεύουσιν ὑμῶν· οὐχὶ πονεῖτε καὶ μοχθεῖτε καὶ πάντα ταῖς γυναιξὶν δίδοτε καὶ φέρετε; 22и҆ ѿсю́дꙋ подоба́етъ ва́мъ разꙋмѣ́ти ꙗ҆́кѡ жєны̀ вла́ствꙋютъ ва́ми: не болѣ́знꙋете ли, и҆ трꙋжда́етесѧ, и҆ всѧ̑ жена́мъ даетѐ и҆ прино́сите;
23καὶ λαμβάνει ἄνθρωπος τὴν ῥομφαίαν αὐτοῦ καὶ ἐκπορεύεται ἐξοδεύειν καὶ λῃστεύειν καὶ κλέπτειν καὶ εἰς τὴν θάλασσαν πλεῖν καὶ ποταμούς· 23и҆ взе́млетъ человѣ́къ ѻ҆рꙋ́жїе своѐ, и҆ и҆схо́дитъ на пꙋ́ть твори́ти разбо́й, ( ᲂу҆бі̑йства, ) и҆ татьбꙋ̀ и҆ на мо́ре пла́вати и҆ на рѣ́ки,
24καὶ τὸν λέοντα θεωρεῖ καὶ ἐν σκότει βαδίζει, καὶ ὅταν κλέψῃ καὶ ἁρπάσῃ καὶ λωποδυτήσῃ, τῇ ἐρωμένῃ ἀποφέρει. 24и҆ льва̀ ви́дитъ, и҆ во мра́къ вхо́дитъ: и҆ є҆гда̀ ᲂу҆кра́детъ и҆ похи́титъ и҆ коры́сть ѡ҆брѧ́щетъ, ко возлю́бленнѣй свое́й прино́ситъ:
25καὶ πλεῖον ἀγαπᾷ ἄνθρωπος τὴν ἰδίαν γυναῖκα μᾶλλον τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα· 25и҆ па́че лю́битъ человѣ́къ женꙋ̀ свою̀, не́жели ѻ҆тца̀ и҆ ма́терь:
26καὶ πολλοὶ ἀπενοήθησαν ταῖς ἰδίαις διανοίαις διὰ τὰς γυναῖκας καὶ δοῦλοι ἐγένοντο δι᾿ αὐτάς, 26и҆ мно́зи ѡ҆безꙋ́мишасѧ ѿ ли́цъ же́нскихъ и҆ рабѝ бы́ша ра́ди тѣ́хъ,
27καὶ πολλοὶ ἀπώλοντο καὶ ἐσφάλησαν καὶ ἡμάρτοσαν διὰ τὰς γυναῖκας. 27и҆ мно́зи погибо́ша и҆ прельсти́шасѧ и҆ согрѣши́ша ра́ди же́нъ:
28καὶ νῦν οὐ πιστεύετέ μοι; οὐχὶ μέγας βασιλεὺς τῇ ἐξουσίᾳ αὐτοῦ; οὐχὶ πᾶσαι αἱ χῶραι εὐλαβοῦνται ἅψασθαι αὐτοῦ; 28и҆ нн҃ѣ не вѣ́рꙋете ли мнѣ̀; не вели́къ ли є҆́сть ца́рь во вла́сти свое́й; не всѧ̑ ли страны̑ не смѣ́ютъ прикоснꙋ́тисѧ є҆мꙋ̀;
29ἐθεώρουν αὐτὸν καὶ Ἀπάμην τὴν θυγατέρα Βαρτάκου τοῦ θαυμαστοῦ τὴν παλλακὴν τοῦ βασιλέως καθημένην ἐν δεξιᾷ τοῦ βασιλέως 29ви́дѣхъ є҆го̀ и҆ а҆пами́ню, дще́рь варта́ка ди́внагѡ, нало́жницꙋ царе́вꙋ, сѣдѧ́щꙋю ѡ҆деснꙋ́ю царѧ̀
30καὶ ἀφαιροῦσαν τὸ διάδημα ἀπὸ τῆς κεφαλῆς τοῦ βασιλέως καὶ ἐπιτιθοῦσαν ἑαυτῇ καὶ ἐρράπιζεν τὸν βασιλέα τῇ ἀριστερᾷ. 30и҆ ѿе́млющꙋю дїади́мꙋ со главы̀ царє́вы и҆ возлага́ющꙋ на себѐ, и҆ по лани́тѣ бїѧ́ше царѧ̀ лѣ́вою рꙋко́ю:
31καὶ πρὸς τούτοις βασιλεὺς χάσκων τὸ στόμα ἐθεώρει αὐτήν· καὶ ἐὰν προσγελάσῃ αὐτῷ, γελᾷ· ἐὰν δὲ πικρανθῇ ἐπ᾿ αὐτόν, κολακεύει αὐτήν, ὅπως διαλλαγῇ αὐτῷ. 31и҆ кромѣ̀ си́хъ ца́рь ѿве́рстыми ᲂу҆сты̑ зрѧ́ше на ню̀: и҆ а҆́ще посмѣе́тсѧ пред̾ ни́мъ, смѣе́тсѧ и҆ ѻ҆́нъ: а҆́ще же разгнѣ́вана бꙋ́детъ на́нь, ласка́етъ ю҆̀, до́ндеже примири́тсѧ є҆мꙋ̀:
32 ἄνδρες, πῶς οὐχὶ ἰσχυραὶ αἱ γυναῖκες, ὅτι οὕτως πράσσουσιν; 32ѽ, мꙋ́жїе, не си̑льны ли жєны̀, ꙗ҆́кѡ си́це творѧ́тъ;
33καὶ τότε βασιλεὺς καὶ οἱ μεγιστᾶνες ἐνέβλεπον ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον.– 33И҆ тогда̀ ца́рь и҆ вельмо́жи смотрѧ́хꙋ дрꙋ́гъ на дрꙋ́га. И҆ нача̀ глаго́лати ѡ҆ и҆́стинѣ:
34καὶ ἤρξατο λαλεῖν περὶ τῆς ἀληθείας Ἄνδρες, οὐχὶ ἰσχυραὶ αἱ γυναῖκες; μεγάλη γῆ, καὶ ὑψηλὸς οὐρανός, καὶ ταχὺς τῷ δρόμῳ ἥλιος, ὅτι στρέφεται ἐν τῷ κύκλῳ τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάλιν ἀποτρέχει εἰς τὸν ἑαυτοῦ τόπον ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ. 34ѽ, мꙋ́жїе, не си̑льны ли жєны̀; вели́ка землѧ̀, и҆ высо́ко не́бо, и҆ бы́стро тече́нїемъ со́лнце, ꙗ҆́кѡ ѡ҆браща́етсѧ на крꙋ́зѣ небе́снѣмъ и҆ па́ки притека́етъ на мѣ́сто своѐ во є҆ди́нъ де́нь:
35οὐχὶ μέγας ὃς ταῦτα ποιεῖ; καὶ ἀλήθεια μεγάλη καὶ ἰσχυροτέρα παρὰ πάντα. 35не вели́къ ли, и҆́же сїѧ̑ твори́тъ; и҆ и҆́стина вели́ка и҆ крѣпча́е па́че всѣ́хъ:
36πᾶσα γῆ τὴν ἀλήθειαν καλεῖ, καὶ οὐρανὸς αὐτὴν εὐλογεῖ, καὶ πάντα τὰ ἔργα σείεται καὶ τρέμει, καὶ οὐκ ἔστιν μετ᾿ αὐτοῦ ἄδικον οὐθέν. 36всѧ̀ землѧ̀ и҆́стинꙋ призыва́етъ, и҆ не́бо ѻ҆́нꙋю благословлѧ́етъ, и҆ всѧ̑ дѣла̀ трѧсꙋ́тсѧ и҆ трепе́щꙋтъ( є҆ѧ̀) , и҆ нѣ́сть съ не́ю ѡ҆би́ды ни є҆ди́ныѧ:
37ἄδικος οἶνος, ἄδικος βασιλεύς, ἄδικοι αἱ γυναῖκες, ἄδικοι πάντες οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἄδικα πάντα τὰ ἔργα αὐτῶν, πάντα τὰ τοιαῦτα· καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἀλήθεια, καὶ ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτῶν ἀπολοῦνται. 37ѡ҆би́дитъ вїно̀, ѡ҆би́дитъ ца́рь, ѡ҆би́дитъ жєны̀, непра́ведни всѝ сы́нове человѣ́честїи, и҆ непра́ведна всѧ̑ дѣла̀ и҆́хъ сицєва́ѧ, и҆ нѣ́сть въ ни́хъ и҆́стины, и҆ во свое́й непра́вости погиба́ютъ:
38 δὲ ἀλήθεια μένει καὶ ἰσχύει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ζῇ καὶ κρατεῖ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. 38и҆́стина же пребыва́етъ и҆ возмога́етъ во вѣ́къ, и҆ живе́тъ и҆ ѡ҆блада́етъ во вѣ́къ вѣ́ка,
39καὶ οὐκ ἔστιν παρ᾿ αὐτῇ λαμβάνειν πρόσωπα οὐδὲ διάφορα, ἀλλὰ τὰ δίκαια ποιεῖ ἀπὸ πάντων τῶν ἀδίκων καὶ πονηρῶν· καὶ πάντες εὐδοκοῦσι τοῖς ἔργοις αὐτῆς, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῇ κρίσει αὐτῆς οὐθὲν ἄδικον. 39и҆ нѣ́сть ᲂу҆ неѧ̀ прїѧ́тїѧ лица̀, нижѐ разли́чїѧ, но пра̑ваѧ твори́тъ и҆ ѿ всѣ́хъ непра́ведныхъ и҆ лꙋка́выхъ ѡ҆греба́етсѧ, и҆ всѝ благоволѧ́тъ въ дѣ́лѣхъ є҆ѧ̀,
40καὶ αὐτῇ ἰσχὺς καὶ τὸ βασίλειον καὶ ἐξουσία καὶ μεγαλειότης τῶν πάντων αἰώνων. εὐλογητὸς θεὸς τῆς ἀληθείας. 40и҆ нѣ́сть въ сꙋдѣ̀ є҆ѧ̀ ничто́же непра́ведно: и҆ сїѧ̀ крѣ́пость и҆ ца́рство, и҆ вла́сть и҆ вели́чество всѣ́хъ вѣкѡ́въ: блгⷭ҇ве́нъ бг҃ъ и҆́стины.
41καὶ ἐσιώπησεν τοῦ λαλεῖν· καὶ πᾶς λαὸς τότε ἐφώνησεν, καὶ τότε εἶπον Μεγάλη ἀλήθεια καὶ ὑπερισχύει. 41И҆ преста̀ глаго́лати. И҆ всѝ лю́дїе тогда̀ возопи́ша и҆ реко́ша: вели́ка є҆́сть и҆́стина и҆ премога́етъ.
42Τότε βασιλεὺς εἶπεν αὐτῷ Αἴτησαι θέλεις πλείω τῶν γεγραμμένων, καὶ δώσομέν σοι, ὃν τρόπον εὑρέθης σοφώτερος· καὶ ἐχόμενός μου καθήσῃ καὶ συγγενής μου κληθήσῃ. 42Тогда̀ ца́рь речѐ є҆мꙋ̀: просѝ є҆́же хо́щеши, мно́жае пи́саныхъ, и҆ да́мъ тебѣ̀, поне́же ѡ҆брѣ́тенъ є҆сѝ мꙋдрѣ́йшїй, и҆ бли́з̾ менє̀ да сѧ́деши, и҆ сро́дникъ мо́й нарече́шисѧ.
43τότε εἶπεν τῷ βασιλεῖ Μνήσθητι τὴν εὐχήν, ἣν ηὔξω οἰκοδομῆσαι τὴν Ιερουσαλημ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, τὸ βασίλειόν σου παρέλαβες, 43Тогда̀ речѐ царю̀: помѧнѝ ѡ҆бѣща́нїе твоѐ, и҆́мже ѡ҆бѣща́лъ є҆сѝ созда́ти і҆ерⷭ҇ли́мъ въ де́нь, во́ньже ца́рство твоѐ прїѧ́лъ є҆сѝ,
44καὶ πάντα τὰ σκεύη τὰ λημφθέντα ἐξ Ιερουσαλημ ἐκπέμψαι, ἐξεχώρισεν Κῦρος, ὅτε ηὔξατο ἐκκόψαι Βαβυλῶνα, καὶ ηὔξατο ἐξαποστεῖλαι ἐκεῖ. 44и҆ всѧ̑ сосꙋ́ды взѧ̑тыѧ и҆з̾ і҆ерⷭ҇ли́ма ѿпꙋсти́ти, и҆̀хже ѿлꙋчѝ кѵ́ръ, є҆гда̀ заклѧ́тсѧ и҆зсѣщѝ вавѷлѡ́нъ, и҆ ѡ҆бѣща̀ посла́ти та́мѡ:
45καὶ σὺ εὔξω οἰκοδομῆσαι τὸν ναόν, ὃν ἐνεπύρισαν οἱ Ιδουμαῖοι, ὅτε ἠρημώθη Ιουδαία ὑπὸ τῶν Χαλδαίων. 45ты́ же ѡ҆бѣща́лъ є҆сѝ созда́ти хра́мъ, є҆го́же сожго́ша і҆дꙋме́є, є҆гда̀ ѡ҆пꙋстоше́на бы́сть і҆ꙋде́а ѿ халде́и:
46καὶ νῦν τοῦτό ἐστιν, σε ἀξιῶ, κύριε βασιλεῦ, καὶ αἰτοῦμαί σε, καὶ αὕτη ἐστὶν μεγαλωσύνη παρὰ σοῦ· δέομαι οὖν ἵνα ποιήσῃς τὴν εὐχήν, ἣν ηὔξω τῷ βασιλεῖ τοῦ οὐρανοῦ ποιῆσαι ἐκ στόματός σου.– 46и҆ нн҃ѣ сїѐ є҆́сть, є҆́же прошꙋ̀ ѿ тебє̀, го́споди царю̀ и҆ ѡ҆ то́мъ молю́ тѧ, и҆ сїѐ є҆́сть вели́чество, є҆́же ѿ тебє̀: молю̀ ᲂу҆̀бо, да сотвори́ши ѡ҆бѣща́нїе, є҆́же ѡ҆бѣща́лъ є҆сѝ царю̀ нбⷭ҇номꙋ сотвори́ти и҆з̾ ᲂу҆́стъ твои́хъ.
47τότε ἀναστὰς Δαρεῖος βασιλεὺς κατεφίλησεν αὐτὸν καὶ ἔγραψεν αὐτῷ τὰς ἐπιστολὰς πρὸς πάντας τοὺς οἰκονόμους καὶ τοπάρχας καὶ στρατηγοὺς καὶ σατράπας, ἵνα προπέμψωσιν αὐτὸν καὶ τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ πάντας ἀναβαίνοντας οἰκοδομῆσαι τὴν Ιερουσαλημ. 47Тогда̀ воста́въ ца́рь да́рїй, ѡ҆блобыза̀ є҆го̀ и҆ написа̀ ѡ҆ не́мъ посла́нїе ко всѣ̑мъ прави́телємъ и҆ воево́дамъ, и҆ намѣ́стникѡмъ и҆ вельмо́жамъ, да прово́дѧтъ є҆го̀ и҆ всѣ́хъ сꙋ́щихъ съ ни́мъ восходѧ́щихъ созида́ти і҆ерⷭ҇ли́мъ:
48καὶ πᾶσι τοῖς τοπάρχαις ἐν Κοίλῃ Συρίᾳ καὶ Φοινίκῃ καὶ τοῖς ἐν τῷ Λιβάνῳ ἔγραψεν ἐπιστολὰς μεταφέρειν ξύλα κέδρινα ἀπὸ τοῦ Λιβάνου εἰς Ιερουσαλημ καὶ ὅπως οἰκοδομήσωσιν μετ᾿ αὐτοῦ τὴν πόλιν. 48и҆ всѣ̑мъ намѣ́стникѡмъ, и҆̀же бѧ́хꙋ въ кїлисѷрі́и и҆ фїнїкі́и и҆ и҆̀же въ лїва́нѣ, написа̀ посла́нїе, да приво́зѧтъ древа̀ ке́дрѡва ѿ лїва́на во і҆ерⷭ҇ли́мъ и҆ да созида́ютъ съ ни́мъ гра́дъ:
49καὶ ἔγραψεν πᾶσι τοῖς Ιουδαίοις τοῖς ἀναβαίνουσιν ἀπὸ τῆς βασιλείας εἰς τὴν Ιουδαίαν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας, πάντα δυνατὸν καὶ σατράπην καὶ τοπάρχην καὶ οἰκονόμον μὴ ἐπελεύσεσθαι ἐπὶ τὰς θύρας αὐτῶν, 49писа́ же и҆ всѣ̑мъ і҆ꙋде́ѡмъ восходѧ́щымъ ѿ ца́рства во і҆ꙋде́ю ѡ҆ свобо́дѣ, да всѧ́къ си́льный и҆ вельмо́жа, и҆ намѣ́стникъ и҆ прави́тель не прихо́дитъ ко вратѡ́мъ и҆́хъ,
50καὶ πᾶσαν τὴν χώραν, ἣν κρατήσουσιν, ἀφορολόγητον αὐτοῖς ὑπάρχειν, καὶ ἵνα οἱ Ιδουμαῖοι ἀφιῶσι τὰς κώμας ἃς διακρατοῦσιν τῶν Ιουδαίων, 50и҆ всю̀ странꙋ̀, ю҆́же ѡ҆бдержа́тъ, безда́ннꙋ бы́ти и҆̀мъ: и҆ і҆дꙋме́є да ѡ҆ста́вѧтъ се́ла і҆ꙋдє́йскаѧ, и҆́миже ѡ҆блада́ютъ:
51καὶ εἰς τὴν οἰκοδομὴν τοῦ ἱεροῦ δοθῆναι κατ᾿ ἐνιαυτὸν τάλαντα εἴκοσι μέχρι τοῦ οἰκοδομηθῆναι, 51и҆ на созида́нїе хра́ма даѧ́ти по всѧ́кое лѣ́то тала̑нтъ два́десѧть, до́ндеже сози́ждетсѧ:
52καὶ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον ὁλοκαυτώματα καρποῦσθαι καθ᾿ ἡμέραν, καθὰ ἔχουσιν ἐντολὴν ἑπτακαίδεκα προσφέρειν, ἄλλα τάλαντα δέκα κατ᾿ ἐνιαυτόν, 52и҆ на же́ртвенникъ всесожжє́нїѧ приноси́ти на всѧ́къ де́нь, ꙗ҆́коже и҆мѣ́ютъ за́повѣдь, и҆ны́хъ тала̑нтъ седмьна́десѧть, да прино́сѧтъ де́сѧть на ко́еждо лѣ́то:
53καὶ πᾶσιν τοῖς προσβαίνουσιν ἀπὸ τῆς Βαβυλωνίας κτίσαι τὴν πόλιν ὑπάρχειν τὴν ἐλευθερίαν, αὐτοῖς τε καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῶν καὶ πᾶσι τοῖς ἱερεῦσι τοῖς προσβαίνουσιν. 53и҆ всѣ̑мъ приходѧ́щымъ ѿ вавѷлѡ́на созида́ти гра́дъ, да бꙋ́детъ свобо́да и҆̀мъ и҆ сынѡ́мъ и҆́хъ, и҆ всѣ̑мъ свѧще́нникѡмъ приходѧ́щымъ.
54ἔγραψεν δὲ καὶ τὴν χορηγίαν καὶ τὴν ἱερατικὴν στολήν, ἐν τίνι λατρεύουσιν ἐν αὐτῇ. 54Напїса́ же и҆ подаѧ́нїе, и҆ свѧще́нническꙋю ри́зꙋ( повелѣ̀ да́ти) , въ не́йже слꙋ́жатъ.
55καὶ τοῖς Λευίταις ἔγραψεν δοῦναι τὴν χορηγίαν ἕως ἧς ἡμέρας ἐπιτελεσθῇ οἶκος καὶ Ιερουσαλημ οἰκοδομηθῆναι, 55И҆ леѵі́тѡмъ писа̀ даѧ́ти ѡ҆бро́къ да́же до днѐ, во́ньже соверши́тсѧ до́мъ и҆ і҆ерⷭ҇ли́мъ сози́ждетсѧ.
56καὶ πᾶσι τοῖς φρουροῦσι τὴν πόλιν, ἔγραψε δοῦναι αὐτοῖς κλήρους καὶ ὀψώνια. 56И҆ всѣ̑мъ стрегꙋ́щымъ гра́да писа̀, даѧ́ти и҆̀мъ жре́бїи и҆ ѡ҆бро́ки.
57καὶ ἐξαπέστειλεν πάντα τὰ σκεύη, ἐξεχώρισεν Κῦρος ἀπὸ Βαβυλῶνος· καὶ πάντα, ὅσα εἶπεν Κῦρος ποιῆσαι, καὶ αὐτὸς ἐπέταξεν ποιῆσαι καὶ ἐξαποστεῖλαι εἰς Ιερουσαλημ. 57И҆ ѿпꙋстѝ всѧ̑ сосꙋ́ды, ꙗ҆̀же ѿлꙋчѝ кѵ́ръ ѿ вавѷлѡ́на, и҆ всѧ̑ є҆ли̑ка речѐ кѵ́ръ сотвори́ти, и҆ ѻ҆́нъ повелѣ̀ твори́ти и҆ посла́ти во і҆ерⷭ҇ли́мъ.
58Καὶ ὅτε ἐξῆλθεν νεανίσκος, ἄρας τὸ πρόσωπον εἰς τὸν οὐρανὸν ἐναντίον Ιερουσαλημ εὐλόγησεν τῷ βασιλεῖ τοῦ οὐρανοῦ λέγων 58И҆ є҆гда̀ и҆зы́де ю҆́ноша( се́й) , воздви́гъ лицѐ на не́бо прѧ́мѡ і҆ерⷭ҇ли́мꙋ, благословѝ цр҃ѧ̀ нбⷭ҇наго, глаго́лѧ:
59Παρὰ σοῦ νίκη, καὶ παρὰ σοῦ σοφία, καὶ σὴ δόξα, καὶ ἐγὼ σὸς οἰκέτης. 59ѿ тебє̀ побѣ́да и҆ ѿ тебє̀ премꙋ́дрость, и҆ твоѧ̀ сла́ва, и҆ а҆́зъ ра́бъ тво́й:
60εὐλογητὸς εἶ, ὃς ἔδωκάς μοι σοφίαν· καὶ σοὶ ὁμολογῶ, δέσποτα τῶν πατέρων. 60блгⷭ҇ве́нъ є҆сѝ, и҆́же да́лъ є҆сѝ мнѣ̀ премꙋ́дрость, и҆ тебѣ̀ и҆сповѣ́мсѧ, гдⷭ҇и бж҃е ѻ҆тє́цъ на́шихъ.
61καὶ ἔλαβεν τὰς ἐπιστολὰς καὶ ἐξῆλθεν εἰς Βαβυλῶνα καὶ ἀπήγγειλεν τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ πᾶσιν. 61И҆ прїѧ̀ посла̑нїѧ, и҆ и҆зы́де, и҆ прїи́де въ вавѷлѡ́нъ, и҆ возвѣстѝ бра́тїи свое́й всѣ̑мъ.
62καὶ εὐλόγησαν τὸν θεὸν τῶν πατέρων αὐτῶν, ὅτι ἔδωκεν αὐτοῖς ἄνεσιν καὶ ἄφεσιν 62И҆ благослови́ша бг҃а ѻ҆тє́цъ свои́хъ, ꙗ҆́кѡ дадѐ и҆̀мъ ѡ҆сла́бꙋ и҆ ѿпꙋще́нїе,
63ἀναβῆναι καὶ οἰκοδομῆσαι Ιερουσαλημ καὶ τὸ ἱερόν, οὗ ὠνομάσθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπ᾿ αὐτῷ, καὶ ἐκωθωνίζοντο μετὰ μουσικῶν καὶ χαρᾶς ἡμέρας ἑπτά. 63да взы́дꙋтъ и҆ сози́ждꙋтъ і҆ерⷭ҇ли́мъ и҆ хра́мъ, и҆дѣ́же и҆менова́но є҆́сть и҆́мѧ є҆гѡ̀ въ не́мъ. И҆ ра́довахꙋсѧ съ мꙋсїкі́ею и҆ весе́лїемъ дні́й се́дмь.
Перейти к зачалу
Statistic
Всего токенов:

Frequencies wordforms

Statistic wordforms