в҃ є҆́здры 3
Select texts:
|
LXX, Rahlfs
|
Бі́блїа. Синодальная типография, 1901
|
| 1Καὶ βασιλεὺς Δαρεῖος ἐποίησεν δοχὴν μεγάλην πᾶσιν τοῖς ὑπ᾿ αὐτὸν καὶ πᾶσιν τοῖς οἰκογενέσιν αὐτοῦ καὶ πᾶσιν τοῖς μεγιστᾶσιν τῆς Μηδίας καὶ τῆς Περσίδος | 1И҆ воцари́всѧ да́рїй сотворѝ ве́черю вели́кꙋ всѣ̑мъ, и҆̀же под̾ ни́мъ, и҆ всѣ̑мъ, и҆̀же ѿ до́мꙋ ро́да є҆гѡ̀, и҆ всѣ̑мъ вельмо́жамъ ми̑дскимъ и҆ пє́рсскимъ, |
| 2καὶ πᾶσιν τοῖς σατράπαις καὶ στρατηγοῖς καὶ τοπάρχαις τοῖς ὑπ᾿ αὐτὸν ἀπὸ τῆς Ἰνδικῆς μέχρι τῆς Αἰθιοπίας ἐν ταῖς ἑκατὸν εἴκοσι ἑπτὰ σατραπείαις. | 2и҆ всѣ̑мъ сатра́пѡмъ, и҆ намѣ́стникѡмъ, и҆ воево́дамъ, и҆̀же под̾ ни́мъ ѿ і҆нді́и да́же до є҆ѳїо́пїи на сто̀ два́десѧть се́дмь воево́дствъ. |
| 3καὶ ἐφάγοσαν καὶ ἐπίοσαν καὶ ἐμπλησθέντες ἀνέλυσαν, ὁ δὲ Δαρεῖος ὁ βασιλεὺς ἀνέλυσεν εἰς τὸν κοιτῶνα καὶ ἐκοιμήθη καὶ ἔξυπνος ἐγένετο. | 3И҆ є҆гда̀ ꙗ҆до́ша и҆ пи́ша, и҆ насы́тившесѧ возврати́шасѧ, тогда̀ да́рїй ца́рь вни́де въ ло́жницꙋ свою̀, и҆ поспа̀ и҆ возбꙋди́сѧ. |
| 4τότε οἱ τρεῖς νεανίσκοι οἱ σωματοφύλακες οἱ φυλύσσοντες τὸ σῶμα τοῦ βασιλέως εἶπαν ἕτερος πρὸς τὸν ἕτερον | 4Тогда̀ трїѐ ю҆́нѡши тѣле́снїи стра́жы, и҆̀же стрежа́хꙋ тѣ́ло царе́во, реко́ша дрꙋ́гъ ко дрꙋ́гꙋ: |
| 5Εἴπωμεν ἕκαστος ἡμῶν ἕνα λόγον, ὃς ὑπερισχύσει· καὶ οὗ ἂν φανῇ τὸ ῥῆμα αὐτοῦ σοφώτερον τοῦ ἑτέρου, δώσει αὐτῷ Δαρεῖος ὁ βασιλεὺς δωρεὰς μεγάλας καὶ ἐπινίκια μεγάλα | 5рце́мъ кі́йждо ѿ на́съ є҆ди́но сло́во: и҆ и҆́же превозмо́жетъ, и҆ є҆гѡ́же ꙗ҆ви́тсѧ сло́во мꙋдрѣ́йше дрꙋга́гѡ, да́стъ є҆мꙋ̀ ца́рь да́рїй да́ры вели̑кїѧ и҆ по́чєсти вели̑кїѧ, |
| 6καὶ πορφύραν περιβαλέσθαι καὶ ἐν χρυσώμασιν πίνειν καὶ ἐπὶ χρυσῷ καθεύδειν καὶ ἅρμα χρυσοχάλινον καὶ κίδαριν βυσσίνην καὶ μανιάκην περὶ τὸν τράχηλον, | 6и҆ порфѵ́рою ѡ҆дѣ́ѧнъ бꙋ́детъ, и҆ во зла́тѣ пи́ти и҆ на зла́тѣ спа́ти, и҆ колесни́цꙋ златоꙋ́зднꙋ, и҆ кїда́ръ вѷссо́нный, и҆ гри́внꙋ ѡ҆́крестъ вы́и, |
| 7καὶ δεύτερος καθιεῖται Δαρείου διὰ τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ συγγενὴς Δαρείου κληθήσεται. | 7и҆ вторы́й сѧ́детъ по да́рїи ра́ди премꙋ́дрости своеѧ̀, и҆ сро́дникъ да́рїевъ нарече́тсѧ. |
| 8καὶ τότε γράψαντες ἕκαστος τὸν ἑαυτοῦ λόγον ἐσφραγίσαντο καὶ ἔθηκαν ὑπὸ τὸ προσκεφάλαιον Δαρείου τοῦ βασιλέως καὶ εἶπαν | 8И҆ тогда̀ написа́вше кі́йждо своѐ сло́во запеча́таша и҆ подложи́ша под̾ возгла́вїе да́рїа царѧ̀, |
| 9Ὅταν ἐγερθῇ ὁ βασιλεύς, δώσουσιν αὐτῷ τὸ γράμμα, καὶ ὃν ἂν κρίνῃ ὁ βασιλεὺς καὶ οἱ τρεῖς μεγιστᾶνες τῆς Περσίδος ὅτι ὁ λόγος αὐτοῦ σοφώτερος, αὐτῷ δοθήσεται τὸ νῖκος καθὼς γέγραπται. | 9и҆ реко́ша: є҆гда̀ воста́нетъ ца́рь, дадꙋ́тъ є҆мꙋ̀ писа́нїе, и҆ є҆го́же разсꙋ́дитъ ца́рь и҆ трѝ вельмѡ́жи пе́рсстїи, ꙗ҆́кѡ сло́во є҆гѡ̀ мꙋдрѣ́йше є҆́сть, томꙋ̀ да да́стсѧ побѣ́да, ꙗ҆́коже пи́сано є҆́сть, |
| 10ὁ εἷς ἔγραψεν Ὑπερισχύει ὁ οἶνος. | 10Є҆ди́нъ написа̀: сильнѣ́е є҆́сть вїно̀, |
| 11ὁ ἕτερος ἔγραψεν Ὑπερισχύει ὁ βασιλεύς. | 11Дрꙋгі́й написа̀: сильнѣ́е є҆́сть ца́рь. |
| 12ὁ τρίτος ἔγραψεν Ὑπερισχύουσιν αἱ γυναῖκες, ὑπὲρ δὲ πάντα νικᾷ ἡ ἀλήθεια. | 12Тре́тїй написа̀: сильнѣ́е сꙋ́ть жєны̀, па́че же всѣ́хъ побѣжда́етъ и҆́стина. |
| 13καὶ ὅτε ἐξηγέρθη ὁ βασιλεύς, λαβόντες τὸ γράμμα ἔδωκαν αὐτῷ, καὶ ἀνέγνω. | 13Є҆гда́ же воста̀ ца́рь, взе́мше писа̑нїѧ да́ша є҆мꙋ̀, и҆ прочтѐ. |
| 14καὶ ἐξαποστείλας ἐκάλεσεν πάντας τοὺς μεγιστᾶνας τῆς Περσίδος καὶ τῆς Μηδίας καὶ σατράπας καὶ στρατηγοὺς καὶ τοπάρχας καὶ ὑπάτους καὶ ἐκάθισεν ἐν τῷ χρηματιστηρίῳ, καὶ ἀνεγνώσθη τὸ γράμμα ἐνώπιον αὐτῶν. | 14И҆ посла́въ созва̀ всѣ́хъ вельмо́жей пе́рсскихъ и҆ ми́дскихъ и҆ сатра́пѡвъ, и҆ воево́дъ и҆ намѣ́стникѡвъ и҆ ѵ҆па́тѡвъ, |
| 15καὶ εἶπεν Καλέσατε τοὺς νεανίσκους, καὶ αὐτοὶ δηλώσουσιν τοὺς λόγους αὐτῶν· καὶ ἐκλήθησαν καὶ εἰσήλθοσαν. | 15и҆ сѣ́де въ совѣ́тнѣй пала́тѣ, и҆ прочте́но бы́сть писа́нїе пред̾ ни́ми. |
| 16καὶ εἶπαν αὐτοῖς Ἀπαγγείλατε ἡμῖν περὶ τῶν γεγραμμένων. | 16И҆ речѐ: призови́те ю҆́ношъ, и҆ ті́и и҆звѣстѧ́тъ словеса̀ своѧ̑. И҆ при́звани бы́ша и҆ внидо́ша. |
| 17Καὶ ἤρξατο ὁ πρῶτος ὁ εἴπας περὶ τῆς ἰσχύος τοῦ οἴνου καὶ ἔφη οὕτως | 17И҆ речѐ и҆̀мъ: возвѣсти́те на́мъ ѡ҆ тѣ́хъ, ꙗ҆̀же пи̑сана сꙋ́ть. И҆ нача̀ пе́рвый, и҆́же глаго́ла ѡ҆ крѣ́пости вїна̀, |
| 18Ἄνδρες, πῶς ὑπερισχύει ὁ οἶνος; πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς πίνοντας αὐτὸν πλανᾷ τὴν διάνοιαν. | 18и҆ речѐ си́це: ѽ, мꙋ́жїе, ко́ль премога́етъ вїно̀! всѣ́хъ человѣ̑къ пїю́щихъ є҆го̀ прельща́етъ: |
| 19τοῦ τε βασιλέως καὶ τοῦ ὀρφανοῦ ποιεῖ τὴν διάνοιαν μίαν, τήν τε τοῦ οἰκέτου καὶ τὴν τοῦ ἐλευθέρου, τήν τε τοῦ πένητος καὶ τὴν τοῦ πλουσίου. | 19ᲂу҆́мъ царе́въ и҆ си́рагѡ твори́тъ ᲂу҆́мъ є҆ди́нъ, и҆ раба̀ и҆ свобо́днагѡ, и҆ ᲂу҆бо́гагѡ и҆ бога́тагѡ, |
| 20καὶ πᾶσαν διάνοιαν μεταστρέφει εἰς εὐωχίαν καὶ εὐφροσύνην καὶ οὐ μέμνηται πᾶσαν λύπην καὶ πᾶν ὀφείλημα. | 20и҆ всѧ́къ ᲂу҆́мъ превраща́етъ въ безстра́шїе и҆ весе́лїе, и҆ не па́мѧтꙋетъ всѧ́кїѧ печа́ли и҆ всѧ́кагѡ до́лга: |
| 21καὶ πάσας καρδίας ποιεῖ πλουσίας καὶ οὐ μέμνηται βασιλέα οὐδὲ σατράπην καὶ πάντα διὰ ταλάντων ποιεῖ λαλεῖν. | 21и҆ всѧ̑ сердца̀ сотворѧ́етъ бога̑та, и҆ не па́мѧтꙋетъ царѧ̀, нижѐ вельмо́жи, и҆ всѧ̑ по тала́нтѡмъ глаго́лати твори́тъ: |
| 22καὶ οὐ μέμνηται, ὅταν πίνωσιν, φιλιάζειν φίλοις καὶ ἀδελφοῖς, καὶ μετ᾿ οὐ πολὺ σπῶνται μαχαίρας· | 22и҆ не па́мѧтꙋютъ, є҆гда̀ пїю́тъ, ᲂу҆гожда́ти дрꙋгѡ́мъ и҆ бра́тїи, и҆ не мно́гѡ пото́мъ и҆звлача́тъ мечы̀: |
| 23καὶ ὅταν ἀπὸ τοῦ οἴνου γενηθῶσιν, οὐ μέμνηται ἃ ἔπραξαν. | 23и҆ є҆гда̀ ѿ вїна̀ воста́нꙋтъ, не по́мнѧтъ, ꙗ҆̀же сотвори́ша: |
| 24ὦ ἄνδρες, οὐχ ὑπερισχύει ὁ οἶνος, ὅτι οὕτως ἀναγκάζει ποιεῖν; καὶ ἐσίγησεν οὕτως εἴπας. | 24ѽ, мꙋ́жїе! не премога́етъ ли вїно̀, є҆́же та́кѡ понꙋжда́етъ твори́ти; И҆ ᲂу҆молча̀ глаго́лавый си́це. |