I δύω (
fut. δύσω
с ῡ,
pf. δέδυκα)
тж. med. 1) погружаться, опускаться (θαλάσσης κόλπον
Hom. и ἐς θάλατταν
Her.; γαῖαν
Hom. и κατὰ γῆς
Plat.; ἐς
и ὑπὸ πόντον
Hom.; αἰθέρα
Soph.; χάσμα χθονός
Eur.; πλοῖα δέδυκε
Arst.): δ. δόμον Ἄϊδος εἴσω
и εἰς Ἀΐδαο
Hom. сойти к Аиду,
т. е. умереть;
2) входить, вступать (πόλιν
Hom.; ἐς δόμους
Eur.): βέλος εἰς ἐγκέφαλον δῦ
Hom. стрела проникла в мозг; κάματος γυῖα δέδυκε
Hom. усталость охватила члены; δύμεναι μάχην
Hom. вступить в бой; κἀμὲ ἔδυ φόβος
Eur. и меня охватил страх;
3) (
о небесных светилах) заходить (ἠέλιος ἔδυ
и δύσετο
Hom.; ἄστρα δύεται
Arst.): πρὸ δύντος ἡλίου
Her. перед заходом солнца; δυομένῳ ἡλίῳ
Xen. с заходом солнца; δυομένης (τῆς σελήνης)
Plut. когда луна зашла; βίου δύντος
Aesch. на склоне жизни;
4) досл. опускаться на дно,
перен. погибать (νῆσος ὑπὸ σεισμῶν δῦσα
Plat.; οὐκ ἔδυ πρόπας δόμος
Aesch.);
5) прятаться (εἴς τινα, παῖς ὣς ὑπὸ μητέρα
Hom.);
6) надевать (на себя) (χιτῶνα, τεύχεα,
med. ἔντεα χροΐ
и τεύχεα περὶ χροΐ
Hom.): ἐν τεύχεσι δύεσθαι
Hom. надеть на себя доспехи; δύεσθαι ἀλκήν
Hom. вооружиться мужеством, набраться храбрости; ἀνάγκας ἔδυ λέπαδνον
Aesch. он подчинился ярму неизбежности.
II δύω aor. 2 conjct. к δύω I.
III δύω эп.-поэт. = δύο.